Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

Ik heb gisteren even geskyped met mijn moeder. Na haar mijn spannend verhaal te hebben verteld heb ik mijn hart uitgestort over mijn eveneens hobbelige liefdesleven (al een teaser voor het verhaal ). Ik heb ontzettend gehuild. De tranen die eerst maar met mondjesmaat kwamen, stoomden dit keer onbedaarlijk over mijn wangen. Precies wat ik nodig had! Ik voel me stukken beter.

Het feit dat ik straks koffie ga drinken met een manspersoon die over een goddelijk lichaam beschikt helpt ook.

En dan nu het verhaal:

Het begon allemaal met een random drugs- en alcoholtest net voor mijn vlucht. We moeten inchecken aan een apparaat en dan krijg je te zien in welke briefingroom je moet zijn en krijg je je bagagelabel in geval van een layover. Dit keer verscheen er echter de boodschap: "you have been selected for a rondom drug and alcoholtest. Please proceed to..."

Toen ik had uitgevogeld waar ik moest zijn bleek ik niet de enige van de Jakarta crew te zijn. De meesten konden al vrij snel naar de briefingroom vertrekken, maar ik en mijn cabin supervisor bleven achter omwille van het feit dat ik het medisch team niet kon geven wat ze nodig hadden aangezien ik standaard naar het toilet ga net voor ik moet inchecken. Uiteindelijk heb ik toch een poging ondernomen na een liter water te hebben gedronken. Dapper nam ik het potje aan en begaf mij naar het toilet. Zorgvuldig positioneerde ik het potje op de juiste plek. Ik wilde namelijk geen druppel van de kostbare vloeistof verspillen! Ik wilde absoluut de vlucht halen want achterblijven in Dubai met liefdesverdriet was geen optie! In een staat van opperste concentratie waarbij ik zoveel mogelijk probeerde te ontspannen, perste ik alles eruit wat er mogelijk in zat. Vol spanning haalde ik het potje tevoorschijn. Ja!!! Precies op het streepje!!! Ik had het gered. Triomfantelijk kwam ik tevoorschijn uit mijn hokje en gaf het potje met een brede grijns aan de vrouw die het resultaat zou checken. Dat het resultaat negatief was, was geen verrassing.

Ik werd minuten voor de passagiers aan boord kwamen met privé vervoer naar het vliegtuig gebracht. De briefing en de checks had ik gemist. Maar ik check altijd alles voor ik naar een vlucht vertrek dus ik was prima op de hoogte van de bijzonderheden.

Op de terugweg gaf de purser mij de R1 positie op de B777 3class. Ik stond dus gepositioneerd in First Class als meest junior crew! Dat kon omdat FC leeg was. De purser had me graag in zijn buurt geloof ik. Tijdens boarding had ik niks anders te doen dan uit mijn neus eten en een praatje slaan met een stel Nederlanders in Bussiness class.

De hele vlucht was extreem bumpy. De seatbeltsigns waren nagenoeg de hele vlucht aan. Aan het einde van de eerste service, toen ik en 1 andere collega als laatste passagiers voorzagen van een snack en een drankje (de rest had zelfs al afgeruimd), kwamen we onverwacht in hevige turbulentie terecht. Het soort waarbij het vliegtuig plots een aantal meter naar beneden zakt. Ik was net bezig met het inschenken van drankjes toen ik plots een beetje boven de vloer zweefde. Ik probeerde mijn dienblad zoveel mogelijk boven de trolley te houden om te vermijden dat passagiers een plakkerige appelsapdouche kregen. In plaats daarvan kreeg ik de volle laag. Nat en plakkerig probeerde ik mij neer te zetten op de grond en clampte mij vast aan de stoelen naast mij. De trolley stond gelukkig al op de rem. Terwijl ik uit alle macht de armleuningen vast probeerde te houden, waren passagiers aan het schreeuwen, kotsen en plassen in hun stoel (ja echt!). Een passagier naast mij vroeg of ik ok was. Nog steeds gezeten op de grond, keek ik op, lachte en zei: "Yes I'm fine. Comes with the job!" Na een paar minuten konden mijn collega en ik naar onze jumpseat kruipen waar we ons stevig vastgespten.

