Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
maandag 16 september 2019 22:10
Ik had wel even een klein glimlachje bij je post Mammezel. Lief dat je zo geïnteresseerd bent. Ik was ook wat stil de laatste tijd.
Tja, het ‘samenwonen’ met Edwin, het samenwonen beviel me beter toen Edwin nog leefde.
Elke ochtend zeg ik goedemorgen tegen hem en elke avond wens ik hem welterusten, samen met een zachte kus op de urn. En als ik wegga praat ik tegen hem, vertel ik hem wat ik ga doen en wanneer ik weer thuis kom. En als ik heb gekookt vertel ik hem wat ik heb gemaakt, om hem zo te laten weten dat ik goed voor mezelf zorg, dat wat hij mij gevraagd had of ik dat wel ga doen. Het waxine lichtje bij de urn brand ik elke avond als ik thuis ben. 
Afgelopen weekend zat ik bij de juwelier, en wauw wat is het sieraad al mooi geworden. In de trouwring van Edwin zit een kleine askamer, waar wat as in zit. Er wordt nu nog een vingerafdruk op geplaatst, hopelijk is het eind van de week klaar. Kan niet wachten om die ketting dagelijks te gaan dragen, zo waardevol.
De bedank kaartjes zijn klaar, gisteren heb ik ze gekregen, morgen gaan ze allemaal op de bus. Dan is dat ook weer afgehandeld.
Mijn schoonvader gaat gelukkig een stuk beter, hij zit nu in een revalidatiecentrum, op 8 september was hij jarig en ben ik met mijn schoonzus en mijn ouders langs geweest. Denk dat het nog wel minimaal een maand duurt voordat hij daar weg mag. Maar gelukkig gaat hij met kleine stapjes weer vooruit.
Mijn ouders zijn ook weer thuis en hebben een fijne vakantie gehad, goed weer, lekker eten en hebben even kunnen bijkomen.
Ik ga over 2 weekjes ook even paar dagen ertussen uit met mijn moeder. Ben een week vrij, maar nog niets geboekt, we moeten nog even kijken waar we naartoe gaan.
Ik werk nu van 9 tot 3, best lang alweer zo snel. HR manager wilde eigenlijk dat ik tot half 4 alweer zou werken maar vond dat te snel gaan. Nu vanaf vandaag dus tot 3, even kijken hoe dat gaat.
Tja, het ‘samenwonen’ met Edwin, het samenwonen beviel me beter toen Edwin nog leefde.
Elke ochtend zeg ik goedemorgen tegen hem en elke avond wens ik hem welterusten, samen met een zachte kus op de urn. En als ik wegga praat ik tegen hem, vertel ik hem wat ik ga doen en wanneer ik weer thuis kom. En als ik heb gekookt vertel ik hem wat ik heb gemaakt, om hem zo te laten weten dat ik goed voor mezelf zorg, dat wat hij mij gevraagd had of ik dat wel ga doen. Het waxine lichtje bij de urn brand ik elke avond als ik thuis ben. Afgelopen weekend zat ik bij de juwelier, en wauw wat is het sieraad al mooi geworden. In de trouwring van Edwin zit een kleine askamer, waar wat as in zit. Er wordt nu nog een vingerafdruk op geplaatst, hopelijk is het eind van de week klaar. Kan niet wachten om die ketting dagelijks te gaan dragen, zo waardevol.
De bedank kaartjes zijn klaar, gisteren heb ik ze gekregen, morgen gaan ze allemaal op de bus. Dan is dat ook weer afgehandeld.
Mijn schoonvader gaat gelukkig een stuk beter, hij zit nu in een revalidatiecentrum, op 8 september was hij jarig en ben ik met mijn schoonzus en mijn ouders langs geweest. Denk dat het nog wel minimaal een maand duurt voordat hij daar weg mag. Maar gelukkig gaat hij met kleine stapjes weer vooruit.
Mijn ouders zijn ook weer thuis en hebben een fijne vakantie gehad, goed weer, lekker eten en hebben even kunnen bijkomen.
Ik ga over 2 weekjes ook even paar dagen ertussen uit met mijn moeder. Ben een week vrij, maar nog niets geboekt, we moeten nog even kijken waar we naartoe gaan.
