Kinderen
alle pijlers
Kinderen ongewenst?
zondag 9 september 2007 om 19:35
In onze krant van gisteren stond een heel artikel met deze titel. Het ging erover dat steeds meer mensen een hekel hebben aan kinderen, dat er steeds meer vraag is naar bijvoorbeeld kindvrije restaurants, kindvrije campings, hotels en meer van dat soort dingen.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
Deze mensen zijn bewust kindvrij, maar daar blijft het niet bij, ze zeggen álle kinderen irritant te vinden en vinden 'de kinderen van tegenwoordig' onopgevoed, grof, irritant en luidruchtig. En willen dan in hun vrije tijd ook niet lastig gevallen worden door mensen met kinderen. Zo zijn er ook in Nederland al restaurants met een bordje 'kinderen onder de 12 niet welkom'.
Ik schrok zelf nogal toen ik het artikel las, zeker de uitspraken die van internet (van speciale fora voor mensen die bewust kindvrij zijn) geplukt waren over kinderen.
Ik snap dat mensen geen kinderen willen, daar kan ik best inkomen. Ik vind zelf ook niet alle kinderen leuk, ik kan me ook ergeren aan schreeuwende, gillende onopgevoede koters. Maar ik vind roepen dat je aan álle kinderen een hekel hebt wel érg ver gaan. Net zoiets als roepen dat alle bejaarden stom zijn, of dat Turken crimineel zijn.
Wat vinden jullie hiervan? Heb je begrip voor mensen die zeggen kinderen per definitie vervelend te vinden? Vind je dat er inderdaad kindvrije restaurants en dergelijke moeten zijn?
Ben benieuwd.
woensdag 23 juli 2008 om 12:54
Eerlijk gezegd hoef ik tot nu toe (in het openbaar) niet meer te doen dan dochter rustig te vertellen dat het afgelopen is met wat ze dan ook aan het doen is en dat ze anders op de gang gaat. (ja, ook in de supermarkt of bij andere mensen thuis, heb ik me voorgenomen, heb het gelukkig nog niet in praktijk hoeven brengen ) En dat is meestal al afdoende. Thuis probeert ze het dan nog weleens, maar dan gaat ze ook gewoon op de gang.
Lichamelijk intimideren is daarvoor echt niet nodig.
Lichamelijk intimideren is daarvoor echt niet nodig.
woensdag 23 juli 2008 om 12:54
quote:elninjoo schreef op 23 juli 2008 @ 12:51:
draai rond de oren, in de arm knijpen (wat ik hier in deze topic ook al regelmatig heb zien gebruiken), what's the difference? het is het terechtwijzen van 'n kind wat niet naar normale uitleg wil luisteren en 't is zeer zeker niet te verwarren met iemand molesteren/mishandelen!
Nee, dat is niet terechtwijzen, dat is iets doen omdat je niets beters weet te verzinnen! Onmacht heet dat.
(bovendien vind ik wel degelijk een enorm verschil zitten tussen een kind bij de arm pakken, niet met de intentie pijn te doen, en een kind een draai om de oren te geven, met de overduidelijke intentie pijn te doen).
Nogmaals de vraag: doe je dat ook bij een volwassene die overlast veroorzaakt?
draai rond de oren, in de arm knijpen (wat ik hier in deze topic ook al regelmatig heb zien gebruiken), what's the difference? het is het terechtwijzen van 'n kind wat niet naar normale uitleg wil luisteren en 't is zeer zeker niet te verwarren met iemand molesteren/mishandelen!
Nee, dat is niet terechtwijzen, dat is iets doen omdat je niets beters weet te verzinnen! Onmacht heet dat.
(bovendien vind ik wel degelijk een enorm verschil zitten tussen een kind bij de arm pakken, niet met de intentie pijn te doen, en een kind een draai om de oren te geven, met de overduidelijke intentie pijn te doen).
Nogmaals de vraag: doe je dat ook bij een volwassene die overlast veroorzaakt?
woensdag 23 juli 2008 om 12:57
quote:Liv schreef op 23 juli 2008 @ 12:54:
[...]
Nee, dat is niet terechtwijzen, dat is iets doen omdat je niets beters weet te verzinnen! Onmacht heet dat.
(bovendien vind ik wel degelijk een enorm verschil zitten tussen een kind bij de arm pakken, niet met de intentie pijn te doen, en een kind een draai om de oren te geven, met de overduidelijke intentie pijn te doen).
Nogmaals de vraag: doe je dat ook bij een volwassene die overlast veroorzaakt?
