Relaties
alle pijlers
Relatie kapot door eigen schuld
woensdag 30 augustus 2017 om 23:29
woensdag 30 augustus 2017 om 23:50
Tja, ook in mijn omgeving gezien. Relatie van twaalf jaar ging uit omdat zij altijd over hem heen walste. Hij heeft dat lang toegelaten, er kwam zelfs een sprookjesbruiloft en toen ineens was hij er klaar mee. Hij zegt zelf dat hij zonder twijfel trouwde, oprecht 'ja' zei. Maar paar maanden later knapte er iets en was het over.
Persoonlijk denk ik dat dit niet meer goedkomt. Misschien lijkt het ware liefde, maar jullie halen niet het beste in elkaar naar boven. En voor jou is het ook een wijze les, opdat je in een volgende relatie wat meer zult waarderen wat je hebt. Dat is pijnlijk, maar noodzakelijk om eens te voelen.
Persoonlijk denk ik dat dit niet meer goedkomt. Misschien lijkt het ware liefde, maar jullie halen niet het beste in elkaar naar boven. En voor jou is het ook een wijze les, opdat je in een volgende relatie wat meer zult waarderen wat je hebt. Dat is pijnlijk, maar noodzakelijk om eens te voelen.
donderdag 31 augustus 2017 om 00:01
Overigens heb ik zelf een keer twee jaar in een relatie gezeten met iemand die van alles had aan te merken. Goed, het was weliswaar niet op mijn houding, maar wel op mijn kleding. Argumentatie was hetzelfde: ik-wil-je-gewoon-een-verbeterde-versie-van-jezelf-maken. Dat doet wat met een mens hoor, als de hele dag van je wordt verlangd hier en daar op te letten, wat dan weer heel onnatuurlijk voelt en je steeds weer het idee hebt dat jij als persoon an sich niet goed genoeg bent.
En daar steekt het. Want wat heb jij met zijn houding te maken? Je kan er allerlei gezondheidslogica bij slepen, maar feit blijft hetzelfde: jij stoort je aan iets dat bij hem hoort, aan een deel van hem wat er van jou niet mag zijn.
Want nu gaat het om zijn houding, de volgende keer gaat het om leukere vrienden voor hem vinden (want: beter netwerk, aan interessante mensen heeft hij meer) of andere kleding (want dan krijgt hij meer complimenten). Waar ligt de grens dan nog?
En als ik het goed begrijp, 'strafte' je hem ook nog eens door hem dagenlang op afstand te houden als hij eens iets voor zichzelf ging doen buiten jouw wens om. Dus je wilde ook nog eens inspraak in waar hij tijd aan besteedde. Dit gaat verder dan een houding corrigeren, dit is gewoon een ordinair machtsspelletje voor je geweest en ik hoop dat dit een wake up call is (en niet: 'Ja ik heb ervan geleerd, MAAR... Hij heeft nu wel een betere houding hoor')
En daar steekt het. Want wat heb jij met zijn houding te maken? Je kan er allerlei gezondheidslogica bij slepen, maar feit blijft hetzelfde: jij stoort je aan iets dat bij hem hoort, aan een deel van hem wat er van jou niet mag zijn.
Want nu gaat het om zijn houding, de volgende keer gaat het om leukere vrienden voor hem vinden (want: beter netwerk, aan interessante mensen heeft hij meer) of andere kleding (want dan krijgt hij meer complimenten). Waar ligt de grens dan nog?
En als ik het goed begrijp, 'strafte' je hem ook nog eens door hem dagenlang op afstand te houden als hij eens iets voor zichzelf ging doen buiten jouw wens om. Dus je wilde ook nog eens inspraak in waar hij tijd aan besteedde. Dit gaat verder dan een houding corrigeren, dit is gewoon een ordinair machtsspelletje voor je geweest en ik hoop dat dit een wake up call is (en niet: 'Ja ik heb ervan geleerd, MAAR... Hij heeft nu wel een betere houding hoor')
donderdag 31 augustus 2017 om 00:09
ik denk dat je 'ware liefde' verwart met waanzinnige verliefdheid van zijn kant. Ik geloof oprecht dat je verdriet hebt en ik vind het goed dat je aan jezelf werkt. Pas trouwens wel op dat je niet in een reflex hierna een relatie krijgt met die nog dominanter is dan jijzelf, met het idee van: die kan me aan. Dat gaat al helemaal niet werken, zeker niet in periodes van schuldgevoel over een vorige relatie.Verdrietig3333 schreef: ↑31-08-2017 00:01Bedankt voor je reactie. Het was echt ware liefde, vooral van zijn kant. Ook van mijn kant maar dat is vertroebeld door mijn gedrag. Ik denk dat op de weg waar ik op zat, niemand bij mij zou passen en geen een relatie zou slagen. Ik vind het pijnlijk dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik deze les moest leren.. een les die voor ieder ander niet nodig zou zijn geweest... waarom ben ik zo anders dan anderen daarin?
donderdag 31 augustus 2017 om 00:16
Een ware echte liefde domineert, bepaalt en overheerst niet. Bullshit jij wilde gewoon de macht en nu heb jij verloren en dus niet gewonnen. Houd op met de bloemrijke omschrijvingen en zie het zoals het is: Neem je verlies dus als een vrouw en laat die man.