Ik hield er enkel een plakkerig uniform aan over en een snee in mijn vinger. Toen het ergste voorbij was heb ik de passagiers zoveel mogelijk geholpen met vochtige handdoeken die ik in Bussiness class had gespot. De cabine was een puinhoop.

Dat is pas vliegen!

Dit is nu precies de reden dat we altijd vragen om je riem vast te doen. Zulke turbulentie kan de flight crew namelijk niet spotten op de radar. Als het komt, dan komt het zonder waarschuwing.

Robinson schreef: ↑

11-04-2019 20:34

Allereerst wat vervelend voor je dat de liefde zo snel geindigd is maar het betekent dat er iemand rondloopt die beter bij je past!
Haha wat een verhaal! Ben je al eens echt bang geweest?
Ik zag trouwens dat er weer open days zijn, in nl heb ik gemist maar in mei wil ik wellicht een poging gaan wagen!

Ik ben nog geen moment bang geweest. Behalve misschien toen we in het midden van de nacht in de galley stonden terwijl de meeste passagiers sliepen en een collega een verhaal vertelde over een crew op een layover. Die was 1 van haar cabinschoenen kwijt. Uiteindelijk opent ze haar kluis (die had ze niet gebruikt dus die was niet op slot) en daar ligt haar schoen samen met een briefje. "Ik vond het leuk om naar je te kijken terwijl je sliep".

Klinkt heel ongeloofwaardig maar we worden gewaarschuwd voor dat soort zaken door het securityteam. Er is een sessie tijdens de laatste dag van de opleiding waarbij we een hoop waargebeurde verhalen te horen krijgen om daarvan te leren.

Ik sluit mijn hotelkamer altijd heel zorgvuldig.

Wat leuk dat je het ook wilt gaan proberen! Je weet bij wie je terecht kan met je vragen.

Vandaag is het weer inpakken geblazen. Ik ben daar behoorlijk handig in geworden.

Mijn strandspullen zitten standaard in een strandtas: bikini, strandlaken, zonnecrème.

Mijn nachtkastspullen idem: pil, oordopjes, slaapmasker, gsmlader, wereldstekker, slaappillen voor noodgevallen (soft spul zonder voorschrift),...

Bij mijn make-up ligt ook een tasje klaar. Als ik me opmaak voor een vlucht gaat alles wat ik gebruik linea recta in dat zakje.

Mijn layover badkamer spullen zitten ook permanent in mijn toiletzak. Shampoo en zeep gebruik ik van de hotels dus neem ik nooit mee.

Als ik moet inpakken gooi ik gewoon al die zakken in mijn koffer en dan hoef ik enkel over mijn kledij na te denken.

Wat nooit uit mijn koffer komt: waszak, drinkbus, speciale handdoek voor het haar (nou ja.. deze was ik wel eerst even maar gaat na het drogen weer terug in de koffer) en shower caps die ik verzamel in hotels (voor mijn schoenen).

Kledij: meestal neem ik dezelfde setjes mee. Die setjes kunnen onderling gecombineerd worden, kreuken niet en kunnen voor meerdere gelegenheden. 1 paar hakken, 1 paar slippers en 1 paar makkelijke schoenen voor sightseeing.

Sportkleding neem ik niet meer mee. Ik sport enkel in Dubai. Ik heb al genoeg beweging aan boord en veel tijd heb je niet op een layover. Slapen, eten en wat rondkijken en je hebt het weer gehad. Dan ga ik mijn tijd echt niet verspillen in de gym.

En ik moet zeggen dat werkt prima. Ik ben ontzettend afgevallen hier en draag weer met plezier een bikini. Mijn buik is na vele jaren eindelijk weer plat! Toen ik hier aankwam was ik een beetje chubby. (En zo ben ik ook aangenomen!) Het verschil is enorm. Want ik heb geen weegschaal en moet het dus baseren op mijn spiegelbeeld en kledij dat te groot is geworden. Toen ik gisteren collega's van de opleiding tegen kwam riepen ze van ver: "OMG! You lost so much weight! What did you do!?"