Van 'n volwassene verwacht je dat die voor reden vatbaar is, kinderen zijn dat soms gewoon nog niet omdat ze daar nog te kinderachtig voor zijn.
Een arm verdraaien en knijpen kan flink zeerder doen dan 'n corrigerende tik. Een tik geef je niet om pijn te doen (als volwassene tegen 'n kind sla je 'm gelijk buiten westen als je dat met kracht zou doen tenslotte) maar om de hysterie van 't moment stop te zetten. Helemaal niets mis mee.
[...]
Nee, dat is niet terechtwijzen, dat is iets doen omdat je niets beters weet te verzinnen! Onmacht heet dat.
(bovendien vind ik wel degelijk een enorm verschil zitten tussen een kind bij de arm pakken, niet met de intentie pijn te doen, en een kind een draai om de oren te geven, met de overduidelijke intentie pijn te doen).
Nogmaals de vraag: doe je dat ook bij een volwassene die overlast veroorzaakt?
Van 'n volwassene verwacht je dat die voor reden vatbaar is, kinderen zijn dat soms gewoon nog niet omdat ze daar nog te kinderachtig voor zijn.
Een arm verdraaien en knijpen kan flink zeerder doen dan 'n corrigerende tik. Een tik geef je niet om pijn te doen (als volwassene tegen 'n kind sla je 'm gelijk buiten westen als je dat met kracht zou doen tenslotte) maar om de hysterie van 't moment stop te zetten. Helemaal niets mis mee.
woensdag 23 juli 2008 om 12:58
En feit blijft dat je bepaalde dingen toch anders gaat zien als je zelf kinderen krijgt. Een aantal dingen waarvan ik zei 'dat gaat bij ons nooit gebeuren' zijn inderdaad dingen die ik zelf nooit zou doen/toestaan. Maar aan de andere kant leer je ook weer dat je van kinderen niet kunt verwachten dat ze zich als volwassenen gedragen. Je snapt het gewoon iets beter. Sommige dingen die ik niet snapte toen ik nog geen kinderen had snap ik nu beter. En ik had geen hekel aan kinderen toen ik ze nog niet had hoor.
woensdag 23 juli 2008 om 12:59
quote:elninjoo schreef op 23 juli 2008 @ 12:57:
[...]
Van 'n volwassene verwacht je dat die voor reden vatbaar is, kinderen zijn dat soms gewoon nog niet omdat ze daar nog te kinderachtig voor zijn.
Een arm verdraaien en knijpen kan flink zeerder doen dan 'n corrigerende tik. Een tik geef je niet om pijn te doen (als volwassene tegen 'n kind sla je 'm gelijk buiten westen als je dat met kracht zou doen tenslotte) maar om de hysterie van 't moment stop te zetten. Helemaal niets mis mee.
Er zijn zat volwassenen die niet voor rede vatbaar zijn: nogmaals de vraag: mag je dan ook slaan?
Verder denk ik blijkbaar heel anders dan jij: met een draai om de oren vind ik heel veel mis. Is ook totaal niet nodig.
[...]
Van 'n volwassene verwacht je dat die voor reden vatbaar is, kinderen zijn dat soms gewoon nog niet omdat ze daar nog te kinderachtig voor zijn.
Een arm verdraaien en knijpen kan flink zeerder doen dan 'n corrigerende tik. Een tik geef je niet om pijn te doen (als volwassene tegen 'n kind sla je 'm gelijk buiten westen als je dat met kracht zou doen tenslotte) maar om de hysterie van 't moment stop te zetten. Helemaal niets mis mee.
Er zijn zat volwassenen die niet voor rede vatbaar zijn: nogmaals de vraag: mag je dan ook slaan?
Verder denk ik blijkbaar heel anders dan jij: met een draai om de oren vind ik heel veel mis. Is ook totaal niet nodig.
woensdag 23 juli 2008 om 13:01
Trouwens: er klopt niks van je redenatie: "Van 'n volwassene verwacht je dat die voor reden vatbaar is, kinderen zijn dat soms gewoon nog niet omdat ze daar nog te kinderachtig voor zijn."
Maw: een kind, dat er niets aan kan doen dat hij niet voor rede vatbaar is, omdat het nu eenmaal een kind (jij noemt dat kinderachtig) is, mag je slaan, ómdat het een kind is?
Snap er steeds minder van..................
Maw: een kind, dat er niets aan kan doen dat hij niet voor rede vatbaar is, omdat het nu eenmaal een kind (jij noemt dat kinderachtig) is, mag je slaan, ómdat het een kind is?
