Thuis
alle pijlers
Zorgen om veiligheid
zaterdag 13 januari 2024 19:16
Ja, dit is het zoveelste topic dat ik open. Sorry daarvoor.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
Mijn partner staat onder enorme stress door mijn problematiek, mijn beperkte mobiliteit/mantelzorg en werkproblemen (vertrouwensbreuk)
Maar deze week heeft hij meerdere uitspraken gedaan, die mij angst aanjagen.
Over mij voor de trein duwen met mijn rolstoel, bijvoorbeeld.
Over het lichamelijk toebregen van letsel bij collega's als hij terug moet naar zijn werk, ondanks zijn ziekmelding.
En vandaag dreigde hij een vrouw of haar kind te bedreigen of zelfs vermoorden (!!!) en ging ervan door met zijn auto. Met de mededeling dat ik moet zeggen dat ik van niks weet. Als politie belt: niet opnemen. Zondag zou hij terugkomen.
Ik heb de politie gebeld, vrees dat de stoppen doorslaan. Maar wilde geen naam noemen, ook uit angst voor eigen veiligheid.
Hij is inmiddels thuis, tot mijn grote opluchting, maar nog steeds woest.
Wat kan ik het beste doen? Ik wil dat hij hulp krijgt, maar mezelfen anderen ook niet in gevaar brengen, en hem niet in gevaar brengen.
Hij heeft zóveel opgekropte woede in zich... Trauma's die hij altijd wegdrukte door te werken en middelen..
Wat nu??
Ik heb gebeld naar vriendinnen maar kan nergens heen om tijdelijk onder te duiken.
zaterdag 13 januari 2024 23:00
Over het algemeen genomen is een woonplek hebben wel een voorwaarde voor behandeling en opname.
Het is geen hotel gesponsord uit zorggelden.
Er mist ook nog eens een behandeldoel.
Ergens wonen daar zijn behandelklinieken niet voor bedoelt bovendien is er ook niet zomaar ergens plek.
De meeste plekken hebben wachtlijsten.
Een woning willen is geen indicatie voor een opname
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 13 januari 2024 23:09
Dat heb ik inderdaad al gedaan maar ik zie echt geen reden waarom ze vandaag de dag (direct) opgenomen kan worden op welke plek dan ook.
Ik ben wel echt oprecht benieuwd welke haalbare mogelijkheden jij ziet voor TO voor een opname en daaropvolgend een woning.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 13 januari 2024 23:11
zaterdag 13 januari 2024 23:23
Het is misschien een idee schreef ik. Misschien.
Maar goed, ze heeft al lijnen uitstaan naar hulpverlening begreep ik.
Dat zal mettertijd op gang komen. Ik kan me voorstellen dat dat haar allemaal te lang duurt. Dat ze ondertussen naar andere oplossingen zoekt.
zaterdag 13 januari 2024 23:25
Ja, ze is nu aan het kijken wanneer ze zielig genoeg lijkt om sneller aan een woonruimte te komen.
Jaja.
zaterdag 13 januari 2024 23:29
Ja, de 'urgentieverklaring' is al afgelegd bij de politie.LuciFee2023 schreef: ↑13-01-2024 23:25Ja, ze is nu aan het kijken wanneer ze zielig genoeg lijkt om sneller aan een woonruimte te komen.
zaterdag 13 januari 2024 23:40
zaterdag 13 januari 2024 23:43
zondag 14 januari 2024 08:10
zondag 14 januari 2024 08:15
Hij heeft volgens de woorden van TO gedreigd om mensen wat aan te doen. Het lijkt me sterk dat dat voldoende reden is voor een opname onder rechterlijke dwang.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 14 januari 2024 08:23
En de crisisdienst komt ook niet langs voor elk scheldend persoon die dreigt mensen naar de andere kant te helpen om te beoordelen of iemand psychotisch is. Dan moet er echt meer op de mat liggen.
Tokkies mogen gewoon los rondlopen.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zondag 14 januari 2024 08:34
Dat ligt er aan. Als er gerede angst is voor acuut gevaar dat voortkomt uit een behandelbare psychische stoornis dan kan dat zeker wel. Dat beoordeelt een psychiater van de crisisdienst op verzoek van bijvoorbeeld een huisartsenpost of de politie.
