Relaties
alle pijlers
Het Verlatingsangst-topic
vrijdag 6 juli 2007 om 12:12
Heb je verlatingsangst?
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
maandag 16 juli 2007 om 16:10
Ik voel me vandaag erg onrustig en ik wil daar graag vanaf. Ik probeer voor mezelf ook te achterhalen waardoor het komt.Ik denk dat het onder andere te maken heeft met het feit dat ik niet mijn complete nachtrust heb gehad en ook sinds vrijdag niet thuis ben geweest.Maar waar het ook mee te maken heeft is dat er dit weekend weer iets is voorgevallen.Zaterdag hadden we een enorm leuke dag, D.is redelijk gewend aan het feit dat ik er de zaterdagen ben. We zijn lekker naar de speeltuin geweest. Om 17.00 uur moest J. haar weer wegbrengen en merkte op dat hij voor het eerst ondervond dat het hem pijn deed.Toen hij weer thuis kwam vertelde hij dat ook open en eerlijk. Hij probeerde het ook van hem af te zetten maar dat lukt natuurlijk niet zo snel als je zelf zou willen.Hij heeft het er ook met zijn moeder overgehad en die gaf ook te kennen dat het hem wel eens vaker pijn zal doen maar moet proberen voor zichzelf dan de knop om te draaien.Zondagmiddag hebben we een irritatie naar elkaar gekregen, ik dacht op te merken dat ie geïrriteerd was en trok een soort van gezicht terug waar hij dan weer geïrriteerd op reageerde. Allebei ook uitgesproken dat we elkaar nog helemaal niet kennen en veels te snel voor elkaar willen invullen dat we op 1 oogopslag van elkaar weten wat te bedoelen.Wat me ook wel irriteerde is dat er nog steeds foto’s hangen van hem/D. en N. en dat hij niet uit zichzelf die foto’s weghaald. Ik vind dat ik daar niet om hoef te vragen maar als je er zelf klaar mee bent je ze dan ook weghaald. Hierdoor raakte ik onzeker, misschien zit er nog gevoel. Volgens J. is dat niet het geval, hij is klaar met N. en weet dat het beter is dat ze niet meer bij elkaar zijn.Er zullen vast nog emoties zitten die er nu uitkomen. Ik ben daar niet echt de dupe van maar merk het soms wel aan hem. Hij is dan wat stiller.Ook staan er nog spullen van haar en de telefoon/internet staan nog op haar naam. J. heeft aangegeven vaak genoeg hier met haar over gepraat te hebben. Maar om verdere conflicten te voorkomen geeft hij haar de kans om dat weg te halen.Ik weet van mezelf dat ik niet met J. ben om iemand in mijn leven te hebben, ik weet van mezelf dat ik hem echt wil leren kennen om wie hij is. Ik kan alleen maar hopen en erop vertrouwen dat J. ook om dezelfde beweegreden in de relatie zit.Ik ben bang om gaandeweg erachter te komen dat J. het niet voor me is, ik hem moet kwetsen of dat J. er gaande weg achter komt dat ik het niet voor hem ben. Ik weet verstandelijk ook wel dat je dat risico met iedere relatie loopt en angst een zeer slechte raadgever is.Ik moet het gevecht met mijn angsten aangaan, leren vertrouwen op mijn gevoel, leren vertrouwen op een ander, mijn hart openstellen met alle risico’s van dien.Maar ook moet ik leren te genieten van de dingen in mijn leven en het leven te leven en op me af te laten komen. Niet beren op de weg gaan denken, te doemdenken.Ook al zou het niks worden tussen mij en J. dan ben ik wel met mijn angsten aan de gang gegaan want iedere man die ik leer kennen zal angsten in me losmaken. Moet toch een keer met mijn angsten aan de slag.Alleen op dit moment heb ik zo sterk het gevoel dat J. aan het nadenken is of hij hier allemaal wel zin in heeft. Voor hem komen er natuurlijk ook allemaal emoties naar boven die die misschien niet eerder gevoeld heeft of waar hij nu niet mee geconfronteerd wilt worden. Naar mijn zin heeft ie het ook iets te veel over: het moet leuk zijn, geen moeilijke gesprekken, geen moeilijke dingen.En sja hij heeft daar natuurlijk helemaal gelijk in en ik heb natuurlijk al de neiging zaken erger te maken dan dat ze zijn. Dus die signalen pak ik wel op.Moet me ook meer richten op mezelf, mijn eigen dingen doen en het allemaal maar over me heen te laten komen.
maandag 16 juli 2007 om 16:29
Waar ik bang voor ben is dat ik teveel dingen besproken heb de afgelopen paar maanden.
Wat ik dan vergeet is dat het eerste weekend dat ik bij hem was, hij helemaal niet lekker in zijn vel zat, het tweede weekend ook verknald was vanwege ruzzie met zijn ex en zaterdagmiddag hij heel verdrietig was om iets.
Ik zou hem daar nooit voor verlaten.
Wat ik dan vergeet is dat het eerste weekend dat ik bij hem was, hij helemaal niet lekker in zijn vel zat, het tweede weekend ook verknald was vanwege ruzzie met zijn ex en zaterdagmiddag hij heel verdrietig was om iets.
Ik zou hem daar nooit voor verlaten.
dinsdag 17 juli 2007 om 08:52
Hey Lieve Meiden,
Nou het is over hoor!! Dat was het al, maar nu definitief...Kga er kapot aan, God wat voel ik me klote....NIet eten amper slapen, overgeven, allemaal van ellende...Heb hem nu een dag niet gesmst en eigenlijk bevalt me dat prima...Zaterdag heb ik hem gezien en zondag kreeg ik allemaal verwijtende smsjes van hem, dat ik bij die kerel gestaan had en bij die...slaat dus ook helemaal nergens op....Tis net of mn wereld vergaan is....sorry..
LIefs Sam
Nou het is over hoor!! Dat was het al, maar nu definitief...Kga er kapot aan, God wat voel ik me klote....NIet eten amper slapen, overgeven, allemaal van ellende...Heb hem nu een dag niet gesmst en eigenlijk bevalt me dat prima...Zaterdag heb ik hem gezien en zondag kreeg ik allemaal verwijtende smsjes van hem, dat ik bij die kerel gestaan had en bij die...slaat dus ook helemaal nergens op....Tis net of mn wereld vergaan is....sorry..
LIefs Sam
dinsdag 17 juli 2007 om 10:18
Hallo iedereen!
Erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! De verhalen die jullie beschrijven zijn voor mij zo herkenbaar.. Mijn verhaal is het volgende: Ik ben sinds kort enorm verliefd op (inmiddels) mijn vriendin. Iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Zo echt en intens. Het verliefde gevoel is heerlijk, echter wordt vaak overstemd door mijn verlatingsangst.
Deze angst is, net als bij veel van jullie ook verklaarbaar door gebeurtenissen in het verleden. Mijn vader heeft ons verlaten toen ik 5 jaar was. Mijn moeder is vervolgens aan de alcohol gegaan en een vriend van me is overleden aan een verkeersongeluk. Hiermee heb ik destijds, en nog steeds erg veel over gepraat. Hier kan ik mee omgaan. Alleen die verlatingsangst, die speelt mij parten.
Ik heb het wel het idee dat ik mijn vriendin kan vertouwen. Ze geeft ook enorm veel liefde terug. De angst die ik heb is geenzins te bouwen op haar plaats in onze relatie. Die angst zit in mij! En hierdoor ga ik me soms "vreemd" gedragen. Ik wil vaak weten wat ze allemaal precies gedaan heeft, heb ontzettend veel bevestiging nodig, haal me vaak rare dingen in mijn hoofd, waardoor zij ook gaat denken dat ik haar niet vertrouw.. en afstand neemt.
Ik heb veel van jullie verhalen gelezen. Het helpt veel door er over te praten, lezen en dit ook op te schrijven. Echter ik wil er graag vanaf, of er mee leren omgaan zodat dit niet zo'n grote invloed heeft op mijn gedrag en gevoel. Dit vind ik het moeilijke. Wat zijn jullie ervaringen?
Erg fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! De verhalen die jullie beschrijven zijn voor mij zo herkenbaar.. Mijn verhaal is het volgende: Ik ben sinds kort enorm verliefd op (inmiddels) mijn vriendin. Iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Zo echt en intens. Het verliefde gevoel is heerlijk, echter wordt vaak overstemd door mijn verlatingsangst.
Deze angst is, net als bij veel van jullie ook verklaarbaar door gebeurtenissen in het verleden. Mijn vader heeft ons verlaten toen ik 5 jaar was. Mijn moeder is vervolgens aan de alcohol gegaan en een vriend van me is overleden aan een verkeersongeluk. Hiermee heb ik destijds, en nog steeds erg veel over gepraat. Hier kan ik mee omgaan. Alleen die verlatingsangst, die speelt mij parten.
Ik heb het wel het idee dat ik mijn vriendin kan vertouwen. Ze geeft ook enorm veel liefde terug. De angst die ik heb is geenzins te bouwen op haar plaats in onze relatie. Die angst zit in mij! En hierdoor ga ik me soms "vreemd" gedragen. Ik wil vaak weten wat ze allemaal precies gedaan heeft, heb ontzettend veel bevestiging nodig, haal me vaak rare dingen in mijn hoofd, waardoor zij ook gaat denken dat ik haar niet vertrouw.. en afstand neemt.
Ik heb veel van jullie verhalen gelezen. Het helpt veel door er over te praten, lezen en dit ook op te schrijven. Echter ik wil er graag vanaf, of er mee leren omgaan zodat dit niet zo'n grote invloed heeft op mijn gedrag en gevoel. Dit vind ik het moeilijke. Wat zijn jullie ervaringen?
dinsdag 17 juli 2007 om 11:31
Beste ElGato,
Welkom, ik hoop dat je wat hebt aan onze verhalen en tips. Al kan ik je soms niet altijd de tips geven die je nodig hebt.
Zou je misschien wat meer kunnen vertellen over hoe je omgaat met je angsten, hoe je die uit naar je vriendin toe?
Waar ik met name tegen aan loop is als ik even niks van mijn partner hoor, ik dan vaak denk: Oh hij denkt niet aan me, hij is niet met me bezig. Dat iemand druk kan zijn, misschien niet zo van het sms-en is daar denk ik vaak dan niet eens aan.
Of als mijn vriend wat stiller is, of in mijn gedachten kort reageerd ik vaak in de paniek modus sla. Of als ik iets bespreek waar ik mee zit of er is ergens over gesproken dan ben ik bang dat hij me daardoor minder lief vind en me gaat verlaten.
Waar ik nu geen last van heb en vroeger weer wel is dat ik hem overmatig ga bellen of sms-en of dat ik boos op hem wordt als hij niet tijdig reageerd. Of als hij iets voor zichzelf wilt doen.
Waar ik wel tegen aan loop is als ik aan het piekeren ben hij dat kan merken aan mijn gezichtsuitdrukking.
Welkom, ik hoop dat je wat hebt aan onze verhalen en tips. Al kan ik je soms niet altijd de tips geven die je nodig hebt.
Zou je misschien wat meer kunnen vertellen over hoe je omgaat met je angsten, hoe je die uit naar je vriendin toe?
Waar ik met name tegen aan loop is als ik even niks van mijn partner hoor, ik dan vaak denk: Oh hij denkt niet aan me, hij is niet met me bezig. Dat iemand druk kan zijn, misschien niet zo van het sms-en is daar denk ik vaak dan niet eens aan.
Of als mijn vriend wat stiller is, of in mijn gedachten kort reageerd ik vaak in de paniek modus sla. Of als ik iets bespreek waar ik mee zit of er is ergens over gesproken dan ben ik bang dat hij me daardoor minder lief vind en me gaat verlaten.
Waar ik nu geen last van heb en vroeger weer wel is dat ik hem overmatig ga bellen of sms-en of dat ik boos op hem wordt als hij niet tijdig reageerd. Of als hij iets voor zichzelf wilt doen.
Waar ik wel tegen aan loop is als ik aan het piekeren ben hij dat kan merken aan mijn gezichtsuitdrukking.
dinsdag 17 juli 2007 om 12:42
Inderdaad, dit is voor mij hetzelfde. Ik kan je heel goed begrijpen. Als er kortaf gereageerd word, of niet uitgesproken word waar mijn vriendin aan denkt. Dat wil ik graag weten. Meestal uit interesse, soms ook uit angst dat ze ergens anders aan denkt. Dat ergens anders zou dan twijfel bij haar moeten zijn, of iets anders wat mijn angst kan voeden.
