Minnaar deel 16

Rooss en Sense,

Zou het de tijd van het jaar zijn, dat verdriet/die pijn? Rooss en sense sterkte.. Zit momenteel zelf ook in een diep dal. Mijn nr1 (mijn man) en ik balanceren op de rand van de afgrond. Ben bang dat huwelijk aan einde komt. Mijn seksuele behoeften worden onvoldoende bevredigd, (speelt eigenlijk al jaren) en ik voel me fysiek niet meer tot hem aangetrokken... hij wil er alles aan doen maar ik ben zo bang dat het al te laat is...maar wat hou ik van die man... Te pijnlijk allemaal....Hij weet niets van nr2. Dat wil ik zo houden...ondertussen voel ik me zo'n bedrieger, maar verlang ik fysiek zo naar nr2. Kan daar geen punt achter zetten.....nr2 is in dit geval niet de aanleiding van de problemen maar blijkt dus wel een heel duidelijk signaal van al veel langer spelende problemen die onoverkomelijk lijken... Het besef valt me nu erg zwaar....

Ik lees nog mee hoor....maar heb niets te melden. Behalve sterkte voor iedereen die het nodig heeft.

** komt ook even onder zijn steen vandaan **



Sterkte allemaal voor degenen die het moeilijk hebben

Van mij ook sterkte aan zij die het nodig hebben.



Na een weekend weer een hoop pagina's bijgelezen. Wat maken jullie een hoop mee... Ik heb een saai weekend achter de rug

Ik heb geen zin in stenen. Het leven gaat door en ik vind zo`n steen maar zwaar.. dat kan ik effe niet hebben met mijn (seks) spierpijn.



Suzy, wat een rot nieuws. Houden van gaat niet over, ik hou op een bepaalde manier ook nog steeds van zeb. Is er toekomst, zie je het plaatje nog? Hoe zie je jezelf oud worden op deze manier en het zal vást niet alleen het gebrek aan intimiteit zijn. Belangrijk om voor jezelf de balans op te maken. Zoek eventueel hulp bij deze beslissing, iemand die je kan helpen eea af te wegen.

Succes!

@rooss het houden van zit diep maar ben bang dat dat niet voldoende is. Het ontbreken van fysieke aantrekkingskracht van mijn kant is echt een probleem en kan ook niet zomaar opgewekt worden... Anderzijds vind ik ook dat ik verplicht ben alles te proberen....na ruim 10 jaar huwelijk... Maar als ik heel eerlijk ben voelt dat een beetje als "tegen beter weten in". Ben bang voor hetgeen misschien onvermijdelijk is....voelt zo suf dat je alleen vanwege ontbreken van fysieke aantrekkingskracht stopt..... Er is toch meer? Maar aan de andere kant hunker ik gewoon naar die fysieke aantrekkingskracht die ik wel vind bij nr2.....mijn man zou nooit kunnen leven met de wetenschap dat ik een nummer 2 heb....

Suzy, Herkenbaar dat je sexueel niet uit je relatie haalt, wat op andere vlakken wel lukt. Mijn mening is dat je niet kunt verwachten alles uit 1 persoon te halen, dus dat het wel te verantwoorden is een nummer 2 te hebben. Helaas is het zo dat je dit verborgen moet houden voor je man en het is eerder de vraag hoe lang je dat volhoudt... Iedere relatie heeft zijn twijfelmomenten. Ik hoop dat je 10 jaar huwelijk niet zomaar aan de kant zet omdat je sexuele verlangen nu niet vervult wordt, maar dat je er voorlopig met je nummer 2 uit komt en kunt bedenken wat je allemaal voor waardevols hebt aan je nummer 1. Succes er mee in ieder geval!

@ Rooss en Sense, fijn dat jullie bij elkaar terecht kunnen! Heel veel sterkte voor beide.



