twee liefdes...........nieuw topic...

Knipoogje bedankt voor je antwoord, nu snap ik het, hoe jouw nr2 in je leven is gekomen, en ja, heb het er moeilijk mee dat ik dat niet meer allemaal 'deel' met nr2,

Muril, voor jou dus echt 2 liefdes!

Silmarillion, fijn datde lucht is opgeklaard tussen jullie,

Josefien, mijn kids zijn 12 en 15, en ja, hoe hou ik het vol, net als Flamenco schrijft, de lichamelijke aantrekkingskracht is weg voor nr1, en ja, blijf voor de kids, hij laat ons echt vallen als ik nu opstap,

Teka, dat is zo moeilijk he dat loslaten, het gaat nu weer volgens zijn regels, hij wil met rust gelaten worden, doet alleen maar meer pijn contact, terwijl het mij rust zou geven als ik af en toe nog wat zou horen, maar mijn gevoelens tellen hier weer niet in mee, sterkte ik weet precies wat je voelt,

Flamenco, dat heb ik nou ook, die gedachten aan alles wat we hebben meegemaakt en waar we het over gehad hebben, vindt het heel sterk van je dat je openlijk verteld hebt aan je nr1 , die van mij zet mij er gelijk uit dan, dus waardeer jouw nr1 in hoe hij ermee omgaat, en moeilijk voor jou en je nr2, maar goed dat je ervoor gaat, ik kan het niet, probeer het wel, maar mijn hart doet niet mee,

sterkte allemaal, we gaan weer gewoon door, zucht

Goh Teka, allemaal niet makkelijk hoor. Ik voel je verdriet. Heb je nog een ietsiepietsie gevoel voor nr. 1? Als dat echt niet zo is, heeft het denk ik niet veel zin om dit nog opnieuw een kans te geven, hoewel ik ook wel eens gehoord heb dat gevoel terug kan komen. Intussen, zorg goed voor jezelf, zoek afleiding. Sterkte!

Flamenco, wat lijkt ons verhaal op elkaar. Natuurlijk heb je geen aan-uit-knop op je gevoel. Wat een verdriet he? En waarom is nr. 1 niet jaloers e.d.? Hij zegt we laten het nu achter ons, kop in het zand? Het lastige is ook, doordat je er niks mee mag, dat je gevoel voor nr. 2 hierdoor sterker wordt en nr. 1 daardoor juist minder kans krijgt. Hug.

Anna, je zegt dat nr. 1 jullie laat vallen als je niet meer met hem verder wilt. Betekent dit dat je kids dan wel bij jou zouden blijven. Cruciaal lijkt me, want voor hen blijf je bij hem. Kun je nr. 2 niet duidelijk maken dat je af en toe contact nodig hebt om dit vol te kunnen houden? Of kan hij dat zelf niet aan. Ook jij sterkte meid.