Ik werk nu van 9 tot 3, best lang alweer zo snel. HR manager wilde eigenlijk dat ik tot half 4 alweer zou werken maar vond dat te snel gaan. Nu vanaf vandaag dus tot 3, even kijken hoe dat gaat.
dinsdag 17 september 2019 07:59
Ik ben weer helemaal gerustgesteld na deze post.
Wat ik wel speciaal vind ivm onze doden (niet alleen bij jou hoor, ook bij mezelf, ook bij andere mensen):
Enerzijds spreken we erover (HOPEN WE!) dat ze van boven naar ons kijken, vragen we dat ze over ons waken. We beschouwen het een beetje dat ze nog wel leven, al is het dan in een andere dimensie en dat ze wat er op aarde gebeurt ook weten.
Anderzijds gaan mensen naar het kerkhof om nieuwsjes te vertellen, vertel jij aan de urn wat je gaat eten of waar je naartoe gaat. Op dat ogenblik beschouwen we onze overledenen dan weer als een 'medemens' die niet alles kan weten en aan wie we bepaalde dingen (ander overlijden, zwangerschap, ...) moeten/ willen vertellen.
Raar hè. Het is voor mij alleen maar het bewijs dat wij moeilijk het begrip 'dood' kunnen vatten.
Wat ik wel speciaal vind ivm onze doden (niet alleen bij jou hoor, ook bij mezelf, ook bij andere mensen):
Enerzijds spreken we erover (HOPEN WE!) dat ze van boven naar ons kijken, vragen we dat ze over ons waken. We beschouwen het een beetje dat ze nog wel leven, al is het dan in een andere dimensie en dat ze wat er op aarde gebeurt ook weten.
Anderzijds gaan mensen naar het kerkhof om nieuwsjes te vertellen, vertel jij aan de urn wat je gaat eten of waar je naartoe gaat. Op dat ogenblik beschouwen we onze overledenen dan weer als een 'medemens' die niet alles kan weten en aan wie we bepaalde dingen (ander overlijden, zwangerschap, ...) moeten/ willen vertellen.
Raar hè. Het is voor mij alleen maar het bewijs dat wij moeilijk het begrip 'dood' kunnen vatten.
donderdag 19 september 2019 22:44
En zo is het alweer 2 maanden geleden. Bizar hoe snel de tijd gaat. 2 maanden is nog maar zo kort maar aan de andere kant ook weer heel lang. Laatste x dat ik hem sprak, dat we samen waren voelt alweer zó lang geleden. Ik kan ook niet beseffen dat we alweer in september zitten. Ik zie ons nog zo bij die arts zitten op 31 januari, het moment dat onze wereld instortte, en nu zijn we alweer bijna 8 maanden verder. Al die maanden zijn echt langs me heen gegaan.
Ik heb vanavond een reisje uitgezocht met mijn moeder, over 1,5 week gaan we lekker 5 dagen naar Dublin. Heb daar wel zin in, nieuw land en nieuwe stad ontdekken. Even weg van thuis. Wel jammer dat de ketting dan nog niet klaar is, dat ik Edwin niet ‘mee’ kan nemen.
Morgenochtend kan ik onze eethoek ophalen! De eettafel die Edwin zo mooi vond, samen met 4 leuke stoelen. Ik ben echt benieuwd hoe het zal staan. Dan is ons huisje echt helemaal af.
Ik heb vanavond een reisje uitgezocht met mijn moeder, over 1,5 week gaan we lekker 5 dagen naar Dublin. Heb daar wel zin in, nieuw land en nieuwe stad ontdekken. Even weg van thuis. Wel jammer dat de ketting dan nog niet klaar is, dat ik Edwin niet ‘mee’ kan nemen.
Morgenochtend kan ik onze eethoek ophalen! De eettafel die Edwin zo mooi vond, samen met 4 leuke stoelen. Ik ben echt benieuwd hoe het zal staan. Dan is ons huisje echt helemaal af.
zaterdag 28 september 2019 12:26
Nou, de eethoek staat inmiddels ruim een week en ik ben er mega blij mee. Ik heb wel een klein traantje gelaten toen hij er stond. Edwin zou het helemaal mooi hebben gevonden, jammer dat hij het eindresultaat nooit heeft kunnen zien.
