Gezondheid
alle pijlers
Ben ik (on)gezond?
vrijdag 2 oktober 2009 om 08:56
Dit gaat een lang verhaal worden. Ik hoop niet te wazig.
Ik ben nu 32 en sinds mijn 14e een problematische eter. Ik kan me zelfs herinneren dat ik me al dik voelde toen ik 8 was, omdat mijn nichtje 2 kilo lichter was. En dat terwijl ik echt absoluut niet dik was. Toen ik 14 was begon het erger te worden. Niks meer eten, laxeerpillen gebruiken. Ik viel makkelijk 5 kilo af in een week, maar schommelde erg, want ik kreeg ook eetbuien. Ik was toen te licht. Heb ook wel eens geprobeerd hulp te zoeken, maar uiteindelijk nooit echt iets aan mijn probleem gedaan.
Ooit ben ik naar een dietist geweest. Maar die kon niets voor mij doen. Ik weet precies wat ik wel en niet mag eten, waar de kcal inzitten, hoeveel, hoeveel vet, enzovoort.
Inmiddels hou ik dat strenge lijnen natuurlijk niet meer vol. Dus nu ben ik wel te zwaar. Mijn bmi is 28-29 echt te zwaar dus. VRESELIJK vind ik dat. Maar omdat ik merk dat afvallen echt niet meer lukt, wil ik eigenlijk gewoon het liefst mezelf leren accepteren. Als ik nu door blijf gaan met dieten, word ik uiteindelijk alleen maar zwaarder. Het dieten hou ik nog geen dag vol en het gevolg is dan ook dat ik bijna dagelijks eetbuien heb. Afvallen kan nog wel, maar dan moet ik mijn leven lang blijven dieten. Het klinkt misschien slap, want dat doen veel mensen, maar mij lukt dat dus niet meer. Ik heb er bijna 20 jaar dieten opzitten en ik ben het zo zat. Ik wil eten zonder na te denken. Zonder over de kcal enzo na te denken.
Maar mijn probleem is dus nu dat ik nu wel echt 'te zwaar' ben en als ik het dieten opgeef misschien wel altijd te zwaar blijf en dus ongezond.
Maar wat is ongezonder? Zo leven als ik leef met alle stress en eetbuien of mezelf accepteren en voor het eerst sinds heeeel lang weer blij zijn maar dan met een paar (nou ja, 10) kilo teveel.
Ik heb zoveel gelezen over eten en dieten dat ik nooit meer tevreden kan zijn met mijn eetpatroon. Dan zou ik alleen nog maar rauwe groente, fruit en noten mogen eten. Brood vind ik niet gezond, want dat zijn koolhydraten, suiker is slecht, vet is slecht, vlees is niet goed voor mensen, melkproducten enzo ook niet. Dan blijft er dus niks meer over.
Ik eet nu gewoon 3 of 4 boterhammen per dag, volkoren, dun laagje boter en beleg (pindakaas, chocoladepasta, kipfilet, etc). Ik probeer sandwichspread enzo lekker te vinden, maar ik eet toch liever een broodje pindakaas.
Ik vind het ook vreselijk dat eten zo belangrijk is. Waarom kan ik het niet zien als bezine in een auto en af en toe gewoon mijn lichaam voeden met echte voeding die het nodig heeft en dus voor magere yoghurt me muesli kiezen ipv cruelsi met melk. Waarom moet het perse lekker zijn? En waarom krijg ik eetbuien als ik me dat lekkere ontzeg?
Ik eet elke dag 1x fruit en 's avonds groente, vlees/vleesvervanger en aardappels. Maar ja, dan vind ik de groente niet gezond, omdat het gekookt is, aardappels zijn eigenlijk slechte koolhydraten en vlees is niet goed voor me. Vleesvervangers hebben vaak een koolhydraatkorstje dus ook niet echt goed. Zit ook nog vaak suiker in.
Tussendoor eet ik 2 koekjes ofzo. Oh ja en vla ofzo.
Dat is de basis. En als ik daar tevreden over zou kunnen zijn was er niet zoveel aan de hand, maar omdat ik eigenlijk vind dat ik veeeeeeeeel gezonder en minder moet eten, neem ik me elke avond voor om morgen te beginnen met mijn strenge regime. En dus eet ik elke avond vervolgens nog een zak chips (soms 'maar' een halve) en chocola en.....vul maar in, alles wat los en vast zit.
Hoe kom ik hier uit?? Ben ik gezond genoeg als ik 4 boterhammen eet, fruit en 's avonds gr/vl/aard en af en toe friet ofzo? In het weekend een bakje chips, 's avonds 1 koekje of een stukje chocola?
Waar ik bang voor ben is behalve aankomen ook nog dat ik allerlei ziektes krijg. Ik lees vaak dat vlees eten kanker veroorzaakt en dat groente dat voorkomt. Maar mag ik dan nooit meer vlees en alleen nog maar groente?? Ik hoef echt geen 100 te worden, maar ik wil wel gezond zijn.
Het stomme is dat ik een intelligente goed opgeleide vrouw ben. Maar toch sla ik door en kom ik er niet meer uit. Ik wil zo graag weer blij zijn. Het is een groot wonder dat ik nog geen 100 kilo weeg als je ziet wat ik eet.......
Oh ja, verder drink ik geen alcohol, alleen thee en water. Ik rook niet en doe alles op de fiets. Ik heb twee gezonde kinderen en een lieve man. Alles dus om tevreden mee te zijn, maar mijn eten/lijf verpesten alles.
Het is toch een wazig verhaal geworden. Mijn vraag is dus eigenlijk of ik mezelf nu kan gaan accepteren zoals ik ben. Met die paar kilo's teveel en gewoon brood enzo eten, maar dan natuurlijk zonder die eetbuien. Of moet ik mijn eetpatroon drastisch veranderen en eerst toch zorgen voor een gezonde bmi.
Kortom HELP!
Ik lees het niet meer over, dus vergeef me de schrijffouten, heb het snel getypt en als ik na ga denken durf ik het niet meer te posten.
Ik ben nu 32 en sinds mijn 14e een problematische eter. Ik kan me zelfs herinneren dat ik me al dik voelde toen ik 8 was, omdat mijn nichtje 2 kilo lichter was. En dat terwijl ik echt absoluut niet dik was. Toen ik 14 was begon het erger te worden. Niks meer eten, laxeerpillen gebruiken. Ik viel makkelijk 5 kilo af in een week, maar schommelde erg, want ik kreeg ook eetbuien. Ik was toen te licht. Heb ook wel eens geprobeerd hulp te zoeken, maar uiteindelijk nooit echt iets aan mijn probleem gedaan.
