Psyche
alle pijlers
Bang om dood te gaan
woensdag 12 juni 2019 22:21
Hoi Allemaal
Ik heb al heel wat jaren de angst om ooit dood te gaan. Niet nu maar later dat het dan opeens ophoud. Meestal heb ik hier last van ''s avonds als ik alleen ben. Als ik er dan teveel aan denk raak ik helemaal in paniek. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en hoe gaan jullie hier mij om
Groetjes
Ik heb al heel wat jaren de angst om ooit dood te gaan. Niet nu maar later dat het dan opeens ophoud. Meestal heb ik hier last van ''s avonds als ik alleen ben. Als ik er dan teveel aan denk raak ik helemaal in paniek. Zijn er meer mensen die hier last van hebben en hoe gaan jullie hier mij om
Groetjes
woensdag 12 juni 2019 23:34
Ja joh, je kan overal wel een DSM geval van maken en haar volgooien met therapieadviezen, maar of ze daar nou echt mee opschiet...
Ze staat hier niet alleen in, vele mensen hebben dit en velen van die velen kijken er weer net iets anders tegenaan, mocht je denken dat ik een grapje maak.
woensdag 12 juni 2019 23:40
Bewust ergens niet aan denken is volgens mij gedoemd te mislukken.Ghost79 schreef: ↑12-06-2019 23:29Weg denken, dus gewoon hardop zeggen ‘niet aan denken!’. En proberen te relativeren, dan ben je (als het goed is) oud, moe, en misschien wel eenzaam, ziek, afhankelijk van anderen. Hoe leuk is het leven dan nog. Probeer er niet teveel aan te denken, zonde van je levens vreugd.
donderdag 13 juni 2019 00:17
Waar zou ze dan wel mee geholpen zijn denk je?Cateautje schreef: ↑12-06-2019 23:34Ja joh, je kan overal wel een DSM geval van maken en haar volgooien met therapieadviezen, maar of ze daar nou echt mee opschiet...
Ze staat hier niet alleen in, vele mensen hebben dit en velen van die velen kijken er weer net iets anders tegenaan, mocht je denken dat ik een grapje maak.
Wat anderen denken en hoe anderen tegen zaken aankijken is toch helemaal niet relevant?
Ik ben bang voor spinnen, nog nooit heeft het geholpen als iemand zei: stel je niet aan, dat beest doet niks.
Of: 'maar je bent niet bang voor wespen en bijen, die kunnen wel gemeen prikken'.
Ik werd er niet minder bang voor spinnen van.
Ook toen ik 2x in 1 week tussen mijn tenen werd geprikt door een wesp -en dat voel je, geloof me- was ik nog steeds niet bang voor wespen, wel voor spinnen.
Raar, ongetwijfeld maar van alle angsten is de angst voor spinnen, slangen e.d. één van de meest voorkomende angsten.
En dat in een land zonder giftige slangen, spinnen of leeuwen in je achtertuin of balkon... irreëel dus die angst en toch zoveel mensen die er last van hebben. Dus wat raadt je TO nou precies aan, gewoon niet bang zijn?
ps: slangen hang ik lachend om mijn nek, ratten krijgen een snoepje van me maar spinnen blijven gewoon eng.
donderdag 13 juni 2019 01:35
Dood gaan is onvermijdelijk. Hoe je dood gaat, daar heb je zelf nog enigzins de hand in. (geen domme acties met oversteken of door rood rijden bijvoorbeeld)
Enige reden waarom ik op dit moment moeite zou hebben met dood gaan, is het veel te vroeg achterlaten van m'n partner en kinderen.
Verder nee... Zoals Hans Teeuwen zei, "een rechte lijn naar de dood" ...
Vanaf geboorte dan... Want dat is het in feite...
Enige reden waarom ik op dit moment moeite zou hebben met dood gaan, is het veel te vroeg achterlaten van m'n partner en kinderen.
Verder nee... Zoals Hans Teeuwen zei, "een rechte lijn naar de dood" ...