Hier alweer nieuwe ontwikkelingen. Nr. 1 zag dat ik erg ongelukkig ben nu ik geen contact heb met nr. 2 en dat onze relatie hierdoor ook geen kans heeft. Nr. 1 ongelukkig, kan niet meer tegen de spanningen en ik ook. Toen zei nr. 1: ik breng je dit weekend nog naar nr. 2 en dan haal ik je zondag weer op. Als ik hierdoor weer een gelukkige vrouw terug krijg, die ook weer voor ons gaat en haar hart weer opent als ze thuis is, dan kies ik daarvoor. en als ik je dan ophaal van nr. 2 ontvang ik je met open armen en hoop dat jij ook blij bent om mij te zien. Groots he? Sinds gisteravond alweer een heleboel smsjes met nr. 2 gewisseld. Vanmiddag proberen we elkaar te bellen om dingen door te praten en denk ik ook een afspraak te maken om hem te zien. Dit weekend ging niet, omdat zijn zoon bij hem is, maar anders was ik denk ik nog gegaan ook. Ik hoop dat nr. 2 het ook voldoende vindt om me 1x p.m. te zien en verder veel ander contact. Ik denk dat het mij erg gelukkig zou maken, zoals het me het afgelopen jaar heel gelukkig heeft gemaakt en dat ik daardoor thuis ook weer vrolijk ben en een betere vrouw kan zijn voor nr. 1. Alles beter dan hoe het nu gaat. En als ik nu zou gaan scheiden, zouden de kinderen waarschijnlijk bij nr. 1 blijven wonen, omdat hij dan denk ik in ons huis blijf, omdat hij dit wel ik ik dit niet kan betalen. En dan zouden de kids alleen nog bij me op bezoek komen. Dit is wel een erg hoge prijs voor een onzekere toekomst met nr. 2 die ik natuurlijk alleen in een vakantieachtige situatie heb gezien. Daarnaast is het ook bekend dat het gaan van de ene in de andere relatie vaak mislukt. En dan? Het vergt wel veel tact van me. Als nr. 2 akkoord gaat, gaan we zelfs de kinderen vertellen dat mama er een vriend bij heeft. We willen alles nu open en eerlijk doen, want nr. 1 wil weer meer vertrouwen in me krijgen. Ik hoop voorzichtig weer op een beetje geluk. Wordt vervolgd. xx

Josefien, jee wat goed van jouw nr1 om je dat toe te laten, zou jij dat omgekeerd ook kunnen als hij een vriendin had???

En die afspraak heb ik al met nr2, 1x per maand contact, maar tussendoor zou ik af en toe ook graag wat horen maar hij zegt je weet dat ik altijd aan je denk, en dat ik van je hou, zucht

@Flamenco, je nr1 heeft wss toch wel 'nattigheid' gevoeld. Heeft er niet naar gevraagd omdat hij mss bang was voor je antwoord en dit niet van je had verwacht. Zijn reactie lijkt heel erg veel op die van mijn 1. Hij heeft ontzettend veel verdriet, maar begrijpt mij ook niet meer. Snapt niet dat ik alles niet weer op kan/wil pakken en ons geen kans wil geven hier beter en sterker uit te komen. Maar het is zoals je schrijft zo moeilijk wanneer het samenzijn alleen nog een vertrouwd gevoel is, er geen lichamelijke aantrekkingskracht meer is. Je weet zoals al vaker geschreven hier dat je het meer dan goed zult hebben, maar......

En juist die maar... is het grote struikelblok, is het verlangen naar de maan zoiets weer terug te vinden zoals het voelt met nr2?

Op een ander topic las ik een gedicht over het masker wat je jarenlang op kunt zetten en op het moment dat iemand daar doorheen kijkt en ziet wie je werkelijk bent, ben je verloren.

@Anna, je schreef dat de tranen over je gezicht liepen toen je gedicht dit las.... hier ook. Ik denk ook dat de ervaring met nr2 iets is wat je nooit meer zult vergeten, in je hart geschreven staat. Loslaten.. is idd het moeilijkste wat er is, afstand nemen van alles wat er gezegd is, je samen gedeeld hebt. Wat je schrijft over dat nr2 de enige was die je dat gaf wat je zo nodig had, je begreep.... zo herkenbaar. Tsja, en dat gevoel wil je vasthouden, wil je terug. Pff, idd 1x per maand contact is dan niet genoeg om de rest van de maand op te teren.

@Josephien, zie je post net binnenkomen...

wat een ontwikkeling.. jou nr1 is echt groots, geeft je de mogelijkheid toch contact met nr2 te houden.



X t

Ik zet het gedicht hier toch neer, denk dat het wel toepasselijk is..

met dank aan Fien1!



Ik heb mijn masker op vandaag

waarom... vraag dat maar niet

mijn masker lacht altijd vanzelf

en mij , mij lukt dat niet....

Ik heb mijn masker op vandaag

omdat verdriet mij overmand

maar niemand zal dat zomaar zien

omdat mijn masker lacht...

