Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

dat zou wel verklaren waarom hij aan mijn halte uitstapte ware het niet dat:
1. Hij in uniform was (net als ik)
2. 1 grote koffer en handbagage bij had
3. Het al 01h in de nacht was
4. Hij in de bus zei dat hij moe was van een drukke vlucht.

Helaas dames. De romaticus in mij wilde dat graag geloven maar het realistisch stemmetje in mijn hoofd had bovenstaande argumenten klaar. Desondanks wilt de romaticus zich nog niet gewonnen geven. De 8ste hebben we beiden nog een dag vrij tussen 2 vluchten door voor ik op vakantie ga. Dus ik overweeg een laagdrempelige koffiedate voor te stellen. Als laatste poging. Maar de moed is wel tot in mijn schoenen gezakt. Misschien wacht ik wel tot na mijn vakantie.

Intussen ben ik wakker na een dutje van maar liefst 4h! Ik was dus echt moe. De keelpijn is er nog steeds. Ik moet wel zeggen dat er slechtere locaties zijn dan een hotel om ziek te zijn. Room service!!

Vandaag hoorde ik een keer bij de "senior" crew in economy. We vlogen in de 777 en waren met 6 crew in economy:
Crew 1 (meest senior)
Crew 2
Ik
Crew 4
Crew 5
Crew 6 (first operational)

Crew 6 had haar 2 trainingsvluchten gehad en vloog vandaag voor het eerst als operational crew. Ik werkte als MR4 (4de deur rechterkant) en zij als ML4 (juist! 4de deur linkerkant). Ik nam haar dus onder mijn vleugels. En dat was nodig bleek al snel. Haar vleugels waren er nog niet klaar voor om alleen te vliegen.

Ik had al eerder met de purser van vandaag gevlogen. Ze is aardig maar heel erg streng. De passagiers waren nog niet aan boord of er werd al een crew gerapporteerd omwille van Image en Uniform tekortkomingen. Redenen: te strakke rok (door gewichtstoename) en nagellak niet meer netjes. Toen tijdens de vlucht een knoop van haar waistcoat afviel stonden de tranen haar nader dan het lachen. Ik zag het aankomen en lachte: "Het is echt jouw dag niet he! Kom, ik heb dat zo voor je opgelost. Blijf hier." Ik nam het papieren afvalzakje uit de seatpocket van een lege passagierstoel en liep terug naar de galley.

Om 1 of andere reden plakt er op die papieren zakjes een papiertje met 2 dunne, lange ijzertjes in. Ik heb tot op de dag van vandaag nog niet kunnen uitdokteren waar die voor dienen (niet om het zakje dicht te binden in ieder geval. Veel te kort) maar crew heeft daar een heel nuttige functie voor gevonden. Een cabin crew hack als het ware. En vandaag gaf ik die kennis door aan mijn junior crew.

Ik haalde het ijzertje uit de laagjes papier en bevestigde de knoop met behulp van dat ijzertje terug aan haar waistcoat. Een werkje van 5 minuten. "Zo, die knoop komt er nooit meer vanaf! Je kan dat ijzertje rustig laten zitten als je je uniform naar de wasserij brengt. De helft van de crew loopt rond met knopen die op deze manier zijn bevestigd." Want zo'n ijzertje ruk je niet zomaar los als je met je knoop ergens achter blijft haken en het slijt niet.

Ik heb het daarna nog eens moeten uitleggen aan de 2 andere junior crew.

Crew nummer 6 probeerde uit alle macht haar steentje bij te dragen maar was nog niet genoeg vertrouwd met de service om vooruit te denken. Heel normaal! Dus ik gaf haar wat taken zodat ze minder het gevoel had alleen maar in de weg te lopen. Dat deed ze desondanks toch. Zelfs simpele taken als de koffiepotten vullen was lastig. De grote theezakken die we gebruiken voor de theepot scheurde ze aan de zijkant open ipv langs boven Dat had ze toch echt al moeten doen in trainingcollege... Ik corrigeerde haar geduldig zonder te laten merken dat ik dat een heel bizarre actie vond. Stress doet namelijk rare dingen met een mens. Toen ik haar vervolgens vroeg om water in de potten te doen, begreep ze niet hoe dat moest. Oef.. ok.