Over hoe ik met mijn vriendin omga. Ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk te maken, zodat zij me kan begrijpen. Ik heb uitgelegd waar mijn onzekerheid vandaan komt. Dat het een gevolg is van de angst om gekwetst te worden, omdat ik dat al zo vaak ben geweest. Ik hoop daarmee dat ze als ik reageer hoe ik reageer; soms wat geirriteerd als ze lange tijd niks van haar laat horen, of niks (expliciet) liefs. Ze spreekt dan ook uit dat ze zich zoms onder druk gezet voelt, of gecontroleerd. Dit is wel het laatste wat ik wil, want ook ik ben hier allergisch voor, en zal me hier niet fijn bij voelen. Toch geef ik haar soms dat gevoel. Iets wat ik niet wil dus, maar vanuit mijn angst (angstgedreven) wel gebeurd.
Iets wat ik denk ook uit jou verhaal te halen. Dus door er over te praten en de oorzaken te bespreken bereik ik wel wat meer begrip. Toch is dit niet genoeg. Ook zij zegt zich soms nog steeds gecontroleerd of onder druk gezet te voelen, ook al begrijpt ze mij. Dit is zoals al vaak beschreven is, iets waardoor zij dan meer afstand neemt..
Ik hoop hiermee iets te hebben verduidelijkt! en hoop ook dat jullie lezers hier iets aan hebben!
Over hoe ik met mijn vriendin omga. Ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk te maken, zodat zij me kan begrijpen. Ik heb uitgelegd waar mijn onzekerheid vandaan komt. Dat het een gevolg is van de angst om gekwetst te worden, omdat ik dat al zo vaak ben geweest. Ik hoop daarmee dat ze als ik reageer hoe ik reageer; soms wat geirriteerd als ze lange tijd niks van haar laat horen, of niks (expliciet) liefs. Ze spreekt dan ook uit dat ze zich zoms onder druk gezet voelt, of gecontroleerd. Dit is wel het laatste wat ik wil, want ook ik ben hier allergisch voor, en zal me hier niet fijn bij voelen. Toch geef ik haar soms dat gevoel. Iets wat ik niet wil dus, maar vanuit mijn angst (angstgedreven) wel gebeurd.
Iets wat ik denk ook uit jou verhaal te halen. Dus door er over te praten en de oorzaken te bespreken bereik ik wel wat meer begrip. Toch is dit niet genoeg. Ook zij zegt zich soms nog steeds gecontroleerd of onder druk gezet te voelen, ook al begrijpt ze mij. Dit is zoals al vaak beschreven is, iets waardoor zij dan meer afstand neemt..
Ik hoop hiermee iets te hebben verduidelijkt! en hoop ook dat jullie lezers hier iets aan hebben!
dinsdag 17 juli 2007 om 12:50
En nog even als reactie op jou. Je zegt soms in de paniek modus te slaan. Dit heb ik soms ook. Mijn gevoel slaat dan op hol. Rationeel kan ik nog wel denken dat ik mezelf moet afremmen, rust nemen en alles relativeren. Maar die soort van paniek maakt mij dat ik mijn gevoel niet meer mee krijg. Nu wil ik hier niet mee zeggen dat ik mijn gevoel wil sturen door mijn verstand. Mijn gevoel zit er en neem ikook serieus. Alleen soms neemt een "paniek"' gevoel mij dus ook over, en zou ik dit wel graag willen ombuigen! Alleen het lukt niet altijd.
Ook in aanwezigheid van mijn vriendin, ook zoals jij zei: gezichtsuitdrukking, gebeurd dit soms. Dan ben ik in gedachten, of word ik weer onzeker, soms zonder reden (het lijkt soms of ik dat zelf an het zoeken ben). Dit kan ik niet verbergen. Deze vaak non-verbale signalen komen bij haar echt wel over.. En is idd soms moeilijk en kan je maar beter uitspreken.
Echter dan zit ik er vaak mee: Wat een zeikerd ben ik... even genoeg, back 2 work
Ook in aanwezigheid van mijn vriendin, ook zoals jij zei: gezichtsuitdrukking, gebeurd dit soms. Dan ben ik in gedachten, of word ik weer onzeker, soms zonder reden (het lijkt soms of ik dat zelf an het zoeken ben). Dit kan ik niet verbergen. Deze vaak non-verbale signalen komen bij haar echt wel over.. En is idd soms moeilijk en kan je maar beter uitspreken.
Echter dan zit ik er vaak mee: Wat een zeikerd ben ik... even genoeg, back 2 work
dinsdag 17 juli 2007 om 13:19
Hey Elgato,
Inderdaad Back 2 work hahaha Als er kortaf gereageerd word, of niet uitgesproken word waar mijn vriendin aan denkt. Dat wil ik graag weten. Meestal uit interesse, soms ook uit angst dat ze ergens anders aan denkt. Inderdaad dat herken ik ja: Want ja stel nou dat ie op dat moment denkt dat ie niet happy is met me..
Over hoe ik met mijn vriendin omga. Ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk te maken, zodat zij me kan begrijpen. Ik heb uitgelegd waar mijn onzekerheid vandaan komt. Dat het een gevolg is van de angst om gekwetst te worden, omdat ik dat al zo vaak ben geweest. Ik hoop daarmee dat ze als ik reageer hoe ik reageer; soms wat geirriteerd als ze lange tijd niks van haar laat horen, of niks (expliciet) liefs.Misschien is het inderdaad het geirriteerde waar ze over valt. Merk het ook aan mijn vriend. Als ik het open en eerlijk met een glimlach op mijn gezicht bespreek kan er ook geen reden voor irritatie zijn. Maar vraag je dan aan haar: Waar en met wie ben je geweest? Ik heb dat niet naar mijn vriend, dat ik er in gedachten niet aan denk is wat anders hoor hahahaha. Ze spreekt dan ook uit dat ze zich zoms onder druk gezet voelt, of gecontroleerd. Dit is wel het laatste wat ik wil, want ook ik ben hier allergisch voor, en zal me hier niet fijn bij voelen. Toch geef ik haar soms dat gevoel. Iets wat ik niet wil dus, maar vanuit mijn angst (angstgedreven) wel gebeurd.
Iets wat ik denk ook uit jou verhaal te halen. Dus door er over te praten en de oorzaken te bespreken bereik ik wel wat meer begrip. Toch is dit niet genoeg. Ook zij zegt zich soms nog steeds gecontroleerd of onder druk gezet te voelen, ook al begrijpt ze mij. Valt me op dat je dit voor de tweede keer opschrijft, ze voelt zich onder druk gezet of gecontroleerd. Maar wat doe je dan zodat zij dit gevoel krijgt? Dit is zoals al vaak beschreven is, iets waardoor zij dan meer afstand neemt..Hoe neemt ze dan afstand?
Sorry voor de talloze vragen maar dat om je beter te begrijpen en misschien door het delen van ervaringen we elkaar kunnen helpen.
