Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
donderdag 18 juli 2019 om 03:22
Ach lieve PW, ik herken dit zo en wil je zeggen dat je echt niet bang hoeft te zijn of je schuldig hoeft te voelen. Ik ben onlangs bij het overlijden van een familielid geweest en voelde precies hetzelfde. Heb ook naar de rest uitgesproken dat ik me er stom en schuldig over voelde, maar juist omdat ik bij het hele proces was, was dat uiteindelijk heel goed. Wees dus niet al te bang of ongerust. Het gaat zoals het gaat. Natuurlijk voel je wat je voelt en denk je wat je denkt, maar echt... je doet het super..PinkWombat schreef: ↑17-07-2019 23:24
En nu maar wachten... ik twijfelde gisteren of ik moest blijven slapen in het ziekenhuis, ik vind het namelijk best wel eng. Zijn ademhaling is vrij diep en regelmatig nu. Maar soms heeft hij een gorgeltje of stopt het heel even, en dan schiet mijn hartslag omhoog en ben ik bang dat hij ‘ineens’ dood is. Ik zie heel erg op tegen dat moment. Ik heb nog nooit een dood persoon gezien, en vind het behoorlijk heftig en moeilijk om erbij te zijn. Soms ben ik blij dat ik even de kamer uit ga, om bv even te eten zodat ik niet bij hem ben. Ik voel me eigenlijk een soort van schuldig dat ik me zo voel. Aan de ene kant wil ik bij hem blijven, aan de andere kant ben ik heel erg bang voor het moment van overlijden. En nu, nu lig ik weer in bed. Ik hoop dat ik de nacht goed doorkom, en dat ik hem morgenochtend nog steeds hoor ademen. Zodrect gebeurt het vannacht en heb ik er niets van gemerkt...
En aan de ene kant hoop je dat het nu maar zo snel mogelijk voorbij is, aan de andere kant wil je hem ook weer niet laten gaan.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
donderdag 18 juli 2019 om 06:59
Lieve PW, wat schrijf je lief en teder over je lief. Ik heb vorig jaar mijn moeder verloren aan longkanker en herken bijna elke zin die je schrijft. Je doet het zo ontzettend goed en bewust, ik weet zeker dat je straks ondanks alle ellende met heel veel liefde en steun aan deze periode kunt terugdenken.
Toen mijn moeder in deze fase kwam hebben we met elkaar afgesproken dat iedereen het op zijn manier mocht doen. Ik was op erbij op het moment dat mijn moeder echt niet meer wilde en ik heb gezorgd dat de sedatie werd gestart. Voor mij was dat het moment dat ze ging en niet het moment van overlijden. Ik voel nog steeds de omhelzing die we elkaar toen gaven. Dat was mijn afscheid. Ik ben niet bij haar overlijden geweest, dat wilde ik niet. Ze is uiteindelijk gegaan toen mijn schoonzusje bij haar waakte, ik denk ook omdat ze wilde dat wij dat niet met ons mee hoefden te dragen.
Ik vind je lief en stoer en dapper. Je doet wat je denkt dat nodig is en meer kun je niet doen. Voor mij heeft dat achteraf heel veel troost gegeven, dat ik alles voor mijn moeder heb gedaan wat ik nodig vond. En je pa klinkt als een enorme lieverd. Heb steun aan elkaar. Sterkte!
Toen mijn moeder in deze fase kwam hebben we met elkaar afgesproken dat iedereen het op zijn manier mocht doen. Ik was op erbij op het moment dat mijn moeder echt niet meer wilde en ik heb gezorgd dat de sedatie werd gestart. Voor mij was dat het moment dat ze ging en niet het moment van overlijden. Ik voel nog steeds de omhelzing die we elkaar toen gaven. Dat was mijn afscheid. Ik ben niet bij haar overlijden geweest, dat wilde ik niet. Ze is uiteindelijk gegaan toen mijn schoonzusje bij haar waakte, ik denk ook omdat ze wilde dat wij dat niet met ons mee hoefden te dragen.