Blokkeer hem en laat hem ongeacht wat hij wel of niet doet. Jij kan alleen wat met jouw gedrag.
Blokkeer hem en laat hem ongeacht wat hij wel of niet doet. Jij kan alleen wat met jouw gedrag.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 31 augustus 2017 om 00:23
En waarom stel je hier keer op keer aan ons vragen waarom jij dit hebt gedaan? Je was er zelf toch bij of niet? Hoe zouden wij moeten weten waarom jij je hebt gedragen als een hufter? Dat zijn toch jouw keuzes geweest? Dus leg het ons maar uit i.p.v dat wij moeite zouden moeten doen om jouw gedrag te verklaren. Want ik voel geen enkele behoefte om dat te doen en de wijze van vragen roept bij mij weinig empathie op. Je lijkt je wel het slachtoffer van jezelf te voelen, hoe krijg je het voor elkaar?
enn wijzigde dit bericht op 31-08-2017 00:31
0.30% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 31 augustus 2017 om 00:24
Nee hoor, hij heeft gewonnen en big time ook.Verdrietig3333 schreef: ↑31-08-2017 00:20We hebben beide verloren. Hij wilde dit zo ook niet. En ondanks alles vertrouwt hij mij als mens nog steeds. Het is klote dat het zo ver heeft moeten komen voordat ik inzag wat ik aanrichtte.
Laten we eerlijk zijn, als jij zou hebben gezegd dat je een vent was dan waren de reacties hier niet mals geweest. En zo mag je mijn reacties op jou dus ook ge-rust lezen want ik maak geen onderscheid wat geslacht betreft. Laat die gozer vanaf nu gewoon met rust en reageer niet meer. Dat is in liefde loslaten i.p.v met bloemrijke taal der manipulatie nog weer een rondje op zijn gevoelens ( en de onze ook?) in te spelen. Nog meer vragen?
enn wijzigde dit bericht op 31-08-2017 00:29
41.06% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 31 augustus 2017 om 00:38
donderdag 31 augustus 2017 om 00:46
Je hebt nooit respect gehad voor die man, die je jongen noemt.Verdrietig3333 schreef: ↑30-08-2017 21:53Trouwens, ik sprak hem qua uiterlijk aan op zijn lichaamshouding - die was niet goed en is sindsdien echt helemaal verbeterd. Ik was streng, maar het heeft wel nut gehad kennelijk. Hoe rot hij het dus heeft ervaren, heeft het wél enorm geholpen...... en plukt hij daar voor de rest van zijn leven de vruchten van.. ik heb m niet lelijk genoemd of zo.
donderdag 31 augustus 2017 om 06:31
In je reacties komt het niet echt over alsof je veranderd bent. Je blijft maar hameren op zijn postuur en hoe het eigenlijk toch wel goed is dat je het gedaan hebt, want het is wat jou betreft verbeterd. Ook klink je nog steeds niet liefdevol over hem, want je blijft maar vertellen hoe gek hij op jou is/was, maar jij dat eigenlijk naar hem toe nooit hebt gehad. Je lijkt hier in je reacties ook vooral maar te zeggen wat je denkt dat mensen een goede reactie zouden kunnen vinden.
Het komt echt over alsof je enorm baalt dat je nu niemand meer hebt die jou aanbid, maar het komt totaal niet over alsof hij de liefde van je leven is. Het lijkt erop dat je heel hard je best doet om nu een toneelstukje op te voeren zodat iedereen (inclusief jijzelf) denkt dat je echt veranderd bent, maar als jouw ex toch terug zou komen, verval je volgens mij binnen een paar weken weer terug in je oude manier van doen.
Als je echt wil veranderen, ga dan naar een psycholoog. Je gedraagd je al 30 jaar als een prinses, dus je gaat echt hulp nodig hebben om anders te worden.
Het komt echt over alsof je enorm baalt dat je nu niemand meer hebt die jou aanbid, maar het komt totaal niet over alsof hij de liefde van je leven is. Het lijkt erop dat je heel hard je best doet om nu een toneelstukje op te voeren zodat iedereen (inclusief jijzelf) denkt dat je echt veranderd bent, maar als jouw ex toch terug zou komen, verval je volgens mij binnen een paar weken weer terug in je oude manier van doen.