Maar TO kan aangifte doen. Dreigen dat je onder een trein gegooid wordt is een strafbaar feit. Daarvoor zou ik wel eerst weggaan.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 14 januari 2024 08:38
Klopt, ze komen wel op verzoek van bv een huisartsenpost, SEH of politie als die zich zorgen maken en inschatten dat psychiatrische expertise gewenst is. Dus als TO denkt dat hij werkelijk ernstig getraumatiseerd is en daarop nu in crisis is geraakt, dan kan zij dat voorleggen aan de huisartsenpost of maandag aan de huisarts en dan kan die kijken of het nodig is de psychiatrie erbij te vragen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 14 januari 2024 09:32
Zeg dat…
zondag 14 januari 2024 11:12
Update: ik heb met 2 vriendinnen gebeld en ouders, voor afcies, maar ze spraken elkaar tegen. Meld Misdaad Anoniem gebeld, was na 17u gesloten, je verzint het niet...!! Daarna politie gebeld. In gesprek met politie mijn verhaal gedaan, maar ik durde niet zijn naam niet te noemen. Ook uit vrees voor eigen veiligheid. Ik wist het écht niet meer.. en ik wist ook niet waar die vrouw woont waar huj naartoe zou gaan.
Vriendinnen boden mij niet aan te logeren, daar heb ik moeite mee..
Wel dachten ze mee over de situatie.
Ouders en zusje gebeld of ik daar kan logeren. Mijn zusje zei ja, maar van mijn ouders mocht dat niet omdat zij een verstandelijke beperking heeft. Ook ouders weigerden; ze zeggen dat ik mijn problemen zelf maar moet oplossen, maar willen vooral mijn thuiswonende broertje in bescherming nemen (we henben een contactbreuk).
Dus ik voelde mij afgewezen en machteloos. De veiligheid van hun eigen dochter kan ze blijkbaar niks schelen. Instanties als Veilig Thuis zijjn geen optie, hij heeft mij nog niks aangedaan.
Bovendien, ik wist niet eens waar degene wooont die hij wilde vermoorden.
Hoe is is afgelopen; hij kwam s avonds terug, nog steeds woedend. Ik vroeg of het wel ging , zei dat ik in gesprek wilde.. Maar hij was heel boos, in zichzelf gekeerd, dus dan weet ik dat ik hem maar beter met rust kan laten. Met wat extra slaappillen ben ik in slaap gevallen, nog helemaal stijf van de stress, angst en spanning.
De volgende dag: hij heeft vannacht de hele nacht meubels verplaatst, om zijn energie/woede kwijt te kunnen. Zodat we nu een andere inrichting hebben. Trof hem 6u s ochtends aan. En nu doet hij alsof er niks aan de hand is. Hij vriendelijk, maakt grapjes.
Ik ben blij dat het zo afgelopen, maar de zorgen om hem blijven. Ik zei nog tegen mijn vader: dit gaat wel een x mis, ik wil niet bij zo iemand blijven.
Ik heb de wijkagent geappt dat ik mij zorgen maak om mijn vriend. Dat ik vrees voor zijn, mijn veiligheid en die van derden.
De stoppen slaan helemaal door, en wie weet vindt er ineens een "error" plaats in zijn hoofd waardoor hij anderen of zichzelf iets aandoet. Dat kan als iemand onder hoge druk staat. Hij staat al gigantisch lange tijd onder druk en houdt er ook een ongezonde levensstijl op na (blowen,cdrinken, 2u s nachts naar bed ook op werkdagen) En nu hij geen werk heeft, wordt hij met zichzelf gecontroleerd. En komen oude, woede en pijn naar voren.
Ik heb hem al zo lang geadviseerd hulp te zoeken, maar hij is zo koppig.
Intussen heb ik gereageerd op lotingwoningen en kamers.
Een paar acties heb ik wel ondernomen:
- Ik heb de tante van mijn vriend het hele verhaal uitgelegd. Zij vertelde wat meer over hem; altijd verwaarloosd geweest etc.
- Zij adviseerde met klem de dakloze per direct op straat te zetten. Ik heb contact met zijn vader opgenomen, en die komt zo langs.
- Gereageerd op lotingwoningen en kamers.
Vriendinnen boden mij niet aan te logeren, daar heb ik moeite mee..
Wel dachten ze mee over de situatie.
Ouders en zusje gebeld of ik daar kan logeren. Mijn zusje zei ja, maar van mijn ouders mocht dat niet omdat zij een verstandelijke beperking heeft. Ook ouders weigerden; ze zeggen dat ik mijn problemen zelf maar moet oplossen, maar willen vooral mijn thuiswonende broertje in bescherming nemen (we henben een contactbreuk).
Dus ik voelde mij afgewezen en machteloos. De veiligheid van hun eigen dochter kan ze blijkbaar niks schelen. Instanties als Veilig Thuis zijjn geen optie, hij heeft mij nog niks aangedaan.
Bovendien, ik wist niet eens waar degene wooont die hij wilde vermoorden.
Hoe is is afgelopen; hij kwam s avonds terug, nog steeds woedend. Ik vroeg of het wel ging , zei dat ik in gesprek wilde.. Maar hij was heel boos, in zichzelf gekeerd, dus dan weet ik dat ik hem maar beter met rust kan laten. Met wat extra slaappillen ben ik in slaap gevallen, nog helemaal stijf van de stress, angst en spanning.