Snap er steeds minder van..................
woensdag 23 juli 2008 om 13:02
Ik ken hét voorbeeld van ouders wiens kids hartstike goed luisteren zonder dat daar stemverheffing of een tik aan te pas moet komen.
Zelfs na een middag vruchteloos shoppen wordt er door die meiden geluisterd. Ze proberen het wel hoor, tuurlijk zou niet goed zijn als ze hun moeder niet zouden uitproberen.
Maar maam is de baas en er wordt goed geluisterd.
(ik ben echt niet tegen een tik, maar als het niet hoeft...)
Q, excuses aanvaard
Zelfs na een middag vruchteloos shoppen wordt er door die meiden geluisterd. Ze proberen het wel hoor, tuurlijk zou niet goed zijn als ze hun moeder niet zouden uitproberen.
Maar maam is de baas en er wordt goed geluisterd.
(ik ben echt niet tegen een tik, maar als het niet hoeft...)
Q, excuses aanvaard
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
woensdag 23 juli 2008 om 13:03
woensdag 23 juli 2008 om 13:03
quote:Liv schreef op 23 juli 2008 @ 12:59:
[...]
Er zijn zat volwassenen die niet voor rede vatbaar zijn: nogmaals de vraag: mag je dan ook slaan?
Verder denk ik blijkbaar heel anders dan jij: met een draai om de oren vind ik heel veel mis. Is ook totaal niet nodig.
Ben jij zelf dan niet zo opgevoed? Mijn hele generatie om mij heen (klasgenootjes, sport/spelgenootjes) kregen gewoon 'n draai rond de oren als ze 't te bont maakten en niet reageerden op de vraag ermee op te houden. Het is een schrikreactie, niet iets wat pijn doet of blauwe plekken of erger veroorzaakt. Mensen die zo huiverig tegenover een corrigerende tik staan hebben misschien zelf met mishandeling te maken gehad, waarbij ze wel allerlei kwetsuren aan zo'n tik overhielden?
Overigens heb ik 2 keer in mijn leven een volwassene geslagen: beide keren mannen die ook een kop groter waren dan mij. Ze vielen mij lastig, luisterden niet naar mijn NEE dus ja, dan volgt er een kaakslag en dan niet ingehouden zoals je een klein kwetsbaar schepseltje terecht wijst, maar met alle kracht die ik in mij had.
[...]
Er zijn zat volwassenen die niet voor rede vatbaar zijn: nogmaals de vraag: mag je dan ook slaan?
Verder denk ik blijkbaar heel anders dan jij: met een draai om de oren vind ik heel veel mis. Is ook totaal niet nodig.
Ben jij zelf dan niet zo opgevoed? Mijn hele generatie om mij heen (klasgenootjes, sport/spelgenootjes) kregen gewoon 'n draai rond de oren als ze 't te bont maakten en niet reageerden op de vraag ermee op te houden. Het is een schrikreactie, niet iets wat pijn doet of blauwe plekken of erger veroorzaakt. Mensen die zo huiverig tegenover een corrigerende tik staan hebben misschien zelf met mishandeling te maken gehad, waarbij ze wel allerlei kwetsuren aan zo'n tik overhielden?
Overigens heb ik 2 keer in mijn leven een volwassene geslagen: beide keren mannen die ook een kop groter waren dan mij. Ze vielen mij lastig, luisterden niet naar mijn NEE dus ja, dan volgt er een kaakslag en dan niet ingehouden zoals je een klein kwetsbaar schepseltje terecht wijst, maar met alle kracht die ik in mij had.
woensdag 23 juli 2008 om 13:05
Elninjoo, vervelende kinderen zijn er inderdaad. Mijn dochter is ook regelmatig vervelend (peuter). Vaak zeg ik er iets van, doe ik er iets mee. Maar soms weet je als ouder ook dat er zwaarder wegende redenen zijn om het niet te doen. Bijvoorbeeld straf is ook aandacht. Als mijn peuterkind in de uittest fase zit van het eoa, dan weet ik dat in den begin niet. Dus reageer ik met 'mag niet, uitleggen waarom'. Dit kan ik 2 of 3 keer herhalen, daarna pak ik het weg of doe iets anders. Maar soms is je kind in zo'n etterfase dat het werkelijk alles uittest. Ik weet niet of je het zinnetje wel eens hebt gehoord "pick your battles"?