Als je echt wil veranderen, ga dan naar een psycholoog. Je gedraagd je al 30 jaar als een prinses, dus je gaat echt hulp nodig hebben om anders te worden.
donderdag 31 augustus 2017 om 07:07
Probeer het alsjeblieft niet meer goed te maken. Ondanks dat je inziet dat je egoistisch bezig was, ben je niet veranderd: in al je berichten, in vrijwel elke zin, zit het woord IK. Het draait allemaal om jou. Je wilt hem niet terug, je wilt hem terug om je zin te krijgen.
Ga eerst eens leren echt om anderen te geven. Iets voor een ander doen zonder iets terug te verwachten, puur en alleen omdat je het fijn vindt een ander te zien groeien. Dan zul je hopelijk ook minder op mensen afgeven. Want ook al zijn ze niet jouw type, je hoeft ze niet de grond in te boren.
Als je dat kunt, wil je hem niet meer terug omdat je hem een beter leven gunt.
Knap van hem dat hij het zolang heeft volgehouden. Denk dat zijn volgende relatie hem wel zal waarderen omdat hij nu ook beter op signalen zal letten die niet goed voor hem zijn. Ik hoop maar dat je zijn vertrouwen in de mens en vooral in zichzelf niet te veel de grond in hebt geboord.
Ga eerst eens leren echt om anderen te geven. Iets voor een ander doen zonder iets terug te verwachten, puur en alleen omdat je het fijn vindt een ander te zien groeien. Dan zul je hopelijk ook minder op mensen afgeven. Want ook al zijn ze niet jouw type, je hoeft ze niet de grond in te boren.
Als je dat kunt, wil je hem niet meer terug omdat je hem een beter leven gunt.
Knap van hem dat hij het zolang heeft volgehouden. Denk dat zijn volgende relatie hem wel zal waarderen omdat hij nu ook beter op signalen zal letten die niet goed voor hem zijn. Ik hoop maar dat je zijn vertrouwen in de mens en vooral in zichzelf niet te veel de grond in hebt geboord.
donderdag 31 augustus 2017 om 07:40
En wat nu als het van jouw kant gewoon echt geen ware liefde was?Verdrietig3333 schreef: ↑31-08-2017 00:01Bedankt voor je reactie. Het was echt ware liefde, vooral van zijn kant. Ook van mijn kant maar dat is vertroebeld door mijn gedrag. Ik denk dat op de weg waar ik op zat, niemand bij mij zou passen en geen een relatie zou slagen. Ik vind het pijnlijk dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik deze les moest leren.. een les die voor ieder ander niet nodig zou zijn geweest... waarom ben ik zo anders dan anderen daarin?
Dan heb jij op jouw manier namelijk ook gewoon je best gedaan om je liefde voor hem te laten groeien, maar jezelf daarin moeten forceren.
Het kan toch zijn dat jij niet van zijn lichaamshouding houdt??
Dat mag gewoon.
En hij heeft dan te hard zijn best gedaan om jou aan hem te binden.
En eigenlijk is hem dat nog gelukt ook, alleen...jij bent nooit echt helemaal gelukkig geweest met hem.
Nu twijfel je zelfs of er niet iets mis is met jou.
Misschien hooguit dat je zo lang bij iemand bent gebleven die niet jouw type was en waar je niet helemaal gek op was, ondanks dat hij dat wel was op jou...
En het enige probleem nu is dat jij denkt dat jij niet liefdevol kunt zijn.
En dat je nooit meer ware liefde zult vinden.
Alsof je dat niet meer zou verdienen als je zijn moeite en liefde afwijst.
Maar natuurlijk lukt je dat wel!
Je hoeft alleen maar iemand tegen te komen die je wèl echt leuk vindt.
En wiens lichaamshouding jou juist aanspreekt om maar even een voorbeeld te noemen.
Dus houdt alsjeblieft op met deze zelfkastijding.
Er is niets mis met jou, je hield gewoon niet van hem.
Je hebt het geprobeerd en je bent jezelf onderweg zo verloren dat hij nu degene is die de relatie probeert te verbreken.
Verman je en zoek iemand die wèl bij je past.
Stop met jezelf de schuld geven.
Stop met denken dat je nooit meer zo'n toegewijde partner zult vinden.
Daar heb je niet zo veel aan, het is nl veel fijner om zelf in de rol van toegewijde partner te zitten dan andersom.
En om die partner te kunnen zijn, hief je alleen maar iemand tegen te komen die je wèl echt leuk vindt.
donderdag 31 augustus 2017 om 07:42
Hij heeft al die jaren zijn leven ondergeschikt aan dat van jou gemaakt, vindt je het gek? Als je het beste met hem voor hebt verbreek jij dus het contact, maar dat vindt je waarschijnlijk net zo lastig want jij wordt hier ook happy van... Dat blijkt uit je al je reactie.Verdrietig3333 schreef: ↑30-08-2017 22:42Maar in dit geval laat hij mij niet met rust... hij zegt dat hij bijna niet zonder me kan en dat het zoveel pijn doet....