Dit alles had als gevolg dat ik haar vanuit de galley in de gaten hield als ze, vastbesloten om haar steentje bij te dragen, de cabin inliep om een callbell te beantwoorden. Ik stond dan klaar om haar vragen te beantwoorden, aan te wijzen waar ze bepaalde items kon vinden in de galley of om het over te nemen als passagiers "lastige" vragen hadden waarna ik haar briefte over hoe ik het opgelost had. 1 keer zag ik haar niet meer in de cabin en liep ik naar de midgalley toe waar ze verloren naar de containers staarde.
"Lukt het?"
"Ik zoek de drystore"
"Die is hier, achter je."
"Ah! Een passagier vroeg achter een zoute snack. Die zitten hierin toch?"
"Oh, nee die moet je in de bar gaan zoeken. Hier, geef maar meteen 2 zakjes."

Dat is echter niet vreemd. Containers staan altijd op dezelfde plek maar die plek is anders voor elke galley. Om het nog lastiger te maken, verplaatsen galleyoperators die soms naar een, voor hen, "logischere" locatie. Het duurt een hele poos voor je blindelings je weg weet te vinden. Zelfs nu sta ik soms nog alle containers af te speuren. Vooral als ik plots nog eens op de A380 moet vliegen na lang 777 te hebben gevlogen. Dan zoek ik de containers op de plek waar die op de 777 zitten terwijl die op de A380 aan de andere kant zitten ofzo. Vermoeidheid helpt ook niet.

Crew 6 liep me de hele vlucht achterna. Op een bepaald moment heb ik moeten zeggen dat ze in de midgalley moest blijven om daar te helpen. We hadden per galley namelijk een bepaald aantal crew nodig voor de service.

Omdat we in de aftgalley met 1 crew teveel stonden, liep ik naar de midgalley. Waarop zij hetzelfde deed. Maar toen waren we daar met 1 crew teveel. Dus ik draaide me weer om om naar achter te lopen. Toen ik halverwege over mijn schouder keek zag ik dat ze me weer volgde Toen heb ik haar gezegd dat ze samen zou werken met crew 5 aan de linkerkant en dat ze in de midgalley moest blijven.

Omdat we niet zoveel passagiers hadden, deden we de service een beetje anders. Mogelijk zorgde dat bij haar voor nog meer verwarring.

Morgen zit het toestel propvol... en ik heb de drukste positie van allemaal voor mijn rekening genomen (galleyoperator. Ik ga de containers laten staan ). Hopelijk heeft ze vandaag genoeg opgepikt om morgen wat zelfstandiger te werken, maar ik vrees er een beetje voor.

Yabanci schreef: ↑

07-11-2019 00:49

Hij stapte bij jouw appartement uit en geef aan zin te hebben in een drankje:

1. Uniform doet dus niet terzake want bij jou in huis zou niemand dat zien.
2. Hij kan moeilijk zijn bagage in de bus laten staan.
3. Hij zegt zelf dat die zin in een drankje heeft.
4. Zie 3.

Voelde jij je ook zo onwetend tijdens je eerste vlucht of had was deze junior extra onhandig?

Onderwerp 1: aaargh... ik weet het niet. Ik voel me net een onhandige puber.

Onderwerp 2: ik was zeker overwhelmed. Maar ik wist wel hoe ik koffie of thee moest maken en dergelijke. Maar ik was dan ook niet onervaren als Cabin Crew. 7 jaar eerder heb ik een zomerseizoen gewerkt als crew bij Jetairfly. Nu Tui. En met 10 jaar ervaring in customer service is omgaan met klanten en klachten ook een 2de natuur geworden. Het enige waar ik onzeker over was en wat ik nog moest leren was een nieuwe service en andere (maar ook veel vergelijkbare) safetyprocedures in een veel groter vliegtuig. Bij Tui vloog ik enkel met de schattige 737.

Maar, ik vond haar desondanks wel heel erg stuntelen. Ik had in September nog iemand aan boord voor haar eerste operational. Die was veel vlotter. Iedereen is anders. Ik hoop alleen niet dat ze me vraagt om een peer to peer te schrijven. Een soort van collega beoordeling die je moet verzamelen doorheen je probation maanden. (Ik weet even niet meer hoe dat heet in het Nederlands.) Ik zal dan toch heel goed moeten nadenken hoe ik eea formuleer. De wil om te werken en om te leren is er zeker wel. En ze was heel aardig. Als het morgen veel beter gaat is het echter wel heel positief. Dan leert ze snel.