De volgende dag: hij heeft vannacht de hele nacht meubels verplaatst, om zijn energie/woede kwijt te kunnen. Zodat we nu een andere inrichting hebben. Trof hem 6u s ochtends aan. En nu doet hij alsof er niks aan de hand is. Hij vriendelijk, maakt grapjes.
Ik ben blij dat het zo afgelopen, maar de zorgen om hem blijven. Ik zei nog tegen mijn vader: dit gaat wel een x mis, ik wil niet bij zo iemand blijven.
Ik heb de wijkagent geappt dat ik mij zorgen maak om mijn vriend. Dat ik vrees voor zijn, mijn veiligheid en die van derden.
De stoppen slaan helemaal door, en wie weet vindt er ineens een "error" plaats in zijn hoofd waardoor hij anderen of zichzelf iets aandoet. Dat kan als iemand onder hoge druk staat. Hij staat al gigantisch lange tijd onder druk en houdt er ook een ongezonde levensstijl op na (blowen,cdrinken, 2u s nachts naar bed ook op werkdagen) En nu hij geen werk heeft, wordt hij met zichzelf gecontroleerd. En komen oude, woede en pijn naar voren.
Ik heb hem al zo lang geadviseerd hulp te zoeken, maar hij is zo koppig.
Intussen heb ik gereageerd op lotingwoningen en kamers.
Een paar acties heb ik wel ondernomen:
- Ik heb de tante van mijn vriend het hele verhaal uitgelegd. Zij vertelde wat meer over hem; altijd verwaarloosd geweest etc.
- Zij adviseerde met klem de dakloze per direct op straat te zetten. Ik heb contact met zijn vader opgenomen, en die komt zo langs.
- Gereageerd op lotingwoningen en kamers.
zondag 14 januari 2024 11:39
Even voor mijn begrip:
bij je ouders thuis is jouw geestelijke toestand uit de hand gelopen,
toen ben je in die instelling beland,
die instelling heeft jou ontslagen omdat je uitbehandeld was,
toen ging je naar een begeleid wonen project,
dat project heeft jou via de rechtbank eruit laten zetten,
toen kwam je bij de vegan vrouw in huis
die vrouw heeft jou eruit gezet volgens het last one in first one out principe
toen kwam je bij je huidige adres, een man die een soort daklozenopvang runt in zijn eigen huis
En hij is nu tot de conclusie gekomen dat hij geen opvang kan zijn, want hij zakt al door zijn enkels vanwege zijn eigen ballast.
Begrijp ik het zo goed?
bij je ouders thuis is jouw geestelijke toestand uit de hand gelopen,
toen ben je in die instelling beland,
die instelling heeft jou ontslagen omdat je uitbehandeld was,
toen ging je naar een begeleid wonen project,
dat project heeft jou via de rechtbank eruit laten zetten,
toen kwam je bij de vegan vrouw in huis
die vrouw heeft jou eruit gezet volgens het last one in first one out principe
toen kwam je bij je huidige adres, een man die een soort daklozenopvang runt in zijn eigen huis
En hij is nu tot de conclusie gekomen dat hij geen opvang kan zijn, want hij zakt al door zijn enkels vanwege zijn eigen ballast.
Begrijp ik het zo goed?
zondag 14 januari 2024 11:53
zondag 14 januari 2024 13:20
Nou, ik was gister heel angstig, votlde mij heel onveilig gezien zijn uitspraken en wilde advies. Daar is dit forum mede voor bedoeld. En ik voel me er zo alleen voor staan, ik heb ook geen professional met wie ik dit kan bespreken. Ik heb veel van jullie adviezen toegepast. Alles gedaan wat in mijn macht ligt.
Maar toch lijk ik elke keer alleen maar kritiek te krijgen en mezelf te moeten verdedigen. Terwijl ik wel degelijk stappen zet.
Maar toch lijk ik elke keer alleen maar kritiek te krijgen en mezelf te moeten verdedigen. Terwijl ik wel degelijk stappen zet.
ravena wijzigde dit bericht op 14-01-2024 13:23
27.59% gewijzigd
zondag 14 januari 2024 13:21
Het zijn kortwerkende slaappillen, en ik heb een behoorlijke tolerantie opgebouwd.Pindakaasjes schreef: ↑14-01-2024 11:53Sorry, maar na jouw laatste bericht te hebben gelezen, snap ik echt niet wat je nog eventueel van dit forum verwacht?
Je bent ook wel opmerkelijk alert en bij de tijd, na een klauw slaappillen gisterenavond/nacht.
Sorry, maar wat wil/hoop je van dit forum? Ik raak er echt geen wijs uit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