Hopelijk blijft dat zo want je krijgt langs alle kanten waarschuwingen dat je behoorlijk gaat aankomen als je eenmaal vliegt. De meesten moeten na 4 maanden een nieuw uniform gaan halen wegens te klein. Ik ruil mijn uniform dus voorlopig nog niet in voor een maatje kleiner

Anyway, morgenochtend vertrek ik voor een sector van 5 dagen: Bangkok-Sydney. In Bangkok ga ik sowieso voor een massage. In Sydney heb ik dit keer 32h de tijd én geen regen maar zon dit keer. Ik ben er zeker van dat ik bij andere crew kan aansluiten voor een excursie. Hopelijk heb ik leuke crew! Tot nu toe zijn die nog niet tegen gevallen.

Good day mates! Groetjes uit Sydney!

Ik heb nog even tijd voor de collega's naar de lobby komen om samen iets te gaan eten in de stad. De captain kent een leuke plek.

Dus ik heb even tijd om over mijn fantastische nacht in Bangkok te vertellen. Tijdens de briefing hoorde ik dat ze net nu Songkran vieren in Thailand. Oftewel het waterfestival. Het is de nationale feestdag daar en de festiviteiten duren een aantal dagen. Ze wisten mij te vertellen dat ze elkaar dan nat spuiten met water. Ik kon me er niks bij voorstellen maar ik begreep dat ik dat niet mocht missen.

Eenmaal aangekomen trok ik op aanraden van mijn supervisor een bikini aan onder mijn outfit en kroop samen met hem en 3 andere collega's in een kleurrijke tuk tuk voor een wilde, nachtelijke rit door de straten van Bangkok naar de plek waar de festiviteiten plaatsvonden.

Straten vol door en door natte mensen gingen elkaar te lijf met waterpistolen. Er werd gedanst en gedronken in de straat. (Nacht)winkels en danscafé's stonden onder water. Hier en daar werden tuinslangen gebruikt om de menigte nog meer verkoeling te bezorgen. Het duurde niet lang voor we er net als iedereen uit zagen alsof we in een zwembad gesprongen waren. 1 groot feest! Ik had een geweldige tijd. Ik had zelfs een leuk gesprek met 2 Amsterdammers die speciaal voor deze gelegenheid naar Bangkok zijn gekomen.

Drijfnat kropen we uiteindelijk opnieuw in een tuktuk om terug naar het hotel te gaan.

Wat een ervaring! Als ik geen crew was had ik hier waarschijnlijk nooit van gehoord, laat staan dat ik erbij aanwezig zou zijn. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit mocht meemaken.

Ik had al een aantal dagen in de gaten dat mijn weerstand achteruit ging. De keel begon te kriebelen. Dus ik liet de airco uit in de hotelkamer of zo laag als aangenaam was. Ik sliep zoveel ik kon.

Maar het mocht niet baten. De terugvlucht viel nog mee dankzij wat medicijnen maar de landing was lastig. Omdat we een "short cut" konden nemen ging de daling 2x zo snel met alle gevolgen van dien. Zo'n daling is voor een gezond persoon al wat ongemakkelijk. Dus toen ik "short cut" hoorde wist ik genoeg: dit ging niet prettig worden.

En inderdaad, omdat de holtes in mijn hoofd niet vrij waren kon de druk aldaar zich niet snel genoeg aanpassen aan de snel stijgende druk in de cabine.
Een doffe druk in mijn hoofd en pijn in mijn rechter oor waren het gevolg. Ik kon mijn oor een tijdlang niet klaren waardoor ik dus alles heel dof hoorde. Een uur later lukte dat wel, leek het. Maar toch bleef mijn gehoor doffer dan normaal. Daardoor begon ik te twijfelen of ik geen barotrauma had opgelopen.

Omdat ik meende dat dat toch echt anders voelt ben ik toch naar huis gegaan ipv eerst naar de clinic.