Ik heb mijn masker op vandaag

en hoop dat niemand het ziet...

omdat achter dat lachende masker

schuilt 1 klein hoopje verdriet



Laat niet mijn gezicht je misleiden

want ik heb duizenden maskers,

en geen van alle ben ik.

Misschien geef ik de indruk,

dat ik zelfverzekerd ben

en dat zelfvertrouwen mijn naam is

en ik niemand nodig heb,

maar geloof me niet.

Want daarachter schuilt de ware ik

verward,angstig,alleen.

Teka, hoe zou hij zich nou voelen, mannen verstoppen dat gewoon he, wij malen maar door, ik probeer dat ook, het wegstoppen, en mijn gedachten te stoppen , en dat werkt wel, heb ergens gelezen dat je je moet concentreren op de nieuwe situatie, het hier en nu, en je richten op wat je wel hebt, tja,idd dat gevoel wil ik terug, maar hier vind ik dat niet, hij toch ook niet thuis, en wat moeilijk voor jou met je nr1, zit jij er aan te denken te gaan scheiden?

knuffel Anna

Anna, ik woon inmiddels al op mezelf, ben destijds door mijn gevoelens voor nr2 weggegaan.. hij was de eyeopener voor me in mijn relatie met nr1. Kon het toen ook niet anders, dit was te allesoverheersend. Mijn nr1 heeft aldoor zijn best voor me gedaan, wil zo graag een nieuwe kans....

En nr2? die heeft zijn eigen leven al weer opgepakt, zijn eigen plan getrokken... wilde mss niet eens een vaste relatie? Ik weet het niet, moet daar ook niet meer over nadenken, maar ja... loslaten, alle hoop laten varen is moeilijk

Teka, als ik heel eerlijk ben zou ik nu door al die gevoelens ook meteen op mijn eigen gaan, ook al weet ik dat nr2 ook blijft bij zijn nr1, maar ik kan het nu nog niet aan, maar idd nu ik weet hoe het kan zijn en hoe het hoort te zijn, dan nog liever alleen, zucht

ps heb bewondering voor jou, Teka

Heb nr. 2 gesproken. we vonden het allebei zo fijn om weer van elkaar te horen. Eind v.d. maand ga ik een dag naar hem toe. Dochter is teleurgesteld in me en vindt het zielig voor haar vader. Zoon is genuanceerder, maar beiden zien dit niet als blijvende oplossing. Moeilijk om het ze uit te leggen, snap zelf niet eens hoe dit werkt en of het werkt? We moeten maar eens zien. Duidelijk was iig dat het zo ook niet meer kon. xx

Vanochtend moest ik ineens stoppen met schrijven. bedankt voor de reacties. Ik ben eigenlijk heel opgelucht dat mijn nr1 eindelijk weet van mijn gevoelens voor nr2. Het is waar wat je zei Teka, nr1 voelde al een hele tijd nattigheid maar was bang voor het antwoord. Al heel lang, zelfs lang voor dat ik een relatie kreeg met nr2, heb ik heel erg de behoefte om nr1 over nr2 te vertellen. Over hoe bijzonder hij is, hoe hij mij kracht geeft, over hoeveel hij om mij geeft en mij nodig heeft en wederzijds. maar nr1 wil hier niks over horen. Hij zegt dit niet maar als ik hier ooit eens over begon, kapte hij het onderwerp meteen af. En dat is nog steeds zo. En nu hij weet van onze verhouding minnacht hij nr2 om het feit dat hij "achter een getrouwde vrouw is aan gegaan". Dit gevoel van nr1 wordt nog versterkt (denk ik) doordat hij zelf tot de ethnische meerderheid behoord en mijn nr2 tot de ethnische minderheid. Ik woon in Israel.

Josephien, onze verhalen lijken inderdaad heel veel op elkaar. Denk je dat jou nr2 er genoegen mee zou nemen om jullie relatie op deze voet voort te zetten, met een ontmoeting eens per maand? En zou je je thuis dan beter voelen?

