Geld & Recht
alle pijlers
Gierige acties, deel V
vrijdag 29 april 2016 om 17:52
Deel I, II, III en deel IV zijn een groot succes.
We gaan hier verder met het beschrijven van gierige acties. Dit topic is vooral bedoeld voor verhalen
Uiteraard kan er ook lekker gereageerd worden op de verhalen maar probeer hier niet te verzanden in een welles-nietes discussie over bepaalde standpunten; dan kan je daar beter een apart topic voor starten. Als je je hier niet aan kan houden, word je gestaft en dan kan je een ban krijgen.
Zo is inmiddels wel duidelijk dat er verschillend gekeken wordt naar het wel of niet betalen van de wc-dame en ook dat het wel of niet hoofdelijk omslaan van een rekening in de horeca zowel gierige als niet gierige kanten heeft. Gelieve deze oude koeien hier met rust te laten.
De link naar deel IV: KLIK, met daarin links naar de eerdere delen.
We gaan hier verder met het beschrijven van gierige acties. Dit topic is vooral bedoeld voor verhalen
Uiteraard kan er ook lekker gereageerd worden op de verhalen maar probeer hier niet te verzanden in een welles-nietes discussie over bepaalde standpunten; dan kan je daar beter een apart topic voor starten. Als je je hier niet aan kan houden, word je gestaft en dan kan je een ban krijgen.
Zo is inmiddels wel duidelijk dat er verschillend gekeken wordt naar het wel of niet betalen van de wc-dame en ook dat het wel of niet hoofdelijk omslaan van een rekening in de horeca zowel gierige als niet gierige kanten heeft. Gelieve deze oude koeien hier met rust te laten.
De link naar deel IV: KLIK, met daarin links naar de eerdere delen.
zondag 16 oktober 2016 om 21:25
Ohboy, wat een tut. Als ze een boot had gehuurd had het haar geld gekost. Nu was ze veel goedkoper uit.
Er was een communicatieadviseur ingehuurd op mijn werk. Ze gebruikte door mij geschreven documenten als basis. Ze interviewde mij over die documenten en ik heb uitgebreid toelichting gegeven. Vervolgens presenteerde ze dat aan de directie alsof het haar eigen werk was (zonder mijn naam te noemen). De directeur vroeg mij een week later: "Wat vind je ervan, Baile?" "Nou, het zijn mijn eigen woorden en ik ben het er wel mee eens..." Het zou me niets verbazen als het dezelfde dame was. Ze kwam uit Amsterdam. Nufje met dure handtas en een neerbuigende houding.
Er was een communicatieadviseur ingehuurd op mijn werk. Ze gebruikte door mij geschreven documenten als basis. Ze interviewde mij over die documenten en ik heb uitgebreid toelichting gegeven. Vervolgens presenteerde ze dat aan de directie alsof het haar eigen werk was (zonder mijn naam te noemen). De directeur vroeg mij een week later: "Wat vind je ervan, Baile?" "Nou, het zijn mijn eigen woorden en ik ben het er wel mee eens..." Het zou me niets verbazen als het dezelfde dame was. Ze kwam uit Amsterdam. Nufje met dure handtas en een neerbuigende houding.
maandag 17 oktober 2016 om 17:52
quote:ohboy schreef op 16 oktober 2016 @ 19:15:
Ik vaarde met mijn boot door de grachten van Amsterdam. Twee "vriendinnen" van een een vriend wilde graag meevaren wat ik prima vond. Een van hen had geloof ik twee zakken chips en een twee flessen rosé bij zich en dit werd gedeeld. 1 vriendin kende ik oppervlakkig, de ander had ik nooit gezien.
Twee weken later kom ik haar weer tegen op een terras en vraagt de gulle geefster of ik even 5 euro kan geven als bijdrage voor de wijn. Haha, ik dacht jezus wat een krent. Madam de communicatieadviseur... Ik heb er haar tien euro gegeven en zei laat de rest maar zitten. Nee ik heb geen 20 euro voor brandstof en afschrijving op mijn sloep gevraagd).
