Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet

@Lobelia

Ik weet natuurlijk niet wat je precies voelt... Ik weet van mezelf toen ik een date had ik opeens super veel aan ex dacht en daarmee dus gelijk concludeerde dat ik nog lang niet over hem heen ben (helaas...)....

Tijdens mijn vorige relatie heb ik ook wel eens aan mijn daarvoor vorige ex (?!snappie) gedacht, maar niet bepaald met enig gevoel maar meer hoe wij het toen hadden.



Ik heb ff een remi gevoel....BAH! Heb ex vorige week nog gezien. Beter is geen contact meer.. Maar goed, ik kan hem ook niet helemaal volgen. Nog steeds weet hij niet of hij de juiste keus heeft gemaakt. Naar mijn inziens moet dat toch een keer duidelijk worden... Ik ben belangrijk voor hem, hij houdt van me en hij twijfelt aan zijn keuze. Toch is er onvoldoende draagkracht er weer een relatie van te maken....

Jaaaaaaaaaaajaaa. Het zou voor mij iig een stuk makkelijker zijn als ie gewoon zou zeggen dat ie niet meer van me houdt.

Meiden, wat is het heerlijk om deze topic te lezen. Heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben die helemaal gek wordt. Het doet me ook vooral erg goed om te lezen dat het vanzelf slijt.

Sinds afgelopen week is mijn relatie van 1,5 jaar verbroken.

Huilen, huilen, huilen natuurlijk, En nog meer huilen omdat ik bij hem geen traan zag! Hij was nooit een ster in het uiten van emoties, maar ook nu geen traan.... ik ging kapot! En nog steeds als ik eraan denk!



Na een paar dagen voelde ik me eigenlijk wel opgelucht dat het besluit was genomen... tot ik ineens een foto op zijn hyves zag. Hij had altijd een hekel aan hyves, hij vond het walgelijk, verschrikkelijk en dom. Hij hield z'n profiel voor dood, geen info, geen foto, niks.

Tot nu! Ik was kapot toen ik zijn beste foto zag schitteren op z'n profiel. En netjes zijn woonsituatie ge-update naar 'Alleen'.



Wat is het toch verschrikkelijk om liefdesverdriet te hebben. En wat is het heerlijk om dat hier gewoon op een forum te kunnen dumpen!

Hallo meiden,



wat heerlijk om te lezen dat het weer goed komt, dat heb ik nu echt even nodig.



Ik ben van nature echt een optimist en herken mezelf nu helemaal niet terug. Al 8 jaar samen, eind mei de sleutel van ons koophuis gehad en nu is het over.

Eerst zei hij dat zijn gevoel net goed zat, nu blijkt hij het met een hele goede vriendin van mij te hebben.



Dus naast de man van mijn leven ben ik ook m'n beste vriendin kwijt.

Maan86 & Kittepit; Welkom, helaas...

Hopelijk hebben jullie wat aan dit forum. En inderdaad, het slijt écht! Ik probeer maar elke keer in te zien wat ik WEL heb en niet wat ik NIET heb... Moet dan wel een aantal keren herhaald worden :-S



@kittepit...Damn, zacht uitgedrukt is jouw situatie zwaar bagger...

Alle nieuwe meiden "welkom"...

Ik heb er heel veel steun aan om hier te lezen en te schrijven!

En echt..achter de wolken schijnt de zon..Al duurt het even voordat ie tevoorschijn komt!



@Lobeliä: Ik kan me best voorstellen dat dat moeilijk is!



Knuffel voor iedereen!

tjee.. wat een boel geschreven alweer..



@lobelia, krabbel je even terug? maarre.. wat tof dat je iemand leuk vindt! Volgens mij is het heel normaal dat je die gevoelens hebt, ik ben zelf steeds aan het vergelijken, ook al zo dubbel. Geniet ervan!



Nieuwe meiden welkom en wat een rotsituatie inderdaad kittepit.