Ik ben me er zeer van bewust dat als ik nr1 zou verlaten, ik uit eindelijk alleen achter kan blijven. Hoewel nr2 niets liever wil dan met mij verde gaan. Ik probeer daarom mijn relatie met nr1 zoveel mogelijk los te zien van mijn relatie met nr2. Maar dit is heel moeilijk, zo niet onmogelijk. Teka, ik kan me jou dilemma zo goed voorstellen en ik heb ook geen goede raad voor je. Behalve dan naar je hart luisteren en proberen de consequenties van elke beslissing goed te over denken.

vandaag een vrije dag hier en met mijn man en dochter wezen wandelen. Het was echt heel gezellig en sinds nr1 over nr2 weet is er een stukje spanning weg. En ik ben blij dat hij weet wat er met mij aan de hand is, het is nu bespreekbaar. Je hebt gelijk Anne, dat ik de reactie van nr1 moet waarderen en dat doe ik ook. Ik hoop dat jij je vast kan houden aan wat je ooit zeker wist, dat nr2 van je houdt. Die gevoelens zijn er, zelfs als hij dat op het moment nietr kan zeggen.

Hoe het hier verder gaat? Ik weet het niet. De tijd zal het leren

Knipoogjes, ik hoop dat je een fijne dag hebt gehad.

@Anna, wat sneu dat je geen beslissing kunt of durft te nemen, begrijp je dilemma zo goed, te meer omdat er ook kinderen in het spel zijn. Kinderen die je geen verdriet wil doen. Is er geen enkele mogelijkheid je relatie met nr1 weer op een hoger plan te krijgen? Wat als je hem serieus confronteerd met jou gedachten over een scheiding van hem? Zou hem dat niet tot andere gedachten brengen? Hem wakker schudden dat het je ernst is?

@Josephien, mss moet je jullie kinderen ook de tijd geven alles op een rij te zetten, het is niet niks wat jullie ze verteld hebben...

laat de tijd zijn werk doen.

@Flamenco, wat je schrijft, ook ik had heel erg de behoefte over nr2 te praten, in de gesprekken met nr1 viel zijn naam ook meerdere keren... echter, nr1 had geen notie wat dat betekende voor mij. Sinds ik hem verteld heb over mijn gevoelens begrijpt hij het des te beter, is voor hem idd ook een reden niets over hem te willen horen. Heeft voor hem ook geen goed woord over, ook al heb ik altijd aangegeven dat er twee voor nodig zijn....

Je relatie met nr2 los te zien van die met nr1 is idd onmogelijk, dat werkt niet. Gaat het met nr1 niet zo lekker trek je weer naar nr2 en andersom. Wat dat betreft is het voor mij iets 'gemakkelijker' geworden nu nr2 zo duidelijk zijn eigen plan heeft getrokken. Die deur zit dicht voor me, ook al hou je toch nog steeds een sprankje hoop. Maar besef ook dat het leven te kostbaar is om in de wachtkamer te blijven zitten.

Oh ja.... je nick heeft me toch op het verkeerde been gezet, dacht werkelijk dat je in een ander zuidelijk land woonde



X t

Teka, al zou je nr1 nu vragen over onze relatie zegt hij 'geweldig', al zou ik zeggen weg te willen, zou hij bergen verzetten, maar hij houdt wel van mij, maar meer als 'bezit', alles draait om hem, weet niet hoe ik het uit moet leggen maar hij is tevreden, gek he

Teka, hoop dat je gauw van dat wachtkamergevoel af komt. Cliche, maar ook voor jou gaat de zon weer schijnen en je verdient een man die van jou houdt, maar waar jij ook van houdt.

Anna, mijn nr. 1 was ook heel tevreden, zei steeds, maar ik hou van je, dus is alles goed, tot ik hem confronteerde met mijn wens tot een proefscheiding. Dat heeft hem de ogen zo geopend dat hij heel erg is veranderd.

Flamenco, herkenbaar dat nr. 1 geen goed woord over heeft voor nr. 2. Ook mijn nr. 1 en kids vinden nr. 2 een schoft, die in een huwelijk zit te stoken.

