Relaties
alle pijlers
houden van
zaterdag 27 december 2008 om 22:35
Hallo Allemaal,
Ik zit in een minder fijne situatie.
Ben 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen van 4 en bijna 6.
Op zich, als ik kijk naar mijn relatie, is het niet de slechtste relatie. We kunnen leuke gesprekken hebben, hebben dezelfde smaak, zijn het min of meer eens over de opvoeding van onze kinderen. We kunnen ook enorm botsen, maar de laatste tijd gaat dat een stuk beter.
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Nu dus rustiger vaarwater, alleen: ik geloof dat ik gewoon niet meer van mijn vrouw houd.
Het hele punt is vooral aangezwengeld doordat ik verliefd ben geworden op een ander. Nu ben ikzelf van mening dat dat verliefd worden meer bijzaak is. De vraag is naar mijn idee: wat maakt dat ik daarvoor zo opensta?
Het lastige met houden van is dat het zo niet te sturen is. Ik bedoel, ik zou uiteindelijk liever zielsveel van mijn vrouw houden. Zeker omdat we kinderen hebben, en de rest ook wel redelijk samengaat. Alleen, die vonk mist. Dat echt voor iemand gaan. De liefde, hoewel dat ook niet helemaal waar is: ik heb ook wel weer vanalles over voor mijn vrouw. Hoewel dat soms meer voelt als een van mijn vrienden waar ik iets voor over heb....
Als er niet zoveel op het spel zou staan, zou het een stuk makkelijker zijn. Maar ik houd bijzonder veel van mn kinderen, en wil graag de juiste beslissing nemen. Alleen, wat te doen? Daar hebben jullie natuurlijk ook geen pasklaar antwoord op, ik hoop alleen wel wat meer helderheid te krijgen door er over van gedachten te wisselen...
Ik zit in een minder fijne situatie.
Ben 7 jaar getrouwd en heb twee kinderen van 4 en bijna 6.
Op zich, als ik kijk naar mijn relatie, is het niet de slechtste relatie. We kunnen leuke gesprekken hebben, hebben dezelfde smaak, zijn het min of meer eens over de opvoeding van onze kinderen. We kunnen ook enorm botsen, maar de laatste tijd gaat dat een stuk beter.
De afgelopen jaren zijn een stuk woeliger geweest, met veel ruzie van haar kant en contact verbreken van mijn kant, waarbij die twee gedragspatronen op elkaar hebben gewerkt.
Nu dus rustiger vaarwater, alleen: ik geloof dat ik gewoon niet meer van mijn vrouw houd.
Het hele punt is vooral aangezwengeld doordat ik verliefd ben geworden op een ander. Nu ben ikzelf van mening dat dat verliefd worden meer bijzaak is. De vraag is naar mijn idee: wat maakt dat ik daarvoor zo opensta?
Het lastige met houden van is dat het zo niet te sturen is. Ik bedoel, ik zou uiteindelijk liever zielsveel van mijn vrouw houden. Zeker omdat we kinderen hebben, en de rest ook wel redelijk samengaat. Alleen, die vonk mist. Dat echt voor iemand gaan. De liefde, hoewel dat ook niet helemaal waar is: ik heb ook wel weer vanalles over voor mijn vrouw. Hoewel dat soms meer voelt als een van mijn vrienden waar ik iets voor over heb....
Als er niet zoveel op het spel zou staan, zou het een stuk makkelijker zijn. Maar ik houd bijzonder veel van mn kinderen, en wil graag de juiste beslissing nemen. Alleen, wat te doen? Daar hebben jullie natuurlijk ook geen pasklaar antwoord op, ik hoop alleen wel wat meer helderheid te krijgen door er over van gedachten te wisselen...
woensdag 31 december 2008 om 12:51
Ik krijg de indruk dat je je vrouw vooral maar een eind laat zwetsen , omdat zij in jouw ogen geen interressante dingen aandraagt , of niet op de juiste manier - in jouw ogen - communiceert . Dat je wel op de gepaste ogenblikken knikt of " jaja " bromt maar dat je eigenlijk denkt " boeiuhhh " . Je zal best de manier die op je werk werkt op haar los gelaten hebben , hoor ( terugkoppelen , spiegelen , en wat ze je allemaal leren op die cursussen als het niet gaat om liefdesrelaties ) , maar daar zal zij vast geïrriteerd van zijn geraakt ( zo lul je maar op je werk , thuis vraag ik iets heel anders ) .
Klopt 't ?
Klopt 't ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 13:00
Fijn dat je gevoel aan weer in beweging is voor je vrouw.
En erg goed dat je actief je er voor inzet.
Samen in gesprek blijven is goed.
Geef je je vrouw daar ook ruimte voor,mag ze ook aangeven als het haar even teveel wordt.
Je gevoel uiten is prima,maar blijf ook geen zout in de wonden strooien.
Juist kijken naar wat er wel is, wat wel goed gaat wat jullie wel leuk vinden werkt helend voor de relatiedip.
Leuke dingen doen samen,daar kan je klein in beginnen.
Begin met avondjes thuis.
Maak het gezellig met kaarsen,een lekker toastje en een drankje erbij en praat gezellig.
Hoeft niet altijd zwaar te zijn,kan ook leuke herinneringen ophalen zijn,of wat jullie graag in de toekomst willen,dromen fantasieen.
Of gewoon genieten op een fysieke manier van elkaar.
Tegen elkaar hangen op de bank met een goede film.
Of doe een gezelschap spel.
Avondje uit,
etentje,bios,kroegje etc.