@Maan, dat van die hyves herken ik. mijn ex heeft me net weer toegevoegd (had eigenlijk moeten weigeren) maar doet er niks mee en is op een andere community gegaan. Daar heeft hij vervolgens vrienden die hem helemaal niet meer willen zien voor uitgenodigd en mij niet. Maar één conclusie, ik sta niet meer in zijn mailadressen, au! maar ja, ik had hem ook niet moeten geloven dat hij vrienden wilde blijven.



Verder gaat het eigenlijk best wel! De opleiding is erg leuk, kijk er echt naar uit om weer te werken.



@pien, mijn relatie is sinds 25 april uit, waren vijf jaar bij elkaar en woonden vier jaar samen.



Knuf!

@eefje. sorry had telkens als ik op hyves zat mijn agenda niet bij me, nu weer niet (zit op mijn werk) maar heb volgens mij eind september (laatste weekend en die maandag) drie dagen achter elkaar vrij (en in het weekend, want volgens mij heb jij ook weer dingen door de weeks)



Ik vind hem echt wel heel leuk en kan genieten van de aandacht. Bovendien is het echt een superschat. Hij weet van de situatie en weet dat ik (nog) niet alles kan geven. Toen ik vroeg of hij het erg zou vinden als hij daar misschien nog wel een half jaar op zou moeten wachten zei hij, ik wacht een jaar als het moet. Als ik een relatie nu niet trek vind hij het prima voorlopig alleen nog maar te daten en hij praat, over mij en mijn gevoelens oven hem en zijn gevoelens en zorgen. Bijna te veel dat zelf ik (die alles altijd uit wil diepen) wel eens denk van, man ik geloof het nu wel.



Daarnaast kwam ik tussen mijn cd's een van de lievelings cd's van ex tegen. Ook had ik nog post van hem gekregen. Ik mail hem super zakelijk, ben toch in verwachting op reactie, hij mailt zakelijk terug, ben toch bezig met reactie. Dus ik ben er nu zelf ook echt wel van overtuigd, geen contact is nu echt nog het beste. Zodra het me echt niet meer kan schelen ben ik misschien klaar voor contact maar dan kan het me niet meer schelen dus, welkom in de normale wereld als een ex eenmaal je ex is, is hij niet meer in je leven.

Voor mij nieuw maar wel heel helder.



Het gaat steeds iets beter, en iemand erg leuk vinden helpt zeker supergoed.





Kusjes voor iedereen die dat gebruiken kan of ze gewoon hebben wil, lobelia

Hallo allemaal,



ik ben weer terug.



@pien, niet schuldig voelen hoor over het zoenen(ik begrijp het wel trouwens) het is al gebeurd, en als je t echt niet leuk vindt, dan gewoon even niet meer.



@lobelia wat spannend, daten. Goed dat je gezegd hebt van het rustig aandoen, en wat fijn dat hij dat ook accepteert! ik hoop dat het je goed doet allemaal



Verder heeft OM me allemaal belachelijke facebookberichten gestuurd. SOrry hoor, maar stuur een mail ofzo, facebookberichten?!

Had meneer ook nog zijn profielfoto veranderd in de foto die het wijf(waarmee hij het gezoend had) had gemaakt 2 minuten voor ze gingen zoenen. Hoe ongevoelig kan je zijn. En toen ik er wt van zei was het "maar een foto" en "stalkte ik hem op facebook"

ehm jij stuurt mij een berichtje, dus dan zie ik je foto, en we wisten allebei van het bestaan van die foto af...Hij is zo'n klootzak! Ik heb hem de huid volgescholden.Ik heb er genoeg van, stomme berichtejs dat hij het allemaal niet weet omdat hij al 5 dagen dronken is. Weet je wat, ga jij even lekker ooit afkicken , dan praten we misschien ooit nog met elkaar! ZO!

