Kinderen
alle pijlers
Wanhopig door puber
donderdag 29 mei 2025 om 14:00
Hoe doen anderen dit?
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
vrijdag 30 mei 2025 om 00:07
Idem. En dan denk ik vooral: hoe dan?
Ik ben begonnen met ontbijtjes op bed brengen en na verloop van tijd met die ontbijtjes uit bed lokken. Al was het maar voor even.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
vrijdag 30 mei 2025 om 07:02
Dit._horizon_ schreef: ↑29-05-2025 23:00In ons geval is/was het gamen een symptoom van de mentale klachten, maar niet de oorzaak. Of beter gezegd, een copingsmechanisme. Het haalde de scherpe randjes van het gitzwarte leven af. Gaf het leven zin en maakte het mogelijk om in moeilijke tijden toch sociale contacten te onderhouden. De vrienden die mijn zoon online heeft leren kennen, zijn goud waard. Die levensader doorknippen zou het stomste zijn wat ik kan/kon doen.
Er wordt wat mij betreft veel te negatief naar gamen gekeken, maar ook te simpel.
In mijn jeugd was dat gamen er nog niet, maar waren er ook depressieve kinderen. Waar toen nog geen aandacht voor was trouwens.
Ik las 24/7. Dat zouden we nu toejuichen, maar was zo'n zelfde copingmechanisme.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 07:08
Nogmaals: een diagnose autisme verklaart niet, maar is alleen een naam voor een setje kenmerken.Nanouk schreef: ↑29-05-2025 23:01Dit was het resultaat van een langdurig traject en vele onderzoeken door een expertisecentrum omdat ze er bij de GGZ instelling niet uit kwamen. Er waren ontzettend veel kenmerken van autisme aanwezig. Kenmerken die echt alles deden vermoeden dat er sprake was van autisme.
Autisme moet niet op een andere manier aangevlogen worden maar de hulp die wordt geboden wel. Ik wil er niet teveel inhoudelijk op ingaan maar hier zijn 2 andere diagnoses gesteld. Nu ze de juiste hulp heeft en ze deze twee diagnoses langzaam aan aan het overwinnen is, verdwijnen alle kenmerken die ze liet zien. Waar ze 2 jaar geleden ook echt zelf dacht autisme te hebben en we het bijna hoopte omdat we dan wisten waar alles vandaan zou kunnen komen, herkend ze zich hier totaal niet meer in.
En diverse dsm-diagnoses overlappen enorm, dus zo'n diagnose is hartstikke subjectief.
Het maakt eigenlijk niet uit hoe je de problemen noemt, als de hulp maar aanslaat.
Er zijn inmiddels over autisme allemaal ideeën in omloop, maar die stroken niet met wat de diagnose eigenlijk zegt.
Dat kenmerken verdwijnen zegt dan ook niets.
En natuurlijk fijn dat het met jouw kind beter gaat, laat ik daar duidelijk over zijn.
Maar ik word wanhopig van al die uitspraken over autisme die niet kloppen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 07:11
Exact mijn idee.
Tenzij ik mijn kind fysiek zijn bed uitsleurde lukte het hem gewoon niet.
Idem met naar school gaan. Kreeg ik ook commentaar op hoor, want kind moest gewoon doen wat ik zei. Het feit dat hij dat niet deed was dan een bewijs van mijn falende opvoeding, want ik had niet genoeg overwicht.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 07:16
Kind van een kennis van mij is daar opgenomen en zij is heel tevreden.
Maar haar idee van de 'reguliere' ggz is dat ze daar alleen maar mensen platspuiten, dus geen idee of ze een beetje objectief is. Ze werkt zelf als ambulante begeleider, dus zegt dat ze van daaruit ervaring heeft met ggz-opnames.
Er is o.a. een psychiater aan verbonden, dus kennis van psychiatrie lijkt me wel gewaarborgd.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 07:53
Ik denk dat onze meningen daar dan in verschillen. Onze dochter reageerde op elke behandeling enorm heftig en wij als ouders maar ook vanuit de GGZ wilde graag weten hoe dat kon. Daarom is het onderzoek ingezet. Eigenlijk om de behandelingen dan aan te kunnen passen.Solomio schreef: ↑30-05-2025 07:08Nogmaals: een diagnose autisme verklaart niet, maar is alleen een naam voor een setje kenmerken.
En diverse dsm-diagnoses overlappen enorm, dus zo'n diagnose is hartstikke subjectief.
