Relaties
alle pijlers
houden van
zaterdag 27 december 2008 om 22:35
Hallo Allemaal,
Ik zit in een minder fijne situatie.
Ben 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen van 4 en bijna 6.
Op zich, als ik kijk naar mijn relatie, is het niet de slechtste relatie. We kunnen leuke gesprekken hebben, hebben dezelfde smaak, zijn het min of meer eens over de opvoeding van onze kinderen. We kunnen ook enorm botsen, maar de laatste tijd gaat dat een stuk beter.
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Nu dus rustiger vaarwater, alleen: ik geloof dat ik gewoon niet meer van mijn vrouw houd.
Het hele punt is vooral aangezwengeld doordat ik verliefd ben geworden op een ander. Nu ben ikzelf van mening dat dat verliefd worden meer bijzaak is. De vraag is naar mijn idee: wat maakt dat ik daarvoor zo opensta?
Het lastige met houden van is dat het zo niet te sturen is. Ik bedoel, ik zou uiteindelijk liever zielsveel van mijn vrouw houden. Zeker omdat we kinderen hebben, en de rest ook wel redelijk samengaat. Alleen, die vonk mist. Dat echt voor iemand gaan. De liefde, hoewel dat ook niet helemaal waar is: ik heb ook wel weer vanalles over voor mijn vrouw. Hoewel dat soms meer voelt als een van mijn vrienden waar ik iets voor over heb....
Als er niet zoveel op het spel zou staan, zou het een stuk makkelijker zijn. Maar ik houd bijzonder veel van mn kinderen, en wil graag de juiste beslissing nemen. Alleen, wat te doen? Daar hebben jullie natuurlijk ook geen pasklaar antwoord op, ik hoop alleen wel wat meer helderheid te krijgen door er over van gedachten te wisselen...
Ik zit in een minder fijne situatie.
Ben 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen van 4 en bijna 6.
Op zich, als ik kijk naar mijn relatie, is het niet de slechtste relatie. We kunnen leuke gesprekken hebben, hebben dezelfde smaak, zijn het min of meer eens over de opvoeding van onze kinderen. We kunnen ook enorm botsen, maar de laatste tijd gaat dat een stuk beter.
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Nu dus rustiger vaarwater, alleen: ik geloof dat ik gewoon niet meer van mijn vrouw houd.
Het hele punt is vooral aangezwengeld doordat ik verliefd ben geworden op een ander. Nu ben ikzelf van mening dat dat verliefd worden meer bijzaak is. De vraag is naar mijn idee: wat maakt dat ik daarvoor zo opensta?
Het lastige met houden van is dat het zo niet te sturen is. Ik bedoel, ik zou uiteindelijk liever zielsveel van mijn vrouw houden. Zeker omdat we kinderen hebben, en de rest ook wel redelijk samengaat. Alleen, die vonk mist. Dat echt voor iemand gaan. De liefde, hoewel dat ook niet helemaal waar is: ik heb ook wel weer vanalles over voor mijn vrouw. Hoewel dat soms meer voelt als een van mijn vrienden waar ik iets voor over heb....
Als er niet zoveel op het spel zou staan, zou het een stuk makkelijker zijn. Maar ik houd bijzonder veel van mn kinderen, en wil graag de juiste beslissing nemen. Alleen, wat te doen? Daar hebben jullie natuurlijk ook geen pasklaar antwoord op, ik hoop alleen wel wat meer helderheid te krijgen door er over van gedachten te wisselen...
woensdag 31 december 2008 om 02:00
Cheiron , ik vind je humorloos , erg aangebrand en ook erg haatdragend . In bijna elke posting heb je mij of Meds genoemd of ons geciteerd . Draag je je vrouw ( al dan niet in stilte ) ook elke andere mening boze uitlating insinuatie speculatie kritische kanttekening cynisische uitlating " misstap " levenslang na ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 02:24
Okee ik geef me gewonnen ik ga toch een inhoudelijke reactie geven aan de gewonde genezer.
Quote
Tja...Als jij iedereen die verliefd wordt in een relatie een slappeling vind... Het was inderdaad makkelijker om verliefd te worden dan de problemen eerder aan te pakken. Tegelijkertijd had ik met hetzelfde gemak die beweging door kunnen zetten, dat heb ik niet gedaan.
O, jeetje, wat een altruïsme.... dus je had het kunnen doorzetten.... maar je hebt het niet gedaan.... applaus, ik ben verbijsterd... je had het kunnen doen....
Nee, daar geloof ik niet in nee. Ik geloof wel in het stil blijven staan bij een situatie zoals hij is, niet wegrennen maar de situatie op je in laten werken, voelen wat er gebeurt. Dat kan ook heel pijnlijk zijn. Maar tanden op elkaar associeer ik met negeren van wat er speelt en doorploeteren. Is in mijn ogen de snelste route naar heel ongelukkig of overspannen worden, omdat je dan een deel van jezelf negeert. Ik zeg niet dat je in alles mee moet gaan, wel dat ik geloof in luisteren naar wat er speelt.
Nou dat is ook niet wat ik bedoel met tanden op elkaar en doorgaan. In het leven zijn er dingen leuk en minder leuk, bij minder leuk zet je je tanden op elkaar en je gaat door. Uiteraard is het niet verkeerd kritisch te kijken en bedenken wat jij kan leren van de minder leuke situaties.
Nouja, midlifecrisis, zouden we het eens moeten hebben over wat je daar dan onder verstaat. Waar ik het wel niet mee eens ben is dat mensen bijvoorbeeld gaan roepen (was jij dat niet?) dat ik 'gewoon geil' ben. O, het is zeker uit dat altruïsme dat jij kriebels hebt voor een andere dame? of word jij gewoon platonisch verliefd? Kom op zeg, als je verliefd bent dan wil je gewoon seks. Misschien hou je jezelf voor de gek met andere motieven. Maar verliefdheid is niks meer dan een hormonale staat van zijn.
Ik weet toevallig toch wel wat er in mezelf speelt hoor, en dat is niet 'gewoon geil'. Dat is gewoon invullen van jouw kant. Dus, ja, dan blijf ik erbij dat dat onzin is en niet op mij slaat.
Een midlife crisis is niks meer of minder dan een periode van twijfel aan je leven en invulling op het moment dat de rust is neergedaald. Een soort van "is dit alles gevoel" iedereen overkomt dit. Verliefdheid komt er vaak uit voort.
En nee, ik ben het niet met je eens dat dat duidt op een gebrek aan reflectie. Het duidt op een gebrek aan goed kunnen lezen van jouw kant, te snel invullen, ongenuanceerd projecteren en de plank misslaan. Als je nou eens gewoon zou vragen: goh, hoe zit het eigenlijk met de sex? Vindt je die ander sexueel heel aantrekkelijk? mis je dat bij je vrouw? Dan zouden we een gesprek kunnen hebben. Goed jij bent blijkbaar 1 van de weinige mensen ter aarde die verliefd kunnen zijn zonder enige seksuele gevoelens terwijl hij er een spetterend seksleven met een andere vrouw heeft. Wie denk je nu voor de gek te houden?
Quote
Tja...Als jij iedereen die verliefd wordt in een relatie een slappeling vind... Het was inderdaad makkelijker om verliefd te worden dan de problemen eerder aan te pakken. Tegelijkertijd had ik met hetzelfde gemak die beweging door kunnen zetten, dat heb ik niet gedaan.
O, jeetje, wat een altruïsme.... dus je had het kunnen doorzetten.... maar je hebt het niet gedaan.... applaus, ik ben verbijsterd... je had het kunnen doen....
Nee, daar geloof ik niet in nee. Ik geloof wel in het stil blijven staan bij een situatie zoals hij is, niet wegrennen maar de situatie op je in laten werken, voelen wat er gebeurt. Dat kan ook heel pijnlijk zijn. Maar tanden op elkaar associeer ik met negeren van wat er speelt en doorploeteren. Is in mijn ogen de snelste route naar heel ongelukkig of overspannen worden, omdat je dan een deel van jezelf negeert. Ik zeg niet dat je in alles mee moet gaan, wel dat ik geloof in luisteren naar wat er speelt.
Nou dat is ook niet wat ik bedoel met tanden op elkaar en doorgaan. In het leven zijn er dingen leuk en minder leuk, bij minder leuk zet je je tanden op elkaar en je gaat door. Uiteraard is het niet verkeerd kritisch te kijken en bedenken wat jij kan leren van de minder leuke situaties.