@ eefje, over dat vrienden blijven idd, is dat een soort ding dta in het mannenhandboek voor dumpen staat ofzo. Dat je dat dan zegt, maar daarna dat gewoon niet doet. Of is dat sowieso manneneigen, wel a zeggen maar gewoon vrolijk b doen

Heeej meiden,



Nou het is even stil geweest hier, maar ik heb weer genoeg te vertellen. Spreek mijn ex nog regelmatig, maar nu weer even andere zorgen aan mijn hoofd. Woon dus weer bij mijn ouders, zoals de meesten van jullie wel weten. Heerlijk, nog even doorstuderen en weer even die rust.... Forget it! Mijn ouders gaan inmiddels voor de DERDE (!!!!!!) keer scheiden Shitzooi! Heb nog geen details, maar het huis wordt verkocht en ze gaan waarschijnlijk allebei verhuizen... pa naar t zuiden, moeder richting noorden. Verdomme....

@spannend, wat ontzettend moeilijk voor je, ook nu je al niet helemaal optimaal in je vel zit. Ik weet niet zo goed wat ik kan zeggen behalve sterkte...Weet je waarom ze voor de derde keer gekozen hebben om zonder elkaar verder te gaan? Als in, kan je het begrijpen, hoe moeilijk het ook is natuurlijk, of is het nog allemaal erg onduidelik?



Ik werd net wakker uit een van de toppers in mijn nachtmerries allertijden. OM was terug uit engeland, vertelde me dat hij al een half jaar vreemdgegaan was in onze relatie, dat het meisje waarmee hij gezoend had hem toch ook echt had gepijpt, en dat hih haar had opgezocht in engeland(zij is dus ook terug naar engeland nu, en ze wonen 10km van elkaar ofzo), haar had geneukt, en nog een ander tijdens zijn vakantie. Het voelt nu zo echt, en ik had vorige keer toen hij met haar zoende ook een voorgevoel. het is KUT

Mag ik ook even gezellig meedoen hier? Hoewel het een met de meeste van jullie onvergelijkbare situatie is, ik lees dingen over 5 jaar, 8 jaar.... Maar ik vind het ook weer zowat om een heel nieuw topic te openen, dus toch maar hier.

Hoewel ex (dan toch maar..) en ik elkaar pas een half jaar geleden tegen kwamen, en ik 'm in de afgelopen 3 maanden maar 1 keer heb gezien, is 't verdriet toch heftiger dan ik ooit heb meegemaakt (sterker nog, dit is de eerste keer dat ik 'gedumpt' ben in al mijn 29 jaar)



In't kort: Ik ben nooit erg van de relaties geweest. Een maandje of 3, hooguit 5, en dan had ik het wel weer gezien met het vriendje in kwestie en was ik weer jaren vrijgezel. Een half jaar geleden had ik een date met ex, en dat was nogal raak. Vreselijk leuk en fijn gehad samen, alles heel relaxed en vertrouwd en toch heel verliefd, Moosey was nog nooit zo blij geweest met een kerel. Tot-ie een paar dagen achter elkaar niets liet horen, niet op telefoontjes reageerde en ik 'm een mail stuurde met iets als 'Kom nou maar vertellen wat er is, want dit trek ik niet'. En hij kwam, en we hebben eerst een kwartier samen zitten janken zonder dat hij nog maar iets verteld had en uiteindelijk kwam eruit dat-ie z'n ex was tegengekomen en dat bleek (uit z'n gevoelens dan dus) dat-ie nog helemaal niet over haar heen was. Uiteindelijk afgesproken dat we een maand geen contact zouden hebben, ik heel verdrietig, en na die maand bleek dat het in elk geval niets meer werd met de ex, maar verder was-ie nog erg in de war.



Ondertussen zijn we in totaal 3 maanden verder, waarin ik telkens weer opleefde bij mails, en telkens weer in een gat stortte bij een tijdje geen mail. Uiteindelijk ben ik boos geworden en heb ik iets gezegd als 'Als je echt zo graag bij me wilde zijn, dan wist je dat zo ondertussen wel weer'. Waarvan hij weer in de stress schoot en voorstelde om gewoon wat leuks te doen samen. Wij 2 weken geleden een dagje naar Artis, en het was meteen weer super. 't Is niet eens dat ik zo verliefd ben op hem (ook wel natuurlijk) maar vooral op hoe we samen zijn, we zijn echt enorm leuk met z'n 2en. Ik moest bijtijds weer weg, nog vreselijk geknuffeld, en ik liep even later te huppelen door Amsterdam.