Ik vind je lief en stoer en dapper. Je doet wat je denkt dat nodig is en meer kun je niet doen. Voor mij heeft dat achteraf heel veel troost gegeven, dat ik alles voor mijn moeder heb gedaan wat ik nodig vond. En je pa klinkt als een enorme lieverd. Heb steun aan elkaar. Sterkte!
donderdag 18 juli 2019 om 06:59
Dank je wel dat je dit geschreven hebt, ik zit nu te huilen om mijn eigen vriend die inmiddels alweer 10 jaar geleden overleden is. Hij overleed toen ik even naar de apotheek was om iets voor hem te halen(hij was echt maar heel even alleenprada schreef: ↑17-07-2019 23:40Soms lieve PW laten mensen het leven los als de dierbare niet aanwezig is. Soms houden ze aan het leven vast omdat ze je niet willen verlaten. Het is dus nooit fout als hij overlijdt als jij er even niet bent. Dat is een onbewuste 'keuze' van diegene die overleden is.
Ik heb vaak meegemaakt dat mensen zich schuldig voelen omdat ze net even koffie waren halen of even de kamer uit waren gegaan. Dan betekende het waarschijnlijk dat het voor de overledene juist makkelijker was.
Ik heb ook gezien dat mensen dagen bleven strugglen omdat er altijd iemand bij was, degene die zou overlijden kon dan blijkbaar heel moeilijk afscheid nemen.
Er is dus geen goed en fout of het hebben van een schuldgevoel als hij er ineens niet meer is en je was er niet bij. Doe gewoon waar je je goed bij voelt en geniet nog even intens van zijn warmte en zijn lichaamsgeur en zijn aanwezigheid. En blijf maar praten tegen hem, hij hoort je.
Heel veel sterkte, dit is zo hartverscheurend
). Ik heb me er jaren schuldig om gevoeld, totdat ik bij rouwverwerking hetzelfde te horen kreeg. Maar het is nog steeds een gevoelig punt.Lieve Pink, ik denk ook dat hij je hoort. Nogmaals heel veel sterkte, er zijn geen woorden voor de pijn en verdriet
donderdag 18 juli 2019 om 07:21
Lieve Pink,
Wat fijn dat je je gesteund voelt door alle lieve mensen hier die een berichtje schrijven.Zoiets kleins voor ons maar voor jou heel waardevol.
Er is in deze situatie geen goed of fout,blijf bij je eigen gevoel.
Geef die vader van je ook maar een knuffel want ergens begrijp ik hem wel,je wil je kinderen beschermen en geen verdriet zien hebben.
Vandaag weer een nieuwe dag waarin je vaak in mijn gedachten zal zijn.
Een hele dikke
Wat fijn dat je je gesteund voelt door alle lieve mensen hier die een berichtje schrijven.Zoiets kleins voor ons maar voor jou heel waardevol.
Er is in deze situatie geen goed of fout,blijf bij je eigen gevoel.
Geef die vader van je ook maar een knuffel want ergens begrijp ik hem wel,je wil je kinderen beschermen en geen verdriet zien hebben.
Vandaag weer een nieuwe dag waarin je vaak in mijn gedachten zal zijn.
Een hele dikke
donderdag 18 juli 2019 om 08:22
Ach meis toch.Heldens schreef: ↑18-07-2019 06:59Dank je wel dat je dit geschreven hebt, ik zit nu te huilen om mijn eigen vriend die inmiddels alweer 10 jaar geleden overleden is. Hij overleed toen ik even naar de apotheek was om iets voor hem te halen(hij was echt maar heel even alleen
Lieve Pink, ik denk ook dat hij je hoort. Nogmaals heel veel sterkte, er zijn geen woorden voor de pijn en verdriet
donderdag 18 juli 2019 om 09:02
Lieve Pink,
Met tranen in mijn ogen lees ik je berichten. Wat een hel ga jij door op dit moment.
Gelukkig worden hier hele lieve dingen (en ik denk ook veel bruikbare dingen) gezegd!
Je vader... wat een schat. Ik herken wat hij zegt! Maar zoals iemand anders al zei, gelukkig is hij wel vader geworden! Wat een lieverd!
Veel sterkte!
Met tranen in mijn ogen lees ik je berichten. Wat een hel ga jij door op dit moment.
Gelukkig worden hier hele lieve dingen (en ik denk ook veel bruikbare dingen) gezegd!
Je vader... wat een schat. Ik herken wat hij zegt! Maar zoals iemand anders al zei, gelukkig is hij wel vader geworden! Wat een lieverd!
