Relaties
alle pijlers
Boosheid!
dinsdag 17 april 2018 10:30
Lieve dames,
Als man type ik hier mijn verhaal omdat ik van mijn boosheid af wil. Ik hoef mijn verhaal niet volledig kwijt want dat heb ik bij vrienden gedaan en zelfs in therapie (dat was zeer zinvol!). De aanleiding was het andere topic hier over narcistisch misbruik (dat kwam ik toevallig op het spoor).
Al 6 jaar geleden is een relatie uitgegaan van drie jaar met mijn ex. Een vrouw die hartstikke onbetrouwbaar was, die mij naar de mond praatte, haar charme inzette om dingen gedaan te krijgen bij mij en bij anderen, een vrouw die altijd zei wat haar uitkwam ongeacht welke gevolgen die voor anderen had, een vrouw die manipuleerde, en ga zo maar door. Een vrouw die volledig happy relaties aangaat met prachtige beloften maar dan alles kapotmaakt. Zeer destructief.
En ik? Toentertijd de braafheid zelve, erg naïef. Ik had de rol van redder op me genomen (en zij maneuvreerde zichzelf handig in de situatie van het slachtoffer). Ik kon me toen niet eens voorstellen dat mensen anderen manipuleren, voorliegen, bedriegen, enzovoort. Natuurlijk wist ik in heel theoretische zin wel dat dit mogelijk was maar ik kon me het gewoon niet voorstellen. Stom stom stom. Daardoor kon het zo lang duren als het deed en uiteindelijk heeft ze me op onvoorstelbaar egoïstische wijze in een situatie weten te maneuvreren en mij gedumpt op een wijze die ik vijanden nog niet aan zou doen.
Heel stom van mij natuurlijk, onvoorstelbaar naïef, ik stelde geen grenzen, ik hield haar het hand boven het hoofd, ik praatte alles goed voor haar, ik excuseerde haar gedrag al voordat zij het kon excuseren (iets wat ze nooit gedaan heeft).
Nadat ze mij gedumpt had heb ik haar nooit mee gesproken. Ik heb wel eens een bericht gestuurd met vragen maar daar kwam dan een bericht op terug met volkomen leugens. Verantwoordelijkheid zal ze dus nooit nemen en inmiddels heb ik zelf mijn closure gevonden.
Wat is dan mijn probleem? Woede. Soms heb ik nog een enorme woede. Gisteren ben ik een lang stuk gaan hardlopen en opeens was ik even helemaal alleen op een lang stuk door het bos en ik merkte gewoon dat ik zo ontzettend woeden was. Woedend over al die gemene streken en dat ik heb toegekeken en niet heb ingegrepen. Woedend over de vernedering, over de lafheid, over het berekende sadisme. Heel goed dat die woede eruit komt natuurlijk maar het is al 6 jaar geleden. Ik ben al zo vaak boos geweest. Ik wil dit achter me laten. Na die woedebuien voel ik me ook alleen maar misselijk en lamlendig. En in die woedebuien voelt het even of alles zich hier en nu afspeelt maar het is allang voorbij. Ik ben naar een andere plek verhuisd en zie haar niet meer. Ik wil niet eens wat met haar te maken hebben. Het is allang voorbij en ik ben woedend op iets dat niet bestaat, een relatie die allang weg is, een vrouw die allang weg is (en die ik het niet eens meer waard vind om aan te spreken), en ik ben boos op een naïeve jongen die ik allang niet meer ben.
Hoe kom ik hiervan af? Die woede zit me in de weg. Ervaringsdeskundigen hier?
Als man type ik hier mijn verhaal omdat ik van mijn boosheid af wil. Ik hoef mijn verhaal niet volledig kwijt want dat heb ik bij vrienden gedaan en zelfs in therapie (dat was zeer zinvol!). De aanleiding was het andere topic hier over narcistisch misbruik (dat kwam ik toevallig op het spoor).
Al 6 jaar geleden is een relatie uitgegaan van drie jaar met mijn ex. Een vrouw die hartstikke onbetrouwbaar was, die mij naar de mond praatte, haar charme inzette om dingen gedaan te krijgen bij mij en bij anderen, een vrouw die altijd zei wat haar uitkwam ongeacht welke gevolgen die voor anderen had, een vrouw die manipuleerde, en ga zo maar door. Een vrouw die volledig happy relaties aangaat met prachtige beloften maar dan alles kapotmaakt. Zeer destructief.