Rare vraag misschien maar ben je een man of een vrouw?? Niet van relevantie voor dit topic hoor!
En nog even als reactie op jou. Je zegt soms in de paniek modus te slaan. Dit heb ik soms ook. Mijn gevoel slaat dan op hol. Rationeel kan ik nog wel denken dat ik mezelf moet afremmen, rust nemen en alles relativeren. Maar die soort van paniek maakt mij dat ik mijn gevoel niet meer mee krijg. Nu wil ik hier niet mee zeggen dat ik mijn gevoel wil sturen door mijn verstand. Mijn gevoel zit er en neem ikook serieus. Alleen soms neemt een "paniek"' gevoel mij dus ook over, en zou ik dit wel graag willen ombuigen! Alleen het lukt niet altijd. Zoals je zelf al zegt, je verstand weet het maar je gevoel blijft klote, angstig, paniek, boos, welke emotie je dan inderdaad ook voelt.
Ook in aanwezigheid van mijn vriendin, ook zoals jij zei: gezichtsuitdrukking, gebeurd dit soms. Dan ben ik in gedachten, of word ik weer onzeker, soms zonder reden (het lijkt soms of ik dat zelf an het zoeken ben). Dit kan ik niet verbergen. Deze vaak non-verbale signalen komen bij haar echt wel over.. En is idd soms moeilijk en kan je maar beter uitspreken. Inderdaad gelijk uitspreken en ik probeer er zo en zo bij iedereen bij stil te staan. Ik heb van mezelf al een wat norse uitdrukking hahaha
Inderdaad Back 2 work hahaha Als er kortaf gereageerd word, of niet uitgesproken word waar mijn vriendin aan denkt. Dat wil ik graag weten. Meestal uit interesse, soms ook uit angst dat ze ergens anders aan denkt. Inderdaad dat herken ik ja: Want ja stel nou dat ie op dat moment denkt dat ie niet happy is met me..
Over hoe ik met mijn vriendin omga. Ik probeer het wel zo duidelijk mogelijk te maken, zodat zij me kan begrijpen. Ik heb uitgelegd waar mijn onzekerheid vandaan komt. Dat het een gevolg is van de angst om gekwetst te worden, omdat ik dat al zo vaak ben geweest. Ik hoop daarmee dat ze als ik reageer hoe ik reageer; soms wat geirriteerd als ze lange tijd niks van haar laat horen, of niks (expliciet) liefs.Misschien is het inderdaad het geirriteerde waar ze over valt. Merk het ook aan mijn vriend. Als ik het open en eerlijk met een glimlach op mijn gezicht bespreek kan er ook geen reden voor irritatie zijn. Maar vraag je dan aan haar: Waar en met wie ben je geweest? Ik heb dat niet naar mijn vriend, dat ik er in gedachten niet aan denk is wat anders hoor hahahaha. Ze spreekt dan ook uit dat ze zich zoms onder druk gezet voelt, of gecontroleerd. Dit is wel het laatste wat ik wil, want ook ik ben hier allergisch voor, en zal me hier niet fijn bij voelen. Toch geef ik haar soms dat gevoel. Iets wat ik niet wil dus, maar vanuit mijn angst (angstgedreven) wel gebeurd.
Iets wat ik denk ook uit jou verhaal te halen. Dus door er over te praten en de oorzaken te bespreken bereik ik wel wat meer begrip. Toch is dit niet genoeg. Ook zij zegt zich soms nog steeds gecontroleerd of onder druk gezet te voelen, ook al begrijpt ze mij. Valt me op dat je dit voor de tweede keer opschrijft, ze voelt zich onder druk gezet of gecontroleerd. Maar wat doe je dan zodat zij dit gevoel krijgt? Dit is zoals al vaak beschreven is, iets waardoor zij dan meer afstand neemt..Hoe neemt ze dan afstand?
Sorry voor de talloze vragen maar dat om je beter te begrijpen en misschien door het delen van ervaringen we elkaar kunnen helpen.
Rare vraag misschien maar ben je een man of een vrouw?? Niet van relevantie voor dit topic hoor!
En nog even als reactie op jou. Je zegt soms in de paniek modus te slaan. Dit heb ik soms ook. Mijn gevoel slaat dan op hol. Rationeel kan ik nog wel denken dat ik mezelf moet afremmen, rust nemen en alles relativeren. Maar die soort van paniek maakt mij dat ik mijn gevoel niet meer mee krijg. Nu wil ik hier niet mee zeggen dat ik mijn gevoel wil sturen door mijn verstand. Mijn gevoel zit er en neem ikook serieus. Alleen soms neemt een "paniek"' gevoel mij dus ook over, en zou ik dit wel graag willen ombuigen! Alleen het lukt niet altijd. Zoals je zelf al zegt, je verstand weet het maar je gevoel blijft klote, angstig, paniek, boos, welke emotie je dan inderdaad ook voelt.
Ook in aanwezigheid van mijn vriendin, ook zoals jij zei: gezichtsuitdrukking, gebeurd dit soms. Dan ben ik in gedachten, of word ik weer onzeker, soms zonder reden (het lijkt soms of ik dat zelf an het zoeken ben). Dit kan ik niet verbergen. Deze vaak non-verbale signalen komen bij haar echt wel over.. En is idd soms moeilijk en kan je maar beter uitspreken. Inderdaad gelijk uitspreken en ik probeer er zo en zo bij iedereen bij stil te staan. Ik heb van mezelf al een wat norse uitdrukking hahaha
dinsdag 17 juli 2007 om 13:57
Hey Sam,
Met mij gaat het wel, had gisteren een moeilijke dag maar vandaag wel weer wat beter. Alleen loop ik me nu weer druk te maken om mijn vriendinnen.
Maar las dat het over is en dat je heel erg verdrietig bent.
Ik vindt het zo vreselijk voor je meis. Wou dat ik wat voor je kan betekenen. Hoe is het gegaan?
Met mij gaat het wel, had gisteren een moeilijke dag maar vandaag wel weer wat beter. Alleen loop ik me nu weer druk te maken om mijn vriendinnen.
Maar las dat het over is en dat je heel erg verdrietig bent.
