Kinderen
alle pijlers
nieuwetijdskinderen
woensdag 25 juli 2007 om 21:59
Hallo,
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
woensdag 25 juli 2007 om 22:47
quote:
Bedankt voor je reactie. Graag gedaan hoor!
PDD-nos, hiervoor genoemd, is o.a. één van de dingen waarop mijn zoon getest is een aantal jaren geleden. Bij hem bleek het dat niet te zijn, toch geloof ik nog steeds wel dat er ergens iets net wat anders werkt bij hem... zo heeft hij een extreem hoog concentratievermogen bleek uit onderzoeken, maar heeft hij het motorisch erg moeilijk gehad. Gelukkig is dat de laatste jaren wel flink bijgetrokken, hij kan inmiddels ook fietsen en zwemmen, dingen die hem jaren gekost hebben omdat hij heel moeilijk twee of meer dingen tegelijk kan doen (dus, in het geval van fietsen bijvoorbeeld, EN sturen EN trappen met je benen EN opletten waar je fietst).
Wat jij opschrijft Krokusje, van je zoon die je zo 'diep' aan kan kijken, dat herken ik wel. Mijn zoon leek alles in zijn omgeving wel te absorberen, zo keek hij om zich heen. Hij sliep ook erg weinig, er waren dagen bij dat hij niet meer dan 6 uur per dag sliep. Alsof hij niets wilde missen. Ik kan het niet precies uitleggen, het is ook een bepaald gevoel dat je erbij hebt...
Bedankt voor je reactie. Graag gedaan hoor!
PDD-nos, hiervoor genoemd, is o.a. één van de dingen waarop mijn zoon getest is een aantal jaren geleden. Bij hem bleek het dat niet te zijn, toch geloof ik nog steeds wel dat er ergens iets net wat anders werkt bij hem... zo heeft hij een extreem hoog concentratievermogen bleek uit onderzoeken, maar heeft hij het motorisch erg moeilijk gehad. Gelukkig is dat de laatste jaren wel flink bijgetrokken, hij kan inmiddels ook fietsen en zwemmen, dingen die hem jaren gekost hebben omdat hij heel moeilijk twee of meer dingen tegelijk kan doen (dus, in het geval van fietsen bijvoorbeeld, EN sturen EN trappen met je benen EN opletten waar je fietst).
Wat jij opschrijft Krokusje, van je zoon die je zo 'diep' aan kan kijken, dat herken ik wel. Mijn zoon leek alles in zijn omgeving wel te absorberen, zo keek hij om zich heen. Hij sliep ook erg weinig, er waren dagen bij dat hij niet meer dan 6 uur per dag sliep. Alsof hij niets wilde missen. Ik kan het niet precies uitleggen, het is ook een bepaald gevoel dat je erbij hebt...
woensdag 25 juli 2007 om 22:48
woensdag 25 juli 2007 om 22:49
quote:
quote: Mirjam762 reageerde
quote: fashionvictim reageerde
Ze huilen vaak als baby nee
Ze doen wijze uitspraken voor hun leeftijd check
Ze benaderen alles vanuit hun emotie check
Ze leven vanuit de eigen wijsheid check (al krijg ik jeuk van die eigen "wijsheid")
Ze zijn gevoelig voor sfeer ja en stemmingen van anderen en nemen deze soms over soms ja
Ze kennen een sterk rechtvaardigheidsgevoel ja
Ze hebben moeite met bedrog, liegen en onechtheid ja
Ze hebben moeite met de motoriek ja
Ze zijn dromerig JAAAAA
Ze komen vaak met originele oplossingen waaraan niemand had gedacht Check, check, dubbelcheck
Ze reageren sterk intuïtief ja
Ze hebben soms paranormale ervaringen nee
Ze hebben soms dyslexie of dyscalculie misschien dyslexie
Ze hebben vaak voedselintoleranties JA
Ze hebben eczeem, allergieën of andersoortige huidaandoeningen JA
Ze hebben soms astma klein beetje
Ze hebben een sterke binding met de natuur ja en vaak zijn ze vegetariër uit overtuiging nee
Ze hebben vaak verschil in ontwikkelsnelheid tussen taal en rekenvaardigheden, een beetje motorische en intellectuele en sociale vaardigheden.
Ze kunnen soms zeer driftig zijn als ze niet begrepen worden Ja
Ze zijn soms heel bang voor dingen die wij niet kunnen zien of begrijpen Ja
Ze hebben regelmatig slaapproblemen en zijn verdrietig en/of angstig Ja
Ze zijn soms hoogbegaafd NeeGaat mijn zoon door voor de koelkast? Hij scoort toch best aardig;) Wat maakt nou dat je het nodig vindt om zo te reageren?Jeetje, lange tenen?? Ik vind de term "nieuwetijdskind" onzin ja, dat mag ik vinden en ik herken wel veel van de kennelijke kenmerken (hm, raar gezegd) bij mijn zoon met autisme. Maar goed, een grapje maken mag kennelijk niet?????