En ik? Toentertijd de braafheid zelve, erg naïef. Ik had de rol van redder op me genomen (en zij maneuvreerde zichzelf handig in de situatie van het slachtoffer). Ik kon me toen niet eens voorstellen dat mensen anderen manipuleren, voorliegen, bedriegen, enzovoort. Natuurlijk wist ik in heel theoretische zin wel dat dit mogelijk was maar ik kon me het gewoon niet voorstellen. Stom stom stom. Daardoor kon het zo lang duren als het deed en uiteindelijk heeft ze me op onvoorstelbaar egoïstische wijze in een situatie weten te maneuvreren en mij gedumpt op een wijze die ik vijanden nog niet aan zou doen.
Heel stom van mij natuurlijk, onvoorstelbaar naïef, ik stelde geen grenzen, ik hield haar het hand boven het hoofd, ik praatte alles goed voor haar, ik excuseerde haar gedrag al voordat zij het kon excuseren (iets wat ze nooit gedaan heeft).
Nadat ze mij gedumpt had heb ik haar nooit mee gesproken. Ik heb wel eens een bericht gestuurd met vragen maar daar kwam dan een bericht op terug met volkomen leugens. Verantwoordelijkheid zal ze dus nooit nemen en inmiddels heb ik zelf mijn closure gevonden.
Wat is dan mijn probleem? Woede. Soms heb ik nog een enorme woede. Gisteren ben ik een lang stuk gaan hardlopen en opeens was ik even helemaal alleen op een lang stuk door het bos en ik merkte gewoon dat ik zo ontzettend woeden was. Woedend over al die gemene streken en dat ik heb toegekeken en niet heb ingegrepen. Woedend over de vernedering, over de lafheid, over het berekende sadisme. Heel goed dat die woede eruit komt natuurlijk maar het is al 6 jaar geleden. Ik ben al zo vaak boos geweest. Ik wil dit achter me laten. Na die woedebuien voel ik me ook alleen maar misselijk en lamlendig. En in die woedebuien voelt het even of alles zich hier en nu afspeelt maar het is allang voorbij. Ik ben naar een andere plek verhuisd en zie haar niet meer. Ik wil niet eens wat met haar te maken hebben. Het is allang voorbij en ik ben woedend op iets dat niet bestaat, een relatie die allang weg is, een vrouw die allang weg is (en die ik het niet eens meer waard vind om aan te spreken), en ik ben boos op een naïeve jongen die ik allang niet meer ben.
Hoe kom ik hiervan af? Die woede zit me in de weg. Ervaringsdeskundigen hier?
woensdag 18 april 2018 04:54
De tip om jezelf te vergeven is al een aantal keer gegeven. Maar je hebt haar duidelijk nog helemaal niet vergeven, getuige al je woede . Zou dat je kunnen helpen? Om je te realiseren dat er aan haar kant ook veel onmacht moet zijn geweest, die maakt dat een mens zich zo lelijk kan gedragen, en haar dat gedrag dan vergeven? Dat kan je mogelijk van je woede bevrijden
woensdag 18 april 2018 08:48
Je zou maar zo het verlengstuk kunnen zijn van iemand die een tijdje geleden het topic "Wat gaat er om in het hoofd van mijn ex".
Die TO beschouwt zichzelf ook als redder, van iemand die niet goed voor hem is in een relatie die uitermate slecht is voor hem.
Verschil is dat TO van dat topic zijn ex nog terug wil.
Misschien is dat ondanks je boosheid onbewust ook nog bij jou en geeft jou dat gevoel van onmacht . Je hebt nog steeds (na 6 jaar!) gevoelens maar wil dat niet. Waarom dan zo over-reageren bij de gedachte aan dat zij het uitmaakte?
Wees eerlijk !
De geladenheid van jouw emoties suggereren dat jij nog het een en ander los te laten en te verwerken hebt aangezien je daar al 6 jaar mee rondloopt.
Iemand terugwillen (tegen beter weten in) kan hardnekkig zijn in Stockholmsyndroom, mogelijk (h)erken je het niet.
Als je dit ontkent, dan onderdruk je de onder je boosheid liggende energie . En komt deze in volle hevigheid naar buiten als jij je getriggerd voelt , eens in de zoveel tijd, en dat al 6 jaar lang.
Verwerk daarom je teleurstelling en verdriet om het mislukken van die relatie. Haar de schuld ervan geven helpt jou niet, je eigen aandeel erin erkennen (op een voor jezelf milde wijze) daarentegen wel.