Weekendje weg lijkt misschien wel veel maar wij sprongen in het diepe en kwamen er met 20 stappen vooruit van terug.
Dat was echt quality time!
Ik vind het opvallend hoe je in een korte tijd kan veranderen ten opzichte van je relatie en je vrouw.
Begrijp mij niet verkeerd,ik juich dat alleen maar toe!!
Maar ook mijn vriend deed dat.Fijn,maar heel verwarrend.
Nog steeds kan ik dat niet goed begrijpen,hoe je eerst zo'n grote bom kan droppen en vervolgens zo bij draait.
Hoe werkt dat toch bij mannen?
En erg goed dat je actief je er voor inzet.
Samen in gesprek blijven is goed.
Geef je je vrouw daar ook ruimte voor,mag ze ook aangeven als het haar even teveel wordt.
Je gevoel uiten is prima,maar blijf ook geen zout in de wonden strooien.
Juist kijken naar wat er wel is, wat wel goed gaat wat jullie wel leuk vinden werkt helend voor de relatiedip.
Leuke dingen doen samen,daar kan je klein in beginnen.
Begin met avondjes thuis.
Maak het gezellig met kaarsen,een lekker toastje en een drankje erbij en praat gezellig.
Hoeft niet altijd zwaar te zijn,kan ook leuke herinneringen ophalen zijn,of wat jullie graag in de toekomst willen,dromen fantasieen.
Of gewoon genieten op een fysieke manier van elkaar.
Tegen elkaar hangen op de bank met een goede film.
Of doe een gezelschap spel.
Avondje uit,
etentje,bios,kroegje etc.
Weekendje weg lijkt misschien wel veel maar wij sprongen in het diepe en kwamen er met 20 stappen vooruit van terug.
Dat was echt quality time!
Ik vind het opvallend hoe je in een korte tijd kan veranderen ten opzichte van je relatie en je vrouw.
Begrijp mij niet verkeerd,ik juich dat alleen maar toe!!
Maar ook mijn vriend deed dat.Fijn,maar heel verwarrend.
Nog steeds kan ik dat niet goed begrijpen,hoe je eerst zo'n grote bom kan droppen en vervolgens zo bij draait.
Hoe werkt dat toch bij mannen?
woensdag 31 december 2008 om 13:08
Kan je ook eens kritisch naar je "verliefdheid' kijken?
Als je stelt dat de verhouding tussen sex en verliefdheid 95/5 is.
Vind ik dat zeer opmerkelijk.
Ik zou dat eerder een enorme klik,verbondenheid,vriendschapsbasis noemen.
Verwar je dat niet?
Sexuele gevoelens bij verliefdheid spelen toch echt een vele grotere rol.
Dat kan je ontkennen,maar dat staat echt als een paal boven water.
Kortom ben je wel echt verliefd?
Als je stelt dat de verhouding tussen sex en verliefdheid 95/5 is.
Vind ik dat zeer opmerkelijk.
Ik zou dat eerder een enorme klik,verbondenheid,vriendschapsbasis noemen.
Verwar je dat niet?
Sexuele gevoelens bij verliefdheid spelen toch echt een vele grotere rol.
Dat kan je ontkennen,maar dat staat echt als een paal boven water.
Kortom ben je wel echt verliefd?
woensdag 31 december 2008 om 15:00
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 december 2008 @ 12:37:
Voel je je thuis ondergesneeuwd ? Gedwongen / gepushed om dingen te doen die Mevr. Cheiron wil dat je doet ?
nee
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel ........
ben je nu sarcastisch of hoe moet ik je opmerking precies begrijpen?
Voel je je thuis ondergesneeuwd ? Gedwongen / gepushed om dingen te doen die Mevr. Cheiron wil dat je doet ?
nee
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel ........
ben je nu sarcastisch of hoe moet ik je opmerking precies begrijpen?
Ik heb er wel wat aan...
woensdag 31 december 2008 om 15:05
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 13:08:
Kan je ook eens kritisch naar je "verliefdheid' kijken?
Als je stelt dat de verhouding tussen sex en verliefdheid 95/5 is.
Vind ik dat zeer opmerkelijk.
Ik zou dat eerder een enorme klik,verbondenheid,vriendschapsbasis noemen.
Verwar je dat niet?
Sexuele gevoelens bij verliefdheid spelen toch echt een vele grotere rol.
Dat kan je ontkennen,maar dat staat echt als een paal boven water.
Kortom ben je wel echt verliefd?
In het begin was het daardoor ook makkelijk om te zeggen: nee, het is niet meer dan goed contact. Ik geniet er gewoon van, is toch niks mis mee. Maar langzamerhand merkte ik dat steeds sterker kon genieten van het contact, de afstemming, het elkaar begrijpen.
Ik merkte dat ik het ging missen. Dat ik aan haar dacht, regelmatig. Dat ik het gewoon heel fijn vond om naar haar te kijken, te zien hoe ze naar mij kijkt.
Op een gegeven moment moest ik toch wel zeggen: dit is toch wel iets anders dan gewoon iemand leuk vinden.
Dus, wat het ook is, er is soms wel iets van dat ik haar sexy vindt, maar dat is helemaal niet op de voorgrond.
Verliefdheid komt blijkbaar in soorten en maten. En dit is er een met weinig seksuele spanning.
Kan je ook eens kritisch naar je "verliefdheid' kijken?
Als je stelt dat de verhouding tussen sex en verliefdheid 95/5 is.
Vind ik dat zeer opmerkelijk.
Ik zou dat eerder een enorme klik,verbondenheid,vriendschapsbasis noemen.
Verwar je dat niet?