Valt me vaak op, die kakkertjes, beetje gaaf en interessant doen, maar vaak geen cent te makken of gewoon megakrenterig. "Ik woon in Zuid!!! zeggen ze dan met trots (is dan meestal Hoofddorpleinbuurt of de Pijp.)Waar halen mensen toch het lef vandaan om zoiets dan nog te vragen serieus.. Ik had dus wel mooi geantwoord of zij dan niet even aan de benzinekosten wil meebetalen of dat ze toch liever het geld van de wijn laat zitten?
Ik vaarde met mijn boot door de grachten van Amsterdam. Twee "vriendinnen" van een een vriend wilde graag meevaren wat ik prima vond. Een van hen had geloof ik twee zakken chips en een twee flessen rosé bij zich en dit werd gedeeld. 1 vriendin kende ik oppervlakkig, de ander had ik nooit gezien.
Twee weken later kom ik haar weer tegen op een terras en vraagt de gulle geefster of ik even 5 euro kan geven als bijdrage voor de wijn. Haha, ik dacht jezus wat een krent. Madam de communicatieadviseur... Ik heb er haar tien euro gegeven en zei laat de rest maar zitten. Nee ik heb geen 20 euro voor brandstof en afschrijving op mijn sloep gevraagd).
Valt me vaak op, die kakkertjes, beetje gaaf en interessant doen, maar vaak geen cent te makken of gewoon megakrenterig. "Ik woon in Zuid!!! zeggen ze dan met trots (is dan meestal Hoofddorpleinbuurt of de Pijp.)Waar halen mensen toch het lef vandaan om zoiets dan nog te vragen serieus.. Ik had dus wel mooi geantwoord of zij dan niet even aan de benzinekosten wil meebetalen of dat ze toch liever het geld van de wijn laat zitten?
maandag 17 oktober 2016 om 20:42
Met het risico om herkend te worden (heb het verhaal al vaker verteld aan bekenden):
Toen ik 6 jaar was kreeg ik voor het eerst zakgeld. Een paar maanden daarna was mijn moeder jarig en wilde ik een kadootje kopen. Een kleinigheidje, maar wat was ik trots: zèlf bij elkaar gespaard (wat niet snel gaat met 50ct per week). Met mijn opa en oma (waar ik logeerde) heb ik het gehaald in de winkel. Ik wilde ook nog kadopapier kopen van mijn zakgeld, maar dat hoefde niet: oma had nog wel kadopapier thuis. Toen snapte ik waarom wij onze kadootjes altijd héél voorzichtig uit moesten pakken en opa en oma het papier daarna weer opvouwden en mee naar huis namen... Ze hadden alleen maar gebruikt kadopapier, vol vouwen, kleine scheurtjes en plakbandresten. Mooi niet dat ik mijn mooie kadootje daarin inpakte! Ik heb 's avonds stiekem een paar vellen papier uit de printer gepakt (mocht natuurlijk niet van opa), met viltstift mooie tekeningen er op gemaakt en het kadootje daarin ingepakt.
Mijn moeder vond het prachtig
Opa en oma hebben / hadden wel meer van dit soort acties. Tijdje geleden hadden zo ons uitgenodigd voor een 'uitgebreid' diner: voorgerecht van kant en klaar knoflookbrood, hoofdgerecht was aardappelpuree en een bak huzarensalade en als toetje van die 20ct toetjes van de Aldi. Niet vies hoor, maar ik zou het mijn gasten niet snel voorschotelen als ik ze uitnodig voor een etentje .
Snap nu wel waarom ze in een kast van een huis wonen...
