Kinderen
alle pijlers
Hoe ervaar je de tropenjaren?
dinsdag 8 mei 2018 om 15:14
Heel herkenbaar. Hang in there. Het is een hobbelweg hoor maar het komt allemaal goed! Of nou ja het wordt beterWestworld schreef: ↑08-05-2018 15:09Ik heb er één van 3 en één van bijna 5 maanden. Het eerste jaar vond ik echt verschrikkelijk zwaar, slapeloze nachten, een kind dat de fles weigerde en 100 keer wakker werd. Na 2 jaar voelde ik mij eindelijk weer mijzelf. Nu heb ik er twee wat tien keer zo chaotisch is. Er is altijd wel een poepluier of een kind dat pijn heeft aan zijn grote teen. Of één die honger heeft enz enz.
Wel vind ik twee kinderen nu makkelijker dan het eerste jaar met mijn zoontje. Wetende dat alles voorbij gaat, en zelf ook dingen beter los kunnen laten maakt het wel makkelijker. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn dochtertje groot kijk ondanks dat ik wel van haar geniet, terwijl ik het er weer zwaar mee heb dat mijn 3 jarige al zo groot is
Qua leeftijdsverschil vind ik het perfect, minder had ik denk ik niet overleeft haha. Echt petje af voor mensen die er drie of meer snel achter elkaar hebben, ik doe het jullie niet na.
dinsdag 8 mei 2018 om 15:14
Je zit keihard in wedstrijdmodus hoor.Lil0u schreef: ↑08-05-2018 14:48Ik kan daar alleen maar om lachen. Toen ik nog niet zwanger was hoorde ik wel eens 'wacht maar tot je zwanger bent dan piep je wel anders. Toen Ik zwanger was, verschoof dat naar: ' wacht maar tot je een baby hebt'. Daarna: wacht maar tot hij gaat lopen. Toen ging hij lopen en werd het wacht maar tot je weer zwanger bent. En nu ik zwanger ben is het weer wachten tot de tweede er is.
Ik wacht nog steeds, maar wist ook niet dat er een wedstrijd aan de gang was, haha!
dinsdag 8 mei 2018 om 15:19
Wellicht juist wel?JuliaChild schreef: ↑08-05-2018 14:00Ik vond dat ik het met 1 kind enorm deuk had. Nu heb ik er 3 en lach ik heel hard daarom.
Iemand met 1 kind kan het best pittig hebben, dat zal ik zeker niet ontkennen, maar die weten niet hoe tropisch het is met meerdere kinderen.
Ik heb ooit maar 1 kind gehad en vond dat toen ook tropisch, nu weet ik beter dan dat.
Ik ben het eens met lilalinda, vooral omdat ik dezelfde gedachtes had toen ik er nog maar 1 had
Ik heb eigenlijk helemaal geen zin in nog meer gedoe, juist omdat ik het best zwaar vind, geef ik grif toe.
dinsdag 8 mei 2018 om 15:59
Maar begrijp mij vooral niet verkeerd hoor. Die van mij heeft overdag energie voor 10, slaapt overdag wel weinig en moet nu al ogen in m'n achterhoofd hebben met haar. Maar ik ben me er dus goed van bewust dat wij niet mogen klagen en dat doe ik ook niet.
Echter ervaar ik sommige dagen heus wel eens als "zwaar". Maar het is inderdaad een beetje flauw om te zeggen: máár ik heb er 3 dus ik win
Overigens ligt wat dit betreft iedereen zijn referentiekader anders. Als jouw kind 10x per nacht wakker wordt en dan ineens maar 1x heb je een top nachts. Als jouw kind altijd door slaapt maar wordt dan ineens 1x wakker dan heb je een rot nacht ja.