Sexuele gevoelens bij verliefdheid spelen toch echt een vele grotere rol.
Dat kan je ontkennen,maar dat staat echt als een paal boven water.
Kortom ben je wel echt verliefd?
In het begin was het daardoor ook makkelijk om te zeggen: nee, het is niet meer dan goed contact. Ik geniet er gewoon van, is toch niks mis mee. Maar langzamerhand merkte ik dat steeds sterker kon genieten van het contact, de afstemming, het elkaar begrijpen.
Ik merkte dat ik het ging missen. Dat ik aan haar dacht, regelmatig. Dat ik het gewoon heel fijn vond om naar haar te kijken, te zien hoe ze naar mij kijkt.
Op een gegeven moment moest ik toch wel zeggen: dit is toch wel iets anders dan gewoon iemand leuk vinden.
Dus, wat het ook is, er is soms wel iets van dat ik haar sexy vindt, maar dat is helemaal niet op de voorgrond.
Verliefdheid komt blijkbaar in soorten en maten. En dit is er een met weinig seksuele spanning.
woensdag 31 december 2008 om 15:40
Nou Cheiron,
Daar ga ik dan dwars tegenin.
Verliefdheid komt maar in 1 soort,en dat is met ruime sexuele spanning,de behoeft aan fysiek contact,fantaseren,willen kussen.
Verliefdheid maakt en mens dwaas.
Al het andere komt onder de noemer,'vriendschap,verbondenheid,hechting,tegen iemand opkijken(hoe noem je dat?, on a pedastral).
Egostrelerij,iemand die je bijzonder laat voelen....
Dat kan ik hebben met mijn vriendinnen,met een goede vriend.
Goede gesprekken,slappe lach,iemand die mij speciaal laat voelen,prettig gezelschap,verbondenheid,iemand waar ik trots op ben,waar ik aan denk,die ik graag wil bellen,graag wil zien,tijd mee door wil brengen en ja ik kan mijn vriendinnen zelfs sexy vinden.
Maar geen enkel moment ben ik in staat van opwinding,sexuele verlangens,behoefte om lichamelijk intiem te zijn (behalve dat we wel eens samen tegen elkaar op de bank hangen)
Dat is vriendschap,ook een vorm van houden van.
Ook zei begrijpen dingen soms beter dan mijn eigen vriend.
Prachtig toch!!
Dat je je behoeftes ook bij anderen kan vinden.
Verschil is echter dat hier een valkuil in zit,een gevaar.Kan jij een platonische vriendschap handelen?
Wil je het risico lopen dat de sexuele gevoelens toch aangeboort worden?
Kan je vrouw daarmee omgaan als je een vriendschap hebt met een vrouw?
Kortom.
Ik noem dit geen verliefdheid,maar wel een gevaar voor je huwelijk in deze staat.
No go area dus!
Daar ga ik dan dwars tegenin.
Verliefdheid komt maar in 1 soort,en dat is met ruime sexuele spanning,de behoeft aan fysiek contact,fantaseren,willen kussen.
Verliefdheid maakt en mens dwaas.
Al het andere komt onder de noemer,'vriendschap,verbondenheid,hechting,tegen iemand opkijken(hoe noem je dat?, on a pedastral).
Egostrelerij,iemand die je bijzonder laat voelen....
Dat kan ik hebben met mijn vriendinnen,met een goede vriend.
Goede gesprekken,slappe lach,iemand die mij speciaal laat voelen,prettig gezelschap,verbondenheid,iemand waar ik trots op ben,waar ik aan denk,die ik graag wil bellen,graag wil zien,tijd mee door wil brengen en ja ik kan mijn vriendinnen zelfs sexy vinden.
Maar geen enkel moment ben ik in staat van opwinding,sexuele verlangens,behoefte om lichamelijk intiem te zijn (behalve dat we wel eens samen tegen elkaar op de bank hangen)
Dat is vriendschap,ook een vorm van houden van.
Ook zei begrijpen dingen soms beter dan mijn eigen vriend.
Prachtig toch!!
Dat je je behoeftes ook bij anderen kan vinden.
Verschil is echter dat hier een valkuil in zit,een gevaar.Kan jij een platonische vriendschap handelen?
Wil je het risico lopen dat de sexuele gevoelens toch aangeboort worden?
Kan je vrouw daarmee omgaan als je een vriendschap hebt met een vrouw?
Kortom.
Ik noem dit geen verliefdheid,maar wel een gevaar voor je huwelijk in deze staat.
No go area dus!
woensdag 31 december 2008 om 16:16
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 12:41:
Cheiron (ik ga het toch even opnemen voor die twee lieve krengen)
...
Het gaat erom dat je de speerpunten eruit haalt.
dat denk ik ook. Maar ik heb er niet zoveel aan gewoon zonder meer veroordeeld te worden. Het is duidelijk dat ze me een vage, zwevende slappeling vinden. De reacties zijn vooral snerende opmerkingen, verkapte beledigingen, oordelen. De vragen die gesteld worden wekken bij mij niet de indruk echte open vragen te zijn, maar vooral bedoeld om hun oordeel te bevestigen. Ik geloof niet dat ik er veel aan heb. Reacties als van jouw, straal en anderen heb ik veel meer aan. Jullie zijn ook scherp, maar dat gaat tenminste over mij.
Zoals je het zelf zegt,het gaat wat frontaler,maar de moeite die ze nemen om dingen uit het leven te verhelderen is toch een kunst.
Al is het soms lekker ridicuul,met een vleugje humor maar lees het eens goed,er staat wel wat.