Nouja, midlifecrisis, zouden we het eens moeten hebben over wat je daar dan onder verstaat. Waar ik het wel niet mee eens ben is dat mensen bijvoorbeeld gaan roepen (was jij dat niet?) dat ik 'gewoon geil' ben. O, het is zeker uit dat altruïsme dat jij kriebels hebt voor een andere dame? of word jij gewoon platonisch verliefd? Kom op zeg, als je verliefd bent dan wil je gewoon seks. Misschien hou je jezelf voor de gek met andere motieven. Maar verliefdheid is niks meer dan een hormonale staat van zijn.
Ik weet toevallig toch wel wat er in mezelf speelt hoor, en dat is niet 'gewoon geil'. Dat is gewoon invullen van jouw kant. Dus, ja, dan blijf ik erbij dat dat onzin is en niet op mij slaat.
Een midlife crisis is niks meer of minder dan een periode van twijfel aan je leven en invulling op het moment dat de rust is neergedaald. Een soort van "is dit alles gevoel" iedereen overkomt dit. Verliefdheid komt er vaak uit voort.
En nee, ik ben het niet met je eens dat dat duidt op een gebrek aan reflectie. Het duidt op een gebrek aan goed kunnen lezen van jouw kant, te snel invullen, ongenuanceerd projecteren en de plank misslaan. Als je nou eens gewoon zou vragen: goh, hoe zit het eigenlijk met de sex? Vindt je die ander sexueel heel aantrekkelijk? mis je dat bij je vrouw? Dan zouden we een gesprek kunnen hebben. Goed jij bent blijkbaar 1 van de weinige mensen ter aarde die verliefd kunnen zijn zonder enige seksuele gevoelens terwijl hij er een spetterend seksleven met een andere vrouw heeft. Wie denk je nu voor de gek te houden?
woensdag 31 december 2008 om 03:07
Haha!
Nou meds en bgb zijn gewoon geen meelullers maar pittige tantes.
Vaak hebben ze wat zinnigs te zeggen en soms slaan ze wartaal uit.
Het is wel een goed leerprocces voor communicatie en een kritische blik op jezelf werpen.
Maar leg je oordeel naast je neer cheiron,
Want hoewel in jou ogen onterecht verpakte woorden,
als je het even op je in laat werken,kan de anders dan jij denkende mens nog weleens iets aanboren bij je.
En als ze heel vervelend zijn sla je ze gewoon even met de koppen tegen elkaar!!
Nou meds en bgb zijn gewoon geen meelullers maar pittige tantes.
Vaak hebben ze wat zinnigs te zeggen en soms slaan ze wartaal uit.
Het is wel een goed leerprocces voor communicatie en een kritische blik op jezelf werpen.
Maar leg je oordeel naast je neer cheiron,
Want hoewel in jou ogen onterecht verpakte woorden,
als je het even op je in laat werken,kan de anders dan jij denkende mens nog weleens iets aanboren bij je.
En als ze heel vervelend zijn sla je ze gewoon even met de koppen tegen elkaar!!
woensdag 31 december 2008 om 03:14
Ik reageer later nog inhoudelijk op je reacties op mijn post.
Maar ik vind het een goed en verstandig besluit van jou en je vrouw om te gaan investeren in je relatie.
Super!!
Zeker voor de kinderen,want die zijn een verrekte goede reden om niet de handoek in de ring te gooien.
Wat ga je doen in de tijd dat je op jullie therapie wacht?
Welke acties wil je gaan toepassen.
Kan je je in mijn aandragingen vinden?
Hoe ga je het vermijden/verminderen van contact met de andere vrouw aanpakken?
Natuurlijk heeft je vrouw het meeste verdriet over het feit dat je niet meer van haar houdt.
Dat is nogal een boodschap!!
Herken je het gevoel houden van nog wel?
Wanneer hou je van iemand?
Kan je dat omschrijven?
Maar ik vind het een goed en verstandig besluit van jou en je vrouw om te gaan investeren in je relatie.
Super!!
Zeker voor de kinderen,want die zijn een verrekte goede reden om niet de handoek in de ring te gooien.
Wat ga je doen in de tijd dat je op jullie therapie wacht?
Welke acties wil je gaan toepassen.
Kan je je in mijn aandragingen vinden?
Hoe ga je het vermijden/verminderen van contact met de andere vrouw aanpakken?
Natuurlijk heeft je vrouw het meeste verdriet over het feit dat je niet meer van haar houdt.
Dat is nogal een boodschap!!
Herken je het gevoel houden van nog wel?
Wanneer hou je van iemand?
Kan je dat omschrijven?
woensdag 31 december 2008 om 11:03
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
Alsof je zeg steeds via een audiorecorder iets wil overbrengen wat ook sterk visueel is. Er zal vast ook geluid bij zitten, en je komt een heel eind, maar toch mis je steeds iets wat uiteindelijk wel heel belangrijk is
Is het idee om de brug tussen visueel en audio te slaan door geschreven tekst? Ik merk dat je op het forum je gedachten goed kunt verwoorden.
Je geeft aan dat je een zweefteef bent, dus misschien sta je wel open voor het een idee om een dagboek voor jezelf bij te houden? Dat kan op papier of in speciale software, wat het voordeel heeft dat je dingen kunt aanpassen en linken, google op journal software en je vindt genoeg opties.
In zo'n dagboek kun je dagelijks drie positieve punten van de dag opschrijven (bijv prestatie op het werk, je vrouw die iets liefs heeft gedaan, leuke actie van een van je kinderen), je algemene gevoel over de dag, gevoelens over probleemsituaties uitwerken en je doelen monitoren (bijv. ik zeg wel dat ik mijn huwelijk wil verbeteren, maar welke concrete acties heb ik daar vandaag voor gedaan). Op deze manier wordt je je bewust van positieve dingen in je leven, kun je je gevoelens op jouw tempo analyseren en monitor je ook of je iets met deze analyses doet, dwz dat je ze met je vrouw deelt of acties onderneemt.
Als je dit dagelijks een half uur doet, heb je elke dag wat rust en "me time" en kun je de rest van je vrije tijd gebruiken om daadwerkelijk te participeren in je gezin.
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Als ik iets graag wil, doe ik het dan ook als mijn vrouw het er niet mee eens is?
Ik denk dat dat wel iets is waar ik aandacht voor moet hebben. Zeg maar af en toe ruimte voor hoe ik anders ben en ruimte nemen om dat tot uitdrukking te brengen. Ik kan wel de neiging hebben om me dan te schikken, en er uiteindelijk toch last van te hebben.
Lijkt me een goede aanpak.
Verder kan het goed zijn om te benoemen dat je je ergens in schikt. Ik heb het idee dat je dat nu in stilte doet, zodat het voor je vrouw onduidelijk is dat je een compromis sluit. Je kunt ook zeggen (een voorbeeld): Schat, ik zou het liefste thuis blijven, maar ik begrijp dat het belangrijk voor je is dat ik meega naar je ouders en omdat ik van je hou, ga ik gewoon met je met mee.
Dan kan je vrouw registeren dat je een compromis sluit, en daarop anticiperen door ook iets voor jou te doen (bijv door na na het familiebezoek even op de kinderen te passen, zodat jij een half uur iets voor jezelf doen)
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Kunnen mensen mij beinvloeden door aandacht te geven? Loop ik harder voor mensen die mij complimentjes geven?
Dat wel ja. Maar goed, wat dan nog? Ik zie daar het probleem niet zo van, leg uit?
Op zich is het geen probleem als je gevoelig bent voor aandacht, iedereen vindt het lekker om aandacht en complimenten te krijgen.
Het kan een probleem zijn als je waarderingzoekend bent. Bijvoorbeeld dat je vrouw perfect is als ze je aandacht en complimenten geeft, maar als ze die waardering onthoudt en je wijst op een tekortkoming dat je het dan thuis niet meer leuk vindt en je op je werk tenminste wel jezelf kan zijn omdat ze daar wel blij met je zijn.
