Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
zondag 19 april 2020 om 11:02
Dat 'beperkt' voelen heb ik ook heel sterk. Ik woon ook alleen, dus mensen ontmoeten is voor mij heel belangrijk. Alleen de moed erin houden is moeilijk. Hoop en kansen zijn voor mij zoiezo belangrijk om door te kunnen gaan.
'S avonds is alles lastiger, dan wordt ik een beetje gek van mijzelf. Of ja misschien frustraties omdat ik niet echt aan mijn 'doelen' heb kunnen werken overdag vanwege de vele beperkingen opgelegd door de huidige situatie.
Het is zoiezo lastig om aan je doelen te werken door depressie. Wat in ieder geval wel werkt is tóch bij vrienden langs te gaan. Tja, ik weet het je moet zo veel mogelijk binnen blijven maar als je alleen woont is dat heel anders. Wandelen helpt mij ook heel goed. Beide is toegestaan in Nederland in deze tijd. Beter dan iemand straks van de flat af zien springen denk ik. Gewoon zoveel mogelijk gebruik maken van de opties die we hebben.
Ik denk zelf niet dat het 2 jaar gaat duren hoor. Als ze er nu al weer over spreken om de scholen en horeca open te gooien. Misschien gematigd, maar er zit nu al opbouw in. Het zal ook niet realistisch zijn om 2 jaar lang de hele economie stil te laten staan. Dat kan gewoon niet.
'S avonds is alles lastiger, dan wordt ik een beetje gek van mijzelf. Of ja misschien frustraties omdat ik niet echt aan mijn 'doelen' heb kunnen werken overdag vanwege de vele beperkingen opgelegd door de huidige situatie.
Het is zoiezo lastig om aan je doelen te werken door depressie. Wat in ieder geval wel werkt is tóch bij vrienden langs te gaan. Tja, ik weet het je moet zo veel mogelijk binnen blijven maar als je alleen woont is dat heel anders. Wandelen helpt mij ook heel goed. Beide is toegestaan in Nederland in deze tijd. Beter dan iemand straks van de flat af zien springen denk ik. Gewoon zoveel mogelijk gebruik maken van de opties die we hebben.
Ik denk zelf niet dat het 2 jaar gaat duren hoor. Als ze er nu al weer over spreken om de scholen en horeca open te gooien. Misschien gematigd, maar er zit nu al opbouw in. Het zal ook niet realistisch zijn om 2 jaar lang de hele economie stil te laten staan. Dat kan gewoon niet.
zondag 19 april 2020 om 11:14
@mutsje. Ja het duurt ook lang. Maar dat het MISSCHIEN twee jaar niet helemaal terug gaat normaal houd al die dingen die jij zegt denk ik niet in hoor.
Ten eerste kan er al eerder een vaccin komen en lijk het virus niet te muteren.
Ten tweede zal het ook niet zo blijven als het nu is. Kijk er komen denk ik vrij snel al versoepelingen. Deze versoepelingen zullen telkens fijn voelen.
En wat is anders? Zal het gaan om een mondkapje in het openbaar vervoer? Of een totale lockdown.
Ik denk dat regels zullen versoepelen en misschien weer even kort verstrakken. Maar er is ook binnen de realiteit zonder vaccin nog echt veel ruimte voor lossere regels! En dat willen ze ook snel doen. Want de economie is nu ook een patiënt.
Dus twee jaar overzien kan nu helemaal niet. Je weet niet dat het zo lang gaat duren (het is een nieuw situatie!). En je weet niet hoe onleefbaar het anders zal zijn wat gaat komen.
In wuhan leven ze ook weer veeeeel vrijer. Maar ze passen nog wel op.
Ik denk persoonlijk dat we dinsdag al te horen krijgen over lichte versoepelingen. En daar ben ik echt niet zeker van. Maar de exit strategie word al uitgestippeld.
Laat je niet verleiden tot doemdenken. Want vergeet niet dat depressieve gevoelens ervoor zorgen dat je je ogen sluit voor positievere argumenten. Dat is de vervorming waar de ziekte voor zorgt.
Maar hoe dan ook 2 jaar dit word het echt niet en er zullen snel versoepelingen eerst klein en dan groter komen.
En een vaccin kan ook langer en korter duren (mijn huisgenoot doet onderzoek naar een vaccin). Hij zegt dat er vele labs bezig zijn en je nooit weet welke het word en hoe snel dat komt (maar wel eerder maanden dan weken).
Sterkte.
Ten eerste kan er al eerder een vaccin komen en lijk het virus niet te muteren.
Ten tweede zal het ook niet zo blijven als het nu is. Kijk er komen denk ik vrij snel al versoepelingen. Deze versoepelingen zullen telkens fijn voelen.
En wat is anders? Zal het gaan om een mondkapje in het openbaar vervoer? Of een totale lockdown.