Vanmiddag geef ik een borrel voor de collega’s van mij en Edwin zijn collega’s die ons hebben geholpen met onze verhuizing. Edwin wilde graag een borrel geven om ze te bedanken. Op de dag dat Edwin naar het revalidatiecentrum ging, heeft hij een verhuis app aangemaakt om iedereen uit te nodigen voor de week erna. Helaas is Edwin 1,5 week later overleden
Maar ik wil die borrel alsnog geven, Edwin had dat graag gewild
En dan ga ik vanavond met 1 collega door naar Amsterdam, hij gaat naar Ajax en had een kaartje over, dus hij had me meegevraagd. Heel lief. Voor het eerst naar een voetbalwedstrijd en ook nog eens Edwin zijn club
En dan morgenochtend naar Dublin, even lekker eruit. Ik zal volgende week een update geven hoe het was
Vanmiddag geef ik een borrel voor de collega’s van mij en Edwin zijn collega’s die ons hebben geholpen met onze verhuizing. Edwin wilde graag een borrel geven om ze te bedanken. Op de dag dat Edwin naar het revalidatiecentrum ging, heeft hij een verhuis app aangemaakt om iedereen uit te nodigen voor de week erna. Helaas is Edwin 1,5 week later overleden
Maar ik wil die borrel alsnog geven, Edwin had dat graag gewild
En dan ga ik vanavond met 1 collega door naar Amsterdam, hij gaat naar Ajax en had een kaartje over, dus hij had me meegevraagd. Heel lief. Voor het eerst naar een voetbalwedstrijd en ook nog eens Edwin zijn club
En dan morgenochtend naar Dublin, even lekker eruit. Ik zal volgende week een update geven hoe het was
zaterdag 28 september 2019 20:18
Hoi Pink,ik heb een tijdje niets geschreven. Bedankt over het uitleg betreffende je
nick! Leuk om te lezen! En super dat je collega's hebben gegeven voor het KWF! Het is belangrijk dat er steeds meer onderzoek komt. En wat mooi dat je altijd tegen Edwin praat en hem bij alles betrekt. Ik praat ook vaak tegen mijn broer en vader en als ik bij hun graf sta dan vertel ik hoe het met me gaat en wat ik zoal doe...ik voer gewoon gesprekken met hun en dat voelt zo fijn. Ik ben blij om te lezen dat het beter gaat met je schoonvader. En ja ik kan me voorstellen dat je een traantje weg prikte toen de eettafel er stond. Ik wens je een gezellige borrel en veel plezier in Dublin! Ik ben daar een keer 4 dagen met mijn vriend geweest. Het is een mooie stad.
mammezel,en ik blijf het maar zeggen. Je schrijft zo mooi. En ik ben het met je eens dat Pink het goed doet.
Hier gaat alles zijn gangetje en het gaat goed. Begin deze maand mijn vader herdacht en een paar dagen geleden mijn broer.
Voor iedereen hier een dikke knuf!
nick! Leuk om te lezen! En super dat je collega's hebben gegeven voor het KWF! Het is belangrijk dat er steeds meer onderzoek komt. En wat mooi dat je altijd tegen Edwin praat en hem bij alles betrekt. Ik praat ook vaak tegen mijn broer en vader en als ik bij hun graf sta dan vertel ik hoe het met me gaat en wat ik zoal doe...ik voer gewoon gesprekken met hun en dat voelt zo fijn. Ik ben blij om te lezen dat het beter gaat met je schoonvader. En ja ik kan me voorstellen dat je een traantje weg prikte toen de eettafel er stond. Ik wens je een gezellige borrel en veel plezier in Dublin! Ik ben daar een keer 4 dagen met mijn vriend geweest. Het is een mooie stad.
mammezel,en ik blijf het maar zeggen. Je schrijft zo mooi. En ik ben het met je eens dat Pink het goed doet.
Hier gaat alles zijn gangetje en het gaat goed. Begin deze maand mijn vader herdacht en een paar dagen geleden mijn broer.