Na geslapen te hebben tot 15h werd ik wakker als een hoopje ellende. Nog steeds ontzettend moe en met een pijnlijke keel. Maar de pijn in mijn oren baarde me meer zorgen. Ik besloot dat ik geen risico's mocht nemen hoewel ik nog steeds twijfelde of het wel een barotrauma was. Even checken kon geen kwaad.

Dus ik nam de eerstvolgende crewbus naar het hoofdkantoor en na een dutje van 20 minuten kwam ik daar aan. Ik sleepte mezelf naar de clinic en vroeg om een barotrauma check. Ik voelde me zo ellendig van vermoeidheid na een multisector en van het ziek zijn dat ik een paar traantjes niet kon bedwingen toen ik wachtte op de dokter. Ik had in de lift al moeite met de juiste verdieping te kiezen. Ik klikte steeds de verdieping aan waar ik was ingestapt. Gelukkig snapte een collega zonder woorden meteen wat er aan de hand was (We have all been there) en zei begripvol: "Just follow me". Mijn donkere kringen schenen door mijn make-up, ik had waterige ogen en ik liep er ook maar suf bij. Dus wellicht had zelfs een kantoorcollega wel eea in de gaten gehad maar crew weet dat als er sprake is van wat wij "fatigue" noemen, een begeleidende hand het enige is dat helpt. Informatie komt dan niet meer binnen. Praten gaat niet meer. Je voelt je dronken zonder een druppel alcohol.

Na 3 minuten vechten tegen de vermoeidheidstranen riep de arts mijn naam.

Verdict: Geen barotrauma! Maar wel een stevige oorontsteking. Het is nu zaak om tegen maandag genoeg te genezen om te vliegen. Het gevaar om een barotrauma op te lopen blijft namelijk wel gewoon aanwezig als je vliegt met een oorontsteking. Dus dat het nu niet mis is gelopen is slechts een kwestie van geluk. Of misschien eerder omdat de oorontsteking pas echt toegeslagen is na de vlucht. Ik heb medicijnen meegekregen en 20 minuten na aankomst op het hoofdkantoor zat ik alweer op de bus terug naar huis.

Ik heb wat eten aan huis laten komen, mijn medicijnen genomen, was in de machine gestopt (doet me eraan denken dat ik de was moet ophangen!) en ben weer even gaan slapen.

Nu maar hopen dat ik overmorgen beter ben.

mayou schreef: ↑

20-04-2019 08:14

Nooit, maar dan ook echt nooit gaan vliegen wanneer je niet kunt klaren. Je zult niet de eerste zijn die daardoor barotrauma oploopt. Beterschap in ieder geval.

Songkran is niet zomaar een feestdag, het is het Thais nieuwjaar, waar iedere Thai het hele jaar naar uitkijkt. Superleuk, ietwat nat feest . Zilke dingen mogen meemaken, dat zijn de kersen op de taart van het vliegleven!

Klaren kan ik nog wel. Alleen lastiger. Beide oren blijven "vol" voelen en ik hoor minder goed. De sinussen in mijn aangezicht zijn ook aangetast volgens mij.

De arts zei dat ik morgen de lift moet nemen naar +24ste verdieping. (Moet ik even voor naar de buren) Om te kijken of dat goed gaat.

Maar ik ga ook gewoon terug naar de clinic denk ik. Moet ik nu echt zelf gaan bepalen met een ritje in een lift of ik fit to fly ben? Ik heb liever dat een arts kijkt of mijn oren genezen zijn of niet. Feiten wil ik! Geen vermoedens.

Tegenwoordig is het niet meer het officiële Nieuwjaar blijkbaar. Toch? (Ik had het even gegoogled. Je kan niet meedoen aan festiviteiten als je niet weet wat het is. ) Dat valt op 01/01 sinds de jaren 40. Maar ze zijn het originele Nieuwjaar gewoon blijven vieren. En gelijk hebben ze! Wat een feest!

En ietwat nat!? Ik zag eruit als een verzopen kat.

Oh vergeten te zeggen! Volgende maand vlieg ik 2x naar AMS. Iemand ik kan tegenkomen in de lucht?