Op dit moment zijn mijn nr. 1 en ik veel rustiger. Gisteren samen een gezellige avond gehad, de spanning is er (voorlopig) af. Weer veel sms-contact gehad met nr. 2. Heerlijk! en de kids moet ik idd tijd geven. Mijn dochter is al wat minder afstandelijk richting mij dan gisteren. En nr. 2 zegt, we zullen wel zien of dit zo werkt. Je kunt toch niet in de toekomst kijken. Ook hij is blij dat we weer contact hebben. Fijne zondag allemaal.

Hallo allemaal!

ik heb een beetje gezworven over een aantal fora, maar ben nu op advies van anaianai hier terecht gekomen, en al lezende voel ik me thuis.

Even in het kort: nummer 1 en ik zijn bijna 10 jaar samen, met 2 kinderen. We hebben een heel behoorlijk leven, met leuke dingen, leuke vrienden, en ook tamelijk veel plezier. Wat we niet hebben is dingen als "connectie" en zeker geen passie.

Nummer 2 is sinds ruim een jaar in mijn leven. Is ook getrouwd met 2 kinderen. Vorig jaar zijn wij beiden kort thuis weggegaan om het samen te proberen, maar we realiseerden ons al heel snel (na een paar uur!) dat die stap nog niet voor ons was. We hebben vrij jonge kinderen (tussen 5 en 8), en we zijn nog niet (of misschien we nooit?) bereid om dat zomaar op te geven.



Ik voel me thuis op dit forum omdat ik hiet dezelfde worstelingen lees als waar ik mee zit, Keuzes maken, trouw zijn, het gevoel van "is dit het nou" etc.



Ik hoop dat ik me bij jullie mag aansluiten, en mee mag praten, lachen en huilen.

Hallo allemaal, alweer bijna een jaar geleden dat ik hier geschreven heb.

Even in het kort: alweer 4 jaar een verboden relatie met mijn nr. 2.

In maart dit jaar is zijn vrouw erachter gekomen (het komt inderdaad altijd uit, na zo'n lange tijd werden we slordig) en daarna alle ellende over ons heen gehad. Wel scheiden, niet scheiden? Beide partners geven ons uiteindelijk een nieuwe kans maar...na 3 weken geen contact worden mijn nr.2 en ik helemaal gek en sluiten elkaar weer jankend in de armen. Zijn vrouw controleert echter iedere stap die hij zet en in augustus komt het weer uit.

Maar toch geven beide partners ons wederom een kans. Het komt erop neer dat nu 4 mensen niet gelukkig zijn maar toch niemand de grote stap durft te zetten, vooral omdat er 4 kids tussen 12 en 17 jaar bij betrokken zijn.

Flamenco, mijn man reageert precies hetzelfde als jouw man. Kop in het zand en doorgaan. Ik ben onder de indruk van het gedicht teka. Ik leef al jaren met dit masker op. Ik kan en mag mijn geluk niet op de eerste plaats zetten maar ik kan mijn nummer 2 niet uit mijn hoofd zetten. Hij is het gewoon voor mij. Het ergste zijn de aanrakingen van mijn man. Hij doet me niets meer en ik merk dat ik hem pijn doe met mijn ijskoude houding. waarom kan hij me toch niet laten gaan

Veertigplusser welkom hier, ja, veel herkenning he,

Geitje, jee wat heftig allemaal, weet zeker dat als het bij mij was uitgekomen dat mijn nr1 niet zo begripvol zou zijn, die gaat gewoon door het lint dan, dat is mij gelukkig bespaard gebleven, heb net nr2 gezien, was in het openbaar, hij raakte mij vluchtig aan en zei snel dat ik er mooi uitzag en hij mij mist, doet me weer goed, iedere keer dat ik hem zie probeer ik te denken dat ik hem niet meer wil, maar ik hou alleen nog maar meer van hem, zucht

