Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zondag 29 september 2019 om 22:05
Wow, wat is er veel gepost ineens!
Ik zie wat berichten langskomen over liever voor jezelf zijn. Echt, doe dat! Begin klein, al is het maar even met een dekentje op de bank (echt ideaal met dit weer) een film kijken of een boek lezen. Wat lekkers erbij.
Ik heb mezelf voorgenomen om elk jaar minstens 1 dag naar het strand te gaan. En dan niet dat chaotische Scheveningen, maar een kleiner, 'huiselijker' strand. Ik merk echt dat ik daarvan op knap.
Ik had vanavond een etentje. Ik heb de halve dag in mijn badjas rondgelopen en begin van de middag heerlijk gedoucht. Wat gehobbyd, in huis wat gerommeld en opgeruimd. Zo heb ik toch nog een heerlijke zondag gehad ondanks dat ik de deur uit 'moest'.
Ik zie wat berichten langskomen over liever voor jezelf zijn. Echt, doe dat! Begin klein, al is het maar even met een dekentje op de bank (echt ideaal met dit weer) een film kijken of een boek lezen. Wat lekkers erbij.
Ik heb mezelf voorgenomen om elk jaar minstens 1 dag naar het strand te gaan. En dan niet dat chaotische Scheveningen, maar een kleiner, 'huiselijker' strand. Ik merk echt dat ik daarvan op knap.
Ik had vanavond een etentje. Ik heb de halve dag in mijn badjas rondgelopen en begin van de middag heerlijk gedoucht. Wat gehobbyd, in huis wat gerommeld en opgeruimd. Zo heb ik toch nog een heerlijke zondag gehad ondanks dat ik de deur uit 'moest'.
maandag 30 september 2019 om 13:29
Zijdehoentje schreef: ↑29-09-2019 21:27Sorry dat ik van de hak op de tak spring, m'n hoofd is even een chaos momenteel.
Wat ik momenteel heel erg mis: een dagje vrij zijn en gewoon in huis wat aan modderen. Dat je aan het eind van de dag denkt: ik weet dat ik wat nuttige dingen heb gedaan, heb ook kunnen ontspannen, maar hoe kan het dan zijn dat de tijd zó snel gegaan is... Lekker je eigen gang gaan, muziekje erbij (middels oordopjes, vind ik fijn) en verder geen mens tegenkomen. Heerlijk!
Partner zit al een behoorlijke poos thuis (wegens omstandigheden) en 't breekt me behoorlijk op. Wil er even niet te veel over kwijt, maar het breekt me behoorlijk op. Zat al te denken om een keer zelf een dagje weg te gaan. In m'n eentje naar de sauna of zo; alleen al van het vooruitzicht kan ik al genieten.
Heb je een eigen plek in huis? Een kamer waar je kunt zitten en waar je partner niet komt? Anders is dit misschien wel te realiseren. Ik snap wel dat je eigenlijk het liefst het hele huis weer eens voor jezelf zou hebben. Is je partner nog mobiel en zit het erin dat hij misschien ook een dagje erop uit gaat? Dan doe jij de volgende dag en heb je op die manier al 2 dagen achter elkaar "vrij"
In ieder geval kun je zelf gaan, goed idee! In mijn eentje naar de sauna vind ik zelf ook heerlijk. Ik ga ook wel eens alleen naar de dierentuin of zoiets. Of gewoon lekker de stad in en ergens koffie drinken.
maandag 30 september 2019 om 18:44
Ik zou misschien de logeerkamer tot 'mijn' plekje kunnen maken. En wat je zegt over 'dat partner daar niet komt' is denk ik wel een belangrijke. Ik hoop gewoon zo dat ik daarover afspraken kan maken met man, dat ik tijd voor mezelf nodig heb om het voor ons beiden leuk te houden.ñuca schreef: ↑30-09-2019 13:29Heb je een eigen plek in huis? Een kamer waar je kunt zitten en waar je partner niet komt? Anders is dit misschien wel te realiseren. Ik snap wel dat je eigenlijk het liefst het hele huis weer eens voor jezelf zou hebben. Is je partner nog mobiel en zit het erin dat hij misschien ook een dagje erop uit gaat? Dan doe jij de volgende dag en heb je op die manier al 2 dagen achter elkaar "vrij"
In ieder geval kun je zelf gaan, goed idee! In mijn eentje naar de sauna vind ik zelf ook heerlijk. Ik ga ook wel eens alleen naar de dierentuin of zoiets. Of gewoon lekker de stad in en ergens koffie drinken.
