Minnaar deel 15

Ik wens iedereen vooral een ongecompliceerd 2012...

.... Met de nrs1, de nrs2, de sv's, de fwb (stew denk friends with benefits), en alle mogelijke andere varianten!!

Laat je niet teveel leiden door je gevoel maar hou de balans met je verstand in evenwicht!! Dan wordt het vast een mooi jaar!

quote:engel68 schreef op 03 januari 2012 @ 20:26:



Laat je niet teveel leiden door je gevoel maar hou de balans met je verstand in evenwicht!! Dan wordt het vast een mooi jaar!

Ik doe mij best engeltje68,dat is wel een goeie van je





*Iedereen de beste wensen voor 2012 en blijf vooral dicht bij jezelf en stap je grenzen niet (te ver) over! *

Idd Stew, friend with benefits. Eigenlijk meer het vriendencomponent (samen eten, kletsen enz) en seks speelt ook een rol. Precies wat ik op dit moment heel hard nodig heb

Jah en zwaar relaxed. Geen gelazer met trek en duw spelletjes, niks geen gekat-en-muis. Hij is iets ouder, misschien speelt dat wel mee, een OG zogezegd! Prima in balans en heel open. Heel fijn.

Hi Allemaal, ook vanuit hier de beste wensen voor 2012..



Ik schrijf zelden meer, lees wel bijna alles wat er geschreven wordt, maar weet vaak zelf niet goed wat hier neer te zetten..



Hier nog steeds niet alles 'rozegeur en maneschijn.." Het rommelt met hier en daar een emotionele uitspatting.. nu bijna 3 jaar later kan ik nog steeds niet zeggen in rustig vaarwater te zitten.. Ben nog steeds best wel bezig om mijn evenwicht te houden in de rollercoaster, die dan wel niet meer in volle vaart over de rails heen dendert, maar die nog steeds niet bij de laatste halte is aangekomen.



Met nr1 wel redelijk in rustig vaarwater aangekomen, hij heeft besloten niet langer in gesprek te willen gaan.. (struisvogelpolitiek.. het is er wel, maar als ik doe alsof het er niet is, dan is het er ook niet...) Ik heb het ten dele naast me neer kunnen leggen dat hij gesprekken te confronterend vind, maar ben zelf wel met de therapie doorgegaan, voor mezelf.. leren om te gaan met zijn onvermogens.. en om te leren hoe ik mezelf wat beter hierin staande kan houden.

@stewardes en Rooss: hoe hebben jullie dat spel ervaren dan? Hij wil me blijkbaar niet graag genoeg anders was dat spel niet nodig..

We hebben beide een open relatie, hij pas sinds kort, ik ben de eerste die hij tegenkwam, misschien een kwestie van: warm houden en rondkijken of er wat anders is??

Pfff.. ben het behoorlijk zat eigenlijk, graag of niet hoor!!



@Sensual had van jouw stukjes begrepen dat jij een minnaar hebt, waar je man achterkwam en dat je die minnaar nog steeds hebt.. Is het niet zwaar voor je qua gevoelens richting nr 1? Zo te lezen heeft je nr 1 er niet echt vrede mee... lijkt me moeilijk om toch te kunnen genieten van nr 2..

Zeg dat wel!!

Ik heb niet het idee dat "mijn minnaar" met zijn gevoelens in de knoop zit, het enige wat ik raar vind is dat hij bijvoorbeeld zei dat als hij de stap naar seks met me gaat zetten (dat is nog niet gebeurd namelijk) hij niks anders meer zou willen. Maar dat wordt dan op zo'n grapjesachtige manier gezegd, dat ik denk: dat meent hij niet!



Ik vind het erg verwarrend allemaal. Ik ga een advies ter harte nemen: bedenk wat jezelf wil..

Onzekerheid en een k*tgevoel wil ik in ieder geval niet..Wat dat betreft heeft hij gelijk, het moet wel leuk blijven

Bedenken wat je zelf wil is een hele goede, moeilijk maar wel heel goed. Ik heb het echte kat-muis spel nooit aan de hand gehad. Wel de contactdip na een date (schuldgevoel?) en ook wel dat er steeds meer afstand kwam, ook in het contact.



Als ik een trekduw spelletje ruik ruk ik meteen aan de bel, daar laat ik me niet voor lenen. Het "hij laat niks horen dus ik ook niet en dan komt hij weer en geef ik even niet thuis", daar ga ik niet in mee, ik speel liever andere spelletjes

hallo allemaal,



Ik lees regelmatig mee en zit nu zelf met e.e.a. in de maag. Ik wil graag even van mij afschrijven en misschien kunnen jullie mij van advies voorzien. Ik zal het zo kort mogelijk houden.



