Reizen
alle pijlers
Vakantieblunders
donderdag 9 juli 2020 09:08
De vakantie ziet er dit jaar anders uit dan normaal. De sfeer is toch wat minder ontspannen.
Met weemoed zat ik oude albums door te bladeren. (Ja, uit de tijd dat je 2 fotorolletjes van 24 mee nam, weloverwogen foto's maakte en bij thuiskomst die rolletjes moest laten ontwikkelen. En vervolgens moest je een week wachten om te ontdekken dat de helft mislukt was).
En bij elke vakantie waren er momenten waar we toen hard om moesten lachen.... of juist achteraf, nu dus, pas hard om kunnen lachen.
Schrijf hier je blunders van je af.
Toevoeging: vakantieleed mag ook hoor. Ik zie in de reacties ook nogal wat leed voorbij komen, waar, achteraf, nog wel om gelachen kan worden!
TO trapt af;
* alles voor een bruine kleur, aan de eerste avond zó verbrand dat we 3 dagen geen shirtje konden verdragen. Veel stappen zat er niet bij.
* op vakantie met een vriendje, in een dronken bui werden er enkele naaktfoto's genomen (geen extreme dingen), die rolletjes werden ontwikkeld in het dorp, bij de fotograaf (die weer bevriend was met mijn schoonouders). De fotograaf keek de foto's even voor ons na.... waar wij bij stonden.
* blunder van anderen; het hotel tegenover ons had ruime balkons. Een stelletje aan de overkant vergat even dat we gewoon mee konden kijken terwijl ze de liefde bedreven. Wij waren niet de enigste die het zagen.
* vanuit de zee terugstrompellen naar mijn handdoekje, neerploffen en de oogjes dicht.
Even later werd ik gewekt, lig ik gewoon een paar plekken ernaast en dus op iemand anders zijn handdoek.
Bleek dat stelletje ook in ons hotel te zitten. Schaamde mij telkens diep.
Met weemoed zat ik oude albums door te bladeren. (Ja, uit de tijd dat je 2 fotorolletjes van 24 mee nam, weloverwogen foto's maakte en bij thuiskomst die rolletjes moest laten ontwikkelen. En vervolgens moest je een week wachten om te ontdekken dat de helft mislukt was).
En bij elke vakantie waren er momenten waar we toen hard om moesten lachen.... of juist achteraf, nu dus, pas hard om kunnen lachen.
Schrijf hier je blunders van je af.
Toevoeging: vakantieleed mag ook hoor. Ik zie in de reacties ook nogal wat leed voorbij komen, waar, achteraf, nog wel om gelachen kan worden!
TO trapt af;
* alles voor een bruine kleur, aan de eerste avond zó verbrand dat we 3 dagen geen shirtje konden verdragen. Veel stappen zat er niet bij.
* op vakantie met een vriendje, in een dronken bui werden er enkele naaktfoto's genomen (geen extreme dingen), die rolletjes werden ontwikkeld in het dorp, bij de fotograaf (die weer bevriend was met mijn schoonouders). De fotograaf keek de foto's even voor ons na.... waar wij bij stonden.
* blunder van anderen; het hotel tegenover ons had ruime balkons. Een stelletje aan de overkant vergat even dat we gewoon mee konden kijken terwijl ze de liefde bedreven. Wij waren niet de enigste die het zagen.
* vanuit de zee terugstrompellen naar mijn handdoekje, neerploffen en de oogjes dicht.
Even later werd ik gewekt, lig ik gewoon een paar plekken ernaast en dus op iemand anders zijn handdoek.
Bleek dat stelletje ook in ons hotel te zitten. Schaamde mij telkens diep.
thanx wijzigde dit bericht op 09-07-2020 20:24
4.70% gewijzigd
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 10 juli 2020 21:01
Maar hoe ging dat dan? Vertel eens wat meer?SNagelkerke schreef: ↑10-07-2020 20:10Ooit dochtertje vergeten op het vliegveld. Wat een stres! Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Maar nu tel ik voor de zekerheid alle kindjes altijd drie keer.
't Is al met al een heel gedoe
vrijdag 10 juli 2020 21:25
Niet direct een blunder,wel een vrij bizarre reiservaring 
Jaren geleden trok ik met de rugzak liftend door Zuid-Europa naar Griekenland.Had net een lift gekregen van een Nederlandse vrouw tot halverwege Griekenland.Zij had me s'middags tot Larisa gebracht,midden Griekenland en langs de snelweg naar Athene gedropt.Hoopte van daaruit die avond nog Athene te bereiken.