Toen ik 6 jaar was kreeg ik voor het eerst zakgeld. Een paar maanden daarna was mijn moeder jarig en wilde ik een kadootje kopen. Een kleinigheidje, maar wat was ik trots: zèlf bij elkaar gespaard (wat niet snel gaat met 50ct per week). Met mijn opa en oma (waar ik logeerde) heb ik het gehaald in de winkel. Ik wilde ook nog kadopapier kopen van mijn zakgeld, maar dat hoefde niet: oma had nog wel kadopapier thuis. Toen snapte ik waarom wij onze kadootjes altijd héél voorzichtig uit moesten pakken en opa en oma het papier daarna weer opvouwden en mee naar huis namen... Ze hadden alleen maar gebruikt kadopapier, vol vouwen, kleine scheurtjes en plakbandresten. Mooi niet dat ik mijn mooie kadootje daarin inpakte! Ik heb 's avonds stiekem een paar vellen papier uit de printer gepakt (mocht natuurlijk niet van opa), met viltstift mooie tekeningen er op gemaakt en het kadootje daarin ingepakt.
Mijn moeder vond het prachtig
Opa en oma hebben / hadden wel meer van dit soort acties. Tijdje geleden hadden zo ons uitgenodigd voor een 'uitgebreid' diner: voorgerecht van kant en klaar knoflookbrood, hoofdgerecht was aardappelpuree en een bak huzarensalade en als toetje van die 20ct toetjes van de Aldi. Niet vies hoor, maar ik zou het mijn gasten niet snel voorschotelen als ik ze uitnodig voor een etentje .
Snap nu wel waarom ze in een kast van een huis wonen...
maandag 17 oktober 2016 om 21:54
Oh ja, mijn omaatje bewaarde ook pakpapier. Kadootjes werden nog net niet met een pincet uitgepakt teneinde het kostbare papier niet te beschadigen. Souvenir uit oorlogstijd bij haar. Alles alles alles moest bewaard worden. Toen we haar kelderbox uitruimden kwam er een boomstronk uit. Een boomstronk...
Ook die moest bewaard worden, ze ging er nog net niet voor liggen en veranderde in een levensgevaarlijk met pantoffels meppend Indisch tornadootje toen we probeerden uit te leggen dat ze die toch in elk geval niet mee kon nemen naar het bejaardentehuis.
Oma was trouwens prima bemiddeld, maar oude gewoonten slijten niet. Is ook niet veel mis mee. Wij verspillen eigenlijk veel te veel. Wanneer heeft iemand hier voor het laatst sokken gestopt? Ik fiets net zo lief even naar de Zeeman om voor twee pleuro drie nieuwe te kopen. Terwijl ik dit typ hoor ik haar bijna omdraaien in haar graf, reikend naar een pantoffel.
Ook die moest bewaard worden, ze ging er nog net niet voor liggen en veranderde in een levensgevaarlijk met pantoffels meppend Indisch tornadootje toen we probeerden uit te leggen dat ze die toch in elk geval niet mee kon nemen naar het bejaardentehuis.
Oma was trouwens prima bemiddeld, maar oude gewoonten slijten niet. Is ook niet veel mis mee. Wij verspillen eigenlijk veel te veel. Wanneer heeft iemand hier voor het laatst sokken gestopt? Ik fiets net zo lief even naar de Zeeman om voor twee pleuro drie nieuwe te kopen. Terwijl ik dit typ hoor ik haar bijna omdraaien in haar graf, reikend naar een pantoffel.
maandag 17 oktober 2016 om 22:01
Dat cadeaupapier doet mijn moeder ook en ik vond dat altijd zo stom! Het eerste cadeautje dat ik in mijn eigen huis kreeg heb ik dus ook rits rats uitgepakt en het cadeaupapier in hele kleine stukjes in de prullenbak gegooid.
Toen ik van manlief echter een groot koffiezetapparaat kreeg kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de halve rol die hij ervoor had gebruikt weg te gooien. Dat stemmetje van mijn moeder zit dieper dan ik dacht
Toen ik van manlief echter een groot koffiezetapparaat kreeg kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de halve rol die hij ervoor had gebruikt weg te gooien. Dat stemmetje van mijn moeder zit dieper dan ik dacht
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat
maandag 17 oktober 2016 om 23:57
dinsdag 18 oktober 2016 om 08:45
quote:lotus77 schreef op 17 oktober 2016 @ 21:54:
Oh ja, mijn omaatje bewaarde ook pakpapier. Kadootjes werden nog net niet met een pincet uitgepakt teneinde het kostbare papier niet te beschadigen. Souvenir uit oorlogstijd bij haar. Alles alles alles moest bewaard worden. Toen we haar kelderbox uitruimden kwam er een boomstronk uit. Een boomstronk...
