Relaties
alle pijlers
Zwanger, man komt afspraken over taakverdeling niet na.
donderdag 22 augustus 2019 om 11:50
Ik ben op zoek naar ervaringen van andere vrouwen, niet perse naar oordelen van anderen.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig.
Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig. Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:13
Leeuw32 schreef: ↑23-08-2019 10:48Vooralsnog komen mij ouders de avond vantevoren en passen 1 dag in de week op. Ze halen kind dan eventueel op uit de opvang. Dag erna passen ze dan op en eventueel blijven ze nog later als wij afspraken hebben. Ouders hebben als ze logeren een eigen badkamer/slaapkamer/klein woonkamertje dus zitten ook niet op de lip van mijn man en mij.
Dan zullen die 2x3 weken die jij weggaat straks geen inhaalslag voor je man worden, maar een lange logeerpartij van je ouders. Je ouders nemen je mans ouderschap op zich. Ik snap dat ze dat leuk vinden, maar het zorgt er ook voor dat je man geen noemenswaardige rol in jullie gezinsleven zal spelen. Jullie worden niet zoals jullie vrienden. Niet omdat jullie het anders doen, maar dankzij jullie ouders.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:17
ja hij wil nog 1x vol gaan voor zijn promotie, hij denkt dat ie dit jaar heel veel kansen heeftoudebaas schreef: ↑23-08-2019 11:12Klinkt lekker, dat fietsen en het wijntje
Maar heeft je man ook uitgelegd waarom hij de afspraak éénzijdig opzegt? En was de afspraak wel gelijkwaardig gemaakt door jullie tweetjes, niet min of meer opgelegd zoals een baas dat ook doet bij een functioneringsgesprek?
. Goed dat heb ik vaker gehoord, maar zolang er nog geen kind is prima. Als kind er eenmaal is ga ik dan wel kijken hoe hij met de afspraken omgaat. Er zijn hier een groot aantal mensen die aangeven dat mannen dan pas veranderen. Ik geloof het niet meteen, maar laat we dat afwachten.Zoals eerder gezegd: we hebben het hier meerdere malen overgehad tijdens een ontspannen avond met goed eten en wijn. En dan echt gedurende een half jaar. Man vond toen echt alles prima, hij wilde zelfs een dag minder werken, want hij vond het zo belangrijk om ook tijd met kind door te brengen, aangezien hij zelf zijn vader weinig heeft meegemaakt.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:17
Nog een ding over de grootouders. Uit ervaring weet ik dat ook zij niet het eeuwige leven hebben en al helemaal niet de eeuwige fitheid hebben. Als je te afhankelijk bent van je ouders dan heb je een serieus probleem als de gezondheid van je ouders hen in de steek laat.Pandax schreef: ↑23-08-2019 11:13Dan zullen die 2x3 weken die jij weggaat straks geen inhaalslag voor je man worden, maar een lange logeerpartij van je ouders. Je ouders nemen je mans ouderschap op zich. Ik snap dat ze dat leuk vinden, maar het zorgt er ook voor dat je man geen noemenswaardige rol in jullie gezinsleven zal spelen. Jullie worden niet zoals jullie vrienden. Niet omdat jullie het anders doen, maar dankzij jullie ouders.
Puritanism:
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:18
Zolang wij kinderen hebben die nog niet naar school gaan, zou ik het ook echt niet pikken als man een paar weken naar het buitenland zou gaan hoor. Iets van 4/5 dagen voor een beurs is de max. wat mij betreft.doornroosje9 schreef: ↑23-08-2019 11:03Maar de andere ouder is toch gewoon thuis?
Echt, ik snap het niet, waarom wordt er nooit iets van gezegd als een man een paar weken in het buitenland moet zijn voor zijn werk?
Er is een ouder bij het kind en dat is prima.
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:19
Nee, dat gaan ze niet doen. Dat heeft mijn vader al lang en breed uitgesproken. Ze zijn heel gek met mij en toekomstig kleinkind, maar niet zo gek. En mijn schoonmoeder doet dat al helemaal niet. En mijn vader zal mijn moeder wel tegenhouden als ze het zielig vindt voor man.Pandax schreef: ↑23-08-2019 11:13Dan zullen die 2x3 weken die jij weggaat straks geen inhaalslag voor je man worden, maar een lange logeerpartij van je ouders. Je ouders nemen je mans ouderschap op zich. Ik snap dat ze dat leuk vinden, maar het zorgt er ook voor dat je man geen noemenswaardige rol in jullie gezinsleven zal spelen. Jullie worden niet zoals jullie vrienden. Niet omdat jullie het anders doen, maar dankzij jullie ouders.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:21
Klopt daar ben ik mij van bewust en dat kan ieder moment gebeuren, maar mijn ouders zijn nog net geen 60. Ik hoop dus dat nog een jaar of 5 duurt voordat ze gaan kwakkelen. De optie die eerder is genoemd zullen wij dan waarschijnlijk doen: iemand voor 3 of 4 dagen in huis die ook wat van het huishouden regelt.oudebaas schreef: ↑23-08-2019 11:17Nog een ding over de grootouders. Uit ervaring weet ik dat ook zij niet het eeuwige leven hebben en al helemaal niet de eeuwige fitheid hebben. Als je te afhankelijk bent van je ouders dan heb je een serieus probleem als de gezondheid van je ouders hen in de steek laat.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:21
Hoezo sta jij voor een voldongen feit? Hij was niet gelukkig in de verdeling werk/zorg. Dan zul je toch wat moeten veranderen of wil je een ongelukkige of zieke man? Afspraken staan niet in beton. Je bent dan ook partners om elkaar gelukkig en gezond te willen zien. Dat hij een baan kreeg die vervolgens vóór het jou en kind niet werkte, daar had hij wat aan moeten doen door verder te solliciteren. Maar hem onbetrouwbaar vinden omdat hij door de verdeling niet lekker in zijn vel zit, is wat kort door de bocht. Wat voor jou werkt, hoeft voor de ander niet te werken, laat staan voor je kinderen.ZegMaarElsie schreef: ↑23-08-2019 10:53Ik herken het. Mijn man (inmiddels al lang ex) en ik hadden voor de geboorte van ons eerste kind afgesproken alles 50-50 te doen. Evenveel tijd aan kind, huishouden, werk, studie, etc.
En toen dochter 2 was accepteerde hij ineens een fulltime baan en vertelde toch liever carriere te willen maken. Ik stond voor een voldongen feit.
In de IT bleek fulltime 80 uur per week te zijn, met weken van huis en in een hotel. Kortom: zijn beslissing was het begin van het eind van onze relatie.
En dan met name doordat hij dus volkomen onbetrouwbaar bleek. Taakverdeling afspreken houd je je gewoon aan en ga je niet eenzijdig omgooien. Zo kun je geen afspraken maken. Toen we na een huwelijk van 12 jaar gingen scheiden gooide hij me voor mijn voeten dat ik krap zat met mijn parttime freelance baan 'doordat ik blijkbaar de verkeerde keuzes had gemaakt'.
Yep. Daarom ging ik scheiden
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:25
Dus eigenlijk is het zo dat hij nú nog 5 dagen werkt en nog steeds van plan is minder te werken?Leeuw32 schreef: ↑23-08-2019 11:17ja hij wil nog 1x vol gaan voor zijn promotie, hij denkt dat ie dit jaar heel veel kansen heeft
Zoals eerder gezegd: we hebben het hier meerdere malen overgehad tijdens een ontspannen avond met goed eten en wijn. En dan echt gedurende een half jaar. Man vond toen echt alles prima, hij wilde zelfs een dag minder werken, want hij vond het zo belangrijk om ook tijd met kind door te brengen, aangezien hij zelf zijn vader weinig heeft meegemaakt.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:27
Oh maar als man dit flikt dan vraag ik meteen een scheiding aan. En anders dan veel vrouwen doe ik dat ook gewoon. Dan liever alleen als een man die compleet maling heeft aan alles. Maar dat weet hij ook dondersgoed.ZegMaarElsie schreef: ↑23-08-2019 10:53Ik herken het. Mijn man (inmiddels al lang ex) en ik hadden voor de geboorte van ons eerste kind afgesproken alles 50-50 te doen. Evenveel tijd aan kind, huishouden, werk, studie, etc.
En toen dochter 2 was accepteerde hij ineens een fulltime baan en vertelde toch liever carriere te willen maken. Ik stond voor een voldongen feit.
In de IT bleek fulltime 80 uur per week te zijn, met weken van huis en in een hotel. Kortom: zijn beslissing was het begin van het eind van onze relatie.
En dan met name doordat hij dus volkomen onbetrouwbaar bleek. Taakverdeling afspreken houd je je gewoon aan en ga je niet eenzijdig omgooien. Zo kun je geen afspraken maken. Toen we na een huwelijk van 12 jaar gingen scheiden gooide hij me voor mijn voeten dat ik krap zat met mijn parttime freelance baan 'doordat ik blijkbaar de verkeerde keuzes had gemaakt'.
Yep. Daarom ging ik scheiden
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:27
Leeuw32 schreef: ↑23-08-2019 11:19Nee, dat gaan ze niet doen. Dat heeft mijn vader al lang en breed uitgesproken. Ze zijn heel gek met mij en toekomstig kleinkind, maar niet zo gek. En mijn schoonmoeder doet dat al helemaal niet. En mijn vader zal mijn moeder wel tegenhouden als ze het zielig vindt voor man.
Alles wat je hier beschrijft dat je ouders en schoonouders gaan doen is onderdeel van ouderschap. Als je man zijn kind naar zijn ouders brengt als jij naar een hobby gaat, betekent dat dat hij niet zelf voor zijn kind hoeft te zorgen. Als jouw ouders jou en kind de eerste weken na de geboorte helpen, betekent dat dat je man niet zelf zijn ouderschapsproblemen hoeft op te lossen of zelfs maar die levensveranderende gebeurtenis het hoofd hoeft te bieden, maar dat zij dat doen. De rol die jij je ouders en schoonouders toedicht raakt een essentieel punt van ouderschap: de constante spagaat van zorg en prioriteiten. Zij lossen die spagaat op. Je man niet. Dat betekent dat hij nooit hoeft te plannen, te stressen, prioriteiten hoeft af te wegen, en zelfs minimaal daadwerkelijk hoeft te zorgen.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:28
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:30
Een scheiding resulteert alleen maar in meer werk, minder vrijheid en nóg veel lastiger afspraken maken.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:30
Maar is vader worden niet een veel mooiere promotie dan weer een schaaltje meer omhoog (met vaak meer uren) op het werk? En na de eventuele promotie zullen er vast nog wel wat promoties mogelijk zijn.Leeuw32 schreef: ↑23-08-2019 11:17ja hij wil nog 1x vol gaan voor zijn promotie, hij denkt dat ie dit jaar heel veel kansen heeft
Zoals eerder gezegd: we hebben het hier meerdere malen overgehad tijdens een ontspannen avond met goed eten en wijn. En dan echt gedurende een half jaar. Man vond toen echt alles prima, hij wilde zelfs een dag minder werken, want hij vond het zo belangrijk om ook tijd met kind door te brengen, aangezien hij zelf zijn vader weinig heeft meegemaakt.
Ik zelf heb waarschijnlijk een afwijking, want ik geeft helemaal niet om groeien om het groeien. Tevreden zijn met wat je nu hebt vind ik ook oké. Ik waardeer vrije tijd meer dan status en carrière. Vandaar dat ik vaak met enige verbazing kijk naar mensen die hun privéleven en hun kinderen op de tweede plaats zetten.
Puritanism:
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:33
Oh. Ik zou echt boos worden dat hij het puur en alleen laat afhangen van zijn promotie. Niet van zijn eerdere, zwart op wit, afspraken met jou of toezeggingen voor een 50% zorg.
Echt vrouw, pas op, zorgtaken worden nu al hoofdzakelijk jouw kant op geschoven en zijn voor hem blijkbaar optioneel wanneer werk dat toelaat.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:33
Hij nam de baan aan zonder overleg, een 80 urige werkweek. Hoe precies dacht hij dat het wel zou werken icm gezin?MrsDuck schreef: ↑23-08-2019 11:21Hoezo sta jij voor een voldongen feit? Hij was niet gelukkig in de verdeling werk/zorg. Dan zul je toch wat moeten veranderen of wil je een ongelukkige of zieke man? Afspraken staan niet in beton. Je bent dan ook partners om elkaar gelukkig en gezond te willen zien. Dat hij een baan kreeg die vervolgens vóór het jou en kind niet werkte, daar had hij wat aan moeten doen door verder te solliciteren. Maar hem onbetrouwbaar vinden omdat hij door de verdeling niet lekker in zijn vel zit, is wat kort door de bocht. Wat voor jou werkt, hoeft voor de ander niet te werken, laat staan voor je kinderen.
De verdeling en verantwoordelijkheid is nu eenmaal niet altijd leuk, het is gewoon iets wat nodig is als je samen kinderen hebt. Passen en meten samen, niet de één stressen en de andere pakt alleen iets op als het hem/haar uitkomt.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:34
Dat klopt ten dele. Ik weet niet hoe die 1e weken zijn en ik ben getekend door afgelopen jaar. Dat is heel pittig geweest, op een gegeven moment durfde man mij niet meer alleen te laten. Het was alleen geen doen voor hem om 2 weken per maand thuis te zijn, dus zijn andere mensen in gesprongen.Pandax schreef: ↑23-08-2019 11:27Alles wat je hier beschrijft dat je ouders en schoonouders gaan doen is onderdeel van ouderschap. Als je man zijn kind naar zijn ouders brengt als jij naar een hobby gaat, betekent dat dat hij niet zelf voor zijn kind hoeft te zorgen. Als jouw ouders jou en kind de eerste weken na de geboorte helpen, betekent dat dat je man niet zelf zijn ouderschapsproblemen hoeft op te lossen of zelfs maar die levensveranderende gebeurtenis het hoofd hoeft te bieden, maar dat zij dat doen. De rol die jij je ouders en schoonouders toedicht raakt een essentieel punt van ouderschap: de constante spagaat van zorg en prioriteiten. Zij lossen die spagaat op. Je man niet. Dat betekent dat hij nooit hoeft te plannen, te stressen, prioriteiten hoeft af te wegen, en zelfs minimaal daadwerkelijk hoeft te zorgen.
Voor onze gemoedsrust staat iedereen paraat die weken, man zal zeker thuis zijn maar ook dan is het voor hem ook pittig. Er zal een baby zijn om voor te zorgen en daarnaast leid ik mogelijk een aantal weken aan ondraaglijke hoofdpijn, geef continue over etc. Man zal dus volledig zorg voor kind hebben en ook mij in de gaten moeten houden. En dat is mentaal zwaar, vooral de onmacht van afgelopen jaar vond hij heel pittig.
De begeleiding van artsen is slecht geweest: je hebt een kinderwens dus geen medicatie is lang de lijn geweest. Dat ik 2 weken per maand ziek was moest ik er voor over hebben, ook met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis was normaal (nee dan nog geen medicatie want nog niet ongesteld). En ik volgde dat advies op terwijl man na 2 maanden al zei, slik je medicatie als je zwanger bent heb je waarschijnlijk niet zo'n heftige migraine. Hij heeft ook altijd gezegd: als jij wil stoppen stoppen we meteen. Maar ik wilde perse door.
Wat ik wil zeggen: mijn ouders staan vooral het 1e jaar veel klaar vanwege mijn aandoening, daarna zullen we het echt zelf moeten opknappen.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:48
En niet te vergeten de babykamer, waarvoor man het door reisjes en hard werken te druk voor heeft en waarvoor de ouders dan weer ingeschakeld worden.Pandax schreef: ↑23-08-2019 11:27Alles wat je hier beschrijft dat je ouders en schoonouders gaan doen is onderdeel van ouderschap. Als je man zijn kind naar zijn ouders brengt als jij naar een hobby gaat, betekent dat dat hij niet zelf voor zijn kind hoeft te zorgen. Als jouw ouders jou en kind de eerste weken na de geboorte helpen, betekent dat dat je man niet zelf zijn ouderschapsproblemen hoeft op te lossen of zelfs maar die levensveranderende gebeurtenis het hoofd hoeft te bieden, maar dat zij dat doen. De rol die jij je ouders en schoonouders toedicht raakt een essentieel punt van ouderschap: de constante spagaat van zorg en prioriteiten. Zij lossen die spagaat op. Je man niet. Dat betekent dat hij nooit hoeft te plannen, te stressen, prioriteiten hoeft af te wegen, en zelfs minimaal daadwerkelijk hoeft te zorgen.
Ik denk dat het wel een oplossing is voor je, neemt niet weg dat hij zich van zijn ouderlijke taken onttrekt. En nu is hij nog in principe van goede wil, want praten kost niks, en wordt er al van alles afgeschoven.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:48
Je schreef dit over de periode na de geboorte: ‘Mijn (schoon)ouders staan veer de periode na mijn bevalling ook paraat dat ze eventueel in huis kunnen komen voor 2 a 3 weken en de zorg voor baby kunnen overnemen als man met werk zit.’
Ik snap dat het zwaar is met een zieke vrouw, maar bovenstaande geeft toch de indruk dat jullie ouders de levensveranderende gebeurtenis voor je man opvangen zodat hij kan werken. Ik zou daarvoor waken. Als je man nooit die spagaat voelt, is die er ook niet. En dat is wat leidt tot relaties zoals jullie vrienden hebben: een vrouw die alles doet, een man die meent dat die spagaat helemaal niet bestaat.
Ik snap dat het zwaar is met een zieke vrouw, maar bovenstaande geeft toch de indruk dat jullie ouders de levensveranderende gebeurtenis voor je man opvangen zodat hij kan werken. Ik zou daarvoor waken. Als je man nooit die spagaat voelt, is die er ook niet. En dat is wat leidt tot relaties zoals jullie vrienden hebben: een vrouw die alles doet, een man die meent dat die spagaat helemaal niet bestaat.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:50
Babykamer doen we juist in november zodat mijn ouders dat niet hoeven te doen.blauwe_emmer schreef: ↑23-08-2019 11:48En niet te vergeten de babykamer, waarvoor man het door reisjes en hard werken te druk voor heeft en waarvoor de ouders dan weer ingeschakeld worden.
Ik denk dat het wel een oplossing is voor je, neemt niet weg dat hij zich van zijn ouderlijke taken onttrekt. En nu is hij nog in principe van goede wil, want praten kost niks, en wordt er al van alles afgeschoven.
.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:50
Even over jullie hobby's: mocht die fulltime baan toch doorgaan, ondanks jullie gesprekken en jouw duidelijke onvrede daarover, dan neem ik aan dat hij wel snapt dat hij echt niet meer vrije tijd/me-time en ook niet meer slaap kan opeisen met als argument dat hij veel werkt? Dat is zijn eigen keuze namelijk.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:50
Neemt hij ouderschapsverlof op?
Dit verlof is bij ons echt de hoofdreden geweest dat het bij ons zo lekker scheef is gaan lopen. Wij hebben, heel logisch leek het, ervoor gekozen dat ik wel verlof op neem, want bij mij was het betaald, man kreeg dan helemaal geen geld en moest dan tegen klanten zeggen dat hij 3 maanden niet beschikbaar was (en dus bye bye klantenkring). Gevolg was dat ik handig was met kind en cb bezoeken enzo, kind stampij maakte als ik er niet was (en dus het in alle moeheid ook wel makkelijk als ik dingen deed etc).
Dit verlof is bij ons echt de hoofdreden geweest dat het bij ons zo lekker scheef is gaan lopen. Wij hebben, heel logisch leek het, ervoor gekozen dat ik wel verlof op neem, want bij mij was het betaald, man kreeg dan helemaal geen geld en moest dan tegen klanten zeggen dat hij 3 maanden niet beschikbaar was (en dus bye bye klantenkring). Gevolg was dat ik handig was met kind en cb bezoeken enzo, kind stampij maakte als ik er niet was (en dus het in alle moeheid ook wel makkelijk als ik dingen deed etc).
vrijdag 23 augustus 2019 om 11:52
Je hebt helemaal gelijk, maar aangaande deze situatie heb ik de puf en de durf niet om maar enig risico te nemen. Met veel andere dingen heb ik wel de energie om dat te doen, maar deze situatie niet. Liever dan maar dat mijn ouders verantwoordelijkheden overnemen dan dat er iets in de soep loopt die 1e weken. Hopelijk is het allemaal niet nodig en denk ik veel te negatief.Pandax schreef: ↑23-08-2019 11:48Je schreef dit over de periode na de geboorte: ‘Mijn (schoon)ouders staan veer de periode na mijn bevalling ook paraat dat ze eventueel in huis kunnen komen voor 2 a 3 weken en de zorg voor baby kunnen overnemen als man met werk zit.’
Ik snap dat het zwaar is met een zieke vrouw, maar bovenstaande geeft toch de indruk dat jullie ouders de levensveranderende gebeurtenis voor je man opvangen zodat hij kan werken. Ik zou daarvoor waken. Als je man nooit die spagaat voelt, is die er ook niet. En dat is wat leidt tot relaties zoals jullie vrienden hebben: een vrouw die alles doet, een man die meent dat die spagaat helemaal niet bestaat.
vrijdag 23 augustus 2019 om 12:04
Leeuw32 schreef: ↑23-08-2019 11:52Je hebt helemaal gelijk, maar aangaande deze situatie heb ik de puf en de durf niet om maar enig risico te nemen. Met veel andere dingen heb ik wel de energie om dat te doen, maar deze situatie niet. Liever dan maar dat mijn ouders verantwoordelijkheden overnemen dan dat er iets in de soep loopt die 1e weken. Hopelijk is het allemaal niet nodig en denk ik veel te negatief.
Dit is precies waar het misloopt: je durft het risico niet te nemen en zorgt dat de verantwoordelijkheid ligt bij mensen die hem kunnen dragen. En zo begint het chicken met je man over jullie kind
Want durf je het risico te lopen dat je kind geen flesvoeding heeft? Luiers? Geen kadootje voor zijn verjaardag? Geen feestje, geen gymkleren, dat er geen opvang is, omdat je man te druk was met zijn werk om het te regelen? Het is chicken, iedere dag weer. En ergens, over een jaar of vijf of tien, besluit je dat het teveel energie kost, om te gokken. En doe je alles maar zelf, omdat dat minder werk is dan iedere keer de afweging maken of de situatie het waard is om chicken mee te spelen.
vrijdag 23 augustus 2019 om 12:08
Ik snap je punt. Hier is het gelukkig wel iets anders. Man wilde zelf ook heel graag zijn ouderschapsdag en hecht waarde aan die dag samen.
Maar wat ik wel merkte is dat ik tijdens de zwangerschap al heel praktisch nadacht over hoe we het organisatorisch zouden gaan oplossen als zoon er zou zijn. Man had er totaal geen beeld bij en hield helemaal nergens nog rekening mee. Hij kon zich bijna onmogelijk inleven in mijn hersenbrekers voor de planning. Ik denk dat het kind er eerst moet zijn, zodat hij het ook ervaart. Dan verandert perspectief hopelijk. Bij ons was dat zo.
Mijn hersenbrekers destijds: ik werk 1,5 u enkele reis van werk. Man is veel in buitenland. Ik kan niet halen en brengen binnen de opvangtijden. Ik heb dus ruime opvangtijden nodig, opvang op route naar werk (niet omrijden), bereikbaar met auto (in het begin kan kindje niet op fiets). Ook vind ik het niet fijn om altijd de ochtend te hebben (=druk). Vanaf het moment dat zoon er is. En we samen de opvoeding regelen, snapt man dit allemaal ook. We hebben zelfs samen besloten dat het waarschijnlijk beter is om te verhuizen ivm reistijd en we zijn al eerder een keer van opvang veranderd omdat het beter aansluit bij onze situatie. Hij moest het ervaren. Tijdens de zwangerschap was het voor hem te abstract. Dus... er is hoop... hij heeft nog bijna een jaar om er in te groeien (en zn huidige opdracht af te ronden en een nieuwe dichterbij te vinden)
Maar wat ik wel merkte is dat ik tijdens de zwangerschap al heel praktisch nadacht over hoe we het organisatorisch zouden gaan oplossen als zoon er zou zijn. Man had er totaal geen beeld bij en hield helemaal nergens nog rekening mee. Hij kon zich bijna onmogelijk inleven in mijn hersenbrekers voor de planning. Ik denk dat het kind er eerst moet zijn, zodat hij het ook ervaart. Dan verandert perspectief hopelijk. Bij ons was dat zo.
Mijn hersenbrekers destijds: ik werk 1,5 u enkele reis van werk. Man is veel in buitenland. Ik kan niet halen en brengen binnen de opvangtijden. Ik heb dus ruime opvangtijden nodig, opvang op route naar werk (niet omrijden), bereikbaar met auto (in het begin kan kindje niet op fiets). Ook vind ik het niet fijn om altijd de ochtend te hebben (=druk). Vanaf het moment dat zoon er is. En we samen de opvoeding regelen, snapt man dit allemaal ook. We hebben zelfs samen besloten dat het waarschijnlijk beter is om te verhuizen ivm reistijd en we zijn al eerder een keer van opvang veranderd omdat het beter aansluit bij onze situatie. Hij moest het ervaren. Tijdens de zwangerschap was het voor hem te abstract. Dus... er is hoop... hij heeft nog bijna een jaar om er in te groeien (en zn huidige opdracht af te ronden en een nieuwe dichterbij te vinden)
