Zwanger
alle pijlers
Wat deed jullie man/vriend/moeder tijdens de bevalling?
donderdag 17 oktober 2019 om 21:27
Bij de eerste was mijn moeder erbij. Tijdens het opvangen van de weeën thuis ging mijn vader wel werken geloof ik en mijn moeder bleef thuis wat omkeutelen. Tijdens het opvangen van de weeën zat ik toch vooral in mijzelf en kreeg ik af en toe een snuit van de hond. In het zh heb ik haar hand fijngeknepen en ze heeft de navelstreng doorgeknipt.
Bij de tweede was mijn vriend erbij (tevens vader van de eerste) en eerst sliep hij nog even op mijn aanraden. Toen de vk kwam hem wakker gemaakt. Omdat ik ineens geen weeën meer had stuurde de vk mij onder de douche en zaten mijn vriend en de vk lekker thee te leuten en toen vervolgens de baby zich ineens onder de douche meldde heeft ie mij naar beneden geholpen, heeft onze peuter opgevangen en kon nog net naast mij gaan zitten om de baby geboren te zien worden.
Bij de derde, voor mijn man zijn eerste, maakte hij zich onwijs druk over wat ie dan moest doen tijdens de bevalling. Dus ik had een mand gemaakt met allemaal dingen er in om zich mee te vermaken (tijdschriften, dingen om te eten, een boek, iets te drinken, een handleiding voor versbakken vaders, zo’n brickgame enz) dus zodra de bevalling aandiende kreeg ie die mand van mij. Hij heeft er wel wat dingen uit gedaan en verder thuis dingen klaargezet voor de bevalling. Naast mij gezeten in de badkamer (zou in bad bevallen). En bij het laatste stukje mijn hand vastgehouden. En eigenlijk was dat bij nr 4 en 5 ook zo. Hand vasthouden en verder zaten we gewoon veel te kletsen. Bevallen is voor mij niet zo’n zware taak dus ik keer even in mijzelf tijdens een wee en daarna klets ik gewoon verder.
Bij de tweede was mijn vriend erbij (tevens vader van de eerste) en eerst sliep hij nog even op mijn aanraden. Toen de vk kwam hem wakker gemaakt. Omdat ik ineens geen weeën meer had stuurde de vk mij onder de douche en zaten mijn vriend en de vk lekker thee te leuten en toen vervolgens de baby zich ineens onder de douche meldde heeft ie mij naar beneden geholpen, heeft onze peuter opgevangen en kon nog net naast mij gaan zitten om de baby geboren te zien worden.
Bij de derde, voor mijn man zijn eerste, maakte hij zich onwijs druk over wat ie dan moest doen tijdens de bevalling. Dus ik had een mand gemaakt met allemaal dingen er in om zich mee te vermaken (tijdschriften, dingen om te eten, een boek, iets te drinken, een handleiding voor versbakken vaders, zo’n brickgame enz) dus zodra de bevalling aandiende kreeg ie die mand van mij. Hij heeft er wel wat dingen uit gedaan en verder thuis dingen klaargezet voor de bevalling. Naast mij gezeten in de badkamer (zou in bad bevallen). En bij het laatste stukje mijn hand vastgehouden. En eigenlijk was dat bij nr 4 en 5 ook zo. Hand vasthouden en verder zaten we gewoon veel te kletsen. Bevallen is voor mij niet zo’n zware taak dus ik keer even in mijzelf tijdens een wee en daarna klets ik gewoon verder.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 17 oktober 2019 om 21:29
staafmixer schreef: ↑17-10-2019 21:12Elke keer denk ik wel.. wat zijn wij vrouwen toch oer vrouwen! Echte bikkels.
en of wij dat zijn! 
donderdag 17 oktober 2019 om 21:34
Betty_Slocombe schreef: ↑17-10-2019 21:21Ik heb nooit gesnauwd. Ook nooit gegild, niemand vervloekt, niemand bij zijn bloesje gepakt. Het ware leven hoeft geen scene uit een Amerikaanse sitcom te zijn.