Helaas lukte het liften niet en het werd al donker.Ik had al bijna de moed opgegeven en doodmoe van het wachten,toen er een grote auto kwam aanrijden en iets verderop stopte.Een man stapte uit en wenkte me dat ik mee kon rijden.Opgelucht liep ik snel naar de auto,een grote stationwagen toe.Hij deed de achterklep open en gebaarde dat ik achterin kon.Toen zag ik het pas goed omdat zo'n lampje van witte plastic kaars aan ging,dat het een lijkwagen was maar wel leeg.Hij had nl juist iemand weggebracht en was op de terugweg naar huis,Athene. Ik aarzelde even maar hij had m'n rugzak al ingeladen.En gebaarde dat ik rustig achterin kon gaan liggen en evt slapen,was nu plek genoeg.De glazen plaat was echter behoorlijk hard om op te liggen.Bovendien kon ik me toch niet echt ontspannen.Dus later maar bij hem voorin gaan zitten.Zo reed ik dus het laatste deel van m'n reis in een lijkwagen s'nachts naar Athene.
Een heel vriendelijke man overigens,Dennis (weet z'n naam nu nog).Hij bracht me zelfs nog helemaal tot aan de ingang van een camping in Athene.Hij wilde ook niets voor de rit hebben.Waarschijnlijk was hij allang blij dat hij een passagier had met wie hij kon praten onderweg![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Jaren geleden trok ik met de rugzak liftend door Zuid-Europa naar Griekenland.Had net een lift gekregen van een Nederlandse vrouw tot halverwege Griekenland.Zij had me s'middags tot Larisa gebracht,midden Griekenland en langs de snelweg naar Athene gedropt.Hoopte van daaruit die avond nog Athene te bereiken.
Helaas lukte het liften niet en het werd al donker.Ik had al bijna de moed opgegeven en doodmoe van het wachten,toen er een grote auto kwam aanrijden en iets verderop stopte.Een man stapte uit en wenkte me dat ik mee kon rijden.Opgelucht liep ik snel naar de auto,een grote stationwagen toe.Hij deed de achterklep open en gebaarde dat ik achterin kon.Toen zag ik het pas goed omdat zo'n lampje van witte plastic kaars aan ging,dat het een lijkwagen was maar wel leeg.Hij had nl juist iemand weggebracht en was op de terugweg naar huis,Athene. Ik aarzelde even maar hij had m'n rugzak al ingeladen.En gebaarde dat ik rustig achterin kon gaan liggen en evt slapen,was nu plek genoeg.De glazen plaat was echter behoorlijk hard om op te liggen.Bovendien kon ik me toch niet echt ontspannen.Dus later maar bij hem voorin gaan zitten.Zo reed ik dus het laatste deel van m'n reis in een lijkwagen s'nachts naar Athene.
Een heel vriendelijke man overigens,Dennis (weet z'n naam nu nog).Hij bracht me zelfs nog helemaal tot aan de ingang van een camping in Athene.Hij wilde ook niets voor de rit hebben.Waarschijnlijk was hij allang blij dat hij een passagier had met wie hij kon praten onderweg
nighttripper wijzigde dit bericht op 10-07-2020 23:01
7.53% gewijzigd
Vraag blijft,why is the rum gone?
vrijdag 10 juli 2020 22:09
Ik ging in mijn eentje op vakantie naar een warm land. Heerlijk.
Heb hoogtevrees en een heel slechte conditie, en had mezelf opgegeven voor een wandeling naar een leuk dorpje, er stond bij dat het voor niet geoefende mensen was.
Ik in de bus mee. De wandeling bleek iets voor geoefende berggeiten en dat dorpje bleek op enorme hoogte te liggen.
Maarja, ik was in mijn eentje dus kon niet echt zeuren dus klom en wandelde dapper met de groep mee.
Ik had het te druk met niet vallen en niet paniek te raken om echt op anderen te letten, maar ik liep tussen mensen dus prima.
Uiteindelijk was het klaar en zat ik in een bus, maar ik zag mijn eigen reisleider niet.
De buschauffeurs konden met elkaar communiceren en zo hoorde ik dat ik in de verkeerde bus zat bij de verkeerde groep, TWEE GROEPEN LATER. De andere reisleider scheen echt in paniek te zijn geweest omdat ik echt 'kwijt' was.
Ik werd keurig naar mijn hotel gebracht, was eerlijk gezegd te moe en teveel mijn paniek aan het onderdrukken van de wandeling om me te schamen.
Achteraf bleken mensen van mijn eigen groep nog de halve wandeling terug te hebben gelopen maar ik was dus zo sloom.
Niemand kon zich voorstellen dat een fitte jonge meid zoals ik zo ver achterop kon raken
Heb hoogtevrees en een heel slechte conditie, en had mezelf opgegeven voor een wandeling naar een leuk dorpje, er stond bij dat het voor niet geoefende mensen was.
Ik in de bus mee. De wandeling bleek iets voor geoefende berggeiten en dat dorpje bleek op enorme hoogte te liggen.
Maarja, ik was in mijn eentje dus kon niet echt zeuren dus klom en wandelde dapper met de groep mee.
Ik had het te druk met niet vallen en niet paniek te raken om echt op anderen te letten, maar ik liep tussen mensen dus prima.
Uiteindelijk was het klaar en zat ik in een bus, maar ik zag mijn eigen reisleider niet.