Het maakt eigenlijk niet uit hoe je de problemen noemt, als de hulp maar aanslaat.
Er zijn inmiddels over autisme allemaal ideeën in omloop, maar die stroken niet met wat de diagnose eigenlijk zegt.
Dat kenmerken verdwijnen zegt dan ook niets.
En natuurlijk fijn dat het met jouw kind beter gaat, laat ik daar duidelijk over zijn.
Maar ik word wanhopig van al die uitspraken over autisme die niet kloppen.
Nu zou het aanpassen en haar behandelen alsof ze de diagnose autisme heeft natuurlijk altijd kunnen, bedoel je dat?
Onze dochter was zoekende naar zichzelf, waar haar problemen vandaan kwamen. Waarom ze zo reageerde als dat ze deed. Als ze toen dat onderzoek niet goed uitgevoerd hadden had ze deze diagnose gekregen. Om dat moment wees alles daar nl op. Dit had dan ook een hoop losgemaakt en wat gedaan met haar en wat nu blijkt, onterecht. Ik ben dus enorm blij want de “stempel” krijgen is fijn als dat ook werkelijk zo is, maar je neemt hem de rest van je leven met je mee, ook als het dan uiteindelijk niet zo blijkt te zijn.
vrijdag 30 mei 2025 om 07:58
Nee, wat ik bedoel: het feit dat aangenomen wordt dat autisme een stempel is voor de rest van je leven moet op de schop.Nanouk schreef: ↑30-05-2025 07:53Ik denk dat onze meningen daar dan in verschillen. Onze dochter reageerde op elke behandeling enorm heftig en wij als ouders maar ook vanuit de GGZ wilde graag weten hoe dat kon. Daarom is het onderzoek ingezet. Eigenlijk om de behandelingen dan aan te kunnen passen.
Nu zou het aanpassen en haar behandelen alsof ze de diagnose autisme heeft natuurlijk altijd kunnen, bedoel je dat?
Onze dochter was zoekende naar zichzelf, waar haar problemen vandaan kwamen. Waarom ze zo reageerde als dat ze deed. Als ze toen dat onderzoek niet goed uitgevoerd hadden had ze deze diagnose gekregen. Om dat moment wees alles daar nl op. Dit had dan ook een hoop losgemaakt en wat gedaan met haar en wat nu blijkt, onterecht. Ik ben dus enorm blij want de “stempel” krijgen is fijn als dat ook werkelijk zo is, maar je neemt hem de rest van je leven met je mee, ook als het dan uiteindelijk niet zo blijkt te zijn.
Sec zegt de diagnose autisme namelijk alleen dat je een bepaald setje problemen hebt.
Net zoals de diagnose depressie zegt dat je een ander setje problemen hebt.
Het idee dat autisme een soort statisch gegeven is, is niet gebaseerd op enig wetenschappelijk inzicht, maar is een soort aanname in de dsm.
Dus: voor een goede behandeling wordt gekeken naar iemands klachten en wat het beste aansluit bij die persoon.
Een diagnose is alleen maar nodig voor vergoeding.
Maar goed, dit is wel offtopic, maar de aannames over autisme hebben in mijn dagelijks leven gevolgen en bestrijd ik te vuur en te zwaard.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 09:29
Solomio schreef: ↑30-05-2025 07:11Exact mijn idee.
Tenzij ik mijn kind fysiek zijn bed uitsleurde lukte het hem gewoon niet.
Idem met naar school gaan. Kreeg ik ook commentaar op hoor, want kind moest gewoon doen wat ik zei. Het feit dat hij dat niet deed was dan een bewijs van mijn falende opvoeding, want ik had niet genoeg overwicht.
Dat heb ik ook zo vaak gehoord, dat ik niet wist hoe haar aan te pakken, geen overwicht had, alles maar toe liet en dat als het hun kind was ze al lang zus en zo hadden gedaan, dat haar problemen dus vast ook door mijn te lakse opvoeding als je er midden in zit, is het echt overleven en zorgen en hopen dat ze idd niet de fatale uitweg kiest. Ik vond en vindt sommige buitenstaanders en ook familie en vrienden ook heel negatief over de kleine stapjes vooruitgang, bij mij en kind voelde dat echt als overwinningen en sprankjes hoop maar soms helaas door commentaar van buitenaf als snel de grond ingeboord. Hou vol TO, volg je hart en zorg ook goed voor jezelf!