quote: Mirjam762 reageerde
quote: fashionvictim reageerde
Ze huilen vaak als baby nee
Ze doen wijze uitspraken voor hun leeftijd check
Ze benaderen alles vanuit hun emotie check
Ze leven vanuit de eigen wijsheid check (al krijg ik jeuk van die eigen "wijsheid")
Ze zijn gevoelig voor sfeer ja en stemmingen van anderen en nemen deze soms over soms ja
Ze kennen een sterk rechtvaardigheidsgevoel ja
Ze hebben moeite met bedrog, liegen en onechtheid ja
Ze hebben moeite met de motoriek ja
Ze zijn dromerig JAAAAA
Ze komen vaak met originele oplossingen waaraan niemand had gedacht Check, check, dubbelcheck
Ze reageren sterk intuïtief ja
Ze hebben soms paranormale ervaringen nee
Ze hebben soms dyslexie of dyscalculie misschien dyslexie
Ze hebben vaak voedselintoleranties JA
Ze hebben eczeem, allergieën of andersoortige huidaandoeningen JA
Ze hebben soms astma klein beetje
Ze hebben een sterke binding met de natuur ja en vaak zijn ze vegetariër uit overtuiging nee
Ze hebben vaak verschil in ontwikkelsnelheid tussen taal en rekenvaardigheden, een beetje motorische en intellectuele en sociale vaardigheden.
Ze kunnen soms zeer driftig zijn als ze niet begrepen worden Ja
Ze zijn soms heel bang voor dingen die wij niet kunnen zien of begrijpen Ja
Ze hebben regelmatig slaapproblemen en zijn verdrietig en/of angstig Ja
Ze zijn soms hoogbegaafd NeeGaat mijn zoon door voor de koelkast? Hij scoort toch best aardig;) Wat maakt nou dat je het nodig vindt om zo te reageren?Jeetje, lange tenen?? Ik vind de term "nieuwetijdskind" onzin ja, dat mag ik vinden en ik herken wel veel van de kennelijke kenmerken (hm, raar gezegd) bij mijn zoon met autisme. Maar goed, een grapje maken mag kennelijk niet?????
woensdag 25 juli 2007 om 22:52
woensdag 25 juli 2007 om 22:53
Het is ook niet mijn bedoeling om een discussie te starten, maar ik wilde je wel even aangeven dat al die kenmerken voor elk kind gelden. Elk kind heeft een eigen karakter, de een is wat lomp en gooit dus altijd de glazen om, de ander is weer wat meer gevoelig en huilt bij elke nijntje/teletubbie/boze blik van mamma. En 1 op de 2 kinderen heeft last van eczeem, allergie of aanverwante ellende.
Dus wat heb je aan zo'n etiket?
Het zegt toch nog steeds niks over hoe je met JOUW kind om moet gaan? If anything lijkt me de kans groter dat dergelijke etiketten je weerhouden van je kind onbevangen leren kennen. Dus ik zou zeggen: gooi die etiketten die nog steed sgeen gebruiksaanwijzing zijn overboord, en zie je kind voor wat hij is. Jouw eigen, unieke, aparte mannetje met zijn karakter waar jij mee om moet gaan.
Dus wat heb je aan zo'n etiket?
Het zegt toch nog steeds niks over hoe je met JOUW kind om moet gaan? If anything lijkt me de kans groter dat dergelijke etiketten je weerhouden van je kind onbevangen leren kennen. Dus ik zou zeggen: gooi die etiketten die nog steed sgeen gebruiksaanwijzing zijn overboord, en zie je kind voor wat hij is. Jouw eigen, unieke, aparte mannetje met zijn karakter waar jij mee om moet gaan.
Am Yisrael Chai!
woensdag 25 juli 2007 om 22:54
Er is zoveel dat we nog niet begrijpen en diagnoses zijn ook maar beperkt. Ik werk in een "psychologie-omgeving" met veel wetenschappers die ook diagnoses moeten stellen, maar die tegelijk als een soort beroepsgeheim stellen dat diagnoses er vooral zijn om mensen gerust te stellen, omdat mensen nu eenmaal de neiging hebben om alles te willen labelen, alsof benoemen automatisch ook begrijpen is. Diagnoses kunnen ook 'gevaarlijk' zijn in de zin dat men er zich naar gaat gedragen en gedragingen verexcuseert. Dit allemaal in z'n algemeenheid.. Je kindje kan zich nog niet naar het etiket 'nieuwe tijds' gaan gedragen, maar jij kunt hem wel als zo danig behandelen, wat dat ook in mag houden. Ik zou er mee uitkijken. Ieder kind is speciaal, ieder kind is anders. Laat hem lekker zich zelf zijn. Waarom perse een naam geven of in een hok plaatsen?
PDS-NOS is trouwens een mooi voorbeeld van de labeldrang van mensen. Not otherwise specified, lekker breed;)
PDS-NOS is trouwens een mooi voorbeeld van de labeldrang van mensen. Not otherwise specified, lekker breed;)
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 25 juli 2007 om 22:54
quote:
Ik vind dat je mij de gek probeert aan te steken. Zo komt het bij me over. Misschien vat ik het verkeerd op. Mocht ik het verkeerd opvatten, dan mijn welgemeende excuses.