De buschauffeurs konden met elkaar communiceren en zo hoorde ik dat ik in de verkeerde bus zat bij de verkeerde groep, TWEE GROEPEN LATER. De andere reisleider scheen echt in paniek te zijn geweest omdat ik echt 'kwijt' was.
Ik werd keurig naar mijn hotel gebracht, was eerlijk gezegd te moe en teveel mijn paniek aan het onderdrukken van de wandeling om me te schamen.
Achteraf bleken mensen van mijn eigen groep nog de halve wandeling terug te hebben gelopen maar ik was dus zo sloom.
Niemand kon zich voorstellen dat een fitte jonge meid zoals ik zo ver achterop kon raken
vrijdag 10 juli 2020 22:10
Oh ja hoor jij bent zeker echt Sophie NagelkerkeSNagelkerke schreef: ↑10-07-2020 20:10Ooit dochtertje vergeten op het vliegveld. Wat een stres! Gelukkig is het allemaal goed gekomen. Maar nu tel ik voor de zekerheid alle kindjes altijd drie keer.
vrijdag 10 juli 2020 22:27
Mintel,ja dat was ook idd de reactie van m'n vrienden later thuis
Maar ik had al een uur of 5 daar gestaan en het werd al bijna nacht.Ik had ook geen eten of drinken meer (stom wel) omdat ik door m'n vorige lift daar in een buitenwijk aan de snelweg was afgezet.En ik had geen idee waar ik zou moeten overnachten (was al wezen kijken voor een verscholen plek ergens in het veld).En dan doe je soms iets,en pas later bedenk je...WTF
Maar ok,ik ben waarschijnlijk 1 van de weinige mensen die 2x in z'n leven een rit achter in een lijkwagen maakt
Vraag blijft,why is the rum gone?
vrijdag 10 juli 2020 22:34
Nighttripper schreef: ↑10-07-2020 22:27Mintel,ja dat was ook idd de reactie van m'n vrienden later thuis
Maar ik had al een uur of 5 daar gestaan en het werd al bijna nacht.Ik had ook geen eten of drinken meer (stom wel) omdat ik door m'n vorige lift daar in een buitenwijk aan de snelweg was afgezet.En ik had geen idee waar ik zou moeten overnachten (was al wezen kijken voor een verscholen plek ergens in het veld).En dan doe je soms iets,en pas later bedenk je...WTF
Maar ok,ik ben waarschijnlijk 1 van de weinige mensen die 2x in z'n leven een rit achter in een lijkwagen maakt
Dat denk ik ook!
de wereld wacht om ontdekt te worden
vrijdag 10 juli 2020 22:43
Heb je even. Met mijn moeder een dagje met het vliegtuig naar Londen. Daar de bus gepakt naar Oxford, in de veronderstelling dat hij naar het centrum van Londen ging (Oxford street). We hebben heerlijk rondgewandeld in de universiteitsstad Oxford en zijn later nog een keer een dagje naar Londen geweest.
Aankomen op Corfu en de reisleider vraagt waar we naar toe gaan... uh, Corfu toch? Hoezo welk dorp, welk hotel? Het duurde even voordat we de reispapieren hadden opgeduikeld uit onze handtassen en flink wat vertraging veroorzaakt.
In Lissabon de lokale stadsbus terug naar het vliegveld genomen ipv de snelbus. Gelukkig nog net op tijd voor het vliegtuig.
Toen ik met mijn broer en moeder op vakantie was, sliep ik bij mijn moeder op de kamer (Mijn vader kon dat jaar niet mee) en midden in de nacht stond mijn broer in onze kamer. Hij was door het bed gezakt, zei hij. Mijn moeder heeft hem toen weer naar bed gestuurd omdat hij zou dromen. De volgende dag zagen we de ravage in zijn kamer...
Aankomen op Corfu en de reisleider vraagt waar we naar toe gaan... uh, Corfu toch? Hoezo welk dorp, welk hotel? Het duurde even voordat we de reispapieren hadden opgeduikeld uit onze handtassen en flink wat vertraging veroorzaakt.
In Lissabon de lokale stadsbus terug naar het vliegveld genomen ipv de snelbus. Gelukkig nog net op tijd voor het vliegtuig.
Toen ik met mijn broer en moeder op vakantie was, sliep ik bij mijn moeder op de kamer (Mijn vader kon dat jaar niet mee) en midden in de nacht stond mijn broer in onze kamer. Hij was door het bed gezakt, zei hij. Mijn moeder heeft hem toen weer naar bed gestuurd omdat hij zou dromen. De volgende dag zagen we de ravage in zijn kamer...
zaterdag 11 juli 2020 08:50
Dat je jezelf 'SNagelkerke' noemt is tot daar aan toe, maar je hangt hier verhalen op waarmee je net wilt doen alsof je Sophie Nagelkerke bent en dat is verboden.SNagelkerke schreef: ↑10-07-2020 22:22We waren in Turkije en Maddy was nog even naar de WC. Toen zijn wij allemaal doorgelopen naar de gate. Tot Floor zag dat Maddy er niet was. Gelukkig had iemand haar al gevonden bij de WC en bij een balie gebracht.