Man is gelukkig mobiel, dus dat scheelt. Soms gaat man ook ergens heen, al is dat vaak op dagen dat ik moet werken. Positief voor man dat hij erop uit gaat, voor mij zit er dan geen 'me-time' bij... En dat voelt wrang.
Het is voor mij alweer een aantal jaar geleden dat ik voor het laatst naar de sauna ben geweest. Ik wil daar graag nog een keer heen. Ik zie er aan de andere kant ook wel weer een beetje tegenop. Althans, als ik naar de sauna ga, dan ga ik liever niet op een badkleding-dag (vind ik vreselijk zitten in de sauna), dan ga ik liever naakt. Hoewel dat ook nog een dingetje is, zit 't 'm bij mij vooral in het eerste moment naakt zijn, daarna kan het me nog maar weinig schelen (ondanks mijn 'rondingen'
).*poef*
zijdehoentje wijzigde dit bericht op 30-09-2019 22:42
37.78% gewijzigd
In this mad house we must all survive
maandag 30 september 2019 om 20:41
Ik begrijp je zo goed, Zijdehoentje. Me time is tijd die je nodig hebt om op te laden, en als je dat niet voldoende krijgt, ga je langzaam aan gefrustreerd raken.
Wat jij beschrijft heb ik bij een vriendin gezien. Hij praat veel over zijn toestanden op werk, heel veel, en zijn ziekte. En vooral met haar. Hoeveel ellende kan een mens aanhoren. Het kan, voor een tijdje, maar het vreet je op.
Ik snap dat het heel lastig is, omdat je man ziek is en er meer speelt. Toch zal je hem duidelijk moeten maken dat je echt tijd voor jezelf nodig hebt. Dat jij anders ook omvalt. Wellicht ben je wat te lief?
Claimen kan ik bijzonder slecht tegen. Want het lijkt of hij zich 'op je stort', hij neemt steeds energie van je, maar hoe erg ook, jij kan zijn burnout niet voor hem oplossen.
Krijgt hij professionele hulp?
Dus ga voor de logeerkamer. Zeg dat je gaat yogaën, of mediteren, of wat dan ook. En dat hij niet zomaar binnen kan komen, dat je dan uit je concentratie bent.
Want hoe leuk dat saunaën ook is, zeker doen, maar als je weg moet vluchten om me-time te hebben, dat is echt niet goed. En ziek of niet ziek, ook hij moet begrijpen dat zijn problemen veel weerslag hebben op jou.
Wat jij beschrijft heb ik bij een vriendin gezien. Hij praat veel over zijn toestanden op werk, heel veel, en zijn ziekte. En vooral met haar. Hoeveel ellende kan een mens aanhoren. Het kan, voor een tijdje, maar het vreet je op.
Ik snap dat het heel lastig is, omdat je man ziek is en er meer speelt. Toch zal je hem duidelijk moeten maken dat je echt tijd voor jezelf nodig hebt. Dat jij anders ook omvalt. Wellicht ben je wat te lief?
Claimen kan ik bijzonder slecht tegen. Want het lijkt of hij zich 'op je stort', hij neemt steeds energie van je, maar hoe erg ook, jij kan zijn burnout niet voor hem oplossen.
Krijgt hij professionele hulp?
Dus ga voor de logeerkamer. Zeg dat je gaat yogaën, of mediteren, of wat dan ook. En dat hij niet zomaar binnen kan komen, dat je dan uit je concentratie bent.
Want hoe leuk dat saunaën ook is, zeker doen, maar als je weg moet vluchten om me-time te hebben, dat is echt niet goed. En ziek of niet ziek, ook hij moet begrijpen dat zijn problemen veel weerslag hebben op jou.
maandag 30 september 2019 om 20:45
Hij gaat weg op dagen dat jij aan het werk bent. Vraag hem dat te doen als jij wel thuis bent, zodat je echt eens tijd voor jezelf krijgt.
Het lijkt erop dat hij volledig op zichzelf gericht is en geen oog meer heeft voor zijn omgeving. En dat is op zich niet vreemd als je ziek bent, maar soms moet iemand er bewust van worden gemaakt dat de wereld niet alleen om hem draait.