Verder vast bedankt voor de reacties. Ga nu eerst lekker slapen. Eerst de mooiste zoon van de wereld nog een kusje brengen!! Is goed hoor.
Ik vind dat je mij de gek probeert aan te steken. Zo komt het bij me over. Misschien vat ik het verkeerd op. Mocht ik het verkeerd opvatten, dan mijn welgemeende excuses.
Verder vast bedankt voor de reacties. Ga nu eerst lekker slapen. Eerst de mooiste zoon van de wereld nog een kusje brengen!! Is goed hoor.
woensdag 25 juli 2007 om 22:55
quote:Het zegt toch nog steeds niks over hoe je met JOUW kind om moet gaan? If anything lijkt me de kans groter dat dergelijke etiketten je weerhouden van je kind onbevangen leren kennen. Dus ik zou zeggen: gooi die etiketten die nog steed sgeen gebruiksaanwijzing zijn overboord, en zie je kind voor wat hij is. Jouw eigen, unieke, aparte mannetje met zijn karakter waar jij mee om moet gaan.Heel mooi gezegd en helemaal mee eens!!
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
woensdag 25 juli 2007 om 23:01
quote:
quote: fashionvictim reageerde
Het zegt toch nog steeds niks over hoe je met JOUW kind om moet gaan? If anything lijkt me de kans groter dat dergelijke etiketten je weerhouden van je kind onbevangen leren kennen. Dus ik zou zeggen: gooi die etiketten die nog steed sgeen gebruiksaanwijzing zijn overboord, en zie je kind voor wat hij is. Jouw eigen, unieke, aparte mannetje met zijn karakter waar jij mee om moet gaan. Heel mooi gezegd en helemaal mee eens!!
Eensch. Ik vind het echter wel de moeite waard om eens verder naar te kijken. Mijn zoontje lijkt het soms zo moeilijk te hebben, wanneer ik vanuit deze theorie naar hem kijk, kan ik sommige dingen echter wat beter begrijpen.
En nu echt slapen!
quote: fashionvictim reageerde
Het zegt toch nog steeds niks over hoe je met JOUW kind om moet gaan? If anything lijkt me de kans groter dat dergelijke etiketten je weerhouden van je kind onbevangen leren kennen. Dus ik zou zeggen: gooi die etiketten die nog steed sgeen gebruiksaanwijzing zijn overboord, en zie je kind voor wat hij is. Jouw eigen, unieke, aparte mannetje met zijn karakter waar jij mee om moet gaan. Heel mooi gezegd en helemaal mee eens!!
Eensch. Ik vind het echter wel de moeite waard om eens verder naar te kijken. Mijn zoontje lijkt het soms zo moeilijk te hebben, wanneer ik vanuit deze theorie naar hem kijk, kan ik sommige dingen echter wat beter begrijpen.
En nu echt slapen!
donderdag 26 juli 2007 om 01:32
Och hemel, een oude ziel. Ja dat ben ik ook. Tenminste, dat was in de jaren 80 ook wel hip, en blijkbaar viel ik binnen het plaatje. Het verklaarde ook lekker waarom ik niet altijd even makkelijk was en het ontsloeg mijn omgeving van de noodzaak bij zichzelf te zoeken of ze invloed hadden op mijn niet altijd even makkelijke gedrag. Om het even cru te zeggen.
Mijn dochter is dus ook wel een oude ziel. Het arme kind lijkt meer op haar moeder dan goed voor haar is (juffertje ongeduld)
maar eigenlijk lijkt ze gewoon ook veel op alle vrouwen in mijn familie. Eigenwijs, bijdehand, veeleisend, ongeduldig (waarbij ik wil aantekenen dat ik deze karaktertrekken in mezelf heb leren nuanceren en waarderen - geen negatieve bijsmaak dus).
Maar goed, oude ziel is dus nieuwetijdskind. Nieuw woord, oude inhoud. Hier een daar een nieuwigheidje, maar verder.
Persoonlijk kan ik hier dus niet zo veel mee, sorry. Ik vind het nogal etiketten plakken om het etiketten plakken. Zoals hiervoor al overwogen: heel veel is gewoon van toepassing op alle kinderen, hoewel het ene kind er gevoeliger voor is dan het andere. Of misschien beter gezegd: het ene kind laat er meer van merken dan het andere.
Komt het niet gewoon omdat we allemaal zo bezig zijn met de "standaard" en het "gemiddelde", met hoe-we-zouden-moeten-zijn, dat elke kleine afwijking ook een plakkertje moet om te "mogen". Immers, Anders ben je niet standaard EN niet bijzonder. Wat ben je dan, wie ben je dan? Welk boekje moeten we dan uit de kast pakken om jou te duiden?