Nu ben ik geen fan van die familie, maar dit kan echt niet. Overigens druipt het er vanaf dat het niet waar is, maar toch.
zaterdag 11 juli 2020 09:09
Ze heeft gelukkig een perma.minnimouse schreef: ↑11-07-2020 08:50Dat je jezelf 'SNagelkerke' noemt is tot daar aan toe, maar je hangt hier verhalen op waarmee je net wilt doen alsof je Sophie Nagelkerke bent en dat is verboden.
Nu ben ik geen fan van die familie, maar dit kan echt niet. Overigens druipt het er vanaf dat het niet waar is, maar toch.
zaterdag 11 juli 2020 09:15
Oh, leuk topic!
Ik heb dit verhaal al eens eerder verteld maar het eerste wat bij mij opkomt was mijn moeder's blunder toen we naar Zwitserland gingen met de auto. Halsoverkop. We waren net een dag terug uit Italie van onze kampeervakantie en kennissen nodigden ons uit in Zwitserland, om bij hun te logeren in hun chalet. Nou, leuk toch? Zeker.
Wij hadden er zin in. Moeder had de auto nog niet uitgepakt of we konden al weer weg. Lange rit natuurlijk en mijn moeder is het typje die zich niet inleest en enorm chaotisch is. Die is wel eens naar een soort Center Parks achtig park gegaan en heeft toen de tas met onze kleren thuis laten staan.
Dus we konden zwemmen in ons ondergoed.
Afijn, in Zwitserland aangekomen begon de benzine een beetje op te raken. Maar goed, er kwam heus wel een tankstation voorbij toch? Nou niet dus. En de tunnels bleven maar komen en komen terwijl de benzinemeter al heel lang op nul stond. Wat een stress zeg. Niet normaal. Ik was toen een jaar of dertien en was volledig in paniek. Straks sta je daar midden in een tunnel stil. Ik vond het zo eng. Uiteindelijk maar een afslag gepakt om in een dorp te tanken, tja goed plan want het was zondag dus alles was dicht. Ook de tankstations.
Uiteindelijk vonden we er toch een maar ja mijn suffe moeder had geen Zwitsere Franken bij zich dus we konden nergens mee betalen ( pinnen had je toen nog niet ). We kwamen een lief oud koppel tegen die zo'n medelijden met ons hadden dat ze voor ons die benzine betaald hadden. En toen gauw weer verder. Maar god, wat een ellende was dat.
Ik blijf denken dat ik dankzij die vakantie altijd zo'n OCD figuur ben als het op mijn eigen voorbereiding aankomt van mijn vakanties. Ik plan alles tot in de puntjes, lees me in zodat ik niet voor verrassingen kom te staan.
Ik heb een keer wat sufs gehad in Madrid toen ik terug vloog naar huis dat ik bij de verkeerde vertrekhal stond, maar goed dat was geen ramp, heb de bus gepakt naar de volgende. Had ik kunnen weten want ik vloog met een andere maatschappij terug naar huis en die zat dus in de andere vertrekhal, maar goed ik ga altijd ver van te voren naar de luchthaven dus ik had tijd zat. Verder overkomt mij niet zoveel doms op vakantie, mede dankzij mijn bizarre voorbereiding.
Toen ik met mijn moeder in Florida was hadden we wel wat doms, maar dat was allebei onze schuld. We hadden zo'n mooie witte huurauto waarmee we naar de Disney parken gingen, dus wij naar Epcot en de auto ergens gezet. Niet echt opgelet in welk vak maar goed, het was warm. Aan het eind van de dag kwamen we terug keken we elkaar aan en vroegen we: weet jij nog waar we de auto gezet hebben? Normaal keken we daar naar maar dat waren we nu dus vergeten.
Geen idee en die parkeerplaatsen zijn enorm daar en staan vol met exact dezelfde huurauto als die wij hadden. Dus je bent moe, wil naar huis, hebt het heet en mag nog twee uur gaan zoeken naar je auto.
Uiteindelijk was moeder zo slim om de mensen die we onderweg tegen kwamen te vragen hoe laat zij gearriveerd waren zodat we een beetje konden schatten waar de auto was. En dat hielp. Ook liepen we rond met de sleutel waar we wanhopig op klikten in de hoop de auto te horen, dat deden we uiteindelijk ook, na heel lang zoeken. Ik was zo blij dat ik dat ding zag.
Alle dagen erna keken we standaard naar het vak waar we stonden en als we nu naar de efteling aan hebben we het er nog over. Dat gebeurt ons maar een keer haha.
Oh, we hadden ook wat sufs met de tolweg daar, mijn moeder miste omdat ze afgeleid was een afslag en we kwamen prompt op de tolweg terecht, waar je dus niet meer af kon en moest betalen met muntgeld. Dat hadden we wel maar het was donker en we hadden geen idee wat de kwartjes waren en wat dimes enzo. Dus heel lang moeten zoeken terwijl er auto's achter ons aan het toeteren waren, we hadden een hele file veroorzaakt.