Zo, bijna tijd om terug te vliegen. Ik heb 5 keelpastilles op sinds gisterenavond. Net nog een Advil genomen tegen verkoudheidssymptomen. Die neem ik mee in mijn handtas samen met de neusspray. Ik voel namelijk dat mijn oren pijn beginnen doen. Dit keer ga ik geen barotrauma oplopen. Ziek, terwijl ik de zwaarste positie op mij heb genomen voor een overboekte vlucht. Misschien kan ik nog wisselen.

Overmorgen nog 1 korte avond turnaround overleven en dan kan ik de ochtend erna naar huis! Daar lekker uitrusten. I can do this!

Met een beetje geluk ben ik genezen voor de turnaround. Ik heb anderhalve dag de tijd.

Frizz schreef: ↑

07-11-2019 21:15

Dolly je klinkt naar mannen terughoudend en onzeker. En dan verbaas je je erover dat ze niet doorzetten. Hoe komt dat toch?

Flirten kan ik als geen ander. Face to face in ieder geval. Meestal geven mannen het eerste subtiele zetje en dan pik ik daarop in.

Maar het probleem met flirten is dat dat vaak gewoon een leuk tijdsverdrijf is. Niet persé een opening voor meer. En daar wringt het.

--

Mijn oren zijn nog ok. Wellicht dankzij de medicijnen. Normaal klaren mijn oren vanzelf tijdens het dalen maar dit keer moest ik zelfs het vasalva maneuvre gebruiken om mijn oren open te krijgen. Had ik geen ontzwellers genomen of mijn neusspray gebruikt was het waarschijnlijk minder prettig geweest.

So far, so good. Morgen nog die turnaround en dan staat niets mijn vakantie nog in de weg.

Ik moet maar weer eens vitamines gaan slikken om mijn immuunsysteem te boosten denk ik.

duizel schreef: ↑

08-11-2019 07:15

Aan de andere kant: hoe waarschijnlijk is het dat ze op een Nederlands forum komen?

Uitermate onwaarschijnlijk. Ze spreekt in de verste verte geen Nederlands. Ze zou al een vreemde zoekopdracht aan Google moeten geven om hier terecht te komen. Dan zou ze vervolgens een hoop door een vertaalbot moeten gooien en een heel topic moeten doorspitten om tot deze posts te komen.

Het zou een hele lastige opdracht worden om te schrijven over mijn werk als ik noch passagiers, noch collega's, noch bestemmingen mag noemen.

Voor jullie lijkt eea duidelijker omdat jullie al maanden meelezen. Maar mensen die niet voor mijn maatschappij werken kunnen op geen enkele manier achter de namen van operating crew van een bepaalde vlucht komen zonder zelf aan boord te zijn van die bewuste vlucht. En zelfs zij zullen haar niet herkennen in mijn omschrijving. Haar omgang met de passagiers was fantastisch. Die hebben echt niet gemerkt dat ik achter de schermen instructies en oplossingen aanreikte. Zoals gezegd is iedereen anders. Sommigen zijn meteen weg met de service maar worstelen met de omgang met passagiers. In haar geval was het andersom. Anderen zijn veel sneller weg met alles, al dan niet door eerdere werkervaring.

Aan het einde van de heenvlucht zei ik haar dat het tijdens de terugvlucht veel makkelijker zal gaan. Want het zou precies hetzelfde zijn. En dat klopte ook. Voor we aan boord gingen gisteren gaf ik haar nog wat laatste instructies voor haar nieuwe positie. Voor de service overliep ik nog even de stappen en toonde ik haar waar ik alles had klaargezet. De service heeft ze vervolgens vlekkeloos gedaan.

Het duurde bij mij ook een maand voor ik inzicht kreeg in de voorbereidingen van de service. Vooruitdenken is heel lastig als je de service zelf nog niet onder de knie hebt. Je moet eerst weten wat er voor elke service op de cart moet en of we koffie en thee schenken die service om te weten wat je moet klaarzetten. En als de rest van de crew als een wervelwind door de galley raast is het lastig om je zelf ook nuttig te maken, want waar is iedereen mee bezig en wat moet er nog gebeuren??? En dan komt daar nog bij dat je niet goed weet waar alles verborgen zit en de galley klein is. Dus even rustig zoeken gaat niet. Je staat dan al snel in de weg.