Dat geldt ook voor meds,gewoon to the point,nadenkertjes.
ik blijf wel zoeken naar dingen waar ik iets mee kan hoor. Maar soms denk ik, waarom posten ze eigenlijk in mijn vraag? Omdat ze denken dat ik er iets aan heb? Of omdat ze zich aan me irriteren en het leuk vinden me af te zeiken? Misschien wel beide. Kan ook zijn dat ik de goede intentie mis hoor. Maar af en lees ik wat en denk ik: wat wil je nou?
Niets mis mee hoor,al komt het bij jou hard binnen,maar ik heb het gevoel dat je gevoelig van aard bent en je kritiek of hardere woorden moeilijk kan loslaten.
klopt wel, dat is inderdaad mijn aandeel
Valt mij gewoon op en ik denk dan.......hmmm vind je het lastig om met kritiek naar jezelf om te gaan?
Word je overrompeld?
Nou, kritiek is wel ok. Bijvoorbeeld dat er gezegd wordt, je bent wel geen snelle bmw man, maar op bepaalde punten lijk je er toch op. Ik denk daar wel over na, hoe zit dat dan. Of dat ik wegloop. Op een bepaalde manier niet, aan de andere kant soms ook weer wel. Ik heb daar wel wat aan. Alleen als het zo hard wordt, beledigend, snerend, daar kan ik niet zoveel mee nee. Beetje overrompelend wel ja. Vervolgens wordt ik er venijnig van.
Is dat ook wat er met je vrouw gebeurd die wat explosiever is.
In zekere zin is het wel een vergelijkbaar proces. Hoewel ik me mijn vrouw gelukkig ook de andere kant wel ken en aan het hervinden ben.
En durf je naar jezelf te kijken?
vind ik wel. En ik heb vast blinde plekken, en dan is het soms nodig om direct te zijn. Wil ik best naar kijken. Zolang ik het respect erdoorheen kan horen in ieder geval...
Mag een ander ook zijn zoals hij is en kan je leren daar beter mee om te gaan.
Respect en balans tussen twee verschillende karakters,kan juist een mooie vorm van omgang creeren.
denk ik ook. Maar er zijn ook grenzen. Vooral als het respect weg is.
Dan twee gelijke die alleen maar ja en amen knikken omdat ze alles zo goed begrijpen en herkennen.......dat laatste lijkt mij dodelijk saai.
genoeg overeenkomsten om elkaar te herkennen, genoeg verschil om het boeiend te houden, mooie mix toch?
Cheiron (ik ga het toch even opnemen voor die twee lieve krengen)
...
Het gaat erom dat je de speerpunten eruit haalt.
dat denk ik ook. Maar ik heb er niet zoveel aan gewoon zonder meer veroordeeld te worden. Het is duidelijk dat ze me een vage, zwevende slappeling vinden. De reacties zijn vooral snerende opmerkingen, verkapte beledigingen, oordelen. De vragen die gesteld worden wekken bij mij niet de indruk echte open vragen te zijn, maar vooral bedoeld om hun oordeel te bevestigen. Ik geloof niet dat ik er veel aan heb. Reacties als van jouw, straal en anderen heb ik veel meer aan. Jullie zijn ook scherp, maar dat gaat tenminste over mij.
Zoals je het zelf zegt,het gaat wat frontaler,maar de moeite die ze nemen om dingen uit het leven te verhelderen is toch een kunst.
Al is het soms lekker ridicuul,met een vleugje humor maar lees het eens goed,er staat wel wat.
Dat geldt ook voor meds,gewoon to the point,nadenkertjes.
ik blijf wel zoeken naar dingen waar ik iets mee kan hoor. Maar soms denk ik, waarom posten ze eigenlijk in mijn vraag? Omdat ze denken dat ik er iets aan heb? Of omdat ze zich aan me irriteren en het leuk vinden me af te zeiken? Misschien wel beide. Kan ook zijn dat ik de goede intentie mis hoor. Maar af en lees ik wat en denk ik: wat wil je nou?
Niets mis mee hoor,al komt het bij jou hard binnen,maar ik heb het gevoel dat je gevoelig van aard bent en je kritiek of hardere woorden moeilijk kan loslaten.
klopt wel, dat is inderdaad mijn aandeel
Valt mij gewoon op en ik denk dan.......hmmm vind je het lastig om met kritiek naar jezelf om te gaan?
Word je overrompeld?
Nou, kritiek is wel ok. Bijvoorbeeld dat er gezegd wordt, je bent wel geen snelle bmw man, maar op bepaalde punten lijk je er toch op. Ik denk daar wel over na, hoe zit dat dan. Of dat ik wegloop. Op een bepaalde manier niet, aan de andere kant soms ook weer wel. Ik heb daar wel wat aan. Alleen als het zo hard wordt, beledigend, snerend, daar kan ik niet zoveel mee nee. Beetje overrompelend wel ja. Vervolgens wordt ik er venijnig van.
Is dat ook wat er met je vrouw gebeurd die wat explosiever is.
In zekere zin is het wel een vergelijkbaar proces. Hoewel ik me mijn vrouw gelukkig ook de andere kant wel ken en aan het hervinden ben.
En durf je naar jezelf te kijken?
vind ik wel. En ik heb vast blinde plekken, en dan is het soms nodig om direct te zijn. Wil ik best naar kijken. Zolang ik het respect erdoorheen kan horen in ieder geval...
Mag een ander ook zijn zoals hij is en kan je leren daar beter mee om te gaan.
Respect en balans tussen twee verschillende karakters,kan juist een mooie vorm van omgang creeren.
denk ik ook. Maar er zijn ook grenzen. Vooral als het respect weg is.
