Introvert? Schrijf mee!

11-12-2015 10:09 3007 berichten
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:



- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...



Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...



Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_325633 wijzigde dit bericht op 25-09-2019 20:39
Reden: .
99.56% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Unknown1985 schreef:
20-10-2018 07:49
Dat herken ik wel. Vroeger was ik daar veel gevoeliger voor en dacht ik dat ik vreemd was. Tegenwoordig maakt het me niet meer uit, maar ik zal er nog steeds niet 100% open over zijn. Het is niet dat ik er over lieg of de schijn ophoud, maar ik zal ook niet aan iedereen duidelijk laten blijken dat ik bijv. geen vrienden heb. Veel mensen zullen het toch niet begrijpen en geen zin dat daar discussie uitvoort komen en een beeld van mij dat toch niet klopt.
Ik houd dingen ook vaak een beetje vaag. Ik leef best wel op mezelf en veel mensen zouden dat wel raar vinden denk ik. Gelukkig vullen mensen dingen vaak zelf al in die je ze niet verteld ;). Al die discussies en jezelf moeten verantwoorden heb ik ook echt geen zin in. Vroeger voordat ik wist dat ik introvert was en voordat ik me er in verdiepte, vond ik het ook altijd heel moeilijk en dacht ik ook vaak dat er iets mis met me was. Nu kan ik het wel steeds beter loslaten en meer te kijken naar wat voelt goed voor mij en minder kijken naar wat doen anderen.
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_325633 wijzigde dit bericht op 25-09-2019 20:39
Reden: .
99.01% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
"Wat ben je stil" hoor ik ook wel regelmatig. Of iemand zegt me dat dat over me gezegd wordt. Het klinkt voor mij als een oordeel maar het kan natuurlijk ook gewoon 'een vaststelling' zijn of zelfs bezorgdheid. Maar het verbaast me, ik heb het met anderen eigenlijk nooit over 'hoe iemand is'. Dat is voor mij geen gespreksonderwerp. Iedereen is anders en veel meer is er wat mij betreft niet over te zeggen. Veel praten, weinig praten, sportief, liever lui dan moe, geduldig, ongeduldig, cynisch, tactisch... het kan allemaal. Dat is denk ik ook de reden dat ik wat minder goed ben in gesprekstof hebben, veel dingen neem ik gewoon voor waar aan zonder er echt wat van te vinden. Ik snap wel dat dat ook saai/te neutraal kan zijn voor mensen.
Alle reacties Link kopieren
Vorige week heb ik het uitgemaakt met mijn vriend. Het was geen super serieuze relatie, maar we zagen elkaar wel al een hele tijd. Ik merk dat ik me nu wel heel erg opgelucht voel en dat ik zelfs het prima vind om alleen te blijven nu! Eerder had ik steeds het gevoel van: ik moet iemand vinden, want zo hoort dat.

Zijn er meer introverten hier die ervoor kiezen om alleen te blijven? In mijn relatie merkte ik dat ik intimiteit heel lastig vond (misschien ook omdat ik niet zoveel voor hem voelde). Ook lijkt het me lastig om steeds met iemand samen te zijn, terwijl ik het heel fijn vind om in mijn vrije tijd regelmatig alleen te zijn en mijn eigen ding te doen.
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_325633 wijzigde dit bericht op 25-09-2019 20:40
Reden: .
99.38% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Unknown1985 schreef:
31-10-2018 12:06
Als je opgelucht bent kan het alleen maar een goede beslissing zijn geweest. :-) ik herken het niet direct. Maar moet wel zeggen dat als mijn man er niet meer zou zijn, ik niet denk dat ik ooit iemand tegenkom die zo goed bij me past. En die ik bij wijze van spreken 24/7 om mee heen kan hebben zonder me te gaan irriteren.
Ja lijkt me ook heel lastig om zo iemand te vinden! Fijn dat het jou gelukt is :)
Alle reacties Link kopieren
Heleris schreef:
31-10-2018 11:34
Vorige week heb ik het uitgemaakt met mijn vriend. Het was geen super serieuze relatie, maar we zagen elkaar wel al een hele tijd. Ik merk dat ik me nu wel heel erg opgelucht voel en dat ik zelfs het prima vind om alleen te blijven nu! Eerder had ik steeds het gevoel van: ik moet iemand vinden, want zo hoort dat.