Ooit ben ik naar een dietist geweest. Maar die kon niets voor mij doen. Ik weet precies wat ik wel en niet mag eten, waar de kcal inzitten, hoeveel, hoeveel vet, enzovoort.
Inmiddels hou ik dat strenge lijnen natuurlijk niet meer vol. Dus nu ben ik wel te zwaar. Mijn bmi is 28-29 echt te zwaar dus. VRESELIJK vind ik dat. Maar omdat ik merk dat afvallen echt niet meer lukt, wil ik eigenlijk gewoon het liefst mezelf leren accepteren. Als ik nu door blijf gaan met dieten, word ik uiteindelijk alleen maar zwaarder. Het dieten hou ik nog geen dag vol en het gevolg is dan ook dat ik bijna dagelijks eetbuien heb. Afvallen kan nog wel, maar dan moet ik mijn leven lang blijven dieten. Het klinkt misschien slap, want dat doen veel mensen, maar mij lukt dat dus niet meer. Ik heb er bijna 20 jaar dieten opzitten en ik ben het zo zat. Ik wil eten zonder na te denken. Zonder over de kcal enzo na te denken.
Maar mijn probleem is dus nu dat ik nu wel echt 'te zwaar' ben en als ik het dieten opgeef misschien wel altijd te zwaar blijf en dus ongezond.
Maar wat is ongezonder? Zo leven als ik leef met alle stress en eetbuien of mezelf accepteren en voor het eerst sinds heeeel lang weer blij zijn maar dan met een paar (nou ja, 10) kilo teveel.
Ik heb zoveel gelezen over eten en dieten dat ik nooit meer tevreden kan zijn met mijn eetpatroon. Dan zou ik alleen nog maar rauwe groente, fruit en noten mogen eten. Brood vind ik niet gezond, want dat zijn koolhydraten, suiker is slecht, vet is slecht, vlees is niet goed voor mensen, melkproducten enzo ook niet. Dan blijft er dus niks meer over.
Ik eet nu gewoon 3 of 4 boterhammen per dag, volkoren, dun laagje boter en beleg (pindakaas, chocoladepasta, kipfilet, etc). Ik probeer sandwichspread enzo lekker te vinden, maar ik eet toch liever een broodje pindakaas.
Ik vind het ook vreselijk dat eten zo belangrijk is. Waarom kan ik het niet zien als bezine in een auto en af en toe gewoon mijn lichaam voeden met echte voeding die het nodig heeft en dus voor magere yoghurt me muesli kiezen ipv cruelsi met melk. Waarom moet het perse lekker zijn? En waarom krijg ik eetbuien als ik me dat lekkere ontzeg?
Ik eet elke dag 1x fruit en 's avonds groente, vlees/vleesvervanger en aardappels. Maar ja, dan vind ik de groente niet gezond, omdat het gekookt is, aardappels zijn eigenlijk slechte koolhydraten en vlees is niet goed voor me. Vleesvervangers hebben vaak een koolhydraatkorstje dus ook niet echt goed. Zit ook nog vaak suiker in.
Tussendoor eet ik 2 koekjes ofzo. Oh ja en vla ofzo.
Dat is de basis. En als ik daar tevreden over zou kunnen zijn was er niet zoveel aan de hand, maar omdat ik eigenlijk vind dat ik veeeeeeeeel gezonder en minder moet eten, neem ik me elke avond voor om morgen te beginnen met mijn strenge regime. En dus eet ik elke avond vervolgens nog een zak chips (soms 'maar' een halve) en chocola en.....vul maar in, alles wat los en vast zit.
Hoe kom ik hier uit?? Ben ik gezond genoeg als ik 4 boterhammen eet, fruit en 's avonds gr/vl/aard en af en toe friet ofzo? In het weekend een bakje chips, 's avonds 1 koekje of een stukje chocola?
Waar ik bang voor ben is behalve aankomen ook nog dat ik allerlei ziektes krijg. Ik lees vaak dat vlees eten kanker veroorzaakt en dat groente dat voorkomt. Maar mag ik dan nooit meer vlees en alleen nog maar groente?? Ik hoef echt geen 100 te worden, maar ik wil wel gezond zijn.
Het stomme is dat ik een intelligente goed opgeleide vrouw ben. Maar toch sla ik door en kom ik er niet meer uit. Ik wil zo graag weer blij zijn. Het is een groot wonder dat ik nog geen 100 kilo weeg als je ziet wat ik eet.......
Oh ja, verder drink ik geen alcohol, alleen thee en water. Ik rook niet en doe alles op de fiets. Ik heb twee gezonde kinderen en een lieve man. Alles dus om tevreden mee te zijn, maar mijn eten/lijf verpesten alles.
Het is toch een wazig verhaal geworden. Mijn vraag is dus eigenlijk of ik mezelf nu kan gaan accepteren zoals ik ben. Met die paar kilo's teveel en gewoon brood enzo eten, maar dan natuurlijk zonder die eetbuien. Of moet ik mijn eetpatroon drastisch veranderen en eerst toch zorgen voor een gezonde bmi.
Kortom HELP!
Ik lees het niet meer over, dus vergeef me de schrijffouten, heb het snel getypt en als ik na ga denken durf ik het niet meer te posten.
dinsdag 6 oktober 2009 om 19:56
Ik zie steeds een soort houding van ik-kan-het-allemaal-zelf. Maar ik denk dat je het al 20 jaar zelf probeert, en dat het nu even klaar is met het zelf 'modderen'.
Je krijgt een boek, maar zijn er ook contactmomenten? Met deskundigen? Ik ken de hele methode niet verder.
En zou het niet goed zijn het psychische gedeelte ook met je partner te delen? (als je parner enigszins daartoe in staat is... sommige mensen kunnen het nl echt niet, denk ik)
Je krijgt een boek, maar zijn er ook contactmomenten? Met deskundigen? Ik ken de hele methode niet verder.
En zou het niet goed zijn het psychische gedeelte ook met je partner te delen? (als je parner enigszins daartoe in staat is... sommige mensen kunnen het nl echt niet, denk ik)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 6 oktober 2009 om 20:50
Ik heb juist het gevoel dat ik het nu juist niet alleen zelf probeer op te lossen. Ik heb nu inderdaad geen persoonlijk contact, maar wel via de mail, een forum, chat en webinars (online seminars). En ik ben het wel met je eens dat ik het met mijn man moet delen, maar ik kan echt alles, hoe genant ook, met hem delen, maar eten ligt gewoon erg gevoelig. Maar ik vertel hem wel wat me dwarszit hoor. En over mijn onzekerheid en hoe hij me daarbij kan helpen.