Ik denk dat regels zullen versoepelen en misschien weer even kort verstrakken. Maar er is ook binnen de realiteit zonder vaccin nog echt veel ruimte voor lossere regels! En dat willen ze ook snel doen. Want de economie is nu ook een patiënt.
Dus twee jaar overzien kan nu helemaal niet. Je weet niet dat het zo lang gaat duren (het is een nieuw situatie!). En je weet niet hoe onleefbaar het anders zal zijn wat gaat komen.
In wuhan leven ze ook weer veeeeel vrijer. Maar ze passen nog wel op.
Ik denk persoonlijk dat we dinsdag al te horen krijgen over lichte versoepelingen. En daar ben ik echt niet zeker van. Maar de exit strategie word al uitgestippeld.
Laat je niet verleiden tot doemdenken. Want vergeet niet dat depressieve gevoelens ervoor zorgen dat je je ogen sluit voor positievere argumenten. Dat is de vervorming waar de ziekte voor zorgt.
Maar hoe dan ook 2 jaar dit word het echt niet en er zullen snel versoepelingen eerst klein en dan groter komen.
En een vaccin kan ook langer en korter duren (mijn huisgenoot doet onderzoek naar een vaccin). Hij zegt dat er vele labs bezig zijn en je nooit weet welke het word en hoe snel dat komt (maar wel eerder maanden dan weken).
Sterkte.
zondag 19 april 2020 om 12:35
Precies dit, spijker op zijn kop. Buiten het feit dat er nu ook een hoop angsten bij komen..
Ook al was mijn leven al beperkt ik had nog wel een soort van houvast en hoop dat alles goed zou komen, ik was plannen aan het maken, had mezelf ook echt nét herpakt.
Ik ga zo maar even douchen en een stukje fietsen want ik zit een beetje verstrikt in mijn gedachten
dinsdag 21 april 2020 om 19:06
Vandaag opeens een super goede dag wat neigt naar een hypomanie. Opeens wil ik een relatie, dus weer op datingapps en heb ik veel energie. Een wandeling maken ging opeens heel makkelijk. Maargoed het is wel fijn om je keer echt goed te voelen met energie. Al wil ik nu ook graag uit en al die dingen die nu niet kunnen.
zondag 26 april 2020 om 13:12
Goed om te zien dat er toch weer 5 dagen zijn dat er hier niks gepost is. Ik heb in ieder geval een goed weekend. Geen idee waarom, maar zo moet het wel zijn.
Ik hoop wel dat ik de volgende week goed doorkom, het wordt blijkbaar één en al regen. Maar we zullen het zien. De zomer komt er ook nog aan natuurlijk.
Ik hoop wel dat ik de volgende week goed doorkom, het wordt blijkbaar één en al regen. Maar we zullen het zien. De zomer komt er ook nog aan natuurlijk.
zondag 26 april 2020 om 21:44
Ik heb een zware week achter de rug. Ik heb enorm last van achterdocht naar mijn hulpverlening. Het liep uit de hand naar randpsychose deze week.
Dat is gelukkig vrijdag wel gaan liggen. En ik heb een aantal afspraken gemaakt met mijn hulpverlening. Zij hebben het gevoel dat ze mij alleen maar schaden op dit moment.
Dus ik vind het wel spannend of deze afspraken gaan werken deze week. Want als die angst en die complotten in mijn hoofd zijn echt vreselijk.
En om dat te stoppen moet het nu wel rustig worden.
Mijn woonbegeleider wandelt nu met mij en dan hebben we het nergens over. Dat werkt heel goed voor mijn vertrouwen.
Verder ben ik vandaag gaan fietsen. Ik ben gruwelijk verdwaald en snapte het allemaal niet meer. Ook mijn smartphone niet. Aan hoe verward ik raakt merkte ik ook dat ik wat meer gedesoriënteerd ben. Heb uiteindelijk drie uur lopen dwalen voor ik het weer een beetje snapte (door andere fietsers die de tijd namen).
Heb wel lichaamsbeweging gedaan haha. Want heb daarnaast ook nog stukken gefietst.
Maar ik heb wel hoop dat het deze week steeds beter gaat worden. Vooral als het rustig verloopt met mijn hulpverlening en dus de afspraken gaan werken.
Dat is gelukkig vrijdag wel gaan liggen. En ik heb een aantal afspraken gemaakt met mijn hulpverlening. Zij hebben het gevoel dat ze mij alleen maar schaden op dit moment.
Dus ik vind het wel spannend of deze afspraken gaan werken deze week. Want als die angst en die complotten in mijn hoofd zijn echt vreselijk.
En om dat te stoppen moet het nu wel rustig worden.
Mijn woonbegeleider wandelt nu met mij en dan hebben we het nergens over. Dat werkt heel goed voor mijn vertrouwen.