De macht die je haar toedicht ligt in jouw eigen handen.
Genees van het trauma van je Stockholmsyndroom , doe dat in therapie.
Hulp bij verwerking kan je m.i goed gebruiken . Voor die boosheid jou verteert en jouw eventuele nieuwe relatie in de weg staat.
Die TO beschouwt zichzelf ook als redder, van iemand die niet goed voor hem is in een relatie die uitermate slecht is voor hem.
Verschil is dat TO van dat topic zijn ex nog terug wil.
Misschien is dat ondanks je boosheid onbewust ook nog bij jou en geeft jou dat gevoel van onmacht . Je hebt nog steeds (na 6 jaar!) gevoelens maar wil dat niet. Waarom dan zo over-reageren bij de gedachte aan dat zij het uitmaakte?
Wees eerlijk !
De geladenheid van jouw emoties suggereren dat jij nog het een en ander los te laten en te verwerken hebt aangezien je daar al 6 jaar mee rondloopt.
Iemand terugwillen (tegen beter weten in) kan hardnekkig zijn in Stockholmsyndroom, mogelijk (h)erken je het niet.
Als je dit ontkent, dan onderdruk je de onder je boosheid liggende energie . En komt deze in volle hevigheid naar buiten als jij je getriggerd voelt , eens in de zoveel tijd, en dat al 6 jaar lang.
Verwerk daarom je teleurstelling en verdriet om het mislukken van die relatie. Haar de schuld ervan geven helpt jou niet, je eigen aandeel erin erkennen (op een voor jezelf milde wijze) daarentegen wel.
De macht die je haar toedicht ligt in jouw eigen handen.
Genees van het trauma van je Stockholmsyndroom , doe dat in therapie.
Hulp bij verwerking kan je m.i goed gebruiken . Voor die boosheid jou verteert en jouw eventuele nieuwe relatie in de weg staat.
Que Sera Sera
woensdag 18 april 2018 09:31
Zoals ik eerder schreef: er wordt teveel gespeculeerd en er worden allerlei dingen geroepen die helemaal niet van toepassing zijn.
Die relatie ging toen uit. Dat heb ik weggestopt. Het liefdesverdriet heb ik verwerkt toen maar de pijnlijke gevoelens die gepaard gingen met de manier waarop dat ging (en de smerige spelletjes die ze speelde) heb ik weggedrukt.
Een paar jaar later kreeg ik toch last van die gevoelens. Met een therapeut gesproken en toen door die pijnlijke gevoelens heen gegaan.
Toen ging het allemaal weer maar nu dus heb ik zo nu en dan dat die boosheid opsteekt.
Ik heb geen gevoelens voor haar en die heb ik al 5,5 jaar niet meer. Ik weet nauwelijks meer hoe ze klinkt, ruikt, eruitziet. Ik heb haar nog eenmaal gezien toen en het deed me niets.
Dus houd op met die suggesties!!
Die relatie ging toen uit. Dat heb ik weggestopt. Het liefdesverdriet heb ik verwerkt toen maar de pijnlijke gevoelens die gepaard gingen met de manier waarop dat ging (en de smerige spelletjes die ze speelde) heb ik weggedrukt.
Een paar jaar later kreeg ik toch last van die gevoelens. Met een therapeut gesproken en toen door die pijnlijke gevoelens heen gegaan.
Toen ging het allemaal weer maar nu dus heb ik zo nu en dan dat die boosheid opsteekt.
Ik heb geen gevoelens voor haar en die heb ik al 5,5 jaar niet meer. Ik weet nauwelijks meer hoe ze klinkt, ruikt, eruitziet. Ik heb haar nog eenmaal gezien toen en het deed me niets.
Dus houd op met die suggesties!!
woensdag 18 april 2018 09:34
Deze zin Leoniet “Je hebt nog steeds (na 6 jaar!) gevoelens maar wil dat niet. Waarom dan zo over-reageren bij de gedachte aan dat zij het uitmaakte?
Wees eerlijk !”
Daar erger ik me dood aan. Je klinkt als
mijn moeder of als iemand die stiekem wel weet hoe het allemaal zit. Over grenzen gesproken! Kappen! Onzin dit.
Het is goed bedoeld, ik waardeer je bijdrage, maar het slaat de plank mis. Bedankt voor je bezorgdheid.
Mijn vermoeden is eerder dat die woede ergens anders vandaan komt. Misschien komt die veel meer uit het onrecht, misschien is het een soort uitgesteld opkomen voor mijn eigen behoeften en het verdedigen van mijn grenzen.
