Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zaterdag 13 juli 2019 om 00:24
Het viel me op dat je zelfs in dit topic daar een beetje in verandert, sterker wordt. En wat steeds bovenaan blijft staan is de liefde, die voel je in elke post van jePinkWombat schreef: ↑13-07-2019 00:15Jouw berichtje raakt me Bim. Mijn vader zei gisteren precies hetzelfde tegen me. Ik was altijd best wel een verlegen persoon, maar hoe ik nu op iedereen afstap voor informatie of aandring bij bepaalde zaken verbaast me zelf ook. Ik wil dat mijn man de best mogelijke zorg krijgt, en ik heb alles voor hem over, ga letterlijk door het vuur voor hem. Blijkt toch maar weer hoe sterk je kan zijn in zo’n afschuwelijke situatie!
Beter een half motto....
zaterdag 13 juli 2019 om 00:37
zaterdag 13 juli 2019 om 00:38
Echt heel slecht dat de verpleging/ arts de signalen niet opvangt. Ik snap heel goed dat je hem niet terug wilt laten gaan naar die instellingPinkWombat schreef: ↑13-07-2019 00:19Inderdaad Meds, dit had niet mogen gebeuren. Als ik geen gesprek had aangevraagd lag hij nu nog steeds in de kliniek, dus vind het ook erg slecht dat de verpleging zelf niet heeft ingegrepen, die hadden toch ook moeten zien dat het niet goed ging.
Dank jullie wel allemaal voor al jullie berichtjes trouwens. Ik lees ze allemaal en dat doet me onwijs goed
zaterdag 13 juli 2019 om 00:55
Hoe zwaar het ook is.je vecht voor je man.Topper.
zaterdag 13 juli 2019 om 07:21
Ik wil even iets toevoegen wat geen kritiek is naar de lieve forummers die jou steunen, maar wat misschien wel goed is om te beseffen.
Je krijgt terecht complimenten over wat je allemaal doet voor je man en hoe sterk je bent. Dat is allemaal waar. Maar weet dat even de boel de boel laten en niet die powervrouw zijn ook ok is! Ik hoop niet dat je het idee hebt dat je verplicht bent om die sterke vechtende vrouw te blijven, omdat dat nu je ‘imago’ is. Het niet zien zitten en het stokje even overgeven als het teveel wordt maakt van jou niet een minder mooi en fijn mens.
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. En de lieve andere forummers ook.
Je krijgt terecht complimenten over wat je allemaal doet voor je man en hoe sterk je bent. Dat is allemaal waar. Maar weet dat even de boel de boel laten en niet die powervrouw zijn ook ok is! Ik hoop niet dat je het idee hebt dat je verplicht bent om die sterke vechtende vrouw te blijven, omdat dat nu je ‘imago’ is. Het niet zien zitten en het stokje even overgeven als het teveel wordt maakt van jou niet een minder mooi en fijn mens.
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. En de lieve andere forummers ook.
zaterdag 13 juli 2019 om 09:02
Hey PinkWombat, ik lees je elke dag maar kan eigenlijk nooit de juiste woorden vinden om hier neer te zetten. Ik denk aan jullie en wens jullie heel veel sterkte.
En wat Hatchi ook zegt, denk ook aan jezelf. Wat je doet vind ik bewonderenswaardig, maar in zo'n situatie voor jezelf zorgen is dat ook. Ook al is het even ergens gaan zitten voor een lekkere lunch oid.
En wat Hatchi ook zegt, denk ook aan jezelf. Wat je doet vind ik bewonderenswaardig, maar in zo'n situatie voor jezelf zorgen is dat ook. Ook al is het even ergens gaan zitten voor een lekkere lunch oid.
zaterdag 13 juli 2019 om 09:44
Lieve Pinkwombat,
Ik lees al een tijdje met je mee, maar heb nooit gereageerd omdat het dichtbij komt. Een aantal jaren terug heb ik ook iemand dichtbij aan longkanker verloren. Wat fijn dat je man zich nu wat beter voelt! Hopelijk heeft hij ook een beetje kunnen slapen vannacht. Zorg je ook goed voor jezelf? Je moet er zelf niet aan onderdoor gaan en het is ook goed om een keer 'nee' te zeggen en een dag te huilen. Het is immers echt niet makkelijk
Mijn dierbare is uiteindelijk naar een hospice gegaan en heeft daar het daar heel erg naar de zin gehad. Klinkt vreemd, maar het is toch echt zo. En voor ons als familie was het ook echt een warm bad. Hier bedoel ik niet mee dat hij daar nu gelijk naartoe moet, maar meer als het echt niet met gaat, is dit misschien een optie.