Verder ben ik vandaag gaan fietsen. Ik ben gruwelijk verdwaald en snapte het allemaal niet meer. Ook mijn smartphone niet. Aan hoe verward ik raakt merkte ik ook dat ik wat meer gedesoriënteerd ben. Heb uiteindelijk drie uur lopen dwalen voor ik het weer een beetje snapte (door andere fietsers die de tijd namen).
Heb wel lichaamsbeweging gedaan haha. Want heb daarnaast ook nog stukken gefietst.
Maar ik heb wel hoop dat het deze week steeds beter gaat worden. Vooral als het rustig verloopt met mijn hulpverlening en dus de afspraken gaan werken.
maandag 27 april 2020 om 09:26
@Bozo: Fijn dat je een goed weekend hebt gehad. En geen berichten hoeft geen goed teken te zijn hoor.
@Choco: Ohnee klinkt echt alsof je het heel zwaar hebt gehad afgelopen tijd. Vervelend ook van die randpsychoses. Ik hoop dat de afspraken die je nu met je zorg hebt gemaakt je kunnen helpen en het niet erger maken.
Was je niet in paniek gisteren toen je de weg niet meer wist? Dat lijkt mij namelijk zo eng. Maar gelukkig ben je weer veilig thuis gekomen! Ik ga voor je duimen dat deze week ook wat beter voor je gaat worden!
@Choco: Ohnee klinkt echt alsof je het heel zwaar hebt gehad afgelopen tijd. Vervelend ook van die randpsychoses. Ik hoop dat de afspraken die je nu met je zorg hebt gemaakt je kunnen helpen en het niet erger maken.
Was je niet in paniek gisteren toen je de weg niet meer wist? Dat lijkt mij namelijk zo eng. Maar gelukkig ben je weer veilig thuis gekomen! Ik ga voor je duimen dat deze week ook wat beter voor je gaat worden!
maandag 27 april 2020 om 09:26
Ik heb mezelf tot en met zaterdag eigenlijk heel goed gevoeld. Energie, geen hoofdpijn, geen nare gevoelens. Dus het is een dag of 5 blijven hangen eigenlijk. Al was de laatste dag al wat minder en meer naar "normaal" denk ik. Maar gisteren had ik zoveel hoofdpijn dat ik me echt heel rot heb gevoeld en ook eenzaam ofzo? Geen idee waarom want ik ben niet alleen thuis, maar echt dat gevoel wanneer je in een diepe depressie zit. Ik ben dan gelijk bang dat ik helemaal terugval.
Vandaag heb ik wat minder hoofdpijn dus ik hoop op een "normale" dag. Want ik weet gewoon niet goed hoe het is om jezelf "normaal" te voelen. Vaak is het zwart wit bij mij en niet grijs. Dus als ik niet heel blij ben vraag ik me af, voel ik me toch wel goed? Maargoed mn ouders zeiden ook, niemand is heel de dag blij.
Al kwam ik vanochtend voor het eerst mijn bed niet uit en dat was ook wel apart. Ik ben vanaf november steeds super vroeg mijn bed uit en dan "moest" ik er echt uit als ik wakker was en nu bleef ik maar liggen. Bij elk iets wat ik bij een depressie heb gehad ben ik bang dat het een teken van terugval is. Dat is zo irritant, terwijl het helemaal niet zo hoeft te zijn. Maar ik heb vaak genoeg ervaringen gehad dat het wel tekenen waren en geen toeval.
Vandaag heb ik wat minder hoofdpijn dus ik hoop op een "normale" dag. Want ik weet gewoon niet goed hoe het is om jezelf "normaal" te voelen. Vaak is het zwart wit bij mij en niet grijs. Dus als ik niet heel blij ben vraag ik me af, voel ik me toch wel goed? Maargoed mn ouders zeiden ook, niemand is heel de dag blij.
Al kwam ik vanochtend voor het eerst mijn bed niet uit en dat was ook wel apart. Ik ben vanaf november steeds super vroeg mijn bed uit en dan "moest" ik er echt uit als ik wakker was en nu bleef ik maar liggen. Bij elk iets wat ik bij een depressie heb gehad ben ik bang dat het een teken van terugval is. Dat is zo irritant, terwijl het helemaal niet zo hoeft te zijn. Maar ik heb vaak genoeg ervaringen gehad dat het wel tekenen waren en geen toeval.
maandag 27 april 2020 om 22:10
Ai we beginnen nu wel echt te merken dat alles anders is dan normaal he. Merk het zelf ook moet ik zeggen.
Ik vind het idee dat ik straks niet meer in de achtertuin kan zitten echt overdreven erg. Ik huil nooit maar hier zitten de tranen me hoog van. Niet in verhouding ik weet het mijn man zegt steeds: we kunnen binnen ook dingen doen, maar het voelde zo fijn om "legaal en veilig" buiten te zijn. Kon ook wandelen of in de tuin zitten met mijn begeleiding.
