Geld & Recht
alle pijlers
Gierige acties deel VIII
vrijdag 4 mei 2018 om 08:30
De vorige 7 delen waren een groot succes. In deel 8 gaan we weer verder met het delen van gierige acties.
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
* Deel 4
* Deel 5
* Deel 6
* Deel 7
Links naar vorige delen:
* Deel 1
* Deel 2
* Deel 3
* Deel 4
* Deel 5
* Deel 6
* Deel 7
zijdehoentje wijzigde dit bericht op 04-05-2018 11:47
8.87% gewijzigd
In this mad house we must all survive
dinsdag 17 juli 2018 om 20:30
Ttroeteltje, dat was niet prettig, inderdaad.
Maar alle andere Nederlandse vrienden zin superlief <3 , dus dat is maar zo... jammer dat, daardoor, ik geen zin meer heb om daarnaartoe te gaan, Mijn man nog minder. Hierom is de relatie zo goed als geen relatie meer, maar dat is gewoon zo. Wij hebben hele lieve vrienden, dat is ook veel waard.
Maar alle andere Nederlandse vrienden zin superlief <3 , dus dat is maar zo... jammer dat, daardoor, ik geen zin meer heb om daarnaartoe te gaan, Mijn man nog minder. Hierom is de relatie zo goed als geen relatie meer, maar dat is gewoon zo. Wij hebben hele lieve vrienden, dat is ook veel waard.
dinsdag 17 juli 2018 om 20:37
wederzijds; ik lees je posts altijd graag, ben het vaak eens met wat jij schrijft.In dit geval was Novina het trouwens ook met ons eens.
Zelf doe ik nooit iets met Marktplaats. Dus wat een ander met mijn weggegeven spullen doet, maakt mij op zich niet uit: anders zet ik diezelfde spullen vroeg of laat bij Grof Vuil en dan is het ook weg.
Maar de werkwijze zoals jij ook beschrijft (eerst terugkoppelen naar de gever), heeft m.i. ook gewoon te maken met fatsoenlijk en prettig met lekaar omgaan.
Een afgedankt fietsje van een buurkind dat ik dan weer kreeg voor mijn logeetjes van nummer 10, breng ik terug naar nummer 10 als mijn logeetjes er te groot voor zijn geworden.
Ik ga o'n fietsje zeker niet verkopen. Ook niet inruilen bij de fietsenmaker voor korting op een andere fiets.
En ook niet doorgeven aan het kind van nummer 80 dat zo graag een fietsje wil hebben.
Ik breng dat fietsje dus terug naar nummer 10. Als men dan zegt 'help, wat moeten wij er nu weer mee, wij waren blij dat we er van af waren" dan zal ik opperen dat zij de fiets óf kunnen inruilen, óf dat hun eigen kinderen die fiets op Koningsdag kunnen verkopen óf dat zij X van nummer 80 er heel erg blij mee zouden maken.
Maar in dat geval is het toch leuker als (de kinderen van) nummer 10 de gulle gever nog een keer kan zijn; dat is dan niet aan mij.
En als nummer 10 zegt: wij kennen nummer 80 niet, dus geef maar door die fiets, dan doe ik dat.
En dan zeg ik tegen nummer 80 dat ze niet mij, maar nummer 10 moeten bedanken "die hoeven er niets voor te hebben, maar misschien vinden die het leuk om een mooie tekening te krijgen?
Gaat toch allemaal veel leuker dan? Dus zelf blijf ik het toch maar doen zoals ik het altijd heb gedaan ; -)
dinsdag 17 juli 2018 om 20:58
Nou ja, ik vind het toch wel iets heel anders als jij als ontvanger na verloop van tijd vraagt of iemand nog wat met zwembad/fornuis etc kunt, of dat de gever zelf aankondigd dat hij het weer op komt halen. Dat eerste is prima, het tweede vind ik echt niet netjes. En bv degene die hierboven beschreef onverwacht toch nog een baby te krijgen. Aan mensen vragen of ze nog wat van je spullen hebben is prima, maar ik neem aan dat je niet heel boos was geweest als iemand iets al weer door gegeven had. Vragen is één ding, gewoon op de stoep staan met de mededeling dat je het wiegje weer komt halen is een tweede.nina1966 schreef: ↑17-07-2018 18:35Tja toch vind ik dat niet raar bij hele dure cadeaus. Zoon krijgt ook vaak dure dingen van opa en oma. Trampoline, zwembad, ander zwembad etc.