Ook die moest bewaard worden, ze ging er nog net niet voor liggen en veranderde in een levensgevaarlijk met pantoffels meppend Indisch tornadootje toen we probeerden uit te leggen dat ze die toch in elk geval niet mee kon nemen naar het bejaardentehuis.
Oma was trouwens prima bemiddeld, maar oude gewoonten slijten niet. Is ook niet veel mis mee. Wij verspillen eigenlijk veel te veel. Wanneer heeft iemand hier voor het laatst sokken gestopt? Ik fiets net zo lief even naar de Zeeman om voor twee pleuro drie nieuwe te kopen. Terwijl ik dit typ hoor ik haar bijna omdraaien in haar graf, reikend naar een pantoffel.
Oh ja, mijn omaatje bewaarde ook pakpapier. Kadootjes werden nog net niet met een pincet uitgepakt teneinde het kostbare papier niet te beschadigen. Souvenir uit oorlogstijd bij haar. Alles alles alles moest bewaard worden. Toen we haar kelderbox uitruimden kwam er een boomstronk uit. Een boomstronk...
Ook die moest bewaard worden, ze ging er nog net niet voor liggen en veranderde in een levensgevaarlijk met pantoffels meppend Indisch tornadootje toen we probeerden uit te leggen dat ze die toch in elk geval niet mee kon nemen naar het bejaardentehuis.
Oma was trouwens prima bemiddeld, maar oude gewoonten slijten niet. Is ook niet veel mis mee. Wij verspillen eigenlijk veel te veel. Wanneer heeft iemand hier voor het laatst sokken gestopt? Ik fiets net zo lief even naar de Zeeman om voor twee pleuro drie nieuwe te kopen. Terwijl ik dit typ hoor ik haar bijna omdraaien in haar graf, reikend naar een pantoffel.
Ozo.
dinsdag 18 oktober 2016 om 10:04
quote:Baile-- schreef op 12 oktober 2016 @ 20:10:
[...]
Toen ik een opleiding deed, kwam er een studente van een universiteit in de stad bij onze instelling bestek uit de kantine stelen. Zij studeerde (met succes) rechtsgeleerdheid en wilde na het behalen van haar master rechter worden. Ze kocht ook gestolen fietsen en had trucjes om winkels op te lichten.Ze hoeft maar 1x betrapt te worden dan kan ze haar carriere in de advocatuur vergeten....
[...]
Toen ik een opleiding deed, kwam er een studente van een universiteit in de stad bij onze instelling bestek uit de kantine stelen. Zij studeerde (met succes) rechtsgeleerdheid en wilde na het behalen van haar master rechter worden. Ze kocht ook gestolen fietsen en had trucjes om winkels op te lichten.Ze hoeft maar 1x betrapt te worden dan kan ze haar carriere in de advocatuur vergeten....
dinsdag 18 oktober 2016 om 10:08
quote:Brownietaart schreef op 17 oktober 2016 @ 17:52:
[...]
Waar halen mensen toch het lef vandaan om zoiets dan nog te vragen serieus.. Ik had dus wel mooi geantwoord of zij dan niet even aan de benzinekosten wil meebetalen of dat ze toch liever het geld van de wijn laat zitten?Ik had geroepen: " Wat fijn dat je me helpt herinneren,ik krijg nog 7,50 euro van je voor de benzinekosten"
[...]
Waar halen mensen toch het lef vandaan om zoiets dan nog te vragen serieus.. Ik had dus wel mooi geantwoord of zij dan niet even aan de benzinekosten wil meebetalen of dat ze toch liever het geld van de wijn laat zitten?Ik had geroepen: " Wat fijn dat je me helpt herinneren,ik krijg nog 7,50 euro van je voor de benzinekosten"
dinsdag 18 oktober 2016 om 10:19
dinsdag 18 oktober 2016 om 12:03
quote:Pingu schreef op 18 oktober 2016 @ 11:32:
Lotus, wat was je oma met die boomstronk van plan?