Het duurde heel lang voor we het gevonden hadden.
Ik heb dit verhaal al eens eerder verteld maar het eerste wat bij mij opkomt was mijn moeder's blunder toen we naar Zwitserland gingen met de auto. Halsoverkop. We waren net een dag terug uit Italie van onze kampeervakantie en kennissen nodigden ons uit in Zwitserland, om bij hun te logeren in hun chalet. Nou, leuk toch? Zeker.
Wij hadden er zin in. Moeder had de auto nog niet uitgepakt of we konden al weer weg. Lange rit natuurlijk en mijn moeder is het typje die zich niet inleest en enorm chaotisch is. Die is wel eens naar een soort Center Parks achtig park gegaan en heeft toen de tas met onze kleren thuis laten staan.
Dus we konden zwemmen in ons ondergoed.
Afijn, in Zwitserland aangekomen begon de benzine een beetje op te raken. Maar goed, er kwam heus wel een tankstation voorbij toch? Nou niet dus. En de tunnels bleven maar komen en komen terwijl de benzinemeter al heel lang op nul stond. Wat een stress zeg. Niet normaal. Ik was toen een jaar of dertien en was volledig in paniek. Straks sta je daar midden in een tunnel stil. Ik vond het zo eng. Uiteindelijk maar een afslag gepakt om in een dorp te tanken, tja goed plan want het was zondag dus alles was dicht. Ook de tankstations.
Uiteindelijk vonden we er toch een maar ja mijn suffe moeder had geen Zwitsere Franken bij zich dus we konden nergens mee betalen ( pinnen had je toen nog niet ). We kwamen een lief oud koppel tegen die zo'n medelijden met ons hadden dat ze voor ons die benzine betaald hadden. En toen gauw weer verder. Maar god, wat een ellende was dat.
Ik blijf denken dat ik dankzij die vakantie altijd zo'n OCD figuur ben als het op mijn eigen voorbereiding aankomt van mijn vakanties. Ik plan alles tot in de puntjes, lees me in zodat ik niet voor verrassingen kom te staan.
Ik heb een keer wat sufs gehad in Madrid toen ik terug vloog naar huis dat ik bij de verkeerde vertrekhal stond, maar goed dat was geen ramp, heb de bus gepakt naar de volgende. Had ik kunnen weten want ik vloog met een andere maatschappij terug naar huis en die zat dus in de andere vertrekhal, maar goed ik ga altijd ver van te voren naar de luchthaven dus ik had tijd zat. Verder overkomt mij niet zoveel doms op vakantie, mede dankzij mijn bizarre voorbereiding.
Toen ik met mijn moeder in Florida was hadden we wel wat doms, maar dat was allebei onze schuld. We hadden zo'n mooie witte huurauto waarmee we naar de Disney parken gingen, dus wij naar Epcot en de auto ergens gezet. Niet echt opgelet in welk vak maar goed, het was warm. Aan het eind van de dag kwamen we terug keken we elkaar aan en vroegen we: weet jij nog waar we de auto gezet hebben? Normaal keken we daar naar maar dat waren we nu dus vergeten.
Geen idee en die parkeerplaatsen zijn enorm daar en staan vol met exact dezelfde huurauto als die wij hadden. Dus je bent moe, wil naar huis, hebt het heet en mag nog twee uur gaan zoeken naar je auto.
Uiteindelijk was moeder zo slim om de mensen die we onderweg tegen kwamen te vragen hoe laat zij gearriveerd waren zodat we een beetje konden schatten waar de auto was. En dat hielp. Ook liepen we rond met de sleutel waar we wanhopig op klikten in de hoop de auto te horen, dat deden we uiteindelijk ook, na heel lang zoeken. Ik was zo blij dat ik dat ding zag.
Alle dagen erna keken we standaard naar het vak waar we stonden en als we nu naar de efteling aan hebben we het er nog over. Dat gebeurt ons maar een keer haha.
Oh, we hadden ook wat sufs met de tolweg daar, mijn moeder miste omdat ze afgeleid was een afslag en we kwamen prompt op de tolweg terecht, waar je dus niet meer af kon en moest betalen met muntgeld. Dat hadden we wel maar het was donker en we hadden geen idee wat de kwartjes waren en wat dimes enzo. Dus heel lang moeten zoeken terwijl er auto's achter ons aan het toeteren waren, we hadden een hele file veroorzaakt.