Ik vindt het zo vreselijk voor je meis. Wou dat ik wat voor je kan betekenen. Hoe is het gegaan?
dinsdag 17 juli 2007 om 14:04
Hey,
Hij kwam zaterdag mn sleutel terugbrengen en toen smste ik uit pure wanhoop wat toen hij weg was en toen smste hij zie je nou wel dat je niet veranderd....Maar heb al met meerdere mensen gesproken vandaag en iedereen zegt hetzelfde, dat we beide water bij de wijn moeten doen en niet alleen ik....Hij moet dat net zo goed doen...Zaterdag kon hij ook weer niet zeggen dat hij niet van me hield en zondag kreeg ik allemaal jaloerse smsjes...Dat ik bij die kerel stond en die op liep te geilen en dat hij een vriendin wilde en geen hoer!! Bij mijn weten heb ik niks verkeerd gedaan...Ga vanaaf lekker mn haar kleuren, ga mn huis op zn kop zetten en laat hem even heerlijk in zn sop gaar koken...Hij wil niet meer dat ik sms, prima dan sms ik niet meer, en nu we niks meer hebben heb ik ook niet eens de behoefte om hem te smsen....Word eigenlijk steeds kwader op hem....Klootzak, hoe hij me behandelt heeft...Zo ga je niet met mensen om...en achteraf jaloers gaan zitten doen, pfff wat wil hij nou!!!
Liefs Sam
Hij kwam zaterdag mn sleutel terugbrengen en toen smste ik uit pure wanhoop wat toen hij weg was en toen smste hij zie je nou wel dat je niet veranderd....Maar heb al met meerdere mensen gesproken vandaag en iedereen zegt hetzelfde, dat we beide water bij de wijn moeten doen en niet alleen ik....Hij moet dat net zo goed doen...Zaterdag kon hij ook weer niet zeggen dat hij niet van me hield en zondag kreeg ik allemaal jaloerse smsjes...Dat ik bij die kerel stond en die op liep te geilen en dat hij een vriendin wilde en geen hoer!! Bij mijn weten heb ik niks verkeerd gedaan...Ga vanaaf lekker mn haar kleuren, ga mn huis op zn kop zetten en laat hem even heerlijk in zn sop gaar koken...Hij wil niet meer dat ik sms, prima dan sms ik niet meer, en nu we niks meer hebben heb ik ook niet eens de behoefte om hem te smsen....Word eigenlijk steeds kwader op hem....Klootzak, hoe hij me behandelt heeft...Zo ga je niet met mensen om...en achteraf jaloers gaan zitten doen, pfff wat wil hij nou!!!
Liefs Sam
dinsdag 17 juli 2007 om 14:08
Valt me op dat je dit voor de tweede keer opschrijft, ze voelt zich onder druk gezet of gecontroleerd. Maar wat doe je dan zodat zij dit gevoel krijgt? Dit is zoals al vaak beschreven is, iets waardoor zij dan meer afstand neemt..Hoe neemt ze dan afstand?
Sorry voor de talloze vragen maar dat om je beter te begrijpen en misschien door het delen van ervaringen we elkaar kunnen helpen.
Rare vraag misschien maar ben je een man of een vrouw?? Niet van relevantie voor dit topic hoor!
Hierbij zal ik proberen antwoord te geven op je vragen. Wanneer ze zich onder druk gezet voelt door mij is dat meestal doordat (te) vaak wil horen dat ze me lief leuk etc vind. Dan voelt zij zich onder druk gezet om dat steeds uit te spreken omdat ik denk dat ik dit overmatig nodig heb. Terwijl ze dit al redelijk vaak laat blijken. Echter zoals jij ook zei, er hoeft maar een moment te komen van "zwakte" en ik heb het weer nodig, zo lijkt.
Mbt het gecontroleerd voelen. Wanneer ik aan haar vraag: "wat heb je gedaan, waar ben je geweest" etc. Dit kan ik soms niet laten om dit wat overmatig te doen. Op deze manier voelt ze zich erg gecontroleerd.
In beide gevallen neemt ze vaak afstand. Het lijkt alsof ze zich dan meer afsluit van me, ze wordt afstandelijker. In haar gedrag en uitlatingen.. Waardoor dat gevoelens bij opwekt (vind ze me dan wel leuk etc). Zis is het soms een spiraal, lijkt het. Waar het denk ik aan mij is om hier uit te komen en aan mij om te veranderen. Alleen dat vind ik het moeilijke.
Ik ben trouwens een man.
Sorry voor de talloze vragen maar dat om je beter te begrijpen en misschien door het delen van ervaringen we elkaar kunnen helpen.
Rare vraag misschien maar ben je een man of een vrouw?? Niet van relevantie voor dit topic hoor!
Hierbij zal ik proberen antwoord te geven op je vragen. Wanneer ze zich onder druk gezet voelt door mij is dat meestal doordat (te) vaak wil horen dat ze me lief leuk etc vind. Dan voelt zij zich onder druk gezet om dat steeds uit te spreken omdat ik denk dat ik dit overmatig nodig heb. Terwijl ze dit al redelijk vaak laat blijken. Echter zoals jij ook zei, er hoeft maar een moment te komen van "zwakte" en ik heb het weer nodig, zo lijkt.
Mbt het gecontroleerd voelen. Wanneer ik aan haar vraag: "wat heb je gedaan, waar ben je geweest" etc. Dit kan ik soms niet laten om dit wat overmatig te doen. Op deze manier voelt ze zich erg gecontroleerd.
In beide gevallen neemt ze vaak afstand. Het lijkt alsof ze zich dan meer afsluit van me, ze wordt afstandelijker. In haar gedrag en uitlatingen.. Waardoor dat gevoelens bij opwekt (vind ze me dan wel leuk etc). Zis is het soms een spiraal, lijkt het. Waar het denk ik aan mij is om hier uit te komen en aan mij om te veranderen. Alleen dat vind ik het moeilijke.
Ik ben trouwens een man.
dinsdag 17 juli 2007 om 15:39
Oke nu zijn jullie adviezen van harte welkom.
Bel net mijn vriendje op om leuk nieuws met hem te delen. Hoort me aan en reageerd en zegt vervolgens: Joh ik ga ophangen want ik zit met mijn collega een biertje te drinken en hij gaat zo weg..Dan denk ik: HALLLLLO zeg..Ik heb leuk nieuws en neem even de tijd voor me..Jij altijd met je kut biertjes..Pfff..
Ja maar spreek je later wel weer, ik ga niet trainen, Joh eet je mee vraag ik dan..Nee ik eet zelf wel want heb nog steeds last van mijn maag..ZOEK HET LEKKER UIT!!
Of reageer ik nu raar??
Bel net mijn vriendje op om leuk nieuws met hem te delen. Hoort me aan en reageerd en zegt vervolgens: Joh ik ga ophangen want ik zit met mijn collega een biertje te drinken en hij gaat zo weg..Dan denk ik: HALLLLLO zeg..Ik heb leuk nieuws en neem even de tijd voor me..Jij altijd met je kut biertjes..Pfff..