Ja, dat vragen we ons nog steeds af eigenlijk. Ze moest naar een tehuis omdat ze aan het dementeren sloeg, dus het was wellicht niet echt een lineair logisch verhaal. De bottom line was gewoon dat alles bewaard moest worden omdat je nooit wist wanneer je het nodig had.
Zo was ze (straatarm) opgegroeid en opgevoed destijds in Indonesië en heeft ze alleen op straat overleefd toen haar ouders opgepakt werden door de Jappen en later toen ze zelf het kamp in draaide. Ze vertelde uit die periode dat ze als kind van afval en restjes poppen maakte en verkocht om te kunnen eten. In het kamp barbecueden ze slakken en hagedissen om te overleven met zijn allen, dus het kwam echt ergens vandaan.
Mijn opa van de andere kant is bijna uitgehongerd door de Jappen tijdens het aanleggen van de Birma-spoorlijn. Die kon de rest van zijn leven geen viskar of wat voorbijlopen zonder te gaan stuiteren, want stel je voor dat er straks geen eten meer zou zijn en hij weer honger zou krijgen? Die is nooit meer onder de honderdtwintig kilo geweest tot zijn dood. Er kwamen overal vijfkilozakken rijst en gedroogde peulvruchten vandaan toen we zijn huis uitruimden, en genoeg koffiebonen om het BNP van Brazilië blijvend op te krikken.
Soms kun je er dus beter niet tegenin gaan redelijkerwijs. De boomstronk hebben we dus weggemoffeld buiten haar zicht om.
Lotus, wat was je oma met die boomstronk van plan?
Ja, dat vragen we ons nog steeds af eigenlijk. Ze moest naar een tehuis omdat ze aan het dementeren sloeg, dus het was wellicht niet echt een lineair logisch verhaal. De bottom line was gewoon dat alles bewaard moest worden omdat je nooit wist wanneer je het nodig had.
Zo was ze (straatarm) opgegroeid en opgevoed destijds in Indonesië en heeft ze alleen op straat overleefd toen haar ouders opgepakt werden door de Jappen en later toen ze zelf het kamp in draaide. Ze vertelde uit die periode dat ze als kind van afval en restjes poppen maakte en verkocht om te kunnen eten. In het kamp barbecueden ze slakken en hagedissen om te overleven met zijn allen, dus het kwam echt ergens vandaan.
Mijn opa van de andere kant is bijna uitgehongerd door de Jappen tijdens het aanleggen van de Birma-spoorlijn. Die kon de rest van zijn leven geen viskar of wat voorbijlopen zonder te gaan stuiteren, want stel je voor dat er straks geen eten meer zou zijn en hij weer honger zou krijgen? Die is nooit meer onder de honderdtwintig kilo geweest tot zijn dood. Er kwamen overal vijfkilozakken rijst en gedroogde peulvruchten vandaan toen we zijn huis uitruimden, en genoeg koffiebonen om het BNP van Brazilië blijvend op te krikken.
Soms kun je er dus beter niet tegenin gaan redelijkerwijs. De boomstronk hebben we dus weggemoffeld buiten haar zicht om.
dinsdag 18 oktober 2016 om 12:14
quote:lotus77 schreef op 18 oktober 2016 @ 12:03:
[...]
Ja, dat vragen we ons nog steeds af eigenlijk. Ze moest naar een tehuis omdat ze aan het dementeren sloeg, dus het was wellicht niet echt een lineair logisch verhaal. De bottom line was gewoon dat alles bewaard moest worden omdat je nooit wist wanneer je het nodig had.
Zo was ze (straatarm) opgegroeid en opgevoed destijds in Indonesië en heeft ze alleen op straat overleefd toen haar ouders opgepakt werden door de Jappen en later toen ze zelf het kamp in draaide. Ze vertelde uit die periode dat ze als kind van afval en restjes poppen maakte en verkocht om te kunnen eten. In het kamp barbecueden ze slakken en hagedissen om te overleven met zijn allen, dus het kwam echt ergens vandaan.