Er moet zoveel tegelijkertijd gebeuren en je geraakt al snel het overzicht kwijt.

Het enige waar ik me echt over verbaasde was het incident met het theezakje en de koffiepotten vullen. Maar dat komt omdat ik me niet kon herinneren of ik daar zelf moeite mee had 8 jaar geleden. Ik heb dat echter gewoon geweten aan haar zenuwen en daar verder niets van laten merken. Ik wilde haar niet nerveuzer maken. Ik had haar ook gezegd dat het nu het moment is om vragen te stellen. Geen vraag is te gek.

En dat deed ze gelukkig ook de hele vlucht. Dat was voor mij een teken dat ze het echt graag goed wilde doen. Voor de landing vroeg ze mij nog even om de laatste stappen te overlopen zodat ze wat zelfzekerder was. Ze wist echter precies wat ze moest doen.

Ik ben zo blij dat ik dat stadium voorbij ben. Twijfelen over alles wat je doet. Zo vermoeiend!

Als ik de indruk heb gewekt dat ik haar een hopeloos geval vond dan was dat zeker niet de bedoeling. En dat is ze ook zeker niet. Het komt echt wel goed. We have all been there...

Ik vond het echter wel goed dat ze me eraan herinnerde hoe ver ik zelf ben gekomen. Dat was ik 8 maanden geleden. Ik had echter geluk al wat ervaring te hebben met koffie en thee zetten aan boord van een vliegtuig.

Sommigen hebben haar wellicht al gezien op Instagram maar we hebben onverwacht weer even een nieuwe kitten in huis.

Mijn roommate heeft haar de geweldige naam Pumpkin gegeven. Ik noem haar liefdevol Baby Pumpkin terwijl Jenny haar Pumpkin Pie noemt. Ze had eigenlijk al weg moeten zijn maar toen ik vanmiddag terug kwam van een wandeling naar Costa Coffee stak er plots een piepklein kopje uit boven de rugleuning van onze sofa. Ze is (in tegenstelling tot Bolek) prachtig! Bolek had onze harten gestolen met zijn aparte karakter. Hij was spraakzaam en aanhankelijk. Pumpkin is stil en zelfstandig.

Toen ik ze voor het eerst zag een paar dagen geleden was ze broodmager en zwak. Nu is ze al wat bijgekomen en ziet er een stuk gezonder uit. Ze is ook minder zwak en is veel speelser. We zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe thuis. Het feit dat ze FIV heeft maakt zoeken naar een nieuwe thuis lastiger. Maar ze is super gemakkelijk en mooi dus dat speelt wel in haar voordeel. Er is een crew die interesse heeft maar moet haar vriend nog overtuigen. Ze zijn nog naar andere kittens aan het kijken maar ze stuurde net een bericht dat Pumpkin tot nu toe nog steeds de favoriet is van haar vriend.

Aangezien ik en Jenny over een paar dagen op vakantie vertrekken gaat Pumpkin even naar een andere fostercrew. Daar zal het koppel dinsdag langsgaan om kennis te maken met Baby Pumpkin. Ik ben ervan overtuigd dat Pumpkin hen volledig zal inpakken met haar onweerstaanbare charmes. Ik kan nog eea van haar leren

RamsayStreet schreef: ↑

08-11-2019 13:47

Ik had haar al gespot en vind haar echt een lief snoetje hebben.

Misschien is het een idee wanneer je je nieuwe topic opent om niet te verwijzen naar de plek waar jouw airlines gevestigd is TD.

Gewoon 'Gone Flying' oid. Dat is het nog lastiger naar jou terug te koppelen. 0rivacy enzo.

1 van de redenen dat ik een nieuwe titel wilde. Zo heel relevant is mijn woonplaats niet.

Ik had zelf ook nog eentje bedacht "Dolly is still flying" of iets in die richting. Overduidelijk met 1 van de bedenkingen in mijn achterhoofd.

