Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

Dan zit je 20 minuten lang naast een bekende in de crewbus en komen we er pas achter bij het uitstappen

Ze woonde in hetzelfde gebouw als ik. Gisteren is ze 2 gebouwen verder verhuisd. We kennen elkaar van elkaar telkens tegen te komen voor de ingang van ons gebouw. Daar kwamen dan lange gesprekken van. Een paar dagen geleden kwamen we erachter dat we eind November samen in Mauritius zijn. Niet dezelfde vlucht maar onze layover overlappen 20h. Dus nu hebben we elkaars nummer om daar af te spreken voor het avondeten. Cabin crew life...

Ik besefte net weer hoe bijzonder het eigenlijk is om in een gebouw vol collega's te wonen. Je ziet hier continue (24/7) koffers, uniformen (zeg je dat zo? Mijn NL gaat erop achteruit...), crewbussen,... en ik vind dat normaal.

Mijn ouders vroegen een paar dagen geleden, tijdens onze laatste skypesessie, of Halloween hier ook zo'n big deal is. Jazeker! In een stad waar elke nationaliteit vertegenwoordigd is en waar mensen vaker reizen dan gemiddeld is dat niet zo vreemd. Je kon hier afgelopen week al elke avond naar een Halloweenparty. De jaarlijkse Halloweenparty van onze maatschappij is elk jaar uitverkocht en was een big deal. Iedereen sprak erover.

Ik verwachtte echter geen Trick or Treat taferelen te zien. Want de meeste mensen wonen in appartementsgebouwen. De kinderen hoeven hun gebouw dus niet uit. Er was om 18h wel een halloweenactiviteit voor de kinderen uit de buurt in het park voor de deur. Mijn verbazing was dan ook groot toen er net een wandelende pompoen van een jaar of 4 met een plastic pompoen in de ene hand (om snoepgoed in te doen) en zijn moeders hand in de andere de trap naar mijn gebouw opliep. 2 tellen later stond het stel weer buiten. Weggestuurd door security. Je kan in een crewgebouw niet zomaar overal gaan aanbellen voor snoepgoed. De meeste crew zijn namelijk toch op dieet. Maar wellicht is de voornaamste reden dat je grote kans loopt crew wakker te bellen terwijl ze proberen te slapen voor of na hun vlucht.

Dat, en je geraakt sowieso nooit binnen in een crewgebouw zonder de naam en bijhorend appartementsnummer. Vervolgens moet de crew in kwestie toestemming geven om de bezoeker de eer van toegang te verlenen.

Het is dus niet zo verwonderlijk dat, los van die ene slecht geinformeerde moeder met haar pompoentje, er verder geen kleine griezelfiguurtjes op zoek naar snoepgoed te zien waren in mijn crewbuurt.

Zoals gezegd... het is heel bijzonder, wonen in een crewgebouw.

Happy Halloween dames!

De eerste vlucht van mijn topbidmaand (morgen) had nog een aangename verrassing in petto.

Ik keek even mijn reportingtime na zodat ik weet wanneer ik moet gaan slapen vanavond toen mijn oog viel op het bizarre vluchtnummer. Er stond een extra nummer voor. Zou het?

Snel keek ik naar de crewlijst voor beide vluchten en voor de 2de vlucht stond er ontzettend veel crew op de lijst. Genoeg om 2 vliegtuigen te bemannen.

Ik belde naar de crewlijn voor duidelijkheid en toen hoorde ik de magische woorden: "You're operating on the way going and DEADHEADING ON THE WAY BACK"

Yes yes yes!!! Ik heb niet eens geboden voor een deadheadingvlucht!

Wat is deadheading:
Deadheading crew zijn off duty, in die zin dat ze geen passagiers moeten bedienen. Integendeel, ze mogen genieten van dezelfde geneugden als gewone passagiers. Enkel in geval van een noodgeval moeten we assisteren. Ze worden echter wel gewoon betaald aangezien ze in opdracht van hun werkgever aan boord zijn.

Waarom deadheaden:
Vaak in het geval dat de heenvlucht met een 777 gevlogen wordt (minder crew nodig) en de terugvlucht een A380 (meer crew nodig) of andersom.