Heel veel sterkte toegewenst en nog heel, heel veel mooie momenten samen met je man.
Ik lees al een tijdje met je mee, maar heb nooit gereageerd omdat het dichtbij komt. Een aantal jaren terug heb ik ook iemand dichtbij aan longkanker verloren. Wat fijn dat je man zich nu wat beter voelt! Hopelijk heeft hij ook een beetje kunnen slapen vannacht. Zorg je ook goed voor jezelf? Je moet er zelf niet aan onderdoor gaan en het is ook goed om een keer 'nee' te zeggen en een dag te huilen. Het is immers echt niet makkelijk
Mijn dierbare is uiteindelijk naar een hospice gegaan en heeft daar het daar heel erg naar de zin gehad. Klinkt vreemd, maar het is toch echt zo. En voor ons als familie was het ook echt een warm bad. Hier bedoel ik niet mee dat hij daar nu gelijk naartoe moet, maar meer als het echt niet met gaat, is dit misschien een optie.Heel veel sterkte toegewenst en nog heel, heel veel mooie momenten samen met je man.
zaterdag 13 juli 2019 om 10:13
Ik weet het ook.heb ook van dichtbij me gemaakt dat je er onder door kan gaan. Maar misschien moet ze dit van zich zelf.en kan ze niet anders. Ik denk ook dat jij het met goede bedoelingen hier neer schrijft.Hatchi schreef: ↑13-07-2019 07:21Ik wil even iets toevoegen wat geen kritiek is naar de lieve forummers die jou steunen, maar wat misschien wel goed is om te beseffen.
Je krijgt terecht complimenten over wat je allemaal doet voor je man en hoe sterk je bent. Dat is allemaal waar. Maar weet dat even de boel de boel laten en niet die powervrouw zijn ook ok is! Ik hoop niet dat je het idee hebt dat je verplicht bent om die sterke vechtende vrouw te blijven, omdat dat nu je ‘imago’ is. Het niet zien zitten en het stokje even overgeven als het teveel wordt maakt van jou niet een minder mooi en fijn mens.
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. En de lieve andere forummers ook.
Je bent zo machteloos
chrisjoh wijzigde dit bericht op 13-07-2019 10:17
1.64% gewijzigd
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
zaterdag 13 juli 2019 om 10:17
zaterdag 13 juli 2019 om 10:25
Ik herken zo enorm veel van de laatste periode met mijn man. Soms voelt het alsof ik terug ben in de daniel den hoed als ik jullie verhaal lees. Het opkomen voor je man, grenzen trekken, gesprekken aangaan. Een soort oerkracht komt naar boven zoals ouders vaak omschrijven voor hun kinderen.
Goed dat hij nu iig weer in het ziekenhuis is en dat een infuus met vocht zo'n verschil maakt.
Ik kan me voorstellen dat het vertrouwen wat er was bij de kliniek nu wel (zo goed als) weg is.
Naar huis of idd een zorghotel zou denk ik het prettigst zijn.
Mijn man kwam naar huis en kreeg palliatieve thuiszorg. Ik meen 3 keer per dag thuiszorg en de hele nacht. Mijn man is echter na hele korte tijd (3 nachten) overleden maar hij kreeg wel een indicatie daarvoor. Goed om te kijken wat de mogelijkheden voor jullie zijn.
Ik lees je en voel zo enorm met je mee. Heel veel sterkte.
Goed dat hij nu iig weer in het ziekenhuis is en dat een infuus met vocht zo'n verschil maakt.
Ik kan me voorstellen dat het vertrouwen wat er was bij de kliniek nu wel (zo goed als) weg is.
Naar huis of idd een zorghotel zou denk ik het prettigst zijn.