---

Mannen

Krijg nu wat! Toen ik een layover had in Brussel was ik met mijn zus en een andere crew op pad. Hij en ik hadden al samen gevlogen en woont in mijn wijk. We konden het goed met elkaar vinden. Mijn flirtradar had signalen opgepikt maar ik heb zelf geen romantische interesse dus ik ben daar niet in meegegaan. Ik had sindsdien niets meer van hem gehoord en had verder niet meer aan hem gedacht tot er plots een smsje binnenkwam. Vanavond is het Dry Night in Dubai. Dan is er geen alcohol te krijgen in clubs of bars. Dus hij en zijn vrienden besloten hun eigen voorraad aan te spreken. Of ik gezellig mee wilde komen doen?

Nou nee... ik ben ziek helaas. Anders was ik wel even gedag gaan zeggen. (Ik vlieg morgennamiddag pas) Maar het punt dat ik wilde maken is, mannen durven blijkbaar gerust 2 weken te wachten voor ze nog eens een poging wagen. Ik dacht dat mannen per definitie het object van hun bewondering overladen met smsjes. Dat blijkt dus persoonsgebonden te zijn. Of misschien hangt het af van de mate van hun interesse? Het zijn net mensen die mannen.

Ik ben niet persé teleurgesteld in mannen maar het hele "knappe csv" verhaal zit nog vers in het geheugen.

---

Gisteren kwam ik in een situatie terecht waarbij ik onmiddellijk dacht, dit moet ik aan de viva dames vertellen!

Ik heb mij dan toch laten overhalen om even iets te gaan drinken met Michael (die crew van Brussel) en zijn vrienden. Nieuwe mensen leren kennen is altijd leuk. Dus vooruit! De borrel ging door in het appartement van zijn beste vriend. We spraken af voor het gebouw en gingen nog snel wat party essentials kopen in de supermarkt ernaast. Eenmaal in de lobby kwamen we een andere dame tegen die ook was uitgenodigd. Samen gingen we naar boven om kennis te maken met de gastheer en de rest van de gasten.

Toen ik het appartement binnen wandelde kon ik mijn ogen niet geloven. In de keuken stond niemand minder dan Mr UK! Hij was de gastheer en de beste vriend van Michael! Hij was lang niet zo verbaasd als ik maar ik kreeg niet de tijd om daar lang over na te denken want Michael stelde mij voor aan de rest van de groep. Halverwege mijn biertje wandelde er nog een verrassing binnen. (Wat een avond!) Mr Italy! Lucio vanaf nu. Hij was wél verrast en liep naar mij toe om mij een knuffel te geven.

Later die avond verklaarde Max (Mr UK) waarom hij niet verbaasd was dat ik plots in zijn appartment stond. De dag na onze Mauritiusvlucht had hij afgesproken met Michael, zijn voormalige (dat stukje had ik gemist) roommate. Nou, dus toch geen smoesje. En toen ben ik ter sprake gekomen. Volgens Max ging de conversatie zo:
Max: "I flew with this hot girl from Belgium yesterday!"
Michael: "With Dolly?"
Max: "... eh, yes! What the ***. You know her?"

En het gevolg kennen we. Prachtig viva verhaal. Maar viva verhalen zijn net telenovella's. Er is altijd een twist.

Michael had mij eerder die avond in de supermarkt de geschiedenis van hem en zijn beste vriend uit de doeken gedaan. (Toen wist ik dus nog niet dat we het over Max hadden.) Michael en Max waren roommates tot Max verhuisde om dichter bij zijn vriendin te zijn. "Triest eigenlijk," zei hij. "Ik weet niet wat de huidige status van hun relatie is, maar het ging de laatste tijd niet lekker. Dat komt ervan als je iets begint met je beste vriendin. Is mij ook overkomen."

There you have it. Max heeft een vriendin. Ik wist dat er iets niet pluis was.

Toen het al veeeeel te laat was liep Lucio met mij mee naar mijn gebouw waar hij een taxi naar huis zou nemen. Hij zei toen dat hij weet dat ik Max leuk vind. Great! Michael had ook al hetzelfde gezegd. Ik begreep er niks van. Ik had namelijk gepaste afstand gehouden gezien het feit dat Max een vriendin heeft.
Lucio zei ook dat hij weet dat Max zijn vriendin nooit zal verlaten. En toen zoende hij mij.