Als ouder weet je bijvoorbeeld dat je kind in zijn/haar meest irritante uittestfase zit en dat je dat gewoon niet gaat winnen. Wil nog neit zeggen dat je als ouder altijd juist handelt, want ik maak ook vaak zat fouten. Maar waar eht om gaat, soms kies ik ook bewust om bepaald uitdagend gedrag te laten voor wat eht is, want mijn kind krijgt er alleen maar aandacht mee. straal negeren zet uiteindelijk soms meer zoden aan de dijk dan op elk wissewasje reageren, want dan heb je voor je het weet de godganse dag ruzie met je kind. En geloof me, ik weet waar ik eht over heb, want ik heb voor mijn gevoel een hell van een vakantie gehad omdat dochter de hele dag in mijn ogen zeer onwenselijk gedrag vertoonde en ik op een gegeven moment van gekkigheid niet meer wist wat ik ermee aanmoest. Nu -as we speake- is de rust wedergekeerd en is er weer alle landen mee te bezeilen. Maar dit gaat ook weer over en dan komt er een periode van terror. Dat kan ik je op een blaadje meegeven!
En dan zul je mij een keer treffen en zeg he-le-maal niks over provocerend gedrag van dochter. Doe net alsof ik niks zie.
Zonder gekheid, maar mag ik vragen hoe oud je bent? Want je klinkt een beetje als mij die ik was toen ik ver voor mijn kind tijdperk zat en ik ben gewoon ingehaald door wijsheid met de jaren en natuurlijk praktijkervaring. Waar ik vroeger vaak dacht over ouders dat ze hun kind niet opvoedden, denk ik nu veel genuanceerder. En de reden is dat ik nu wél weet hoe de praktijk in elkaar steekt en dat die niet zo simpel is als het aan de buitenkant lijkt en dat je bij de meeste ouders met een beetje fatsoen wel vanuit mag gaan dat ze meer dan hun best doen. Maar wel blijven allemaal mensen, hebben allemaal goede en slechte dagen, grote mensen, net als kleine mensen en we moeten een beetje geven en nemen.
In plaats van zo hard te gaan op die vrienden van je, heb je ze wel eens serieus met oprechte interesse gevraagd naar hoe zij het ouderschap ervaren? Hoe zij het vinden om op te voeden, wat ze moeilijk vinden, wat ze voelen als hun kind een scene maakt in de winkel? Als je dit wat meer zou vragen, zou je denk ik een stuk milder gaan denken over het grote onderwerp Opvoeden en kinderen in het algemeen.
Als ouder weet je bijvoorbeeld dat je kind in zijn/haar meest irritante uittestfase zit en dat je dat gewoon niet gaat winnen. Wil nog neit zeggen dat je als ouder altijd juist handelt, want ik maak ook vaak zat fouten. Maar waar eht om gaat, soms kies ik ook bewust om bepaald uitdagend gedrag te laten voor wat eht is, want mijn kind krijgt er alleen maar aandacht mee. straal negeren zet uiteindelijk soms meer zoden aan de dijk dan op elk wissewasje reageren, want dan heb je voor je het weet de godganse dag ruzie met je kind. En geloof me, ik weet waar ik eht over heb, want ik heb voor mijn gevoel een hell van een vakantie gehad omdat dochter de hele dag in mijn ogen zeer onwenselijk gedrag vertoonde en ik op een gegeven moment van gekkigheid niet meer wist wat ik ermee aanmoest. Nu -as we speake- is de rust wedergekeerd en is er weer alle landen mee te bezeilen. Maar dit gaat ook weer over en dan komt er een periode van terror. Dat kan ik je op een blaadje meegeven!
En dan zul je mij een keer treffen en zeg he-le-maal niks over provocerend gedrag van dochter. Doe net alsof ik niks zie.
Zonder gekheid, maar mag ik vragen hoe oud je bent? Want je klinkt een beetje als mij die ik was toen ik ver voor mijn kind tijdperk zat en ik ben gewoon ingehaald door wijsheid met de jaren en natuurlijk praktijkervaring. Waar ik vroeger vaak dacht over ouders dat ze hun kind niet opvoedden, denk ik nu veel genuanceerder. En de reden is dat ik nu wél weet hoe de praktijk in elkaar steekt en dat die niet zo simpel is als het aan de buitenkant lijkt en dat je bij de meeste ouders met een beetje fatsoen wel vanuit mag gaan dat ze meer dan hun best doen. Maar wel blijven allemaal mensen, hebben allemaal goede en slechte dagen, grote mensen, net als kleine mensen en we moeten een beetje geven en nemen.