Mijn man kwam naar huis en kreeg palliatieve thuiszorg. Ik meen 3 keer per dag thuiszorg en de hele nacht. Mijn man is echter na hele korte tijd (3 nachten) overleden maar hij kreeg wel een indicatie daarvoor. Goed om te kijken wat de mogelijkheden voor jullie zijn.
Ik lees je en voel zo enorm met je mee. Heel veel sterkte.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 13 juli 2019 om 23:16
Je hebt er niets aan maar ik vind dit zo'n schandalige fout van de kliniek.PinkWombat schreef: ↑13-07-2019 00:08Ziekenhuis wilde inderdaad dat hij langskwam dus hij is eind van de middag met de ambulance naar het ziekenhuis gegaan. Hij heeft daar gelijk een infuus gekregen met vocht, en daar knapte hij van op! Hij was vrij snel wat wakkerder. Uit bloedonderzoek kwam inderdaad dat hij een hoog calcium had. Dat veroorzaakt sufheid en verwardheid.
Gelukkig heeft jouw man een vrouw die het er niet bij laat zitten en voor haar man op kan komen.
zondag 14 juli 2019 om 13:26
Het gaat nog steeds niet echt beter helaas. Gisterochtend had hij bezoek en ging het wel goed, hij was helder en wakker. Daarna is hij gaan slapen, en sindsdien best suf en nog steeds verward. Ik ben eind van de middag even naar huis gegaan. Hij is daarvoor even in een andere houding gelegd, en hij zou zelf zijn medicijnen innemen zei hij. Toen ik ongeveer 3 uur later terugkwam lag hij nog steeds in dezelfde houding en hij was half in paniek. Hij had pijn, lag niet lekker, had zijn medicijnen niet ingenomen en zijn eten stond ook nog onaangeroerd. Hij zei dat hij gebeld had maar dat er niemand kwam, dat hij daarna geroepen had maar dat er nog steeds niemand kwam. Ook zei hij dat gek werd dat hij helemaal alleen lag. Zo erg om hem zo in de war te zien.
Hij is goed in bed gelegd, medicijnen genomen en toen ging het weer beter. Echter is hij toen wel weer in slaap gevallen voor de rest van de avond.
Ik ben vannacht bij hem wezen slapen, de verpleegkundige had mijn bed helemaal tegen het bed van mijn man aangeschoven, vond ik super lief. De nacht redelijk doorgekomen.
Er is vanochtend bloed bij hem afgenomen om te kijken naar het calcium, zitten nog te wachten op de uitslag daarvan. Ook zijn ze gaan kijken of hij een blaasontsteking heeft.
Hij is in de ochtend wel wakker geweest, maar keek alsnog wel wazig uit zijn ogen. Hij heeft nog niets gegeten want hij heeft geen eetlust.
En ik heb begrepen dat het medicijn wat hij in de nacht van vrijdag op zaterdag heeft gekregen voor het calcium, dat dat 48 tot 72 uur duurt voordat dat gaat werken dus ik hoop dat het morgenochtend een stuk beter gaat.
Hij is goed in bed gelegd, medicijnen genomen en toen ging het weer beter. Echter is hij toen wel weer in slaap gevallen voor de rest van de avond.
Ik ben vannacht bij hem wezen slapen, de verpleegkundige had mijn bed helemaal tegen het bed van mijn man aangeschoven, vond ik super lief. De nacht redelijk doorgekomen.
Er is vanochtend bloed bij hem afgenomen om te kijken naar het calcium, zitten nog te wachten op de uitslag daarvan. Ook zijn ze gaan kijken of hij een blaasontsteking heeft.
Hij is in de ochtend wel wakker geweest, maar keek alsnog wel wazig uit zijn ogen. Hij heeft nog niets gegeten want hij heeft geen eetlust.