Het lijkt erop dat hij volledig op zichzelf gericht is en geen oog meer heeft voor zijn omgeving. En dat is op zich niet vreemd als je ziek bent, maar soms moet iemand er bewust van worden gemaakt dat de wereld niet alleen om hem draait.
dinsdag 1 oktober 2019 om 20:24
Gisteravond hadden we het er nog over, want gister (mijn vrije dag) bleef hij maar praten een bepaald onderwerp. Althans, het zit ook voor een deel in mijn hoofd. In de afgelopen maanden hebben we in een behoorlijke rollercoaster gezeten. Niet alleen met betrekking tot hetgeen waarom man thuis zit, maar ook wegens een andere situatie. Ik kan dat onderwerp echt niet meer aanhoren. Gisterochtend had hij het over dat onderwerp, 's middags weer en 's avonds wilde hij er wéér over beginnen. En gisteravond was ik het gewoon zat. Het wordt voor mij gewoon te veel qua hoeveel hij het over dat onderwerp wil hebben. Ik heb al meerdere keren - niet alleen gisteravond - geprobeerd uit te leggen dat hij best z'n ei bij me kwijt kan, maar niet 'de hele dag' tegen me aan moet tetteren. Het lastige hieraan is dat hij mij hierin vind 'aanstellen'. We zitten hierin dus helaas niet op één lijn...Blijenvrij schreef: ↑30-09-2019 20:41Ik begrijp je zo goed, Zijdehoentje. Me time is tijd die je nodig hebt om op te laden, en als je dat niet voldoende krijgt, ga je langzaam aan gefrustreerd raken.
Wat jij beschrijft heb ik bij een vriendin gezien. Hij praat veel over zijn toestanden op werk, heel veel, en zijn ziekte. En vooral met haar. Hoeveel ellende kan een mens aanhoren. Het kan, voor een tijdje, maar het vreet je op.
Ik snap dat het heel lastig is, omdat je man ziek is en er meer speelt. Toch zal je hem duidelijk moeten maken dat je echt tijd voor jezelf nodig hebt. Dat jij anders ook omvalt. Wellicht ben je wat te lief?
Claimen kan ik bijzonder slecht tegen. Want het lijkt of hij zich 'op je stort', hij neemt steeds energie van je, maar hoe erg ook, jij kan zijn burnout niet voor hem oplossen.
Krijgt hij professionele hulp?
Dus ga voor de logeerkamer. Zeg dat je gaat yogaën, of mediteren, of wat dan ook. En dat hij niet zomaar binnen kan komen, dat je dan uit je concentratie bent.
Want hoe leuk dat saunaën ook is, zeker doen, maar als je weg moet vluchten om me-time te hebben, dat is echt niet goed. En ziek of niet ziek, ook hij moet begrijpen dat zijn problemen veel weerslag hebben op jou.
Gelukkig heeft hij therapie, alleen werkt het in mijn ogen nog niet voldoende. Dat ziet hij gelukkig zelf ook in. Ik vind het een goed idee om concrete dingen af te spreken - ook voor wat betreft de logeerkamer -, al loop ik daar nu wel tegenaan, omdat we met dit soort dingen niet op één lijn zitten.
Gelukkig is het 'claimen' al wat minder. Hij heeft een periode gehad dat hij als ik bijvoorbeeld in de keuken aan het koken was, min of meer op een paar centimeter naast me kwam staan; als ik met iemand aan het appen was, telkens vroeg met wie en wat ik aan het appen was. Sinds ik er wat van zei (en dat heeft me aardig wat strijd gekost), doet hij dat gelukkig minder.
En Blijenvrij, je hebt helemaal gelijk voor wat betreft het wegvluchten. Het is niet goed. Ik loop zelf ook bij een therapeut wegens psychische klachten en zij zegt hetzelfde. Zij raadt mij ook aan om - bij tijd en wijle - iets ontspannends te gaan doen, maar niet weg te vluchten.
Ik vind het lastig om geconfronteerd te worden met het hele proces, wat er met man aan de hand is, wat het met mij; om zelf nog positief te blijven en de energie te hebben om het een en ander op te lossen (en dat hoef ik gelukkig niet in m'n eentje te doen, al voelt dat soms wel zo). Ik vind het moeilijk om alle ballen in de lucht te houden, een balans te vinden in wat moet en wat realistisch is en ook nog oog te hebben voor m'n man, onze relatie en mezelf. Het is best wel complex en alles bij elkaar hakt er gigantisch in.
In this mad house we must all survive
woensdag 2 oktober 2019 om 17:27
woensdag 2 oktober 2019 om 18:15
Dank je ñuca. Ik weet dat het ooit goed gaat komen, al is dat gevoelsmatig nog zo ver weg; het duurt nu al zo lang.
Ik ga in ieder geval met de logeerkamer aan de slag. Eerst wil ik zelf bedenken wat voor mij zou werken (bijvoorbeeld een vast moment in de week me-time of zo), ik wil in ieder geval met man afspreken dat ik ook gewoon tijd voor mezelf nodig heb. Ik vraag me af of hij echt doorheeft dat ik op m'n tandvlees loop. In mijn beleving geef ik duidelijk mijn grens aan, al is daar misschien ook winst te behalen en dat ik het misschien beter anders kan verwoorden.