Wees eerlijk !”
Daar erger ik me dood aan. Je klinkt als
mijn moeder of als iemand die stiekem wel weet hoe het allemaal zit. Over grenzen gesproken! Kappen! Onzin dit.
Het is goed bedoeld, ik waardeer je bijdrage, maar het slaat de plank mis. Bedankt voor je bezorgdheid.
Mijn vermoeden is eerder dat die woede ergens anders vandaan komt. Misschien komt die veel meer uit het onrecht, misschien is het een soort uitgesteld opkomen voor mijn eigen behoeften en het verdedigen van mijn grenzen.
woensdag 18 april 2018 09:35
Goed advies, inspirerende woorden, dank je.diyer schreef: ↑17-04-2018 22:04Daarom probeer ik hem ook te vertellen dat zij geen macht meer over hem heeft en dat alles wat hij voelt (goed of slecht, mooi of vervelend) van hem is. En hij voelt nu woede en ik zeg: good for you! Want deze strijdlust geeft aan waar hij staat tov zichzelf en eindelijk voelt hij vanuit zijn poriën z'n grenzen en de kracht om die te verdedigen als het nodig is. Ik geloof er heilig in dat die woede ook weer een plek vindt en een rustig stroompje wordt. In de tussentijd is to erbij gebaat om zichzelf er niet om te veroordelen of het gevoel een negatieve lading te geven. Het hoort nu blijkbaar bij hem in deze fase van zijn leven. Kan hij het maar beter handig gebruiken haha. Als peper tijdens het rennen ofzo.
woensdag 18 april 2018 09:38
Dit herken ik wel. Ook goed punt dat je het hele leven inderdaad zoekt naar wat goede grenzen zijn. Dat klopt ook wel weer. Ik heb te ver over mijn grenzen laten gaan, had toen moeten ingrijpen, dat heb ik verzuimd, en heb ik in ieder geval geleerd waar ze liggen op dat gebied. Het leven is een leerschool.Lenn12345 schreef: ↑17-04-2018 20:36Dit herken ik wel ja.. jaren na dato nog echt woedend kunnen zijn terwijl een stemmetje op de achtergrond zegt: nou en, laat gaan, verleden tijd.
Zie het als een leerschool, wat mij enorm hielp en nog steeds helpt als ik boos ben is wandelen in het bos of een park. Urenlang, hond mee en ook als het slecht weer is. Kom ik van tot rust en bedenk dan ook dat ik ervan geleerd heb uiteindelijk.
Dat ik zulk gedrag nu veel sneller herken, niet meer goedpraat tot in het belachelijke toe.
Bedenk ook dat je je hele leven altijd blijft zoeken naar de grens: laat ik iemand nu gewoon even uitrazen of laat ik over me heenlopen...?
Tenminste, ik heb dat wel. Nog steeds denk ik soms: ik had mijn mond open moeten trekken, ik heb me af laten poeieren enz.
Maar ik heb ook geleerd van mensen die je slecht behandelen of gebruik van je maken.
Voorbeeld: ik leen nooit geld uit, als iemand me om geld vraagt om te lenen ga ik ervanuit dat het een gift is. Reken er niet op dat ik het terugkrijg, zo ja is het mooi meegenomen maar je moet het in principe schenken.
Wil ik diegene best geld geven als ik het heb en de ander niet zoals pas een kennisje die een hoge dierenartsrekening kreeg tsja.. Overmacht denk ik dan en als het een goede vriend M/V is die ik het gun en ik kan het echt makkelijk missen.. vooruit dan maar. Of ik geef wat ik kan missen.
Maar steeds vaker denk ik: ja joh, ik heb ook tijden gehad dat ik de laatste week van de maand gebakken ui met bonen at tot ik weer geld kreeg.
Geeft niks, leer je van. Geen noodzaak om iemand 20,- te geven als hij of zij nog een tientje heeft en klaagt daar nog een week van te moeten eten.
Maar geld 'lenen' voor een taxi aan iemand die de hele avond in de kroeg heeft gezeten en de rekening viel wat hoog uit? Hahaha echt niet!
Loop die woede van je af, al lopend kom je vaak tot inzichten en word je stukken rustiger. Lopen is voor mij het beste medicijn tegen woede, spanning, verdriet ik kom altijd in een betere mood thuis dan toen ik vertrok. Sterkte!
woensdag 18 april 2018 09:49
Ik geloof dat ik het hier wel mee eens bent, dat op een bepaalde leeftijd de echte leuke mannen bezet zin en de rotte appels en mannen met echt tonnen bagage overblijven.keukenstoel schreef: ↑17-04-2018 20:45Goed geschreven!