vrijdag 30 mei 2025 om 09:44
Ja idd. Mijn psycholoog zei altijd iets heel clichée achtig als ik me afvroeg waarom ik altijd alle woede en frustratie en angst uien over me heen kreeg: omdat ze zich veilig voelen om het tegen ons te doen, omdat ze weten dat wij ongeacht alles toch van ze houden en er zijn. Dus het is makkelijker om tegen ons zo te doen zelfs als wij niet de oorzaak van de frustratie zijn, het moet eruit zeg maar. Dat hield me op de been. Maar je mag uiteraard wel grenzen stellen en bepaald gedrag of woorden niet accepteren. Vaak voelde mijn kind zich na een uitbarsting nog rotter omdat ze wist dat ik het niet verdiend had en dan had ze een enorm schuldgevoel. Ik zei dan maar ik weet dat het niet per se tegen mij is, op dat moment reageert haar ziekte laat en niet de persoon wie ze van binnen is. Op een gegeven moment heb ik afgesproken dat als het te erg werd ik even vijf minuten naar buiten ging opdat ze even alleen kon uitrazen en ik even op adem kon komen. Meestal als ik dan terugkwam wat het veel huilen maar niet meer woede en agressie dat huilen en de angst kon ik beter handelen ook. Nogmaals volg je hart, je doet het goed echt waar! Sterkte
vrijdag 30 mei 2025 om 09:44
Ja idd. Mijn psycholoog zei altijd iets heel clichée achtig als ik me afvroeg waarom ik altijd alle woede en frustratie en angst uien over me heen kreeg: omdat ze zich veilig voelen om het tegen ons te doen, omdat ze weten dat wij ongeacht alles toch van ze houden en er zijn. Dus het is makkelijker om tegen ons zo te doen zelfs als wij niet de oorzaak van de frustratie zijn, het moet eruit zeg maar. Dat hield me op de been. Maar je mag uiteraard wel grenzen stellen en bepaald gedrag of woorden niet accepteren. Vaak voelde mijn kind zich na een uitbarsting nog rotter omdat ze wist dat ik het niet verdiend had en dan had ze een enorm schuldgevoel. Ik zei dan maar ik weet dat het niet per se tegen mij is, op dat moment reageert haar ziekte laat en niet de persoon wie ze van binnen is. Op een gegeven moment heb ik afgesproken dat als het te erg werd ik even vijf minuten naar buiten ging opdat ze even alleen kon uitrazen en ik even op adem kon komen. Meestal als ik dan terugkwam wat het veel huilen maar niet meer woede en agressie dat huilen en de angst kon ik beter handelen ook. Nogmaals volg je hart, je doet het goed echt waar! Sterkte
vrijdag 30 mei 2025 om 10:01
Mijn dochter was ouder, maar vanuit expertisecentrum autisme én vanuit psychiatrisch ziekenhuis werd heel erg aangedrongen op éérst onderzoek naar autisme, en daarna pas behandeling voor de problemen.Nanouk schreef: ↑30-05-2025 07:53Ik denk dat onze meningen daar dan in verschillen. Onze dochter reageerde op elke behandeling enorm heftig en wij als ouders maar ook vanuit de GGZ wilde graag weten hoe dat kon. Daarom is het onderzoek ingezet. Eigenlijk om de behandelingen dan aan te kunnen passen.
Nu zou het aanpassen en haar behandelen alsof ze de diagnose autisme heeft natuurlijk altijd kunnen, bedoel je dat?
Onze dochter was zoekende naar zichzelf, waar haar problemen vandaan kwamen. Waarom ze zo reageerde als dat ze deed. Als ze toen dat onderzoek niet goed uitgevoerd hadden had ze deze diagnose gekregen. Om dat moment wees alles daar nl op. Dit had dan ook een hoop losgemaakt en wat gedaan met haar en wat nu blijkt, onterecht. Ik ben dus enorm blij want de “stempel” krijgen is fijn als dat ook werkelijk zo is, maar je neemt hem de rest van je leven met je mee, ook als het dan uiteindelijk niet zo blijkt te zijn.
Omdat de behandeling die in het ene geval goed was, in het andere geval juist fout was. En andersom.