Paniek popt weer op en zojuist ook weer een "aanval" waarin ik mezelf vervloek en mezelf stomp gewoon uit pure stress en frustratie. Komt dan ook echt ineens op. In dit geval omdat ik dingen moest doen voor mijn online vrijwilligerswerk wat ik niet snapte.
Kreeg vandaag ook te horen dat mijn andere vrijwilligerswerk weer door mag gaan zodra de scholen open zijn. Althans voor de jongere kinderen. Moet echt gaan nadenken of ik dat nu wil. Het is in een school en ik ben risico patiënt. Aan de andere kant is het nog maar 4 keer en dan zou ik sowieso stoppen. En weer iets nuttigs doen is ook wel fijn.
Heb morgen een gesprek met de FACT en heb daar een soort huiswerk voor waar ik echt stress van heb en niet echt verder kom. Tijdens het typen een heel gesprek met mijn man gehad erover dat was wel fijn. Ben alleen wel erg moe geworden van het gesprek. Heb wel wat meer aansluitpunten voor morgen in mijn hoofd.
Weer spanning op mijn kaken, die heb ik niet gemist.
Ik vind het idee dat ik straks niet meer in de achtertuin kan zitten echt overdreven erg. Ik huil nooit maar hier zitten de tranen me hoog van. Niet in verhouding ik weet het mijn man zegt steeds: we kunnen binnen ook dingen doen, maar het voelde zo fijn om "legaal en veilig" buiten te zijn. Kon ook wandelen of in de tuin zitten met mijn begeleiding.
Paniek popt weer op en zojuist ook weer een "aanval" waarin ik mezelf vervloek en mezelf stomp gewoon uit pure stress en frustratie. Komt dan ook echt ineens op. In dit geval omdat ik dingen moest doen voor mijn online vrijwilligerswerk wat ik niet snapte.
Kreeg vandaag ook te horen dat mijn andere vrijwilligerswerk weer door mag gaan zodra de scholen open zijn. Althans voor de jongere kinderen. Moet echt gaan nadenken of ik dat nu wil. Het is in een school en ik ben risico patiënt. Aan de andere kant is het nog maar 4 keer en dan zou ik sowieso stoppen. En weer iets nuttigs doen is ook wel fijn.
Heb morgen een gesprek met de FACT en heb daar een soort huiswerk voor waar ik echt stress van heb en niet echt verder kom. Tijdens het typen een heel gesprek met mijn man gehad erover dat was wel fijn. Ben alleen wel erg moe geworden van het gesprek. Heb wel wat meer aansluitpunten voor morgen in mijn hoofd.
Weer spanning op mijn kaken, die heb ik niet gemist.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 27 april 2020 om 22:20
@ibi. Wat vervelend al die stress! Het loopt op sneller op nu he. Veel normale coping strategieën buiten bereik.
Hopelijk helpt je gesprek met fact ondanks (of doordat) het huiswerk lastig was.
@shiverr. Dat is ook lastig. Wanneer is het reëel om een terugval aan te voelen komen en wanneer is het niet helpende angst?
Ik herken ook het gevoel dat die angst toch zo vaak uitkwam. En daarom denk ik dat bang zijn ook gewoon mag. Dat hoeft wat mij betreft geen taboe te zijn. Want kom op het is ook eng.
Maar de angst moet niet verlammend werken of zelfs contraproductief. En dus is het belangrijk te beseffen dat er tekenen zijn. Dat er (wat) meer gevaar is. Maar dat een goede uitkomst ook gewoon tot de mogelijkheden behoort.
En bij mezelf merk ik dat er ook echt wat is veranderd. Dat ik sneller uit terugvallen kom. En dat ik daar wel wat vertrouwen uithaal. Want vertrouwen krijg je ook door wat vaker een goede afloop in de realiteit te zien.
En 1 zwaluw maakt nog geen zomer. En ook 1 symptoom nog geen depressie.
Hopelijk helpt je gesprek met fact ondanks (of doordat) het huiswerk lastig was.
@shiverr. Dat is ook lastig. Wanneer is het reëel om een terugval aan te voelen komen en wanneer is het niet helpende angst?
Ik herken ook het gevoel dat die angst toch zo vaak uitkwam. En daarom denk ik dat bang zijn ook gewoon mag. Dat hoeft wat mij betreft geen taboe te zijn. Want kom op het is ook eng.
Maar de angst moet niet verlammend werken of zelfs contraproductief. En dus is het belangrijk te beseffen dat er tekenen zijn. Dat er (wat) meer gevaar is. Maar dat een goede uitkomst ook gewoon tot de mogelijkheden behoort.
En bij mezelf merk ik dat er ook echt wat is veranderd. Dat ik sneller uit terugvallen kom. En dat ik daar wel wat vertrouwen uithaal. Want vertrouwen krijg je ook door wat vaker een goede afloop in de realiteit te zien.