Het duurde heel lang voor we het gevonden hadden.
zaterdag 11 juli 2020 12:26
Waarom dan niet van Fishbourne naar Ryde met bv een taxi?BigLizzie schreef: ↑10-07-2020 09:08
Groot was mijn schrik en verbazing toen de ferry dus niet bij die pier ging aanleggen maar rechtsaf vaarde, en de pier steeds meer uit zicht verdween. Het was dus NIET de ferry naar Ryde maar de ferry naar Fishbourne
Lang verhaal kort. In Fishbourne er af, gelijk er weer terug op, tot verbazing en hilariteit van het personeel. Weer met dezelfde ferry terug naar Portsmouth, daar op zoek naar het andere opstappunt en daar vandaan toen wel de goede ferry naar Ryde. En zo werd n overtocht van slechts 20 minuten uiteindelijk een reis van n halve dag
zaterdag 11 juli 2020 12:30
Drie jaar geleden waren we met de boot vanuit Newcastle naar IJmuiden. Onze laatste muntjes uitgegeven aan de tolweg naar de haven, en toen reden we verkeerd waardoor we weer via de tolpoorten moesten. Er stonden volgens mij wel wisselautomaten, maar we hadden ook geen euromuntgeld meer. Heb ik dus moeten smeken bij de informatiepaal of we alsjeblieft toch door mochten.
Dat was destijds in Engeland trouwens ook een probleem, parkeerterreinen waar je alleen met munten kon betalen, en dan 8 pond of zo. Wie heeft dat tegenwoordig nog in zijn portemonnee?
Dat was destijds in Engeland trouwens ook een probleem, parkeerterreinen waar je alleen met munten kon betalen, en dan 8 pond of zo. Wie heeft dat tegenwoordig nog in zijn portemonnee?
zaterdag 11 juli 2020 12:39
Jaren geleden gingen we met de kinderen toeren door Noorwegen en Zweden en reden van hut naar hut op de bonnefooi. We moesten hoognodig boodschappen doen, maar op zondag waren de winkels dicht. Gelukkig had ik nog wel een zak afbakbroodjes, welke ik voor ons vertrek in de gaarkeuken zou gaan afbakken. Helaas bleek de oven stuk te zijn, dus op pad zonder afgebakken brood. Aangezien de levensmiddelen daar ontzettend duur waren, kwam ik als zuinige Hollander op het idee om ze dan maar zo op te eten met flink wat jam erop. Er was geen doorkomen aan, alles kleefde vast aan tanden en gehemelte. Gierend van de lach, hebben we het beleg er verder maar vanaf gelikt. Het was de karigste lunch ooit meegemaakt
Verder in Zweden een keer op de benzinedampen een pompstation gehaald, wat voel je je dan vreselijk ongelukkig tijdens zo’n rit.
Verder in Zweden een keer op de benzinedampen een pompstation gehaald, wat voel je je dan vreselijk ongelukkig tijdens zo’n rit.
zaterdag 11 juli 2020 13:03
Foerageren is erg belangrijk als je op fietsvakantie bent,net zo belangrijk als op tijd tanken van de auto. Man en ik hebben (al een tijdje geleden) in Frankrijk meegemaakt dat we nodig iets te eten moesten kopen en dat in het eerste dorpje aankwamen en er precies middagpauze was, alles was dicht. Naar het tweede dorpje gefietst, een half uurtje later en toen was daar net de lunchpauze begonnen. Weer een dorpje verderop en ja hoor! Ook daar was de boel nèt dicht. Toen hebben we van ellende maar een blikje doperwtjes die we nog bij ons hadden leeggegeten.
Wijs geworden sloegen we daarna meestal op tijd in. Op een gegeven moment hadden we mooi vers stokbrood gekocht, maar het oude vrij taaie pain de campagne (donker brood) nog niet weggedaan. Toen we bij de camping kwamen, lekker vers brood bij het avondeten, net genoeg overgelaten voor het ontbijt, komen een stel wandelaars bij de tent. Of wij een winkel in de buurt wisten. Ja, tien kilometer verderop. Te voet niet te doen om nog eten te kopen. Of wij eten over hadden. Ze waren blij met ons oude brood. Nee, ze zouden zich schuldig voelen ons te beroven van ons verse ontbijt....
Wijs geworden sloegen we daarna meestal op tijd in. Op een gegeven moment hadden we mooi vers stokbrood gekocht, maar het oude vrij taaie pain de campagne (donker brood) nog niet weggedaan. Toen we bij de camping kwamen, lekker vers brood bij het avondeten, net genoeg overgelaten voor het ontbijt, komen een stel wandelaars bij de tent. Of wij een winkel in de buurt wisten. Ja, tien kilometer verderop. Te voet niet te doen om nog eten te kopen. Of wij eten over hadden. Ze waren blij met ons oude brood. Nee, ze zouden zich schuldig voelen ons te beroven van ons verse ontbijt....
zaterdag 11 juli 2020 13:28
Man en ik gingen een keer een weekend naar Londen. Vlak voor vertrek vond hij in een weekendtas het paspoort terug, dat hij een half jaar eerder verloren dacht te hebben, aangifte (of melding van vermissing of zoiets) gedaan en alles.
Met dat paspoort kwamen we aan in Londen. Bij de douane werden we uit de rij gehaald. "I am terrible sorry sir, but your passport has been compromised" (ik vergeet die zin nooit meer
)
Het duurde een uur, toen mochten we door, maar we moesten hetzelfde weekend nog wel naar een of ander kantoor om te regelen dat we ook het land weer uit konden...