Zijn er meer introverten hier die ervoor kiezen om alleen te blijven? In mijn relatie merkte ik dat ik intimiteit heel lastig vond (misschien ook omdat ik niet zoveel voor hem voelde). Ook lijkt het me lastig om steeds met iemand samen te zijn, terwijl ik het heel fijn vind om in mijn vrije tijd regelmatig alleen te zijn en mijn eigen ding te doen.
Bij mij is het deels een keuze. Ik heb nou eenmaal veel me-time nodig. Maar soms het gevoel dat ik een maatje mis. De keren dat ik iets met een man had voelden gauw beklemmend. Het waren geen serieuze relaties, meer kalverliefdes. Bij alles wat ik deed veel nadenken. Wat moet ik ermee aan? Hoort dit zo? Bij mijn FWB had ik ook moeite. Ik wilde wel, maar het werd geen succes. Moeite met me volledig op mijn gemak voelen. Lichamelijk en geestelijk. En ik voelde te weinig voor hem. Ik betwijfel of ik het ooit zal kunnen. De liefde meemaken in het algemeen.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben liefst samen alleen, zeg maar. Ik voel me ook volledig op m'n gemak bij hem. Ik vind het best lastig dat mijn vriend meer outgoing is. Niet dat ik hem claim, nee, prima wanneer hij andere dingen doet. Al ben ik er eerlijk in, het liefst heb ik hem elke avond naast me op de bank. Soms kom je er niet onderuit om er ook in mee te gaan omdat er bij een activiteit van zijn vrienden dan verwacht wordt dat hij met partner komt. Dan laat ik regelmatig verstek gaan.... want hij wel weer jammer vindt. Voor hem is het win-win als ik meega, én hij hoeft zich niet bezwaard te voelen dat ik weer alleen zit, én hij is met zowel mij als z'n vrienden.
Met intimiteit heb ik geen moeite, nee, ik geef me vrij snel en schik me ook makkelijk als introvert. Ga ook wel uit van vertrouwen. Het lijkt me eenzaam wanneer dat niet zou kunnen... maar ik snap ook wel dat het niet altijd een keuze is.
Alle reacties Link kopieren
hondenmens schreef:
31-10-2018 14:01
Bij mij is het deels een keuze. Ik heb nou eenmaal veel me-time nodig. Maar soms het gevoel dat ik een maatje mis. De keren dat ik iets met een man had voelden gauw beklemmend. Het waren geen serieuze relaties, meer kalverliefdes. Bij alles wat ik deed veel nadenken. Wat moet ik ermee aan? Hoort dit zo? Bij mijn FWB had ik ook moeite. Ik wilde wel, maar het werd geen succes. Moeite met me volledig op mijn gemak voelen. Lichamelijk en geestelijk. En ik voelde te weinig voor hem. Ik betwijfel of ik het ooit zal kunnen. De liefde meemaken in het algemeen.
Heel herkenbaar. Dat beklemmende gevoel had ik ook en alles overdenken. Ik voelde me vaak ook gespannen als ik bij hem was, nooit helemaal op mijn gemak, terwijl dat verder niet aan hem lag want hij was altijd heel aardig en geduldig. Ik vraag me ook af of ik ooit echt verliefd kan worden en er helemaal voor kan gaan. Ik denk dat ik toch altijd die twijfels blijf hebben.
Alle reacties Link kopieren
Heleris schreef:
01-11-2018 09:19
Heel herkenbaar. Dat beklemmende gevoel had ik ook en alles overdenken. Ik voelde me vaak ook gespannen als ik bij hem was, nooit helemaal op mijn gemak, terwijl dat verder niet aan hem lag want hij was altijd heel aardig en geduldig. Ik vraag me ook af of ik ooit echt verliefd kan worden en er helemaal voor kan gaan. Ik denk dat ik toch altijd die twijfels blijf hebben.
Die van mij was ook heel geduldig en dwong me nergens toe. Maar verder konden we zo weinig delen qua interesses. We hadden ook nogal een verschillend dagritme. Hij is 1 keer een nacht blijven logeren. Omdat we meer een beeld wilden krijgen van hoe samen zijn nou is. Ik vond het verschrikkelijk. Liep zelfs misselijk van de stress. Dag en nacht iemand constant bij me. Gastvrouw moeten spelen. Alles overleggen. Wat gaan we eten, wat doen, hoe laat dit en dat? Ik werk er gek van.
hondenmens schreef:
31-10-2018 14:01
Bij mij is het deels een keuze. Ik heb nou eenmaal veel me-time nodig. Maar soms het gevoel dat ik een maatje mis. De keren dat ik iets met een man had voelden gauw beklemmend. Het waren geen serieuze relaties, meer kalverliefdes. Bij alles wat ik deed veel nadenken. Wat moet ik ermee aan? Hoort dit zo? Bij mijn FWB had ik ook moeite. Ik wilde wel, maar het werd geen succes. Moeite met me volledig op mijn gemak voelen. Lichamelijk en geestelijk. En ik voelde te weinig voor hem. Ik betwijfel of ik het ooit zal kunnen. De liefde meemaken in het algemeen.
Precies dit.
Ik vind het heerlijk alleen, maar soms mis ik inderdaad ook wel een partner. Mocht ik ooit iemand tegenkomen, dan wordt het wel latten.
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben een lat-relatie maar zijn best veel samen. Mn vriend is ook een 1 op 1 persoon en ik voel mij heel fijn samen met hem :) Wat ik dan wel weer als commentaar hoor is dan dat we niet samen als stel met andere stellen dingen ondernemen. Maar daar heb ik geen behoefte aan en mn vriend ook niet. Zie mijn eigen vrienden regelmatig en het is goed zo ;) lekker rustig en overzichtelijk.