Hij heeft in de laatste 15 jaar heel wat gekregen. Als ik wat weg doe vraag ik idd of mijn ouders het nog weg willen geven aan anderen bv. Zoon kreeg een grote trampoline dus hebben ze de kleine meegenomen voor de kleintjes op de camping. Ze vonden dat zoon een groot zwembad moest dus hebben ze de kleinere die we ook van hun hadden doorgesluisd.
Ik kreeg toen zoon klein was veel (dure) kleertjes van familie. Diens zoon was iets ouder dan de mijne. Als zoon ergens uitgegroeid was vroeg ik ook of ze het nog terug wilde of dat ze er een bestemming voor had.
Een prulletje nee, maar iets duurs? Ja hoor vind ik niet raar dat als je er klaar mee bent dat degene waar je het van hebt mee beslist over de bestemming.
En een kind een verjaardagscadeau geven met de mededeling dat je het over twee jaar wel weer terug wilt, vind ik ook niet kunnen. Als je dat wilt geef je een gewoon cadeau, en vraag je de ouders of ze de Duplo een paar jaar willen lenen.
Eigenlijk de enige situatie waarin ik het wél echt logisch vind om de gever eerst te vragen wat zij met iets willen, is als het duidelijk om familie-erfstukken gaat. Als jij de 100 jaar oude koekoeksklok van iemands oma hebt gekregen omdat je die zo mooi vond, is het vrij aso om die twee maanden later te verpatsen.
dinsdag 17 juli 2018 om 22:24
Ik blijf erbij dat ik het raar vond dat het fornuis zo uit de keuken werd gehaald omdat het “in de familie” moest blijven. Een cadeau is een cadeau en dus niks lenen ofwel teruggeven, ook niet als het een duurder cadeau is. Wilde het fornuis niet expres na 6 weken verkopen ofzo om er winst op te maken, maar gewoon omdat we gingen verhuizen en we er in de nieuwe keuken niks aan hadden. En dan word het zo onder je gat vandaan getrokken. Ik vind dat raar, zou dat bij een ander echt nooit doen. Gegeven is gegeven. En zoals ik al eerder zei, als er gewoon netjes was gevraagd of het fornuis naar oma mocht omdat die zo blij zou zijn met een nieuwe, had ze die na overleg heus wel gekregen. De manier waarop, daar gaat het mij om.
anoniem_66d01bb041fe4 wijzigde dit bericht op 17-07-2018 22:25
Reden: Typfoutje
Reden: Typfoutje
0.27% gewijzigd
dinsdag 17 juli 2018 om 22:38
Ik had een tante die bij overlijden van haar vader, mijn opa dus, precies het omgekeerde wilde. Ze was de oudste, dus vond dat ze de leiding kon nemen samen met haar man. Zij besliste dat alles wat geld waard was, antiek, verzamel objecten, sieraden, noem het, verkocht konden worden, want aan geld had zij meer dan aan spullen.nausicaa schreef: ↑17-07-2018 20:58Eigenlijk de enige situatie waarin ik het wél echt logisch vind om de gever eerst te vragen wat zij met iets willen, is als het duidelijk om familie-erfstukken gaat. Als jij de 100 jaar oude koekoeksklok van iemands oma hebt gekregen omdat je die zo mooi vond, is het vrij aso om die twee maanden later te verpatsen.
Is nog een hele ruzie geworden met mijn moeder en andere zussen, wat erg was dat zeg.
Enige dat ik graag wilde was een armbandje van mijn oma (die was al jaren daarvoor overleden). Ik wist dat mijn oma zo’n 30 dunne gouden armbandjes en iets van 15 zilveren had gehad. Met pijn en moeite kreeg ik 2 dunne zilveren armbandjes. Die heb ik laten inkorten en schoonmaken bij de juwelier om zelf te kunnen dragen, draag ze nog altijd met liefde. Toen m’n tante hoorde wat dat gekost had zei ze letterlijk dat “dat waarschijnlijk meer kostte dan die armbandjes zelf”
woensdag 18 juli 2018 om 06:55
Poeh, ik zou er serieus buikloop van krijgen wanneer iemand aan mijn deur zou staan met iets wat ik ooit gaf en 100 opties om het gegeven product weer in ontvangst te moeten/mogen nemen. Alleen al het moeten nadenken daarover terwijl ik het product al lang uit mijn brein verbannen had is te vermoeiend. Ik zou dus per direct zeggen........ooit van mij, nu van jou, zet desnoods aan de straat met briefje gratis mee te nemen. No way dat ik het nog terug wil zien.Gebruna schreef: ↑17-07-2018 20:37
In dit geval was Novina het trouwens ook met ons eens.