Veel sterkte!
donderdag 18 juli 2019 om 09:20
Lieve PW, je doet wat voor jou goed voelt. Ik heb ook wel eens gelezen dat mensen juist overlijden als ze alleen zijn, vanuit een soort 'privacy'. Mijn familie lid heeft een bijna identiek ziekte proces gehad en het is zo herkenbaar allemaal. Is er ook iemand die voor jou zorgt? Die zorgt dat jij blijft eten etc? Heel veel sterkte.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 18 juli 2019 om 09:27
Mooie en lieve post maar wat jij schrijft geldt natuurlijk niet voor iedereen. Mijn zoon en ik waren er ook bij toen mijn man overleed. Daarna moesten wij even naar de familiekamer zodat de verpleging de slangetjes eraf konden halen. Wij vonden het eerlijk gezegd wel eng toen we hem weer zagen en we voelden ons niet op ons gemak en zijn ook maar een minuut of 5 gebleven. Toen hebben we afscheid genomen en hebben hem daarna niet meer gezien. Wij wilden zo veel mogelijk het beeld in gedachten houden van hoe hij echt was toen hij nog leefde. Mijn man heeft ook niet opgebaard gelegen omdat hij dat niet wilde. Sommige mensen zijn daar kwaad en teleurgesteld over geweest maar het was nu eenmaal zijn laatste wil. Ik wil maar zeggen TO er is hier geen goed of fout maar doe vooral waar jij je zelf goed bij voelt zonder schuldgevoel. Heel veel sterkte !Pergamon schreef: ↑17-07-2019 23:45Ik ben recent bij het overlijden van een zeer dierbaar familielid geweest. Dat was voor mij ook voor het eerst. En weet je, ik ben ZO ONTZETTEND BLIJ dat ik er was! Het was namelijk heel mooi en rustig. De ademhaling werd steeds wat verder van elkaar (dus steeds grotere pauzes) tot het op een gegeven moment stopte en 'opeens' het leven werd vervangen door een enorme rust. Op dat moment had ik familielid vast en dat is mij echt een heel dierbaar moment. Ik besloot toen ook: ik ga je wassen. En dat was ook weer ZO FIJN!! De meneer die daar dat deed, hielp mij zo goed. Samen hebben we familielid aangekleed, in de kist gelegd (samen getild met andere familie) en opgebaard. En omdat ik precies was hoe familielid was, zei iedereen "familielid is exact zichzelf gebleven". Ik was vooraf net als jij heel bang, maar ik wil je graag op het hart drukken: het is niet eng. Die ademhaling kan naar zijn als je het niet verwacht. Maar ik wist er van (vooraf gesproken met verpleging die alles goed heeft uitgelegd) en het was mooi, in rust, en ik ben heel dankbaar dat ik er was. Ik put er nu in de verwerking ook heel veel steun uit.
En als je er niet bij bent: voel je niet schuldig!! Het is niet te plannen en te timen. Iedereen gaat op zijn eigen moment. Maar als je er niet bij bent: weet alsjeblieft dat het lichaam daarna niet eng is. Misschien wel wat gekkig, en heel heel verdrietig, maar zeker niet eng!! Hij zal voelen als jouw man.
Als je het fijn vind om meer te weten over hoe het wassen en de laatste verzorging gaat, dan mag je mij gerust DMen. Ik vertel je graag mijn verhaal (iets te persoonlijk voor openbaar)
donderdag 18 juli 2019 om 09:35
Het verhaal van je vader, … hij heeft zijn mooie-mens-zijn aan jou doorgegeven, dat is duidelijk. Inderdaad, voor ouders moet het extra moeilijk zijn om hun kind zo te zien lijden.
Maar je vader mag fier zijn op zo een dochter en jij je gelukkig prijzen dat hij net jouw vader is.
En hij gaat in de komende maanden en misschien zelfs jaren, jouw grote steun en toeverlaat zijn. Na jouw echtgenoot is hij de belangrijkste man in jouw leven.
Sterkte voor vandaag Pink. Ik hoop echt voor je dat het snel mag gebeuren, dat jouw lieve schat verlost wordt uit zijn lijden.
Misschien nog een idee: heb je nog (leuke) voice-mail berichtjes van je man? Doe die niet weg! En luister er nog eens naar als hij er niet meer is. Kan je zijn stem nog eens horen.