Ik weet waar het fout zat.
Als kind emotioneel verwaarloosd.
Ik snap best dat iedereen niet fout is maar ik heb de puf niet meer om te daten etc.
Op mijn leeftijd kom je niet altijd goede mannen meer tegen.
Die zijn fijn bij hun gezin en vele rotte appels lopen los.
Geen zin in om daar tussen speld in hooiberg te zoeken.
Alleen zijn heeft ook vele voordelen
Kwam daar gisteren ook weer eens achter, dan blijf ik inderdaad liever alleen. En wat is alleen? Geen partner maar voor de rest lieve familie en vrienden en een prachtzoon.
woensdag 18 april 2018 10:04
Waarom erger het je zo, je wordt dan toch op een of ander manier getriggerd anders word je niet zo boos als iemand dit zegt.Martijn86 schreef: ↑18-04-2018 09:34Deze zin Leoniet “Je hebt nog steeds (na 6 jaar!) gevoelens maar wil dat niet. Waarom dan zo over-reageren bij de gedachte aan dat zij het uitmaakte?
Wees eerlijk !”
Daar erger ik me dood aan. Je klinkt als
mijn moeder of als iemand die stiekem wel weet hoe het allemaal zit. Over grenzen gesproken! Kappen! Onzin dit.
Het is goed bedoeld, ik waardeer je bijdrage, maar het slaat de plank mis. Bedankt voor je bezorgdheid.
Mijn vermoeden is eerder dat die woede ergens anders vandaan komt. Misschien komt die veel meer uit het onrecht, misschien is het een soort uitgesteld opkomen voor mijn eigen behoeften en het verdedigen van mijn grenzen.
Als iemand tegen mij zou zeggen je woede komt omdat je nog steeds gek op dat persoon bent, dan zou ik dat bij mezelf onderzoeken en als dit niet zo blijkt te zijn, zo ik zeggen dank voor je suggestie maar heb er even goed over nagedacht maar dat is het niet.
De agressieve manier waarop je hierop reageert zegt mij genoeg. Maar ik ook raad je therapie aan want dit klinkt echt zo ongezond na 6 jaar. Was ze je eerste liefde?
woensdag 18 april 2018 10:10
Sjaantje37 schreef: ↑18-04-2018 10:04Waarom erger het je zo, je wordt dan toch op een of ander manier getriggerd anders word je niet zo boos als iemand dit zegt.
Als iemand tegen mij zou zeggen je woede komt omdat je nog steeds gek op dat persoon bent, dan zou ik dat bij mezelf onderzoeken en als dit niet zo blijkt te zijn, zo ik zeggen dank voor je suggestie maar heb er even goed over nagedacht maar dat is het niet.
De agressieve manier waarop je hierop reageert zegt mij genoeg. Maar ik ook raad je therapie aan want dit klinkt echt zo ongezond na 6 jaar. Was ze je eerste liefde?
sorry maar het wordt nu wel een beetje scherts dit. Een pagina eerder schreef ik al dat het allemaal te suggestief werd. Toch gaat het door. Vervolgens geef ik aan dat dit een doodlopende weg is en doe dat bewust heel duidelijk en nu lees je agressie? Dan doen je dus precies waar ik me aan erger: jullie lezen er iets teveel in dan er is. Ik begrijp wel dat dit lastig is want je wilt een beeld vormen achter een post maar ik ben echt geen agressief persoon (in geen enkele zin). Ik denk dat de mensen waarmee ik werk of vrienden ben hard zouden moeten lachen om dat beeld.
woensdag 18 april 2018 10:21
Martijn86 schreef: ↑18-04-2018 10:10
Das het viva forum :p
woensdag 18 april 2018 10:25
Als het voorkomt uit het onrecht, is het onrecht wat jij iemand toegestaan hebt jou aan te doen. Daar zit de paradox.Martijn86 schreef: ↑18-04-2018 09:34Deze zin Leoniet “Je hebt nog steeds (na 6 jaar!) gevoelens maar wil dat niet. Waarom dan zo over-reageren bij de gedachte aan dat zij het uitmaakte?
Wees eerlijk !”
Daar erger ik me dood aan. Je klinkt als
mijn moeder of als iemand die stiekem wel weet hoe het allemaal zit. Over grenzen gesproken! Kappen! Onzin dit.