Echt, zoek hulp... En dan niet met vrienden praten, maar een psycholoog. Het vanaf nu beter doen helpt alleen als je daadwerkelijk weet waarom je het doet, dan kun je de valkuilen herkennen en eventueel je gedraag daadwerkelijk verbeteren.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
donderdag 31 augustus 2017 om 08:24
Ik draai de zaak even om. Waarom heeft hij dit al die jaren geaccepteerd?
Ik zat ook ooit in zo´n relatie. Het verschil is alleen dat ik het na een goed half jaar al inzag (en ik was 17, is dat nog een excuus?). Ik wilde hem, diep van binnen, helemaal niet. Maar hij droeg mij op handen, was totaal gek op me. Als ik het ooit zou uitmaken zou hij zichzelf tegen een boom rijden...
Ik ben heel ver gegaan, pas veel later zag ik in dat ik hoopte dat hij zou zeggen dat ik het kon bekijken, maar dat deed hij niet. Toen we een goed jaar een relatie hadden heb ik het zelf uitgemaakt, hij heeft het nooit begrepen. Op dat moment begreep ik het zelf trouwens ook nog niet. Wijsheid komt met de jaren.
Achteraf weet ik; dit was niet de juiste man voor mij, we waren diep ongelukkig geworden samen.
En jawel, te lief bestaat wel. De ex van TO had ergens in het begin van hun relatie zijn ruggengraat moeten zoeken. Perfectionisten gaan steeds verder. Zij is niet de enige die fout zat. Een relatie heb je met twee, en je moet er met twee aan werken. TO heeft eraan gewerkt, alleen niet op de goede manier. Hij heeft haar in alles haar zin gegeven, dat is ook geen goede manier. De bedoeling is, uiteindelijk, dat je sámen verder kunt. Dat kan niet als je niet beiden aangeeft wat je nodig hebt/wilt van een ander.
En TO, je voelt je rot, hij ook. Evengoed denk ik dat dit niet de goede man voor jou is. Je hebt iemand nodig die zijn grenzen aangeeft. Anders zit je straks in een perfect huis, met alle kleerhangers exact recht, kleding op kleur, 100 dezelfde bakjes in de kast, dwangmatig poetsend om het allemaal maar perfect te houden. Prima recept voor een burnout. En een scheiding.
Ik zat ook ooit in zo´n relatie. Het verschil is alleen dat ik het na een goed half jaar al inzag (en ik was 17, is dat nog een excuus?). Ik wilde hem, diep van binnen, helemaal niet. Maar hij droeg mij op handen, was totaal gek op me. Als ik het ooit zou uitmaken zou hij zichzelf tegen een boom rijden...
Ik ben heel ver gegaan, pas veel later zag ik in dat ik hoopte dat hij zou zeggen dat ik het kon bekijken, maar dat deed hij niet. Toen we een goed jaar een relatie hadden heb ik het zelf uitgemaakt, hij heeft het nooit begrepen. Op dat moment begreep ik het zelf trouwens ook nog niet. Wijsheid komt met de jaren.
Achteraf weet ik; dit was niet de juiste man voor mij, we waren diep ongelukkig geworden samen.
En jawel, te lief bestaat wel. De ex van TO had ergens in het begin van hun relatie zijn ruggengraat moeten zoeken. Perfectionisten gaan steeds verder. Zij is niet de enige die fout zat. Een relatie heb je met twee, en je moet er met twee aan werken. TO heeft eraan gewerkt, alleen niet op de goede manier. Hij heeft haar in alles haar zin gegeven, dat is ook geen goede manier. De bedoeling is, uiteindelijk, dat je sámen verder kunt. Dat kan niet als je niet beiden aangeeft wat je nodig hebt/wilt van een ander.
En TO, je voelt je rot, hij ook. Evengoed denk ik dat dit niet de goede man voor jou is. Je hebt iemand nodig die zijn grenzen aangeeft. Anders zit je straks in een perfect huis, met alle kleerhangers exact recht, kleding op kleur, 100 dezelfde bakjes in de kast, dwangmatig poetsend om het allemaal maar perfect te houden. Prima recept voor een burnout. En een scheiding.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 31 augustus 2017 om 08:49
Waarom stop je nu niet eens met nadenken hierover? Je kwelt jezelf alleen maar nog meer en het helpt je niet verder. Je bent fout geweest, betaalt nu de prijs en hebt hem vast aangegeven spijt te hebben van alles. Je kunt nu rustig slapen. Neem afstand van die man. Wellicht komen jullie dichterbij mekaar als er langere tijd afstand is. Maar dan enkel op zijn initiatief. Ga nu met andere dingen bezig in je leven.