Voor iedereen hier een dikke knuf!
zaterdag 28 september 2019 21:01
Hallo Pink,
Leuk, het met mekaar laten 'verbroederen' bij een borreltje van de twee collega-groepen. Wie weet welke geweldige samenwerking komt daar nog uit voort! Je hebt bij de urn van Edwin toch ook zijn lievelingsdrankje gezet hè.
Voor het eerst naar het voetbal, die Edwin gaat niet weten wat hij 'ziet' als hij zijn beminde Pink daar zo stoer in het voetbalstadion gaat zien supporteren. Ik duim mee dat de ploeg van jouw man mag winnen. Speciaal omdat jij hen aanmoedigt!
Geraldine, blij te lezen dat je mijn schrijfstijl apprecieert. Voor mij is het normaal, ik schrijf altijd in een redelijk vlotte stijl (hoop ik). Ik moet daar geen moeite voor doen, dat komt als het ware automatisch uit mijn pennetje. Ik moet ook toegeven dat ik graag schrijf en daarom zijn het bij mij altijd vééééééééél te lange epistels.
Aard van het beestje!
Leuk, het met mekaar laten 'verbroederen' bij een borreltje van de twee collega-groepen. Wie weet welke geweldige samenwerking komt daar nog uit voort! Je hebt bij de urn van Edwin toch ook zijn lievelingsdrankje gezet hè.
Voor het eerst naar het voetbal, die Edwin gaat niet weten wat hij 'ziet' als hij zijn beminde Pink daar zo stoer in het voetbalstadion gaat zien supporteren. Ik duim mee dat de ploeg van jouw man mag winnen. Speciaal omdat jij hen aanmoedigt!
Geraldine, blij te lezen dat je mijn schrijfstijl apprecieert. Voor mij is het normaal, ik schrijf altijd in een redelijk vlotte stijl (hoop ik). Ik moet daar geen moeite voor doen, dat komt als het ware automatisch uit mijn pennetje. Ik moet ook toegeven dat ik graag schrijf en daarom zijn het bij mij altijd vééééééééél te lange epistels.
Aard van het beestje!
veel plezier in Dublin!
maandag 7 oktober 2019 22:26
Zo, ik ben alweer 3 dagen thuis.
De borrel 1,5 week geleden was erg geslaagd! Fijn dat dat gelukt is. De voetbal ‘s avonds vond ik ook erg leuk om een x meegemaakt te hebben. Ik had wel een nat oogje toen Ajax de 2-0 maakte, ik had dat zó graag met Edwin willen meemaken, ik had zijn reactie willen zien bij elk doelpunt en zijn blije koppie willen zien.
Dublin was erg mooi. Ik zag er eigenlijk best wel tegenop om ernaar toe te gaan. Vond het moeilijk om weg te gaan en alles even achter me te laten. Maar ik weet zeker dat Edwin had gewild dat ik dit ging doen, hij vond het belangrijk dat ik ook tijdens zijn ziekte proces soms afleiding had. En ik weet zeker dat hij gezegd zou hebben: ‘probeer je er wel een beetje van te genieten?’
Nou, dat heb ik zeker gedaan! Dublin is een mooie stad, en het was fijn om even iets anders aan mijn hoofd te hebben. Maar ik was ook erg blij toen we weer teruggingen, was fijn om weer thuis te zijn.
Zaterdag heb ik het sieraard op kunnen halen en wauw hij is zo mooi geworden! In de trouwring van Edwin is een kleine askamer gemaakt met daarop zijn vingerafdruk. Als je met je vinger voelt, voel je echt de rimpels van de afdruk. Het voelt dan echt alsof ik een stukje van hem even aanraak. Hij hangt om mijn nek en het voelt echt alsof ik Edwin nu een beetje met mij meeneem.
Zaterdagavond ben ik naar een concert geweest van de band waar Edwin vroeger lang fan van is geweest. 1 van zijn vrienden vroeg me mee, om Edwin te herinneren, zo lief. Ik had eigenlijk ook weinig muziek gehoord van deze band, dus het was leuk om ernaartoe te gaan en de muziek te horen waar Edwin vroeger naar luisterde, al zal ik de muziek niet vaker gaan luisteren hahah.