Met dat paspoort kwamen we aan in Londen. Bij de douane werden we uit de rij gehaald. "I am terrible sorry sir, but your passport has been compromised" (ik vergeet die zin nooit meer
)Het duurde een uur, toen mochten we door, maar we moesten hetzelfde weekend nog wel naar een of ander kantoor om te regelen dat we ook het land weer uit konden...
zaterdag 11 juli 2020 13:38
Toen ik nog jong en onbezonnen was, ging ik naar een vriendin in Noorwegen die een tussenjaar deed (overigens zat ze er toen al meer dan een jaar). We waren een paar dagen naar Bergen geweest en zouden met de trein naar Oslo, waar we aan nachtje mochten logeren bij de moeder van een vriend van haar.
Het begon er mee dat de trein van 10u voor haar niet gratis was met haar abonnement en dat we dus wachtten op de trein van 15u, die voor haar en mij (interrail) gratis zou zijn. Vijf uur stukslaan op een station, want de vriendin in Bergen was naar haar werk.
We kwamen laat in Oslo aan, 22u oid, en moesten nog met een pont om bij de moeder te komen (die woonde op het puntje van het schiereiland). We misten de pont maar dat was niet erg want na een telefoontje van mijn vriendin met die moeder, had ze gezegd dat ze ons wel zou komen halen, maar dat duurde nog eventjes. We gingen even op een terrasje in de haven zitten (waar ik de duurste cola uit mijn leven dronk) en zagen de laatste pont wegvaren.
Een half uur later: nog geen moeder dus maar weer eens bellen. Bleek dat ze had bedoeld dat ze ons af zou halen bij de pont, dus NA de oversteek... En ze was niet van plan om nog helemaal rond te rijden om ons in centrum Oslo af te halen.
Dus. Daar stonden we, midden in Oslo, midden in de nacht, met natuurlijk geen geld. We hebben midden in een park onze slaapzakken uitgerold en zijn daar in gaan liggen om wat te slapen. Ik weet nog dat mijn vriendin toen nog zei 'he bah, we liggen zo schuin, het lijkt net of ik nog in de trein zit' en dat ik daar inmiddels REUZE geïrriteerd van raakte, omdat ik alleen nog maar wou slapen en haar dit fiasco ook wel lichtelijk verweet...
De volgende ochtend werden we tegen 6u wakker gemaakt door een parkwachter: "Miss, miss, do you know where you sleep last night? Has that girl been robbed? (vriendin had haar slaapzak uit haar rugzak getrokken en alles zo open laten staan...
) This is the place where all the junks and drugdealers come!!!".
Om 7:00u 's ochtends liepen wij door het Vigelunden park.... In de middag nam ik afscheid op het station en reisde ik nog een kleine 24u naar huis.
Bijna 25 jaar later zijn we nog steeds goede vriendinnen, dat dan weer wel!!
Het begon er mee dat de trein van 10u voor haar niet gratis was met haar abonnement en dat we dus wachtten op de trein van 15u, die voor haar en mij (interrail) gratis zou zijn. Vijf uur stukslaan op een station, want de vriendin in Bergen was naar haar werk.
We kwamen laat in Oslo aan, 22u oid, en moesten nog met een pont om bij de moeder te komen (die woonde op het puntje van het schiereiland). We misten de pont maar dat was niet erg want na een telefoontje van mijn vriendin met die moeder, had ze gezegd dat ze ons wel zou komen halen, maar dat duurde nog eventjes. We gingen even op een terrasje in de haven zitten (waar ik de duurste cola uit mijn leven dronk) en zagen de laatste pont wegvaren.
Een half uur later: nog geen moeder dus maar weer eens bellen. Bleek dat ze had bedoeld dat ze ons af zou halen bij de pont, dus NA de oversteek... En ze was niet van plan om nog helemaal rond te rijden om ons in centrum Oslo af te halen.
Dus. Daar stonden we, midden in Oslo, midden in de nacht, met natuurlijk geen geld. We hebben midden in een park onze slaapzakken uitgerold en zijn daar in gaan liggen om wat te slapen. Ik weet nog dat mijn vriendin toen nog zei 'he bah, we liggen zo schuin, het lijkt net of ik nog in de trein zit' en dat ik daar inmiddels REUZE geïrriteerd van raakte, omdat ik alleen nog maar wou slapen en haar dit fiasco ook wel lichtelijk verweet...
De volgende ochtend werden we tegen 6u wakker gemaakt door een parkwachter: "Miss, miss, do you know where you sleep last night? Has that girl been robbed? (vriendin had haar slaapzak uit haar rugzak getrokken en alles zo open laten staan...
) This is the place where all the junks and drugdealers come!!!".Om 7:00u 's ochtends liepen wij door het Vigelunden park....