En 1 zwaluw maakt nog geen zomer. En ook 1 symptoom nog geen depressie.
maandag 27 april 2020 om 22:32
Vandaag een goede dag gehad.
Morgen zie ik mijn woonbegeleider en spreek ik (telefoon) mijn psychiater. Vooral dat laatste vind ik ronduit eng. Dit omdat ik bang ben dat mijn achterdocht weer opgewekt word terwijl ik eindelijk rustig ben. Maar niet bellen gaat ook niet helemaal want ik moet de band weer opzetten. En het gaat over medicatie.
Spannend dus!
Morgen zie ik mijn woonbegeleider en spreek ik (telefoon) mijn psychiater. Vooral dat laatste vind ik ronduit eng. Dit omdat ik bang ben dat mijn achterdocht weer opgewekt word terwijl ik eindelijk rustig ben. Maar niet bellen gaat ook niet helemaal want ik moet de band weer opzetten. En het gaat over medicatie.
Spannend dus!
maandag 27 april 2020 om 22:39
@choco toch fijn dat je een fijne dag had.
Met mij gaat het iets beter. Nog wel erg onrustig en met name donkere gedachten en negatieve gevoelens. Nergens zin in en geen energie. Zou als ik niet opstond gewoon door kunnen slapen. Ook wel een symptoom van depressie. Ik zit even in een spiraal van negativiteit waar ik zelf niet uit lijk te komen. Nadeel van die Corona tijd is dat de therapie alleen telefonisch door kan gaan. Maar nu is mijn psycholoog op vakantie 3 weken en moet ik het even zonder haar doen wat ik niet leuk vind. Maar goed het is niet anders, maar vervelend is het wel. Zou zo graag weer terug gaan naar het normale.
Met mij gaat het iets beter. Nog wel erg onrustig en met name donkere gedachten en negatieve gevoelens. Nergens zin in en geen energie. Zou als ik niet opstond gewoon door kunnen slapen. Ook wel een symptoom van depressie. Ik zit even in een spiraal van negativiteit waar ik zelf niet uit lijk te komen. Nadeel van die Corona tijd is dat de therapie alleen telefonisch door kan gaan. Maar nu is mijn psycholoog op vakantie 3 weken en moet ik het even zonder haar doen wat ik niet leuk vind. Maar goed het is niet anders, maar vervelend is het wel. Zou zo graag weer terug gaan naar het normale.
woensdag 29 april 2020 om 22:21
Hier gaat het redelijk.
Gisteren ging het telefoontje met mijn psychiater erg goed.
Vanmorgen vergat mijn casemanager te bellen. Ik was erg zenuwachtig voor dat gesprek door mijn wantrouwen. Dus eerst was ik juist blij. Ze had wel aangeboden alsnog te bellen.
Maar ik merkte dat mijn achterdocht enorm groeide. Ik had verwacht deze week iedereen even te kunnen 'testen' of ze te vertrouwen waren qua hulpverlening. En voor mijn woonbegeleider en psychiater voelde dat ook zo. Maar nu ik haar niet zou spreken viel hierin dus ineens een gat in mijn veiligheid.
Ik begon direct te denken in complottheorieën. En heb dus maar aangegeven toch te willen bellen. Terwijl ik dat ergens juist niet wilde.
We hebben een zeer oppervlakkig gesprek gehad. En dat voelde goed. Ook omdat ik had aangegeven een oppervlakkig gesprek te willen. En dat ze dus luisterde naar mijn grenzen. En dat niet moedwillig over ging.
Dit gesprek deed mij goed en mijn wantrouwen zakte weer. Maar het zit nog dicht onder de oppervlakte.
Verder vertelde mijn psychiater dat ze hier weer met face to face contact geen werken. Binnen nu en twee weken. En dat ze aan mij dacht als eerste die aan de beurt kwam.
Daar ben ik super blij om. Want ik weet niet of ik binnen deze situatie nog lang met die mensen kan blijven samenwerken. Op den duur werkt iets ook averechts. Hoewel ik mijn psychiater wel enorm lief vindt. En ik heb een band met haar die ik nooit eerder had met een hulpverlener.
Tot maandag geen hulpverlening. En dat vind ik voor nu even een opluchting. Ze doen nu ook contact niet langer dan een kwartier. Dat is ook beter. Dan raak ik niet overprikkeld en achterdochtig.
Slaap hopelijk lekker allemaal.
Gisteren ging het telefoontje met mijn psychiater erg goed.
Vanmorgen vergat mijn casemanager te bellen. Ik was erg zenuwachtig voor dat gesprek door mijn wantrouwen. Dus eerst was ik juist blij. Ze had wel aangeboden alsnog te bellen.
Maar ik merkte dat mijn achterdocht enorm groeide. Ik had verwacht deze week iedereen even te kunnen 'testen' of ze te vertrouwen waren qua hulpverlening. En voor mijn woonbegeleider en psychiater voelde dat ook zo. Maar nu ik haar niet zou spreken viel hierin dus ineens een gat in mijn veiligheid.