Vanaf geboorte dan... Want dat is het in feite...
donderdag 13 juni 2019 03:23
Nou.. volgens mij heb je er helemaal de hand niet in tenzij je suicide pleegt. Al rij je zélf niet door rood kan een ander dat wel doen met 110km p.u. door het centrum en jou scheppen; dat overleef je niet.Moonchild82 schreef: ↑13-06-2019 01:35Dood gaan is onvermijdelijk. Hoe je dood gaat, daar heb je zelf nog enigzins de hand in. (geen domme acties met oversteken of door rood rijden bijvoorbeeld)
Enige reden waarom ik op dit moment moeite zou hebben met dood gaan, is het veel te vroeg achterlaten van m'n partner en kinderen.
Verder nee... Zoals Hans Teeuwen zei, "een rechte lijn naar de dood" ...
Vanaf geboorte dan... Want dat is het in feite...
Ook zie je soms berichten van kerngezonde mensen, sporters bv die plots een hartstilstand krijgen. Ziekte heb je ook niet in de hand..
Veel zaken kan je ontwijken maar de dood komt ons allemaal een keer halen.
Pas las ik een mooie zin (weet niet meer waar, sorry):
'We staan allemaal in de rij voor de hemelpoort, alleen weet bijna niemand of hij al bijna aan de beurt is of nog tientallen jaren zal wachten voor het zover is'.
Dat vond ik erg mooi en waar; zo is het ook. Je hebt er minder invloed op dan je zou willen.
Een paniekaanval kan ook heel angstig zijn; soms weten mensen helemaal niet waarom ze die paniek voelen. Daarom lijkt het me geen slecht idee om toch even een dokter te raadplegen. Stel dat het een 'simpele' oorzaak heeft, hyperventileren bijvoorbeeld en daardoor benauwd worden, denken dat je stikt/doodgaat.. wel fijn als je dan weet: o, even op mijn ademhaling letten dan is het zó weer voorbij.
donderdag 13 juni 2019 07:44
Heel herkenbaar die angst, ik heb het ook. Al heel lang, een jaar of 20. Met ups en downs dus het is niet altijd even erg. Het idee dat je ooit dood gaat en dat er dan niks meer is (dat denk ik) vind ik verschrikkelijk. Al je herinneringen, alle mensen in je leven waar je zielsveel van houdt, weg...
Ik heb geen tips voor je, het enigste wat ik probeer is er zo min mogelijk aan te denken en als de angst / gedachte op komt zetten proberen aan iets anders te denken maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.
Ik weet dat de angst zinloos is, dood ga je toch dus je kan maar beter proberen je leven zo leuk mogelijk te maken maar ja, het neemt de angst niet weg.
Ik heb geen tips voor je, het enigste wat ik probeer is er zo min mogelijk aan te denken en als de angst / gedachte op komt zetten proberen aan iets anders te denken maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.
Ik weet dat de angst zinloos is, dood ga je toch dus je kan maar beter proberen je leven zo leuk mogelijk te maken maar ja, het neemt de angst niet weg.
donderdag 13 juni 2019 08:10
nachtvlinder1977 schreef: ↑12-06-2019 23:40Bewust ergens niet aan denken is volgens mij gedoemd te mislukken.
Het helpt mij wel, vandaar de tip. Ik spreek mezelf streng toe zeg maar en dat werkt.
donderdag 13 juni 2019 09:19
Nee hoor. Nooit geweest ook. Ik ben er juist enorm nieuwsgierig naar en overweeg graag alle opties en scenarios die er zijn. Ik speculeerde er als kind al op los wat er dan precies zou gebeuren en of er iets zou zijn. Een zwart gat, reincarnatie of een paradijs met engeltjes, ik vind het allemaal goed. Ik herken de angst helemaal niet. Het gaat nou eenmaal gebeuren ooit, en ik vind dat juist enorm rustgevend.
donderdag 13 juni 2019 09:39
donderdag 13 juni 2019 09:39
Nou dit dus. Ik ben als de dood dat mijn partner plotseling iets overkomt, dat wel. Want dan leef ik dus nog en moet ik zonder hem door, dat lijkt me verschrikkelijk. Maar zelf dood en dan is er niks meer, prima. Of er is wel iets, maar dat zie ik dan wel.Madrid87 schreef: ↑13-06-2019 09:19Nee hoor. Nooit geweest ook. Ik ben er juist enorm nieuwsgierig naar en overweeg graag alle opties en scenarios die er zijn. Ik speculeerde er als kind al op los wat er dan precies zou gebeuren en of er iets zou zijn. Een zwart gat, reincarnatie of een paradijs met engeltjes, ik vind het allemaal goed. Ik herken de angst helemaal niet. Het gaat nou eenmaal gebeuren ooit, en ik vind dat juist enorm rustgevend.