Zelf doe ik nooit iets met Marktplaats. Dus wat een ander met mijn weggegeven spullen doet, maakt mij op zich niet uit: anders zet ik diezelfde spullen vroeg of laat bij Grof Vuil en dan is het ook weg.
Maar de werkwijze zoals jij ook beschrijft (eerst terugkoppelen naar de gever), heeft m.i. ook gewoon te maken met fatsoenlijk en prettig met lekaar omgaan.
Een afgedankt fietsje van een buurkind dat ik dan weer kreeg voor mijn logeetjes van nummer 10, breng ik terug naar nummer 10 als mijn logeetjes er te groot voor zijn geworden.
Ik ga o'n fietsje zeker niet verkopen. Ook niet inruilen bij de fietsenmaker voor korting op een andere fiets.
En ook niet doorgeven aan het kind van nummer 80 dat zo graag een fietsje wil hebben.
Ik breng dat fietsje dus terug naar nummer 10. Als men dan zegt 'help, wat moeten wij er nu weer mee, wij waren blij dat we er van af waren" dan zal ik opperen dat zij de fiets óf kunnen inruilen, óf dat hun eigen kinderen die fiets op Koningsdag kunnen verkopen óf dat zij X van nummer 80 er heel erg blij mee zouden maken.
Maar in dat geval is het toch leuker als (de kinderen van) nummer 10 de gulle gever nog een keer kan zijn; dat is dan niet aan mij.
En als nummer 10 zegt: wij kennen nummer 80 niet, dus geef maar door die fiets, dan doe ik dat.
En dan zeg ik tegen nummer 80 dat ze niet mij, maar nummer 10 moeten bedanken "die hoeven er niets voor te hebben, maar misschien vinden die het leuk om een mooie tekening te krijgen?
Gaat toch allemaal veel leuker dan? Dus zelf blijf ik het toch maar doen zoals ik het altijd heb gedaan ; -)
Echt, je bedoelingen zijn goed echter ik zou me echt rot ergeren!
woensdag 18 juli 2018 om 07:50
Wat vinden jullie van deze? Twee familieleden van mij, echtgenoten, rijden allebei een oud autootje. Geld voor een betere auto willen ze niet uitgeven.Maar voor de vakantie willen ze een auto lenen van een familielid ( waar ze amper contact mee hebben ) want die rijdt in een nieuwere auto en is dus beter om mee naar het buitenland te gaan.
Ik heb gezegd dat ze dat niet kunnen maken...
Ik heb gezegd dat ze dat niet kunnen maken...
woensdag 18 juli 2018 om 08:16
Cucina schreef: ↑18-07-2018 07:50Wat vinden jullie van deze? Twee familieleden van mij, echtgenoten, rijden allebei een oud autootje. Geld voor een betere auto willen ze niet uitgeven.Maar voor de vakantie willen ze een auto lenen van een familielid ( waar ze amper contact mee hebben ) want die rijdt in een nieuwere auto en is dus beter om mee naar het buitenland te gaan.
Ik heb gezegd dat ze dat niet kunnen maken...
Tenzij dat familielid er om bekend staat dat hij vaak zijn auto uitleent, vind ik dat je het niet kan maken.
Ik heb een bus en dat is de slettebak van mijn omgeving. Hij heeft zelfs zijn eigen agenda omdat ik anders niet bijhoud waar ie is en met wie. Dat kan omdat ik ook nog andere voertuigen rij maar anders had ik het gek gevonden dat andere mensen mijn auto willen rijden.
woensdag 18 juli 2018 om 08:17
ikBedoelHetGoed schreef: ↑18-07-2018 08:12Eens, Cucina.
Andere zuinige actie: ik heb een collega die met regelmaat zijn portemonnee "vergeet" als we een broodje gaan halen buiten voor de lunch. En niet terugbetaalt, tenzij erom wordt gevraagd.