Het is goed bedoeld, ik waardeer je bijdrage, maar het slaat de plank mis. Bedankt voor je bezorgdheid.
Mijn vermoeden is eerder dat die woede ergens anders vandaan komt. Misschien komt die veel meer uit het onrecht, misschien is het een soort uitgesteld opkomen voor mijn eigen behoeften en het verdedigen van mijn grenzen.
En tevens de oplossing voor jouw probleem.
Je mag jezelf heus vergeven voor dat je toen nog niet wist wat je nu wel weet.
Mensen worden door (pijnlijke) ervaringen wijzer, en sterker.
Haar hoef je niet te vergeven , dat maakt niks wat zij heeft aangericht goed , haar dus niet langer de hand boven het hoofd houden.
Jezelf echter , daar ben je met je boosheid (naar jezelf toe) nog wel erg streng in.
Ik wijs je op iets wat kennelijk gevoelig voor je ligt , anders zou je er niet zo heftig op reageren .
Kennelijk strooi ik zout (genezend en zuiverend bedoeld) in je wonde.
Zij heeft jou gedumpt, maar jij hield nog heel veel van haar (ondanks dat ze slecht voor je was) . Jij hebt dat besluit niet genomen, zij heeft dat gedaan .
Je bent haar niet dankbaar maar teleurgesteld, dat zij zichzelf en haar destructieve gedrag heeft verwijderd uit jouw leven ? Een zichzelfrespecterend iemand zou opgelucht zijn . Of nog beter : deze stap zelf zetten . Nog voor alle misbruik en ellende, niet eens een relatie aan zijn gegaan met deze persoon!
Wijsheid en zelfbescherming komt met de (ervarings)jaren...
Mijn vriendin die relatietherapeute is heeft trouwens een zomergroep voor mannen. Allerlei (ex)relatie issues komen aan bod. Ook narcistische . Ze geeft dat in Amsterdam en in de Achterhoek . Als je geïnteresseerd bent : pb me maar.
Verder wens ik je sterkte en wijsheid. Je bent het waard om je goed te voelen en geen last meer te hebben van exen of relaties uit het verleden .
anoniem_367002 wijzigde dit bericht op 18-04-2018 11:32
14.02% gewijzigd
Que Sera Sera
woensdag 18 april 2018 10:42
Ik ben het gedeeltelijk eens met mijn voorganger. Vergeven doe je niet voor de ander, dat doe je voor jezelf. Het loslaten van de wrok, de ergernis, de boosheid.
Meestal zit onder de boosheid verdriet. Verdriet om een relatie die zo mooi had kunnen zijn, verdriet om de gekwetste man die gewond op de grond ligt terwijl hij nog een trap na krijgt en misschien ook wel het verdriet van je kijk op een relatie die nooit meer zo zal zijn als dat het 6 jaar geleden was. Misschien ook wel verdriet om de lieve vrouw die ze had kunnen zijn als ze niet zo verknipt was geraakt.
Kun jij zien dat zij ook een product is van haar jeugd, haar karakter, haar ervaringen? Dat zij ook maar deed omdat zij niet anders kon voor haar gevoel. Misschien is haar gedrag ook wel een escape geweest om bepaalde gevoelens niet in het gezicht te hoeven kijken.
Natuurlijk ken ik haar niet, maar om op deze manier naar haar en je verleden te krijgen, zou je misschien wat milder kunnen worden en jezelf de kans geven om je boosheid los te laten. En dat betekent niet dat je alles maar moet vergeten, of dat je haar weer in de armen moet sluiten als ze weer naar je toe komt. Dat betekent dat jij je verleden achter je hebt gelaten, dat je een 'groter' mens bent geworden en jezelf weer openstelt voor het heden en de toekomst.
Meestal zit onder de boosheid verdriet. Verdriet om een relatie die zo mooi had kunnen zijn, verdriet om de gekwetste man die gewond op de grond ligt terwijl hij nog een trap na krijgt en misschien ook wel het verdriet van je kijk op een relatie die nooit meer zo zal zijn als dat het 6 jaar geleden was. Misschien ook wel verdriet om de lieve vrouw die ze had kunnen zijn als ze niet zo verknipt was geraakt.
Kun jij zien dat zij ook een product is van haar jeugd, haar karakter, haar ervaringen? Dat zij ook maar deed omdat zij niet anders kon voor haar gevoel. Misschien is haar gedrag ook wel een escape geweest om bepaalde gevoelens niet in het gezicht te hoeven kijken.