Ik begon direct te denken in complottheorieën. En heb dus maar aangegeven toch te willen bellen. Terwijl ik dat ergens juist niet wilde.
We hebben een zeer oppervlakkig gesprek gehad. En dat voelde goed. Ook omdat ik had aangegeven een oppervlakkig gesprek te willen. En dat ze dus luisterde naar mijn grenzen. En dat niet moedwillig over ging.
Dit gesprek deed mij goed en mijn wantrouwen zakte weer. Maar het zit nog dicht onder de oppervlakte.
Verder vertelde mijn psychiater dat ze hier weer met face to face contact geen werken. Binnen nu en twee weken. En dat ze aan mij dacht als eerste die aan de beurt kwam.
Daar ben ik super blij om. Want ik weet niet of ik binnen deze situatie nog lang met die mensen kan blijven samenwerken. Op den duur werkt iets ook averechts. Hoewel ik mijn psychiater wel enorm lief vindt. En ik heb een band met haar die ik nooit eerder had met een hulpverlener.
Tot maandag geen hulpverlening. En dat vind ik voor nu even een opluchting. Ze doen nu ook contact niet langer dan een kwartier. Dat is ook beter. Dan raak ik niet overprikkeld en achterdochtig.
Slaap hopelijk lekker allemaal.
woensdag 29 april 2020 om 22:33
@Ibi: Vervelend dat je nu echt last begint te krijgen. Ik zou trouwens over je vrijwilligerswerk goed nadenken, vooral omdat je aangeeft bij de risicogroep te horen. En is het het waard om risico te lopen als je nog maar 4 keer zou gaan? Misschien kan je dit ook wel bespreken met de hulpverlening.
@Choco: Fijn dat de hulpverlening zo goed inspeelde op je wensen en niet over je grenzen heen ging. Dat lijkt me erg belangrijk voor je om weer vertrouwen te krijgen in je hulpverleners. Ook fijn dat de psychiater aan jou denkt wat betreft face to face contact. Hopelijk helpt dat je! Goed om te lezen dat je weer iets beter voelt, ik hoop dat je een stijgende lijn krijgt!
____________
Reactie op je antwoord op mijn post: Ik vind het lastig om te bepalen wanneer het nu wel of geen terugval wordt. Want je hebt gelijk dat 1 symptoom nog geen depressie maakt. Maar wat jij ook zegt, ik heb vaak genoeg de ervaring gehad dat het gewoon klopte en ik een terugval kreeg. Ik heb hetzelfde als jou en ben nu sneller hersteld van een terugval. Dus dat is wel fijn dat ik weet dat ik ook weer stabiel kan worden. Ook al zie ik dat op dat moment niet.
Ik heb mezelf 2 dagen rot gevoeld en ook echt zo'n eenzaam gevoel wat ik alleen heb bij een flinke depressie en daar schrok ik wel van. Maar de 3e dag stond ik op en het voelde gelijk aan als een goede dag. Nu voel ik me nog steeds goed en af en toe een uitschieter naar een drukkere stemming. Maar dat zakt ook weer, dus daar maak ik me niet zo'n zorgen om.
@Choco: Fijn dat de hulpverlening zo goed inspeelde op je wensen en niet over je grenzen heen ging. Dat lijkt me erg belangrijk voor je om weer vertrouwen te krijgen in je hulpverleners. Ook fijn dat de psychiater aan jou denkt wat betreft face to face contact. Hopelijk helpt dat je! Goed om te lezen dat je weer iets beter voelt, ik hoop dat je een stijgende lijn krijgt!
____________
Reactie op je antwoord op mijn post: Ik vind het lastig om te bepalen wanneer het nu wel of geen terugval wordt. Want je hebt gelijk dat 1 symptoom nog geen depressie maakt. Maar wat jij ook zegt, ik heb vaak genoeg de ervaring gehad dat het gewoon klopte en ik een terugval kreeg. Ik heb hetzelfde als jou en ben nu sneller hersteld van een terugval. Dus dat is wel fijn dat ik weet dat ik ook weer stabiel kan worden. Ook al zie ik dat op dat moment niet.
Ik heb mezelf 2 dagen rot gevoeld en ook echt zo'n eenzaam gevoel wat ik alleen heb bij een flinke depressie en daar schrok ik wel van. Maar de 3e dag stond ik op en het voelde gelijk aan als een goede dag. Nu voel ik me nog steeds goed en af en toe een uitschieter naar een drukkere stemming. Maar dat zakt ook weer, dus daar maak ik me niet zo'n zorgen om.
donderdag 30 april 2020 om 08:25
@shiverr. Ik herken dit heel erg allemaal. Dat is toch een wonderbaarlijk iets in dan na twee dagen op te knappen waar dat eerder nooit is gebeurd. Op die manier slijt het eruit.