The owls are not what they seem
donderdag 13 juni 2019 09:48
Ik denk dat iedereen wel een beetje bang is voor de dood. Om heel verschillende redenen. Je weet gewoon niet precies wat "dood" is. Gelovige mensen kijken er misschien anders naar dan niet gelovigen.
Is het een soort eeuwige slaap, waarin je totaal geen bewustzijn meer hebt? Wordt je afgerekend op je leven door "God"?
Zie je je geliefden weer terug? Of juist niet?
Deze gedachten beïnvloeden allemaal hoe je tegen de dood aankijkt.
Ik ben niet gelovig en ga er van uit dat het gewoon klaar is hierna.
Zo niet, dan hoop ik mijn ouders weer te zien
Ik probeer goed te leven dus bang ben ik niet.
Ik ben veel banger voor wat er aan voorafgaat. Pijn, lijden....en ook het afscheid nemen van al die ik achterlaat.
Als je er echt last van hebt: zoek hulp TO.
Is het een soort eeuwige slaap, waarin je totaal geen bewustzijn meer hebt? Wordt je afgerekend op je leven door "God"?
Zie je je geliefden weer terug? Of juist niet?
Deze gedachten beïnvloeden allemaal hoe je tegen de dood aankijkt.
Ik ben niet gelovig en ga er van uit dat het gewoon klaar is hierna.
Zo niet, dan hoop ik mijn ouders weer te zien
Ik probeer goed te leven dus bang ben ik niet.
Ik ben veel banger voor wat er aan voorafgaat. Pijn, lijden....en ook het afscheid nemen van al die ik achterlaat.
Als je er echt last van hebt: zoek hulp TO.
donderdag 13 juni 2019 09:53
Doubletree20 schreef: ↑13-06-2019 07:44Heel herkenbaar die angst, ik heb het ook. Al heel lang, een jaar of 20. Met ups en downs dus het is niet altijd even erg. Het idee dat je ooit dood gaat en dat er dan niks meer is (dat denk ik) vind ik verschrikkelijk. Al je herinneringen, alle mensen in je leven waar je zielsveel van houdt, weg...
Ik heb geen tips voor je, het enigste wat ik probeer is er zo min mogelijk aan te denken en als de angst / gedachte op komt zetten proberen aan iets anders te denken maar dat is makkelijk gezegd natuurlijk.
Ik weet dat de angst zinloos is, dood ga je toch dus je kan maar beter proberen je leven zo leuk mogelijk te maken maar ja, het neemt de angst niet weg.
Dit dus. Ik heb het ook bij vlagen en probeer die gedachten dan z.s.m. weg te krijgen. Ik wil niet m’n leven laten regeren door angst. Dat verziekt je hele leven. Als je dit zelf niet lukt is het wellicht goed hier hulp bij te zoeken van bijv. een psych.
ghost79 wijzigde dit bericht op 13-06-2019 09:58
9.49% gewijzigd
donderdag 13 juni 2019 09:54
Madrid87 schreef: ↑13-06-2019 09:19Nee hoor. Nooit geweest ook. Ik ben er juist enorm nieuwsgierig naar en overweeg graag alle opties en scenarios die er zijn. Ik speculeerde er als kind al op los wat er dan precies zou gebeuren en of er iets zou zijn. Een zwart gat, reincarnatie of een paradijs met engeltjes, ik vind het allemaal goed. Ik herken de angst helemaal niet. Het gaat nou eenmaal gebeuren ooit, en ik vind dat juist enorm rustgevend.