Dan twee gelijke die alleen maar ja en amen knikken omdat ze alles zo goed begrijpen en herkennen.......dat laatste lijkt mij dodelijk saai.
genoeg overeenkomsten om elkaar te herkennen, genoeg verschil om het boeiend te houden, mooie mix toch?
woensdag 31 december 2008 om 16:23
quote:BGB schreef :
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel .......
quote:Gewoon , zoals ik het vraag .
Jemig ...........zucht .............
Dat was een vraag? dat vind ik dan weer "bijzonder"
Enne, je hoeft niet in mn forum te reageren hoor als t je stoort.
Toch wel bijzonder wat een paar avondjes praten met je vrouw al niet kunnen doen voor je goeie gevoel .......
quote:Gewoon , zoals ik het vraag .
Jemig ...........zucht .............
Dat was een vraag? dat vind ik dan weer "bijzonder"
Enne, je hoeft niet in mn forum te reageren hoor als t je stoort.
woensdag 31 december 2008 om 16:23
Verschrikkelijk , wat ben je een bevooroordeelde , slechtlezende , haatdragende , zichzelf niet beheersende en zichzelf niet kennende jankebalk , zeg . En je vertoont enorme overeenkomsten met een grammofoonplaat die blijft hangen kind van zes : ' hunnie begonnen en da's niet eerlijk "
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 16:25
quote:cheiron schreef op 31 december 2008 @ 16:23:
[...]
[...]
Dat was een vraag? dat vind ik dan weer "bijzonder"
Enne, je hoeft niet in mn forum te reageren hoor als t je stoort.
Je hoeft mijn postings ook niet persé te lezen , hoor .
Wat deed jij ook alweer voor werk , zei je ? Iets met comminicatie enzo ?
[...]
[...]
Dat was een vraag? dat vind ik dan weer "bijzonder"
Enne, je hoeft niet in mn forum te reageren hoor als t je stoort.
Je hoeft mijn postings ook niet persé te lezen , hoor .
Wat deed jij ook alweer voor werk , zei je ? Iets met comminicatie enzo ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 16:26
woensdag 31 december 2008 om 16:28
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 december 2008 @ 12:44:
Geef je Mevr. Cheiron weleens complimenten , eigenlijk ?
ja. En dat zou wel meer mogen.
Zijn jullie nog wat anders dan vader en moeder van dezelfde kinderen ?
jawel. Hoewel dat soms wel op de loer ligt ja. Maar ik geloof dat er nog genoeg aanknopingspunten zijn, gelukkig.
Trek jij je in jezelf terug als Mevr C moppert dat je te weinig betrokken bent , of als zij aandacht vraagt ?
Dat is wel iets dat ik kan doen ja. Niet altijd, maar soms wel. Ook dat is iets dat ik meer wil doen, me uitspreken.
Geef je Mevr. Cheiron weleens complimenten , eigenlijk ?
ja. En dat zou wel meer mogen.
Zijn jullie nog wat anders dan vader en moeder van dezelfde kinderen ?
jawel. Hoewel dat soms wel op de loer ligt ja. Maar ik geloof dat er nog genoeg aanknopingspunten zijn, gelukkig.
Trek jij je in jezelf terug als Mevr C moppert dat je te weinig betrokken bent , of als zij aandacht vraagt ?
Dat is wel iets dat ik kan doen ja. Niet altijd, maar soms wel. Ook dat is iets dat ik meer wil doen, me uitspreken.
woensdag 31 december 2008 om 16:30
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 december 2008 @ 12:46:
Je vrouw is jaloers op de aandacht die je hebt voor je kinderen ?
En dat weet je sinds dat goeie gesprek van gisteren ? Of al langer ?
Heeft ze trouwens een punt ?
Dat weet ik al wel langer.
De band met mijn kinderen is wel stabiel goed ja. En het punt dat ze heeft is dat het zinnig voor ons is om meer te investeren in onze relatie als partners. Maar daar zijn we mee bezig...
Je vrouw is jaloers op de aandacht die je hebt voor je kinderen ?
En dat weet je sinds dat goeie gesprek van gisteren ? Of al langer ?
Heeft ze trouwens een punt ?
Dat weet ik al wel langer.
De band met mijn kinderen is wel stabiel goed ja. En het punt dat ze heeft is dat het zinnig voor ons is om meer te investeren in onze relatie als partners. Maar daar zijn we mee bezig...
woensdag 31 december 2008 om 16:37
quote:cheiron schreef op 31 december 2008 @ 16:35:
Dan scheld je me de huid vol, en dan staat er onder al je postings
wat gij niet wilt dat u geschiedt....doe dat ook een ander niet .
Ik doe ook niets wat je mij niet mag aandoen , hoor .
Sterker nog ; ik deed vanaf het begin al " nïets " . Dat jij je mijn schrijfstijl zo aantrekt komt geheel en al voor je eigen rekening hoor . Ik zal een gevoelig plekkie raken . Tsja . Onderzoek dat plekje eens zou ik zeggen .
Dan scheld je me de huid vol, en dan staat er onder al je postings
wat gij niet wilt dat u geschiedt....doe dat ook een ander niet .
Ik doe ook niets wat je mij niet mag aandoen , hoor .
Sterker nog ; ik deed vanaf het begin al " nïets " . Dat jij je mijn schrijfstijl zo aantrekt komt geheel en al voor je eigen rekening hoor . Ik zal een gevoelig plekkie raken . Tsja . Onderzoek dat plekje eens zou ik zeggen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 31 december 2008 om 16:49
Ik denk dat je al heel goed bezig bent.