Maar in dit geval is het ingewikkelder. Heenvlucht is 777, terugvlucht is A380. Maar desondanks zijn we met veel deadheaders voor de terugweg. Dat komt volgens mij door de layovers. We hebben 3 verschillende layovers: 24h, 28h en 30h. Waarom we 3 verschillende layovers hebben en verschillende toestellen opereren naar MRU is een uitstekende vraag waar ik zo snel geen antwoord op weet. En volgens mij is het antwoord een combinatie van heel veel factoren: connecties, legalities, populaire bestemming,... Het antwoord zal in ieder geval heel uitgebreid zijn. Als er nog eens een captain of andere crew in dit topic komt piepen kan die misschien een tipje van de sluier lichten.

Anyway, ik ben er heel blij mee! Ze proberen deadheading crew altijd te upgraden naar bussinessclass. Maar aangezien we nu met een hele hoop crew zijn, zullen de meest junior crew (waaronder ik) in economy achterblijven. Maar daar lig ik niet van wakker.

Utakar schreef: ↑

01-11-2019 16:41

Moet je dan ook in uniform vliegen Dolly? Of mag je dan gewoon in je eigen kloffie, met misschien wel naamkaartje ofzo op?

(en vooral, wat heerlijk!)

Geniet ervan!

Ik moet mij in uniform aanmelden voor de pick-up aan het hotel en om door de luchthaven te lopen. Eenmaal aan boord kleed ik mij om in mijn eigen kleren (zonder naamplaatje) voor de passagiers boarden. Mijn outfit moet wel presentabel zijn anders moet ik mijn crew pyjama aan. .

Maar ik heb een jeansbroek, hemdje en cardigan mee dus zover zal het wel niet komen.

Sorry dames. Ik ga later zeker in op de vragen! Het is helaas ontzettend slecht weer in Mauritius maar ik had weer een avond om nooit te vergeten.

Promethium schreef: ↑

02-11-2019 11:44

Hoe wordt bepaald wie de deadheading crew is en wie gewone crew?

Toeval meestal. Of die crew heeft geboden op een deadheadvlucht.

In dit geval is het mijn hele crew die zich mag laten bedienen door onze collega's. Door (oa) 2 knappe exemplaren dan nog!

Superuser2018 schreef: ↑

02-11-2019 12:19

Echt een goede maand zo. Gave fotoshoot en deadhead terug vanuit Mauritius. Klopt het dat het nu in Dubai ook weer wat beter wordt? Minder warm?

Sinds begin oktober werd het steeds aangenamer. Nu is het weer perfect! Aangenaam warm (nog steeds boven de 30 graden) en 's nachts voelt het als een Nederlandse zomeravond.

Ik zit nu klaar voor mijn wake-up call. En dan is het inpakken en wegwezen.

Opgepast! Hoog sex in the city gehalte!

Gisterenavond kwamen we een hoop andere crew tegen in de bar. Dus we zaten met een A380 crew en een 777 crew rond een hoop tafeltjes. Ik kwam wat later toe en plofte neer tussen de "andere" crew. Langs mij zat een leuke kerel met sexy blonde krulletjes. Hij bleek van de UK te zijn en had geweldige humor. Het klikte meteen. Zijn armen zaten behoorlijk strak in zijn hemd met korte mouwen. Dat kwam vooral door de forse omvang van de armen in kwestie. (Kijk in zijn ogen als je met hem praat Dolly!)

Tegenover mij zat nog een knappe man. Een Italiaan bleek al snel. Met een über Italiaanse naam. Telkens als ik hem aankeek, zag ik dat hij ook naar mij keek.

Na wat aperitiefjes verhuisden we met z'n naar het buffet voor het diner. Daar zijn altijd 2 lange travels gereserveerd voor de crew. Mr UK reserveerde voor zichzelf een plaats naast mij aan tafel. Helaas niet duidelijk genoeg want Mr Italy nam zijn plaats in. Zo kwam ik erachter dat hij 1 jaar jonger is dan ik en een heel zachtaardig karakter heeft.

Na het eten gingen Mr Italy en ik op de vrijgekomen plaatsen naast Mr UK zitten. De 2 mannen hadden samen gevlogen en konden goed met elkaar opschieten. Een heuse "bromance" zoals we het lachend noemden.

...

Oeps! Wake-up call! To be continued...

En we gaan door.