Mijn opa van de andere kant is bijna uitgehongerd door de Jappen tijdens het aanleggen van de Birma-spoorlijn. Die kon de rest van zijn leven geen viskar of wat voorbijlopen zonder te gaan stuiteren, want stel je voor dat er straks geen eten meer zou zijn en hij weer honger zou krijgen? Die is nooit meer onder de honderdtwintig kilo geweest tot zijn dood. Er kwamen overal vijfkilozakken rijst en gedroogde peulvruchten vandaan toen we zijn huis uitruimden, en genoeg koffiebonen om het BNP van Brazilië blijvend op te krikken.
Soms kun je er dus beter niet tegenin gaan redelijkerwijs. De boomstronk hebben we dus weggemoffeld buiten haar zicht om.
Och toch, ik krijg er tranen van in mn ogen. Zo'n armoede en échte honger in hun jeugd.
Die boomstronk was denk ik reserve brandstof.
Ik heb ook eens een oude dame heel vreemde dingen zien hamsteren in de supermarkt.
Ten tijde van de Golfoorlog/Desert storm. Ze had een karretje vól met grote flessen sla-olie (want oliecrisis) en zeker wel 20 pakken zout. Als er toch íets is waar we in Nederland nooit gebrek aan zullen krijgen is het zout (zoutkoepels in Overijssel). Ik vond het aandoenlijk.
[...]
Ja, dat vragen we ons nog steeds af eigenlijk. Ze moest naar een tehuis omdat ze aan het dementeren sloeg, dus het was wellicht niet echt een lineair logisch verhaal. De bottom line was gewoon dat alles bewaard moest worden omdat je nooit wist wanneer je het nodig had.
Zo was ze (straatarm) opgegroeid en opgevoed destijds in Indonesië en heeft ze alleen op straat overleefd toen haar ouders opgepakt werden door de Jappen en later toen ze zelf het kamp in draaide. Ze vertelde uit die periode dat ze als kind van afval en restjes poppen maakte en verkocht om te kunnen eten. In het kamp barbecueden ze slakken en hagedissen om te overleven met zijn allen, dus het kwam echt ergens vandaan.
Mijn opa van de andere kant is bijna uitgehongerd door de Jappen tijdens het aanleggen van de Birma-spoorlijn. Die kon de rest van zijn leven geen viskar of wat voorbijlopen zonder te gaan stuiteren, want stel je voor dat er straks geen eten meer zou zijn en hij weer honger zou krijgen? Die is nooit meer onder de honderdtwintig kilo geweest tot zijn dood. Er kwamen overal vijfkilozakken rijst en gedroogde peulvruchten vandaan toen we zijn huis uitruimden, en genoeg koffiebonen om het BNP van Brazilië blijvend op te krikken.
Soms kun je er dus beter niet tegenin gaan redelijkerwijs. De boomstronk hebben we dus weggemoffeld buiten haar zicht om.
Och toch, ik krijg er tranen van in mn ogen. Zo'n armoede en échte honger in hun jeugd.
Die boomstronk was denk ik reserve brandstof.
Ik heb ook eens een oude dame heel vreemde dingen zien hamsteren in de supermarkt.
Ten tijde van de Golfoorlog/Desert storm. Ze had een karretje vól met grote flessen sla-olie (want oliecrisis) en zeker wel 20 pakken zout. Als er toch íets is waar we in Nederland nooit gebrek aan zullen krijgen is het zout (zoutkoepels in Overijssel). Ik vond het aandoenlijk.