Maar goed. Ik ben 'uitbehandeld' bij mijn huidige therapeut. Klinkt ernstiger dan het is; ik ga in ieder geval naar een andere instantie voor therapie, omdat dat (hopelijk) beter aansluit bij mijn ASS. Bij mijn 'huidige' instelling hebben ze daar geen passende therapie voor.
Ik ga in ieder geval met de logeerkamer aan de slag. Eerst wil ik zelf bedenken wat voor mij zou werken (bijvoorbeeld een vast moment in de week me-time of zo), ik wil in ieder geval met man afspreken dat ik ook gewoon tijd voor mezelf nodig heb. Ik vraag me af of hij echt doorheeft dat ik op m'n tandvlees loop. In mijn beleving geef ik duidelijk mijn grens aan, al is daar misschien ook winst te behalen en dat ik het misschien beter anders kan verwoorden.
Maar goed. Ik ben 'uitbehandeld' bij mijn huidige therapeut. Klinkt ernstiger dan het is; ik ga in ieder geval naar een andere instantie voor therapie, omdat dat (hopelijk) beter aansluit bij mijn ASS. Bij mijn 'huidige' instelling hebben ze daar geen passende therapie voor.
In this mad house we must all survive
woensdag 2 oktober 2019 om 19:17
Jij mag best eens: 'Stop'! roepen, hoor. Voel je daar niet schuldig over. Geef hem de tip om van zich af te schrijven. 
Dat schijnt te helpen.
Ik zou het niet gek vinden om 'klaagtijd' te reserveren. Zo van: je mag een half uur tegen me aan klagen over dat onderwerp, en dat is het.
Ben je zelf iemand die heel duidelijk is, of vind je dat lastig?
Ik weet natuurlijk dat ik makkelijk praten heb, advies geven is nou eenmaal gauw gedaan, maar probeer meer grenzen te stellen.
Wel gek dat hij jou een aansteller vind. Dat klinkt niet erg aardig, en niet begripvol. Je kan eens vragen waarom begrip maar een kant uit gaat.
Dat schijnt te helpen. Ik zou het niet gek vinden om 'klaagtijd' te reserveren. Zo van: je mag een half uur tegen me aan klagen over dat onderwerp, en dat is het.
Ben je zelf iemand die heel duidelijk is, of vind je dat lastig?
Ik weet natuurlijk dat ik makkelijk praten heb, advies geven is nou eenmaal gauw gedaan, maar probeer meer grenzen te stellen.
Wel gek dat hij jou een aansteller vind. Dat klinkt niet erg aardig, en niet begripvol. Je kan eens vragen waarom begrip maar een kant uit gaat.
vrijdag 4 oktober 2019 om 22:24
Mijn singlevriendin vroeg me welke datum we ook weer voor het laatst hadden afgesproken. Ik noemde hem en wilde weten waarom. Dat moet ze opschrijven van haar begeleider. Wanneer ze wat met wie gaat doen. Ik zei dat niet alle afspraken zijn doorgegaan. Lees: de meeste. Ze zei dat het lastig wordt om alles bij de houden. Druk druk. Ik zei blij te zijn dat ik het niet zo druk heb. Zij vind het niet erg en vind het leuk om mensen te leren kennen. Ik vind het een kulargument om onze afspraken vaak af te zeggen.
zaterdag 5 oktober 2019 om 08:09
Dat is niet leuk, hondemens, dat mensen vaak afzeggen.
Ik moet er niet aan denken om het zo druk te hebben. Wordt al moe als ik lees of hoor hoe druk sommigen het hebben.
Nu heb ik toevallig volgende week wat afspraken gemaakt, allemaal leuk, niet zo lang ook, maar het is eigenlijk net iets te veel.
En toch houd ik mezelf voor dat andere mensen ontmoeten leuk is, anders vind ik mezelf veel te veel een kluizenaar worden.
De meeste weken heb ik geen afspraken en dat vind ik prima, en soms komt ineens alles samen.
Ik moet er niet aan denken om het zo druk te hebben. Wordt al moe als ik lees of hoor hoe druk sommigen het hebben.
Nu heb ik toevallig volgende week wat afspraken gemaakt, allemaal leuk, niet zo lang ook, maar het is eigenlijk net iets te veel.
En toch houd ik mezelf voor dat andere mensen ontmoeten leuk is, anders vind ik mezelf veel te veel een kluizenaar worden.