Later weer mailcontact, waarin hij aangaf het echt super gevonden te hebben om me bij zich te hebben etc, máár..... dat-ie nog steeds niet over de ex heen is! Ik weer in een gat, en nu is het ook wel genoeg geweest. Ik heb dinsdag een mail gestuurd (ik wéét het, bellen zou zoveel beter zijn, maar ik ben laffer in deze situatie dan ik mezelf ooit voor mogelijk heb gehouden) dat ik vind dat we er nou eens uitgebreid over moeten praten omdat ik een knoop moet doorhakken, omdat ik niet zo door kan blijven modderen. En ik wil nog wat dingen weten van 'm (lees: Ik geef je nog één kans om te zeggen dat we het wél gaan redden samen)

Sindsdien heeft-ie niet gereageerd. Dat komt nog wel, en ik weet dat het feit dat-ie niet reageert betekent dat-ie er vreselijk mee in z'n maag zit, maar ja, wat moet ik anders? Ik kan niet nog langer wachten en hopen en weer in een gat vallen en d'r weer uitklauteren en wachten en hopen, da's niet goed voor me.



Maar 't is verdomme wel de leukste man die ik ooit heb gehad, en ik mis 'm, en ik wil gewoon dat-ie nu op de stoep staat en zegt dat-ie niemand anders wil dan mij





Sorry voor het lange verhaal, en Spannend en Yellowlove en anderen, sterkte!

Kutdag... ik zie ex vanavond, is definitief afscheid... hij gaat zn zooi hier verkopen en verhuist over 2 weken naar Gran Canaria. Au....

@ Moosey: ahhh wat klote voor je... pfff... mannen... ik zag ergens weer toch stiekem licht aan t eind van de tunnel, maar ja... Gran Canaria... gaat niet werken.

Pfoeh, veel definitiever dan dat krijg je't inderdaad niet, Spannend....

Grrr en mn beste vriendin gaat zondag voor een half jaar naar Aussie.... lekkere timing alles bij elkaar zeg!

Even een knuffel voor jullie allen!

Ik schaam me bijna dat ik mijn kutgevoel ook liefdesverdriet noem als ik jullie verhalen zo lees.



@Moosey: Volgens mij hoeft het voor het gevoel helemaal niet uit te maken hoe lang je een relatie had. Nou ja, het is wel anders natuurlijk, er spelen dan ook hele andere, en veel meer dingen mee.

Maar ook na korte tijd kun je al veel voor iemand voelen. Ik ben dus nu ook na een maand nog steeds niet heen over een man die ik maar 1,5 maand gedate heb. Komt bij mij ook wel door een erg on-af gevoel. Ineens was het over (van zijn kant), terwijl ik juist nog zoveel aan hem had willen ontdekken, en zoveel van mezelf had willen laten zien.

Bij mij is het nu zo dat we elkaar totaal niet meer spreken/smsen of wat dan ook. Hij wou nog wel vrienden blijven, maar dat zal 'ie inderdaad wel uit het mannenhandboek voor dumpen hebben gehaald. En eigenlijk is het voor mij ook wel beter zo. Want als ik jouw verhaal zo lees... elke keer toch weer een opleving van je gevoel, elke keer toch weer die hoop... dan is het gat daarna weer zoo vreselijk diep! En ik merk dus dat het zelfs zonder contact al zo moeilijk is om er los van te komen! Ik voel me echt een muts soms! Ach, het slijt al wel een beetje, maar veel langzamer dan dat ik vind dat het moet gaan.



Misschien zeggen meer mensen het tegen je Moosey: het is beter om zelf het contact met hem te stoppen. Niet meer wachten op zijn grillen, zijn mailtjes, het aantrekken en afstoten dat 'ie doet. Het maakt je gek, toch? Eigenlijk zou je hem die ene kans helemaal niet moeten willen geven. Dat zou beter zijn. Maar ik kan me je gevoel zo goed voorstellen!