Het kan ook een probleem zijn als je "prinsessegedrag" hebt. Bijvoorbeeld als je heel goed kan vertellen wat je vrouw, kinderen, collega's en anderen fout doen, maar je eigen zwakke punten laat liggen. Ik weet niet of je een leidinggevende positie hebt op het werk, maar hierdoor kan "prinsessegedrag" nog worden versterkt, omdat jij wegens hierarchie ongestoord anderen mag wijzen op hun fouten, terwijl ondergeschikten en collega's jou juist veel complimenten en aandacht geven om dingen van je gedaan te krijgen. Alhoewel dit prettig is, blijf je hierdoor in je comfort zone en leer je niet van de mensen die je confronteren met je zwakke punten (je vindt rust bij degenen die het met je eens zijn en groei bij mensen die het niet met je eens zijn).
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
Ik heb bijzonder leuk werk (en nee, niet alleen om "haar".) en doe wel wat ik echt wil doen met mn leven. Het is denk ik juist, dat ik die vervulling ook meer met mijn vrouw wil delen, en dat stukje ook in mijn relatie wil kunnen voelen
Lijkt me inderdaad goed als je dat kunt delen. Stel jij je vrouw ook vragen over haar werk (als ze dat heeft) en leven?
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Waarom probeer ik mijn liefde te bewijzen door ideaal te zijn? Vind ik mezelf eigenlijk helemaal niet zo goed?
ik geloof niet dat dat het punt bij me is...
Ik denk dat je wel een aardig groot ego hebt, maar ik ben getriggerd door het feit dat je vluchtneigingen hebt bij heftige emoties en dat je reageert door ontkenning (negeren) of irritatie (venijn, aanvallen).
Kun jij zonder blikken of blozen 10 slechte eigenschappen van jezelf opnoemen en zeggen: ik ben bewust dat dit bij mij hoort en dat ik op deze punten niet ideaal ben?
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
Ik geloof niet dat Meds de nuance inbracht die jij nu wel inbrengt. Meds was gewoon boos, en kwam dat even lekker spuien zonder zich te bekommeren of het misschien wel klopte
Waarom wordt jij zo getriggerd door Meds en BGB?
Als ik naar mezelf kijk, irriteer ik me altijd aan dingen die in mezelf zitten maar die ik onderdruk of aan dingen die ik niet beheers. Als ik dan kijk naar jou en Meds en BGB, vraag ik me af:
Kun jij je emoties ongeremd laten gaan? Kun jij boos worden zonder later boos op jezelf te worden dat dat niet rationeel was? Kun jij je gevoel uiten zonder de zekerheid te hebben van 10 argumenten achter de hand te hebben?
Emoties hoeven niet slecht te zijn, ze geven ook duidelijkheid aan de ander. Misschien is het wel een snellere manier van probleemoplossing waar je nog van kan leren...
Stel je vrouw wilt naar spanje op vakantie en jij wilt eigenlijk liever naar zweden, maar zegt verder niks omdat je het nog niet goed kan verwoorden. Dan is je vrouw 2 weken bezig met het plannen van een reis naar Barcelona, en dan kom jij opeens met bezwaren, maar ik zou toch liever naar zweden willen, omdat ik graag wil trekken. Terwijl als je meteen clasht en in je emotie alle argumenten eruit gooit (ik wil naar spanje, *nee ik wil naar zweden, ik wil naar de zon, *ik wil naar de natuur, ik wil een stad, *ik wil trekken - even mokken- zullen we dan een weekje naar Barcelona gaan en dan in het binnenland door de natuur trekken?), er binnen een avond uit ben en dan samen verder plannen kunt gaan maken.
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 20:43:
Na wat gesprekken met mijn vrouw hebben we samen besloten toch samen naar een relatietherapeut te gaan.
We kunnen allebei wel zien dat we een aandeel hebben, bepaalde patronen die we meenemen, maar het is best lastig om die patronen te doorbreken met zn tweeen...
Goed om te horen dat jullie samen aan de slag gaan.
Heel veel succes ermee in het nieuw jaar!
Alsof je zeg steeds via een audiorecorder iets wil overbrengen wat ook sterk visueel is. Er zal vast ook geluid bij zitten, en je komt een heel eind, maar toch mis je steeds iets wat uiteindelijk wel heel belangrijk is
Is het idee om de brug tussen visueel en audio te slaan door geschreven tekst? Ik merk dat je op het forum je gedachten goed kunt verwoorden.
Je geeft aan dat je een zweefteef bent, dus misschien sta je wel open voor het een idee om een dagboek voor jezelf bij te houden? Dat kan op papier of in speciale software, wat het voordeel heeft dat je dingen kunt aanpassen en linken, google op journal software en je vindt genoeg opties.
In zo'n dagboek kun je dagelijks drie positieve punten van de dag opschrijven (bijv prestatie op het werk, je vrouw die iets liefs heeft gedaan, leuke actie van een van je kinderen), je algemene gevoel over de dag, gevoelens over probleemsituaties uitwerken en je doelen monitoren (bijv. ik zeg wel dat ik mijn huwelijk wil verbeteren, maar welke concrete acties heb ik daar vandaag voor gedaan). Op deze manier wordt je je bewust van positieve dingen in je leven, kun je je gevoelens op jouw tempo analyseren en monitor je ook of je iets met deze analyses doet, dwz dat je ze met je vrouw deelt of acties onderneemt.
Als je dit dagelijks een half uur doet, heb je elke dag wat rust en "me time" en kun je de rest van je vrije tijd gebruiken om daadwerkelijk te participeren in je gezin.
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Als ik iets graag wil, doe ik het dan ook als mijn vrouw het er niet mee eens is?
Ik denk dat dat wel iets is waar ik aandacht voor moet hebben. Zeg maar af en toe ruimte voor hoe ik anders ben en ruimte nemen om dat tot uitdrukking te brengen. Ik kan wel de neiging hebben om me dan te schikken, en er uiteindelijk toch last van te hebben.
Lijkt me een goede aanpak.
Verder kan het goed zijn om te benoemen dat je je ergens in schikt. Ik heb het idee dat je dat nu in stilte doet, zodat het voor je vrouw onduidelijk is dat je een compromis sluit. Je kunt ook zeggen (een voorbeeld): Schat, ik zou het liefste thuis blijven, maar ik begrijp dat het belangrijk voor je is dat ik meega naar je ouders en omdat ik van je hou, ga ik gewoon met je met mee.
Dan kan je vrouw registeren dat je een compromis sluit, en daarop anticiperen door ook iets voor jou te doen (bijv door na na het familiebezoek even op de kinderen te passen, zodat jij een half uur iets voor jezelf doen)
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Kunnen mensen mij beinvloeden door aandacht te geven? Loop ik harder voor mensen die mij complimentjes geven?
Dat wel ja. Maar goed, wat dan nog? Ik zie daar het probleem niet zo van, leg uit?
Op zich is het geen probleem als je gevoelig bent voor aandacht, iedereen vindt het lekker om aandacht en complimenten te krijgen.
Het kan een probleem zijn als je waarderingzoekend bent. Bijvoorbeeld dat je vrouw perfect is als ze je aandacht en complimenten geeft, maar als ze die waardering onthoudt en je wijst op een tekortkoming dat je het dan thuis niet meer leuk vindt en je op je werk tenminste wel jezelf kan zijn omdat ze daar wel blij met je zijn.
Het kan ook een probleem zijn als je "prinsessegedrag" hebt. Bijvoorbeeld als je heel goed kan vertellen wat je vrouw, kinderen, collega's en anderen fout doen, maar je eigen zwakke punten laat liggen. Ik weet niet of je een leidinggevende positie hebt op het werk, maar hierdoor kan "prinsessegedrag" nog worden versterkt, omdat jij wegens hierarchie ongestoord anderen mag wijzen op hun fouten, terwijl ondergeschikten en collega's jou juist veel complimenten en aandacht geven om dingen van je gedaan te krijgen. Alhoewel dit prettig is, blijf je hierdoor in je comfort zone en leer je niet van de mensen die je confronteren met je zwakke punten (je vindt rust bij degenen die het met je eens zijn en groei bij mensen die het niet met je eens zijn).
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
Ik heb bijzonder leuk werk (en nee, niet alleen om "haar".) en doe wel wat ik echt wil doen met mn leven. Het is denk ik juist, dat ik die vervulling ook meer met mijn vrouw wil delen, en dat stukje ook in mijn relatie wil kunnen voelen
Lijkt me inderdaad goed als je dat kunt delen. Stel jij je vrouw ook vragen over haar werk (als ze dat heeft) en leven?