De meeste weken heb ik geen afspraken en dat vind ik prima, en soms komt ineens alles samen.
zaterdag 5 oktober 2019 om 12:02
Ja hier ook. Soms 3 afspraken in een week en dan weken achter elkaar niks. Ik vind mensen ontmoeten wel leuk, maar liefst wel gedoseerd en niet in drukke settings.Blijenvrij schreef: ↑05-10-2019 08:09Dat is niet leuk, hondemens, dat mensen vaak afzeggen.
Ik moet er niet aan denken om het zo druk te hebben. Wordt al moe als ik lees of hoor hoe druk sommigen het hebben.
Nu heb ik toevallig volgende week wat afspraken gemaakt, allemaal leuk, niet zo lang ook, maar het is eigenlijk net iets te veel.
En toch houd ik mezelf voor dat andere mensen ontmoeten leuk is, anders vind ik mezelf veel te veel een kluizenaar worden.
De meeste weken heb ik geen afspraken en dat vind ik prima, en soms komt ineens alles samen.
zondag 6 oktober 2019 om 17:36
Gisteren op nu.nl:https://www.nu.nl/wetenschap/6001926/he ... nodig.html
dinsdag 8 oktober 2019 om 15:28
Ja, vervelend hoe de Amerikaanse cultuur steeds verder doordringt in Nederland. Dat van die videopresentaties, vreselijk. Zo Amerikaans. Hun hele cultuur is gericht op extraverten. Hoe beter je jezelf kan presenteren en zelfs kan vertellen wat je goed kan, hoe meer je wordt gewaardeerd. Ik geloof dat er al kleuterscholen zijn waarvoor kleuters met een video moeten worden aangemeld.Blijenvrij schreef: ↑25-09-2019 22:31Hier nog een introvert. Veel herkenbare dingen lees ik.
Interessant wat je beschrijft over haptotherapie, zou iets voor mij kunnen zijn.
Ik merk dat bij sollicitaties het negatief opgevat wordt, dat introverte. Nu heb ik gelukkig een vaste baan, maar ben het meermalen tegengekomen. Even een videopresentatie maken bijv, hou toch op. Ik kan heel leuke brieven in elkaar flansen, werd vaak uitgenodigd, maar had het idee dat ik dan wat tegenviel. Zo van een vlotte brief, daar moet een vlotte persoonlijkheid achter zitten. Helaas is dat niet zo.
Ik kan er bijna een boek over schrijven.
Ik probeer tegenwoordig bij elk gesprek met mijn leidinggevende aan te stippen dat ik introvert ben, wat ik daarmee bedoel, en welke voordelen dat heeft voor het werk! Bijvoorbeeld dat ik wel iemand ben die dingen afmaakt, die goed nadenkt, niet als een kip zonder kop ergens aan begint. En bijvoorbeeld in mijn werk (o.a. vraaggesprekken) is het juist heel handig als de ánder meer aan het woord komt, en dat gebeurt vanzelf doordat ik niet haantje de voorste ben. Dus volgens mij zou het juist minder goed werken als de vragensteller zelf extravert is en veel te veel wil vertellen / zichzelf wil laten gelden. Dan zou de ondervraagde ondergesneeuwd worden of dan maar zijn mond houden. Terwijl je taak juist is om die zoveel mogelijk te laten vertellen.
Ook leg ik wel eens uit dat lang niet iedereen "een borrel" als beloning voor een afdeling, een leuke beloning vindt. Er zijn zat mensen die liever een waardebon krijgen ofzo. En dan wijs ik ook op andere introverte collega's die bij een borrel altijd zo snel mogelijk weg zijn.
Ik merk langzamerhand dat mijn leidinggevende er wel meer begrip voor krijgt. Inmiddels heb ik een nieuwe leidinggevende die me helemaal prima vindt zoals ik ben, ook al is ze zelf hartstikke extravert. Dus het ligt er ook maar net aan of die ander wel met een open blik kan kijken. Helaas kunnen maar weinig mensen dat.
Ik vind het pijnlijk om te lezen dat jij vindt dat je geen vlotte persoonlijkheid hebt. Als jij een vlotte brief kan schrijven, dan heb je die wel. Alleen nemen mensen kennelijk niet de moeite om voorbij jouw rustige manier van uiten te kijken. Daarmee missen ze een hoop. En dat komt weer door wat we op TV voorgeschoteld krijgen: allemaal schreeuwerige extraverte mensen.
Er zijn wel mensen die juist denken: stille wateren, diepe gronden (ook, of juist, als ze zelf extravert zijn). En die snappen dat mijn: "Oh leuk!" net zo enthousiast bedoeld is als andermans "oooohmy gaaawd, geweldig, waaaaauw, wanneer gaan we?!". Maar helaas niet zoveel mensen kunnen zo goed kijken en luisteren. Maar tegenwoordig leg ik meer uit, over hoe ik in elkaar zit, en soms helpt dat.