@Suzyq, allererst veel sterkte, het is een eenzaam proces wat door deze realisering begonnen is en dat doet pijn. Ik vraag me net als Rooss (en wat je zelf ook al denkt) doet af of er niet meer is wat je mist in je nr.1. Ik kwam er zelf achter dat het niet het meest in het oog springende probleem (in jouw geval aantrekkingskracht) het werkelijke probleem was maar een gevolg. Ik kwam daar overigens ook later pas achter, seksuele aantrekkingskracht ontstaat nl door meer factoren als aantrekkelijkheid en heeft ook vaak te maken met een manier van omgaan met elkaar waardoor dat niet meer ontstaat. Dit kunnen kleine ergernissen in persoonlijkheid of houding zijn bijvoorbeeld. In elk geval meestal geen op zichzelfstaande oorzaak.



(zoekt die steen weer op)

Oe, dat is een nadenkertje JJ.. mooi!



Er zijn in mijn omgeving een paar stellen die ik na jaren en jaren nog steeds super gelukkig en liefdevol zie. Dit uit zich in alles. Het tegen elkaar praten, over elkaar praten, het zit in hun hele omgang. Nu vraag ik hun niet naar het seksleven maar het straalt er eigenlijk vanaf dat dit nog dik voor mekaar is.



Is intimiteit niet het voorvloeisel van de hele dagelijkse, wekelijkse, jaarlijkse omgang met elkaar?

Suzyq...heel veel sterkte meid..begrijp helemaal wat je door maakt..

Ben na 10 jaar huwelijk toen dr tijd ook gescheiden van mn 1e man.Voelde nog wel houden van,maar dan meer op vriendschappelijk gebied.

Reden??Ik was veranderd en hij ook...ik was volwassen geworden,hij drankmisbuik uitelkaar gegroeid.

Soms heftige ruzies gehad,omdat ik geen sex mee met hem wou pffff als ik er weer aan terug denk (

Was zo erg dat ik niet eens meer naast hem wou liggen in bed.

Nu 8 jaar verder zijn we weer goede vrienden en daar ben ik erg blij ook ivm kids

Denk dat je bij jezelf na moet gaan waar de evt knelpunten zitten en probeer er idd met zn 2tjes over te praten...blijft moeilijk helemaal omdat je gevoelens voor nr.2 ook aanwezig zijn.

Nogmaals heel veel sterkte en een knuf

Lieve mensen, dank voor jullie reacties...



.@rooss toen ik een hele lieve vriendin vertelde over wat er speelde in onze relatie schrok zij daar echt van! Altijd gedacht dat wij een spetterend seksleven hadden... Niet dus. De meeste mensen denken dat wij het volmaakte stel zijn en zullen in shock zijn als wij uit elkaar zouden gaan...



..ik denk dat het aanzienlijke verschil in leeftijd een belangrijke rol speelt. Voel me fysiek gewoon meer en meer aangetrokken tot leeftijdgenoten....en niet meer tot mijn man. Pijnlijke constatering maar wel waar. Terwijl ik dit tik klinkt dit zo egoistisch.....maar dit gevoel is niet van gisteren en kan ik niet langer negeren...kon ik dat maar.

Ninah komt een hart onder de riem steken voor degenen die dat nodig hebben en willen.



Ben zo blij dat ik nu, een aantal jaren verder, kan zeggen dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Voor mij nooit meer een nr 2/3. Ben zo blij met mijn huidige LAT relatie ... En als dat niet meer gaat ga ik daar gewoon eerlijk over zijn.



Hoe gaat het met Marjo? En Stew? En?? (van heel lang geleden)

Suzyq, de fase die jij nu doormaakt herinner ik me nog zo goed.

Zo moeilijk om die knoop door te hakken omdat jij ergens nog om hem geeft en hij om jou (denk ik)



Je schrijft dat je man nooit zou kunnen leven met de wetenschap van een nummer 2

Zomaar een vraag om over na te denken: zou hij wel kunnen leven met de wetenschap dat jij ongelukkig bent?

Is hij wel gelukkig zoals het gaat nu gaat?



Ik heb er heel lang over gedaan om tot een besluit te komen, vooral ook door de hele goede tijden die we samen gehad hebben.

Maar mijn gevoel had gelijk, zowel mijn ex als ik gaan nu veel gelukkiger door het leven.

Als ik je berichtjes zo lees heb je ergens al je beslissing genomen maar wacht je op het juiste moment? of de juiste manier om het aan te kaarten?