Even ter nuancering: ik ben enorm bezig geweest met boekjes en verhalen van anderen in het begin, toen mijn dochter net geboren was. Ik snapte er geen snars van en was continu op zoek naar de gebruiksaanwijzing. Alles viel echter op zijn plek toen ik dat liet varen. Ze is wie ze is, ze doet wat ze doet, ze ontwikkelt zich zoals ze zich ontwikkelt. Het cb mag in stilte de grote lijnen in de gaten houden, en verder geloof ik het allemaal wel. En dat ongeduldige, ach, zoals ik al zei: dat heeft ook zo zijn goede kanten hoor
Gewoon lekker genieten van je mannetje, en het wonder dat hij is!
Mijn dochter is dus ook wel een oude ziel. Het arme kind lijkt meer op haar moeder dan goed voor haar is (juffertje ongeduld)
maar eigenlijk lijkt ze gewoon ook veel op alle vrouwen in mijn familie. Eigenwijs, bijdehand, veeleisend, ongeduldig (waarbij ik wil aantekenen dat ik deze karaktertrekken in mezelf heb leren nuanceren en waarderen - geen negatieve bijsmaak dus). Maar goed, oude ziel is dus nieuwetijdskind. Nieuw woord, oude inhoud. Hier een daar een nieuwigheidje, maar verder.
Persoonlijk kan ik hier dus niet zo veel mee, sorry. Ik vind het nogal etiketten plakken om het etiketten plakken. Zoals hiervoor al overwogen: heel veel is gewoon van toepassing op alle kinderen, hoewel het ene kind er gevoeliger voor is dan het andere. Of misschien beter gezegd: het ene kind laat er meer van merken dan het andere.
Komt het niet gewoon omdat we allemaal zo bezig zijn met de "standaard" en het "gemiddelde", met hoe-we-zouden-moeten-zijn, dat elke kleine afwijking ook een plakkertje moet om te "mogen". Immers, Anders ben je niet standaard EN niet bijzonder. Wat ben je dan, wie ben je dan? Welk boekje moeten we dan uit de kast pakken om jou te duiden?
Even ter nuancering: ik ben enorm bezig geweest met boekjes en verhalen van anderen in het begin, toen mijn dochter net geboren was. Ik snapte er geen snars van en was continu op zoek naar de gebruiksaanwijzing. Alles viel echter op zijn plek toen ik dat liet varen. Ze is wie ze is, ze doet wat ze doet, ze ontwikkelt zich zoals ze zich ontwikkelt. Het cb mag in stilte de grote lijnen in de gaten houden, en verder geloof ik het allemaal wel. En dat ongeduldige, ach, zoals ik al zei: dat heeft ook zo zijn goede kanten hoor
Gewoon lekker genieten van je mannetje, en het wonder dat hij is!
donderdag 26 juli 2007 om 08:23
quote:
Ik herken ook best wel dingen in mijn zoon. Maar een nieuwetijdskind?
Bij hem heet het gewoon PDD-NOS (een vorm van autisme). Niet leuk, en veel minder "bijzonder" dan een zogenaamd "nieuwetijdskind" maar wel gewoon mijn lekkere vent(je).
Dit was ook mijn gedachte toen ik de lijst van FV las. Mijn zoon heeft mcdd (weeeeeeer een andere vorm van autisme) en bijna alles op die lijst is te chekken.
To. Ik zou nog lang geen etiketje op je kind plakken. Laat hem lekker ontwikkelen. Hij is te jong om een diagnose (wat voor een dan ook) te kunnen krijgen. Als je over 4 jaar nog denk dat hij "anders" is dan kan je het altijd nog laten onderzoeken.
Borodini.
Ik herken ook best wel dingen in mijn zoon. Maar een nieuwetijdskind?
Bij hem heet het gewoon PDD-NOS (een vorm van autisme). Niet leuk, en veel minder "bijzonder" dan een zogenaamd "nieuwetijdskind" maar wel gewoon mijn lekkere vent(je).
Dit was ook mijn gedachte toen ik de lijst van FV las. Mijn zoon heeft mcdd (weeeeeeer een andere vorm van autisme) en bijna alles op die lijst is te chekken.
To. Ik zou nog lang geen etiketje op je kind plakken. Laat hem lekker ontwikkelen. Hij is te jong om een diagnose (wat voor een dan ook) te kunnen krijgen. Als je over 4 jaar nog denk dat hij "anders" is dan kan je het altijd nog laten onderzoeken.
Borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 26 juli 2007 om 09:34
Het gevaar schuilt hem inderdaad denk ik in het etiketjes plakken. Uiteraard zijn er kinderen waar ehct iets mee aan de hand is. Kinderen die daadwerkelijk iets 'mankeren' en die een speciale behandeling nodig hebben.
Maar voor 90% van alle kinderen geldt toch echt dat ze gewoon zichzelf zijn en geen andere behandeling behoeven dan ouders die goed naar ze kijken/luisteren en inspringen op hun behoeften.
Leer je kind kennen, zonder allerlei internetlijstjes/boeken enz en als hij/zij ouder is (minimaal 4 ofzo) en je denkt dat er ehct iets heel bijzonders is kun je altijd nog allerlei deskundigheid op je kind loslaten, maar geef jezelf eerst eens de tijd de normale (nu eenmaal nooit van te voren beschikbare) gebruiksaanwijzing van je kind t eleren kennen.