Let vooral op het aanwezig zijn van de bovenkant. Maar op zich is het ook niet gek dat je nu blij bent gezien je niet in een depressie kwam terwijl je er bang voor was.
Maar opletten blijft goed.
Maar klinkt ook alsof je daar nu balans in hebt. Hopelijk komt er een tijdje rust aan.
Let vooral op het aanwezig zijn van de bovenkant. Maar op zich is het ook niet gek dat je nu blij bent gezien je niet in een depressie kwam terwijl je er bang voor was.
Maar opletten blijft goed.
Maar klinkt ook alsof je daar nu balans in hebt. Hopelijk komt er een tijdje rust aan.
donderdag 30 april 2020 om 08:55
@Choco: Ja vind ik wel! Nu er nog op durven vertrouwen dat het niet gelijk een terugval hoeft te zijn. Maar dat een dipje ook gewoon kan. Alleen waar ik me ook over verbaas is dat ik vanaf november tot en met half februari echt een hele heftige depressie heb gehad en dat het daarna vanaf half februari tot ong 1-2 weken geleden het minder is, maar nog niet weg. En dat het nu gewoon weg is. Vanaf mijn 14e tot paar jaar geleden had ik amper goede periodes en dan als ik een heftige terugval had, daar in blijven hangen en niet meer tot een stabiel punt komen. Want in al die jaren heb ik me maar 2/3 keer een aantal maanden echt depressie vrij gevoeld. En dat is nu wel echt verbeterd.
Die verhoogde stemming is wel in goede banen te leiden. Het is ook niet meer heel de dag dat ik hyper ben. Maar ik denk dat ik sowieso niet zo heel gevoelig ben voor een hypomanie. Of ik verwar het met een goede stemming hebben met jezelf normaal voelen. Alleen zeggen mn ouders ook, ik voel mezelf ook niet heel de dag blij. Dus dan wijk ik toch nog wat af. Ik merk het ook aan kleine dingetjes, weer dingen willen oppakken, willen daten, mn thuisstudie afmaken en zin hebben om uit te gaan etc. Maar dat is allemaal beheersbaar gelukkig.
Hoe gaat het met jou vandaag?
Die verhoogde stemming is wel in goede banen te leiden. Het is ook niet meer heel de dag dat ik hyper ben. Maar ik denk dat ik sowieso niet zo heel gevoelig ben voor een hypomanie. Of ik verwar het met een goede stemming hebben met jezelf normaal voelen. Alleen zeggen mn ouders ook, ik voel mezelf ook niet heel de dag blij. Dus dan wijk ik toch nog wat af. Ik merk het ook aan kleine dingetjes, weer dingen willen oppakken, willen daten, mn thuisstudie afmaken en zin hebben om uit te gaan etc. Maar dat is allemaal beheersbaar gelukkig.
Hoe gaat het met jou vandaag?
donderdag 30 april 2020 om 17:51
Hier ben ik weer even.
Sneller uit een terug val komen herken ik wel.
Ik had laatst 2 slechte weken en ik wist tijdens die weken dat er verbetering zou komen. Nu voel ik me weer wat beter.
Ik moet alleen opletten dat ik niet hyper wordt anders dan breekt dat meteen mijn energie af.
Wel slaap ik veel zo’n 10 uur en soms overdag nog wel eens 1,5 uur.
Mijn lichaam zal het nodig hebben. Gelukkig reageert mijn man hier ook prima op. Als ik aangeef moe te zijn dan zegt hij dan ga je toch even liggen.
Mijn medicatie switch is ook een goede beslissing geweest. Ik ben veel meer in het hier en nu en ik zie ook weer beter.
De gesprekken met de psycholoog gaan via beeldbellen en de VERS training schiet al op. Ik ben nu met nieuwe doelen bezig.
Voor iedereen even een
Sneller uit een terug val komen herken ik wel.
Ik had laatst 2 slechte weken en ik wist tijdens die weken dat er verbetering zou komen. Nu voel ik me weer wat beter.
Ik moet alleen opletten dat ik niet hyper wordt anders dan breekt dat meteen mijn energie af.
Wel slaap ik veel zo’n 10 uur en soms overdag nog wel eens 1,5 uur.
Mijn lichaam zal het nodig hebben. Gelukkig reageert mijn man hier ook prima op. Als ik aangeef moe te zijn dan zegt hij dan ga je toch even liggen.
Mijn medicatie switch is ook een goede beslissing geweest. Ik ben veel meer in het hier en nu en ik zie ook weer beter.
De gesprekken met de psycholoog gaan via beeldbellen en de VERS training schiet al op. Ik ben nu met nieuwe doelen bezig.
Voor iedereen even een
maandag 4 mei 2020 om 10:25
@Grietje: Heb jij ook een bipolaire stoornis omdat je het over hyper worden hebt wanneer je uit een depressie komt?