Natuurlijk ken ik haar niet, maar om op deze manier naar haar en je verleden te krijgen, zou je misschien wat milder kunnen worden en jezelf de kans geven om je boosheid los te laten. En dat betekent niet dat je alles maar moet vergeten, of dat je haar weer in de armen moet sluiten als ze weer naar je toe komt. Dat betekent dat jij je verleden achter je hebt gelaten, dat je een 'groter' mens bent geworden en jezelf weer openstelt voor het heden en de toekomst.
woensdag 18 april 2018 10:55
Nee joh. Niet de focus nog langer op haar leggen. Dat heeft hij (onbewust) al 6 jaar gedaan.foeksia72 schreef: ↑18-04-2018 10:42Ik ben het gedeeltelijk eens met mijn voorganger. Vergeven doe je niet voor de ander, dat doe je voor jezelf. Het loslaten van de wrok, de ergernis, de boosheid.
Meestal zit onder de boosheid verdriet. Verdriet om een relatie die zo mooi had kunnen zijn, verdriet om de gekwetste man die gewond op de grond ligt terwijl hij nog een trap na krijgt en misschien ook wel het verdriet van je kijk op een relatie die nooit meer zo zal zijn als dat het 6 jaar geleden was. Misschien ook wel verdriet om de lieve vrouw die ze had kunnen zijn als ze niet zo verknipt was geraakt.
Kun jij zien dat zij ook een product is van haar jeugd, haar karakter, haar ervaringen? Dat zij ook maar deed omdat zij niet anders kon voor haar gevoel. Misschien is haar gedrag ook wel een escape geweest om bepaalde gevoelens niet in het gezicht te hoeven kijken.
Natuurlijk ken ik haar niet, maar om op deze manier naar haar en je verleden te krijgen, zou je misschien wat milder kunnen worden en jezelf de kans geven om je boosheid los te laten. En dat betekent niet dat je alles maar moet vergeten, of dat je haar weer in de armen moet sluiten als ze weer naar je toe komt. Dat betekent dat jij je verleden achter je hebt gelaten, dat je een 'groter' mens bent geworden en jezelf weer openstelt voor het heden en de toekomst.
Het is nu tijd voor hem. Los van die ex. Die ex willen of gaan begrijpen is enkel verlenging van niet met hemzelf bezig zijn .
De gevoelens omtrent die relatie onderzoeken en verwerken : ja.
Die ex onderzoeken : nee.
Stockholmsyndroom in hem serieus nemen , echt . Waarom HIJ voor iemand viel die niet goed was voor hem, waarom hij haar heeft willen redden (iemand die zo slecht voor hem was) en waarom hij daar nu , 6 jaar na dato nog last van heeft.
Die ex zoekt haar eigen defecten zelf maar uit. Haar circus, haar aapjes.
TO moet zich nu eindelijk eens richten op zichzelf . Waar zit de pijn (en onmacht erover).
anoniem_367002 wijzigde dit bericht op 18-04-2018 11:20
1.74% gewijzigd
Que Sera Sera
woensdag 18 april 2018 10:56
Ik lees even mee en probeer de adviezen ook op me in te laten dalen.
Ik heb me jaren in de zeik laten nemen door een buurvrouw, ze deed zich zielig voor en ik wilde haar helpen. Ze heeft me gebruikt voor van alles en nog wat.
Ik heb het contact verbroken en zit nu ook met woede, woede naar haar toe maar vooral naar mijzelf dat ik zo naiief was.
Ik begrijp je heel goed TO, ik wil het ook helemaal los kunnen laten.
Ik heb me jaren in de zeik laten nemen door een buurvrouw, ze deed zich zielig voor en ik wilde haar helpen. Ze heeft me gebruikt voor van alles en nog wat.
Ik heb het contact verbroken en zit nu ook met woede, woede naar haar toe maar vooral naar mijzelf dat ik zo naiief was.
Ik begrijp je heel goed TO, ik wil het ook helemaal los kunnen laten.
woensdag 18 april 2018 10:59
Eens met dit .foeksia72 schreef: ↑18-04-2018 10:42
Meestal zit onder de boosheid verdriet. Verdriet om een relatie die zo mooi had kunnen zijn, verdriet om de gekwetste man die gewond op de grond ligt terwijl hij nog een trap na krijgt en misschien ook wel het verdriet van je kijk op een relatie die nooit meer zo zal zijn als dat het 6 jaar geleden was. Misschien ook wel verdriet om de lieve vrouw die ze had kunnen zijn als ze niet zo verknipt was geraakt.