Geef je hem een portemonnee met kettinkje voor zijn verjaardag
woensdag 18 juli 2018 om 08:47
Ligt aan situatie.Cucina schreef: ↑18-07-2018 07:50Wat vinden jullie van deze? Twee familieleden van mij, echtgenoten, rijden allebei een oud autootje. Geld voor een betere auto willen ze niet uitgeven.Maar voor de vakantie willen ze een auto lenen van een familielid ( waar ze amper contact mee hebben ) want die rijdt in een nieuwere auto en is dus beter om mee naar het buitenland te gaan.
Ik heb gezegd dat ze dat niet kunnen maken...
Leent die persoon vaker auto uit?
Vragen kan, antwoord dat dan gegeven gaat worden is leading. Misschien vind die persoon het geen probleem.
Ik weet niet beter dan dat auto van ouders vriendin regelmatig gebruikt wordt voor lange ritten want veel ruimte, nieuw en luxe. Maar......dat is in betreffend familie dus gangbaar. Ik ken eveneens families waar dit zeer zeker niet gangbaar is.
woensdag 18 juli 2018 om 08:51
Mijn buren hebben een aanhangwagen. Ze zijn helaas te aardig en durven niet gauw nee te zeggen. Maar het is dus al een paar keer gebeurd dat er bijvoorbeeld een oud-collega of kennis of de tante van een kennis die ze 1 x gezien hadden al járen niet meer gezien hadden dan ineens op de stoep stonden of ze even die aanhangwagen mochten lenen. Ze zijn dan zo overvallen dat ze al gauw ja zeggen.
Ik vind het maar brutaal :-S (Zijn ook mensen van begin 70)
Over gegeven spullen. hangt er helemaal vanaf hoe het allemaal gaat. Een aantal jaar gelukkig verzuchtte mijn broer dat hij zo graag een nieuwe laptop wilde. Maar ja hij had er geen geld voor. Ik heb hem er toen 1 cadeau gegeven. Ik verdien niets meer, maar ik ben heel erg zuinig op mijn geld en hij niet. Toen ik na een jaar eens vroeg of hij nog veel plezier had van de laptop zei hij lachend dat ie die al heel lang terug verkocht had. Dat voelde voor mij wel zuur en toen ook besloten dus niet meer iets zomaar cadeau te doen.
Een collega van mij schept graag op over hoe rijk ze het wel niet hebben. Dure auto (50.000) schoenen a 500 euro per paar, dit en vakantietje dat. Als we ergens naartoe gaan wil ze niet ergens een kop koffie drinken, want die 2,50 voor een kop koffie vind ze belachelijk duur. Als ik mijn knip trek dan is het natuurlijk wel allemaal best.
Haar dochter en de mijne schelen 1 jaar met elkaar dus ik geef vaak een zak kleding, dat ze niet meer past, aan haar en dan zeg ik erbij dat ik het niet terug hoef maar dat ik graag heb dat ze het weer door geeft aan een ander. De vorige keer dat ik haar sprak vertelde ze trots dat ze de kleertjes had verkocht via marktplaats voor een leuk bedrag. Ik heb dan wel even een 'oh' moment. Het geld hoef ik niet, maar de manier waarop vind ik niet zo leuk. Zeg het anders gewoon niet tegen mij dat je het verkocht hebt.
Maar goed, ik snap sowieso nooit waarom er mensen zijn die zo moeten pochen over wat voor dure spullen ze wel niet hebben en de prijs benoemen. Wel als je iets op de kop hebt getikt, daar word ik zelf ook blij van haha.
Ik vind het maar brutaal :-S (Zijn ook mensen van begin 70)
Over gegeven spullen. hangt er helemaal vanaf hoe het allemaal gaat. Een aantal jaar gelukkig verzuchtte mijn broer dat hij zo graag een nieuwe laptop wilde. Maar ja hij had er geen geld voor. Ik heb hem er toen 1 cadeau gegeven. Ik verdien niets meer, maar ik ben heel erg zuinig op mijn geld en hij niet. Toen ik na een jaar eens vroeg of hij nog veel plezier had van de laptop zei hij lachend dat ie die al heel lang terug verkocht had. Dat voelde voor mij wel zuur en toen ook besloten dus niet meer iets zomaar cadeau te doen.
Een collega van mij schept graag op over hoe rijk ze het wel niet hebben. Dure auto (50.000) schoenen a 500 euro per paar, dit en vakantietje dat. Als we ergens naartoe gaan wil ze niet ergens een kop koffie drinken, want die 2,50 voor een kop koffie vind ze belachelijk duur. Als ik mijn knip trek dan is het natuurlijk wel allemaal best.