Ja maar spreek je later wel weer, ik ga niet trainen, Joh eet je mee vraag ik dan..Nee ik eet zelf wel want heb nog steeds last van mijn maag..ZOEK HET LEKKER UIT!!
Of reageer ik nu raar??
dinsdag 17 juli 2007 om 15:48
dinsdag 17 juli 2007 om 16:43
Nee ik denk ook dat je helemaal niet raar reageert. Het gaat hier denk ik meer om wederzijds respect en een normale liefdevolle omgang. Dat die druk is, en dat die niet met je wilt eten oke denk ik. Maar ik vind dat hij mag laten blijken dat die het waardeert dat je het vraagt, en dat lief vind, en dat hij de blijdschap met je wil delen en je desnoods op een later tijdstip terugbelt.
Ik vraag me af, is dit jullie normale manier van omgang cq gebeurd dit vaker?
Ik vraag me af, is dit jullie normale manier van omgang cq gebeurd dit vaker?
woensdag 18 juli 2007 om 08:25
Dit heb ik net in een topic geplaatst.
Lieve medeforummers,
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
Lieve medeforummers,
Ik open dit topic om mijn verhaal te doen, om de dag door te komen, voor een luisterend oor en adviezen.
Ik hoop het verhaal niet te langdradig te maken en zo duidelijk mogelijk te formuleren zonder mijn vriend negatief neer te zetten.
Ik heb mijn vriend op 21 mei 2007 leren kennen via mijn werk. Mijn vriend was op dat moment 6 maanden vrijgezel na 7 jaar een relatie te hebben gehad en uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar.
Ik heb bij hem een hoop gevoelens los gemaakt en hij bij mij ook, in het begin zagen we elkaar 1 x in de week en op zaterdag en zondag, na mijn vakantie hadden we beiden de behoefte elkaar vaker te zien en zagen we elkaar op dinsdagavond, donderdagavond, vrijdagavond en het gehele weekend.
Voor de duidelijkheid ik woon in Utrecht en vriendlief in Rotterdam, mijn vriend heeft zijn dochtertje op maandagavond, woensdagavond voor zichzelf, donderdagavond is die kleine bij zijn moeder en reed daarna naar mij, vrijdagavond en op de dag heeft hij die kleine meid.
We gingen beiden heel snel in ons gevoel, eventueel samenwonen in de toekomst al besproken, ik klik enorm met zijn kleine meid en zijn omgeving. Ik maak een hoop gevoel los bij hem en hij ook bij mij.
In het begin van de relatie dacht hij klaar te zijn maar nu worden er een hoop dingen losgemaakt. Het doet hem zoveel pijn dat hij zijn kleine meid niet meer dagelijks om hem heen heeft, hij betaald de kosten voor het huis alleen dus heeft het financieel heel erg zwaar.
Gisteravond belde hij me huilend op dat hij me niet kwijt wilt, de relatie niet wilt beeindigen maar graag elkaar even in het weekend te zien zodat hij tijd en ruimte heeft om geestelijk puntjes op de i te zetten. Zodat als ik de weekenden bij hem ben hij van ons kan genieten. Hij doet dit liever nu dan over een jaar. Hij wilt me niet langer pijn doen. De afgelopen drie weekenden zijn er namelijk een aantal dingen gebeurd. Het eerste weekend maakte ik voor het eerst kennis met die kleine meid. Hij heeft heel erg in de rats gezeten hoe dat allemaal zou verlopen, het tweede weekend had hij een aanvaring met zijn ex vriendin die begon te dreigen met het feit dat hij de kleine niet meer mocht zien en afgelopen weekend viel het hem zo zwaar dat ie haar weer naar huis moest brengen omdat we zo'n mooie en fijne dag met zijn drieen hadden. Die zondagavond is hij tegen me uitgevallen en daardoor is hij gaan nadenken.
Voor de rest voel ik me zo goed bij hem, hij ook bij mij. Hij zegt ook: Je bent lief,leuk, mooi, begripvol, je zorgt voor me, je kan fantastisch overweg met mijn kleine meid, mijn omgeving heeft je nu al in hun hart gesloten, je bent mijn beste maatje. Ik wil er voor vechten, ik wil dat het goed komt. Voor mezelf, voor mijn dochter, voor jou, voor de mensen om me heen.
Ik voel op dit moment zoveel emoties, angst om hem kwijt te raken, moet ik hem een kans geven? Moet ik de relatie verbreken?
Dit doet pijn..
vrijdag 20 juli 2007 om 17:13
Hallo daar ben ik weer, het gaat allemaal wel snel op dit forum! Het zit nog niet in mijn systeem om elke dag te kijken....
Scarlet, ik hoop dat je je dag goed bent doorgekomen! Inderdaad een erg lastige situatie. Waarom zeg jij op het laatste: moet ik deze relatie verbreken? Want waarom zou je dat willen doen? Ik begrijp het misschien niet goed. Wil je het doen uit zelfbescherming? Want het klinkt in mijn oren alsof hij probelemen heeft (niet persee met jou te maken, maar hij zit in een moeilijke situatie met zijn kind, geld enzo) en hij juist wilt nadenken hoe hij dit minder op jou kan afreageren. Dat klinkt wel juist positief toch? hij is zich ervan bewust dat jij de dupe bent soms van zijn issues en dat wil hij jou niet aandoen? Of niet?
Misschien heel slecht van mij, maar ik zou het misschien zelfs ergens wel prettig vinden om te ervaren dat die ander ook issues heeft... en ik met mijn VA dus niet de enige ben.. (ja dat is inderdaad slecht van mij!:$)
Ik weet niet of jullie nu allemaal verhuisd zijn naar jouw nieuwe topic, maar ik reageer even hier omdat ik nog iets wil vertellen wat wel echt met dit onderwerp te maken heeft.
Ik ben namelijk in therapie gegaan voor VA. Heb vandaag mijn eerste echte sessie gehad , hiervoor twee intake gesprekken. En ik moet zeggen ik ben er heeel erg blij om dat ik die stap heb genomen! Ik ben niet persee alleen voor VA gegaan, maar zoals bij mij, en de meeste van jullie, is VA een gevolg van iets in je jeugd. Bij mij is dat een primaire hechtingsstoornis. Hierdoor heb ik niet goed geleerd hoe ik mijzelf moet beoordelen en pakt dat dus meestal negatiever uit dan het in werkelijkheid is.