Maar voor 90% van alle kinderen geldt toch echt dat ze gewoon zichzelf zijn en geen andere behandeling behoeven dan ouders die goed naar ze kijken/luisteren en inspringen op hun behoeften.
Leer je kind kennen, zonder allerlei internetlijstjes/boeken enz en als hij/zij ouder is (minimaal 4 ofzo) en je denkt dat er ehct iets heel bijzonders is kun je altijd nog allerlei deskundigheid op je kind loslaten, maar geef jezelf eerst eens de tijd de normale (nu eenmaal nooit van te voren beschikbare) gebruiksaanwijzing van je kind t eleren kennen.
donderdag 26 juli 2007 om 09:57
Hmmm, ik blijf sommige reacties een beetje vreemd vinden, alhoewel dit topic voor mij enorm leerzaam is, gezien alle aandoeningen die voorbij komen. En dat is is mijn ogen nou ook meteen het verschil. Waar Krokus het over heeft, betreft het een eigenschap van een persoon, autisme, PDD-Nos en al die andere geestelijke aandoeningen zijn toch meer medisch van aard?
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Al met al doet iedereen hier op zijn of haar manier zijn/haar stinkende best om een goede ouder te zijn voor je kind. Niks mis mee!
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Al met al doet iedereen hier op zijn of haar manier zijn/haar stinkende best om een goede ouder te zijn voor je kind. Niks mis mee!
donderdag 26 juli 2007 om 10:15
quote:. Waar Krokus het over heeft, betreft het een eigenschap van een persoon, autisme, PDD-Nos en al die andere geestelijke aandoeningen zijn toch meer medisch van aard?
Ik zie het verschil niet zo. We hebben het over kenmerken in z'n algemeenheid, die leiden tot diagnose. Veel huilen bijvoorbeeld is toch niet perse een persoonlijke eigenschap? Het kan juist een fysieke of neurologische oorzaak hebben. Waar houdt een eigenschap op en begint een aandoening?
Al met al doet iedereen hier op zijn of haar manier zijn/haar stinkende best om een goede ouder te zijn voor je kind. Niks mis mee!
Dat wordt ook niet gezegd, er wordt alleen gewaarschuwd voor vastklampen aan diagnoses en aageraden om vooral naar eigen kind te blijven kijken en luisteren.
Ik zie het verschil niet zo. We hebben het over kenmerken in z'n algemeenheid, die leiden tot diagnose. Veel huilen bijvoorbeeld is toch niet perse een persoonlijke eigenschap? Het kan juist een fysieke of neurologische oorzaak hebben. Waar houdt een eigenschap op en begint een aandoening?
Al met al doet iedereen hier op zijn of haar manier zijn/haar stinkende best om een goede ouder te zijn voor je kind. Niks mis mee!
Dat wordt ook niet gezegd, er wordt alleen gewaarschuwd voor vastklampen aan diagnoses en aageraden om vooral naar eigen kind te blijven kijken en luisteren.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
donderdag 26 juli 2007 om 10:18
quote:
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Uiteraard is het goed dat ouders rekening houden met het karakter van een kind. Maar dit soort etiketjes lijdt in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Uiteraard is het goed dat ouders rekening houden met het karakter van een kind. Maar dit soort etiketjes lijdt in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
donderdag 26 juli 2007 om 10:29
quote:Uiteraard is het goed dat ouders rekening houden met het karakter van een kind. Maar dit soort etiketjes lijdt Het klopt wel trouwens;)in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
Nee, Precies. En soms is het zelfs ook iets dat de ouders bijna graag willen. Ik ken in elk geval een geval waarin de moeder gewoon dolgraag wil dat kind hoogbegaafd is terwijl het gewoon normaal intelligent is, zij het een stuk intelligenter dan haar moeder;)
En inderdaad, meestal worden kinderen er verre van gelukkig van om, zeker als het niet noodzakelijk is, als anders te worden bestempeld en als zodanig te worden behandeld.
Het klopt wel trouwens;)in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind. Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
Nee, Precies. En soms is het zelfs ook iets dat de ouders bijna graag willen. Ik ken in elk geval een geval waarin de moeder gewoon dolgraag wil dat kind hoogbegaafd is terwijl het gewoon normaal intelligent is, zij het een stuk intelligenter dan haar moeder;)
En inderdaad, meestal worden kinderen er verre van gelukkig van om, zeker als het niet noodzakelijk is, als anders te worden bestempeld en als zodanig te worden behandeld.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
donderdag 26 juli 2007 om 10:31
Mijn bescheiden (doch immer briljante:P) mening is dat de term Nieuwe Tijds Kinderen is bedacht door mensen die het niet konden verwerken dat hun kind autistische trekjes vertoonde.
Als je zoekt op 'oude ziel' of iets dergelijks kom je (uiteraard) terecht bij de Nieuwe Tijds Kinderen. Maar de term 'oude ziel' is net zo 'selluf versonnen', waarschijnlijk door dezelfde mensen als die de term Nieuwe Tijds Kinderen hebben verzonnen.