Ik ben getrouwd en heb kinderen. Mijn huwelijk is niet zo goed. Sinds de zomer heb ik contact met een ander. Wat begon als onschuldig geflirt, werd serieus contact toen er gevoelens bij kwamen.



Ik werd verliefd, maar hij zat/zit in een relatie. En ik ook natuurlijk. Dus het kon niet en hoorde niet. Op een gegeven moment werd ik afstandelijker en hij gaf mij het gevoel voor mij te willen gaan. Ging zelfs weg bij zijn vriendin....en ging ook weer terug. Niet 1 keer, maar meerdere keren. Voor kerst brak hij definitief, maar ze bleven contact houden en ik was erg bang dat hij weer terug bij haar zou gaan. Ik bleef dus wat afstandelijk, bang om gekwetst te worden. Aan de andere kant, ik ben ook getrouwd. Kan niet zomaar weg bij mijn man en het leven van mijn kinderen op de kop zetten. Hij bleef zeggen dat ik zijn droomvrouw was, dat hij met mij oud wilde worden en bleef maar pushen dat ik weg moest gaan bij mijn man. Hij was stapelverliefd. Maar werd ook erg onzeker dat ik niet weg ging en uiteindelijk is de combinatie van mijn afstandelijkheid en het feit dat we regelmatig woorden hadden ons fataal geworden.

Uiteindelijk gaf hij op 1 januari aan weer terug te zijn bij zijn vriendin, weer helemaal verliefd is en dat zij nu erg op mij lijkt zo leuk als ze zich gedraagt. Ik ben erg verdrietig. Maar waarom? Hij heeft zich niet altijd netjes gedragen en het feit dat hij steeds terug gaat, is duidelijk een teken dat hij echt wel gevoel voor haar heeft. Gisteren hebben we afgesproken. Het was erg emotioneel. Voor ons beiden. HIj zei dat hij nu momenteel niet bij zijn vriendin weg kon, juist omdat ze nu zo leuk was en hij had weer helemaal gevoelens voor haar. Ook de kinderen weten dat hij weer terug is, voor hen vind hij het niet kunnen maken om weer weg te gaan. En als ze zich zo blijft opstellen, dan is hij erg gelukkig met haar en verwacht dat ook te blijven.

Maar hij houdt ook van mij zegt hij. Hij wil mij niet kwijt, maar een relatie zit er momenteel niet in zegt hij.



En ik heb dit zien aankomen, daarom was ik zo afstandelijk. Hij heeft daar niet door heen geprikt. Onze contacten waren intens en liefdevol. Als magneten werden we naar elkaar getrokken. Hij is qua uiterlijk niet mijn type....kaal, dik. Maar toch...waarom ben ik nu zo verdrietig.

Was ik verslaafd aan zijn lieve woorden, aan de aandacht die hij me gaf. Of ben ik zo verdrietig omdat ik echt verliefd ben.



Hij is nu erg afstandelijk en de contacten zijn zeer minimaal. Hij zegt wel van mij te houden en toen ik hem gisteren zag, zag ik dat ook wel aan hem. Ik kan me niet inhouden en stuur hem constant berichtjes. Ik weet dat ik dat niet moet, maar pfffff. Wat is wijsheid??



Moet ik hem vergeten of hopen dat hij toch nog voor mij gaat?

Ik voel me eenzaam en erg ongelukkig.

en dan is daar mijn huwelijk ook nog natuurlijk.



Het is al fijn om even van mij af te schrijven.

Oei Polleke, jij zit er wel heel diep in zeg! Er is maar één vraag belangrijk hier, wat wil jij?

Had je verwacht bij hem in een gespreid bedje te komen? Zag je jezelf al met je kindertjes onder je arm bij hem intrekken? Moest hij je redden van je huwelijk dat niet lekker gaat? Hoe hij reageert en wat hij met zijn vriendin doet is eigenlijk niet aan de orde. Nu had zag je je redder in een dikke kalert, morgen is het een slanke postbode met wapperende manen, het maakt niet uit want jij wil gered worden.



Wat wil jij??

Ja dat is een rake reactie. Wat wil ik? Er is fysiek heel veel aantrekkingskracht. Als we kussen, springen de vinken er van af. Maar als ik hem zo zie denk ik nou ook weer niet dat is mijn liefde. Ik durf niet zo goed daar over te denken, bang voor de reacties van anderen.



Ik wil gelukkig zijn. Ik wil niet langer eenzaam zijn. Ik wil passie en humor. Dat delen we wel.