Haar dochter en de mijne schelen 1 jaar met elkaar dus ik geef vaak een zak kleding, dat ze niet meer past, aan haar en dan zeg ik erbij dat ik het niet terug hoef maar dat ik graag heb dat ze het weer door geeft aan een ander. De vorige keer dat ik haar sprak vertelde ze trots dat ze de kleertjes had verkocht via marktplaats voor een leuk bedrag. Ik heb dan wel even een 'oh' moment. Het geld hoef ik niet, maar de manier waarop vind ik niet zo leuk. Zeg het anders gewoon niet tegen mij dat je het verkocht hebt.
Maar goed, ik snap sowieso nooit waarom er mensen zijn die zo moeten pochen over wat voor dure spullen ze wel niet hebben en de prijs benoemen. Wel als je iets op de kop hebt getikt, daar word ik zelf ook blij van haha.
woensdag 18 juli 2018 om 08:57
Ik kreeg juist ooit commentaar dat ik, wanneer ik mezelf iets kocht, vaak vermeldde dat iets heel goedkoop was geweest. Net alsof ik daarmee de koop wilde rechtvaardigen. Het viel blijkbaar op bij die persoon en die was van mening dat ik mezelf daarmee te kort deed. Klopt eigenlijk ook wel. Leerpunt was het, had het zelf niet in de gate.
woensdag 18 juli 2018 om 09:33
Hangt er vanaf hoe het gezegd wordt. Als iemand jou met iets complimenteert en je gaat het wegwuiven met ' o was maar een euro bij de zeeman' of 'is al een oudje' .
Dan vind ik inderdaad dat je jezelf te kort doet. Dan vind ik dat het enige juiste antwoord 'dankjewel' is.
Als ik thuis kom met iets nieuws voor de helft van de prijs ben ik enthousiast en wil ik dat graag even vertellen.
Dan vind ik inderdaad dat je jezelf te kort doet. Dan vind ik dat het enige juiste antwoord 'dankjewel' is.
Als ik thuis kom met iets nieuws voor de helft van de prijs ben ik enthousiast en wil ik dat graag even vertellen.
woensdag 18 juli 2018 om 09:34
Het ligt er in mijn optiek ook wel aan of ik iets gekregen heb en nooit gebruikt of iets gekregen heb en het een hele tijd gebruikt heb.
Het zal meestal iets tweedehands zijn, dus dan vraag ik wel of iemand het terug wil omdat ik het bij nader inzien toch niet gebruik. Zo ja, dan krijgen ze het terug, zo nee, dan gaat het op marktplaats. Maar als ik iets al een paar jaar gebruikt heb, misschien dat ik er aan denk om te vragen of zij zelf er nog iets mee willen doen (meestal niet, want ze hebben het niet voor niets weggedaan), maar waarschijnlijker is dat ik het doorgeef of verkoop.
Zelf ga ik er vanuit, gegeven is gegeven. Ik zeg er altijd bij dat ik het niet terug wil en ze het maar door moeten geven of verkopen.
Ik vraag dit ook altijd na als ik iets krijg. Ik wil geen dingen die terug moeten, want dat vind ik teveel gedoe.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 18 juli 2018 om 09:37
woensdag 18 juli 2018 om 10:05
@Robinson: hangt er vanaf hoe goed ik de collega ken en onder welke groep er wordt ingezameld (alleen team van 5 personen of hele afdeling van 80).
Nav de verhalen over het terugvragen van gekregen spullen bedacht ik me deze weer. Toen onze kinderen 2 (3?) werden wilden mijn schoonouders graag voor hun verjaardag hun eerste fiets geven. Ok, prima. Normaal geven ze niet zulke dure cadeaus, dus was wel speciaal. Na een (paar?) jaar waren ze er uitgegroeid, en zat ik op marktplaats naar 'nieuwe' fietsjes te zoeken. Toen ik daar toevallig een opmerking over maakte tegen mijn schoonmoeder zei ze : 'Oh, dan nemen wij volgende week als we toch bij jullie zijn de oude mee, die gaan dan naar de kleinkinderen van mijn zus. Dat hadden zus en ik al zo afgesproken." Eh... ok. Ik was eigenlijk van plan ze te verkopen, maar op zich mochten ze ze best hebben. Vond de manier waarop dat blijkbaar al was afgesproken (zonder dat man of ik dat wisten) alleen wel een beetje apart.