En nu gaat het gewone leven weer verder, aankomende vrijdag zouden we een half jaar getrouwd zijn, bizar hoe snel de tijd gaat.
De borrel 1,5 week geleden was erg geslaagd! Fijn dat dat gelukt is. De voetbal ‘s avonds vond ik ook erg leuk om een x meegemaakt te hebben. Ik had wel een nat oogje toen Ajax de 2-0 maakte, ik had dat zó graag met Edwin willen meemaken, ik had zijn reactie willen zien bij elk doelpunt en zijn blije koppie willen zien.
Dublin was erg mooi. Ik zag er eigenlijk best wel tegenop om ernaar toe te gaan. Vond het moeilijk om weg te gaan en alles even achter me te laten. Maar ik weet zeker dat Edwin had gewild dat ik dit ging doen, hij vond het belangrijk dat ik ook tijdens zijn ziekte proces soms afleiding had. En ik weet zeker dat hij gezegd zou hebben: ‘probeer je er wel een beetje van te genieten?’
Nou, dat heb ik zeker gedaan! Dublin is een mooie stad, en het was fijn om even iets anders aan mijn hoofd te hebben. Maar ik was ook erg blij toen we weer teruggingen, was fijn om weer thuis te zijn.
Zaterdag heb ik het sieraard op kunnen halen en wauw hij is zo mooi geworden! In de trouwring van Edwin is een kleine askamer gemaakt met daarop zijn vingerafdruk. Als je met je vinger voelt, voel je echt de rimpels van de afdruk. Het voelt dan echt alsof ik een stukje van hem even aanraak.
Hij hangt om mijn nek en het voelt echt alsof ik Edwin nu een beetje met mij meeneem. Zaterdagavond ben ik naar een concert geweest van de band waar Edwin vroeger lang fan van is geweest. 1 van zijn vrienden vroeg me mee, om Edwin te herinneren, zo lief. Ik had eigenlijk ook weinig muziek gehoord van deze band, dus het was leuk om ernaartoe te gaan en de muziek te horen waar Edwin vroeger naar luisterde, al zal ik de muziek niet vaker gaan luisteren hahah.
En nu gaat het gewone leven weer verder, aankomende vrijdag zouden we een half jaar getrouwd zijn, bizar hoe snel de tijd gaat.
maandag 7 oktober 2019 22:44
Fijn lieve Pink dat het as sieraad zo mooi geworden is, heb je Edwin lekker dicht bij je.
Vind je n dappere vrouw. En hoop dat er voor jou nog weer hele gelukkige tijden gaan komen. nu eerst maar wennen aan n leven zonder Edwin. en misschien kun je het je nu nog niet indenken. Maar er komen zeker weer mooiere en blije dagen voor jou.
Vind je n dappere vrouw. En hoop dat er voor jou nog weer hele gelukkige tijden gaan komen. nu eerst maar wennen aan n leven zonder Edwin. en misschien kun je het je nu nog niet indenken. Maar er komen zeker weer mooiere en blije dagen voor jou.
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
maandag 7 oktober 2019 22:52
Tranen in mijn ogen bij het lezen van je berichtje, zo lief, dankjewel.chrisjoh schreef: ↑07-10-2019 22:44Fijn lieve Pink dat het as sieraad zo mooi geworden is, heb je Edwin lekker dicht bij je.
Vind je n dappere vrouw. En hoop dat er voor jou nog weer hele gelukkige tijden gaan komen. nu eerst maar wennen aan n leven zonder Edwin. en misschien kun je het je nu nog niet indenken. Maar er komen zeker weer mooiere en blije dagen voor jou.
Ik denk ook zeker dat dat in het verschiet ligt voor mij.
dinsdag 8 oktober 2019 08:33
Wat fijn lieve Pink dat het assieraad zo mooi is geworden!
Ik denk vaak aan je,zit zelf momenteel in een rollercoaster en lees wel vaak op het forum maar veel verder dan een berichtje op het "wat eet je op dit moment"topic kom ik dan niet.
Ik vind het "knap" van je dat je allerlei leuke dingen onderneemt.Tuurlijk had je dit het allerliefst samen met Edwin gedaan.Wat zal hij trots op je zijn!