Ik ook niet, maar je moet het toch zelf doen. Je man voelt niet wat jij voelt. Daarom vond ik het juist ook fijn dat mijn moeder erbij was, aangezien zij wel wist wat ik doormaakte. Alvast succes TO, het komt vast goed!
donderdag 17 oktober 2019 om 21:36
Betty_Slocombe schreef: ↑17-10-2019 21:21Ik heb nooit gesnauwd. Ook nooit gegild, niemand vervloekt, niemand bij zijn bloesje gepakt. Het ware leven hoeft geen scene uit een Amerikaanse sitcom te zijn.
Drie keer bevallen, één keer tegen de verloskundige uitgevallen, hoewel ik me voorgenomen had dat niet te doen. Na elke wee legde zij haar hand op mijn opgetrokken knie. Dat vond ik niet fijn en gaf ik dus ook aan. Toen ze het nogmaals deed heb ik gesnauwd en na de volgende wee mijn excuses aangeboden. Zij ook.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 17-10-2019 21:39
5.08% gewijzigd
donderdag 17 oktober 2019 om 21:36
Dramaverhalen? Ik had een vrij normale bevalling hoor. En mijn huwelijk is geenszins beschadigd omdat ik man een paar heb verzocht zijn mond te houden tijdens commentaar op weeën/peptalk (je moet gewoon nog even doorzetten)/uitsmijter (nou dat was een eitje toch?) en heb gemopperd toen hij een krentenbol aan het eten was terwijl ik mezelf al uren aan het leegkotsen was. Als daar je huwelijk al van beschadigt is er wel iets grondig mis.
donderdag 17 oktober 2019 om 21:37
Ik wist dat ik een keizersnede zou krijgen. Heb na spontaan breken van vliezen thuis 12u in het ziekenhuis op bed gelegen, omdat ze dachten de keizersnede die ochtend kon, dat werd echter steeds later en uiteindelijk om 19u keizersnede gehad. Ondertussen ook wel redelijke weeen gehad. Ik luisterde muziek met mijn oordopjes in, hij speelde spelletjes op zijn telefoon op een stoel. Mijn man was toen ziek, burn out en ik wilde eigenlijk dat hij een middagslaapje ging doen. Was ook bezorgd dat hij maar geen naalden zou zien, hij kan daar niet zo tegen.
Zelf raakte ik steeds wat meer in mezelf gekeerd. Hij was grapjes aan het maken met de kinderarts die bij de keizersnede was eventjes. Maar verder rustig aanwezig, navelstreng doorgeknipt, heel blij toen ze bij me gelegd werden en ik zelf nog erg in mezelf gekeerd was. Ik vind dat hij het prima gedaan heeft, enige is dat ik zelf minder bezorgd had willen zijn of hij het qua vermoeidheid wel trok
Zelf raakte ik steeds wat meer in mezelf gekeerd. Hij was grapjes aan het maken met de kinderarts die bij de keizersnede was eventjes. Maar verder rustig aanwezig, navelstreng doorgeknipt, heel blij toen ze bij me gelegd werden en ik zelf nog erg in mezelf gekeerd was. Ik vind dat hij het prima gedaan heeft, enige is dat ik zelf minder bezorgd had willen zijn of hij het qua vermoeidheid wel trok
donderdag 17 oktober 2019 om 21:38
Alleen man was er bij. Hij was mental support. Rende door het huis om alles voor mij te pakken wat ik nodig had en pufte flink mee, omdat ik de weeën niet kon opvangen.
Daarnaast hield hij in de gaten hoe ver ik was in de bevalling (de verloskundige was er niet) en hield contact met de verloskundige. En hij timede de weeën.
Daarnaast hield hij in de gaten hoe ver ik was in de bevalling (de verloskundige was er niet) en hield contact met de verloskundige. En hij timede de weeën.
donderdag 17 oktober 2019 om 21:40
Ik heb al heel veel bevallingen bijgewoond (meer dan 1000) en mijn ervaring is dat vrouwen en mannen van tevoren wel redelijk in kunnen schatten hoe ze gaan reageren.
Vrouwen die van tevoren zeggen dat ze vast gaan schreeuwen/schelden, doen dat vaak ook en andersom gaat dat ook zo.