Overigens zijn schoonouders absoluut niet gierig en is het een hechte familie waar veel spullen worden doorgegeven (hebben zelf ook veel ontvangen en weggegeven), dus denk dat ze echt niet doorhad dat dit een beetje vreemd was.
Nav de verhalen over het terugvragen van gekregen spullen bedacht ik me deze weer. Toen onze kinderen 2 (3?) werden wilden mijn schoonouders graag voor hun verjaardag hun eerste fiets geven. Ok, prima. Normaal geven ze niet zulke dure cadeaus, dus was wel speciaal. Na een (paar?) jaar waren ze er uitgegroeid, en zat ik op marktplaats naar 'nieuwe' fietsjes te zoeken. Toen ik daar toevallig een opmerking over maakte tegen mijn schoonmoeder zei ze : 'Oh, dan nemen wij volgende week als we toch bij jullie zijn de oude mee, die gaan dan naar de kleinkinderen van mijn zus. Dat hadden zus en ik al zo afgesproken." Eh... ok. Ik was eigenlijk van plan ze te verkopen, maar op zich mochten ze ze best hebben. Vond de manier waarop dat blijkbaar al was afgesproken (zonder dat man of ik dat wisten) alleen wel een beetje apart.
Overigens zijn schoonouders absoluut niet gierig en is het een hechte familie waar veel spullen worden doorgegeven (hebben zelf ook veel ontvangen en weggegeven), dus denk dat ze echt niet doorhad dat dit een beetje vreemd was.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 18 juli 2018 om 10:21
Ik vind het vervelend als je iets cadeau krijgt onder voorbehoud. Dus het moet terug, of het moet na mij een specifieke andere bestemming krijgen. Dan laat maar. Lief bedoeld, maar nee.
Toen ik zwanger was heb ik me laten overrompelen en tweedehands kleertjes aangenomen van iemand. Heel lief. Degene die terug moesten had ze gemerkt. Dat vind ik niet fijn, dan durf ik die sowieso niet te gebruiken. Zul je net zien dat het bruinebonenprutje over dát truitje gaat. Die kleertjes ben ik de volgende dag terug gaan brengen en gezegd dat het heel lief was, maar dat ik het niet aandurfde als het terug moest.
Verder ooit een buurvrouw gehad die alles gul weggaf, maar ook alles terug wilde. Zij zei ongegeneerd dat ze zo met één ding veel mensen blij kon maken. Dat snap ik gewoon niet en daar werkte ik ook niet aan mee. Joke, kun jij nog een legpuzzel gebruiken? Nee.
Als je iets weggeeft, ben je het kwijt. De ontvanger mag er van mij mee doen wat hij wil, ook doorverkopen of weggeven. Maar fatsoenshalve hoeft je ook weer niet te zeggen dat je lekker nog 50,- voor die gekregen fiets hebt gekregen.
Toen ik zwanger was heb ik me laten overrompelen en tweedehands kleertjes aangenomen van iemand. Heel lief. Degene die terug moesten had ze gemerkt. Dat vind ik niet fijn, dan durf ik die sowieso niet te gebruiken. Zul je net zien dat het bruinebonenprutje over dát truitje gaat. Die kleertjes ben ik de volgende dag terug gaan brengen en gezegd dat het heel lief was, maar dat ik het niet aandurfde als het terug moest.
Verder ooit een buurvrouw gehad die alles gul weggaf, maar ook alles terug wilde. Zij zei ongegeneerd dat ze zo met één ding veel mensen blij kon maken. Dat snap ik gewoon niet en daar werkte ik ook niet aan mee. Joke, kun jij nog een legpuzzel gebruiken? Nee.
Als je iets weggeeft, ben je het kwijt. De ontvanger mag er van mij mee doen wat hij wil, ook doorverkopen of weggeven. Maar fatsoenshalve hoeft je ook weer niet te zeggen dat je lekker nog 50,- voor die gekregen fiets hebt gekregen.
woensdag 18 juli 2018 om 10:37
Eens, ik begrijp je helemaal.Jufjoke schreef: ↑18-07-2018 10:21Ik vind het vervelend als je iets cadeau krijgt onder voorbehoud. Dus het moet terug, of het moet na mij een specifieke andere bestemming krijgen. Dan laat maar. Lief bedoeld, maar nee.