Nu ga ik in een aantal sessies leren hoe ik dit beter kan doen, zodat ik leer om beter over mijzelf te denken, waardoor ook de VA minder zal worden. Dit denk ik tenminste en ik heb er ook vertrouwen in.
Het luchtte zoo enorm op om gewoon eens heel eerlijk te vertellen waar je denkt dat het vandaan komt enzo. Wel heel pijnlijk ook, maar door het nooit uit te spreken was het voor mij al die tijd eigenlijk niet waar. Als een soort struisvogeltactiek.
Dus ik kan het jullie echt aanraden! Het voelt ook heel goed dat ik er nu echt op een professionele manier aan ga werken en het bij de basis ga aanpakken. (Want dat probeerde ik natuurlijk ook in mijn eentje thuis, maar dat werkte toch niet echt.)
Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat een van jullie er iets aan heeft.
Scarlet, ik hoop dat je je dag goed bent doorgekomen! Inderdaad een erg lastige situatie. Waarom zeg jij op het laatste: moet ik deze relatie verbreken? Want waarom zou je dat willen doen? Ik begrijp het misschien niet goed. Wil je het doen uit zelfbescherming? Want het klinkt in mijn oren alsof hij probelemen heeft (niet persee met jou te maken, maar hij zit in een moeilijke situatie met zijn kind, geld enzo) en hij juist wilt nadenken hoe hij dit minder op jou kan afreageren. Dat klinkt wel juist positief toch? hij is zich ervan bewust dat jij de dupe bent soms van zijn issues en dat wil hij jou niet aandoen? Of niet?
Misschien heel slecht van mij, maar ik zou het misschien zelfs ergens wel prettig vinden om te ervaren dat die ander ook issues heeft... en ik met mijn VA dus niet de enige ben.. (ja dat is inderdaad slecht van mij!:$)
Ik weet niet of jullie nu allemaal verhuisd zijn naar jouw nieuwe topic, maar ik reageer even hier omdat ik nog iets wil vertellen wat wel echt met dit onderwerp te maken heeft.
Ik ben namelijk in therapie gegaan voor VA. Heb vandaag mijn eerste echte sessie gehad , hiervoor twee intake gesprekken. En ik moet zeggen ik ben er heeel erg blij om dat ik die stap heb genomen! Ik ben niet persee alleen voor VA gegaan, maar zoals bij mij, en de meeste van jullie, is VA een gevolg van iets in je jeugd. Bij mij is dat een primaire hechtingsstoornis. Hierdoor heb ik niet goed geleerd hoe ik mijzelf moet beoordelen en pakt dat dus meestal negatiever uit dan het in werkelijkheid is.
Nu ga ik in een aantal sessies leren hoe ik dit beter kan doen, zodat ik leer om beter over mijzelf te denken, waardoor ook de VA minder zal worden. Dit denk ik tenminste en ik heb er ook vertrouwen in.
Het luchtte zoo enorm op om gewoon eens heel eerlijk te vertellen waar je denkt dat het vandaan komt enzo. Wel heel pijnlijk ook, maar door het nooit uit te spreken was het voor mij al die tijd eigenlijk niet waar. Als een soort struisvogeltactiek.
Dus ik kan het jullie echt aanraden! Het voelt ook heel goed dat ik er nu echt op een professionele manier aan ga werken en het bij de basis ga aanpakken. (Want dat probeerde ik natuurlijk ook in mijn eentje thuis, maar dat werkte toch niet echt.)
Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik hoop dat een van jullie er iets aan heeft.
zondag 22 juli 2007 om 16:02
Hier nog een gevalletje bindings/verlatingsangst!
Een week of 3 terug een super leuke jongen ontmoet, hij smste en belde me plat elkaar inmiddels 3x gezien. Afgelopen woensdag was de 3e keer. Alles helemaal leuk ik had nergens geen last van, toen ik naar huis ging werd ik mee naar de bioscoop gevraagd aankomende week maar omdat ik op vakantie ga kon dat alleen begin van de week en dan kon hij niet. Helaas, jammer maar kan gebeuren. Onderweg naar huis nog een paar smsjes gehad en toen werd het donderdag. Normaal had ik voor ik wakker word al een smsjes, donderdag niet, kan gebeuren dus ik gesmst. Tot zover ook nog niks aan de hand totdat ik de rest van de middag en avond niks meer hoorde en de toon van de smsjes van die morgen was veranderd (althans zo kwamen ze op mij over). Vrijdag weer het zelfde verhaal, ik bleef natuurlijk stug door smsen en voelde alweer een paniekaanval opkomen. Gisteren heb ik hem gebeld om te vragen hoe het ging. Hij nam niet op. Godzijdank belde hij een uur later terug (ik was natuurlijk in alle staten maar gelukkig heeft hij dat niet gemerkt) en er was volgens zijn zeggen niks aan de hand en als hij liever niet meer had dat ik smste zou hij dat wel gewoon zeggen. Prima, ik kon er weer tegen. Hij zou 's middags smsen, dat smsje kwam niet. Ik zelf om 19.00 uur weer gesmst, geen reactie. Om 21.30 uur nog een keer gesmst en tot op heden nog steeds niks gehoord. Ik snap er echt geen bal meer van maar wil (voor zover dat nog niet gebeurd is) het niet verpesten omdat ik hem net heel erg leuk begin te vinden. Geen idee waar ik het nu weer verpest heb, en misschien heb ik het ook niet verpest maar waarom hoor ik dan niks. Ik zit dus ook compleet in de stress!
Een week of 3 terug een super leuke jongen ontmoet, hij smste en belde me plat elkaar inmiddels 3x gezien. Afgelopen woensdag was de 3e keer. Alles helemaal leuk ik had nergens geen last van, toen ik naar huis ging werd ik mee naar de bioscoop gevraagd aankomende week maar omdat ik op vakantie ga kon dat alleen begin van de week en dan kon hij niet. Helaas, jammer maar kan gebeuren. Onderweg naar huis nog een paar smsjes gehad en toen werd het donderdag. Normaal had ik voor ik wakker word al een smsjes, donderdag niet, kan gebeuren dus ik gesmst. Tot zover ook nog niks aan de hand totdat ik de rest van de middag en avond niks meer hoorde en de toon van de smsjes van die morgen was veranderd (althans zo kwamen ze op mij over). Vrijdag weer het zelfde verhaal, ik bleef natuurlijk stug door smsen en voelde alweer een paniekaanval opkomen. Gisteren heb ik hem gebeld om te vragen hoe het ging. Hij nam niet op. Godzijdank belde hij een uur later terug (ik was natuurlijk in alle staten maar gelukkig heeft hij dat niet gemerkt) en er was volgens zijn zeggen niks aan de hand en als hij liever niet meer had dat ik smste zou hij dat wel gewoon zeggen. Prima, ik kon er weer tegen. Hij zou 's middags smsen, dat smsje kwam niet. Ik zelf om 19.00 uur weer gesmst, geen reactie. Om 21.30 uur nog een keer gesmst en tot op heden nog steeds niks gehoord. Ik snap er echt geen bal meer van maar wil (voor zover dat nog niet gebeurd is) het niet verpesten omdat ik hem net heel erg leuk begin te vinden. Geen idee waar ik het nu weer verpest heb, en misschien heb ik het ook niet verpest maar waarom hoor ik dan niks. Ik zit dus ook compleet in de stress!