Mannen zijn vaak wel overdonderd van de hevigheid van de pijn, maar ik probeer ze er dan zoveel mogelijk bij te betrekken (tenzij de vrouw daar geen behoefte aan heeft en dat wordt dan vaak luid en duidelijk aangegeven
)
Iedere vrouw en man reageert anders, iedere bevalling is anders.
Vrouwen die van tevoren zeggen dat ze vast gaan schreeuwen/schelden, doen dat vaak ook en andersom gaat dat ook zo.
Mannen zijn vaak wel overdonderd van de hevigheid van de pijn, maar ik probeer ze er dan zoveel mogelijk bij te betrekken (tenzij de vrouw daar geen behoefte aan heeft en dat wordt dan vaak luid en duidelijk aangegeven
)Iedere vrouw en man reageert anders, iedere bevalling is anders.
donderdag 17 oktober 2019 om 21:51
Omdat ik lang niet mocht persen tijdens persweeën, schreeuwde ik af en toe om de druk kwijt te raken. Als een soort stopwoord bleef ik na iedere wee de hele tijd sorry zeggen... en toen de verloskundige zei dat ik moest stoppen met sorry zeggen riep ik “ja sorry hoor, maar laat mij gewoon sorry roepen!!! Sorry!”
donderdag 17 oktober 2019 om 21:53
Jaa dat romantische beeld van samen puffen en samen dit, samen... had ik ook.
De realiteit bleek dat ik in mezelf keerde, niemand me mocht aanraken en dat ik al mijn kracht nodig had zonder me om mijn vent te bekommeren.
Laat staan schoonmoeder erbij, zelfs mijn man was soms al teveel. Maar hij bleef constant bij me zonder aan te raken, hield braaf zijn mond, en kocht een broodje met filet american achteraf voor me, de held
De realiteit bleek dat ik in mezelf keerde, niemand me mocht aanraken en dat ik al mijn kracht nodig had zonder me om mijn vent te bekommeren.
Laat staan schoonmoeder erbij, zelfs mijn man was soms al teveel. Maar hij bleef constant bij me zonder aan te raken, hield braaf zijn mond, en kocht een broodje met filet american achteraf voor me, de held
donderdag 17 oktober 2019 om 21:55
Mijn vriend was echt super tijdens de bevalling en ik heb ook echt het gevoel dat we het samen hebben gedaan. Hij was heel rustig en toen de weeën zwaarder werden, begon hij telkens net voor het hoogtepunt van de wee terug te tellen van 5, ik weet niet hoe hij het deed, maar elke keer was bij 0 de wee over. Ik heb enorm veel houvast gehad aan het tellen. Het gaf me iets om te focussen en het gaf me een eindpunt. Hij was er voor me, heeft me drinken gegeven, mijn hand vast gehouden, ik heb aan hem gehangen en op hem geleund, hij heeft me precies goed aangemoedigd tijdens de persweeen en hij heeft onze dochter aangepakt 
donderdag 17 oktober 2019 om 21:57
Dit zijn toch geen dramaverhalen?
Overigens kijk ik op tweede bevalling terug zoals je moeder, ik vond het een eitje, de pijn goed te doen en het verliep vlekkeloos, binnen 2,5 uur van geen wee tot baby.
Eerste bevalling een heel ander verhaal.
Toch heb ik in beide situaties hetzelfde gereageerd. Laat mij lekker op mijn manier de pijn opvangen, zit niet te veel aan mij en doe lekker je eigen ding.
Volgens mij is dat in de meeste gevallen zo, niks beschadigen van een huwelijk. Bovendien kan een man over het algemeen prima begrijpen dat een bevalling niet zomaar iets is, dat er echt pijn wordt geleden en dat je je daar gewoon niet goed op kunt voorbereiden, zowel de man als de vrouw niet. Echt niet dat hier huwelijken op klappen, dan spelen er andere problemen.
donderdag 17 oktober 2019 om 22:01
Shiitake schreef: ↑17-10-2019 21:53Jaa dat romantische beeld van samen puffen en samen dit, samen... had ik ook.
De realiteit bleek dat ik in mezelf keerde, niemand me mocht aanraken en dat ik al mijn kracht nodig had zonder me om mijn vent te bekommeren.