Wat betreft de adviezen: probeer zonder etiketjes naar je kind te kijken en je kind te benaderen.
Zolang ie nog niet naar school gaat moet dat lukken. Als ie eenmaal naar school gaat en nog steeds 'anders' is, dan ontkom je vaak niet aan het plakken van een etiket. Mijn oudste heeft een speciale aanpak nodig en die krijgt hij op school niet zolang er geen etiket geplakt is. Dus noodgedwongen ben ik nu met hem het medisch circuit in om een etiket te bemachtigen. En dat heeft niets met geld te maken, want ik ben bereid en in staat om op school alle extra begeleiding die er nodig is zelf te geven. Als je kind 'afwijkt' van het gemiddelde zal er op een gegeven moment een etiket verlangd worden.
Er zijn veel ouders die graag een etiket op hun kind plakken, maar mijn ervaring is dat vooral scholen niks doen zolang er geen etiket is. Ik wil geen etiket voor mijn kind, maar zonder etiket gebeurt er niet wat er moet gebeuren.
Als je zoekt op 'oude ziel' of iets dergelijks kom je (uiteraard) terecht bij de Nieuwe Tijds Kinderen. Maar de term 'oude ziel' is net zo 'selluf versonnen', waarschijnlijk door dezelfde mensen als die de term Nieuwe Tijds Kinderen hebben verzonnen.
Wat betreft de adviezen: probeer zonder etiketjes naar je kind te kijken en je kind te benaderen.
Zolang ie nog niet naar school gaat moet dat lukken. Als ie eenmaal naar school gaat en nog steeds 'anders' is, dan ontkom je vaak niet aan het plakken van een etiket. Mijn oudste heeft een speciale aanpak nodig en die krijgt hij op school niet zolang er geen etiket geplakt is. Dus noodgedwongen ben ik nu met hem het medisch circuit in om een etiket te bemachtigen. En dat heeft niets met geld te maken, want ik ben bereid en in staat om op school alle extra begeleiding die er nodig is zelf te geven. Als je kind 'afwijkt' van het gemiddelde zal er op een gegeven moment een etiket verlangd worden.
Er zijn veel ouders die graag een etiket op hun kind plakken, maar mijn ervaring is dat vooral scholen niks doen zolang er geen etiket is. Ik wil geen etiket voor mijn kind, maar zonder etiket gebeurt er niet wat er moet gebeuren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 26 juli 2007 om 10:57
quote:
quote: Annie Ooi reageerde
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Uiteraard is het goed dat ouders rekening houden met het karakter van een kind. Maar dit soort etiketjes lijdt in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
Dit begrijp ik heel goed, misschien ben ik wat dat betreft ook nog teveel bezig met het zoeken naar verklaringen voor van alles (ben nog maar een half jaar mama, hihi). Ik ben zelf erg bezig met het zoeken naar waarom zoon dingen doet; waarom huilt ie, waarom lacht ie nog niet hardop, waarom kan hij soms in vreselijke paniek wakker worden (is nu 2 keer gebeurt). Dat is het gewoon, en wat dat betreft snap ik Krokus nou juist ook weer heel goed, zij zoekt ook naar die verklaringen.
Als kind moet je maar geluk hebben dat je ouders hebt die goed met de situatie aan kunnen. (welke situatie dan ook) Ik heb een jonger zusje, en ondanks dat we beiden op precies dezelfde manier zijn opgevoed zijn we totaal verschillend, qua smaak, interesses en vooral qua karakter. Voor ons beiden heeft het goed uitgepakt maar het kan ook anders, dat je mischien op een bepaalde manier met je kind omgaat terwijl een andere manier handiger zou zijn.
Aan de ene kant is het goed om overal rekening mee te houden, aan de andere kant, zo werkt het leven natuurlijk ook niet altijd.
.......Sorry voor dit onsamenhangende verhaal, mijn zoon ligt in bed zulke gekke grappige geluiden te maken......
quote: Annie Ooi reageerde
In beide gevallen geldt dat het 'etiket' je een handvat kan geven hoe het beste met je kind om te gaan. Wat dat betreft is het toch heel goed dat je als ouders openstaat voor dingen (zoals in dit geval Nieuwe Tijdskinderen) zodat je dat eventueel kan meenemen in de opvoeding van het kind.
Uiteraard is het goed dat ouders rekening houden met het karakter van een kind. Maar dit soort etiketjes lijdt in heel veel gevallen tot een soort tunnelvisie. Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
Daarbij is het net als met bijvoorbeeld hoogbegaafde kinderen. Je kunt je afvragen hoe gelukkig een kind er zelf van wordt te weten dat zijn ouders/omgeving het als anders zien. Kinderen krijgen dit soort termen op den duur toch mee en worden daar in veel gevallen niet supergelukkig van.