Oh Geitje, welliswaar in een wat kortere tijd, maar ons verhaal lijkt zo op dat van jullie! Ook wij hebben een nieuwe kans gekregen bij onze nrs1, maar gaan gewoon door! de angst van ontdekking, de twijfels, de pogingen er mee te stoppen...het is allemaal zo heftig. Zijn vrouw controleert ook iedere stap die hij zet. Ik sta op Hyves, zij ook, heeft ze me laatst daar opgezocht, en belde haar man daarover TERWIJL IK BIJ HEM WAS!! Enorm drama aan de telefoon, huilende vrouw, en ik daar maar zitten wachten tot het gesprek klaar was..

Waarom zetten we de stap niet Geitje? Mijn nr2 is de liefde van mijn leven. Dat weet ik zeker! Ik ben wel bang voor alle narigheid die we over ons heen krijgen als we (opnieuw) kiezen om thuis weg te gaan. Ik zeg ook wel eens tegen nr2 dat ik niet zeker weet of we dat aan kunnen, samen. Een vriendin van mij heeft het gedaan, en ze vertelde me dat de shit die op je afkomt echt onvoorstelbaar is. Financieel, emotioneel, met de kinderen...alles.

Ik denk dat het bij mij toch die angst is die mij weerhoudt. Daarnaast wil ik, ondanks dat ik zeker weet dat nr2 het voor me is, nr1 eigenlijk niet kwetsen. Dat is namelijk wel een fijne en lieve man! pffff...zucht...

quote:veertigplusser schreef op 11 november 2007 @ 16:52:



Waarom zetten we de stap niet Geitje? Mijn nr2 is de liefde van mijn leven. Dat weet ik zeker! Ik ben wel bang voor alle narigheid die we over ons heen krijgen als we (opnieuw) kiezen om thuis weg te gaan. Ik zeg ook wel eens tegen nr2 dat ik niet zeker weet of we dat aan kunnen, samen. Een vriendin van mij heeft het gedaan, en ze vertelde me dat de shit die op je afkomt echt onvoorstelbaar is. Financieel, emotioneel, met de kinderen...alles.

Ik denk dat het bij mij toch die angst is die mij weerhoudt. Daarnaast wil ik, ondanks dat ik zeker weet dat nr2 het voor me is, nr1 eigenlijk niet kwetsen. Dat is namelijk wel een fijne en lieve man! pffff...zucht...Veertigplusser, dat omschrijf je nu precies zoals mijn nr2 en ik dat ook voelen, we willen wel maar alles eromheen houdt ons tegen, en wat doet het zeer dat ik hem niet meer elke dag spreek, sms, en zie, dat is niet te beschrijven, maar de 'rust' daarentegen, mijn mobiel niet meer te bewaken , geen smoezen meer paraat te moeten hebben, geen stiekum gedoe meer, maar ja, dat had ik er allemaal voor over, want daar tegenover stond dat ik hem heel af en toe in mijn armen had, zucht, maar hij kon het niet meer aan, hij wil me volledig, hij wil bij mij thuiskomen, maar nu nog niet, en dat doet heel zeer,maar dat wist ik van tevoren, ben evengoed heel blij met die 3! jaar die we gehad hebben, en het niet is uitgekomen, heb met hem meer 'gedeeld' dan met nr1 in 20 jaar, en weet gewoon dat we ooit weer bij elkaar zijn, hoelang denk je nog zo door te gaan, en soms denk ik dat verdriet wat ik nu heb bespaar ik zijn nr1 en de mijne, ben benieuwd hoeveel stellen zo leven trouwens, meer dan wij denken, en het is makkelijk gezegd ga dan scheiden, maar je trekt dan zoveel mensen mee, en net wat je zegt, redt je dat op zoveel verdriet, sterkte

Hallo allemaal,

Welkom Veertigplusser en Geitje, schrijf lekker van je af hier!

Jeetje wat is er in die paar dagen veel geschreven, ik zal op mijn gemak alles even bijlezen en daarna reageren. Voor nu schrijf ik even mijn verhaal van het afgelopen weekend op.