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
- Waarom probeer ik mijn liefde te bewijzen door ideaal te zijn? Vind ik mezelf eigenlijk helemaal niet zo goed?
ik geloof niet dat dat het punt bij me is...
Ik denk dat je wel een aardig groot ego hebt, maar ik ben getriggerd door het feit dat je vluchtneigingen hebt bij heftige emoties en dat je reageert door ontkenning (negeren) of irritatie (venijn, aanvallen).
Kun jij zonder blikken of blozen 10 slechte eigenschappen van jezelf opnoemen en zeggen: ik ben bewust dat dit bij mij hoort en dat ik op deze punten niet ideaal ben?
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 23:35:
Ik geloof niet dat Meds de nuance inbracht die jij nu wel inbrengt. Meds was gewoon boos, en kwam dat even lekker spuien zonder zich te bekommeren of het misschien wel klopte
Waarom wordt jij zo getriggerd door Meds en BGB?
Als ik naar mezelf kijk, irriteer ik me altijd aan dingen die in mezelf zitten maar die ik onderdruk of aan dingen die ik niet beheers. Als ik dan kijk naar jou en Meds en BGB, vraag ik me af:
Kun jij je emoties ongeremd laten gaan? Kun jij boos worden zonder later boos op jezelf te worden dat dat niet rationeel was? Kun jij je gevoel uiten zonder de zekerheid te hebben van 10 argumenten achter de hand te hebben?
Emoties hoeven niet slecht te zijn, ze geven ook duidelijkheid aan de ander. Misschien is het wel een snellere manier van probleemoplossing waar je nog van kan leren...
Stel je vrouw wilt naar spanje op vakantie en jij wilt eigenlijk liever naar zweden, maar zegt verder niks omdat je het nog niet goed kan verwoorden. Dan is je vrouw 2 weken bezig met het plannen van een reis naar Barcelona, en dan kom jij opeens met bezwaren, maar ik zou toch liever naar zweden willen, omdat ik graag wil trekken. Terwijl als je meteen clasht en in je emotie alle argumenten eruit gooit (ik wil naar spanje, *nee ik wil naar zweden, ik wil naar de zon, *ik wil naar de natuur, ik wil een stad, *ik wil trekken - even mokken- zullen we dan een weekje naar Barcelona gaan en dan in het binnenland door de natuur trekken?), er binnen een avond uit ben en dan samen verder plannen kunt gaan maken.
quote:cheiron schreef op 30 december 2008 @ 20:43:
Na wat gesprekken met mijn vrouw hebben we samen besloten toch samen naar een relatietherapeut te gaan.
We kunnen allebei wel zien dat we een aandeel hebben, bepaalde patronen die we meenemen, maar het is best lastig om die patronen te doorbreken met zn tweeen...
Goed om te horen dat jullie samen aan de slag gaan.
Heel veel succes ermee in het nieuw jaar!
woensdag 31 december 2008 om 11:46
quote:meds schreef op 31 december 2008 @ 02:24:
O, het is zeker uit dat altruïsme dat jij kriebels hebt voor een andere dame? of word jij gewoon platonisch verliefd? Kom op zeg, als je verliefd bent dan wil je gewoon seks. Misschien hou je jezelf voor de gek met andere motieven. Maar verliefdheid is niks meer dan een hormonale staat van zijn.
Nou, ik geloof dat bij mij toch vooral op de voorgrond staat dat ik er van geniet met haar te praten en dat dat zich langzaam ontwikkelde in bij haar willen zijn, aan haar denken, me verliefd voelen (en dat gevoel zit bij mij toch meer in mijn borstkast dan in mn lul), nog meer aan haar denken. Seks willen ? Ik vind haar mooi ja. Maar de keren dat ik aan seks met haar heb gedacht zijn op een hand te tellen. Dus, hormonale staat van zijn: ervaar ik toch anders.
Als ik me "hormonaal" voel, maakt het me veel minder uit wat er in iemand zit. Dat gaat het vooral om "de vormen"...
Een midlife crisis is niks meer of minder dan een periode van twijfel aan je leven en invulling op het moment dat de rust is neergedaald. Een soort van "is dit alles gevoel" iedereen overkomt dit. Verliefdheid komt er vaak uit voort.
Voor mijn relatie geldt dat wel ja, als ik het zo bekijk. De rust is gekomen, en dan komt er de ruimte voor de twijfel. Maar een midlife crisis... Daar stel ik me toch een veel ruimer gevoel van zinloosheid bij voor. Ik geniet juist enorm van mijn leven, doe heel veel met heel veel plezier. Bij mij is de midlifecrisis zoals jij hem omschrijft vooral beperkt tot mijn relatie.
Goed jij bent blijkbaar 1 van de weinige mensen ter aarde die verliefd kunnen zijn zonder enige seksuele gevoelens terwijl hij er een spetterend seksleven met een andere vrouw heeft. Wie denk je nu voor de gek te houden?
Nou, niet zonder enige seksuele gevoelens. Maar de verhouding zou ik toch schatten op 95/5. Hoef je niet te geloven hoor. Maar als ik bij haar was, voel ik me vooral verbonden etc en niet geil, nee.
O, het is zeker uit dat altruïsme dat jij kriebels hebt voor een andere dame? of word jij gewoon platonisch verliefd? Kom op zeg, als je verliefd bent dan wil je gewoon seks. Misschien hou je jezelf voor de gek met andere motieven. Maar verliefdheid is niks meer dan een hormonale staat van zijn.
Nou, ik geloof dat bij mij toch vooral op de voorgrond staat dat ik er van geniet met haar te praten en dat dat zich langzaam ontwikkelde in bij haar willen zijn, aan haar denken, me verliefd voelen (en dat gevoel zit bij mij toch meer in mijn borstkast dan in mn lul), nog meer aan haar denken. Seks willen ? Ik vind haar mooi ja. Maar de keren dat ik aan seks met haar heb gedacht zijn op een hand te tellen. Dus, hormonale staat van zijn: ervaar ik toch anders.
Als ik me "hormonaal" voel, maakt het me veel minder uit wat er in iemand zit. Dat gaat het vooral om "de vormen"...
Een midlife crisis is niks meer of minder dan een periode van twijfel aan je leven en invulling op het moment dat de rust is neergedaald. Een soort van "is dit alles gevoel" iedereen overkomt dit. Verliefdheid komt er vaak uit voort.
Voor mijn relatie geldt dat wel ja, als ik het zo bekijk. De rust is gekomen, en dan komt er de ruimte voor de twijfel. Maar een midlife crisis... Daar stel ik me toch een veel ruimer gevoel van zinloosheid bij voor. Ik geniet juist enorm van mijn leven, doe heel veel met heel veel plezier. Bij mij is de midlifecrisis zoals jij hem omschrijft vooral beperkt tot mijn relatie.
Goed jij bent blijkbaar 1 van de weinige mensen ter aarde die verliefd kunnen zijn zonder enige seksuele gevoelens terwijl hij er een spetterend seksleven met een andere vrouw heeft. Wie denk je nu voor de gek te houden?
Nou, niet zonder enige seksuele gevoelens. Maar de verhouding zou ik toch schatten op 95/5. Hoef je niet te geloven hoor. Maar als ik bij haar was, voel ik me vooral verbonden etc en niet geil, nee.
woensdag 31 december 2008 om 11:48
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 03:07:
Maar leg je oordeel naast je neer cheiron,
Want hoewel in jou ogen onterecht verpakte woorden,
als je het even op je in laat werken,kan de anders dan jij denkende mens nog weleens iets aanboren bij je.
En als ze heel vervelend zijn sla je ze gewoon even met de koppen tegen elkaar!!Soms wel erg vermoeiend hoor. Maar goed, verpakt onder de frontale aanval zit af en toe wel iets waar ik iets mee kan.
Maar leg je oordeel naast je neer cheiron,
Want hoewel in jou ogen onterecht verpakte woorden,
als je het even op je in laat werken,kan de anders dan jij denkende mens nog weleens iets aanboren bij je.
En als ze heel vervelend zijn sla je ze gewoon even met de koppen tegen elkaar!!Soms wel erg vermoeiend hoor. Maar goed, verpakt onder de frontale aanval zit af en toe wel iets waar ik iets mee kan.
woensdag 31 december 2008 om 11:55
quote:mamzelle schreef op 30 december 2008 @ 22:46:
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je erkent dat je stereotiep reageert in de zin van eerder opgeven dan verwachtingen bijstellen.