Ik denk vaak aan je,zit zelf momenteel in een rollercoaster en lees wel vaak op het forum maar veel verder dan een berichtje op het "wat eet je op dit moment"topic kom ik dan niet.
Ik vind het "knap" van je dat je allerlei leuke dingen onderneemt.Tuurlijk had je dit het allerliefst samen met Edwin gedaan.Wat zal hij trots op je zijn!
dinsdag 8 oktober 2019 10:11
Lieve Pink, wat gaat de tijd snel.
Vrijdag alweer een half jaar getrouwd. Een dag met een lach en een traan, net als een half jaar geleden.
Ik weet nog hoe jullie ontzettend genoten hebben van jullie dag.
Woorden zijn moeilijk te vinden, ik leef ontzettend met je mee.
Blij dat dit topic actief blijft.
Er zijn genoeg mensen die aan je denken en met je meeleven.
Fijn ook dat je zo actief bent met vrienden en collega’s van Edwin.
Zo leeft hij op zijn manier door, hij zal nooit vergeten worden.
Ik hoop dat met de tijd de scherpe randjes langzaam zullen verdwijnen.
Zie zo graag het zonnetje ook weer voor jou gaan schijnen, hoewel dat momenteel een beetje lastig is met al die herfstbuien.
Veel sterkte PInk en luister naar jezelf wat werken betreft.
Vrijdag alweer een half jaar getrouwd. Een dag met een lach en een traan, net als een half jaar geleden.
Ik weet nog hoe jullie ontzettend genoten hebben van jullie dag.
Woorden zijn moeilijk te vinden, ik leef ontzettend met je mee.
Blij dat dit topic actief blijft.
Er zijn genoeg mensen die aan je denken en met je meeleven.
Fijn ook dat je zo actief bent met vrienden en collega’s van Edwin.
Zo leeft hij op zijn manier door, hij zal nooit vergeten worden.
Ik hoop dat met de tijd de scherpe randjes langzaam zullen verdwijnen.
Zie zo graag het zonnetje ook weer voor jou gaan schijnen, hoewel dat momenteel een beetje lastig is met al die herfstbuien.
Veel sterkte PInk en luister naar jezelf wat werken betreft.
zondag 13 oktober 2019 21:08
Pink,mooi om te lezen dat het assieraad zo mooi is geworden en dat je het gevoel hebt dat Edwin bij je is. Dat is zo een fijn gevoel. En ik heb echt bewondering voor je. Het is niet makkelijk maar je doet het zo goed. Ik heb echt respect voor je. En
fijn dat Dublin zo goed is bevallen! Het is echt een leuke stad.
mammezel,je stijl is zeker flot. Ik schrijf regelmatig dagboek en af en toe gedichten in 6 talen (ik spreek er 6). Wat is een ''epistel''?
fijn dat Dublin zo goed is bevallen! Het is echt een leuke stad.
mammezel,je stijl is zeker flot. Ik schrijf regelmatig dagboek en af en toe gedichten in 6 talen (ik spreek er 6). Wat is een ''epistel''?
zondag 13 oktober 2019 21:24
Hoy, hoy, Geraldine,
Een epistel is iets uit het christendom, een soort van brieven aan gelovigen.
Ik ben zelf niet katholiek.
Het woord heeft in de loop der tijden ook een figuurlijke betekenis gekregen: een (hele) lange tekst.
Als mensen het over een 'epistel' hebben, dan zit daar ook wel een zekere vorm van lachen of uitlachen bij.
En dat deed ik ook: toen ik schreef dat ik altijd lange epistels schreef, lachte ik een beetje met mezelf.
En hier BEVESTIG ik mezelf WEER: ipv te schrijven epistel = lange tekst, gebruik ik voor de uitleg 75 woorden!
Maar …. wow zeg! 6 talen, dat is polyglot! En dan nog gedichten, dat is echte kunst.
Goede avond aan iedereen, en Coetje, je schrijft dat het niet zo goed met je gaat, kom hier dat ik je een dikke geef.