Ontzettend gezellig weekend gehad met nr. 1, de kinderen, familie en vrienden. Eén moment heb ik het echt moeilijk gehad.... Mijn nr. 1 had een grandioos kado voor me gekocht, zo vreselijk lief van hem, de tranen schoten in mijn ogen. Jeetje wat moeilijk was dat moment, toen voelde ik me toch wel schuldig t.o.v. hem.

Gisterenavond zijn nr. 1 en ik blijven hangen in de kroeg en hebben veel met elkaar gepraat, dat doen we wel meer, maar dit keer heb ik het gesprek een beetje gestuurd. Het is me duidelijk nu (dat was het eigenlijk al wel), hij zou een nr. 2 nooit accepteren, dan is het echt over en uit.

Mijn nr. 2 houd ik dus helemaal voor mezelf, ik moet er niet aan denken dat nr. 1 het ooit te weten zal komen, wat zal ik hem een verdriet doen dan, dat mag, wil en kan ik niet. Deze twee liefdes, ik houd ze voor mezelf.



Heel veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

40+ en Anaianai, het is inderdaad de angst voor alle shit maar vooral het verdriet wat je de kinderen aandoet, wat me tegenhoudt. Toch kan ik soms ongelooflijk boos worden op iedereen om me heen. Ikzelf heb geen vrienden meer die niet gescheiden zijn. Ik heb dus al vaak de ellende om me heen zien gebeuren bij een scheiding. Na een moeilijke periode hebben de bedrogenen allemaal weer een lieve partner gevonden en zijn nu gelukkiger dan voorheen. Toch komen de vreemdgangers, degenen dus die de oorzaak zijn van de scheiding, nooit van hun slechte imagao af.

Ook ben ik soms boos op mijn man. Is het liefde waarom hij me niet wil laten gaan en geen enkele medewerking wil verlenen of is het angst dat zijn opgebouwde paleisje, uit elkaar valt? Hoe kun je nu in hemelsnaam leven met een partner waarvan je weet dat die met haar hoofd bij iemand anders is?

Ik doe zo mijn stinkende best om weer liefde te voelen voor mijn man. Een knuffel gaat nog maar als hij me wil kussen dan voel ik gewoon weerzin en dan kan ik wel janken dat ik dat nog zoveel jaren moet tolereren. Tolereren ja...want hem afwijzen doet hem nog meer pijn en ik heb hem al zoveel pijn gedaan.

Mijn vriend heeft het thuis nog moeilijker, daar is de sfeer thuis continue om te snijden.

Maar he! We zijn met de kerst thuis zoals het hoort en met nieuwjaar geven we onze partners de beste wensen en in mijn achterhoofd denk ik dan alweer voor de 5e keer; dit is de laatste keer dat ik nieuwjaar vier zonder mijn grote liefde!

Knipoogjes, koester inderdaad je nr. 2 maar onthoudt dat het echt altijd uitkomt! Vooral als je nummer 2 ook een partner heeft! Vrouwen zijn er ongelooflijk scherp in om signalen op te vangen dat hun man vreemd gaat! En als ze dan eenmaal gaan zoeken, vinden ze altijd wat! Mijn man was er nooit achtergekomen (of je moet een bekende tegenkomen als je met je nr. 2 een romantische strandwandeling maakt) want ik was erg ingenieus in het verzinnen van smoezen en bovendien erg voorzichtig. Toch bewaar ik al 4 jaar een gedicht van mijn nummer 2 in mijn agenda want ik weet dat hij dat nooit gaat zoeken. Maar de vrouw van mijn nr.2.....sherlock Holmes is er niets bij.

Josephien, wat een emotionele achtbaan bij je. Je kinderen..., ik begrijp wel waarom je iets verteld hebt, en het is ook logisch dat zij aan het idee moeten wennen dat hun moeder niet alleen van hun vader houdt, maar ook nog van een andere man. Begrijpen zullen ze dat niet, begrip is er vaak van volwassenen al niet, dus is het voor kinderen helemaal moeilijk. Heftig hoor!