Was btw even weg van dit topic. Lekkere vakantie gehad en daarna bleek mn nieuwe baan het toch niet te zijn :( dikke stress en na 3 weken gestopt in overleg. Nu WW en solliciteren...
Alle reacties Link kopieren
@mandarijntje:
Hoe gaat het met jou nu? Beter opgeknapt in de afgelopen maand?
Oh nee Shewolf, wat balen! Hopelijk vind je gauw ander werk.
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
01-11-2018 14:20
Oh nee Shewolf, wat balen! Hopelijk vind je gauw ander werk.
Ik doe mn best. Had maandag al een gesprek.
Maar het moet wel goedvoelen. Krijg toch beetje een knauw zeg maar als t zo gelopen is qua zelfvertrouwen.
Ja snap ik :hug:
Ik herken het helaas wel. op dit moment. Ik zit nu even tijdelijk thuis. Op het werk is afgelopen weken heel veel gebeurd wat op het personeel en bewoners een behoorlijke impact gehad. Ik ga volgende week met examens beginnen dus vandaar dat ik nu even thuis zit. Even bijtanken. Ik moet zometeen voor een extra vergadering/mededeling naar werk, ben er gewoon echt zenuwachtig voor.
Alle reacties Link kopieren
He wat vervelend :( ja dan moet je even een stapje terugnemen en op je grenzen letten. Ja ik probeer niet teveel druk erop te zetten en echt iets te vinden wat goed voelt. Bij mn laatste baan was er gewoon geen inwerktijd enzo en dan gelijk in het diepe gegooid + ikzelf kon niet zo snel meekomen en alles netjes afleveren alsof ik er al jaren werk...

Sterkte zometeen! Hoop dat het meevalt wat er vertelt gaat worden.
Ja, die grenzen aangeven blijft toch wel een dingetje.
Eigenlijk ging het al een paar weken niet lekker met me, maar ik durfde me niet ziek te melden omdat we al personeeltekort hebben. Maar lang verhaal kort, uiteindelijk toch ziek gemeld, omdat ik in zag dat het écht even niet meer ging.
Ik ben er wel voor mezelf uit dat ik hier niet wil blijven werken. Gewoon teveel onzekerheid en stress, dat is niet fijn werken. Ik heb nog een paar maanden te gaan, daarna loopt mijn contract af. Volgende week examens, dus mocht het daarna nog niet lekker gaan meld ik me weer ziek. Ik heb er echt een hekel aan dat ik het moest zeggen, maar ik heb zoiets van: als ik nu mijn grenzen niet aangeef, zit ik zometeen helemaal lang thuis.
Maargoed, even kijken wat ze zeggen straks. Gelukkig ben ik daarna nog een paar dagen vrij.