Heerlijk lijkt me dat, ik zou willen dat ik er zo in kon staan. Mijn man heeft dit ook en begrijpt mijn angst dus ook niet.
donderdag 13 juni 2019 10:51
Het kan juist helpen om het luchtiger te gaan nemen ipv het veel zwaarder te maken en gevoel helemaal te analyseren. Als ik zelf ergens somber over ben heb ik juist zulke reacties nodig. Dus ook dat zal per persoon anders zijn.
donderdag 13 juni 2019 11:19
Veel zaken worden veel te serieus genomen, met als gevolg dat het kan doordraaien in iets serieus. Ik denk ook dat veel mensen zichzelf wat al te serieus nemen en niets kunnen zien als iets luchtigs, met als gevolg dat ze in en uit lopen bij de psycholoog en nooit eens lekker in hun vel komen te zitten.Unknown1985 schreef: ↑13-06-2019 10:51Het kan juist helpen om het luchtiger te gaan nemen ipv het veel zwaarder te maken en gevoel helemaal te analyseren. Als ik zelf ergens somber over ben heb ik juist zulke reacties nodig. Dus ook dat zal per persoon anders zijn.
Je kan overal wel een zware zaak van maken, maar daar word men niet gelukkiger van, integendeel, men loopt de kans om een beroepsslachtoffer te worden van de eigen gedachten.
donderdag 13 juni 2019 11:40
Iemands oprechte angst wegwuiven met "neem het allemaal niet zo zwaar" vind ik nogal simplistisch.
Ik ben claustrofobisch. Als iemand tegen me zegt: "ah joh, dat zit tussen je oren, maak je niet zo druk", gaat dat me echt niet helpen hoor.
Dan heb ik meer aan echte handvaten om er mee om te gaan. En die kan een psycholoog je geven.
Ik ben claustrofobisch. Als iemand tegen me zegt: "ah joh, dat zit tussen je oren, maak je niet zo druk", gaat dat me echt niet helpen hoor.
Dan heb ik meer aan echte handvaten om er mee om te gaan. En die kan een psycholoog je geven.
donderdag 13 juni 2019 13:24
Als iemand het wegwuift, dan wordt je niet serieus genomen. Logisch dat dat niet helpt. Maar iemand helpen het te relativeren ipv te bevestigen en alles uit te diepen heeft denk ik uiteindelijk een positiever effect. Cadeautje heeft het goed verwoord, zo zie ik het ook.herfstappeltaart schreef: ↑13-06-2019 11:40Iemands oprechte angst wegwuiven met "neem het allemaal niet zo zwaar" vind ik nogal simplistisch.
Ik ben claustrofobisch. Als iemand tegen me zegt: "ah joh, dat zit tussen je oren, maak je niet zo druk", gaat dat me echt niet helpen hoor.
Dan heb ik meer aan echte handvaten om er mee om te gaan. En die kan een psycholoog je geven.
donderdag 13 juni 2019 14:29
Ook een keer onder narcose moeten gaan... ik kreeg een kapje om en gleed weg en ineens was ik weer wakker... Tussen dat moment was er niets. Sindsdien denk ik dat doodgaan inderdaad precies net zo voelt, maar eerlijk gezegd vind ik dat helemaal geen prettig vooruitzicht, dus heb ik ook een angst voor de dood.wittereiger schreef: ↑12-06-2019 23:19Ik ben lang geleden bijna dood gegaan. Dat was plots en het was net zoiets als onder narcose gaan. Ik was gewoon weg en heb dus ook geen enkel gevoel, gedachte of herinnering aan dat moment.
Het idee dat er daarna helemaal niets meer is, geen enkele bewustzijn meer, en dat voor eeuwig en altijd. Nu mijn ouders er beiden niet meer zijn word ik dagelijks wel herinnerd aan de dood. Toen ze nog leefden, had ik het gevoel het eeuwige leven te hebben. Het idee dat het ineens zomaar over kan zijn en dat dit dagelijks vele mensen overkomt, dat is op momenten wel een erg angstige gedachte,
donderdag 13 juni 2019 14:34
Zolang je er niet mee te maken hebt is er geen angst. Maar zodra er iets gebeurt dat je weleens spoedig dood kan gaan, wordt het toch vaak een ander vehaal. Wat ook heel menselijk is. Ik ben nu ook niet bang, maar als ik te horen zou krijgen dat het niet lang meer duurt wordt het toch wel eventjes anders.Madrid87 schreef: ↑13-06-2019 09:19Nee hoor. Nooit geweest ook. Ik ben er juist enorm nieuwsgierig naar en overweeg graag alle opties en scenarios die er zijn. Ik speculeerde er als kind al op los wat er dan precies zou gebeuren en of er iets zou zijn. Een zwart gat, reincarnatie of een paradijs met engeltjes, ik vind het allemaal goed. Ik herken de angst helemaal niet. Het gaat nou eenmaal gebeuren ooit, en ik vind dat juist enorm rustgevend.