Ik wil ook niets liever dan dat 'ie nu hier op de stoep staat, huilend in mijn armen vliegt en me terug wil. Maar tegelijk weet ik ook dat het beter is nu. Dat het echt een verschrikkelijk leuke man was, maar dat ik toch niet echt gelukkig met hem had kunnen worden.



Gevoel en verstand he... als die nou eens op één lijn te krijgen waren.............





@Spannend, jij krijgt wel alles tegelijk op je brood zeg. Sterkte vanavond!

En dan ook nog je beste vriendin zo'n eind bij je vandaan? Kunnen jullie wel veel bellen/mailen?



@Yellow: Wat kunnen nachtmerries soms naar echt voelen. Dan heb je de hele dag een kutgevoel om iets wat niet eens echt gebeurd is. En de realiteit is al erg genoeg, wat een gedoe met dat faceboek gebeuren enzo... pfffff

Lang getwijfeld of ik hier zou reageren. Heb vanmiddag nl praktisch het hele topic gelezen (sommige berichten gescand). Weet alleen niet of ik hier (al) thuishoor.



Op dit moment heb ik zeven jaar een relatie, waarvan zes jaar samenwonend. Vanuit huis gaan samenwonen en achteraf had ik eerst op mezelf moeten gaan, maar ja, je bent jong en verliefd en hij had al een appartement (waar ie al twee jaar woonde).



Anyway, we hebben onze dips gehad, 1x door zijn overspannenheid, 1x door mijn werkshit waarin ik verdronk en 1x gewoon omdat hij niet wist wat hij wilde. We zijn hier altijd weer bovenop gekomen, maar stiekem is het bij hem blijven sluieren. Oh ja, ik ben zelf in de tussentijd verliefd geworden op een ander, of dacht dat te zijn, een ex voor wie ik een zwak had en die iets heeft dat vriendlief niet heeft. Maar goed, dat heb ik voor mezelf een plek kunnen geven en wat mee gedaan.



Maar goed, laatste tijd was ik niet zo happy en kon dat niet goed plaatsen. Had te maken met werk, met stroeve band met ouders en daarbij gepaarde teleurstellingen. En ik had het gevoel 'Er is meer', en dan doel ik niet op mijn relatie, maar het leven an sich. Leuk werk is leuk, lieve vrienden, goede partner, luxe leven; maar het bestaat toch uit meer? Ik kon dat niet echt plaatsen en was daar voor mezelf mee bezig. Tegelijkertijd bleken die dips dus nog te sluimeren bij vriendlief en dat kwam eruit toen we een weekend weg waren. Hard, dat kwam het zeker aan. Maar ik was zelf ook niet gelukkig, dus dacht 'Hier moet ik wat mee doen'. Veel gesprekken gevoerd met mijn beste vriend (prive psycholoog ) en mijn vriend uiteraard en kwam er wel achter waar het schort.



Heb je even voor een waslijst? Na ja, grootste obstakel is altijd mijn onzekerheid geweest. En ik heb dat altijd geprobeerd te verhelpen, maar heb nooit gekeken naar de oorzaak. Ik dacht dat ik het op de manier zoals ik het met eerdere dips deed, goed deed. Schijn bedroog, ik deed aan symptoombestrijding. Het echte probleem? Dat is een lage zelfwaardering. Ik haal de waardering uit wat andere van mij vinden en niet wat ik zelf vind. Dit heeft te maken met mijn (overigens niet slechte) jeugd, maar dat terzijde. Ik merkte dat veel problemen in mijn relatie daar mee samenhangen. En ik word er het meest ongelukkig van, maar vriendlief dus ook.