Omdat het volgens artsen en experts dus heel veel uitmaakt of er sprake was van autisme.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 30 mei 2025 om 10:46
Ik kan het bedenken, soms helpt het. Ik moet nu ook nog ongesteld worden en begin de eerste overgangskenmerken te voelen. Dat helpt niet bij mijn eigen weerbaarheid.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
vrijdag 30 mei 2025 om 11:16
Ik heb weinig tips, alleen een knuffel en je bent niet alleen. Zoon van 15 is al 2 jaar depressief en soms suïcidaal. Oorzaak is heel duidelijk (valse beschuldiging van iets heel ernstigs door ex-vriendin en daarna lange tijd door haar gestalkt zijn, vriendengroep verloren en van school moeten wisselen). Ook speelt autisme hier een rol en is hij hoogbegaafd. Hij zit sinds januari thuis van school en gaat sinds april 3 dagen naar een dagbesteding.
Wij hebben het ‘geluk’ dat hij wel graag door wil met school. Hij heeft geen onderwijs maar doet alles dus zelf, met heeeel veel hulp van ons. Vooral qua plannen en steeds naar school rijden om buiten schooltijd toetsen te maken. En we hebben de mazzel dat hij zijn antidepressiva wel slikt en nog een bijbaantje heeft en een teamsport en af en toe met vrienden afspreekt.
Vorig jaar was dit anders, toen zat hij thuis zonder dagbesteding, werk of sport. Of vrienden. Wel met GGZ en medicatie. We hebben echt zo hard moeten werken om zijn ritme enigszins normaal te houden. Maar het heeft ons klauwen met geld gekost. Want om hem uit bed te krijgen hebben we heel veel leuke dingen proberen te doen. Naar de bios, gaan karten, naar auto-evenementen etc.
Gamen is altijd zijn houvast en lijntje naar de buitenwereld geweest. De crisisdienst en de GGZ hebben ons altijd geadviseerd dit wel gewoon toe te staan, omdat dit zijn enige plezier was. Als er maar af en toe iets buiten het gamen was.
Het is loei- en loeizwaar. Als ouders moet je zo vechten voor alles, is mijn ervaring. En vang je de klappen op van je kind, want inderdaad, je bent hun veilige plek. En de impact op de andere kinderen in het gezin is ook zo heftig, vind ik. Ik kan dus niks anders dan je heel veel sterkte te wensen.
Wij hebben het ‘geluk’ dat hij wel graag door wil met school. Hij heeft geen onderwijs maar doet alles dus zelf, met heeeel veel hulp van ons. Vooral qua plannen en steeds naar school rijden om buiten schooltijd toetsen te maken. En we hebben de mazzel dat hij zijn antidepressiva wel slikt en nog een bijbaantje heeft en een teamsport en af en toe met vrienden afspreekt.
Vorig jaar was dit anders, toen zat hij thuis zonder dagbesteding, werk of sport. Of vrienden. Wel met GGZ en medicatie. We hebben echt zo hard moeten werken om zijn ritme enigszins normaal te houden. Maar het heeft ons klauwen met geld gekost. Want om hem uit bed te krijgen hebben we heel veel leuke dingen proberen te doen. Naar de bios, gaan karten, naar auto-evenementen etc.
Gamen is altijd zijn houvast en lijntje naar de buitenwereld geweest. De crisisdienst en de GGZ hebben ons altijd geadviseerd dit wel gewoon toe te staan, omdat dit zijn enige plezier was. Als er maar af en toe iets buiten het gamen was.
Het is loei- en loeizwaar. Als ouders moet je zo vechten voor alles, is mijn ervaring. En vang je de klappen op van je kind, want inderdaad, je bent hun veilige plek. En de impact op de andere kinderen in het gezin is ook zo heftig, vind ik. Ik kan dus niks anders dan je heel veel sterkte te wensen.
vrijdag 30 mei 2025 om 12:39
Het was voor mij mede een reden om mijn kind naar een behandelgroep te doen. Hij was suïcidaal, maar ik voelde me ook ernstig tekortschieten.NL71 schreef: ↑30-05-2025 09:29Dat heb ik ook zo vaak gehoord, dat ik niet wist hoe haar aan te pakken, geen overwicht had, alles maar toe liet en dat als het hun kind was ze al lang zus en zo hadden gedaan, dat haar problemen dus vast ook door mijn te lakse opvoeding als je er midden in zit, is het echt overleven en zorgen en hopen dat ze idd niet de fatale uitweg kiest. Ik vond en vindt sommige buitenstaanders en ook familie en vrienden ook heel negatief over de kleine stapjes vooruitgang, bij mij en kind voelde dat echt als overwinningen en sprankjes hoop maar soms helaas door commentaar van buitenaf als snel de grond ingeboord. Hou vol TO, volg je hart en zorg ook goed voor jezelf!