Nou opgeven... Volgens mij kun je me keer op keer horen zeggen dat ik bezig ben te investeren in een nieuwe toekomst.Als ik had opgegeven was ik al weggeweest... Hoewel het een periode wel heeft geklopt, tot op bepaalde hoogte: verliefdheid toestaan (en in die zin opgeven) was makkelijker dan de confrontatie aangaan.
Het is ook door een andere poster al vermeld: je lijkt wel te willen proberen omdat je dat kennelijk verantwoord gedrag vindt, je lijkt vooralsnog niet overtuigd van jouw en haar kracht om een nieuw begin te maken.
Begint wel langzaam wat meer te groeien. Er verandert veel tussen mij en mn vrouw, de laatste dagen.
Jullie hebben samen twee kinderen gekregen. Man, wat een heftige aanslag op een relatie is dat. Er was als ik me goed herinner ook nog wat met de gezondheid van één van hen, weer een aanslag.
Woelige jaren, mogelijk vanwege de opvoeding van de kinderen of het leefbaar houden van jullie huis?
Ook overleefd.
ons eerste kindje is dood geboren. Was wel heel woelig ja. En inderdaad, overleefd.
Overigens: als gescheiden vrouw kan ik je melden dat het makkelijker lijkt aan de andere zijde, maar je vindt daar nog altijd jezelf. In hoeverre ervaar jij jouw vrouw als een hinder om bij jezelf te komen?
Ik geloof dat ik de neiging heb om als ik mezelf dreig kwijt te raken, verder naar binnen te gaan. Uiteindelijk is dat dan ook weer een manier om jezelf kwijt te raken, omdat ik te weinig interactie met de buitenwereld houd. Ik ervaar mijn vrouw niet zozeer als hinder, maar soms wel als een (heftige) trigger om met terug te trekken.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je erkent dat je stereotiep reageert in de zin van eerder opgeven dan verwachtingen bijstellen.
Nou opgeven... Volgens mij kun je me keer op keer horen zeggen dat ik bezig ben te investeren in een nieuwe toekomst.Als ik had opgegeven was ik al weggeweest... Hoewel het een periode wel heeft geklopt, tot op bepaalde hoogte: verliefdheid toestaan (en in die zin opgeven) was makkelijker dan de confrontatie aangaan.
Het is ook door een andere poster al vermeld: je lijkt wel te willen proberen omdat je dat kennelijk verantwoord gedrag vindt, je lijkt vooralsnog niet overtuigd van jouw en haar kracht om een nieuw begin te maken.
Begint wel langzaam wat meer te groeien. Er verandert veel tussen mij en mn vrouw, de laatste dagen.
Jullie hebben samen twee kinderen gekregen. Man, wat een heftige aanslag op een relatie is dat. Er was als ik me goed herinner ook nog wat met de gezondheid van één van hen, weer een aanslag.
Woelige jaren, mogelijk vanwege de opvoeding van de kinderen of het leefbaar houden van jullie huis?
Ook overleefd.
ons eerste kindje is dood geboren. Was wel heel woelig ja. En inderdaad, overleefd.
Overigens: als gescheiden vrouw kan ik je melden dat het makkelijker lijkt aan de andere zijde, maar je vindt daar nog altijd jezelf. In hoeverre ervaar jij jouw vrouw als een hinder om bij jezelf te komen?
Ik geloof dat ik de neiging heb om als ik mezelf dreig kwijt te raken, verder naar binnen te gaan. Uiteindelijk is dat dan ook weer een manier om jezelf kwijt te raken, omdat ik te weinig interactie met de buitenwereld houd. Ik ervaar mijn vrouw niet zozeer als hinder, maar soms wel als een (heftige) trigger om met terug te trekken.
woensdag 31 december 2008 om 12:06
quote:cheiron schreef op 27 december 2008 @ 22:35:
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Het contact verbreken met je vrouw is natuurlijk ook wel dé manier om geestelijk aandacht onmogelijk te maken.
Ik wens jullie succes bij de peut.
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Het contact verbreken met je vrouw is natuurlijk ook wel dé manier om geestelijk aandacht onmogelijk te maken.
Ik wens jullie succes bij de peut.
woensdag 31 december 2008 om 12:06
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 03:14:
Ik reageer later nog inhoudelijk op je reacties op mijn post.
het is nogal een uitgebreid boekwerk aan het worden he
Maar ik vind het een goed en verstandig besluit van jou en je vrouw om te gaan investeren in je relatie.
Super!!
Zeker voor de kinderen,want die zijn een verrekte goede reden om niet de handoek in de ring te gooien.
vind ik ook
Wat ga je doen in de tijd dat je op jullie therapie wacht?
Welke acties wil je gaan toepassen.
Kan je je in mijn aandragingen vinden?
We zijn aan het nadenken over meer investeren in onze relatie. Wat je ook al zei: tv uit, praten. En voor mij: aangeven 'goh, er is iets, ik kan het niet zo snel vertellen, maar kunnen we even de tijd en rust maken? En meer fijne dingen naar elkaar doen. Hoewel voor mijzelf het belangrijkste denk ik is: de drempel nemen om te vertellen wat er precies in me speelt. Want anders kunnen we wel leuke dingen doen, maar zonder die stap blijf ik innerlijk afstand houden...
Hoe ga je het vermijden/verminderen van contact met de andere vrouw aanpakken?
Is niet zo heel eenvoudig...Ik denk dat ik het waar mogelijk wel kan verminderen, maar het is niet te vermijden. Zal toch ook een innerlijk besluit moeten zijn bij mij, denk ik.
Natuurlijk heeft je vrouw het meeste verdriet over het feit dat je niet meer van haar houdt.
Dat is nogal een boodschap!!
is het ook..
Herken je het gevoel houden van nog wel?
Wanneer hou je van iemand?
Kan je dat omschrijven?
Dat is wel een hele goede vraag. Tja.... Het is voor mij het gevoel: bij jouw wil ik zijn. En ook het gevoel: ook al is het moeilijk, ik kan daardoor heen zien dat we het met elkaar willen doen, bij elkaar willen blijven. Dan kun je tijdelijk wel denken: niet leuk, maar zit daarachter wel het motief: en toch heb ik er vertrouwen in.
Een soort weten: ik blijf bij jou. Met elkaar pakken we op wat er komt, en vormen we het weer om.
Het zit voor mij ook in een gevoel van opengaan. Bijna fysiek. Dat je ter hoogte van je borstkast voelt: ik ga open, voel me licht, verbonden met jou.
Als ik het zo teruglees, zijn er toch wel een aantal elementen waarvan ik denk: dat is er toch nog wel, tussen mijn vrouw en mij.. Maar dat komt ook wel doordat het sterk veranderd is de laatste dagen. Doordat ik het benoemd heb is het veranderd. Eerder was het echt heel ver te zoeken...
Ik reageer later nog inhoudelijk op je reacties op mijn post.
het is nogal een uitgebreid boekwerk aan het worden he
Maar ik vind het een goed en verstandig besluit van jou en je vrouw om te gaan investeren in je relatie.
Super!!
Zeker voor de kinderen,want die zijn een verrekte goede reden om niet de handoek in de ring te gooien.
vind ik ook
Wat ga je doen in de tijd dat je op jullie therapie wacht?
Welke acties wil je gaan toepassen.
Kan je je in mijn aandragingen vinden?
We zijn aan het nadenken over meer investeren in onze relatie. Wat je ook al zei: tv uit, praten. En voor mij: aangeven 'goh, er is iets, ik kan het niet zo snel vertellen, maar kunnen we even de tijd en rust maken? En meer fijne dingen naar elkaar doen. Hoewel voor mijzelf het belangrijkste denk ik is: de drempel nemen om te vertellen wat er precies in me speelt. Want anders kunnen we wel leuke dingen doen, maar zonder die stap blijf ik innerlijk afstand houden...
Hoe ga je het vermijden/verminderen van contact met de andere vrouw aanpakken?
Is niet zo heel eenvoudig...Ik denk dat ik het waar mogelijk wel kan verminderen, maar het is niet te vermijden. Zal toch ook een innerlijk besluit moeten zijn bij mij, denk ik.
Natuurlijk heeft je vrouw het meeste verdriet over het feit dat je niet meer van haar houdt.
Dat is nogal een boodschap!!
is het ook..