En mensen die de moeite nemen om wat verder te kijken en niet van iedereen het Amerikaanse schreeuwerige gedrag verwachten, die komen er vanzelf achter hoe veelzijdig en grappig ik ben en wat ik allemaal heb meegemaakt en welke meningen en inzichten ik heus ook wel heb (júist heb doordat ik goed nadenk).
patsy--stone wijzigde dit bericht op 08-10-2019 16:05
2.76% gewijzigd
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 8 oktober 2019 om 15:44
Herkenbaar van het liever alleen winkelen (maar liever winkel ik helemaal niet). En dan mijd ik ook wel de drukke tijden hoor. Het enige lastige vind ik dan wel als ik toch een andere maat wil. Als je met vrienden bent dan kan die ander het even voor je pakken terwijl jij in het pashokje wacht.
Wel handig als personeel dat voor je wil doen, maar dan moet je daar ook weer mee in contact en daar heb ik ook niet altijd zin in.
Ik ging vroeger ook vaak alleen naar de bioscoop, dat vonden veel mensen heel raar. Terwijl je juist niet mag praten dus waarom zou je met iemand samen moeten gaan? Heerlijk vond ik dat, lekker wat chocola en een drankje mee, even verdwijnen in een film op het grote doek.
Natuurlijk is het ook wel leuk om wel met vrienden te gaan en daarna te bespreken wat je van de film vond. Maar alleen vond ik net zo prima. Maar nu met Netflix en interactieve TV vind ik dat nóg veel fijner
Alleen jammer dat de echt goede films nooit te huur zijn via Videoland / TV.
Over noise canceling koptelefoon: doen! Ik heb er nu eentje en die is niet eens zo goed (een Sony van 100 euro), maar onderdrukt wel geroezemoes en bromgeluiden (bijvoorbeeld van een trein of vliegtuig). En doordat ik "over ear" koptelefoon heb, dus helemaal om mijn oorschelp heen, sluit het ook aardig wat gebabbel af. De betere, duurdere schijnen zelfs dat buiten te sluiten.
Ik kom een stuk minder vermoeid aan na een treinrit.
Wel handig als personeel dat voor je wil doen, maar dan moet je daar ook weer mee in contact en daar heb ik ook niet altijd zin in.
Ik ging vroeger ook vaak alleen naar de bioscoop, dat vonden veel mensen heel raar. Terwijl je juist niet mag praten dus waarom zou je met iemand samen moeten gaan? Heerlijk vond ik dat, lekker wat chocola en een drankje mee, even verdwijnen in een film op het grote doek.
Natuurlijk is het ook wel leuk om wel met vrienden te gaan en daarna te bespreken wat je van de film vond. Maar alleen vond ik net zo prima. Maar nu met Netflix en interactieve TV vind ik dat nóg veel fijner
Alleen jammer dat de echt goede films nooit te huur zijn via Videoland / TV. Over noise canceling koptelefoon: doen! Ik heb er nu eentje en die is niet eens zo goed (een Sony van 100 euro), maar onderdrukt wel geroezemoes en bromgeluiden (bijvoorbeeld van een trein of vliegtuig). En doordat ik "over ear" koptelefoon heb, dus helemaal om mijn oorschelp heen, sluit het ook aardig wat gebabbel af. De betere, duurdere schijnen zelfs dat buiten te sluiten.
Ik kom een stuk minder vermoeid aan na een treinrit.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 8 oktober 2019 om 15:53
Poeh, ik ook!Doubletree20 schreef: ↑29-09-2019 10:57Mijn god, hoe houd je dat vol van 8 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds. Ik word al moe bij het idee.
.
Ja dat heb ik meestal ook. Laatst moest ik weer naar de verjaardag van een neefje dat 9 werd, dat neefje zie je dan de hele dag niet. En het ergst van allemaal: mijn zus en zwager bleken opeens hun hele vriendenkring ververst te hebben! Ik had al niet zoveel met hun vorige vrienden, maar dan heb je in ieder geval nog wat dingen die je van ze weet en waarover je het kan hebben. Maar nu zaten er opeens allemaal mensen die ze dan weer kennen via de sportclubs en school van hun kinderen maar die ik nog nooit had gezien, en waar ik dus al helemáál niks mee heb. Gelukkig had ik een goed excuus om het kort te houden, ik had daarna weer iets anders.Doubletree20 schreef: ↑29-09-2019 10:57Vroeger ging ik ook altijd braaf mee maar daar ben ik mee gestopt. Het is zijn werk, zijn collega's, ik heb er niks mee. In het begin leverde dat wel wat irritaties op (bij hem) maar ik geloof niet dat hij er nog heel veel mee zit. En anders pech dan.
