Zwanger
alle pijlers
Slechte uitslag combinatietest
woensdag 11 mei 2016 om 21:12
Na lang proberen en uiteindelijk een ICSI behandeling ben ik nu eindelijk zwanger van onze eerste (13wk). Helaas heb ik gisteren 'slecht' nieuws gekregen: uit de combinatietest bleek dat er een verhoogde kans is dat ons kindje trisomie 13, 18 of 21 heeft. Ik weet dat de kans verreweg het grootst is dat er uiteindelijk helemaal niets aan de hand is, maar de uitslagen die wij kregen waren toch wel flink verhoogd (Down 1:32, Edwards 1:85, Patau 1:92). Schrikken dus... We kunnen nu alleen maar afwachten op de volgende test (NIPT) en hopen dat het loos alarm was, maar helaas duurt dat best lang (nog 3-4 weken). Ik zoek dames die hier ook mee te maken hebben gehad. Ik ben benieuwd hoe jullie er mee om zijn gegaan, wat jullie uitslagen waren, of er ook daadwerkelijk iets mis was en hoe jullie verder zijn gegaan.
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
flipje2 wijzigde dit bericht op 20-05-2017 12:06
8.30% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
woensdag 8 juni 2016 om 10:02
Flipje, heel veel sterkte zaterdag! Ik hoop dat er veel mooie foto's gemaakt worden.
Ik las ergens dat jullie je zorgen maakte om eventuele erfelijkheid en de vraag of je ooit een gezond kindje zal krijgen. Tuurlijk is elke situatie, maar mijn man heeft met zijn vorige partner in een zelfde situatie gezeten. Bij de combinatietest bleek van alles mis en de zwangerschap werd afgebroken. Omdat de onderzoeken heel lang duurden (is 13 jaar geleden) is ze pas met 19 weken bevallen.
Daarna zijn ook allerlei erfelijkheidsonderzoeken gedaan, daar kwam niets uit. Het bleek pure pech te zijn, een toevalstreffer.
1,5 jaar later kregen zij een gezonde zoon! Mijn man heeft inmiddels nog een dochter gekregen en er is een kindje onderweg (beide met mij).
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik je wil meegeven dat het ook allemaal goed kan komen. Dat je de hoop moet houden dat je ooit echt wel een gezond kindje gaat krijgen.
Ik wens jullie veel kracht toe!
Ik las ergens dat jullie je zorgen maakte om eventuele erfelijkheid en de vraag of je ooit een gezond kindje zal krijgen. Tuurlijk is elke situatie, maar mijn man heeft met zijn vorige partner in een zelfde situatie gezeten. Bij de combinatietest bleek van alles mis en de zwangerschap werd afgebroken. Omdat de onderzoeken heel lang duurden (is 13 jaar geleden) is ze pas met 19 weken bevallen.
Daarna zijn ook allerlei erfelijkheidsonderzoeken gedaan, daar kwam niets uit. Het bleek pure pech te zijn, een toevalstreffer.
1,5 jaar later kregen zij een gezonde zoon! Mijn man heeft inmiddels nog een dochter gekregen en er is een kindje onderweg (beide met mij).
Wat ik hiermee wil zeggen is dat ik je wil meegeven dat het ook allemaal goed kan komen. Dat je de hoop moet houden dat je ooit echt wel een gezond kindje gaat krijgen.
Ik wens jullie veel kracht toe!
woensdag 8 juni 2016 om 11:02
Wat ontzettend verdrietig Flipje. Maar wat klink je sterk.
Heel veel sterkte zaterdag! Ik hoop dat het ontmoeten van je kindje ondanks alles ook een mooie ervaring gaat zijn en dat jullie dit op een goede manier kunnen afsluiten.
Ik (en met mij vele anderen blijkt maar uit dit topic) denk aan jullie
Heel veel sterkte zaterdag! Ik hoop dat het ontmoeten van je kindje ondanks alles ook een mooie ervaring gaat zijn en dat jullie dit op een goede manier kunnen afsluiten.
Ik (en met mij vele anderen blijkt maar uit dit topic) denk aan jullie
woensdag 8 juni 2016 om 19:42
Flipje, heel veel sterkte meid zaterdag. Maar ook vooral deze dagen nog, want het zal onwijs zwaar voor je zijn.... en helemaal straks als alles achter de rug is.
Ik denk best veel aan je en kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen. Zoals ik al eerder schreef, ik vind jullie enorm dapper. En ik hoop dat jullie omringd worden door hele lieve mensen die jullie steunen.
Ik wens je enorm veel kracht toe voor zaterdag en zal aan jullie denken!
Ik denk best veel aan je en kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen. Zoals ik al eerder schreef, ik vind jullie enorm dapper. En ik hoop dat jullie omringd worden door hele lieve mensen die jullie steunen.
Ik wens je enorm veel kracht toe voor zaterdag en zal aan jullie denken!
woensdag 8 juni 2016 om 19:50
woensdag 8 juni 2016 om 20:25
Lieve meid, als er toch een tijd is waarin je even niet hoeft te weten hoe je je positief moet voelen, is het toch wel nu. Het is ontzettend rot en het is zwaar om je zo rot te voelen. Maar iedereen zal het begrijpen.
Ik wens je alle sterkte en ook alle kracht voor het moment dat je even niet meer sterk hoeft te zijn. Het is verdrietig en jij mag huilen, vloeken en het even niet meer weten.
Ik wens je alle sterkte en ook alle kracht voor het moment dat je even niet meer sterk hoeft te zijn. Het is verdrietig en jij mag huilen, vloeken en het even niet meer weten.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 8 juni 2016 om 20:39
woensdag 8 juni 2016 om 20:48
Ach, lieverd toch...
Natuurlijk zit je er zwaar doorheen. Het is ook allemaal zo ongelooflijk oneerlijk.
Hoewel ik atheïst ben, las ik ooit dit mooie gedicht op het viva forum.
Ik vind er troost in.
Laat je dragen lieve To, door je omgeving, door je verdriet
Ik droomde eens en zie
ik liep aan t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook God liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
God liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.
Ik zei toen Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad...
God keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen...
Natuurlijk zit je er zwaar doorheen. Het is ook allemaal zo ongelooflijk oneerlijk.
Hoewel ik atheïst ben, las ik ooit dit mooie gedicht op het viva forum.
Ik vind er troost in.
Laat je dragen lieve To, door je omgeving, door je verdriet
Ik droomde eens en zie
ik liep aan t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook God liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
God liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.
Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan.
Ik zei toen Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad...
God keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
Mijn lieve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen...
woensdag 8 juni 2016 om 23:38