Herken je het gevoel houden van nog wel?
Wanneer hou je van iemand?
Kan je dat omschrijven?
Dat is wel een hele goede vraag. Tja.... Het is voor mij het gevoel: bij jouw wil ik zijn. En ook het gevoel: ook al is het moeilijk, ik kan daardoor heen zien dat we het met elkaar willen doen, bij elkaar willen blijven. Dan kun je tijdelijk wel denken: niet leuk, maar zit daarachter wel het motief: en toch heb ik er vertrouwen in.
Een soort weten: ik blijf bij jou. Met elkaar pakken we op wat er komt, en vormen we het weer om.
Het zit voor mij ook in een gevoel van opengaan. Bijna fysiek. Dat je ter hoogte van je borstkast voelt: ik ga open, voel me licht, verbonden met jou.
Als ik het zo teruglees, zijn er toch wel een aantal elementen waarvan ik denk: dat is er toch nog wel, tussen mijn vrouw en mij.. Maar dat komt ook wel doordat het sterk veranderd is de laatste dagen. Doordat ik het benoemd heb is het veranderd. Eerder was het echt heel ver te zoeken...
woensdag 31 december 2008 om 12:19
Wat ik dan wel weer lollig frappant vind is dat je niks met mijn postings kan , want zo is het helemaaaaaaaaaaal niet ..... maar dan blijkt tóch dat er sleur is , en gewoonte , en geen quality time en de sex " wel goed , ja " , en ......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 12:22
woensdag 31 december 2008 om 12:28
O, ik snap het je voelt je "verbonden" met de andere vrouw, en bij je huidige vrouw ben je wel gewoon geil. Dus.... je hebt een zusje gevonden..... Nah om daar nou gelijk je huwelijk voor op te breken. Maar analyseer eens goed wat dat gevoel is, dan zal je toch niet verder komen dan "het streelt mijn ego dat er iemand is die aandacht voor me heeft" Tja want thuis zit je vrouw die weliswaar wel goed met je kan seksen, maar je komt natuurlijk altijd op de laatste plaats want kindertjes eerst. Heel veel mannen zijn eigenlijk jaloers op hun kinderen.
Overigens, kan jouw vrouw omgaan met dat vage gezwetst?
Overigens, kan jouw vrouw omgaan met dat vage gezwetst?
woensdag 31 december 2008 om 12:29
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 december 2008 @ 12:19:
Wat ik dan wel weer lollig frappant vind is dat je niks met mijn postings kan , want zo is het helemaaaaaaaaaaal niet ..... maar dan blijkt tóch dat er sleur is , en gewoonte , en geen quality time en de sex " wel goed , ja " , en ......Ja er is een hoop ge jamaar bij de verwonder genezer, een jamaar is altijd een nee
Wat ik dan wel weer lollig frappant vind is dat je niks met mijn postings kan , want zo is het helemaaaaaaaaaaal niet ..... maar dan blijkt tóch dat er sleur is , en gewoonte , en geen quality time en de sex " wel goed , ja " , en ......Ja er is een hoop ge jamaar bij de verwonder genezer, een jamaar is altijd een nee
woensdag 31 december 2008 om 12:29
quote:straal schreef op 31 december 2008 @ 11:03:
[...]
Is het idee om de brug tussen visueel en audio te slaan door geschreven tekst? Ik merk dat je op het forum je gedachten goed kunt verwoorden.
dat merkte ik zelf ook al ja. Het maakt het op de een of andere manier makkelijker.
Je geeft aan dat je een zweefteef bent, dus misschien sta je wel open voor het een idee om een dagboek voor jezelf bij te houden? Dat kan op papier of in speciale software,
een dagboek...Ook wel een idee.Ik had zelf gedacht, misschien ook wel zinnig (hoewel misschien een beetje raar) om dingen via papier naar mijn vrouw te verwoorden...
In zo'n dagboek kun je dagelijks drie positieve punten van de dag opschrijven (bijv prestatie op het werk, je vrouw die iets liefs heeft gedaan, leuke actie van een van je kinderen), je algemene gevoel over de dag, gevoelens over probleemsituaties uitwerken en je doelen monitoren (bijv. ik zeg wel dat ik mijn huwelijk wil verbeteren, maar welke concrete acties heb ik daar vandaag voor gedaan). Op deze manier wordt je je bewust van positieve dingen in je leven, kun je je gevoelens op jouw tempo analyseren en monitor je ook of je iets met deze analyses doet, dwz dat je ze met je vrouw deelt of acties onderneemt.
Eigenlijk wel een goed idee, naarmate ik er langer over denk. Helpt wel om iets terug te kunnen lezen.
Als je dit dagelijks een half uur doet, heb je elke dag wat rust en "me time" en kun je de rest van je vrije tijd gebruiken om daadwerkelijk te participeren in je gezin.
Ik heb het idee dat je dat nu in stilte doet, zodat het voor je vrouw onduidelijk is dat je een compromis sluit.
klopt wel ja...Ik heb soms de neiging te denken dat anderen wel kunnen voelen wat ik voel. Dat gaat soms ook wel goed, maar ook vaak niet...
.
Het kan een probleem zijn als je waarderingzoekend bent. Bijvoorbeeld dat je vrouw perfect is als ze je aandacht en complimenten geeft, maar als ze die waardering onthoudt en je wijst op een tekortkoming dat je het dan thuis niet meer leuk vindt en je op je werk tenminste wel jezelf kan zijn omdat ze daar wel blij met je zijn.
Hmmm, waarderingzoekend...Ik denk meer harmoniezoekend. Ik ben best bereid om kritiek te horen. Maar als het zo heel heftig gaat, dan ben ik daar slecht in. Als ik genuanceerd ferme kritiek krijg, moet ik natuurlijk wel even slikken soms, maar ben ik ook wel iemand die dat wil onderzoeken en er mn voordeel mee wil doen. Alleen die heftige emotie, als die op mij gericht is, is dat een stuk lastiger.
Het kan ook een probleem zijn als je "prinsessegedrag" hebt. Bijvoorbeeld als je heel goed kan vertellen wat je vrouw, kinderen, collega's en anderen fout doen, maar je eigen zwakke punten laat liggen. Ik weet niet of je een leidinggevende positie hebt op het werk, maar hierdoor kan "prinsessegedrag" nog worden versterkt, omdat jij wegens hierarchie ongestoord anderen mag wijzen op hun fouten, terwijl ondergeschikten en collega's jou juist veel complimenten en aandacht geven om dingen van je gedaan te krijgen.
Ik ben niet leidinggevend. Heb juist een functie waarin ik naar heel veel mensen luister, ze probeer te begrijpen, en dat vertaal naar wat er nodig is in de organisatie.
Lijkt me inderdaad goed als je dat kunt delen. Stel jij je vrouw ook vragen over haar werk (als ze dat heeft) en leven?
Doe ik wel ja. Het is vaak meer dat mijn vrouw zelf neerbuigend is over zichzelf. Onzeker, op zoek naar waardering, verlangend naar meer dynamiek, tegelijkertijd zichzelf daarin neigt uit te putten... Ik luister daar wel naar, maar mijn "oplossingen" zijn vaak heel anders dan wat zijn als oplossing ziet (zij is sterk extravert georienteerd, dus wil actie, ik zoek de oplossing veel meer introvert.
Ik denk dat je wel een aardig groot ego hebt, maar ik ben getriggerd door het feit dat je vluchtneigingen hebt bij heftige emoties en dat je reageert door ontkenning (negeren) of irritatie (venijn, aanvallen).
Dat heb je wel een punt ja. Ik merk inderdaad dat ik die twee uitersten gebruik. Ofwel haak ik innerlijk af. Ofwel wordt ik venijnig.... Ik geloof dat ik inderdaad weinig andere opties zie.
Kun jij zonder blikken of blozen 10 slechte eigenschappen van jezelf opnoemen en zeggen: ik ben bewust dat dit bij mij hoort en dat ik op deze punten niet ideaal ben?
Niet zonder blikken of blozen nee. Maar goed, wie kan dat wel?Toch kan ik er wel een aantal noemen denk ik:
ik spreek me te weinig uit
ik ben te traag in mijn reacties
ik ben erg koppig
ik schrik van heftige emoties en reageer met venijnige ratio
ik ben erg vergeetachtig
ik stel dingen te lang uit
ik ben soms zo gedreven dat ik weinig ruimte laat voor anderen
ik twijfel te lang
ik blokkeer mijn boosheid waardoor die later soms onbedoeld te hard naar buiten komt
Zijn er toch al 8 niet
[...]