In plaats van zo hard te gaan op die vrienden van je, heb je ze wel eens serieus met oprechte interesse gevraagd naar hoe zij het ouderschap ervaren? Hoe zij het vinden om op te voeden, wat ze moeilijk vinden, wat ze voelen als hun kind een scene maakt in de winkel? Als je dit wat meer zou vragen, zou je denk ik een stuk milder gaan denken over het grote onderwerp Opvoeden en kinderen in het algemeen.
woensdag 23 juli 2008 om 13:07
quote:elninjoo schreef op 23 juli 2008 @ 13:03:
[...]
Ben jij zelf dan niet zo opgevoed? Mijn hele generatie om mij heen (klasgenootjes, sport/spelgenootjes) kregen gewoon 'n draai rond de oren als ze 't te bont maakten en niet reageerden op de vraag ermee op te houden. Het is een schrikreactie, niet iets wat pijn doet of blauwe plekken of erger veroorzaakt. Mensen die zo huiverig tegenover een corrigerende tik staan hebben misschien zelf met mishandeling te maken gehad, waarbij ze wel allerlei kwetsuren aan zo'n tik overhielden?
Wat een kul: alsof je zwaar mishandeld moet zijn geweest om te weten dat slaan niet helpt en er betere methodes zijn om je kind op te voeden.
Overigens heb ik 2 keer in mijn leven een volwassene geslagen: beide keren mannen die ook een kop groter waren dan mij. Ze vielen mij lastig, luisterden niet naar mijn NEE dus ja, dan volgt er een kaakslag en dan niet ingehouden zoals je een klein kwetsbaar schepseltje terecht wijst, maar met alle kracht die ik in mij had.
En als het je buurman was die gewoon de muziek te hard aan had staan? En tegen je zei: je kan de pot op, ik hou mijn muziek lekker hard aan, dag buuf!
Had je dan je buurman ook een draai om zijn oren gegeven?
Vast niet, waarom een kind (dat niet luistert) dan wel?
[...]
Ben jij zelf dan niet zo opgevoed? Mijn hele generatie om mij heen (klasgenootjes, sport/spelgenootjes) kregen gewoon 'n draai rond de oren als ze 't te bont maakten en niet reageerden op de vraag ermee op te houden. Het is een schrikreactie, niet iets wat pijn doet of blauwe plekken of erger veroorzaakt. Mensen die zo huiverig tegenover een corrigerende tik staan hebben misschien zelf met mishandeling te maken gehad, waarbij ze wel allerlei kwetsuren aan zo'n tik overhielden?
Wat een kul: alsof je zwaar mishandeld moet zijn geweest om te weten dat slaan niet helpt en er betere methodes zijn om je kind op te voeden.
Overigens heb ik 2 keer in mijn leven een volwassene geslagen: beide keren mannen die ook een kop groter waren dan mij. Ze vielen mij lastig, luisterden niet naar mijn NEE dus ja, dan volgt er een kaakslag en dan niet ingehouden zoals je een klein kwetsbaar schepseltje terecht wijst, maar met alle kracht die ik in mij had.
En als het je buurman was die gewoon de muziek te hard aan had staan? En tegen je zei: je kan de pot op, ik hou mijn muziek lekker hard aan, dag buuf!
Had je dan je buurman ook een draai om zijn oren gegeven?
Vast niet, waarom een kind (dat niet luistert) dan wel?
woensdag 23 juli 2008 om 13:09
Ik ben wel zo opgevoed ja. Met dreiging - de mattenklopper - en als moeder het te kwaad had - incidenteel - met flink wringen om onder de klappen uit te komen.
Ben vooral báng geworden van haar. Niet tegenspreken, doen wat ze zegt, dan is het goed.
- Verbazend om dan nu te zien dat ze springen op de bank of ander geklier gewoon als kindergedrag ziet -
Dat wil ik mijn kinderen niet meegeven, angst. Zeg niet dat ik nooit sla of knijp. Helaas wel. Maar die keer dat mijn kind met gruwelijke angst in zijn ogen naar me keek zal ik niet gauw vergeten.
Ben vooral báng geworden van haar. Niet tegenspreken, doen wat ze zegt, dan is het goed.
- Verbazend om dan nu te zien dat ze springen op de bank of ander geklier gewoon als kindergedrag ziet -
Dat wil ik mijn kinderen niet meegeven, angst. Zeg niet dat ik nooit sla of knijp. Helaas wel. Maar die keer dat mijn kind met gruwelijke angst in zijn ogen naar me keek zal ik niet gauw vergeten.