Wel vervelend dat je dan gelijk in het diepte wordt gegooid. Welke sector werk je?
Alle reacties Link kopieren
Ja precies want als je langer wacht dan zal je nog langer uitvallen. Ik ken het hoor, ziekmelden vind ik heel lastig.
Hoop dat je het gaat redden tot die tijd. Wat voor werk doe je? Zorg neem ik aan?
Doen ze wel beetje lief op werk hierover?

Ik werkte in de financiële sector, retail. Admin werk. En daarna dus een maand als reisadviseur bij klein reisbureau.
Ik ben beter in een groot bedrijf waar alles duidelijk is en men tijd heeft blijkbaar ;)
Ja de zorg.
Ik stuur je vanavond of morgen even een pb. Is een lang verhaal en wil dat niet op het forum hebben staan ;)
He bah, Shewolf, Ik weet helaas hoe jij je voelt, ben zelf ook tijdens mijn proeftijd gestopt. Had zelf geen goed gevoel bij de baan maar wilde het nog wel de kans geven, maar uiteindelijk zag het bedrijf het ook niet met mij zitten. Dus ook momenteel werkeloos. En inderdaad ook weer een flinke knauw gehad.

Was dit nou die baan waar je al eerder op had gesolliciteerd en dat ze toen nee zeiden en nu bij de tweede keer ja? Zoiets stond me bij...
Alle reacties Link kopieren
Kwebbeltje91 schreef:
01-11-2018 15:19
Ja de zorg.
Ik stuur je vanavond of morgen even een pb. Is een lang verhaal en wil dat niet op het forum hebben staan ;)
Yes :) check ik dat!
Alle reacties Link kopieren
snorriemorrie schreef:
01-11-2018 15:53
He bah, Shewolf, Ik weet helaas hoe jij je voelt, ben zelf ook tijdens mijn proeftijd gestopt. Had zelf geen goed gevoel bij de baan maar wilde het nog wel de kans geven, maar uiteindelijk zag het bedrijf het ook niet met mij zitten. Dus ook momenteel werkeloos. En inderdaad ook weer een flinke knauw gehad.

Was dit nou die baan waar je al eerder op had gesolliciteerd en dat ze toen nee zeiden en nu bij de tweede keer ja? Zoiets stond me bij...
Aw meen je niet! Ja je kijkt er toch naar uit naar een leuke nieuwe baan, mensen erover vertellen. En dan, bam, klaar.
Ai wat balen voor jou ook hoor. Vooral als je zelf nog wel wilt doorgaan dan is het gewoon een klap in je gezicht :(

Jep, twee keer. En nu dus terug bij af :rolling:
Maar anderzijds weet ik nu ook dat dit het niet was. Dus weer een leerpuntje.

Solliciteer je veel nu?
Ja, het was wel een klap. En het is ook best lullig gegaan, want ze hadden me een contract voor 12 uur aangeboden, ik heb toen nog aangegeven dat ik dat een goede tid vond, omdat ik wegens gezondheidsproblemen langzaam wil opbouwen, dat was prima. Vervolgens kwamen ze al direct in de eerste week of ik 20 uur wilde komen, vanwege inwerken. Dat heb ik gedaan. En toen opeens wilden ze dat ik elke week 20 uur kwam, omdat ze me anders niet goed konden beoordelen.... Toen heb ik gezegd dat dat niet kon, en toen was het dus direct over en hoefde ik dan helemaal niet meer te komen :facepalm:

Ik ben nu niet aan het solliciteren, zit in de ziektewet en merkte wel snel dat mijn klachten weer terugkwamen nadat ik was begonnen met werken, eigenlijk zelfs al daarvoor. Dus ja, nu maar weer ziektewet :facepalm:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven