Relaties
alle pijlers
Twijfels, twijfels, twijfels over mijn relatie...
zondag 25 mei 2008 om 17:56
Hallo Viva-ers,
Ik lees hier al een poosje mee, maar ik dacht me nu toch maar eens aan te melden. Zit namelijk met een dilemma waar ik echt niet uitkom.
Heb al een hele poos (meer dan zes jaar) een relatie en woon ook alweer een aantal jaren samen (vier jaar ofzo, ik houd het expres een beetje wazig anders wordt het allemaal zo herkenbaar.) Ik heb een hele lieve, leuke, knappe vriend waar werkelijk niets mis mee is, maar dat is nu ook deel van het probleem. Ik denk (maar weet het natuurlijk niet zeker want ik zie door de bomen het bos niet meer) dat onze relatie wat mij betreft echt aan zijn eind is (voor nu, in ieder geval). Ik vind het alleen nog maar echt leuk om bij hem te zijn als er andere mensen bij zijn (op visite ofzo), ik heb weinig zin om me nog voor hem in te spannen, ik ben best vrolijk als ik in mijn eentje ben, maar als hij dan thuiskomt, dan heb ik meteen geen zin meer (??). Ik denk gewoon dat ik niet meer verliefd op hem ben maar ook niet echt meer van hem houd op die manier. Als ik eraan denk om met hem te gaan trouwen dan word ik een beetje paniekerig (dat ik nog veel te jong ben, dat het saai is, enz), en een leven zonder hem lijkt me toch wel voor te stellen.
Komt nog bij dat ik bijna vreemd ben gegaan met weer iemand anders en dat vond ik echt ontzettend spannend en leek me heel fijn. Heb het dus uiteindelijk niet gedaan omdat ik vond dat ik dat echt niet kon maken, maar het zette me wel aan het denken.
Ik baal er behoorlijk van want ik had hier eerder nooit last van. Ik heb nog nooit getwijfeld over met hem oud worden, en nu wel. Ik twijfel al sinds halverwege 2007 (!), en ik kom er maar niet uit. Heb het er wel eens met hem over gehad, maar dan zegt hij dat ik maar een paar maandjes ergens anders moet wonen om erachter te komen wat het is, en dat hij wil dat ik gelukkig word. En als dat zonder hem is, dan is dat ook goed. Maar ik weet niet goed wat er met hem gaat gebeuren als ik hem verlaat. Hij kan verder prima op zichzelf passen, maar het gaat heel lang duren voordat hij erover heen is (denk ik, hij vindt mij namelijk nog heel erg lief en leuk).
Maar die laatste stap (misschien) nemen is moeilijk. Ik moet dan een nieuw huis/kamer zoeken, ik moet het iedereen vertellen, ik moet verhuizen en vanalles en ik heb het nu gewoon echt leuk met hem - behalve dat ik dan liever niet met hém zou zijn....
En aan de andere kant denk ik wat zeur je nou, je bent altijd al een aandachttrekker geweest, je doet dit alleen maar omdat de sleur in je relatie zit, enz.enz.enz. Oftewel, ik kom er niet uit en ik weet niet wat ik ermee moet. Iemand die een heldere blik kan werpen op mijn dilemma? Ik zie het gewoon niet meer.
Ik lees hier al een poosje mee, maar ik dacht me nu toch maar eens aan te melden. Zit namelijk met een dilemma waar ik echt niet uitkom.
Heb al een hele poos (meer dan zes jaar) een relatie en woon ook alweer een aantal jaren samen (vier jaar ofzo, ik houd het expres een beetje wazig anders wordt het allemaal zo herkenbaar.) Ik heb een hele lieve, leuke, knappe vriend waar werkelijk niets mis mee is, maar dat is nu ook deel van het probleem. Ik denk (maar weet het natuurlijk niet zeker want ik zie door de bomen het bos niet meer) dat onze relatie wat mij betreft echt aan zijn eind is (voor nu, in ieder geval). Ik vind het alleen nog maar echt leuk om bij hem te zijn als er andere mensen bij zijn (op visite ofzo), ik heb weinig zin om me nog voor hem in te spannen, ik ben best vrolijk als ik in mijn eentje ben, maar als hij dan thuiskomt, dan heb ik meteen geen zin meer (??). Ik denk gewoon dat ik niet meer verliefd op hem ben maar ook niet echt meer van hem houd op die manier. Als ik eraan denk om met hem te gaan trouwen dan word ik een beetje paniekerig (dat ik nog veel te jong ben, dat het saai is, enz), en een leven zonder hem lijkt me toch wel voor te stellen.
Komt nog bij dat ik bijna vreemd ben gegaan met weer iemand anders en dat vond ik echt ontzettend spannend en leek me heel fijn. Heb het dus uiteindelijk niet gedaan omdat ik vond dat ik dat echt niet kon maken, maar het zette me wel aan het denken.
Ik baal er behoorlijk van want ik had hier eerder nooit last van. Ik heb nog nooit getwijfeld over met hem oud worden, en nu wel. Ik twijfel al sinds halverwege 2007 (!), en ik kom er maar niet uit. Heb het er wel eens met hem over gehad, maar dan zegt hij dat ik maar een paar maandjes ergens anders moet wonen om erachter te komen wat het is, en dat hij wil dat ik gelukkig word. En als dat zonder hem is, dan is dat ook goed. Maar ik weet niet goed wat er met hem gaat gebeuren als ik hem verlaat. Hij kan verder prima op zichzelf passen, maar het gaat heel lang duren voordat hij erover heen is (denk ik, hij vindt mij namelijk nog heel erg lief en leuk).
Maar die laatste stap (misschien) nemen is moeilijk. Ik moet dan een nieuw huis/kamer zoeken, ik moet het iedereen vertellen, ik moet verhuizen en vanalles en ik heb het nu gewoon echt leuk met hem - behalve dat ik dan liever niet met hém zou zijn....
En aan de andere kant denk ik wat zeur je nou, je bent altijd al een aandachttrekker geweest, je doet dit alleen maar omdat de sleur in je relatie zit, enz.enz.enz. Oftewel, ik kom er niet uit en ik weet niet wat ik ermee moet. Iemand die een heldere blik kan werpen op mijn dilemma? Ik zie het gewoon niet meer.
zondag 25 mei 2008 om 18:20
Ik denk dat als je al zo lang aan het twijfelen bent, verliefd bent op iemand anders, bijna vreemd ging etc. je beter een eind kunt maken aan je relatie. Het gaat uiteindelijk om jouw geluk, wat je schijnbaar niet meer (genoeg) bij je vriend vind.
Natuurlijk is dat een moeilijke stap, maar het is nog veel moeilijker om nog jaren met dit soort twijfels je relatie voort te zetten. En dat verdiend je vriend ook niet.
Het is lief van je dat je je zorgen maakt om het rouwproces van je vriend als je het uit zou maken. Maar je zegt het zelf al: hij kan prima op zichzelf passen. Natuurlijk zal hij er veel verdriet van hebben. Maar dat verdriet gaat op den duur over in berusting en vervolgens in vooruit kijken. En dat heeft hij ook de kans om iemand tegen te komen die wél verliefd op hem is en van hem houd. Dat gun je hem toch ook?
Natuurlijk is dat een moeilijke stap, maar het is nog veel moeilijker om nog jaren met dit soort twijfels je relatie voort te zetten. En dat verdiend je vriend ook niet.
Het is lief van je dat je je zorgen maakt om het rouwproces van je vriend als je het uit zou maken. Maar je zegt het zelf al: hij kan prima op zichzelf passen. Natuurlijk zal hij er veel verdriet van hebben. Maar dat verdriet gaat op den duur over in berusting en vervolgens in vooruit kijken. En dat heeft hij ook de kans om iemand tegen te komen die wél verliefd op hem is en van hem houd. Dat gun je hem toch ook?
zondag 25 mei 2008 om 18:23
Ja, ik gun hem alle geluk van de wereld. Maar dat heeft ie met mij, dat zegt hij tenminste. En ik ben niet ongelukkig met hem (en meestal ook wel gelukkig), maar ja, alles wat je opnoemt... ik vraag me af of dat dus wat zegt.
Maar ik ben zo bang dat ik er uiteindelijk achter kom dat dit het wél was, terwijl ik het niet doorhad. Maar ik heb gewoon geen vergelijkingsmateriaal (hiervoor 1x relatie van 2 maanden gehad toen ik echt jong was.)
Maar ik ben zo bang dat ik er uiteindelijk achter kom dat dit het wél was, terwijl ik het niet doorhad. Maar ik heb gewoon geen vergelijkingsmateriaal (hiervoor 1x relatie van 2 maanden gehad toen ik echt jong was.)
zondag 25 mei 2008 om 18:42
Hai Captain,
Wij kunnen je niet vertellen wat je moet doen. Die beslissing zal je toch echt zelf moeten maken.
Maar je moet niet bij iemand blijven, omdat je anders andere woonruimt moet zoekn of een hoop vragen van nieuwsgierige familie/vrienden beantwoorden.
Je moet toch echt een keer de knoop doorhakken. Misschien moet je zijn 'advies' maar opvolgen en een tijdje afstand nemen. Dat kan soms helpen de dingen op een rijtje te zetten en kan heel verhelderend zijn.
Veel succes!
Wij kunnen je niet vertellen wat je moet doen. Die beslissing zal je toch echt zelf moeten maken.
Maar je moet niet bij iemand blijven, omdat je anders andere woonruimt moet zoekn of een hoop vragen van nieuwsgierige familie/vrienden beantwoorden.
Je moet toch echt een keer de knoop doorhakken. Misschien moet je zijn 'advies' maar opvolgen en een tijdje afstand nemen. Dat kan soms helpen de dingen op een rijtje te zetten en kan heel verhelderend zijn.
Veel succes!
zondag 25 mei 2008 om 18:49
Dank jullie wel voor de reacties, jullie helpen me een beetje om de dingen in perspectief te zetten.... Ik ben er nog lang niet klaar mee, denk ik.
(...)
Ik twijfel al een hele tijd
Is dit wel goed of krijg ik spijt
Ik zou niet weten wat er beter is
De schijn van valse veiligheid
Of bikkelharde eerlijkheid
Samen met de pijn van het gemis
Misschien is het al te laat
En ik weet wel waar dit nu naar toe gaat
Maar ik ben bang voor de klap
Wanneer het omslaat en we niet meer verder kunnen
Wie neemt dan de laatste stap?
(...)
Ik dacht: zo wil ik niet verder gaan
Ik maak er nu een einde aan
Maar ik twijfel al zo lang
Ik moet voortdurend denken aan dat liedje. En ik zou graag willen dat iemand anders eens tegen me zei dat ik er gewoon mee op moet houden. Maar dat is moeilijk met een relatie waarin er eigenlijk niets is. Alleen mijn twijfels. Het zou 'makkelijker' zijn als hij gewoon een vervelende klootzak is, maar dat is hij niet, helemaal niet. En ik durf het gewoon echt niet aan. Echt niet.
(...)
Ik twijfel al een hele tijd
Is dit wel goed of krijg ik spijt
Ik zou niet weten wat er beter is
De schijn van valse veiligheid
Of bikkelharde eerlijkheid
Samen met de pijn van het gemis
Misschien is het al te laat
En ik weet wel waar dit nu naar toe gaat
Maar ik ben bang voor de klap
Wanneer het omslaat en we niet meer verder kunnen
Wie neemt dan de laatste stap?
(...)
Ik dacht: zo wil ik niet verder gaan
Ik maak er nu een einde aan
Maar ik twijfel al zo lang
Ik moet voortdurend denken aan dat liedje. En ik zou graag willen dat iemand anders eens tegen me zei dat ik er gewoon mee op moet houden. Maar dat is moeilijk met een relatie waarin er eigenlijk niets is. Alleen mijn twijfels. Het zou 'makkelijker' zijn als hij gewoon een vervelende klootzak is, maar dat is hij niet, helemaal niet. En ik durf het gewoon echt niet aan. Echt niet.
zondag 25 mei 2008 om 19:02
Ik herken het wel een beetje. Ik heb een soortgelijke situatie gehad met mijn ex. Ik was al zeker een jaar of anderhalf aan het twijfelen voordat het uitging. Uiteindelijk is er een of ander conflict ontstaan waar ik het voor uit heb gemaakt. Als ik het over mocht doen zou ik het eerder doen maar goed dat heb ik nu geleerd
Ik denk dat de tijd die je nodig hebt niet kunt inkorten, op het moment dat het echt geen zin meer heeft heeft het geen zin meer. Dat weet je dan ook wel. Ik zou jezelf niet teveel onder druk zetten om snel tot een beslissing te komen.
Voor de rest succes!
Ik denk dat de tijd die je nodig hebt niet kunt inkorten, op het moment dat het echt geen zin meer heeft heeft het geen zin meer. Dat weet je dan ook wel. Ik zou jezelf niet teveel onder druk zetten om snel tot een beslissing te komen.
Voor de rest succes!
zondag 25 mei 2008 om 19:17
Hey Captain,
Ik las je stuk en had het net zo goed zelf geschreven kunnen hebben. Herken superveel in je verhaal, ook tijd relatie en nu samenwonen, maar toch niet het gevoel dat dit het is. Het liefst zou ik nu ook even ergens anders wonen, alleen, maar dat gaat niet makkelijk want dan laat je hem met hoge huur ergens zitten en idd moet je dan op zoek naar iets tijdelijks? Helemaal verhuizen, vervolgens erachter komen dat het beter is en dan weer verhuizen naar iets vasts? Of meteen iets waar je zou kunnen blijven zitten, maar ja, als je dan toch besluit weer terug te gaan heb je net daar alles 'ingericht'. Klinkt zo onbenullig, maar snap precies wat je bedoelt.
Ook mijn vriend is heel 'lief'. Ik ben veel minder knuffelig enz en irriteer me er steeds meer aan als hij 'aan me komt hangen' zegmaar.
Heb leuk appartement, leuke huisdieren (nog zo'n probleem voor mij als ik weg zou gaan, die kunnen niet overal zomaar mee naartoe), maar op zich perfecte situatie om gelukkig te worden, alleen voor m'n gevoel net met de verkeerde persoon. Daarbij wil ik heel graag nog reizen en allerlei dingen doen in het buitenland en hij heeft dat minder. Voor mijn gevoel is het zo dat als ik voor hem kies, ik dan kies voor 'veilig, huisje boompje beestje', maar krijg ik dan later achteraf spijt dat ik niet toch ben gaan reizen enz.
Maar om een lang verhaal kort te maken; ik begrijp je helemaal maar ook zeker de reacties dat je toch je eigen keuze moet maken. Maar dat is hartstikke moeilijk...
Ik las je stuk en had het net zo goed zelf geschreven kunnen hebben. Herken superveel in je verhaal, ook tijd relatie en nu samenwonen, maar toch niet het gevoel dat dit het is. Het liefst zou ik nu ook even ergens anders wonen, alleen, maar dat gaat niet makkelijk want dan laat je hem met hoge huur ergens zitten en idd moet je dan op zoek naar iets tijdelijks? Helemaal verhuizen, vervolgens erachter komen dat het beter is en dan weer verhuizen naar iets vasts? Of meteen iets waar je zou kunnen blijven zitten, maar ja, als je dan toch besluit weer terug te gaan heb je net daar alles 'ingericht'. Klinkt zo onbenullig, maar snap precies wat je bedoelt.
Ook mijn vriend is heel 'lief'. Ik ben veel minder knuffelig enz en irriteer me er steeds meer aan als hij 'aan me komt hangen' zegmaar.
Heb leuk appartement, leuke huisdieren (nog zo'n probleem voor mij als ik weg zou gaan, die kunnen niet overal zomaar mee naartoe), maar op zich perfecte situatie om gelukkig te worden, alleen voor m'n gevoel net met de verkeerde persoon. Daarbij wil ik heel graag nog reizen en allerlei dingen doen in het buitenland en hij heeft dat minder. Voor mijn gevoel is het zo dat als ik voor hem kies, ik dan kies voor 'veilig, huisje boompje beestje', maar krijg ik dan later achteraf spijt dat ik niet toch ben gaan reizen enz.
Maar om een lang verhaal kort te maken; ik begrijp je helemaal maar ook zeker de reacties dat je toch je eigen keuze moet maken. Maar dat is hartstikke moeilijk...
zondag 25 mei 2008 om 19:29
@ Mararoulette: ik weet niet of dat moment 'dat het geen zin meer heeft' ooit komt, eigenlijk... gezien ik al zo lang twijfel enzo. En er verder niets mis is met mijn relatie of leven of wat dan ook. Aan de andere kant wil ik ook niet mijn hele leven blijven twijfelen... maar wanneer is het echt genoeg?
@Jude17: wow, herkenning inderdaad. Het 'is dit het nou?'-gevoel heb ik een beetje, en het voelt inderdaad als de perfecte situatie waarbij ik twijfel over de persoon.
Ik las ooit in de psychologie magazine dat je dingen waar je over twijfelt gewoon moet doen, en mocht het dan mislopen, dan is dat vette pech, maar dan heb je daar weer van geleerd. Dus wat dat betreft is verhuizen best een goed plan denk ik... maar ja, hoe doe je dat ineens?
Ik heb me zelf al wel ingeschreven bij de woningbouwstichting en de kamerverhuur enzo
dus misschien is dat ook wel een teken.
@Jude17: wow, herkenning inderdaad. Het 'is dit het nou?'-gevoel heb ik een beetje, en het voelt inderdaad als de perfecte situatie waarbij ik twijfel over de persoon.
Ik las ooit in de psychologie magazine dat je dingen waar je over twijfelt gewoon moet doen, en mocht het dan mislopen, dan is dat vette pech, maar dan heb je daar weer van geleerd. Dus wat dat betreft is verhuizen best een goed plan denk ik... maar ja, hoe doe je dat ineens?
Ik heb me zelf al wel ingeschreven bij de woningbouwstichting en de kamerverhuur enzo
dus misschien is dat ook wel een teken.
dinsdag 27 mei 2008 om 11:08
Nou, heb het er gisteren even over gehad met hem. Hij zegt nu dingen als 'als je over drie weken nog zo twijfelt moet je maar ergens anders gaan wonen' en 'je mag altijd terugkomen'. Dat laatste zie ik zo gebeuren trouwens... ik zie mezelf echt een week op mezelf wonen en dan weer teruggaan omdat ik 'm zo mis. Dat zie ik nog best gebeuren...
Hoe verbreek je een relatie waar niets mis mee is? Het voelt zo zinloos....
Tegelijkertijd zit ik me te verheugen over mijn 'leven' in mijn eentje (?). Ik snap er niks van.
Ik ben er nog niet uit. Zondavond dacht ik dat ik er echt uit was, maar nu niet meer. Het voelt zo fijn vertrouwd met hem, zo fijn....
Hoe verbreek je een relatie waar niets mis mee is? Het voelt zo zinloos....
Tegelijkertijd zit ik me te verheugen over mijn 'leven' in mijn eentje (?). Ik snap er niks van.
Ik ben er nog niet uit. Zondavond dacht ik dat ik er echt uit was, maar nu niet meer. Het voelt zo fijn vertrouwd met hem, zo fijn....
dinsdag 27 mei 2008 om 20:59
Ik herken dit ook, met als verschil dat ik niet samenwoon en een actief studentenleven heb..ontmoet dus veel andere mensen en kan nou eenmaal goed opschieten met mannen. ben nog nooit de fout ingegaan behalve afgelopen maandag bijna...ik denk zelf alleen dat het komt omdat ik zo enorm geniet van de spanning met een nieuw persoon. Maar wat ik heb met mn vriendje gaat toch eigenlijk veel dieper (we hebben 5 jaar) en elke spanning gaat weer over, tenminste tot nu toe want nu kan ik aan niets anders denken dan die andere jongen..en daarbij ben ik ook heel bang dat ik enorm spijt krijg als ik mn relatie verbreek en erachter kom dat het rondscharrelen toch helemaal niet zo boeiend is.maar nu heb ik er gewoon behoefte aan!
Vind wel dat als je samenwoont dat dat alweer een stap serieuser is, en dat je daar niet voor niets voor hebt gekozen toendertijd. Helaas kan ik je niet echt een antwoord geven over wat je moet doen, maar wel fijn dat er meer mensen zijn die hier dus mee zitten...
Vind wel dat als je samenwoont dat dat alweer een stap serieuser is, en dat je daar niet voor niets voor hebt gekozen toendertijd. Helaas kan ik je niet echt een antwoord geven over wat je moet doen, maar wel fijn dat er meer mensen zijn die hier dus mee zitten...
donderdag 29 mei 2008 om 12:07
Nou, de kogel is door de kerk, of hoe zeg je dat. Ik ga bij 'm weg.
Voor mij is het de goede beslissing, maar als ik zie hoe erg hij verdriet heeft en pijn... hij heeft zelfs gehuild en dat heb ik hem voor het laatst vijf jaar geleden zien doen. Ik weet gewoon niet wat ik met hem aan moet. Ben al naarstig op zoek naar een kamer/huis, maar het is zo, zo moeilijk om hem zoveel verdriet te zien hebben, en te weten dat ik er wel wat aan kan doen, maar niet wil doen.
Heeft er iemand advies over hoe ik daarmee om moet gaan? Ik weet het echt niet, ik heb hier echt geen ervaring mee... Hoe ga je uit elkaar?
Voor mij is het de goede beslissing, maar als ik zie hoe erg hij verdriet heeft en pijn... hij heeft zelfs gehuild en dat heb ik hem voor het laatst vijf jaar geleden zien doen. Ik weet gewoon niet wat ik met hem aan moet. Ben al naarstig op zoek naar een kamer/huis, maar het is zo, zo moeilijk om hem zoveel verdriet te zien hebben, en te weten dat ik er wel wat aan kan doen, maar niet wil doen.
Heeft er iemand advies over hoe ik daarmee om moet gaan? Ik weet het echt niet, ik heb hier echt geen ervaring mee... Hoe ga je uit elkaar?
donderdag 29 mei 2008 om 12:21
Knap van je dat je de beslissing hebt genomen.
Wat je nu eerst moet doen is het de mensen vertellen waarvan je wilt dat ze het van jou horen en niet van iemand anders.
Verder maak je een lijstje van dingen die geregeld moeten worden, echt heel praktisch en zakelijk bekijken dus.
Jij wilt ergens anders gaan wonen begrijp ik, zo snel mogelijk iets zoeken/vinden. Wil je tot je wat gevonden hebt bij hem wonen of tijdelijk bij een vriendin of familie?
Nu lijkt het misschien nog wel te kunnen, samen in 1 huis, maar dat is over een week misschien al nauwelijks meer te doen. Ik kon hem echt ineens niet meer om me heen verdragen en dat tegen dat gehuil kon ik ook echt niet.
Je kunt er inderdaad wat aan doen, maar dat is niet wat je wilt. Je hebt nu a gezegd, dus ook doorzetten nu. Echt, het komt heus weer goed met hem.
Ik heb zelf een tijd terug ook de beslissing genomen om een eind aan m'n relatie te maken( ca. 9 jaar).
We hadden nooit ruzie, prima vent, maar met het gevoel van "ís dit het nou" heb ik ook ruim een jaar rondgelopen voor ik de beslissing nam.
Werkelijk iedereen was in shock, ouders, vrienden, echt iedereen over de zeik. Maar geloof me, ze wennen er heel snel aan en de mensen die echt om je geven gunnen jou alle geluk van de wereld en willen dat je gelukkig bent.
En als jullie dat niet meer samen zijn is het voor hem ook niet eerlijk om bij hem te blijven.
Hij heeft ook recht op iemand die 100% voor hem gaat.
Wij moesten ook nog een huis verkopen enz en ex was echt niet in staat om ook maar iets te regelen, die was kaopt van verdriet.
Ik heb alle regelwerk op me genomen en vond ook dat ik niet mocht klagen dat ik het ook best moeilijk had, want ik was immers degene die weg wilde. Dus ik heb echt de knop omgezet.
Je moet je niet teveel proberen mee te laten slepen door wat anderen zeggen en vinden wat je moet doen.
Het is inderdaad heel zielig nu voor je vriend, maar het is een volwassen vent, hij komt er echt wel overheen.
Bij hem blijven omdat het anders zo sneu voor hem is, kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.
Goed dat je voor jezelf kiest, iemand anders doet het niet!
Wat je nu eerst moet doen is het de mensen vertellen waarvan je wilt dat ze het van jou horen en niet van iemand anders.
Verder maak je een lijstje van dingen die geregeld moeten worden, echt heel praktisch en zakelijk bekijken dus.
Jij wilt ergens anders gaan wonen begrijp ik, zo snel mogelijk iets zoeken/vinden. Wil je tot je wat gevonden hebt bij hem wonen of tijdelijk bij een vriendin of familie?
Nu lijkt het misschien nog wel te kunnen, samen in 1 huis, maar dat is over een week misschien al nauwelijks meer te doen. Ik kon hem echt ineens niet meer om me heen verdragen en dat tegen dat gehuil kon ik ook echt niet.
Je kunt er inderdaad wat aan doen, maar dat is niet wat je wilt. Je hebt nu a gezegd, dus ook doorzetten nu. Echt, het komt heus weer goed met hem.
Ik heb zelf een tijd terug ook de beslissing genomen om een eind aan m'n relatie te maken( ca. 9 jaar).
We hadden nooit ruzie, prima vent, maar met het gevoel van "ís dit het nou" heb ik ook ruim een jaar rondgelopen voor ik de beslissing nam.
Werkelijk iedereen was in shock, ouders, vrienden, echt iedereen over de zeik. Maar geloof me, ze wennen er heel snel aan en de mensen die echt om je geven gunnen jou alle geluk van de wereld en willen dat je gelukkig bent.
En als jullie dat niet meer samen zijn is het voor hem ook niet eerlijk om bij hem te blijven.
Hij heeft ook recht op iemand die 100% voor hem gaat.
Wij moesten ook nog een huis verkopen enz en ex was echt niet in staat om ook maar iets te regelen, die was kaopt van verdriet.
Ik heb alle regelwerk op me genomen en vond ook dat ik niet mocht klagen dat ik het ook best moeilijk had, want ik was immers degene die weg wilde. Dus ik heb echt de knop omgezet.
Je moet je niet teveel proberen mee te laten slepen door wat anderen zeggen en vinden wat je moet doen.
Het is inderdaad heel zielig nu voor je vriend, maar het is een volwassen vent, hij komt er echt wel overheen.
Bij hem blijven omdat het anders zo sneu voor hem is, kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.
Goed dat je voor jezelf kiest, iemand anders doet het niet!
donderdag 29 mei 2008 om 12:28
Ik weet niet of jullie ook gezamelijke bankrekeningen hebben, gez. verzekeringen? Zul je ook moeten splitsen.
Wij hadden zoals gezegd geen ruzie en konden alles in prima overleg doen, (hoewel ik dus alles uiteindelijk regelde omdat hij te emotioneel was) maar dat ging bij ons het beste in de 1e 2 weken nadat ik zei te willen stoppen. Daarna werd het toch steeds lastiger om dingen te regelen. Ik was achteraf heel blij dat ik heel snel heb doorgepakt met alles, want als het 2 maanden later nog had gemoeten....
Op een gegeven moment gingen er ook mensen zich bemoeien met financiele zaken ed, hoe we dingen moesten oplossen. Heel vervelend, maar het meeste stond toen al op papier gelukkig.
Wij hadden zoals gezegd geen ruzie en konden alles in prima overleg doen, (hoewel ik dus alles uiteindelijk regelde omdat hij te emotioneel was) maar dat ging bij ons het beste in de 1e 2 weken nadat ik zei te willen stoppen. Daarna werd het toch steeds lastiger om dingen te regelen. Ik was achteraf heel blij dat ik heel snel heb doorgepakt met alles, want als het 2 maanden later nog had gemoeten....
Op een gegeven moment gingen er ook mensen zich bemoeien met financiele zaken ed, hoe we dingen moesten oplossen. Heel vervelend, maar het meeste stond toen al op papier gelukkig.
donderdag 29 mei 2008 om 12:33
We hebben een gedeelde bankrekening, maar dat is voor de huur en dergelijke. We hebben beide ook nog onze eigen bankrekening waar inprincipe salaris e.d. op binnenkomt. Gezamelijke rek. is alleen voor boodschappen/huur/gas/water/elektra.
We hebben wel heel veel spullen samen... dus dat wordt nog wat uitzoekwerk.
Heb het net aan onze (gezamelijke) beste vriend verteld, die reageerde echt in shock inderdaad.
Ik heb geen zin om bij mijn ouders te gaan wonen (die wonen 2 uur met de trein hiervandaan), maar het kan straks wel (over twee weken ongeveer heb ik zomervakantie).
Eerst maar eens met hem overleggen wat we aan wie vertellen, maar ik ging net ff weg en toen smste hij dat hij al naar zijn werk ging, dus die heeft ff geen zin om te praten.
Dat gevoel van dat het een lieve jongen is maar dat dit het niet is herken ik heel erg. Maar ik ga mezelf er NIET toe laten verleiden dat ik bij 'm blijf. Daar worden we geen van beide gelukkig van.
Hoe deed jij dat met schoonouders? Ook zoiets....
We hebben wel heel veel spullen samen... dus dat wordt nog wat uitzoekwerk.
Heb het net aan onze (gezamelijke) beste vriend verteld, die reageerde echt in shock inderdaad.
Ik heb geen zin om bij mijn ouders te gaan wonen (die wonen 2 uur met de trein hiervandaan), maar het kan straks wel (over twee weken ongeveer heb ik zomervakantie).
Eerst maar eens met hem overleggen wat we aan wie vertellen, maar ik ging net ff weg en toen smste hij dat hij al naar zijn werk ging, dus die heeft ff geen zin om te praten.
Dat gevoel van dat het een lieve jongen is maar dat dit het niet is herken ik heel erg. Maar ik ga mezelf er NIET toe laten verleiden dat ik bij 'm blijf. Daar worden we geen van beide gelukkig van.
Hoe deed jij dat met schoonouders? Ook zoiets....
donderdag 29 mei 2008 om 12:45
Ik heb mijn eigen ouders gebeld (wonen ook niet heel dichtbij) en beste vriendin ed. Vriend wilde in 1e instantie niemand het vertellen (?). Vond ik heel vervelend, want ik dus mensen om ernee over te praten en hij zat te zwelgen in zelfmedelijden. Na een dag of 5 heeft ie het toch maar z'n ouders verteld. Ik had niet superveel met zijn ouders, dus had ook niet zo'n zin in hun antwoorden hierop.
Later heb ik ze nog wel gesproken en mijn kant nog eens uitgelegd.
Maar heb ze nadat we echt uit elkaar gingen (en dat was snel, hadden snel een 2e huis gevonden) nooit meer gezien of gesproken.
Later heb ik ze nog wel gesproken en mijn kant nog eens uitgelegd.
Maar heb ze nadat we echt uit elkaar gingen (en dat was snel, hadden snel een 2e huis gevonden) nooit meer gezien of gesproken.
donderdag 29 mei 2008 om 12:47
Ex heeft het nog heel lang moeilijk gehad, is zelfs via huisarts bij maatschappelijk werk terecht gekomen. Voelde me daar heel erg schuldig om, maar nogmaals, bij iemand blijven uit medelijden is echt niet oke.
Dat hield ik me dus ook maar voor.
Nu gaat het goed met hem, hij heeft een andere relatie en is ook verhuisd naar een ander deel van het land. Denk niet dat ik 'm ooit nog weer ga zien, of het zou bij toeval moeten zijn.
Dat hield ik me dus ook maar voor.
Nu gaat het goed met hem, hij heeft een andere relatie en is ook verhuisd naar een ander deel van het land. Denk niet dat ik 'm ooit nog weer ga zien, of het zou bij toeval moeten zijn.
donderdag 29 mei 2008 om 12:54
Ik was trouwens ook verliefd op iemand anders geworden en dat is de reden geweest dat ik de knoop durfde door te hakken, niet om met die ander perse verder te gaan, maar het opende mij echt de ogen.
Ik liep er dus ook al een jaar mee en durfde geen beslissing te nemen, want: samen huis gekocht, alle spullen samen, gez. vrienden. Ik zag allemaal beren op de weg, maar dat zijn alleen maar materiele zaken en die zijn echt allemaal te regelen! Duurde even voor ik dat besefte hoor!
Ik heb destijds echt voor mezelf gekozen en niet voor een evt nwe relatie ook al was ik nog zo verliefd geworden. Ik was me er heel goed van bewust dat dat ook op niets uit zou kunnen draaien en dat ik dan (ook) alleen over zou blijven. En als ik daaraan dacht, dacht ik alsnog, ik moet dit doen, want ik ben niet gelukkig (meer). Dan toch liever alleen verder. Heb het dus uiteindelijk gedaan en dat was echt goed!
Die ander bleef echter in mijn hoofd en ook al wilden we het niet zo snel, we kregen toch een relatie, was gewoon niet tegen te houden.Ik heb altijd gedacht dat het heel dom was om van de ene in de andere relatie te rollen, maar het gebeurde gewoon. Ben heel erg blij dat we ons gevoel hebben gevolgd daarin.
Hoop negatieve reacties daarop ook natuurlijk, maar daar moet je toch proberen boven te staan.
Ik wist dat als ze hem zouden ontmoeten het dan anders zou zijn en dat was ook zo. Wij passen gewoon bij elkaar, mijn soulmate is het. We hebben elkaar gelukkig gevonden en het is zo anders dan het met ex ooit is geweest.
We hebben zelfs een kindje nu samen! En we willen in de toekomst trouwen, iets waar ik met ex niet aan moest denken, kreeg het er spaans benauwd van als ik er alleen al aan denk. Nu lijkt het me geweldig!
Ik liep er dus ook al een jaar mee en durfde geen beslissing te nemen, want: samen huis gekocht, alle spullen samen, gez. vrienden. Ik zag allemaal beren op de weg, maar dat zijn alleen maar materiele zaken en die zijn echt allemaal te regelen! Duurde even voor ik dat besefte hoor!
Ik heb destijds echt voor mezelf gekozen en niet voor een evt nwe relatie ook al was ik nog zo verliefd geworden. Ik was me er heel goed van bewust dat dat ook op niets uit zou kunnen draaien en dat ik dan (ook) alleen over zou blijven. En als ik daaraan dacht, dacht ik alsnog, ik moet dit doen, want ik ben niet gelukkig (meer). Dan toch liever alleen verder. Heb het dus uiteindelijk gedaan en dat was echt goed!
Die ander bleef echter in mijn hoofd en ook al wilden we het niet zo snel, we kregen toch een relatie, was gewoon niet tegen te houden.Ik heb altijd gedacht dat het heel dom was om van de ene in de andere relatie te rollen, maar het gebeurde gewoon. Ben heel erg blij dat we ons gevoel hebben gevolgd daarin.
Hoop negatieve reacties daarop ook natuurlijk, maar daar moet je toch proberen boven te staan.
Ik wist dat als ze hem zouden ontmoeten het dan anders zou zijn en dat was ook zo. Wij passen gewoon bij elkaar, mijn soulmate is het. We hebben elkaar gelukkig gevonden en het is zo anders dan het met ex ooit is geweest.
We hebben zelfs een kindje nu samen! En we willen in de toekomst trouwen, iets waar ik met ex niet aan moest denken, kreeg het er spaans benauwd van als ik er alleen al aan denk. Nu lijkt het me geweldig!
donderdag 29 mei 2008 om 12:55
Hmm, ik krijg (kreeg, moet ik zeggen) het ook benauwd als ik aan trouwen dacht.... *zucht*. Het is de beste beslissing, maar het doet me zo pijn dat hij zo verdrietig is. Ik bedoel, ik ken hem al zoooooo lang en we hebben zoveel meegemaakt en hij vindt mij nog hartstikke lief en leuk en nou doe ik dit. Auw.
Toen ik op een gegeven moment alleen maar materiële dingen kon bedenken als nadelen, wist ik het ook wel een beetje.... maar ik heb mezelf echt heel lang goed voor kunnen liegen.
Toen ik op een gegeven moment alleen maar materiële dingen kon bedenken als nadelen, wist ik het ook wel een beetje.... maar ik heb mezelf echt heel lang goed voor kunnen liegen.
donderdag 29 mei 2008 om 13:01
Dat herken ik heel goed hoor, dat jezelf voorliegen, maar is niet goed he?
Maar nu is het gewoon zwaar kut, niet alleen voor hem, maar ook voor jou. Jij bent dan wel degene die de beslissing neemt, je hebt dit niet voor ogen gehad toen jullie gingen samenwonen. Een droom valt in duigen en dat doet zeer, heel erg veel zeer! Loop niet weg voor je eigen emoties, maar blijf wel sterk en onthoud waar je het voor doet. En blijf vooral helder denken mbt de finaciele afwikkeling van bepaalde zaken.
Ik was geneigd om ex van alles te 'schenken' uit schuldgevoel en medelijden. Ook niet de bedoeling natuurlijk. Je hoeft er ook niet beter van te worden, maar ieder hoort te krijgen waar ie recht op heeft.
Maar nu is het gewoon zwaar kut, niet alleen voor hem, maar ook voor jou. Jij bent dan wel degene die de beslissing neemt, je hebt dit niet voor ogen gehad toen jullie gingen samenwonen. Een droom valt in duigen en dat doet zeer, heel erg veel zeer! Loop niet weg voor je eigen emoties, maar blijf wel sterk en onthoud waar je het voor doet. En blijf vooral helder denken mbt de finaciele afwikkeling van bepaalde zaken.
Ik was geneigd om ex van alles te 'schenken' uit schuldgevoel en medelijden. Ook niet de bedoeling natuurlijk. Je hoeft er ook niet beter van te worden, maar ieder hoort te krijgen waar ie recht op heeft.
donderdag 29 mei 2008 om 13:22
Hadden jullie ook een samenlevingscontract, daar staat ook een stukje in over als je uit elkaar gaat, hoe bepaalde zaken dan verdeeld en geregeld moeten worden. Mag je in gez. overleg van af wijken natuurlijk, maar ik had 'm er toen wel even bijgepakt. En naar de notaris moesten wij toch al ivm koophuis.
donderdag 29 mei 2008 om 13:49
Nee, geen samenlevingscontract (ook geen koophuis trouwens, dat scheelt.)
Ik probeer niet in de valkuil te vallen van hem teveel willen geven, maar dat is moeilijk denk ik. Gelukkig hebben we wel veel qua kosten gesplitst, dus is het niet al te ingewikkeld om de boel te verdelen, althans dat hoop ik. Gezamelijke dingen hebben we ook echt beide de helft betaald, en cd's en boeken e.d. zijn van onszelf, dus dat moet te doen zijn, Technisch gezien dan. Zal wel een drama van hier tot Tokyo worden, maar hier word ik ook niet gelukkiger van.
Ik probeer niet in de valkuil te vallen van hem teveel willen geven, maar dat is moeilijk denk ik. Gelukkig hebben we wel veel qua kosten gesplitst, dus is het niet al te ingewikkeld om de boel te verdelen, althans dat hoop ik. Gezamelijke dingen hebben we ook echt beide de helft betaald, en cd's en boeken e.d. zijn van onszelf, dus dat moet te doen zijn, Technisch gezien dan. Zal wel een drama van hier tot Tokyo worden, maar hier word ik ook niet gelukkiger van.