Waarom wordt jij zo getriggerd door Meds en BGB?
Als ik naar mezelf kijk, irriteer ik me altijd aan dingen die in mezelf zitten maar die ik onderdruk of aan dingen die ik niet beheers. Als ik dan kijk naar jou en Meds en BGB, vraag ik me af:
Kun jij je emoties ongeremd laten gaan?
nee, vooral boosheid niet
Kun jij boos worden zonder later boos op jezelf te worden dat dat niet rationeel was?
nee, ik wil daar eigenlijk altijd wel een rationele inzet voor hebben. Komt ook omdat ik weet hoe destructief boosheid kan zijn....
Kun jij je gevoel uiten zonder de zekerheid te hebben van 10 argumenten achter de hand te hebben?
ja,maar alleen langzaam, in een laag tempo, met veel rust, zoekend en aftastend in mezelf
Emoties hoeven niet slecht te zijn, ze geven ook duidelijkheid aan de ander. Misschien is het wel een snellere manier van probleemoplossing waar je nog van kan leren...
zou mooi zijn
Terwijl als je meteen clasht en in je emotie alle argumenten eruit gooit (...), er binnen een avond uit ben en dan samen verder plannen kunt gaan maken.
tja, in theorie wel ja. Maar ik geloof dat ik daar nog wel een heel eind in te gaan heb Ik los het liever rationeler op....
Goed om te horen dat jullie samen aan de slag gaan.
Heel veel succes ermee in het nieuw jaar!Dank je
[...]
Is het idee om de brug tussen visueel en audio te slaan door geschreven tekst? Ik merk dat je op het forum je gedachten goed kunt verwoorden.
dat merkte ik zelf ook al ja. Het maakt het op de een of andere manier makkelijker.
Je geeft aan dat je een zweefteef bent, dus misschien sta je wel open voor het een idee om een dagboek voor jezelf bij te houden? Dat kan op papier of in speciale software,
een dagboek...Ook wel een idee.Ik had zelf gedacht, misschien ook wel zinnig (hoewel misschien een beetje raar) om dingen via papier naar mijn vrouw te verwoorden...
In zo'n dagboek kun je dagelijks drie positieve punten van de dag opschrijven (bijv prestatie op het werk, je vrouw die iets liefs heeft gedaan, leuke actie van een van je kinderen), je algemene gevoel over de dag, gevoelens over probleemsituaties uitwerken en je doelen monitoren (bijv. ik zeg wel dat ik mijn huwelijk wil verbeteren, maar welke concrete acties heb ik daar vandaag voor gedaan). Op deze manier wordt je je bewust van positieve dingen in je leven, kun je je gevoelens op jouw tempo analyseren en monitor je ook of je iets met deze analyses doet, dwz dat je ze met je vrouw deelt of acties onderneemt.
Eigenlijk wel een goed idee, naarmate ik er langer over denk. Helpt wel om iets terug te kunnen lezen.
Als je dit dagelijks een half uur doet, heb je elke dag wat rust en "me time" en kun je de rest van je vrije tijd gebruiken om daadwerkelijk te participeren in je gezin.
Ik heb het idee dat je dat nu in stilte doet, zodat het voor je vrouw onduidelijk is dat je een compromis sluit.
klopt wel ja...Ik heb soms de neiging te denken dat anderen wel kunnen voelen wat ik voel. Dat gaat soms ook wel goed, maar ook vaak niet...
.
Het kan een probleem zijn als je waarderingzoekend bent. Bijvoorbeeld dat je vrouw perfect is als ze je aandacht en complimenten geeft, maar als ze die waardering onthoudt en je wijst op een tekortkoming dat je het dan thuis niet meer leuk vindt en je op je werk tenminste wel jezelf kan zijn omdat ze daar wel blij met je zijn.
Hmmm, waarderingzoekend...Ik denk meer harmoniezoekend. Ik ben best bereid om kritiek te horen. Maar als het zo heel heftig gaat, dan ben ik daar slecht in. Als ik genuanceerd ferme kritiek krijg, moet ik natuurlijk wel even slikken soms, maar ben ik ook wel iemand die dat wil onderzoeken en er mn voordeel mee wil doen. Alleen die heftige emotie, als die op mij gericht is, is dat een stuk lastiger.
Het kan ook een probleem zijn als je "prinsessegedrag" hebt. Bijvoorbeeld als je heel goed kan vertellen wat je vrouw, kinderen, collega's en anderen fout doen, maar je eigen zwakke punten laat liggen. Ik weet niet of je een leidinggevende positie hebt op het werk, maar hierdoor kan "prinsessegedrag" nog worden versterkt, omdat jij wegens hierarchie ongestoord anderen mag wijzen op hun fouten, terwijl ondergeschikten en collega's jou juist veel complimenten en aandacht geven om dingen van je gedaan te krijgen.
Ik ben niet leidinggevend. Heb juist een functie waarin ik naar heel veel mensen luister, ze probeer te begrijpen, en dat vertaal naar wat er nodig is in de organisatie.
Lijkt me inderdaad goed als je dat kunt delen. Stel jij je vrouw ook vragen over haar werk (als ze dat heeft) en leven?
Doe ik wel ja. Het is vaak meer dat mijn vrouw zelf neerbuigend is over zichzelf. Onzeker, op zoek naar waardering, verlangend naar meer dynamiek, tegelijkertijd zichzelf daarin neigt uit te putten... Ik luister daar wel naar, maar mijn "oplossingen" zijn vaak heel anders dan wat zijn als oplossing ziet (zij is sterk extravert georienteerd, dus wil actie, ik zoek de oplossing veel meer introvert.
Ik denk dat je wel een aardig groot ego hebt, maar ik ben getriggerd door het feit dat je vluchtneigingen hebt bij heftige emoties en dat je reageert door ontkenning (negeren) of irritatie (venijn, aanvallen).
Dat heb je wel een punt ja. Ik merk inderdaad dat ik die twee uitersten gebruik. Ofwel haak ik innerlijk af. Ofwel wordt ik venijnig.... Ik geloof dat ik inderdaad weinig andere opties zie.
Kun jij zonder blikken of blozen 10 slechte eigenschappen van jezelf opnoemen en zeggen: ik ben bewust dat dit bij mij hoort en dat ik op deze punten niet ideaal ben?
Niet zonder blikken of blozen nee. Maar goed, wie kan dat wel?Toch kan ik er wel een aantal noemen denk ik:
ik spreek me te weinig uit
ik ben te traag in mijn reacties
ik ben erg koppig
ik schrik van heftige emoties en reageer met venijnige ratio
ik ben erg vergeetachtig
ik stel dingen te lang uit
ik ben soms zo gedreven dat ik weinig ruimte laat voor anderen
ik twijfel te lang
ik blokkeer mijn boosheid waardoor die later soms onbedoeld te hard naar buiten komt
Zijn er toch al 8 niet
[...]
Waarom wordt jij zo getriggerd door Meds en BGB?
Als ik naar mezelf kijk, irriteer ik me altijd aan dingen die in mezelf zitten maar die ik onderdruk of aan dingen die ik niet beheers. Als ik dan kijk naar jou en Meds en BGB, vraag ik me af:
Kun jij je emoties ongeremd laten gaan?
nee, vooral boosheid niet
Kun jij boos worden zonder later boos op jezelf te worden dat dat niet rationeel was?
nee, ik wil daar eigenlijk altijd wel een rationele inzet voor hebben. Komt ook omdat ik weet hoe destructief boosheid kan zijn....
Kun jij je gevoel uiten zonder de zekerheid te hebben van 10 argumenten achter de hand te hebben?
ja,maar alleen langzaam, in een laag tempo, met veel rust, zoekend en aftastend in mezelf
Emoties hoeven niet slecht te zijn, ze geven ook duidelijkheid aan de ander. Misschien is het wel een snellere manier van probleemoplossing waar je nog van kan leren...
zou mooi zijn
Terwijl als je meteen clasht en in je emotie alle argumenten eruit gooit (...), er binnen een avond uit ben en dan samen verder plannen kunt gaan maken.
tja, in theorie wel ja. Maar ik geloof dat ik daar nog wel een heel eind in te gaan heb
Ik los het liever rationeler op....Goed om te horen dat jullie samen aan de slag gaan.