Na ons bezoek aan het buffet liepen we weer naar de bar. Ik kwam wat later aan omdat ik een omweg maakte voor een sanitaire stop. Toen ik me weer bij het gezelschap voegde was er geen plaats meer. Mr UK stond onmiddellijk op om dat op te lossen. Er waren makkelijkere oplossingen voorhanden maar hij koos ervoor om iedereen aan zijn linkerkant te laten opschuiven om een extra stoel aan zijn rechterkant te plaatsen. Wat drankjes later voelden we ons zelfzeker genoeg om de dansvloer onveilig te maken. Enfin, ík voelde mij daar zelfzeker genoeg voor. De 2 mannen niet. Maar nadat ik hen had achtergelaten om mijn heupen aan het werk te zetten, deden ze na 1 nummer hetzelfde. De rest van de collega's stonden al een uur het beste van zichzelf te geven. We hebben de DJ wat langer dan voorzien aan het werk gehouden maar uiteindelijk was het toch tijd om naar onze hotelappartementen te gaan. Ik was nog even met Mr UK aan het smsen in mijn kamer toen er een berichtje kwam van Mr Italy. Hij vroeg of ik samen met hem ons drankje wilde opdrinken op het strand voor onze kamer. (We hadden ons laatste drankje meegenomen. We hadden er immers voor betaald) Maar ik was inmiddels behoorlijk dronken en had geen interesse om daar nog een schepje bovenop te doen. De rest van mijn drankje ging dus gewoon de wasbak in.

Een man stelt zo'n vraag echter niet zomaar. Maar ik had de hele avond meer oog voor de charmante Mr UK.

Ik heb MR Italy de volgende ochtend duidelijk gemaakt dat ik hem heel aantrekkelijk vind maar dat de "spark" mankeerde. Hij reageerde heel lief en ik kon weer ontspannen in zijn gezelschap. We hebben daarna nog een leuk gesprek gehad.

De deadheading vlucht terug was heel leuk. Het was alsof je op bezoek bent bij je beste vriendin en doet alsof je thuis bent. Heel anders dan personal travel wanneer de crew je niet kent want in dit geval kende ik de crew vanop de layover. Mr Italy was de hele vlucht heel lief voor mij. Op een bepaald moment liep hij voorbij, keek naar mij, ik lachte naar hem, hij lachte terug en hield net iets te lang oogcontact waardoor hij pardoes tegen een passagier opliep die ook in het gangpad liep. Deed mij heel erg aan mij denken als ik in de buurt ben van een leuke man.

Mr UK had galleydienst dus die zag ik alleen wanneer ik de collega's ging bezoeken in de galley. Hij was dan altijd hartelijk en er werd wat geflirt.

Aangekomen in Dubai moesten Mr UK en ik dezelfde bus nemen. Hij woont namelijk 2 gebouwen verder. Na een kort gesprek werd het stil. Ik deed geen moeite om het gesprek weer op gang te brengen want ik wist dat hij moe was van de vlucht. Maar toch knaagde het. En nu?? Gaat dit weer zo eindigen? Heb ik het weer verkeerd begrepen?

Toen de bus aan mijn halte stopte stond hij ook op. Huh? Dit was zijn halte toch niet? De volgende halte is recht voor zijn gebouw. Maar hij stapte desondanks samen met mij uit. Toen we onze koffers uit de laadruimte hadden genomen gaf hij mij een afscheidsknuffel. Hij zei: "Jammer dat je hier in de buurt nergens een glas kan gaan drinken want ik kan er wel een gebruiken." Ik: "Ik heb gewoon een "bar" in mijn appartment. Moet je anders ook eens overwegen."
Hij grapte: "Dus je gaat mij eens uitnodigen voor een drankje dan?"
Ik: "Misschien doe ik dat wel."

Heel cool van mij. Helaas liep ik op dat moment de ingang van mijn appartmentsgebouw voorbij en moest ik teruglopen. Heel cool Dolly...

Ik keek nog even om en zag hem met zijn 2 koffers naar zijn gebouw lopen waar de crewbus inmiddels al was gestopt. Vreemd.

Ik heb nu anderhalve dag vrij. Daarna 2 vluchten na elkaar. Onmiddellijk na mijn laatste vlucht, vlieg ik naar huis voor 12 dagen vakantie. Dus ik vermoed dat het hier weer gaat ophouden. Het bekende riedeltje. Maar goed, ik had mooi weer een verhaal voor de liefhebbers van tragedies.

Ik ben er echter zeker van dat de aviation liefhebbers morgen weer wat vragen hebben over mijn deadheadvlucht. Dus die komen ook nog aan hun trekken.

In de tussentijd kruip ik mijn bed in om de gebeurtenissen nog eens af te spelen in mijn hoofd tot ik in slaap sukkel.