De trainers zijn trouwens volgens mij vooral coaches en NLPers.
Ik geloof echt dat ik nu iets kan gaan veranderen. En als ik geen verbetering merk, ga ik echt naar de huisarts. Echt waar. Want ik ben het echt zat.
De trainers zijn trouwens volgens mij vooral coaches en NLPers.
Ik geloof echt dat ik nu iets kan gaan veranderen. En als ik geen verbetering merk, ga ik echt naar de huisarts. Echt waar. Want ik ben het echt zat.
woensdag 7 oktober 2009 om 01:47
Het klinkt wel als een turning point, en dat is heel positief.
Zelf ervaar ik online contact toch anders dan live contact. (Heb al een scala aan therapeuten gehad, manisch depresssief nl). Bij live contact kun je in een uur echt heel veel bespreken. Heb geen ervaring met mailcontact met een therapeut. Wel met een forum
Misschien komen er in de therapie onderliggende dingen naar boven. Het eten is misschien een symptoom van een dieper liggend probleem.
Ik ben benieuwd.
Zelf ervaar ik online contact toch anders dan live contact. (Heb al een scala aan therapeuten gehad, manisch depresssief nl). Bij live contact kun je in een uur echt heel veel bespreken. Heb geen ervaring met mailcontact met een therapeut. Wel met een forum
Misschien komen er in de therapie onderliggende dingen naar boven. Het eten is misschien een symptoom van een dieper liggend probleem.
Ik ben benieuwd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 8 oktober 2009 om 09:57
Hoi Bugzy, steek even weer mijn hoofd hier om de hoek. Net als moonlight zie ik eigenlijk meer heil in face-to-face-contact met een therapeut. Je bent zeker op de goede weg, je bent op een positieve manier bezig en dat is prijzenswaardig. Maar in de praktijk blijkt het oplossen van een eetstoornis (om het zo maar even te noemen) in je eentje heel erg moeilijk. Ook is het soms lastig om voor jezelf de achterliggende problematiek te ontdekken. Een ander heeft een objectieve, frisse kijk op je en ziet heel andere dingen die jezelf misschien nooit bedacht zou hebben. Ik denk dat het het overwegen waard is om eerder in therapie te gaan. Daarbij wel opgemerkt dat je er echt klaar voor moet zijn, je moet zelf de knop om willen zetten.
Wat je misschien kan helpen is de lijst van het voedingscentrum. Niet dat het voedingscentrum nou heilig is, maar die lijst is best prima. Ik heb zelf regelmatig gezondheidsmanies (overgehouden aan mijn anorexia-tijd) en ik wéét hoe vermoeiend het kan zijn. Altijd maar bedenken of dit wat je wilt eten wel gezond is, koolhydraten zijn eng, vet is eng...maar als het puntje bij paaltje komt, heb je het gewoon allemaal nodig. Er zijn zelfs wetenschappers die zeggen dat het niet eens bar veel uitmaakt wat je eet, als je maar voldoende vet, koolhydraat, eiwit en vezels binnenkrijgt. Hoe, dat maakt niks uit. Nou ga ik daar maar niet direct in mee, maar het relativeert wel enigzins. Geniet van je leven en wat deze wereld je te bieden heeft. Het leven is veel te kort een veel te kostbaar om dagelijks je hoofd te breken over wat je eet. Alles met mate, genoeg beweging, dan zit je echt helemaal goed!
Wat je misschien kan helpen is de lijst van het voedingscentrum. Niet dat het voedingscentrum nou heilig is, maar die lijst is best prima. Ik heb zelf regelmatig gezondheidsmanies (overgehouden aan mijn anorexia-tijd) en ik wéét hoe vermoeiend het kan zijn. Altijd maar bedenken of dit wat je wilt eten wel gezond is, koolhydraten zijn eng, vet is eng...maar als het puntje bij paaltje komt, heb je het gewoon allemaal nodig. Er zijn zelfs wetenschappers die zeggen dat het niet eens bar veel uitmaakt wat je eet, als je maar voldoende vet, koolhydraat, eiwit en vezels binnenkrijgt. Hoe, dat maakt niks uit. Nou ga ik daar maar niet direct in mee, maar het relativeert wel enigzins. Geniet van je leven en wat deze wereld je te bieden heeft. Het leven is veel te kort een veel te kostbaar om dagelijks je hoofd te breken over wat je eet. Alles met mate, genoeg beweging, dan zit je echt helemaal goed!
donderdag 8 oktober 2009 om 10:55
Moonlight en Pelikaan, bedankt voor jullie berichtjes.
Het zou inderdaad goed kunnen dat er iets diepers onder zit. Maar ik denk ook nog wel ergens dat het (behalve mijn drang naar perfectie) ook gewoon aangeleerd gedrag is. Ik had altijd problemen met eten dus heb ik nu ook nog problemen met eten. Weet ik gewoon niet meer hoe ik zonder dat probleem moet. Ben ik gewoon mijn eetprobleem en moet ik het 'gewoon' loslaten en leren mezelf te zijn zonder eetprobleem.
Jullie mogen echt blijven zeggen hoor dat ik in therapie moet, want waarschijnlijk hebben jullie gelijk. Maar ik wil dit nu eerst een kans geven. Ik heb er echt een heel goed gevoel over. Het gaat echt al een paar dagen heel goed. Gisteren ben ik met de eerste opdrachten begonnen en die dwongen me echt om heel goed na te denken over waarom ik eet. Maar goed, ik bedoel het echt niet eigenwijs. Ik ga er gewoon voor deze drie maanden. Als ik nu nog drie maanden extra wacht met therapie maakt ook niet meer uit op 20 jaar toch
.
Het zou inderdaad goed kunnen dat er iets diepers onder zit. Maar ik denk ook nog wel ergens dat het (behalve mijn drang naar perfectie) ook gewoon aangeleerd gedrag is. Ik had altijd problemen met eten dus heb ik nu ook nog problemen met eten. Weet ik gewoon niet meer hoe ik zonder dat probleem moet. Ben ik gewoon mijn eetprobleem en moet ik het 'gewoon' loslaten en leren mezelf te zijn zonder eetprobleem.
Jullie mogen echt blijven zeggen hoor dat ik in therapie moet, want waarschijnlijk hebben jullie gelijk. Maar ik wil dit nu eerst een kans geven. Ik heb er echt een heel goed gevoel over. Het gaat echt al een paar dagen heel goed. Gisteren ben ik met de eerste opdrachten begonnen en die dwongen me echt om heel goed na te denken over waarom ik eet. Maar goed, ik bedoel het echt niet eigenwijs. Ik ga er gewoon voor deze drie maanden. Als ik nu nog drie maanden extra wacht met therapie maakt ook niet meer uit op 20 jaar toch
.
donderdag 8 oktober 2009 om 10:56
donderdag 8 oktober 2009 om 13:27
quote:Bugzy schreef op 08 oktober 2009 @ 10:56:
[...]
Dit vind ik wel een geruststellende gedachte.
Dat is fijn Let wel, het is natuurlijk geen vrijbrief om dan maar alleen nog maar saucijzenbroodjes en engelse drop te gaan eten. Maar dat snap je zelf denk ik ook wel! Ik wil gewoon maar aangeven je keuzes moet maken in je voedselpatroon, en soms laat je die keuze doorslaan naar vooral lekker en soms naar vooral gezond (wat óók lekker kan zijn). Je moet weer gevoel krijgen voor wat normaal is. Wat mij helpt is gewoon kijken naar mijn omgeving. Die eten geen rauwe groentes omdat dat gezonder is, die koken ze gewoon, met een lekkere pieper en een stukje vlees erbij. Omdat dat prima in orde is. En soms eten ze pizza, patat of pannenkoeken, hoort er ook bij.
Die drie maanden gun je jezelf, dat is prima. Ik denk niet dat je na die drie maanden helemaal omgeturnd bent, maar je kunt een eind komen. Misschien tegen die tijd toch 'es contact opnemen met een dietiste of je huisarts.
[...]
Dit vind ik wel een geruststellende gedachte.
Dat is fijn Let wel, het is natuurlijk geen vrijbrief om dan maar alleen nog maar saucijzenbroodjes en engelse drop te gaan eten. Maar dat snap je zelf denk ik ook wel! Ik wil gewoon maar aangeven je keuzes moet maken in je voedselpatroon, en soms laat je die keuze doorslaan naar vooral lekker en soms naar vooral gezond (wat óók lekker kan zijn). Je moet weer gevoel krijgen voor wat normaal is. Wat mij helpt is gewoon kijken naar mijn omgeving. Die eten geen rauwe groentes omdat dat gezonder is, die koken ze gewoon, met een lekkere pieper en een stukje vlees erbij. Omdat dat prima in orde is. En soms eten ze pizza, patat of pannenkoeken, hoort er ook bij.
Die drie maanden gun je jezelf, dat is prima. Ik denk niet dat je na die drie maanden helemaal omgeturnd bent, maar je kunt een eind komen. Misschien tegen die tijd toch 'es contact opnemen met een dietiste of je huisarts.
donderdag 8 oktober 2009 om 16:29
Hoi Pelikaan, hihi, ik hou me in hoor met de drop enzo. Kwam net thuis met flinke trek. Heb zes pepernoten gegeten en toen ik bedacht dat ik echt trek had toch maar een banaan gepakt. Die is ook lekker en voedt en vult. En het grappige is dat ik nu geen pepernoten meer hoef. Misschien leer ik het ooit wel .
.
donderdag 8 oktober 2009 om 16:49
Da's wel iets heel belangrijks wat je daar doet! Leer je honger herkennen! Als ik dénk dat ik honger heb, vraag ik me af: zou ik nu ook een appel willen eten? Of een boterham? Of wil ik alleen maar zoet en vet? Meestal kom ik er dan achter dat ik niet écht honger heb, maar gewoon zin in iets lekker. Dat is op zich niet verkeerd, maar je moet er niet te vaak aan toe geven. Dus ik ontbijt, lunch en dineer, eet ondertussen twee tot drie stuks fruit én daarbij nog iets lekkers. Dat werkt prima tot dusver. Ook laat ik het niet zover komen dat ik echt loop te tollen van de honger, anders eet ik daarna teveel in een keer. Ik eet dus ongeveer 6 keer per dag, en dat werkt.
Hoop echt dat je op de goede weg komt! Ik weet hoe vervelend het kan zijn, altijd met eten bezig zijn...
Hoop echt dat je op de goede weg komt! Ik weet hoe vervelend het kan zijn, altijd met eten bezig zijn...
donderdag 8 oktober 2009 om 17:12
vrijdag 9 oktober 2009 om 20:41
En dat is het juiste streven, gewoon blij. Ik ben superhyperslank geweest, en geloof me...daar word je niet gelukkig van. Je wordt er gelukkig van als je jezelf kunt accepteren zoals je bent. En natuurlijk, als je een paar kilootjes teveel hebt, is het prima dat je die kwijt wilt om je weer lekker in je vel te voelen. Maar voor de rest...ik heb me zo vaak aangetrokken wat anderen van me vonden, moest altijd voldoen aan bepaalde waarden (die ik zelf opstelde, dacht dat anderen zich daarin konden vinden, nu blijkt dat zij me eigenlijk heul best en prima vinden zo 
). Dat doe ik niet meer. Ik trek mijn eigen plan. Soms met mijn onzekerheden, en soms met een terugval, maar al met al probeer ik te leven zoals ik denk dat het goed is. Accepteren van mezelf hoort daarbij. Als ik in een dipje zit, en ik denk teveel over eten en ik ben down (en daarbij mezelf te dik vind en lelijk), dan weet ik: this too shall pass. Ik heb het al vaker meegemaakt immers en het ging altijd weer over (met de nodige inspanningen). Ik hoef ook geen medicatie (in die tijden die ik zo leuk dipjes noem, is al een paar keer een klinische depressie gediagnosticeerd, en dus wilden ze me pillen geven), ik ga er gewoon zelf voor: sporten en gezond eten, genoeg tijd voor mezelf nemen én blijven deelnemen aan sociale activiteiten en ook genoeg tijd om met mijn lief door te brengen.
Ik ben zo benieuwd: zit er bij jou echt niet iets achter? Zoiets als zelfacceptatie (mén, wat klinkt dat zeikerig he? haha) of bepaalde onzekerheden? Je zit lekker in je relatie (sorry, misschien impertinente vraag)? Je werk? In mijn optiek wordt een eetstoornis altijd gevoed door iets anders, wat niets of weinig met eten an sich te maken heeft. Het kan heel fijn zijn om achter die angel te komen, omdat je 'em er dan uit kunt trekken
). Dat doe ik niet meer. Ik trek mijn eigen plan. Soms met mijn onzekerheden, en soms met een terugval, maar al met al probeer ik te leven zoals ik denk dat het goed is. Accepteren van mezelf hoort daarbij. Als ik in een dipje zit, en ik denk teveel over eten en ik ben down (en daarbij mezelf te dik vind en lelijk), dan weet ik: this too shall pass. Ik heb het al vaker meegemaakt immers en het ging altijd weer over (met de nodige inspanningen). Ik hoef ook geen medicatie (in die tijden die ik zo leuk dipjes noem, is al een paar keer een klinische depressie gediagnosticeerd, en dus wilden ze me pillen geven), ik ga er gewoon zelf voor: sporten en gezond eten, genoeg tijd voor mezelf nemen én blijven deelnemen aan sociale activiteiten en ook genoeg tijd om met mijn lief door te brengen. Ik ben zo benieuwd: zit er bij jou echt niet iets achter? Zoiets als zelfacceptatie (mén, wat klinkt dat zeikerig he? haha) of bepaalde onzekerheden? Je zit lekker in je relatie (sorry, misschien impertinente vraag)? Je werk? In mijn optiek wordt een eetstoornis altijd gevoed door iets anders, wat niets of weinig met eten an sich te maken heeft. Het kan heel fijn zijn om achter die angel te komen, omdat je 'em er dan uit kunt trekken
vrijdag 9 oktober 2009 om 21:58
Ik realiseer me ook dat superslank niet de oplossing is. Want als ik niet verander in mijn hoofd is superslank niet slank genoeg. Het liefst wil ik gewoon tevreden zijn zoals ik nu ben. Want ik blijf mijn leven uitstellen 'tot ik slank ben'. Dat doe ik al 18 jaar. Waarom ben ik niet goed genoeg met een paar kilo teveel? Ik vind het erg moeilijk om mezelf zo te accepteren, omdat ik zo vaak hoor hoe slecht overgewicht is en wat de gevolgen allemaal zijn. Ik word daar onzeker van. Als ik gewoon gezond eet, niet overdreven veel of weinig en af en toe wat lekkers en voldoende beweeg (vandaag bijv een uur tegen de wind in gefiets met 25 kilo kids), dan is er toch niks mis met me. Ookal zegt mijn bmi dat ik te zwaar ben?!
Als ik jouw verhaal lees klink je al een enorme sterke vrouw. Knap dat je het allemaal zo nuchter kan bekijken.
Bij mij zit er vast wel iets achter. Ik ben onzeker. Heb een fijne relatie, maar mijn man is altijd erg druk, waardoor ik me toch onbelangrijk voel. In mijn werk ben ik ook niet altijd even happy. Moet zeggen dat ik nu eindelijk een leuke baan heb, maar de combi met mijn kids vind ik erg zwaar. Op mijn man kan ik eigenlijk niet rekenen, dus is het een enorme opgave om iedereen fris en fruitig daar te krijgen waar die zijn moet. En ja, dat breekt me op. Maar we gaan binnenkort een weekendje weg en ik heb veel vriendinnen en familie om me heen om te helpen. Als ik mijn leven over zou mogen doen, had ik waarschijnlijk een ander beroep gekozen en dan was ik noooooooooit gaan lijnen.
Mijn grootste wens is TEVREDEN zijn met wie ik ben en wat ik heb. Dus niet eens maatje 36. Ik heb nu maat 42, maar ik ben klein, dus ja, das best een beetje te dik. Maar dat betekent toch niet dat ik niet leuk ben of er niet leuk uit kan zien? Ok, in een bikini ben ik echt niet fraai, maar gelukkig ben ik geen bikinimodel.
Ik merk in mijn werk vaak dat jonge meisjes met dezelfde dingen worstelen als ik. Ze zijn zoals ik was, niet te zwaar, maar zo onzeker dat ze toch gaan lijnen. Daar zou ik wat voor willen betekenen. Daar wil ik wat aan doen. Maar dan moet ik eerst aan mezelf werken.
Als ik jouw verhaal lees klink je al een enorme sterke vrouw. Knap dat je het allemaal zo nuchter kan bekijken.
Bij mij zit er vast wel iets achter. Ik ben onzeker. Heb een fijne relatie, maar mijn man is altijd erg druk, waardoor ik me toch onbelangrijk voel. In mijn werk ben ik ook niet altijd even happy. Moet zeggen dat ik nu eindelijk een leuke baan heb, maar de combi met mijn kids vind ik erg zwaar. Op mijn man kan ik eigenlijk niet rekenen, dus is het een enorme opgave om iedereen fris en fruitig daar te krijgen waar die zijn moet. En ja, dat breekt me op. Maar we gaan binnenkort een weekendje weg en ik heb veel vriendinnen en familie om me heen om te helpen. Als ik mijn leven over zou mogen doen, had ik waarschijnlijk een ander beroep gekozen en dan was ik noooooooooit gaan lijnen.
Mijn grootste wens is TEVREDEN zijn met wie ik ben en wat ik heb. Dus niet eens maatje 36. Ik heb nu maat 42, maar ik ben klein, dus ja, das best een beetje te dik. Maar dat betekent toch niet dat ik niet leuk ben of er niet leuk uit kan zien? Ok, in een bikini ben ik echt niet fraai, maar gelukkig ben ik geen bikinimodel
.Ik merk in mijn werk vaak dat jonge meisjes met dezelfde dingen worstelen als ik. Ze zijn zoals ik was, niet te zwaar, maar zo onzeker dat ze toch gaan lijnen. Daar zou ik wat voor willen betekenen. Daar wil ik wat aan doen. Maar dan moet ik eerst aan mezelf werken.
zaterdag 10 oktober 2009 om 20:43
*bloost van het compliment, dankjewel 
*
Te zwaar zijn is niet goed voor je lijf, jojo'en ook niet. Maar dat weet je wel. Als je minder met voedsel bezig bent en daar ook niet je ellende of frustraties mee weg gaat eten, zul je je beter in je vel voelen en wss ook afvallen. Maar daar kom je niet zomaar. Overigens vind ik maat 42 bepaald niet gek, dan zit je toch gewoon gemiddeld? En gemiddeld is priiiima!
Ik vind het jammer om te horen dat je, als je je leven overnieuw mocht doen, dingen anders had gedaan. Dat klinkt als spijt. Spijt is een vermoeiende emotie en vaak ook een overbodige. Aan het verleden kun je niets meer doen, aan de toekomst wel!! Dus als er nu iets in je macht ligt om het te veranderen, doe dat dan, zeker als je er gelukkig(er) van kunt worden!! Dat is zo belangrijk, lieve Bugzy! Leer luisteren naar je eigen wensen zonder egoïstisch te worden. Als jij gelukkig bent en lekker in je vel zit, kun je dat ook doorgeven aan je kinderen en misschien dat je relatie met je man hierdoor ook gemakkelijker word. Ik vind het erg om te horen dat je je minder belangrijk voelt doordat je man het druk heeft. Heb je dat met hem besproken? Zou ik zeker doen, het is niet zomaar iets wat je daar voelt. Een relatie moet gestoeld zijn op gelijkwaardigheid en als jij je minder belangrijk voelt is dat geen positief gegeven.
Al met al, als ik je post zo lees, zijn er zeker dingen waaraan gewerkt zal moeten worden. Het is geen instant oplossing, maar als de voorwaarden, omstandigheden in je leven beter zijn, is er ook meer ruimte om je beter te voelen.
Nog 'es een vraag van mij: ben je een rationeel mens of meer een gevoelig type? Ben ik benieuwd naar.
Wat een post weer. Sorry als je me vindt neuzelen!!
Oh ja, nog één ding. Natuurlijk is er niets mis met je. Wie zegt dat, je BMI? Die kan niet nadenken hoor, dat is maar een getal!
* Te zwaar zijn is niet goed voor je lijf, jojo'en ook niet. Maar dat weet je wel. Als je minder met voedsel bezig bent en daar ook niet je ellende of frustraties mee weg gaat eten, zul je je beter in je vel voelen en wss ook afvallen. Maar daar kom je niet zomaar. Overigens vind ik maat 42 bepaald niet gek, dan zit je toch gewoon gemiddeld? En gemiddeld is priiiima!
Ik vind het jammer om te horen dat je, als je je leven overnieuw mocht doen, dingen anders had gedaan. Dat klinkt als spijt. Spijt is een vermoeiende emotie en vaak ook een overbodige. Aan het verleden kun je niets meer doen, aan de toekomst wel!! Dus als er nu iets in je macht ligt om het te veranderen, doe dat dan, zeker als je er gelukkig(er) van kunt worden!! Dat is zo belangrijk, lieve Bugzy! Leer luisteren naar je eigen wensen zonder egoïstisch te worden. Als jij gelukkig bent en lekker in je vel zit, kun je dat ook doorgeven aan je kinderen en misschien dat je relatie met je man hierdoor ook gemakkelijker word. Ik vind het erg om te horen dat je je minder belangrijk voelt doordat je man het druk heeft. Heb je dat met hem besproken? Zou ik zeker doen, het is niet zomaar iets wat je daar voelt. Een relatie moet gestoeld zijn op gelijkwaardigheid en als jij je minder belangrijk voelt is dat geen positief gegeven.
Al met al, als ik je post zo lees, zijn er zeker dingen waaraan gewerkt zal moeten worden. Het is geen instant oplossing, maar als de voorwaarden, omstandigheden in je leven beter zijn, is er ook meer ruimte om je beter te voelen.
Nog 'es een vraag van mij: ben je een rationeel mens of meer een gevoelig type? Ben ik benieuwd naar.
Wat een post weer. Sorry als je me vindt neuzelen!!
Oh ja, nog één ding. Natuurlijk is er niets mis met je. Wie zegt dat, je BMI? Die kan niet nadenken hoor, dat is maar een getal!
zondag 11 oktober 2009 om 11:59
Hoi Pelikaan,
Je hebt helemaal gelijk, te zwaar zijn is niet gezond. En ook niet prettig, want ik wilde gisteren kleren kopen en dat is echt heel lastig nu en frustrerend!!! Maat 42 is niet zo erg als je 1,80 bent, maar ik ben 1,60, dus dan is het behoorlijk flink. En gisteren moest ik opeens een maat 44 aan! Maar goed, dat verschilt per winkel. Ik heb ook broeken er tussen in maat 40 die is pas.
Ik heb gisteren nog weer met mijn man over mijn werk gepraat. Ik denk dat ik in de toekomst nog wel eens een andere kant op ga. Ik denk dat ik weer iets van een studie ga oppakken als de kinderen allebei op school zitten. Of wie weet komt er iets anders op mijn pad.
Mijn man weet wel hoe ik me voel hoor, ook wat betreft zijn werk en zijn afwezigheid. Daarom zijn we gisteren ook gezellig uit eten geweest samen en gaan we binnenkort een weekendje weg. En gelukkig heb ik ook wel de ruimte om zelf in de weekenden weg te gaan als ik er even tussenuit wil met een vriendin ofzo. Maar het liefst zou ik toch een man hebben met een baan van 8 tot 5. Moet zeggen dat dit ook wel voordelen heeft hoor. Ik kan elke avond ongestoord forummen enzo.
Ik ben geen rationeel mens, was ik dat maar. Ik ben een vreselijk gevoelig type. Ik weet vaak wel dat iets meevalt of niet zo bedoeld is ofzo, maar mijn gevoel is toch vaak sterker.
Die BMI is een vreselijk getal. Die moet ik echt laten varen. Maar je hebt wel gelijk dat overgewicht ongezond is. Ik hoop toch ergens dat iemand tegen me gaat zeggen dat overgeiwcht oke is en dat ik het zelf ook ga geloven, want dan hoef ik niks te veranderen en kan ik lekker zo verdergaan
. Dat wil ik natuurlijk niet echt. Maar toch.
Gisteren dus wel iets teveel gegeten. Een heerlijk toetje gehad, maar overdag niet zoveel, dus de schade valt mee. En vandaag doe ik het een beetje rustig aan.
Je hebt helemaal gelijk, te zwaar zijn is niet gezond. En ook niet prettig, want ik wilde gisteren kleren kopen en dat is echt heel lastig nu en frustrerend!!! Maat 42 is niet zo erg als je 1,80 bent, maar ik ben 1,60, dus dan is het behoorlijk flink. En gisteren moest ik opeens een maat 44 aan! Maar goed, dat verschilt per winkel. Ik heb ook broeken er tussen in maat 40 die is pas.
Ik heb gisteren nog weer met mijn man over mijn werk gepraat. Ik denk dat ik in de toekomst nog wel eens een andere kant op ga. Ik denk dat ik weer iets van een studie ga oppakken als de kinderen allebei op school zitten. Of wie weet komt er iets anders op mijn pad.
Mijn man weet wel hoe ik me voel hoor, ook wat betreft zijn werk en zijn afwezigheid. Daarom zijn we gisteren ook gezellig uit eten geweest samen en gaan we binnenkort een weekendje weg. En gelukkig heb ik ook wel de ruimte om zelf in de weekenden weg te gaan als ik er even tussenuit wil met een vriendin ofzo. Maar het liefst zou ik toch een man hebben met een baan van 8 tot 5
. Moet zeggen dat dit ook wel voordelen heeft hoor. Ik kan elke avond ongestoord forummen enzo.Ik ben geen rationeel mens, was ik dat maar. Ik ben een vreselijk gevoelig type. Ik weet vaak wel dat iets meevalt of niet zo bedoeld is ofzo, maar mijn gevoel is toch vaak sterker.
Die BMI is een vreselijk getal. Die moet ik echt laten varen. Maar je hebt wel gelijk dat overgewicht ongezond is. Ik hoop toch ergens dat iemand tegen me gaat zeggen dat overgeiwcht oke is en dat ik het zelf ook ga geloven, want dan hoef ik niks te veranderen en kan ik lekker zo verdergaan
. Dat wil ik natuurlijk niet echt. Maar toch. Gisteren dus wel iets teveel gegeten. Een heerlijk toetje gehad, maar overdag niet zoveel, dus de schade valt mee. En vandaag doe ik het een beetje rustig aan.
zondag 11 oktober 2009 om 21:15
Fijn dat je met je kerel uit eten geweest bent, heerlijk! Zo belangrijk, tijd samen.
Je klinkt positief over je werk, dat is fijn, ook dat je weer wat nieuws op wilt pakken. Hoe stom het ook klinkt: geluk maak je zelf.
Overgewicht is niet gezond, nee, en dat ga ik je ook niet op je mouw spelden Bewust eten is het devies. Lekker mag, een dagje excessief ook, dag erna een balansdag. En bewegen! Al wandel je maar een half uur per dag, lekker stevig, dan ben je al op de goede weg. Juist door kleine veranderingen door te voeren (bijv. 200 kcal minder per dag) zul je op de lange termijn afvallen. Echt waar!
Wat die maten betreft: gewoon aantrekken wat je past Er klopt meestal geen hout van. Het moet lekker zitten en leuk staan, schijt aan het labeltje
Dan nog een laatste ding: elke dag is een goed moment om opnieuw te beginnen. Niet denken: ach nouja, ik heb nu dit of dat gegeten, dan is de rest nu ook al verloren, ik begin volgende week maandag weer...nee! Elk moment om opnieuw te beginnen of iets goeds voor jezelf te doen moet je aangrijpen.
Je klinkt positief over je werk, dat is fijn, ook dat je weer wat nieuws op wilt pakken. Hoe stom het ook klinkt: geluk maak je zelf.
Overgewicht is niet gezond, nee, en dat ga ik je ook niet op je mouw spelden
Bewust eten is het devies. Lekker mag, een dagje excessief ook, dag erna een balansdag. En bewegen! Al wandel je maar een half uur per dag, lekker stevig, dan ben je al op de goede weg. Juist door kleine veranderingen door te voeren (bijv. 200 kcal minder per dag) zul je op de lange termijn afvallen. Echt waar! Wat die maten betreft: gewoon aantrekken wat je past Er klopt meestal geen hout van. Het moet lekker zitten en leuk staan, schijt aan het labeltje
Dan nog een laatste ding: elke dag is een goed moment om opnieuw te beginnen. Niet denken: ach nouja, ik heb nu dit of dat gegeten, dan is de rest nu ook al verloren, ik begin volgende week maandag weer...nee! Elk moment om opnieuw te beginnen of iets goeds voor jezelf te doen moet je aangrijpen.
woensdag 14 oktober 2009 om 15:07
Ik hou me echt teveel vast aan getalletjes. Ik baal van mezelf omdat ik volgens de statistieken 'ongezond' ben en dik. Maar als ik in de spiegel kijk ben ik best tevreden. Ok, ik ben niet de allerslankste en een minirokje zou me niet staan. Maar ik mag er best wezen. Waarom kan ik dan die bmi en kledingmaat niet loslaten??? Ik ben er zoooo klaar mee. Gisteren heel netjes spruitjes gegeten. Maar ;s avonds toch ook wat M&M's. MAar ze waren wel lekker. Als ik zo blijf als ik nu ben en af en toe M&M;s kan eten, wil ik dat toch liever dan noooit meer iets lekkers. En ja, sla is ook lekker, maar sla is geen chocola .
.
woensdag 14 oktober 2009 om 16:26
Je hoeft het lekkers ook écht niet te laten staan hoor! Het leven hier op aarde mag heus wel een beetje aangenaam zijn! Alleen moet je maat weten te houden. Dat is het enige En dat went ook, alleen moet je gewoon even gedisciplineerd afbouwen. Zoals ik al eerder zei, een veranderde calorie-inname van 200 kcal per dag kan al verandering geven in je gewicht. Ik ga je geen sprookjes vertellen: heel veel snoepen en toch slank zijn, dat bestaat niet, alleen bij een hele kleine groep gezegend met een enorm snelle spijsvertering. Als je die niet hebt, zijn sporten en snoepen met mate het devies.
Die bmi is een getal, een maat, een model. Maar elk lijf verschilt. Dat wil niet zeggen dat een bmi van 25 oké is, waarschijnlijk ben je dan toch iets te zwaar. Dat is echt niet meteen een enorme ramp, maar voor je gezondheid kan iets minder wegen wel winst opleveren. Dat merk je nu nog niet meteen, maar later misschien wel! Ik denk echt dat je het niet moet zoeken in crashdieten (zoooo ongezond en niet vol te houden), maar in een stapsgewijze aanpassing van je eetpatroon. En dan hoef je echt niet als een heilige elke dag op een selderijstengel zitten te knagen, maar kun je alles met mate eten. Dus ook een koek of een stuk chocola. Doe ik ook elke dag. Juist omdat ik het gezonde eten de rest van de tijd dan prima volhoudt. En ja, ook ik baal wel eens van mijn lijf. Heeft dat dan veel te maken met een objectief beeld? Nee, het is gewoon een weerspiegeling van hoe ik me voel, en blijkbaar is dat dan niet zo goed op het moment.
Sport je? Als ik sport, kan ik veel gemakkelijker gezond eten, dat past dan op de een of andere manier bij elkaar.