Laat staan schoonmoeder erbij, zelfs mijn man was soms al teveel. Maar hij bleef constant bij me zonder aan te raken, hield braaf zijn mond, en kocht een broodje met filet american achteraf voor me, de held
Bij de derde. Samen in bad in het ziekenhuis. Dat leek de verloskundige en goed idee. Samen uitkleden, samen in bad en ik vond het vreselijk. Bad was groot en rond ik kon me nergens klem zetten. Zonder man was ik bijna 'verdronken'. Dus na vijf minuten gingen we weer samen afdrogen, samen aankleden. Dus toen verder alles 'alleen' gedaan.
donderdag 17 oktober 2019 om 22:07
Hier alleen man erbij (verder ook absoluut geen behoefte aan andere mensen behalve medisch personeel). Man heeft zich enkel met mij beziggehouden gedurende de gehele bevalling. Ik had het zwaar, maar hij had het ook zeker niet makkelijk (het deed 'm heel veel om mij met zoveel pijn te zien). Hij bleef rustig, sprak me bemoedigend toe en hield mijn hand vast en dat was ook alles wat ik nodig had: het veilige gevoel van zijn aanwezigheid in een onveilig voelende situatie (het ging niet allemaal van een leien dakje).
donderdag 17 oktober 2019 om 22:08
Betty_Slocombe schreef: ↑17-10-2019 21:41Overigens vond ik het bepaald geen feest, maar omdat TO nog moet bevallen vind ik het ook weer zowat daar over te posten.
Mijn eerste bevalling was een ware horrorbevalling met gevaar voor moeder en kind, maar in mijn geval gold het cliché: daarna ben je alles weer vergeten. Sterker nog, anderhalf jaar later lag ik alweer te bevallen. En dat was een totaal andere ervaring. Binnen twee uur was de baby eruit en een uur later ging ik met man en baby weer naar huis.
donderdag 17 oktober 2019 om 22:09
Ik heb iets van een uur, anderhalf uur met kind gelegen voordat kind onderworpen werd aan bovenstaande zaken. Ik moest eerst nog even gehecht worden en dat duurde wel even. Daarna werden we een tijdje met rust gelaten en vervolgens werd kind gewogen, getest en een beetje schoongemaakt.DuchessMeganMarkle schreef: ↑17-10-2019 22:06Hoelang mag je met je kind bonden, voordat hij gewassen en getest wordt?
donderdag 17 oktober 2019 om 22:13
Hier duurde dat inderdaad ook minstens zo lang.PapierVampier schreef: ↑17-10-2019 22:09Ik heb iets van een uur, anderhalf uur met kind gelegen voordat kind onderworpen werd aan bovenstaande zaken. Ik moest eerst nog even gehecht worden en dat duurde wel even. Daarna werden we een tijdje met rust gelaten en vervolgens werd kind gewogen, getest en een beetje schoongemaakt.
•
donderdag 17 oktober 2019 om 22:15
Sowieso een uur, mits dat medisch gezien mogelijk is (wat bijnaDuchessMeganMarkle schreef: ↑17-10-2019 22:06Hoelang mag je met je kind bonden, voordat hij gewassen en getest wordt?
altijd zo is)
donderdag 17 oktober 2019 om 22:16
DuchessMeganMarkle schreef: ↑17-10-2019 22:06Hoelang mag je met je kind bonden, voordat hij gewassen en getest wordt?
Dat ligt aan de omstandigheden. Als kind het goed en moeder is ook oké dan mogelijk langer. Ik moest bij de eerste naar de operatiekamer voor de placenta en kind moest in de couveuse. Dat kwam dus allemaal later.
donderdag 17 oktober 2019 om 22:24
Dat kan. Het kan ook wel 24 uur duren.
Beiden en alles er tussenin is normaal.
•
donderdag 17 oktober 2019 om 22:25
Mijn kind werd meteen weggegrist bij mijn eerste bevalling, bij de tweede ging het juist heel relaxed, maar toen dacht ik: waarom controleren ze haar niet?! Dat hadden ze van tevoren wel even mogen zeggen, maar goed.