Heel veel liefs en sterkte

@francesco allereerst dank je voor je reactie....je ziet het denk ik goed...misschien heb ik al een besluit genomen maar mijn god wat voelt dat ellendig! mijn man wil mij zeker niet ongelukkig zien en wil me de ruimte geven van een nr2 maar niet in ons huwelijk. We houden echt van elkaar..hij kan een nr2 niet aan en dat begrijp ik ook heel goed. Ik vind ook dat ik dat niet van hem kan verwachten.....zou willen dat ik al een half jaar verder was.... Het idee van alleen doorgaan beangstigt me enorm....niet op zijn minst vanwege ons kind..

Ha die Ninah! Fijn te lezen dat je nu een fijne relatie hebt lieverd. Ook hier zal een dag komen dat ik alle twees en dries over het hek gooi.. maar nu geniet ik er nog even van

Suzy, ook ik heb een kind, niet heel jong meer, maar denk je dat kinderen geen voelsprietjes hebben waarmee ze voelen dat papa en mama niet zo blij zijn?

Die van mij, hoe stoer ook, kreeg even tranen in zijn ogen maar was niet verbaasd en gaat nu relaxter door het leven dan voorheen.

Natuurlijk is het voor iedereen moeilijk, maar ik kan alleen voor mezelf praten natuurlijk, maar op een gegeven moment was het zo'n opluchting dat ik toch de knoop doorgehakt heb.

Ik kan me heel goed inleven in je situatie suzy! Ik heb ook in deze fase gezeten. Terwijl ik toen nog geen echte nr2 had. Wel gevoelens voor een ander. Door omstandigheden is het contact met die ander verbroken. Ik heb een paar weken oprecht liefdesverdriet gehad en ben daarna uit het dal gekrabbeld. Tegelijkertijd werd mijn gevoel naar nr1 ook weer een stuk positiever. Ons sexleven is eigenlijk beter dan ooit.....ik heb alleen wel een nr2 nu! Dus misschien steek ik ook mijn kop wel in het zand!

Mij lijkt het ook zo werken. Als je een nummer 2 hebt, wordt de seks met je nummer 1 ook beter, omdat je daar minder eisen aan stelt of minder druk op legt. Ironisch

@ All, alle mooie woorden ten spijt moeten jullie me toch uitleggen hoe je bedoeld dat je nr. 1 dé man of vrouw van je leven is en je er een nr. 2 bij hebt. Ik doel dan ook wel op de situaties die daar mee van doen hebben. Laat daarbij even buiten beschouwing of je een nr. 2 voor de lust hebt of een open relatie hebt met wederzijdse toestemming (wat niet betekend dat je relatie met nr 1 dan geen gevaar loopt). Als je dus echt verliefd word op nr. 2 en je van hem gaat houden en een diepaande relatie hebt hoe kan je dan zeggen dat je nr. 1 nog alles voor je is? Ik ken mensen die absoluut van 2 mensen heel veel kunnen voelen, maar hoe eerlijk ben je naar jezelf als je naast je relatie met die man of vrouw van je leven er ook nog een ander op nahoud?



Ik zag hier een paar dagen geleden een bericht van Aphro langs komen waarbij haar nr. 1 er achter gekomen was dat ze een nr. 2 had, haar hele wereld ging op de kop en bijna iedereen hier liet het links liggen, gaf er geen aandacht aan .Ik denk dat dat komt omdat het de grootste angst is voor de meesten hier, niemand wil dat zijn of haar geheime relatie uitkomt, hoe heerlijk de seks en de diepgang ook is met nr. 2. Het uitkomen raakt ons namelijk daar waar het t meeste pijn doet. Hoe eerlijk zijn we naar onszelf als we een nr. 2 hebben en dit verzwijgen voor onze nr. 1? Mag je dan niet stellen dat er een heleboel aan je relatie mankeerd en niet een klein beetje? Ik heb daar zelf mee te maken gehad, niet in het betrappen maar een vermoeden gevoed door derden, ik stond echter wel op stel en sprong buiten de deur en was nog semi beledigd ook terwijl ik het toch echt zelf was die het vertrouwen had beschaamd, om wat voor reden dat ook was.