dinsdag 18 oktober 2016 om 12:53
quote:mimarr schreef op 17 oktober 2016 @ 20:42:
Met het risico om herkend te worden (heb het verhaal al vaker verteld aan bekenden):
Toen ik 6 jaar was kreeg ik voor het eerst zakgeld. Een paar maanden daarna was mijn moeder jarig en wilde ik een kadootje kopen. Een kleinigheidje, maar wat was ik trots: zèlf bij elkaar gespaard (wat niet snel gaat met 50ct per week). Met mijn opa en oma (waar ik logeerde) heb ik het gehaald in de winkel. Ik wilde ook nog kadopapier kopen van mijn zakgeld, maar dat hoefde niet: oma had nog wel kadopapier thuis. Toen snapte ik waarom wij onze kadootjes altijd héél voorzichtig uit moesten pakken en opa en oma het papier daarna weer opvouwden en mee naar huis namen... Ze hadden alleen maar gebruikt kadopapier, vol vouwen, kleine scheurtjes en plakbandresten. Mooi niet dat ik mijn mooie kadootje daarin inpakte! Ik heb 's avonds stiekem een paar vellen papier uit de printer gepakt (mocht natuurlijk niet van opa), met viltstift mooie tekeningen er op gemaakt en het kadootje daarin ingepakt.
Mijn moeder vond het prachtig
Opa en oma hebben / hadden wel meer van dit soort acties. Tijdje geleden hadden zo ons uitgenodigd voor een 'uitgebreid' diner: voorgerecht van kant en klaar knoflookbrood, hoofdgerecht was aardappelpuree en een bak huzarensalade en als toetje van die 20ct toetjes van de Aldi. Niet vies hoor, maar ik zou het mijn gasten niet snel voorschotelen als ik ze uitnodig voor een etentje .
Snap nu wel waarom ze in een kast van een huis wonen...
Dat cadeaupapierverhaal was net zo bij mijn opa en oma.
Hergebruik.
Evenals eten veelal over datum in koeling en in kasten.
En de meest gekke dingen zouden ooit misschien nog wel eens nuttig kunnen zijn en werden dus bewaard.
Misschien een dingetje van mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Ze waren ontzettend genereus met bestedingen aan cadeau's en de aanschaf van etenswaar etc, echter met dit soort zaken werden ze zeer spaarzaam. Nam het ze niet kwalijk.
Met het risico om herkend te worden (heb het verhaal al vaker verteld aan bekenden):
Toen ik 6 jaar was kreeg ik voor het eerst zakgeld. Een paar maanden daarna was mijn moeder jarig en wilde ik een kadootje kopen. Een kleinigheidje, maar wat was ik trots: zèlf bij elkaar gespaard (wat niet snel gaat met 50ct per week). Met mijn opa en oma (waar ik logeerde) heb ik het gehaald in de winkel. Ik wilde ook nog kadopapier kopen van mijn zakgeld, maar dat hoefde niet: oma had nog wel kadopapier thuis. Toen snapte ik waarom wij onze kadootjes altijd héél voorzichtig uit moesten pakken en opa en oma het papier daarna weer opvouwden en mee naar huis namen... Ze hadden alleen maar gebruikt kadopapier, vol vouwen, kleine scheurtjes en plakbandresten. Mooi niet dat ik mijn mooie kadootje daarin inpakte! Ik heb 's avonds stiekem een paar vellen papier uit de printer gepakt (mocht natuurlijk niet van opa), met viltstift mooie tekeningen er op gemaakt en het kadootje daarin ingepakt.
Mijn moeder vond het prachtig
Opa en oma hebben / hadden wel meer van dit soort acties. Tijdje geleden hadden zo ons uitgenodigd voor een 'uitgebreid' diner: voorgerecht van kant en klaar knoflookbrood, hoofdgerecht was aardappelpuree en een bak huzarensalade en als toetje van die 20ct toetjes van de Aldi. Niet vies hoor, maar ik zou het mijn gasten niet snel voorschotelen als ik ze uitnodig voor een etentje .
Snap nu wel waarom ze in een kast van een huis wonen...
Dat cadeaupapierverhaal was net zo bij mijn opa en oma.
Hergebruik.
Evenals eten veelal over datum in koeling en in kasten.
En de meest gekke dingen zouden ooit misschien nog wel eens nuttig kunnen zijn en werden dus bewaard.