Ik baal al van feestjes en verjaardagen van vrienden en familie maar hier kom ik echt niet onderuit.
Zo vreselijk vind ik die kinderfeestjes, en nou zijn vrienden dat ook opeens gaan doen. Wat moet ik nou in godsnaam op de verjaardag van hun 3-jarig kind, daar zitten tussen allerlei moeders en hun tetterende en rondrennende kinderen? Afschuwelijk. Liever spreek ik gewoon met die vriendin af. Al dan niet met soms haar kind erbij.
Het is zelfs zo erg dat ik soms lieg dat ik al iets anders heb, en niet ga.
You can never have too many hats, gloves and shoes
dinsdag 8 oktober 2019 om 18:39
Lief dat je het vraagt!
Poeh, tja, geen idee. We schieten nog niet echt op. Ik probeer duidelijk te maken dat ik echt aan m'n max zit (of er zelfs al overheen). Maar man blijft het bagatelliseren - alsof alles wel meevalt voor mij - en dat is zeer frustrerend. Ik heb geen idee meer hoe ik het hem duidelijk moet maken. Binnenkort hebben we een gesprek met z'n therapeut. Ik ga het voorleggen, misschien dat hij het duidelijk kan maken cq nog tips heeft.
Onlangs was man jarig en dat hebben we zondag gevierd. Het was in principe gezellig, maar door alle druktes van de afgelopen tijd + de voorbereidingen voor z'n verjaardag merkte ik wel dat het een 'aanslag' was op m'n lijf en hoofd. Mijn hele lijf deed / doet zeer, ik ben zo moe, heb soms het idee dat ik zo om kan vallen, kan soms echt niks meer hebben.
In this mad house we must all survive
woensdag 9 oktober 2019 om 21:42
Hoe lang blijven jullie meestal weg als je een uitje doet?
Bij dingen als pretpark, dierentuin, Kerstmarkt.
Een collega had me vorige week gevraagd of ik mee wil naar de Kerstmarkt in Dortmund. Ze wil om 6:00 al vertrekken en tot het eind blijven. Ik heb "nee" gezegd. Met als reden Kerstmarkten wel leuk te vinden, maar die tijd is voor mij te vroeg. Ze wil altijd alles uit haar dagje weg halen. Dus zo lang er zijn dat het open is. Maar ik vind dat te lang. Van de zomer met haar naar de dierentuin geweest, wat erg gezellig was. Maar ook toen waren we er van 9:00 tot 18:00. Zelf vind ik om 11:00 aankomen eigenlijk vroeg genoeg. Het scheelt dat ik geen ochtendmens ben.
Bij dingen als pretpark, dierentuin, Kerstmarkt.
Een collega had me vorige week gevraagd of ik mee wil naar de Kerstmarkt in Dortmund. Ze wil om 6:00 al vertrekken en tot het eind blijven. Ik heb "nee" gezegd. Met als reden Kerstmarkten wel leuk te vinden, maar die tijd is voor mij te vroeg. Ze wil altijd alles uit haar dagje weg halen. Dus zo lang er zijn dat het open is. Maar ik vind dat te lang. Van de zomer met haar naar de dierentuin geweest, wat erg gezellig was. Maar ook toen waren we er van 9:00 tot 18:00. Zelf vind ik om 11:00 aankomen eigenlijk vroeg genoeg. Het scheelt dat ik geen ochtendmens ben.
woensdag 9 oktober 2019 om 21:59
hondenmens schreef: ↑09-10-2019 21:42Hoe lang blijven jullie meestal weg als je een uitje doet?
Bij dingen als pretpark, dierentuin, Kerstmarkt.
Een collega had me vorige week gevraagd of ik mee wil naar de Kerstmarkt in Dortmund. Ze wil om 6:00 al vertrekken en tot het eind blijven. Ik heb "nee" gezegd. Met als reden Kerstmarkten wel leuk te vinden, maar die tijd is voor mij te vroeg. Ze wil altijd alles uit haar dagje weg halen. Dus zo lang er zijn dat het open is. Maar ik vind dat te lang. Van de zomer met haar naar de dierentuin geweest, wat erg gezellig was. Maar ook toen waren we er van 9:00 tot 18:00. Zelf vind ik om 11:00 aankomen eigenlijk vroeg genoeg. Het scheelt dat ik geen ochtendmens ben.