Maar fijn dat de medicatie switch een goede beslissing is geweest!
Hier gaat het eigenlijk nog steeds heel goed. Ik heb mijn thuisstudie weer opgepakt en ik voel me overdag goed en vaak ook wel blij. Wel heb ik heel de tijd muziek aan terwijl ik bij een depressie daar minder zin in heb of totaal andere muziek luister. Nu luister ik veel vrolijkere muziek.
Ik merk wel dat ik graag nu ik me goed voel alles wil doen. Maar ik loop alsnog tegen mijn grenzen aan. Zo zou ik veel langer willen kunnen studeren zonder hoofdpijn of moe te worden. Maar na 's ochtends 2 uur en 's middags 2 uur dan is het wel op. En daar baal ik dan 's avonds weer van dat mijn energie toch niet eindeloos is. Ook al voelt het overdag wel zo. Daar heb ik wel echt moeite mee eigenlijk.
@Choco: herken jij dit? Heb jij ook minder honger als je je echt goed voelt? Ik heb sinds ik me goed voel dus heel weinig honger en eet echt veel minder. Niet dat het erg is want ik wil afvallen, maar het past totaal niet bij wat ik eerst at.
Maar fijn dat de medicatie switch een goede beslissing is geweest!
Hier gaat het eigenlijk nog steeds heel goed. Ik heb mijn thuisstudie weer opgepakt en ik voel me overdag goed en vaak ook wel blij. Wel heb ik heel de tijd muziek aan terwijl ik bij een depressie daar minder zin in heb of totaal andere muziek luister. Nu luister ik veel vrolijkere muziek.
Ik merk wel dat ik graag nu ik me goed voel alles wil doen. Maar ik loop alsnog tegen mijn grenzen aan. Zo zou ik veel langer willen kunnen studeren zonder hoofdpijn of moe te worden. Maar na 's ochtends 2 uur en 's middags 2 uur dan is het wel op. En daar baal ik dan 's avonds weer van dat mijn energie toch niet eindeloos is. Ook al voelt het overdag wel zo. Daar heb ik wel echt moeite mee eigenlijk.
@Choco: herken jij dit? Heb jij ook minder honger als je je echt goed voelt? Ik heb sinds ik me goed voel dus heel weinig honger en eet echt veel minder. Niet dat het erg is want ik wil afvallen, maar het past totaal niet bij wat ik eerst at.
maandag 4 mei 2020 om 18:32
@shiverrr nee geen bipolaire stoornis. Ik noem het altijd zo als ik opeens vol energie zit. Zijn soms 2 dagen en daarna val ik weer terug in mijn normale lage energie level. Ik probeer op te letten dat ik dan niet te veel doe kijken of er een betere balans te krijgen is.
Zelf dacht ik wel dat ik bipolaire was alleen de diagnose is dysthyme stoornis met angstoornis. Ook heb ik veel autistische trekken.
Zelf dacht ik wel dat ik bipolaire was alleen de diagnose is dysthyme stoornis met angstoornis. Ook heb ik veel autistische trekken.
dinsdag 5 mei 2020 om 15:11
Hier gaat het telkens goed tot ik contact heb met de hulpverlening. Dan raak ik wantrouwig en angstig. Elke maandag is klote omdat ik dan mijn casemanager spreek. En dat duurt gerust dagen.
Ik ben zo klaar met die GGZ. Ze zijn op dit moment de grootste bedreiging die zich om mij heen begeeft.
En ik wil dan afstand, maar dat voelt ook niet goed. Vooral omdat ik juist achterdochtiger wordt omdat Ik dan het gevaar helemaal niet kan peilen.
Morgenochtend zie (ja zie) ik mijn psychiater om het uit te praten. Maar mijn hoop begint steeds verder af te brokkelen om er met elkaar uit te komen. Maar zonder vind ik dus ook anders. En zo voel ik mij schaak gezet.
Dit terwijl ik het nu heeel goed kan zonder de hulpverlening dat is zo droevig. Maar ik kan niet tegen de spanning van hen negeren. En niet weten hoe het zit.
Ik ben zo klaar met die GGZ. Ze zijn op dit moment de grootste bedreiging die zich om mij heen begeeft.
En ik wil dan afstand, maar dat voelt ook niet goed. Vooral omdat ik juist achterdochtiger wordt omdat Ik dan het gevaar helemaal niet kan peilen.
Morgenochtend zie (ja zie) ik mijn psychiater om het uit te praten. Maar mijn hoop begint steeds verder af te brokkelen om er met elkaar uit te komen. Maar zonder vind ik dus ook anders. En zo voel ik mij schaak gezet.
Dit terwijl ik het nu heeel goed kan zonder de hulpverlening dat is zo droevig. Maar ik kan niet tegen de spanning van hen negeren. En niet weten hoe het zit.