Op die groep bleek het niet aan mij te liggen.
Ik spreek zijn toenmalige behandelaar nog regelmatig en als we het erover hebben zeg ik dat zij gefaald hebben.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 14:55
Precies hierom is het mijn inziens zo belangrijk om contact te hebben met andere ouders. Veel ouders voelen zich tekortschieten en “besteden de zorg en ondersteuning uit”. Met het idee dat de GGz het kind wel even kan “fixen”. In de werkelijkheid lopen professionals vaak net zo te zoeken en puzzelen als wij. En dat inzicht is belangrijk en kan een hoop leed voorkomen. Er is zoveel ervaringskennis onder ouders..Solomio schreef: ↑30-05-2025 12:39Het was voor mij mede een reden om mijn kind naar een behandelgroep te doen. Hij was suïcidaal, maar ik voelde me ook ernstig tekortschieten.
Op die groep bleek het niet aan mij te liggen.
Ik spreek zijn toenmalige behandelaar nog regelmatig en als we het erover hebben zeg ik dat zij gefaald hebben.
Ik geloof er heilig in dat, als je het zelf kan opbrengen en als het financieel haalbaar is, de veiligheid en nabijheid van de ouder/familie het allerbelangrijkst is als je zo diep bent gevallen. Wij zijn de stabiele en onvoorwaardelijke factor, terwijl professionals komen en gaan.
vrijdag 30 mei 2025 om 15:05
Ik sluit mij hier bij aan, contact met lotgenoten en ervaringsdeskundigen kan heel waardevol zijn! Het gaat daarbij ook om herkenning en erkenning plus je kunt van elkaar leren._horizon_ schreef: ↑30-05-2025 14:55Precies hierom is het mijn inziens zo belangrijk om contact te hebben met andere ouders. Veel ouders voelen zich tekortschieten en “besteden de zorg en ondersteuning uit”. Met het idee dat de GGz het kind wel even kan “fixen”. In de werkelijkheid lopen professionals vaak net zo te zoeken en puzzelen als wij. En dat inzicht is belangrijk en kan een hoop leed voorkomen. Er is zoveel ervaringskennis onder ouders..
Ik geloof er heilig in dat, als je het zelf kan opbrengen en als het financieel haalbaar is, de veiligheid en nabijheid van de ouder/familie het allerbelangrijkst is als je zo diep bent gevallen. Wij zijn de stabiele en onvoorwaardelijke factor, terwijl professionals komen en gaan.
vrijdag 30 mei 2025 om 15:05
Ik sluit mij hier bij aan, contact met lotgenoten en ervaringsdeskundigen kan heel waardevol zijn! Het gaat daarbij ook om herkenning en erkenning plus je kunt van elkaar leren._horizon_ schreef: ↑30-05-2025 14:55Precies hierom is het mijn inziens zo belangrijk om contact te hebben met andere ouders. Veel ouders voelen zich tekortschieten en “besteden de zorg en ondersteuning uit”. Met het idee dat de GGz het kind wel even kan “fixen”. In de werkelijkheid lopen professionals vaak net zo te zoeken en puzzelen als wij. En dat inzicht is belangrijk en kan een hoop leed voorkomen. Er is zoveel ervaringskennis onder ouders..
Ik geloof er heilig in dat, als je het zelf kan opbrengen en als het financieel haalbaar is, de veiligheid en nabijheid van de ouder/familie het allerbelangrijkst is als je zo diep bent gevallen. Wij zijn de stabiele en onvoorwaardelijke factor, terwijl professionals komen en gaan.
vrijdag 30 mei 2025 om 15:54
Verschrikkelijk, die oordelen van de zijlijners!! Ik zie om me heen zoveel fantastische ouders die struggelen met hun kind, en ik zie hoe hard ze werken, hoe goed ze het doen en hoe groot het verdriet is. En dan de mensen aan de zijlijn met hun pijnlijke kort door de bocht oordeel over de opvoeding, echt verschrikkelijk en dom en kortzichtig! Als het zo makkelijk was, dan was het probleem er natuurlijk niet!NL71 schreef: ↑30-05-2025 09:29
Andersom ook hoor: ik heb het geluk dat mijn kinderen het momenteel lekker doen op alle vlakken, en krijg daar een soort van "complimenten" over. Onzin, ze passen toevallig gewoon goed in de mal, en laten wenselijk gedrag zien. Deden ze al vanaf hun geboorte, heb ik niets voor gedaan. Ik denk dat de invloed van opvoeding vaak enorm overschat wordt.