In de middag nam ik afscheid op het station en reisde ik nog een kleine 24u naar huis.Bijna 25 jaar later zijn we nog steeds goede vriendinnen, dat dan weer wel!!
zaterdag 11 juli 2020 13:43
Weekendje Engeland met man en dochter. Op de heenweg hadden we de tijd die we nodig hadden om bij de gate te komen (met pendelbus van parkeerplaats naar vertrekhal, lange rij bij bagagecontrole en paspoortcheck en een van de achterste gates) enigszins onderschat, dus we moesten rennen naar de gate, met kind van zes eerst aan de hand en toen op de arm omdat ze niet zo snel mee kon komen. Het was dat het vliegtuig wat vertraging had, anders hadden we onze vlucht gemist.
Zelfde weekend, op de terugweg, bij het boarden erachter komen dat de ID-kaart van dochter kwijt was. Ze reageerden gelukkig heel aardig, we hadden wel een kleurenkopie van haar ID-kaart, ze wilden contact gaan opnemen met Schiphol of we daarmee toegelaten konden worden. Uiteindelijk was de kaart uit mijn portemonnee tussen de hoes van de iPad gegleden, dus het was niet nodig.
Het was een heel leuk weekendje maar echt ontspannen waren beide vluchten niet.
Zelfde weekend, op de terugweg, bij het boarden erachter komen dat de ID-kaart van dochter kwijt was. Ze reageerden gelukkig heel aardig, we hadden wel een kleurenkopie van haar ID-kaart, ze wilden contact gaan opnemen met Schiphol of we daarmee toegelaten konden worden. Uiteindelijk was de kaart uit mijn portemonnee tussen de hoes van de iPad gegleden, dus het was niet nodig.
Het was een heel leuk weekendje maar echt ontspannen waren beide vluchten niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 12 juli 2020 09:11
Ik heb ook eens totaal in paniek mijn auto gezocht op vliegveld Zaventem
Had iemand weggebracht en niet goed gelet waar ik mijn auto had geparkeerd...tenminste ik dacht dat ik het wel wist: Bij die bruine deur en dan bij de affiche van coca cola..
Ten eerst wist ik al niet meer welke garage ik in moest, op goed geluk naar binnen..lopen, lopen, totaal niets bekends gevonden
Volgende garage idemdito
Ik was behoorlijk in paniek, en eindelijk, op een stuk waar ik dacht: hier staat de auto niet, daar stond hij
Daarna gedoe bij het uitrijden van mijn kaartje was verlopen ( je hebt geloof ik na betalen 20 minuten om uit te rijden)
Aardige belg deed alsnog de slagboom voor me open
Tegenwoordig maak ik foto's van waar ik sta en ik zet het op maps
Had iemand weggebracht en niet goed gelet waar ik mijn auto had geparkeerd...tenminste ik dacht dat ik het wel wist: Bij die bruine deur en dan bij de affiche van coca cola..
Ten eerst wist ik al niet meer welke garage ik in moest, op goed geluk naar binnen..lopen, lopen, totaal niets bekends gevonden
Volgende garage idemdito
Ik was behoorlijk in paniek, en eindelijk, op een stuk waar ik dacht: hier staat de auto niet, daar stond hij
Daarna gedoe bij het uitrijden van mijn kaartje was verlopen ( je hebt geloof ik na betalen 20 minuten om uit te rijden)
Aardige belg deed alsnog de slagboom voor me open
Tegenwoordig maak ik foto's van waar ik sta en ik zet het op maps
zondag 12 juli 2020 16:28
Blunder van ons hotel in Turkije, jaren geleden.
We waren op vakantie met mijn broer en schoonzus. In het hotel hebben ze niet de hotel voucher uit het mapje met reispapieren van mijn schoonzus gehaald maar het retour ticket! Stonden we daar op het vliegveld van Bodrum en zij mocht niet mee.
Uiteindelijk heeft de hostess het weten te regelen, als iedereen was ingecheckt en er bleef nog een plek over mocht ze aan boord. Op het laatste moment mocht ze instappen maar wat een stress!
We waren op vakantie met mijn broer en schoonzus. In het hotel hebben ze niet de hotel voucher uit het mapje met reispapieren van mijn schoonzus gehaald maar het retour ticket! Stonden we daar op het vliegveld van Bodrum en zij mocht niet mee.
Uiteindelijk heeft de hostess het weten te regelen, als iedereen was ingecheckt en er bleef nog een plek over mocht ze aan boord. Op het laatste moment mocht ze instappen maar wat een stress!
Sommige mensen worden zeikend verwekt
zondag 12 juli 2020 16:34
Hoezo blunder van het hotel? Blunder van je schoonzus. Ze had gewoon zelf die voucher moeten geven in plaats van het hele mapje.takkentrol schreef: ↑12-07-2020 16:28Blunder van ons hotel in Turkije, jaren geleden.
We waren op vakantie met mijn broer en schoonzus. In het hotel hebben ze niet de hotel voucher uit het mapje met reispapieren van mijn schoonzus gehaald maar het retour ticket! Stonden we daar op het vliegveld van Bodrum en zij mocht niet mee.
Uiteindelijk heeft de hostess het weten te regelen, als iedereen was ingecheckt en er bleef nog een plek over mocht ze aan boord. Op het laatste moment mocht ze instappen maar wat een stress!