Dit begrijp ik heel goed, misschien ben ik wat dat betreft ook nog teveel bezig met het zoeken naar verklaringen voor van alles (ben nog maar een half jaar mama, hihi). Ik ben zelf erg bezig met het zoeken naar waarom zoon dingen doet; waarom huilt ie, waarom lacht ie nog niet hardop, waarom kan hij soms in vreselijke paniek wakker worden (is nu 2 keer gebeurt). Dat is het gewoon, en wat dat betreft snap ik Krokus nou juist ook weer heel goed, zij zoekt ook naar die verklaringen.
Als kind moet je maar geluk hebben dat je ouders hebt die goed met de situatie aan kunnen. (welke situatie dan ook) Ik heb een jonger zusje, en ondanks dat we beiden op precies dezelfde manier zijn opgevoed zijn we totaal verschillend, qua smaak, interesses en vooral qua karakter. Voor ons beiden heeft het goed uitgepakt maar het kan ook anders, dat je mischien op een bepaalde manier met je kind omgaat terwijl een andere manier handiger zou zijn.
Aan de ene kant is het goed om overal rekening mee te houden, aan de andere kant, zo werkt het leven natuurlijk ook niet altijd.
.......Sorry voor dit onsamenhangende verhaal, mijn zoon ligt in bed zulke gekke grappige geluiden te maken......
donderdag 26 juli 2007 om 11:01
quote:
Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
En dat is dus precies wat ik niet wil. Mijn schoonmoeder is een heel spiritueel mens die mijn zoon al helemaal "ingeschaald" heeft als nieuwe tijdskind. Ze vindt het nu al enorm bijzonder. Ik heb ook al tegen haar gezegd dat ik het niet prettig vindt wanneer ze dit met de rest van de familie gaat bespreken.
Ik vind het nogmaals wel de moeite waard om me er meer in te verdiepen omdat het een handvat kan zijn om mijn zoon iets beter te begrijpen.
Men gaat al gauw alles vanuit het standpunt 'ja maar mijn kind is een nieuwetijdskind/new age kind/hypersensitief kind' bekijken en dat maakt dat ouders soms (gelukkig niet allemaal uiteraard (!)) niet verder meer kijken dan zo'n etiketje. Alles wordt daarop vastgepind en dat maakt dat voor een deel van deze kinderen geldt dat ze in een hoop dingen niet gekend worden, wat ik een slechte ontwikkeling vind.
En dat is dus precies wat ik niet wil. Mijn schoonmoeder is een heel spiritueel mens die mijn zoon al helemaal "ingeschaald" heeft als nieuwe tijdskind. Ze vindt het nu al enorm bijzonder. Ik heb ook al tegen haar gezegd dat ik het niet prettig vindt wanneer ze dit met de rest van de familie gaat bespreken.
Ik vind het nogmaals wel de moeite waard om me er meer in te verdiepen omdat het een handvat kan zijn om mijn zoon iets beter te begrijpen.
donderdag 26 juli 2007 om 11:36
Nog even een reactie zonder jou kind of jou gevoelens voor je kind tekort te doen: mijn zoon was ook een hele bijzondere baby. Met veel kenmerken uit het lijstje. Mijn moeder vond hem ook heel bijzonder en anders dan andere kinderen. En wat blijkt: hij is nu twee en een hele normale, doorsnee, gemiddelde (maar toch ookk unieke) peuter! Thank god!
En achteraf was hij misschien toch ook niet zo bijzonder!
En achteraf was hij misschien toch ook niet zo bijzonder!
donderdag 26 juli 2007 om 11:56
hey krokusje,
Ik snap je gevoel wel goed denk ik. Hier een 10 maanden oud meisje. Soms heel lief, soms heel lastig, veel huilen, snel gefrustreerd, ongeduldig etc.
Ik vind dat best moeilijk, vooral omdat IK er onzeker van wordt. En steeds vraag ik me af; zou er iets aan de hand zijn, en wat is er dan aan de hand.
Of moet ik accepteren dat niet elk kindje een lieve rustige knuffel baby is?
Ik denk vooral het laatste. Heeft een beetje te maken met van een roze wolk af donderen.
We leven in een tijd van wetenschap, van standaarden en gemiddelden. En ik denk dat opgroeien nou net iets is wat vaak schoksgewijs gaat. (denk bijvoorbeeld aan het fysieke fenomeen dat kindjes vaak dikker worden en dan de lengte inschieten.) En dat zal voor de een lastiger zijn als voor de ander. Het lijkt me best moeilijk als je al iets kunt ervaren, maar dat bijvoorbeeld je hersentjes nog niet rijp zijn om het te snappen. En vaak zie ik zelf dan dat na zon tijd van frustratie weer een paar rustige dagen aanbreken.
Geen enkel kindje is gemiddeld en standaard. Maar wel standaard bijzonder! En ontwikkelen gaat niet vloeiend.
En als je kindje dan ook eens 'gezegend' is met bijvoorbeeld wat lastige karaktertrekken. (ongeduld in ons geval, helaas van mij) is dat al de formule voor een niet 'normaal' kindje.