Ik schrijf dit niet als veroordeling maar merk gewoon steeds dat dit me triggert, ik zit inmiddels in een heel andere situatie en ik ben van mening dat als je zo iets essentieels te verbergen hebt in je nr 1 relatie (uitzonderingen daar gelaten) je de basis ingrediënten van een goede relatie mist. Die basis was bij mijzelf ook zoek, eerlijkheid en vertrouwen in elkaar is essentieel in een relatie. Als je dat mist kom je op een breekpunt, een spoor waarvan je niet weet waar het heen gaat. Op dat spoor zal je veel verdriet en pijn treffen, voor jezelf en de anderen om je heen. Ik realiseerde mijzelf, achteraf, dat ik het alleen aan mijzelf te danken had, ik nam afstand van mijn nr. 1 en wilde er niet meer voor werken. Ik duwde haar weg door te liegen en voor mijn belangen te vechten in plaats dat ik nog voor mijn relatie wilde vechten. Dat is ook een keuze trouwens, alleen had het zoveel respectvoller kunnen gebeuren.



Ik schrijf dit niet om te veroordelen (jahaaaa Rooss wéér een excuus van die vent met die Jurruk ). Het is misschien ook meer een bericht aan mijzelf om te reflecteren, wat ik al maanden doe overigens. Ik doe dat ook omdat ik weet dat, in welke relatie dat ooit weer mag zijn, ik me nu ook weer zal tegenkomen en ik iets essentieels aan mijzelf zal moeten veranderen om die wel te doen slagen én gelukkig te zijn. Voor wat mij betreft zal dat eerlijkheid zijn en betrouwbaarheid, ik zal niet weer mijn kop in het zand steken. En dus zal ik ook geen nr.2 meer toestaan in een relatie, in elk geval niet in de context van niet besproken en met wederzijds goedvinden... Ik lijk de goedheiligman wel...

hmm als je partner je lusten niet deelt en jij die wel nodig hebt, moet je dan je relatie maar verbreken? Je hebt zo veel meer met je nr1. Dat de seks het net niet is, is dat dan een reden om alles maar weg te gooien wat je hebt met een nummer 1?

Ik begrijp je heel goed, ik was alleen een stap verder als dat jij aangeeft en een aantal andere posters hier die ook deze problemen hebben of hadden. Je moet ook mijn hele verhaal goed lezen want ik maak een onderscheid tussen de "lust" relaties met nr 2 en de open relaties ten opzichte van de stiekeme relaties met een nr. 2 met meer als alleen de lust. Je antwoord is dus eigenlijk niet relevant op mijn posting.



Als je me persoonlijk vraagt wat ik van jouw posting vind dan vind ik hem egoïstisch, wat als jouw nr 1 na een aantal maanden bij jou aankomt met de mededeling dat er een ander is waar ze veel meer mee deelt als de lust? Dan wil ik graag zien of jouw posting nog net zo nuchter is als de posting van net... Daarnaast kan dat voor jou wel op deze manier interpreteerbaar zijn maar voor wie zegt dat het voor de nr 1 in jouw relatie ook zo is?



Ik speel soms graag advocaat van de duivel...

Ik wilde me niet beperken tot lustrelaties.

Ik vat dat laatste op als dat jij je partner heel goed kent, is dat dan wederzijds zo, want als dat zo is snap ik het probleem niet dat je dit stiekum zou moeten doen. Daarnaast ken ik ook jouw situatie niet en is het voor jou misschien wel allemaal heel anders en hebben jullie een open relatie. Maar goed dan is mijn hele posting van daarnet niet relevant...



Daarnaast is wat ik schrijf ook een reflectie op mijzelf de afgelopen maanden en het feit dat ik het idee heb dat er meer zijn die deze gevoelens ook eigenlijk wel hebben. Het zegt niet dat mijn reflectie op iedereen toepasbaar is...

Ik snap je reflectie ook en denk zeker dat die op veel mensen toe te passen is. Ik wilde alleen tegengeluid laten horen.



Wij kennen elkaar heel erg goed ja.