Toen ik zwanger was heb ik me laten overrompelen en tweedehands kleertjes aangenomen van iemand. Heel lief. Degene die terug moesten had ze gemerkt. Dat vind ik niet fijn, dan durf ik die sowieso niet te gebruiken. Zul je net zien dat het bruinebonenprutje over dát truitje gaat. Die kleertjes ben ik de volgende dag terug gaan brengen en gezegd dat het heel lief was, maar dat ik het niet aandurfde als het terug moest.
Verder ooit een buurvrouw gehad die alles gul weggaf, maar ook alles terug wilde. Zij zei ongegeneerd dat ze zo met één ding veel mensen blij kon maken. Dat snap ik gewoon niet en daar werkte ik ook niet aan mee. Joke, kun jij nog een legpuzzel gebruiken? Nee.
Als je iets weggeeft, ben je het kwijt. De ontvanger mag er van mij mee doen wat hij wil, ook doorverkopen of weggeven. Maar fatsoenshalve hoeft je ook weer niet te zeggen dat je lekker nog 50,- voor die gekregen fiets hebt gekregen.
Mijn man vindt ook altijd van ieder cadeau of ding wat we ooit van iemand hebben gekregen, eerst moeten vragen of ze het terug willen. En zelfs als ze het prima vinden als we het op Marktplaats zetten, twijfelt hij nog of we de opbrengst aan ze zullen geven.
Ik vind dat echt te ver gaan en krijg dan liever geen ‘cadeau’.
Als ik zelf iets geef, dan hoef ik het niet terug en is het niet meer mijn zaak wat iemand ermee doet.
woensdag 18 juli 2018 om 10:39
Tja het is Of eens gegeven blijft gegeven Of de andere kant. De ene keer ja vinden en de andere keer nee dat snap ik dan weer niet.Ttroeteltje schreef: ↑17-07-2018 19:51Die mening deel ik ook. In dit specifieke geval echter is het een onbeschofte handelswijze. Dat het gebeurd en dat erover gesproken is alsof het niets voorstelt.
Als die vrouw de schoenen gedragen zou hebben zou het al heel anders klinken.
Misschien heeft ze de schoenen één keer aangehad, en wat dan nog? Of het nu een fornuis is (duur) of de schoenen, je vraagt eerst aan de gever of het goed is dat.
woensdag 18 juli 2018 om 10:42
Mijn jongste dochter heeft dat ook steeds als ze iets koopt of gaat doen verteld ze erbij dat het maar dat en dat kost.Ttroeteltje schreef: ↑18-07-2018 08:57Ik kreeg juist ooit commentaar dat ik, wanneer ik mezelf iets kocht, vaak vermeldde dat iets heel goedkoop was geweest. Net alsof ik daarmee de koop wilde rechtvaardigen. Het viel blijkbaar op bij die persoon en die was van mening dat ik mezelf daarmee te kort deed. Klopt eigenlijk ook wel. Leerpunt was het, had het zelf niet in de gate.
Ik vind dat zo jammer want a: het gaat mij niks aan wat het kost en b: het gaat er toch om dat je het met plezier aanschaft/doet? mij geeft het tevens het gevoel dat ze verantwoording aflegt aan mij en dat voelt ook niet oke.
woensdag 18 juli 2018 om 10:42
Dat van die babykleding heb ik ook gehad. Grote tassen met kleding, beddengoed en dekentjes kwamen onze kant op. Mét de boodschap dat de gever het weer retour wilde na gebruik. Die tassen gingen onaangeraakt naar de kelder om na de gegroeide maat de tas uit de kelder te pakken en weer retour te geven 
woensdag 18 juli 2018 om 10:46
Kamp man dusDollycat schreef: ↑18-07-2018 10:37Eens, ik begrijp je helemaal.
Mijn man vindt ook altijd van ieder cadeau of ding wat we ooit van iemand hebben gekregen, eerst moeten vragen of ze het terug willen. En zelfs als ze het prima vinden als we het op Marktplaats zetten, twijfelt hij nog of we de opbrengst aan ze zullen geven.
Ik vind dat echt te ver gaan en krijg dan liever geen ‘cadeau’.
Als ik zelf iets geef, dan hoef ik het niet terug en is het niet meer mijn zaak wat iemand ermee doet.