Pink, ervaar je - nu de dagen donkerder en de avonden langer worden - het verlies van Edwin anders dan in de zomer? Misschien moeilijke vraag want je hebt nog maar één zomer meegemaakt en toen was het verdriet nog vers en rauw.
Weet dat ik aan je denk.
Een epistel is iets uit het christendom, een soort van brieven aan gelovigen.
Ik ben zelf niet katholiek.
Het woord heeft in de loop der tijden ook een figuurlijke betekenis gekregen: een (hele) lange tekst.
Als mensen het over een 'epistel' hebben, dan zit daar ook wel een zekere vorm van lachen of uitlachen bij.
En dat deed ik ook: toen ik schreef dat ik altijd lange epistels schreef, lachte ik een beetje met mezelf.
En hier BEVESTIG ik mezelf WEER: ipv te schrijven epistel = lange tekst, gebruik ik voor de uitleg 75 woorden!
Maar …. wow zeg! 6 talen, dat is polyglot! En dan nog gedichten, dat is echte kunst.
Goede avond aan iedereen, en Coetje, je schrijft dat het niet zo goed met je gaat, kom hier dat ik je een dikke
geef. Pink, ervaar je - nu de dagen donkerder en de avonden langer worden - het verlies van Edwin anders dan in de zomer? Misschien moeilijke vraag want je hebt nog maar één zomer meegemaakt en toen was het verdriet nog vers en rauw.
Weet dat ik aan je denk.
vrijdag 1 november 2019 23:23
Wat lief Mammezel dat je nog aan me denkt. En ik zie ook dat ik nooit op jouw laatste post heb gereageerd, sorry!
Het gaat oké, ups en downs nog steeds. Als ik bezig ben, aan het werk, bij mijn ouders oid, dan voel ik me wel goed. Maar zodra ik dan weer alleen thuis ben is het soms best wel moeilijk hoor.
Ik heb op 19 oktober, precies 3 maanden na Edwin zijn overlijden, een nieuwe auto gekocht! Mijn oude autootje had ik al 7,5 jaar, werd wel tijd voor een nieuwe. Ik wilde eigenlijk eerst oriënteren maar heb gelijk een auto gekocht. Ik heb hem vandaag opgehaald, ben er blij mee! Hij is een slag groter dan wat ik had, hij is mooi en rijdt lekker. Ik had eerst een lichtblauwe Toyota Aygo, nu een donker rode Toyota Yaris. Het deed wel een beetje pijn om mijn oude auto in te leveren, Edwin vond dat zo’n leuk, schattig autootje, en we hebben er samen ook regelmatig in gereden, weekendjes weggeweest etc. Dus het voelt wel een beetje alsof ik een herinnering van Edwin weg heb gedaan. Een lintje van onze bruiloft hing nog aan de spiegel van de auto, dus die heb ik er vanochtend voorzichtig afgehaald. Ik vind het erg jammer dat ik dit niet meer met hem kan delen en hij nooit mijn nieuwe auto kan zien. Ik heb vanochtend met de urn voor het raam gestaan en tegen hem gezegd dat dit de laatste x is dat hij mijn auto kan zien. Morgenochtend zal ik hem mijn nieuwe auto ‘laten zien’. Alsof hij het toch wel een beetje kan zien en erbij betrokken wordt.
Over precies 2 weken ben ik jarig. Ik zie daar wel een beetje tegenop. Mijn eerste verjaardag zonder Edwin. Ik word 29 en hij maakt dat niet mee. Het verjaardagskaartje wat ik vorig jaar van Edwin kreeg is nu zo confronterend. Hij schreef daarin dat ik al bijna 30 ben, met een smiley erbij. Maar dat hij nog minstens zoveel x mijn verjaardag zou willen vieren. En nu zal hij mij nooit 30 zien worden
En precies een week na mijn verjaardag zou Edwin 46 jaar worden. We vierden het altijd samen. Mijn schoonzus wilde graag wat doen, dus we hebben allebei vrij genomen en dan gaan we samen een dagje weg. Dat deed ik regelmatig met Edwin en vonden we allebei leuk om te doen.