vrijdag 30 mei 2025 om 16:42
Wat een rare manier van verwoorden._horizon_ schreef: ↑30-05-2025 14:55Precies hierom is het mijn inziens zo belangrijk om contact te hebben met andere ouders. Veel ouders voelen zich tekortschieten en “besteden de zorg en ondersteuning uit”. Met het idee dat de GGz het kind wel even kan “fixen”. In de werkelijkheid lopen professionals vaak net zo te zoeken en puzzelen als wij. En dat inzicht is belangrijk en kan een hoop leed voorkomen. Er is zoveel ervaringskennis onder ouders..
Ik geloof er heilig in dat, als je het zelf kan opbrengen en als het financieel haalbaar is, de veiligheid en nabijheid van de ouder/familie het allerbelangrijkst is als je zo diep bent gevallen. Wij zijn de stabiele en onvoorwaardelijke factor, terwijl professionals komen en gaan.
Ik besteedde hem helemaal niet uit en al helemaal niet met het idee dat hij gefixt zou worden.
Wat wel zeer duidelijk was, was dat hij er thuis niet meer uitkwam.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 30 mei 2025 om 17:58
Is een traject bij ggz de zorg en ondersteuning uitbesteden?
Dus als je voor jezelf hulp zoekt ivm depressie of andere klachten, is dat ook zorg en ondersteuning uitbesteden?
Er is zo'n enorme wachtlijst bij de ggz, dat hulp zoeken sowieso pas gebeurt als het echt nodig is. En soms is het echt wel handig dat professionals mee gaan denken. Bijvoorbeeld als er suicidaliteit speelt. En pubers niet meer alles vertellen, want ook gewoon pubers naast depressie.
Het is niet dat we onze kinderen massaal intern laten opnemen ofzo hé? Met de gedachte dat we "er dan maar vanaf zijn"?
Net als dat ik de schuld heel erg bij mijzelf kan neerleggen: mogelijk toch intergenerationeel trauma doorgegeven, mogelijk toch te weinig bij kind aangesloten, mogelijk steken laten vallen, niet genoeg haar zelfvertrouwen kunnen laten opbouwen. Maar tegelijkertijd, als het om andermans kinderen gaat: depressie is niet perse het gevolg van opvoeding, maar kan ook genetisch bepaald zijn of getriggerd door externe ervaringen (danwel niet mee kunnen komen op bv sociaal gebied, je anders voelen ed).
Verbinding helpt in herstel en gezien worden. Maar verbinding verkomt of geneest niet per defenitie een depressie.
Dus als je voor jezelf hulp zoekt ivm depressie of andere klachten, is dat ook zorg en ondersteuning uitbesteden?
Er is zo'n enorme wachtlijst bij de ggz, dat hulp zoeken sowieso pas gebeurt als het echt nodig is. En soms is het echt wel handig dat professionals mee gaan denken. Bijvoorbeeld als er suicidaliteit speelt. En pubers niet meer alles vertellen, want ook gewoon pubers naast depressie.
Het is niet dat we onze kinderen massaal intern laten opnemen ofzo hé? Met de gedachte dat we "er dan maar vanaf zijn"?
Net als dat ik de schuld heel erg bij mijzelf kan neerleggen: mogelijk toch intergenerationeel trauma doorgegeven, mogelijk toch te weinig bij kind aangesloten, mogelijk steken laten vallen, niet genoeg haar zelfvertrouwen kunnen laten opbouwen. Maar tegelijkertijd, als het om andermans kinderen gaat: depressie is niet perse het gevolg van opvoeding, maar kan ook genetisch bepaald zijn of getriggerd door externe ervaringen (danwel niet mee kunnen komen op bv sociaal gebied, je anders voelen ed).
Verbinding helpt in herstel en gezien worden. Maar verbinding verkomt of geneest niet per defenitie een depressie.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
vrijdag 30 mei 2025 om 18:22
Is jouw kind dan 18+?Ben-ik-weer schreef: ↑29-05-2025 22:24“Yes we can” een optie? De dagbehandeling in Eindhoven vind ik er goed uit zien. Helaas hier verkeerde zorgverzekeraar dus ze kan er niet heen maar anders wist ik het wel!
Want onder de 18 betaalt de gemeente jeugdhulp.
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