donderdag 13 juni 2019 14:50
Unknown1985 schreef: ↑13-06-2019 13:24Als iemand het wegwuift, dan wordt je niet serieus genomen. Logisch dat dat niet helpt. Maar iemand helpen het te relativeren ipv te bevestigen en alles uit te diepen heeft denk ik uiteindelijk een positiever effect. Cadeautje heeft het goed verwoord, zo zie ik het ook.
Iemand bevestigen in haar angst vind ik inderdaad niet goed maar het als irreëel bestempelen ook niet. Iets luchtigs er van maken lukt de persoon met de angst blijkbaar niet, anders was het geen probleem.
Een ander heeft makkelijk praten.
Oefeningen om er mee om te gaan kan wel helpen en ook iemand op den duur bevrijden van de angst.
En de dood relativeren is denk ik niet makkelijk. Het is nogal definitief en een onontgonnen gebied voor ons allemaal.
anoniem_310255 wijzigde dit bericht op 13-06-2019 14:52
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
8.03% gewijzigd
donderdag 13 juni 2019 15:31
Ik denk heel vaak aan de dood, en als die gedachten me te angstig maken dan probeer ik ze te herkaderen. De eerste stap is mezelf van mijn ego losmaken. De dood is niet het einde, wij maken allemaal onderdeel uit van een oneindig veel groter geheel. Alle materie en energie die ooit jouw lichaam was blijft gewoon bestaan, en gaat nieuwe verbanden aan in het grotere geheel. Heel dat kosmisch proces van constante verandering en creatie is gewoon zo ontzettend fascinerend en mooi op zichzelf. Wij mensen hebben het geluk een tijdelijke inkijk te hebben op dat grotere geheel; ons bewustzijn waarmee we de kosmos kunnen aanschouwen. Daar moet je echt maximaal van profiteren ! Een steen heeft dat geluk niet (denk ik).
anoniem_63639cda10ff3 wijzigde dit bericht op 13-06-2019 15:42
3.01% gewijzigd
donderdag 13 juni 2019 15:35
De tweede stap is inzien dat het verloop van tijd relatief is. Ik troost mij met de gedachte dat, als we de kosmos en het tijdsverloop als één geheel aanschouwen, dat alles wat jij geweest bent en meegemaakt hebt nog altijd bestaat, ergens in een klein hoekje van dat immense geheel die zich ontplooit over ruimte en tijd. Dus je kunt maar beter zorgen dat je « dat hoekje » zo mooi mogelijk maakt !
donderdag 13 juni 2019 15:47
Gonegirl schreef: ↑13-06-2019 15:35De tweede stap is inzien dat het verloop van tijd relatief is. Ik troost mij met de gedachte dat, als we de kosmos en het tijdsverloop als één geheel aanschouwen, dat alles wat jij geweest bent en meegemaakt hebt nog altijd bestaat, ergens in een klein hoekje van dat immense geheel die zich ontplooit over ruimte en tijd. Dus je kunt maar beter zorgen dat je « dat hoekje » zo mooi mogelijk maakt !
wat een mooie gedachte.
donderdag 13 juni 2019 15:54
Ik herken het wel een beetje. Het komt omdat ik best wel een control freak ben en hier geen invloed op heb. Je weet niet hoe, niet wanneer, niet wat daarna. Ik zou er ook van in paniek kunnen raken als ik er dieper over ga nadenken, maar dat sta ik mezelf niet toe. Direct afleiding zoeken en het diep wegstoppen vind ik zelf effectiever.
Hallo?!