Afgelopen week was mijn vader jarig en heb ik hem het scheerapparaat van Edwin gegeven. Mijn vader moest een nieuwe en die van Edwin had ik hem vorig jaar voor zijn verjaardag gegeven. Ik dacht van dat ding ligt nu toch alleen maar in de badkamer kast te liggen, best wel zonde. Denk dat Edwin het ook zo gewild zou hebben. Volgens mij was mijn vader er wel een beetje door ontroerd. Enige is dat we het apparaat nog moeten schoonmaken! Zitten nog haartjes van Edwin in de etui en op het apparaat, die wil ik wel bewaren. Gaan we samen dit weekend doen.
Morgen ga ik lunchen met schoonzus, en zo kabbelt het leven voort. Kan niet geloven dat het alweer november is, tijd gaat zo snel. Nog even en de feestdagen staan voor de deur. Nou even niet zulke gezellige feestdagen voor mij dit jaar helaas.
Het gaat oké, ups en downs nog steeds. Als ik bezig ben, aan het werk, bij mijn ouders oid, dan voel ik me wel goed. Maar zodra ik dan weer alleen thuis ben is het soms best wel moeilijk hoor.
Ik heb op 19 oktober, precies 3 maanden na Edwin zijn overlijden, een nieuwe auto gekocht! Mijn oude autootje had ik al 7,5 jaar, werd wel tijd voor een nieuwe. Ik wilde eigenlijk eerst oriënteren maar heb gelijk een auto gekocht. Ik heb hem vandaag opgehaald, ben er blij mee! Hij is een slag groter dan wat ik had, hij is mooi en rijdt lekker. Ik had eerst een lichtblauwe Toyota Aygo, nu een donker rode Toyota Yaris. Het deed wel een beetje pijn om mijn oude auto in te leveren, Edwin vond dat zo’n leuk, schattig autootje, en we hebben er samen ook regelmatig in gereden, weekendjes weggeweest etc. Dus het voelt wel een beetje alsof ik een herinnering van Edwin weg heb gedaan. Een lintje van onze bruiloft hing nog aan de spiegel van de auto, dus die heb ik er vanochtend voorzichtig afgehaald. Ik vind het erg jammer dat ik dit niet meer met hem kan delen en hij nooit mijn nieuwe auto kan zien. Ik heb vanochtend met de urn voor het raam gestaan en tegen hem gezegd dat dit de laatste x is dat hij mijn auto kan zien. Morgenochtend zal ik hem mijn nieuwe auto ‘laten zien’. Alsof hij het toch wel een beetje kan zien en erbij betrokken wordt.
Over precies 2 weken ben ik jarig. Ik zie daar wel een beetje tegenop. Mijn eerste verjaardag zonder Edwin. Ik word 29 en hij maakt dat niet mee. Het verjaardagskaartje wat ik vorig jaar van Edwin kreeg is nu zo confronterend. Hij schreef daarin dat ik al bijna 30 ben, met een smiley erbij. Maar dat hij nog minstens zoveel x mijn verjaardag zou willen vieren. En nu zal hij mij nooit 30 zien worden
En precies een week na mijn verjaardag zou Edwin 46 jaar worden. We vierden het altijd samen. Mijn schoonzus wilde graag wat doen, dus we hebben allebei vrij genomen en dan gaan we samen een dagje weg. Dat deed ik regelmatig met Edwin en vonden we allebei leuk om te doen.
Afgelopen week was mijn vader jarig en heb ik hem het scheerapparaat van Edwin gegeven. Mijn vader moest een nieuwe en die van Edwin had ik hem vorig jaar voor zijn verjaardag gegeven. Ik dacht van dat ding ligt nu toch alleen maar in de badkamer kast te liggen, best wel zonde. Denk dat Edwin het ook zo gewild zou hebben. Volgens mij was mijn vader er wel een beetje door ontroerd. Enige is dat we het apparaat nog moeten schoonmaken! Zitten nog haartjes van Edwin in de etui en op het apparaat, die wil ik wel bewaren. Gaan we samen dit weekend doen.
Morgen ga ik lunchen met schoonzus, en zo kabbelt het leven voort. Kan niet geloven dat het alweer november is, tijd gaat zo snel. Nog even en de feestdagen staan voor de deur. Nou even niet zulke gezellige feestdagen voor mij dit jaar helaas.