Echter ervaar ik sommige dagen heus wel eens als "zwaar". Maar het is inderdaad een beetje flauw om te zeggen: máár ik heb er 3 dus ik win
Overigens ligt wat dit betreft iedereen zijn referentiekader anders. Als jouw kind 10x per nacht wakker wordt en dan ineens maar 1x heb je een top nachts. Als jouw kind altijd door slaapt maar wordt dan ineens 1x wakker dan heb je een rot nacht ja.
dinsdag 8 mei 2018 om 16:06
Dat zegt ook helemaal niemand. Mijn eerste post in dit topic ging erover dat ik het met momenten hel zwaar vind. Ik merk wel dat hoe langer ik moeder ben, des te beter ik die momenten kan relativeren.lilalinda schreef: ↑08-05-2018 15:09Ik kan me niet voorstellen, dat iemand situaties nooit eens saai vindt. Of nooit eens baalt
En vraag me af, waarom het toegeven dat iets ook wel eens tegenzit voor sommige mensen zo moeilijk is.
Sinds ik zelf moeder ben, zeg ik op kraamvisite (en tegen zwangere vriendinnen) heel eerlijk dat ik de kraamtijd flink zwaar vond.
Dat geeft je opening voor een gesprek. Dan merk je dat een vriendin een paar weken later durft toe te geven dat het tegenvalt. Dat geeft lucht
Dat betekent niet dat het nooit eens tegenvalt, of nooit eens zwaar is, maar wel dat je leert er beter mee om te gaan en handigheidjes krijgt hoe je bepaalde situaties kunt oplossen zonder dat het een enorm drama wordt.
dinsdag 8 mei 2018 om 16:14
Er een wedstrijd van maken is inderdaad niet handig. Als ik zeg dat ik het rete zwaar vind moet je niet zeggen dat jij het zwaarder hebt. Je (niemand in bijzonder, algemene 'je') kent mijn situatie niet en ik de jouwe net zo min. We hebben het samen zwaar en door het samen uit te spreken en elkaar te steunen kunnen we elkaar helpen.
Ja, echt. Klagen helpt. Liefst met wijn ^_^
Weet je wat ik verschrikkelijk vind? Mensen die zo'n kind hebben wat na twee nachten doorslaapt, nooit ziek is en een persoonlijkheid heeft waar je niet naar om hoeft te kijken en die dan aannemen dat dat allemaal komt omdat zij het zo goed doen en dat wij wel iets fout zullen doen met de onze.
'Ja, maar je moet ook wel consequent zijn.'
'Je moet ze gewoon laten huilen, dan slapen ze na drie nachten echt wel door.'
'Je gaat toch niet toegeven door bij ze te gaan liggen/ze in je bed te laten slapen/ ze nog een fles te geven/etc? Dan leren ze het nooit.'
Als je een moeilijke slaper hebt, dan heb je gewoon pech en dan doe je alles wat nodig is.
En als je een druk kind hebt dan mag je af en toe best de kinderen in een geluidsdichte kamer zetten en een boek lezen.
Ik heb al moeite genoeg mijn kinderen niets aan te doen als ze om 02:00 weer rechtop in bed zitten om de dag te starten, jouw fijne tips die ik echt nog nooooit geprobeerd heb de afgelopen 2 jaar maken mijn humeur niet beter....
Zo, die frustratie is er ook weer uit
Ja, echt. Klagen helpt. Liefst met wijn ^_^
Weet je wat ik verschrikkelijk vind? Mensen die zo'n kind hebben wat na twee nachten doorslaapt, nooit ziek is en een persoonlijkheid heeft waar je niet naar om hoeft te kijken en die dan aannemen dat dat allemaal komt omdat zij het zo goed doen en dat wij wel iets fout zullen doen met de onze.
'Ja, maar je moet ook wel consequent zijn.'
'Je moet ze gewoon laten huilen, dan slapen ze na drie nachten echt wel door.'
'Je gaat toch niet toegeven door bij ze te gaan liggen/ze in je bed te laten slapen/ ze nog een fles te geven/etc? Dan leren ze het nooit.'
Als je een moeilijke slaper hebt, dan heb je gewoon pech en dan doe je alles wat nodig is.
En als je een druk kind hebt dan mag je af en toe best de kinderen in een geluidsdichte kamer zetten en een boek lezen.
Ik heb al moeite genoeg mijn kinderen niets aan te doen als ze om 02:00 weer rechtop in bed zitten om de dag te starten, jouw fijne tips die ik echt nog nooooit geprobeerd heb de afgelopen 2 jaar maken mijn humeur niet beter....