Heel veel succes ermee in het nieuw jaar!Dank je
woensdag 31 december 2008 om 12:36
quote:meds schreef op 31 december 2008 @ 12:29:
[...]
Ja er is een hoop ge jamaar bij de verwonder genezer, een jamaar is altijd een nee
Dat je me consequent 'gewonde genezer' geeft mij het idee dat je dat vooral doet om een soort smalend en cynisch oordeel over mij uit te drukken. Klopt dat?
Hoe dan ook zou ik het waarderen als je me gewoon cheiron noemt. Ik verzin ook geen smalende nicknames voor je.
[...]
Ja er is een hoop ge jamaar bij de verwonder genezer, een jamaar is altijd een nee
Dat je me consequent 'gewonde genezer' geeft mij het idee dat je dat vooral doet om een soort smalend en cynisch oordeel over mij uit te drukken. Klopt dat?
Hoe dan ook zou ik het waarderen als je me gewoon cheiron noemt. Ik verzin ook geen smalende nicknames voor je.
woensdag 31 december 2008 om 12:37
Ik durf te wedden dat Mevrouw Cheiron veel directer is , het hart op de tong heeft en op een veel aardsere manier over aardere zaken praat .
Voel je je thuis ondergesneeuwd ? Gedwongen / gepushed om dingen te doen die Mevr. Cheiron wil dat je doet ?
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel ........
Voel je je thuis ondergesneeuwd ? Gedwongen / gepushed om dingen te doen die Mevr. Cheiron wil dat je doet ?
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel ........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 12:41
Cheiron (ik ga het toch even opnemen voor die twee lieve krengen)
Bgb,weet gewoon een goed beeld te schetsen van een algemene sitautie binnen een langdurige relatie.
Dat plaatje hoeft niet vanuit haar eigen leven te komen en tevens niet identiek aan het jouwe te zijn.
Het gaat erom dat je de speerpunten eruit haalt.
Zoals je het zelf zegt,het gaat wat frontaler,maar de moeite die ze nemen om dingen uit het leven te verhelderen is toch een kunst.
Al is het soms lekker ridicuul,met een vleugje humor maar lees het eens goed,er staat wel wat.
Dat geldt ook voor meds,gewoon to the point,nadenkertjes.
Niets mis mee hoor,al komt het bij jou hard binnen,maar ik heb het gevoel dat je gevoelig van aard bent en je kritiek of hardere woorden moeilijk kan loslaten.
Valt mij gewoon op en ik denk dan.......hmmm vind je het lastig om met kritiek naar jezelf om te gaan?
Word je overrompeld?
Is dat ook wat er met je vrouw gebeurd die wat explosiever is.
En durf je naar jezelf te kijken?
Mag een ander ook zijn zoals hij is en kan je leren daar beter mee om te gaan.
Respect en balans tussen twee verschillende karakters,kan juist een mooie vorm van omgang creeren.
Dan twee gelijke die alleen maar ja en amen knikken omdat ze alles zo goed begrijpen en herkennen.......dat laatste lijkt mij dodelijk saai.
Bgb,weet gewoon een goed beeld te schetsen van een algemene sitautie binnen een langdurige relatie.
Dat plaatje hoeft niet vanuit haar eigen leven te komen en tevens niet identiek aan het jouwe te zijn.
Het gaat erom dat je de speerpunten eruit haalt.
Zoals je het zelf zegt,het gaat wat frontaler,maar de moeite die ze nemen om dingen uit het leven te verhelderen is toch een kunst.
Al is het soms lekker ridicuul,met een vleugje humor maar lees het eens goed,er staat wel wat.
Dat geldt ook voor meds,gewoon to the point,nadenkertjes.
Niets mis mee hoor,al komt het bij jou hard binnen,maar ik heb het gevoel dat je gevoelig van aard bent en je kritiek of hardere woorden moeilijk kan loslaten.
Valt mij gewoon op en ik denk dan.......hmmm vind je het lastig om met kritiek naar jezelf om te gaan?
Word je overrompeld?
Is dat ook wat er met je vrouw gebeurd die wat explosiever is.
En durf je naar jezelf te kijken?
Mag een ander ook zijn zoals hij is en kan je leren daar beter mee om te gaan.
Respect en balans tussen twee verschillende karakters,kan juist een mooie vorm van omgang creeren.
Dan twee gelijke die alleen maar ja en amen knikken omdat ze alles zo goed begrijpen en herkennen.......dat laatste lijkt mij dodelijk saai.
woensdag 31 december 2008 om 12:43
quote:meds schreef op 31 december 2008 @ 12:28:
Nah om daar nou gelijk je huwelijk voor op te breken.
lees nou eens heel erg alsjeblieft wat ik probeer te zeggen. Doe nou eens even moeite om me te begrijpen. Ik wil niet "gelijk mijn huwelijk" opbreken. Hoe kun je dat nou zo stug volhouden? Dat zeg ik toch nergens?
Maar analyseer eens goed wat dat gevoel is, dan zal je toch niet verder komen dan "het streelt mijn ego dat er iemand is die aandacht voor me heeft"
stel je ook wel eens echte vragen? In plaats van statements te maken?
Mijn ego wordt genoeg gestreeld in allerlei situaties. Maar daar wordt ik niet overal verliefd om...Dus je, het is wel meer dan dat.
Tja want thuis zit je vrouw die weliswaar wel goed met je kan seksen, maar je komt natuurlijk altijd op de laatste plaats want kindertjes eerst. Heel veel mannen zijn eigenlijk jaloers op hun kinderen.
Ik ben niet jaloers op mijn kinderen. Mijn vrouw is soms jaloers op de aandacht die ik voor mijn kinderen heb.
Overigens, kan jouw vrouw omgaan met dat vage gezwetst?
Bijna elke vraag die je stelt is een verkapte opmerking. Je zegt eigenlijk: ik vindt dat je vaag zwetst. Zou je wat minder oordelend kunnen zijn in je vragen? Dat maakt het voor mij makkelijker om er op te antwoorden. Ik heb nu het idee dat als ik je antwoord, het alleen maar reden voor je is om met het volgende oordeel te komen, wellicht verpakt in een vraagteken.
Nah om daar nou gelijk je huwelijk voor op te breken.
lees nou eens heel erg alsjeblieft wat ik probeer te zeggen. Doe nou eens even moeite om me te begrijpen. Ik wil niet "gelijk mijn huwelijk" opbreken. Hoe kun je dat nou zo stug volhouden? Dat zeg ik toch nergens?
Maar analyseer eens goed wat dat gevoel is, dan zal je toch niet verder komen dan "het streelt mijn ego dat er iemand is die aandacht voor me heeft"
stel je ook wel eens echte vragen? In plaats van statements te maken?
Mijn ego wordt genoeg gestreeld in allerlei situaties. Maar daar wordt ik niet overal verliefd om...Dus je, het is wel meer dan dat.
Tja want thuis zit je vrouw die weliswaar wel goed met je kan seksen, maar je komt natuurlijk altijd op de laatste plaats want kindertjes eerst. Heel veel mannen zijn eigenlijk jaloers op hun kinderen.
Ik ben niet jaloers op mijn kinderen. Mijn vrouw is soms jaloers op de aandacht die ik voor mijn kinderen heb.
Overigens, kan jouw vrouw omgaan met dat vage gezwetst?
Bijna elke vraag die je stelt is een verkapte opmerking. Je zegt eigenlijk: ik vindt dat je vaag zwetst. Zou je wat minder oordelend kunnen zijn in je vragen? Dat maakt het voor mij makkelijker om er op te antwoorden. Ik heb nu het idee dat als ik je antwoord, het alleen maar reden voor je is om met het volgende oordeel te komen, wellicht verpakt in een vraagteken.
woensdag 31 december 2008 om 12:44
Geef je Mevr. Cheiron weleens complimenten , eigenlijk ?
Zijn jullie nog wat anders dan vader en moeder van dezelfde kinderen ?
Trek jij je in jezelf terug als Mevr C moppert dat je te weinig betrokken bent , of als zij aandacht vraagt ?
Zijn jullie nog wat anders dan vader en moeder van dezelfde kinderen ?
Trek jij je in jezelf terug als Mevr C moppert dat je te weinig betrokken bent , of als zij aandacht vraagt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