Ik heb soms nog weleens een 'aanval' dat ik me afvraag wat er is, maar akn het wel relativeren. Vooral omdat ik zie dat ze ook echt gelukkig kan zijn. De rest is dan gewoon de pijn van het opgroeien.
Zolang ik niet het idee heb dat er ECHT wat is. Laat ik het maar. (Ik werk in het LWOO (vmbo), waar in elke klas alle stoornisjes wel te vinden zijn, en kan het dus een beetje inschatten) Ze zal zich toch moeten zien te redden in deze maatschappij, en dus een 'standaard' opvoeding nodig hebben.
Heel gemeen misschien, maar als een leerling tegen me zegt ja mevrouw ik kan dit of dat niet, ik heb adhd (daarom oppassen met labels), zeg ik toch echt, jammer voor jou maar dan zul je gewoon extra je best moeten doen. (iets vriendelijker hoor, en als het echt niet gaat, gaat het niet) Uiteindelijk moeten ze het toch zien te redden!
Geniet van je kindje en de ontdekkingstoch die hij doormaakt!
Ik snap je gevoel wel goed denk ik. Hier een 10 maanden oud meisje. Soms heel lief, soms heel lastig, veel huilen, snel gefrustreerd, ongeduldig etc.
Ik vind dat best moeilijk, vooral omdat IK er onzeker van wordt. En steeds vraag ik me af; zou er iets aan de hand zijn, en wat is er dan aan de hand.
Of moet ik accepteren dat niet elk kindje een lieve rustige knuffel baby is?
Ik denk vooral het laatste. Heeft een beetje te maken met van een roze wolk af donderen.
We leven in een tijd van wetenschap, van standaarden en gemiddelden. En ik denk dat opgroeien nou net iets is wat vaak schoksgewijs gaat. (denk bijvoorbeeld aan het fysieke fenomeen dat kindjes vaak dikker worden en dan de lengte inschieten.) En dat zal voor de een lastiger zijn als voor de ander. Het lijkt me best moeilijk als je al iets kunt ervaren, maar dat bijvoorbeeld je hersentjes nog niet rijp zijn om het te snappen. En vaak zie ik zelf dan dat na zon tijd van frustratie weer een paar rustige dagen aanbreken.
Geen enkel kindje is gemiddeld en standaard. Maar wel standaard bijzonder! En ontwikkelen gaat niet vloeiend.
En als je kindje dan ook eens 'gezegend' is met bijvoorbeeld wat lastige karaktertrekken. (ongeduld in ons geval, helaas van mij) is dat al de formule voor een niet 'normaal' kindje.
Ik heb soms nog weleens een 'aanval' dat ik me afvraag wat er is, maar akn het wel relativeren. Vooral omdat ik zie dat ze ook echt gelukkig kan zijn. De rest is dan gewoon de pijn van het opgroeien.
Zolang ik niet het idee heb dat er ECHT wat is. Laat ik het maar. (Ik werk in het LWOO (vmbo), waar in elke klas alle stoornisjes wel te vinden zijn, en kan het dus een beetje inschatten) Ze zal zich toch moeten zien te redden in deze maatschappij, en dus een 'standaard' opvoeding nodig hebben.
Heel gemeen misschien, maar als een leerling tegen me zegt ja mevrouw ik kan dit of dat niet, ik heb adhd (daarom oppassen met labels), zeg ik toch echt, jammer voor jou maar dan zul je gewoon extra je best moeten doen. (iets vriendelijker hoor, en als het echt niet gaat, gaat het niet) Uiteindelijk moeten ze het toch zien te redden!
Geniet van je kindje en de ontdekkingstoch die hij doormaakt!
donderdag 26 juli 2007 om 12:01
goh dan is nieuwetijdskind zijn wel erfelijk zeg...
een kennis van mij is er heilig van overtuigd een nieuwetijdskind te hebben. zelf vind ze zichzelf erg spiritueel, omdat haar moeder dat ook is. ze wacht nog steeds op haar 'eerste' ervaring...
mijn kinderen hebben voedsel allergieen, zijn astmatisch aangelegd, kregen maanden lang na de geboorte te horen hoe wijs ze keken, zijn bijdehand, en motorisch nog al lomp... helaas zowel van papa als van mama mee gekregen. hebben ze nog pech ook, wij zijn vegetarisch....
wat mij trouwens wel op valt is dat bijna elke baby bij mij in de omgeving erg wijs bevonden word... zo t besmettelijk zijn? :?
een kennis van mij is er heilig van overtuigd een nieuwetijdskind te hebben. zelf vind ze zichzelf erg spiritueel, omdat haar moeder dat ook is. ze wacht nog steeds op haar 'eerste' ervaring...
mijn kinderen hebben voedsel allergieen, zijn astmatisch aangelegd, kregen maanden lang na de geboorte te horen hoe wijs ze keken, zijn bijdehand, en motorisch nog al lomp... helaas zowel van papa als van mama mee gekregen. hebben ze nog pech ook, wij zijn vegetarisch....
wat mij trouwens wel op valt is dat bijna elke baby bij mij in de omgeving erg wijs bevonden word... zo t besmettelijk zijn? :?