Misschien een dingetje van mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Ze waren ontzettend genereus met bestedingen aan cadeau's en de aanschaf van etenswaar etc, echter met dit soort zaken werden ze zeer spaarzaam. Nam het ze niet kwalijk.
dinsdag 18 oktober 2016 om 12:55
Mijn ouders hebben ook honger gehad vroeger, en gooien niets, maar dan ook niets weg aan eten.
Soms vind ik een bananenschil op het aanrecht die ik weg wil gooien, maar dat is dan niet de bedoeling, want er zit nog 1 hapje banaan in. Het onderste puntje zeg maar.
Echt ernstig af en toe, maar ik heb er wel begrip voor.
Heftig om te lezen dat verhaal van Lotus.
Wij hebben het zo goed!! Dat realiseer ik me maar even weer.
Soms vind ik een bananenschil op het aanrecht die ik weg wil gooien, maar dat is dan niet de bedoeling, want er zit nog 1 hapje banaan in. Het onderste puntje zeg maar.
Echt ernstig af en toe, maar ik heb er wel begrip voor.
Heftig om te lezen dat verhaal van Lotus.
Wij hebben het zo goed!! Dat realiseer ik me maar even weer.
dinsdag 18 oktober 2016 om 13:12
quote:Tr0tter schreef op 18 oktober 2016 @ 10:19:
Ik bewaar en hergebruik ook het pakpapier dat ik krijg. Ik vind dat niet gierig, hooguit zuinig. Ik doe echter niet omdat ik geen geld voor een rol pakpapier (over) zou hebben, maar omdat ik het zonde vind van het papier als dat slechts eenmaal gebruikt wordt, dus uit duurzaamheidsoverwegingen.Ik ben ook zo opgevoed maar het had wel tot gevolg dat op mijn kinderfeestjes het gedeelte 'kadootjes uitpakken" echt een eeuwigheid duurde omdat ik - met mijn onhandige motoriek ook nog eens - letterlijk ieder kadootje (in hetzelfde Intertoys papier) uiterst voorzichtig opende om het maar niet te beschadigen. Arme klasgenootjes die daar een uur aan het zitten waren in een kringetje tot zíj eens aan de beurt waren.
Ik bewaar en hergebruik ook het pakpapier dat ik krijg. Ik vind dat niet gierig, hooguit zuinig. Ik doe echter niet omdat ik geen geld voor een rol pakpapier (over) zou hebben, maar omdat ik het zonde vind van het papier als dat slechts eenmaal gebruikt wordt, dus uit duurzaamheidsoverwegingen.Ik ben ook zo opgevoed maar het had wel tot gevolg dat op mijn kinderfeestjes het gedeelte 'kadootjes uitpakken" echt een eeuwigheid duurde omdat ik - met mijn onhandige motoriek ook nog eens - letterlijk ieder kadootje (in hetzelfde Intertoys papier) uiterst voorzichtig opende om het maar niet te beschadigen. Arme klasgenootjes die daar een uur aan het zitten waren in een kringetje tot zíj eens aan de beurt waren.
dinsdag 18 oktober 2016 om 13:18
In het verpleeghuis hebben we ook veel mensen die zo spaarzaam zijn vanwege de oorlog.
Maar het loopt soms de spuigaten uit. Vooral als ze aan het dementeren slaan. Dan liggen de kasten vol beschimmelde etenswaren maar weggooien mag niet.
Op kleinschalig wonen moet ik de restjes van het avondeten ook stiekem wegmoffelen want anders worden ze boos dat je het weggooit. Tja, bewaren mag ook weer niet van de inspectie, hoewel we soms een portie bewaren voor de nachtdienst.
Maar het loopt soms de spuigaten uit. Vooral als ze aan het dementeren slaan. Dan liggen de kasten vol beschimmelde etenswaren maar weggooien mag niet.
Op kleinschalig wonen moet ik de restjes van het avondeten ook stiekem wegmoffelen want anders worden ze boos dat je het weggooit. Tja, bewaren mag ook weer niet van de inspectie, hoewel we soms een portie bewaren voor de nachtdienst.