Zo, die frustratie is er ook weer uit
dinsdag 8 mei 2018 om 16:31
Vind ik toch knap dat je dat handigheidje nu al geleerd hebt en onder de knie nog voor je tweede er is.Lil0u schreef: ↑08-05-2018 16:06Dat zegt ook helemaal niemand. Mijn eerste post in dit topic ging erover dat ik het met momenten hel zwaar vind. Ik merk wel dat hoe langer ik moeder ben, des te beter ik die momenten kan relativeren.
Dat betekent niet dat het nooit eens tegenvalt, of nooit eens zwaar is, maar wel dat je leert er beter mee om te gaan en handigheidjes krijgt hoe je bepaalde situaties kunt oplossen zonder dat het een enorm drama wordt.
dinsdag 8 mei 2018 om 17:21
Pfoe nou mijn kleuter kan er ook wat van Hoor.Vergeetmenietje1980 schreef: ↑08-05-2018 14:44Babytijd vond ik een makkie. Dreumes en peutertijd wel echt tropenjaren. Vanaf kleutertijd wordt t weer leuk
dinsdag 8 mei 2018 om 20:48
Mooi gezegd.vrouwjagersma schreef: ↑08-05-2018 14:58Soms moet je gewoon even niets vinden van hoe een ander dingen ervaart.
dinsdag 8 mei 2018 om 20:59
Dat vind ik nu juist zo fijn aan een wat groter leeftijdsverschil. Dat je makkelijk exclusieve aandacht kan geven. Ik vind het altijd heel leuk om met één kind iets te gaan doen.
Bij de tweeling vind ik het jammer dat ik altijd zo weinig apart heb gedaan met de kinderen maar ze altijd alle twee mee neem. Ik zou het juist fijn vinden om wat meer tijd 1 op 1 te hebben. Maar dat werkt in de praktijk niet. Toen ze kleiner waren was het meestal niet praktisch want ik was alleenstaand en had daar dus geen tijd voor. Nu kan het wat tijd betreft wel maar er is nog steeds weinig gelegenheid.
Ze vinden ongeveer dezelfde dingen leuk en ik ga natuurlijk niet met dochter naar een pretpark en laat zoon dan thuis bijvoorbeeld als hij dat ook leuk vindt. Of dat ik zoon naar de star wars film meeneem waar dochter ook graag heen wil. En ik vind het dan ook weer onzin om op maandag naar star wars te gaan met zoon en op dinsdag weer te gaan met dochter.
Er zijn natuurlijk wel momenten dat ik alleen met dochter iets doe of alleen met zoon maar meestal willen ze hetzelfde en dus neem ik ze allebei mee.
Met de derde is het makkelijker om momenten te creëren dat we met z'n tweetjes wat doen en ik geniet daar heel erg van.
dinsdag 8 mei 2018 om 22:14
Komt goed joh. Je vindt vanzelf een modus die werkt voor jullie. (Maar ik vond het zelf wel erg wennen inderdaad)Morgenstond schreef: ↑08-05-2018 15:10Ik ben over 2 maanden uitgerekend van de 2e en ben zo ontzettend benieuwd wat voor ventje dat gaat zijn. Als het net zo'n lastige slaper is als zijn broer, kan ik niet bij hem blijven liggen en mee slapen, want dan moet ik op zijn broer letten. En hoe in hemelsnaam eten koken - en opeten - met een baby en een peuter in de buurt?(Ja, als man er is, is dat natuurlijk wel makkelijker, maar vaak koken man en/of ik als de ander nog op werk is). Maar op zich ben ik dan weer wel zo makkelijk dat ik voor de oplossing kiest die dan werkt, dus ik ga het allemaal zien
En tal val mensen deden het voor mij, dus dan moet het mij toch ook wel lukken
Wat ik zelf het zwaarste vind, is het slaaptekort. Dat je nooit weet hoeveel en hoe lang je zonder onderbreking kunt slapen als je naar bed gaat. Dan denk je nog een uurtje te kunnen slapen na de voeding, begint de oudste ineens vroeger aan de dag dan normaal of wil de jongste niet snel genoeg verder slapen etc.