Verdriet annex teleurstelling .
Onverwerkt nog.
Que Sera Sera
woensdag 18 april 2018 11:01
Ik denk vooral teleurstelling in de mens.
woensdag 18 april 2018 11:01
Is dit je eerste forum-ervaring toevallig?Martijn86 schreef: ↑18-04-2018 10:10
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
woensdag 18 april 2018 11:11
De mens met wie hij dacht een intieme en betrouwbare relatie te hebben.
Die boosheid om misbruik van je buurvrouw is gezond hoor, alleen : laat het jou niet opvreten en je dag verpesten.
Zie die boosheid enkel als een verdediging waar misbruikers mee te maken krijgen als ze het (weer) proberen.
Het is een grensafbakening .
Boos gevoeld ? Oke de grens zit er . Erg boos gevoeld ? De grens zit er stevig.
Mensen kunnen schoften zijn , en juist die van wie je het niet verwacht raken het hardst. Pas daarom goed op jezelf : bewaak je grenzen . Goed dat je die voelt .
Que Sera Sera
woensdag 18 april 2018 11:19
Dank je voor deze lieve post. Hier heb ik echt veel aan.Leonietmachine schreef: ↑18-04-2018 11:11De mens met wie hij dacht een intieme en betrouwbare relatie te hebben.
Die boosheid om misbruik van je buurvrouw is gezond hoor, alleen : laat het jou niet opvreten en je dag verpesten.
Zie die boosheid enkel als een verdediging waar misbruikers mee te maken krijgen als ze het (weer) proberen.
Het is een grensafbakening .
Boos gevoeld ? Oke de grens zit er . Erg boos gevoeld ? De grens zit er stevig.
Mensen kunnen schoften zijn , en juist die van wie je het niet verwacht raken het hardst. Pas daarom goed op jezelf : bewaak je grenzen . Goed dat je die voelt .
woensdag 18 april 2018 11:26
Weer dat Stockholm verhaal. Ik weet daar een hoop van. Er is geen enkele sprake meer daarvan. Daar heb ik therapie voor gehad. Laat dat aub varen.
Tot twee jaar na de relatiebreuk heb ik alles, behalve liefdesverdiet, weggedrukt. Na twee jaar merkte ik dat ik toch nog pijnlijke gevoelens had. Een jaar lang heb ik therapie gehad en sindsdien gaat het prima met me.
Het enige wat ik zo nu en dan heb, zoals bij het hardlopen, dat als ik aan haar herinnerd wordt dat ik echt ontzettend boos op haar en mezelf word. Boos op mezelf omdat ik toen zo naïef was en boos op haar omdat ze onbeschaamd misbruik van me heeft gemaakt.
Er is geen Stockholm aan de hand. Ervoor en erna heb ik met leuke lieve vrouwen relaties gehad. Ik heb ook leuke lieve vrienden en een stabiele baan en leuke hobby’s.
Waarom ik dit maar weer herhaal? Omdat het me niet helpt als het forum teveel gaat richting een verhaal dat niet bestaat. Dan heb ik er namelijk niets aan en mensen die pas later meelezen gaan dan ook dingen denken die niet het geval zijn (en advies geven waar ik niets aan heb).
Tot twee jaar na de relatiebreuk heb ik alles, behalve liefdesverdiet, weggedrukt. Na twee jaar merkte ik dat ik toch nog pijnlijke gevoelens had. Een jaar lang heb ik therapie gehad en sindsdien gaat het prima met me.
Het enige wat ik zo nu en dan heb, zoals bij het hardlopen, dat als ik aan haar herinnerd wordt dat ik echt ontzettend boos op haar en mezelf word. Boos op mezelf omdat ik toen zo naïef was en boos op haar omdat ze onbeschaamd misbruik van me heeft gemaakt.
Er is geen Stockholm aan de hand. Ervoor en erna heb ik met leuke lieve vrouwen relaties gehad. Ik heb ook leuke lieve vrienden en een stabiele baan en leuke hobby’s.
Waarom ik dit maar weer herhaal? Omdat het me niet helpt als het forum teveel gaat richting een verhaal dat niet bestaat. Dan heb ik er namelijk niets aan en mensen die pas later meelezen gaan dan ook dingen denken die niet het geval zijn (en advies geven waar ik niets aan heb).
woensdag 18 april 2018 11:26
Ja, hoezo? Had ik dit moeten verwachten?