… hij heeft zijn mooie-mens-zijn aan jou doorgegeven, dat is duidelijk. Inderdaad, voor ouders moet het extra moeilijk zijn om hun kind zo te zien lijden.Maar je vader mag fier zijn op zo een dochter en jij je gelukkig prijzen dat hij net jouw vader is.
En hij gaat in de komende maanden en misschien zelfs jaren, jouw grote steun en toeverlaat zijn. Na jouw echtgenoot is hij de belangrijkste man in jouw leven.
Sterkte voor vandaag Pink. Ik hoop echt voor je dat het snel mag gebeuren, dat jouw lieve schat verlost wordt uit zijn lijden.
Misschien nog een idee: heb je nog (leuke) voice-mail berichtjes van je man? Doe die niet weg! En luister er nog eens naar als hij er niet meer is. Kan je zijn stem nog eens horen.
donderdag 18 juli 2019 om 09:57
Ik lees dit topic nu pas.
Wat schrijf je met veel liefde over het overlijdensproces van je vriend.
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen als hij overlijdt als jij even naar het toilet bent of in slaap bent gevallen. Het heeft dan gewoon zo moeten zijn.
Ik was bij het overlijden van mijn vader 2 jaar geleden en, het klinkt vreemd, het was een mooie ervaring. Hij was al een paar uur niet meer bij bewustzijn en op een gegeven moment ging het kaarsje uit.
Toen de verpleging hem verzorgd had zijn we nog een uurtje bij hem gebleven alvorens de uitvaartondernemer te bellen.
We hebben hem ook nog gezien voor de crematie. Ik vind het niet naar om een overleden persoon te zien. Het heeft zelfs iets moois. Zo rustig en vredig, zonder pijn en lijden zijn ze dan.
De kist was open bij het condoleancebezoek. Mijn vader was geliefd en veel mensen wilden persoonlijk afscheid van hem nemen. Maar als iemand dat niet wilde, kon hij/zij in de andere ruimte blijven.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe in de komende tijd!
Wat schrijf je met veel liefde over het overlijdensproces van je vriend.
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen als hij overlijdt als jij even naar het toilet bent of in slaap bent gevallen. Het heeft dan gewoon zo moeten zijn.
Ik was bij het overlijden van mijn vader 2 jaar geleden en, het klinkt vreemd, het was een mooie ervaring. Hij was al een paar uur niet meer bij bewustzijn en op een gegeven moment ging het kaarsje uit.
Toen de verpleging hem verzorgd had zijn we nog een uurtje bij hem gebleven alvorens de uitvaartondernemer te bellen.
We hebben hem ook nog gezien voor de crematie. Ik vind het niet naar om een overleden persoon te zien. Het heeft zelfs iets moois. Zo rustig en vredig, zonder pijn en lijden zijn ze dan.
De kist was open bij het condoleancebezoek. Mijn vader was geliefd en veel mensen wilden persoonlijk afscheid van hem nemen. Maar als iemand dat niet wilde, kon hij/zij in de andere ruimte blijven.
Ik wens je heel veel kracht en moed toe in de komende tijd!
donderdag 18 juli 2019 om 10:36
Ook ik reageer niet vaak, maar na je topic dagelijks gelezen te hebben, moet ik gewoon even uit de 'meeleesstand' komen.
Hartverscheurend... je grote liefde zo te moeten zien, wetende dat er geen toekomst samen meer is.
Ik kan alleen maar gissen hoe dit moet voelen.
Mijn hart breekt als ik je berichten lees, een brok in mijn keel, tranen prikken in mijn ogen...
Lieve PW, ik wens je alle kracht toe die je nodig hebt, zorg goed voor jezelf.
En weet dat er hier heel veel (stille) lezers zijn die aan je denken en vanop afstand proberen te steunen.
Hartverscheurend... je grote liefde zo te moeten zien, wetende dat er geen toekomst samen meer is.
Ik kan alleen maar gissen hoe dit moet voelen.
Mijn hart breekt als ik je berichten lees, een brok in mijn keel, tranen prikken in mijn ogen...
Lieve PW, ik wens je alle kracht toe die je nodig hebt, zorg goed voor jezelf.
En weet dat er hier heel veel (stille) lezers zijn die aan je denken en vanop afstand proberen te steunen.