Nogmaals: ik kan je niet helpen door te zeggen dat overgewicht best oké is. Er kleven wat gezondheidsrisico's aan. Dat betekent niet dat je direct op een crashdieet moet, maar dat je hier en daar 'es wat moet laten liggen. Ik weet niet hoe je bijv. je brood belegd, maar het kan al enorm schelen door kipfilet, achterham, vruchtenhagel en jam op je boterham te doen ipv volvette kaas, worstsoorten en chocoladepasta. Dat soort kleine veranderingen kunnen al heel wat doen voor je gewicht. Misschien kun je daar wat mee?
Die bmi is een getal, een maat, een model. Maar elk lijf verschilt. Dat wil niet zeggen dat een bmi van 25 oké is, waarschijnlijk ben je dan toch iets te zwaar. Dat is echt niet meteen een enorme ramp, maar voor je gezondheid kan iets minder wegen wel winst opleveren. Dat merk je nu nog niet meteen, maar later misschien wel! Ik denk echt dat je het niet moet zoeken in crashdieten (zoooo ongezond en niet vol te houden), maar in een stapsgewijze aanpassing van je eetpatroon. En dan hoef je echt niet als een heilige elke dag op een selderijstengel zitten te knagen, maar kun je alles met mate eten. Dus ook een koek of een stuk chocola. Doe ik ook elke dag. Juist omdat ik het gezonde eten de rest van de tijd dan prima volhoudt. En ja, ook ik baal wel eens van mijn lijf. Heeft dat dan veel te maken met een objectief beeld? Nee, het is gewoon een weerspiegeling van hoe ik me voel, en blijkbaar is dat dan niet zo goed op het moment.
Sport je? Als ik sport, kan ik veel gemakkelijker gezond eten, dat past dan op de een of andere manier bij elkaar.
Nogmaals: ik kan je niet helpen door te zeggen dat overgewicht best oké is. Er kleven wat gezondheidsrisico's aan. Dat betekent niet dat je direct op een crashdieet moet, maar dat je hier en daar 'es wat moet laten liggen. Ik weet niet hoe je bijv. je brood belegd, maar het kan al enorm schelen door kipfilet, achterham, vruchtenhagel en jam op je boterham te doen ipv volvette kaas, worstsoorten en chocoladepasta. Dat soort kleine veranderingen kunnen al heel wat doen voor je gewicht. Misschien kun je daar wat mee?
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:41
Hoi Pelikaan,
Even een dipje gehad, maar nu gaat het weer. Ik word wel steeds wijzer geloof ik. Heb erg veel nagedacht over het waarom van mijn eten. En ben er achter dat het ook voor een groot gedeelte een gewoonte is. Dat eetprobleem is onderdeel van mij geworden. Terwijl het doel wat ik ooit had (super slank worden) eigenlijk verdwenen is. Ik hoef niet meer super slank te zijn en toch blijf ik zo raar eten. Gewoon omdat dat voor mij gewoon is. Tijd dus om echt gewoon te gaan doen. Want als ik mag kiezen tussen gewoon eten en dit gewicht houden (en dus te zwaar zijn) of voor altijd zo gefrustreerd doen, wil ik liever gewoon eten. Want ik kan mezelf niks kwalijk nemen als ik gewoon eet.
Ik sport wel, maar niet heel fanatiek. Ik tennis, maar nu het winter wordt al niet eens meer wekelijks. Ik fiets wel heel veel (terwijl ik eerst alles met de auto deed). En ik probeer inderdaad gezonde keuze te maken. Dus net een banaan gegeten bij de thee ipv een koekje, meer kcal, maar ook gezonder.
Even een dipje gehad, maar nu gaat het weer. Ik word wel steeds wijzer geloof ik. Heb erg veel nagedacht over het waarom van mijn eten. En ben er achter dat het ook voor een groot gedeelte een gewoonte is. Dat eetprobleem is onderdeel van mij geworden. Terwijl het doel wat ik ooit had (super slank worden) eigenlijk verdwenen is. Ik hoef niet meer super slank te zijn en toch blijf ik zo raar eten. Gewoon omdat dat voor mij gewoon is. Tijd dus om echt gewoon te gaan doen. Want als ik mag kiezen tussen gewoon eten en dit gewicht houden (en dus te zwaar zijn) of voor altijd zo gefrustreerd doen, wil ik liever gewoon eten. Want ik kan mezelf niks kwalijk nemen als ik gewoon eet.
Ik sport wel, maar niet heel fanatiek. Ik tennis, maar nu het winter wordt al niet eens meer wekelijks. Ik fiets wel heel veel (terwijl ik eerst alles met de auto deed). En ik probeer inderdaad gezonde keuze te maken. Dus net een banaan gegeten bij de thee ipv een koekje, meer kcal, maar ook gezonder.
donderdag 22 oktober 2009 om 17:08
donderdag 29 oktober 2009 om 14:15
Hey Bugzy,
Was het topic even kwijt maar door te googlen toch weer gevonden:D Hoe is het nu met je? Ik heb een dipje (in de zin van, ik vind mezelf dik en lelijk) maar de tijd leert dat ook dat weer voorbij gaat. Ondertussen gewoon doorgaan met gezond proberen te eten en genoeg proberen te bewegen. Ik weet hoe het moet, dus probeer dat ook uit te oefenen. Hoop dat het je goed gaat momenteel!
x
Was het topic even kwijt maar door te googlen toch weer gevonden:D Hoe is het nu met je? Ik heb een dipje (in de zin van, ik vind mezelf dik en lelijk) maar de tijd leert dat ook dat weer voorbij gaat. Ondertussen gewoon doorgaan met gezond proberen te eten en genoeg proberen te bewegen. Ik weet hoe het moet, dus probeer dat ook uit te oefenen. Hoop dat het je goed gaat momenteel!
x
woensdag 23 december 2009 om 13:48
Bijna twee maand verder en niets wijzer helaas. Zit midden in de dieetstress (want ik heb Kerstkledingstress). Maar ben er klaar mee.
Ik drink zelden alcohol.
Ik rook niet.
Ik eet genoeg groente en fruit.
En ja: ik snoep teveel en ik ben te zwaar. Jammer dan. Ik ga mijn leven niet langer uitstellen tot ik slank ben.
Mijn voornemen voor 2010: niet meer dieten en meer genieten!
Ik drink zelden alcohol.
Ik rook niet.
Ik eet genoeg groente en fruit.
En ja: ik snoep teveel en ik ben te zwaar. Jammer dan. Ik ga mijn leven niet langer uitstellen tot ik slank ben.
Mijn voornemen voor 2010: niet meer dieten en meer genieten!