Ik zag mezelf niet zo bij hem intrekken. Ik heb kinderen, dat wil en kan ik niet. Misschien was het puur de spanning en de aandacht. Misschien was het wel liefde. Aan de andere kant, hij gaat nu vol gas met zijn vriendin. Als hij zoveel van mij zegt te houden, kan hij nu toch niet zomaar van een ander houden. Hij is verliefd op haar zegt hij. Maar houdt ook van mij. Misschien doet de afwijzing wel het meeste pijn. Ik weet het niet.

Je wil gelukkig zijn en niet langer eenzaam zijn. Zit dit er nog in met je nummer1? Ik denk het niet als ik eerlijk ben. Blijven voor de kinderen dus... een verstandshuwelijk, ben je je daar wel van bewust of ben je eigenlijk alleen met je nummer 2 bezig?



Hij gaat nu vol gas met zijn vriendin, zijn nummer 1 waar hij ooit met hart en ziel voor gekozen heeft. Hij zegt van jou te houden en verliefd op je te zijn... maar zijn deze woorden ook waar? Misschien waren ze waar op het moment dat hij ze uitsprak, en leken ze iets minder waar op het moment dat zijn vriendin weer leuk deed.



Je kan je levensgeluk niet van hem of van je nummer 1 af laten hangen, nogmaals wat hij doet en met wie, wat hij voor ze voelt of juist niet is eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Wat wil jij....

Wat een lastig verhaal Polleke en anderzijds ook weer zo herkenbaar hier op dit topic. Ik zie, en dat is een heel groot terugkerend probleem hier, wat er steeds tussen nr's 1 en nr's 2 van alle minnaar en minnaressen gebeurt allemaal samen hangt met communicatie en verborgen agenda`s zonder goed overleg en eerlijkheid.



We weten met zijn allen (althans een groot deel van de posters hier) niet wat we zelf willen, we draaien cirkeltjes in het rond. We vinden dat we daarbij óf van nr 1 óf van nr 2 steun verdienen en stuiten op onbegrip. We verwachten ook nog een soort van mystieke antenne bij onze geliefden, sv`s or what ever you may call them, om alles maar op de welbekende klompjes aan te moeten kunnen voelen. En het mooiste van alles is dat we dat met zijn allen zelf verzuimen om te doen.



Mijn conclusie daarin is dus ook communicatie, dat is ook wat Rooss eigenlijk zegt, vertel elkaar wat je wil en verwacht in plaats van jezelf in duistere schimmige gebieden te verhullen. Verwacht niet dat een ander dat begrijpt alleen maar omdat jij verwacht dat hij of zij het begrijpt, dat geldt ook vice versa natuurlijk! En dames en heren met minnaar of minnares, doe dat vooral nou eens tegen en met je nr 1 en of 2, wedden dat je dan grote stappen kan maken. Wat is er mooier als elkaars dromen waarmaken in het leven.... En wees vooral eerlijk naar elkaar, makes life a hole lot easier als je weet wat je kan en mag verwachten ook al past het niet in je straatje, gewoon omdat je er dan mee aan de slag kan, of niet....



Ik zit momenteel in zwaar weer en lees daarom veel...



JJ

Ik heb van beiden, moet ik even postbodespelen?

Al beurt



JJ, heel veel sterkte met je zware weer!

Dank jullie wel voor jullie openheid en eerlijkheid. Nee, ik denk ook niet dat ik mijn huwelijk nog kan of wil redden. Ik denk heel veel aan nr 2. En voel me radeloos. Nuchtere vrouw als ik ben schrik ik daarvan. De machteloosheid, hier niets in kunnen doen. Ik vind het verschrikkelijk. Ik mis hem en zijn lieve woorden. Ik heb spijt over hoe ik me heb opgesteld. Hij zei altijd dat ik zijn enige grote liefde was en nu ben ik hem kwijt.

Gaat deze pijn over? Komt hij nog weer bij zinnen? En word ik weer gelukkig?



Liefdesverdriet, kan me niet heugen dat het zo pijn deed.

Nee daar heb je gelijk in. Vind mezelf idd best zielig. Kan dat gevoel helaas niet zomaar uitachakelen.

quote:Polleke schreef op 04 januari 2012 @ 18:05:

Komt hij nog weer bij zinnen? En word ik weer gelukkig?

.

Hangt dit aan elkaar voor jou? Word je weer gelukkig als hij bij zinnen komt?



Ik denk trouwens dat hij bij zinnen is gekomen hoor, hij is weer bij zijn nummer 1.. daar waar hij dus eigenlijk hoort, toch??