Nr. 1 die een gelukkig vrouw thuis wil, daarvoor veel over heeft, het lijkt me niet gemakkelijk, niet voor jou, niet voor nr. 1, maar ook niet voor nr. 2. Wat moet je doen....? Wat moeilijk allemaal, ik hoop dat je alles een beetje op een rijtje kunt krijgen. Hug!!!

Teka, wat een ontzettend mooi gedicht inderdaad! Thnx voor het delen! Het zit diep he nr. 2, veel dieper dan we beseffen, denk ik weleens. Daar komen we pas achter als het voorbij (dreigt) te gaan, het loslaten is dan ook een rouwproces. Het moet een plekje krijgen, je moet afscheid nemen van (voor jou) iets heel moois. Hug!!!

Flamenco, ik kan me voorstellen dat het aan de ene kant fijn is dat nr. 1 nu echt weet van nr. 2. Tranen... ja, ik kan me dat voorstellen, van verdriet, van opluchting ook misschien. Logisch dat nr. 1 niet alle details wil weten van nr. 2, wellicht kan hij daardoor reageren zoals hij nu reageert. Nr. 1 en nr. 2 los zien van elkaar, tja...., ik kan me voorstellen dat je dat niet kunt, we vergelijken ze toch met elkaar, oneerlijke concurrentie... Ik wens je ook heel veel sterkte!

Anna, ik weet niet goed wat ik tegen je moet zeggen, zoveel verdriet, zoveel emoties.... Hug!!! Je hebt gelijk even een smsje waarin misschien alleen maar een X staat, doet al zo goed, even te weten dat nr. 2 aan je denkt, maakt heel veel verschil.

Veertigplusser, een nieuwe kans van nr. 1, dat zou hier echt niet aan de orde zijn. Een keuze tussen nr. 1 en nr. 2 is heel moeilijk. Dan de onzekerheid, het veilige valt weg, je staat er alleen voor als je kiest voor jezelf. Ik hoop dat je alles een beetje op een rijtje kunt krijgen. Hug!!!

Geitje, twee nieuwe kansen van nr. 1, maar ik begrijp eigenlijk dat je daar niet zo blij mee bent, of lees ik dat verkeerd? Voor jou kan ik dezelfde zinnen neerzetten als ik bij 40+ heb gedaan, heftige verhalen bij jullie allebei, Hug!!!

Ik weet het Geitje dat het ooit uit (kan) komen mijn nr. 2. Expres het woordje kan tussen haakjes gezet, we zijn meesters in het uitwissen van onze sporen, maar je hebt gelijk: het perfecte vreemdgaan bestaat niet! Bedankt voor de waarschuwing.



Marlies, Thea, Sil, Stranger jullie lezen misschien wel mee op dit moment, hug!!! ook voor jullie.



Nr. 2 en ik hebben echt heel weinig contact op dit moment, allebei ontzettend druk. Het zit er niet in dat de drukte snel minder zal worden, een vrije dag inplannen zit er van beide kanten voorlopig niet in. Het doet me verdriet dat we elkaar op korte termijn niet zullen ontmoeten, daarom koester en geniet ik van de momenten dat we elkaar sms-sen, mailen, bellen of op msn treffen.



Voor iedereen die meeschrijft/-leest: Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!

x Knipoogje

Geitje...heb me zo vaak afgevraagd hoe het met je zou gaan. Wat een ellende zeg. Heel veel sterkte met wat je ook beslist.

Ha Dayenne, dus je leest nog steeds mee! Ik moet zeggen dat ik (bewust) een hele tijd juist niets gelezen heb omdat je merkt dat de meesten in hetzelfde cirkeltje rond blijven dwalen. Hoe is het met jou? Nog steeds dezelfde gevoelens voor nr. 2? Vertel me alsjeblief dat jij nu gelukkig bent en nooit! meer twijfelt