Je stelt je open naar je vrouw toe,gaat in gesprek en erkent dat vluchten in een "verliefdheid" niet de oplossing ligt.
Sterker nog...en dan denk ik voor jou maar ik waag het erop.
Daar vind je je geluk echt niet!
Wat je ervoor achter gaat laten,daar ga je zeer zeker aan kapot.
data kan geen enkele begripvolle soulmate voor je opvangen.
dat trekt diegene namelijk niet.
Je beeld valt in diggelen,een spoor van vernieling om je heen,en zelf kan je je wel voor je kop rammen dat je niet beter hebt nagedacht.
Nou genoeg daarover gezegd,je gaat vooruit kijken,mèt je vrouw.
Je gaat aan je relatie werken,elkaar weer vinden en ervaren hoe leuk je het samen had,en gaat hebben (ja daar ben ik van overtuigd!! ik geloof in langdurige liefdes)
Jullie basis moet wel sterk zijn,gezien je samen nogal wat heb meegemaakt.
Ik denk dat je/jullie gewoon op een punt zijn gekomen waar veel relaties terecht komen,zeker met een gezin.
De drukte raast aan je voorbij,geen ruimte om erover na te denken,te voelen,het volgt zich snel achter elkaar op.
Strooi er nog een paar futiliteiten overheen,verhoogde spanning....
En dan, neemt de drukte wat af...je ademt even ,kijkt rond en denkt...jezus ben ik er ook nog? (en idem voor je vrouw).
Moet dit leuk zijn?
Nee,dit is niet leuk....in jou geval zie je een lekker koekje voor je neus hangen,verleidelijk..spanning.
Maar thuis liggen alle ingredienten om een hele stapel koekjes te bakken!!!
Kost moeite,je moet het deeg gaan kneden,de vormpjes uitzoeken,in de oven zetten....wachten tot ze klaar zijn.
Geduld dus.
Echter deze koekjes gaan zoveel lekkerder smaken!
En je haalt er veel meer voldoening uit,omdat je er zelf de energie hebt in gestoken.
Nou,wat maak ik er weer een mooi fantasieverhaal van
Anyway,je instelling klinkt positief,je keuzes ook.
Hoe ga je om met het verdriet van je vrouw,hoe kan je haar daarmee helpen,troost bieden?
Vraag wat ze nodig heeft,hoe je haar kan helpen dit een plek te geven.
Heel belangrijk!!!
Je stelt je open naar je vrouw toe,gaat in gesprek en erkent dat vluchten in een "verliefdheid" niet de oplossing ligt.
Sterker nog...en dan denk ik voor jou maar ik waag het erop.
Daar vind je je geluk echt niet!
Wat je ervoor achter gaat laten,daar ga je zeer zeker aan kapot.
data kan geen enkele begripvolle soulmate voor je opvangen.
dat trekt diegene namelijk niet.
Je beeld valt in diggelen,een spoor van vernieling om je heen,en zelf kan je je wel voor je kop rammen dat je niet beter hebt nagedacht.
Nou genoeg daarover gezegd,je gaat vooruit kijken,mèt je vrouw.
Je gaat aan je relatie werken,elkaar weer vinden en ervaren hoe leuk je het samen had,en gaat hebben (ja daar ben ik van overtuigd!! ik geloof in langdurige liefdes)
Jullie basis moet wel sterk zijn,gezien je samen nogal wat heb meegemaakt.
Ik denk dat je/jullie gewoon op een punt zijn gekomen waar veel relaties terecht komen,zeker met een gezin.
De drukte raast aan je voorbij,geen ruimte om erover na te denken,te voelen,het volgt zich snel achter elkaar op.
Strooi er nog een paar futiliteiten overheen,verhoogde spanning....
En dan, neemt de drukte wat af...je ademt even ,kijkt rond en denkt...jezus ben ik er ook nog? (en idem voor je vrouw).
Moet dit leuk zijn?
Nee,dit is niet leuk....in jou geval zie je een lekker koekje voor je neus hangen,verleidelijk..spanning.
Maar thuis liggen alle ingredienten om een hele stapel koekjes te bakken!!!
Kost moeite,je moet het deeg gaan kneden,de vormpjes uitzoeken,in de oven zetten....wachten tot ze klaar zijn.
Geduld dus.
Echter deze koekjes gaan zoveel lekkerder smaken!
En je haalt er veel meer voldoening uit,omdat je er zelf de energie hebt in gestoken.
Nou,wat maak ik er weer een mooi fantasieverhaal van
Anyway,je instelling klinkt positief,je keuzes ook.
Hoe ga je om met het verdriet van je vrouw,hoe kan je haar daarmee helpen,troost bieden?
Vraag wat ze nodig heeft,hoe je haar kan helpen dit een plek te geven.
Heel belangrijk!!!
woensdag 31 december 2008 om 17:53
O, nu snap ik het. Meneer Cheiron is begripvolle, veel pratende echtgenoot, helpt in de huishouding, is (over)gevoelig, kortom de metroman bij uitstek. En hij is natuurlijk een enorme goede vader. Mevrouw Cheiron, is erg agressief en ook nog vreselijk jaloers op de kinderen, daarbij begrijpt ze meneer Cheiron niet. En dus gaat deze griekse godheid zijn gekwetste hart uitstorten bij een collega, en zij begrijpt hem wel..... en dan ineens is hij verliefd..... maar neuken nee daar denkt deze man niet aan, hij is te druk met zijn emoties. Hij is dus vooral druk met zichzelf, de enige op wie hij werkelijk verliefd is hij namelijk zelf...
woensdag 31 december 2008 om 18:39
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 15:40:
Nou Cheiron,
Daar ga ik dan dwars tegenin.