Daarbij ben ik erachter gekomen dat er bepaalde dingen scheef zijn gegroeid. Iets waarbij ik eerder niet stilstond. Hij is zeker van zichzelf (althans zo komt ie over, ik vraag me het stiekem nog een beetje af), ik ben onzeker. Hij kan zichzelf daardoor 'ophemelen', ik kan dat niet en mijn onzekerheid wordt extra benadrukt. Ik kruip in mijn schulp. Hij is perfectionist tot in de puntjes, ik ben (onzekerheid) bang fouten te maken en koppel dus snel dingen bij hem terug als in 'Vind je dit een goed idee?'. Onzin, want ik kan het allemaal best zelf en dat heb ik de laatste weken gemerkt qua kracht. Maar goed, ik doe het wel, om te voorkomen dat ik het in de ogen van de perfectionist verkeerd doet. Klinkt negatief, niet zo bedoelt, hij doet dat ook niet met opzet, en is/was zich niet bewust van dit alles. Toen ie me leerde kennen, was ik lekker gek. Ben ik nog steeds, maar doe niet even snel mijn ding op mijn manier. Wil te graag dat hij het goed vindt. Terwijl; als ik gewoon mijn ding doe, vindt ie het praktisch altijd prima. En juist fijner!



Tevens ben ik gewoon conflictvermijdend. Hij zegt alles wat hem dwars zit aan mij (gaat mijn ego weer, ook al bedoelt ie het opbouwend), ik denk 'Ach, hij mag dan wel zus en zo doen en ik mag dat niet fijn vinden, maar er zijn nog zoveel andere goede punten'. En dat is scheef gaan groeien; ik denk onderhand dat ie niets goed aan me vindt (hoewel ik weet dat dat onzin is, anders was ie niet al zeven jaar met me samen), hij denkt dat ik hem ophemel. Enige manier is dat ik eens mijn bek opentrek als ik iets als niet fijn ervaar. Hoe weet hij anders wat er in me omgaat? En ik kan makkelijk praten, maar oh wee als het te dichtbij komt



Anyway, ik heb dit dus heel erg voor mezelf op een rij gezet de afgelopen weken, gedeeld met hem en ik dacht echt dat het de goede kant op ging. Ben niet naief, wist dat we er nog steeds niet zijn, maar als ik merk dat ie nog steeds op Funda naar huisjes kijkt (die ie noooooit alleen kan betalen ) geeft me dat een goed gevoel en als ie dan zegt 'Dan kunnen we later een hond nemen', dan heb ik hoop. Niet gek toch?



Gisteravond had ie echter opeens een dip. Hij zag het niet meer zitten. Dat 'Ik weet niet of dit het is'-gevoel sluimert maar bij hem rond. Ik denk dat het in zijn situatie niet gek is dat ie dips heeft (had ik zelf ook toen ik verliefd was op die ander), en ik weet ook dat ie ups heeft (vertelde ie maandag). Ik wil dat hij die ups vasthoudt, maar van huis uit kijkt hij altijd naar de negatieve dingen en die overheersen dan.



Ik ben bang hem kwijt te raken, en heb dit topic vanmiddag met tranen in mijn ogen gelezen. Oké, hij is niet mister perfect, hij zal ook aan dingen moeten werken als hij wel besluit met me door te gaan (heb ik gisteren ook gezegd), maar ik wil hem niet kwijt. Ik deel 1/4 van mijn leven met hem en dat is de meest fijne (en vooral rustigste) periode uit mijn leven. Hij is diegene aan wie ik denk als ik wakker word, hij is diegene met wie ik kan lachen, als ik thuiskom ben ik blij... En nu ben ik alleen thuis en vraag ik me af hoe lang dit huis mijn thuis nog is, of moet ik binnenkort iets anders zoeken...



En dan is er maar een optie; een huis kopen. Ik ga no way naar mijn ouders (qua band en praktisch niet haalbaar), heb ook geen vrienden die ik er mee wil belasten en wil dan gewoon ook echt een eigen plek. Maar ik ga dat niet 1,2,3 doen. Ik wil niet dat ie dan na een paar maanden denkt 'Shit, ik mis haar toch', en dat ie mijn leven weer overhoop haalt. En daarbij: de eerst uitbarsting was een maand geleden. Ik had toen bijna verwacht dat het binnen no time uit was. Het is een maand geleden inmiddels en de rust was wedergekeerd. Is dit niet gewoon even een dip...?

Brr, en twijfel/onzekerheid is het allerergste, zo slopend! 'k Zou je nog niet te druk maken over huizen enzo, Onzekerheidje, eerst maar eens zien hoe het loopt. En als je een huis kunt kopen, kun je ook vast wel een paar maandjes huren in de particuliere sector ter overbrugging, toch? Ik hoop dat het gewoon een dipje is en dat-ie het heel snel inziet



@Mozza: Thanks. En tja, ik weet het. Als het iemand anders verhaal was geweest, had ik al 10 keer geroepen dat diegene ermee zou moeten kappen, je wilt toch iemand die 100% voor je gaat? Maar als iemand dan zo leuk is, dan ga je toch denken in termen als: Eerst maar eens zorgen dat-ie inziet dat-ie me niet kwijt wil, en die 100% die komt dan vanzelf wel weer. Ofzo. Grr. Ik vind 't zuur, die ene keer in m'n leven dat ik eens weet wat ik wil, wil hij niet. Nou ja, misschien ook wel m'n verdiende loon voor de harten die ik gebroken heb, karma ofzo

@ Moosey: Das hier (waar ik woon) dus onderhand nog duurder. Kan mijn kop in het zand blijven steken en het liefst doe ik dat ook, maar natuurlijk heb ik dat al uitgezocht... Ik word er wel onwijs verdrietig van. Ik ben hier heen gegaan voor hem en de stad is mij lief geworden, ondanks dat ik er niet veel mensen heb. Heb heel lang ook problemen met schoonfamilie gehad, was ze liever kwijt dan rijk. En nu gaat het zo goed, dat ze echt familie voor me zijn. Ook hen wil ik niet missen! Ik wil niet alleen in een woning zitten, waar ik wel naar huis ga, maar niet thuiskom. Ik wil gewoon hier op de bank blijven kruipen, onze bank. En in onze slaapkamer slapen, de slaapkamer die we net een paar maanden geleden helemaal hebben opgeknapt.



Ik kan er door bepaalde dingen ook niet bij dat het echt al die tijd is blijven sluimeren. Niet bij hem bewust in elk geval, want dan had ie niet meer geinvesteerd in de toekomst. Voorbeeld: eerder dit jaar een auto gekocht, deels afbetaling waar je dan wel twee jaar aan vast zit. Nog gevraagd: "Ik wil het graag maar alleen als je echt zeker weet dat je met mij verder wilt" (in navolging van een eerdere dip). Dat wist ie 100% zeker. Hij kan niet goed liegen, dan wordt zijn stem mat en merk ik dat ie het niet meent. Dus dit was oprecht! Hoe kan het dan zo omslaan?



90% van het jaar gaat het goed in zijn hoofd, dan krijgt ie kortsluiting en is het mist. En ik dacht na de vorige keer echt dat er voor hem dingen veranderd waren. Dat ie inzag dat een relatie nooit 100% perfect is, dat het een utopie is dat het na zeven jaar nog steeds spannend blijft. En toch valt ie meer in die 10% terug en klamt ie zich daar aan vast. En ik wil dat niet meer. Ook gedacht zelf de stekker eruit te trekken, maar daarvoor hebben we nog teveel goeds...



Ik heb jouw verhaal ook gelezen Moosey en ja tegen een vriendin had ik dat ook gezegd: kappen! Maar is zo makkelijk als buitenstaander he?

Ik moet zeggen: slijten gaat met ups en downs. Zo kapot was ik maandag nog, inmiddels kan ik dit bericht zonder tranen typen. Maar gisteravond had ik wel weer een domper, wist echt niet meer wat ik moest. Zit hier alleen in het huis van mijn ouders en had niemand om te bellen. Heb m'n ex toen maar gebeld. Heb 'm een half uur aan de telefoon gehad, voelde wel goed. Maar had eigenlijk helemaal niet gewild dat het goed voelde... voelde weer zo vertrouwd....