En ik heb begrepen dat het medicijn wat hij in de nacht van vrijdag op zaterdag heeft gekregen voor het calcium, dat dat 48 tot 72 uur duurt voordat dat gaat werken dus ik hoop dat het morgenochtend een stuk beter gaat.
zondag 14 juli 2019 om 14:41
Meelezer hier, maar ik wil je aanraden maandag contact te zoeken met je huisarts en te kijken of palliatieve zorg thuis mogelijk is. Het is erg vervelend om te zeggen, maar ik denk dat je liever nog een laatste periode thuis samen kan zijn met fijne thuiszorg, dan dat je nu in het ziekenhuis blijft leuren. Bespreek dit ook met de artsen in het ziekenhuis. Er is veel meer mogelijk dan je nu wellicht (?) denkt.
zondag 14 juli 2019 om 14:46
Er komt een moment dat je het medische moet laten voor wat het is en samen het laatste stukje in warmte, liefde, verdriet, troost en acceptatie moet gaan afleggen. Maak daar ruimte voor. Artsen zullen blijven behandelen maar jullie moeten samen naar een afscheid toewerken. Dat moment komt vaak sneller dan je denkt. Daaraan toegeven voelt misschien als opgeven maar dat is het niet. Vier jullie liefde nu het nog kan.
zondag 14 juli 2019 om 15:05
kindrebel schreef: ↑14-07-2019 14:46Er komt een moment dat je het medische moet laten voor wat het is en samen het laatste stukje in warmte, liefde, verdriet, troost en acceptatie moet gaan afleggen. Maak daar ruimte voor. Artsen zullen blijven behandelen maar jullie moeten samen naar een afscheid toewerken. Dat moment komt vaak sneller dan je denkt. Daaraan toegeven voelt misschien als opgeven maar dat is het niet. Vier jullie liefde nu het nog kan.
Mee eens. En hoe hard en rauw dat nu ook voelt: het is die warmte, liefde en troost waar je over een paar jaar heel veel steun uit gaat halen. Wacht daar alsjeblieft niet te lang mee.
zondag 14 juli 2019 om 16:38
Weet je wat ik zo mooi vind?
Dat je ondanks je zware tijd het kunt opbrengen om hier je verhaal te doen. Dat is vast voor jezelf fijn, maar weet ook dat het voor anderen ontzettend veel betekent. Het is leerzaam voor de mensen die dit leven niet hebben, maar bedenk ook hoe waardevol jouw verhaal is of zal zijn voor mensen die ook in deze situatie zitten of nog komen te zitten. Ik ben ervan overtuigd dat je voor iedereen een enorm voorbeeld en grote steun bent door zo open te zijn over je leven. Dank in iedergeval voor je openheid en de beschrijving van hoe het echte leven eruit ziet en niet de vervormde wereld die men op Facebook of Instagram ziet.
Dat je ondanks je zware tijd het kunt opbrengen om hier je verhaal te doen. Dat is vast voor jezelf fijn, maar weet ook dat het voor anderen ontzettend veel betekent. Het is leerzaam voor de mensen die dit leven niet hebben, maar bedenk ook hoe waardevol jouw verhaal is of zal zijn voor mensen die ook in deze situatie zitten of nog komen te zitten. Ik ben ervan overtuigd dat je voor iedereen een enorm voorbeeld en grote steun bent door zo open te zijn over je leven. Dank in iedergeval voor je openheid en de beschrijving van hoe het echte leven eruit ziet en niet de vervormde wereld die men op Facebook of Instagram ziet.
zondag 14 juli 2019 om 16:48
Eens! Ik kon de goede woorden niet vinden maar dacht precies hetzelfde. Ook bij de topics van AnnA van Pluk de dag en de topics van Ibi die ik nog wil gaan lezen. Ik ga een studie in de zorg doen en vond juist de ervaringsverhalen voor nu belangrijk.Hatchi schreef: ↑14-07-2019 16:38Weet je wat ik zo mooi vind?
Dat je ondanks je zware tijd het kunt opbrengen om hier je verhaal te doen. Dat is vast voor jezelf fijn, maar weet ook dat het voor anderen ontzettend veel betekent. Het is leerzaam voor de mensen die dit leven niet hebben, maar bedenk ook hoe waardevol jouw verhaal is of zal zijn voor mensen die ook in deze situatie zitten of nog komen te zitten. Ik ben ervan overtuigd dat je voor iedereen een enorm voorbeeld en grote steun bent door zo open te zijn over je leven. Dank in iedergeval voor je openheid en de beschrijving van hoe het echte leven eruit ziet en niet de vervormde wereld die men op Facebook of Instagram ziet.