Verliefdheid komt maar in 1 soort,en dat is met ruime sexuele spanning,de behoeft aan fysiek contact,fantaseren,willen kussen.
Verliefdheid maakt en mens dwaas.
Als je t zo omschrijft, ben ik niet verliefd
Verschil is echter dat hier een valkuil in zit,een gevaar.Kan jij een platonische vriendschap handelen?
Wil je het risico lopen dat de sexuele gevoelens toch aangeboort worden?
Kan je vrouw daarmee omgaan als je een vriendschap hebt met een vrouw?
Kortom.
Ik noem dit geen verliefdheid,maar wel een gevaar voor je huwelijk in deze staat.
No go area dus!
dat merkte ik ook, dat het toch een gevaar werd voor mijn huwelijk. Aan de andere kant is het ook wel goed dat het gebeurde, in de zin dat het nu de impuls is om onze relatie serieus te verbeteren.
Nou Cheiron,
Daar ga ik dan dwars tegenin.
Verliefdheid komt maar in 1 soort,en dat is met ruime sexuele spanning,de behoeft aan fysiek contact,fantaseren,willen kussen.
Verliefdheid maakt en mens dwaas.
Als je t zo omschrijft, ben ik niet verliefd
Verschil is echter dat hier een valkuil in zit,een gevaar.Kan jij een platonische vriendschap handelen?
Wil je het risico lopen dat de sexuele gevoelens toch aangeboort worden?
Kan je vrouw daarmee omgaan als je een vriendschap hebt met een vrouw?
Kortom.
Ik noem dit geen verliefdheid,maar wel een gevaar voor je huwelijk in deze staat.
No go area dus!
dat merkte ik ook, dat het toch een gevaar werd voor mijn huwelijk. Aan de andere kant is het ook wel goed dat het gebeurde, in de zin dat het nu de impuls is om onze relatie serieus te verbeteren.
woensdag 31 december 2008 om 18:48
quote:iry schreef op 31 december 2008 @ 16:49:
Ik denk dat je al heel goed bezig bent.
Je stelt je open naar je vrouw toe,gaat in gesprek en erkent dat vluchten in een "verliefdheid" niet de oplossing ligt.
Sterker nog...en dan denk ik voor jou maar ik waag het erop.
Daar vind je je geluk echt niet!
Ik denk ook dat daar mijn geluk niet te vinden is. En geen punt hoor, als je voor me denkt. Zolang het maar even gecheckt wordt
Nou genoeg daarover gezegd,je gaat vooruit kijken,mèt je vrouw.
Je gaat aan je relatie werken,elkaar weer vinden en ervaren hoe leuk je het samen had,en gaat hebben (ja daar ben ik van overtuigd!! ik geloof in langdurige liefdes)
Jullie basis moet wel sterk zijn,gezien je samen nogal wat heb meegemaakt.
Dat is ie ook wel, die basis. Ik ben zelf wel blij dat ik wel weer voor me zie hoe het kan gaan worden en dat is wel fijn...
Ik denk dat je/jullie gewoon op een punt zijn gekomen waar veel relaties terecht komen,zeker met een gezin.
Ik geloof het ook. Wat dat betreft, heel stereotiep
Maar thuis liggen alle ingredienten om een hele stapel koekjes te bakken!!!
Kost moeite,je moet het deeg gaan kneden,de vormpjes uitzoeken,in de oven zetten....wachten tot ze klaar zijn.
Geduld dus.
Echter deze koekjes gaan zoveel lekkerder smaken!
En je haalt er veel meer voldoening uit,omdat je er zelf de energie hebt in gestoken.
Dat omschrijf je leuk....Had ik al gezegd dat ik het echt waardeer dat je zo uitgebreid ingaat op mijn topic? Bij deze anders. En ik geloof dat ik langzamerhand het recept kwijt was geraakt...Of, dat we het oude recept te lang hebben gebruikt terwijl de ingredienten veranderde. Nu zijn we naar mijn idee begonnen aan de zoektocht naar een beter recept. En de koekjse zijn nog niet direct helemaal super, maar wel weer hoopgevend. Zal idd wel even duren, maar dat mag ook, na zeven jaar, toch?
Hoe ga je om met het verdriet van je vrouw,hoe kan je haar daarmee helpen,troost bieden?
Vraag wat ze nodig heeft,hoe je haar kan helpen dit een plek te geven.
Heel belangrijk!!!
We komen er ook wel langzaam op uit dat mijn vrouw ook meer ruimte voor zichzelf moet zoeken. Ze heeft de neiging om heel hard door te werken en zichzelf te vergeten. Op een gegeven moment maakt dat ook dat zij een positieve inbreng minder goed kan ontvangen, laat staan zelf inbrengen.
Vanmiddag samen gehad over het meer samen maken van leuke momenten, lichte momenten, dingetjes waar we weer van gaan stralen. Die momenten waren er nog wel in ons leven, maar eigenlijk niet meer binnen de relatie, of veel te weinig...
Ik denk dat je al heel goed bezig bent.
Je stelt je open naar je vrouw toe,gaat in gesprek en erkent dat vluchten in een "verliefdheid" niet de oplossing ligt.
Sterker nog...en dan denk ik voor jou maar ik waag het erop.
Daar vind je je geluk echt niet!
Ik denk ook dat daar mijn geluk niet te vinden is. En geen punt hoor, als je voor me denkt. Zolang het maar even gecheckt wordt
Nou genoeg daarover gezegd,je gaat vooruit kijken,mèt je vrouw.