Wat ik alleen zo vreemd vind: ik kan het hele gevoel van 'houden van' niet meer vinden. Heb het idee dat het ergens in een grote betonne bunker zit, zo voelt het ook... Ik voel nog wel wat, heel veel zelfs, maar het voelt raar dat ik dat fijne 'houden van'-gevoel niet meer kan vinden.

Mijn ex zegt ook dat hij zijn 'houden van'-gevoel kwijt is.

Is dat normaal? Ik vind het echt een hele vreemde gewaarwording. Dit is eigenlijk mijn eerste echte liefdesverdriet, maar had er toch een heel ander gevoel bij voorgesteld...

Oh ja, nog een toevoeging; ik heb ook een gevoel van onrecht. Eindelijk weet ik waar de problemen in het verleden vandaan komen. We hebben het 'verkeerd' aangepakt. Feitelijk was het niet verkeerd, want we dachten dat we het goed deden... Maar goed, nu weet ik hoe het moet. Ik ben er van overtuigd dat het ook kan en dan krijg ik misschien de kans niet...



En ja, dan kan ie zeggen er zijn eerder kansen geweest, maar ok hij heeft die niet goed aangegrepen.

Maan86: heb dus niet alle berichtjes gelezen. Kan je kort uitleggen hoe de situatie tussen jullie is/was?

Hoe toepasselijk:



Ik tel de uren tussen morgen en vandaag

En kom steeds weer bedrogen uit

Het duurt steeds langer voor de maan de lucht verlaat

Terwijl ik wacht, op jouw besluit



'k Probeer te raden hoe je denkt en wat je voelt

En wat je vindt van mijn verdriet

Ik hoop dat je het niet uit medelijden doet

Want zo'n relatie wil ik niet



Denk maar even niet aan mij

'k Doe het echt alleen voor jou

Want bij je zijn heeft toch geen zin

Als je niet echt van me houdt



Neem gerust nog even tijd

Anders krijg je later toch weer spijt

Of ben ik je nu al kwijt?

quote:Onzekerheidje schreef op 11 september 2008 @ 18:58:

Maan86: heb dus niet alle berichtjes gelezen. Kan je kort uitleggen hoe de situatie tussen jullie is/was?



Lang verhaal, probeer het kort te houden:



Eerste 10 maanden 'lange afstands relatie', zagen we elkaar elk weekend. Super leuk altijd,super enthousiast. Toen kwam hij hierheen (ook vanwege nieuwe baan), had 'ie een kamer... we sliepen elke avond bij elkaar, ging redelijk goed. Enthousiasme werd alleen wat minder, maar was nog gewoon gezellig. We hadden besloten samen te gaan willen wonen (we woonden allebei op een kamer). Na 6 maanden kocht hij een huis, waar we zouden gaan samenwonen. Daar is de ellende begonnen: hij heeft het altijd als 'zijn' huis gezien en heb tijdens de verhuizing veel moeten slikken. Overleggen was een formaliteit, maar het ging toch allemaal op zijn manier, want "het is mijn huis".

Toen, midden in de verhuisdip sprak hij iets af met meisje die hij van vroeger kende. Dat had 'ie voor me achter gehouden, maar ik was er achter gekomen. Zelfs toen ik 'm ermee confronteerde ontkende 'ie. Ondanks dat het afspraakje niet doorging was het vertrouwen toch wel wat beschadigd. Hij beloofde een volgend afspraakje met haar tegen mij te zeggen.

Naja, en toen hij een avond alleen op een festival was (ik moest nog een dagje werken, kwam de dag erna), had 'ie weer met haar afgesproken... Toen ik vroeg wat ie gedaan had gisteravond (geen controle, gewoon intresse) heeft ie er niks over gezegd. Ben toen ik erachter kwam gehoorlijk uit m'n plaat gegaan tegen 'm. Tent gepakt en naar huis gegaan, ik brulde toen al dat het uit was. Maar 1,5 jaar relatie vond ik zonde om hiervoor aan de kant. Hij wilde het ook nog wel proberen, maar het is niet meer goed gekomen...