dinsdag 24 juli 2007 om 11:44
Ik zit nog steeds in de stress 
Wat zouden jullie me adviseren? Zoals ik hierboven als schreef zat ik op reactie van zijn kant te wachten en die kwam gisterenmiddag. Ik een paar uur later een sms teruggestuurd en tot op heden, geen reactie. Ik denk dat ik hem vnvd wil bellen om hem nogmaals de vraag te stellen of ik beter niet kan smsen. Ik bedoel tot en met vorige week woensdag waren het gemiddeld 15 smsen per dag en nu 1 in 3 dagen?! Wat zouden jullie doen?
Wat zouden jullie me adviseren? Zoals ik hierboven als schreef zat ik op reactie van zijn kant te wachten en die kwam gisterenmiddag. Ik een paar uur later een sms teruggestuurd en tot op heden, geen reactie. Ik denk dat ik hem vnvd wil bellen om hem nogmaals de vraag te stellen of ik beter niet kan smsen. Ik bedoel tot en met vorige week woensdag waren het gemiddeld 15 smsen per dag en nu 1 in 3 dagen?! Wat zouden jullie doen?
dinsdag 24 juli 2007 om 11:57
Ik zou je adviseren om gewoon rustig af te wachten...En krijg je helemaal geen smsje meer, is de boodschap overduidelijk lijkt mij...Ik heb ermee geleerd, niet als een hondje achter een jongen aan gaan lopen, het moet van 2 kanten komen.,..Is dat niet het geval, kun je er maar beter gelijk mee kappen....Maar zoals ik al zei wacht gewoon rustig af en heb je donderdag nog niks gehoord, kun je altijd even bellen, Maar ga niet op je telefoon zitten en hem steeds smsen, want daar hebben de meeste mannen al gauw genoeg van...Succes..
Liefs Sam
Liefs Sam
dinsdag 24 juli 2007 om 12:16
Thanks Mas. Ik weet dat mannen daar een hekel aan hebben en probeer dat ook niet te doen. Zaterdag hebben we elkaar dan aan de telefoon gesproken en zaterdag heb ik nog 2 smsjes gestuurd daarna heb ik ook niks meer laten horen en toen smste hij me gisteren weer. Donderdagmorgen ga ik op vakantie en wil voor die tijd graag iets meer duidelijkheid. Ik wil mijn vakantie er niet door laten verpesten...
dinsdag 24 juli 2007 om 12:24
Thanks Mas. Ik weet dat mannen daar een hekel aan hebben en probeer dat ook niet te doen. Zaterdag hebben we elkaar dan aan de telefoon gesproken en zaterdag heb ik nog 2 smsjes gestuurd daarna heb ik ook niks meer laten horen en toen smste hij me gisteren weer. Donderdagmorgen ga ik op vakantie en wil voor die tijd graag iets meer duidelijkheid. Ik wil mijn vakantie er niet door laten verpesten...
Ik zie eigenlijk het probleem niet zo, mijn ex smste me ook elke dag in het begin, maar op een gegeven moment gaat dat er gewoon af, hij heeft je duidelijk gemaakt dat als hij je smsjes zat is hij dat zal zeggen...Maak je maar niet te druk, zal allemaal vast wel goed komen...
Liefs Sam
Ik zie eigenlijk het probleem niet zo, mijn ex smste me ook elke dag in het begin, maar op een gegeven moment gaat dat er gewoon af, hij heeft je duidelijk gemaakt dat als hij je smsjes zat is hij dat zal zeggen...Maak je maar niet te druk, zal allemaal vast wel goed komen...
Liefs Sam
dinsdag 24 juli 2007 om 12:37
maandag 30 juli 2007 om 10:32
Hallo allemaal
ben terug van vakantie, maar heb nog geen tijd gehad om te reageren hier.
Vakantie was fantastisch. Veel gelachen en ook gepraat over mijn angsten. Was heel fijn, omdat we alle tijd van de wereld hadden daarvoor.
Ik ga nu even teruglezen hier, ben ik tenminste weer op de hoogte hihi
x
ben terug van vakantie, maar heb nog geen tijd gehad om te reageren hier.
Vakantie was fantastisch. Veel gelachen en ook gepraat over mijn angsten. Was heel fijn, omdat we alle tijd van de wereld hadden daarvoor.
Ik ga nu even teruglezen hier, ben ik tenminste weer op de hoogte hihi
x
maandag 30 juli 2007 om 10:39
Zo, heb even snel de berichtjes doorgelezen.
Sam, wat rot voor je, maar ik denk ook dat je je opgelucht voelt omdat hij je als oud vuil behandelde en het nog steeds doet. Dat sterkt je misschien in de gedachte dat het maar beter is zo.
Scarlett...ik moet even je nieuwe topic zoeken hoor, want volgens mij is het daar nu te doen hihi
En Wejo en....(ben je naam kwijt, maar je bent een man hihi), welkom en het is echt fijn om te lezen dat we niet alleen zijn inderdaad.
Ik moet morgen naar de huisarts voor blaasontsteking, maar wat denken jullie....zal ik dit eens bij hem aankaarten? de va?
Sam, wat rot voor je, maar ik denk ook dat je je opgelucht voelt omdat hij je als oud vuil behandelde en het nog steeds doet. Dat sterkt je misschien in de gedachte dat het maar beter is zo.
Scarlett...ik moet even je nieuwe topic zoeken hoor, want volgens mij is het daar nu te doen hihi
En Wejo en....(ben je naam kwijt, maar je bent een man hihi), welkom en het is echt fijn om te lezen dat we niet alleen zijn inderdaad.
Ik moet morgen naar de huisarts voor blaasontsteking, maar wat denken jullie....zal ik dit eens bij hem aankaarten? de va?