Je gaat aan je relatie werken,elkaar weer vinden en ervaren hoe leuk je het samen had,en gaat hebben (ja daar ben ik van overtuigd!! ik geloof in langdurige liefdes)
Jullie basis moet wel sterk zijn,gezien je samen nogal wat heb meegemaakt.
Dat is ie ook wel, die basis. Ik ben zelf wel blij dat ik wel weer voor me zie hoe het kan gaan worden en dat is wel fijn...
Ik denk dat je/jullie gewoon op een punt zijn gekomen waar veel relaties terecht komen,zeker met een gezin.
Ik geloof het ook. Wat dat betreft, heel stereotiep
Maar thuis liggen alle ingredienten om een hele stapel koekjes te bakken!!!
Kost moeite,je moet het deeg gaan kneden,de vormpjes uitzoeken,in de oven zetten....wachten tot ze klaar zijn.
Geduld dus.
Echter deze koekjes gaan zoveel lekkerder smaken!
En je haalt er veel meer voldoening uit,omdat je er zelf de energie hebt in gestoken.
Dat omschrijf je leuk....Had ik al gezegd dat ik het echt waardeer dat je zo uitgebreid ingaat op mijn topic? Bij deze anders. En ik geloof dat ik langzamerhand het recept kwijt was geraakt...Of, dat we het oude recept te lang hebben gebruikt terwijl de ingredienten veranderde. Nu zijn we naar mijn idee begonnen aan de zoektocht naar een beter recept. En de koekjse zijn nog niet direct helemaal super, maar wel weer hoopgevend. Zal idd wel even duren, maar dat mag ook, na zeven jaar, toch?
Hoe ga je om met het verdriet van je vrouw,hoe kan je haar daarmee helpen,troost bieden?
Vraag wat ze nodig heeft,hoe je haar kan helpen dit een plek te geven.
Heel belangrijk!!!
We komen er ook wel langzaam op uit dat mijn vrouw ook meer ruimte voor zichzelf moet zoeken. Ze heeft de neiging om heel hard door te werken en zichzelf te vergeten. Op een gegeven moment maakt dat ook dat zij een positieve inbreng minder goed kan ontvangen, laat staan zelf inbrengen.
Vanmiddag samen gehad over het meer samen maken van leuke momenten, lichte momenten, dingetjes waar we weer van gaan stralen. Die momenten waren er nog wel in ons leven, maar eigenlijk niet meer binnen de relatie, of veel te weinig...
donderdag 1 januari 2009 om 15:23
Straal gebruikt het woord wat me in deze hele situatie het belangrijkste punt lijkt, "comfort zone".
Jouw vrouw haalt jou uit jouw comfort zone. Dat vind je vermoeiend, wat maakt dat je je nog verder terugtrekt in je comfort zone. Uiteindelijk ben je alleen nog bezig je comfort zone te verdedigen, terwijl je vrouw waarschijnlijk steeds verwoeder probeert jou hieruit te krijgen. Negatieve spiraal is geboren.
Je collega laat jou juist lekker in je comfort zone ronddobberen. Heerlijk! En dan snap ik dat sex geen grote rol speelt in deze, want voor sex moet je toch tenminste een beetje uit je comfort zone.
Maar wat is je comfort zone?
De plek waar je geen kritiek krijgt, nooit aangevallen wordt, je niet hoeft te veranderen, niet wordt tegen gesproken, geen verantwoordelijkheden hebt dan die je zelf kiest, bijzonder bent, goed bent, gelijk hebt, jij zelf kiest wat over jou gaat en wat niet, etcetcetc.
Eigenlijk je persoonlijke ego-snoezel-ruimte. Waarom is dat zo belangrijk? En daarop volgend waarom ben jij zo belangrijk / kwetsbaar / speciaal dat je zo veel behoefte hebt aan een eigen egovertroetelplek?
Ik heb in het hele verhaal nergens gelezen dat jouw relatie twijfels ook maar iets met jouw vrouw uit te staan hebben, maar je maakt het wel haar probleem. Ik kan me voorstellen dat mensen daar inderdaad fel op reageren.
Jouw vrouw haalt jou uit jouw comfort zone. Dat vind je vermoeiend, wat maakt dat je je nog verder terugtrekt in je comfort zone. Uiteindelijk ben je alleen nog bezig je comfort zone te verdedigen, terwijl je vrouw waarschijnlijk steeds verwoeder probeert jou hieruit te krijgen. Negatieve spiraal is geboren.
Je collega laat jou juist lekker in je comfort zone ronddobberen. Heerlijk! En dan snap ik dat sex geen grote rol speelt in deze, want voor sex moet je toch tenminste een beetje uit je comfort zone.
Maar wat is je comfort zone?
De plek waar je geen kritiek krijgt, nooit aangevallen wordt, je niet hoeft te veranderen, niet wordt tegen gesproken, geen verantwoordelijkheden hebt dan die je zelf kiest, bijzonder bent, goed bent, gelijk hebt, jij zelf kiest wat over jou gaat en wat niet, etcetcetc.
Eigenlijk je persoonlijke ego-snoezel-ruimte. Waarom is dat zo belangrijk? En daarop volgend waarom ben jij zo belangrijk / kwetsbaar / speciaal dat je zo veel behoefte hebt aan een eigen egovertroetelplek?
Ik heb in het hele verhaal nergens gelezen dat jouw relatie twijfels ook maar iets met jouw vrouw uit te staan hebben, maar je maakt het wel haar probleem. Ik kan me voorstellen dat mensen daar inderdaad fel op reageren.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