Nou, van 6.00 tot 24.00 vind ik veel en veel te lang. Dit zou ik slecht trekken. Kerstmarkten kunnen best leuk zijn, en dan vooral als het donker wordt, maar nu een uur of drie, vier heb ik het wel weer gehad. Maar ik weet niet hoe lang het reizen is?
11.00 aankomen is idd vroeg genoeg.
Gaan jullie niet weg, of gewoon wat later?
woensdag 9 oktober 2019 om 22:03
Zijdehoentje schreef: ↑08-10-2019 18:39Lief dat je het vraagt!
Poeh, tja, geen idee. We schieten nog niet echt op. Ik probeer duidelijk te maken dat ik echt aan m'n max zit (of er zelfs al overheen). Maar man blijft het bagatelliseren - alsof alles wel meevalt voor mij - en dat is zeer frustrerend. Ik heb geen idee meer hoe ik het hem duidelijk moet maken. Binnenkort hebben we een gesprek met z'n therapeut. Ik ga het voorleggen, misschien dat hij het duidelijk kan maken cq nog tips heeft.
Onlangs was man jarig en dat hebben we zondag gevierd. Het was in principe gezellig, maar door alle druktes van de afgelopen tijd + de voorbereidingen voor z'n verjaardag merkte ik wel dat het een 'aanslag' was op m'n lijf en hoofd. Mijn hele lijf deed / doet zeer, ik ben zo moe, heb soms het idee dat ik zo om kan vallen, kan soms echt niks meer hebben.
Dit klinkt echt niet goed hoor. Wat lastig en raar ook dat je man je niet serieus neemt. Waar is hij bang voor zou ik bijna vragen.
Neem je jezelf serieus? Mijn ervaring is wel dat hoe serieuzer ik mijzelf neem, hoe meer mijn omgeving dat ook doet.
Goed dat je het bij de therapeut bespreekbaar maakt.
woensdag 9 oktober 2019 om 22:11
Volgens haar 2 - 2,5 uur met de auto reizen.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 21:59Nou, van 6.00 tot 24.00 vind ik veel en veel te lang. Dit zou ik slecht trekken. Kerstmarkten kunnen best leuk zijn, en dan vooral als het donker wordt, maar nu een uur of drie, vier heb ik het wel weer gehad. Maar ik weet niet hoe lang het reizen is?
11.00 aankomen is idd vroeg genoeg.
Gaan jullie niet weg, of gewoon wat later?
woensdag 9 oktober 2019 om 22:13
patsy--stone schreef: ↑08-10-2019 15:28Ja, vervelend hoe de Amerikaanse cultuur steeds verder doordringt in Nederland. Dat van die videopresentaties, vreselijk. Zo Amerikaans. Hun hele cultuur is gericht op extraverten. Hoe beter je jezelf kan presenteren en zelfs kan vertellen wat je goed kan, hoe meer je wordt gewaardeerd. Ik geloof dat er al kleuterscholen zijn waarvoor kleuters met een video moeten worden aangemeld.
Ik probeer tegenwoordig bij elk gesprek met mijn leidinggevende aan te stippen dat ik introvert ben, wat ik daarmee bedoel, en welke voordelen dat heeft voor het werk! Bijvoorbeeld dat ik wel iemand ben die dingen afmaakt, die goed nadenkt, niet als een kip zonder kop ergens aan begint. En bijvoorbeeld in mijn werk (o.a. vraaggesprekken) is het juist heel handig als de ánder meer aan het woord komt, en dat gebeurt vanzelf doordat ik niet haantje de voorste ben. Dus volgens mij zou het juist minder goed werken als de vragensteller zelf extravert is en veel te veel wil vertellen / zichzelf wil laten gelden. Dan zou de ondervraagde ondergesneeuwd worden of dan maar zijn mond houden. Terwijl je taak juist is om die zoveel mogelijk te laten vertellen.
Ook leg ik wel eens uit dat lang niet iedereen "een borrel" als beloning voor een afdeling, een leuke beloning vindt. Er zijn zat mensen die liever een waardebon krijgen ofzo. En dan wijs ik ook op andere introverte collega's die bij een borrel altijd zo snel mogelijk weg zijn.
Ik merk langzamerhand dat mijn leidinggevende er wel meer begrip voor krijgt. Inmiddels heb ik een nieuwe leidinggevende die me helemaal prima vindt zoals ik ben, ook al is ze zelf hartstikke extravert. Dus het ligt er ook maar net aan of die ander wel met een open blik kan kijken. Helaas kunnen maar weinig mensen dat.
Ik vind het pijnlijk om te lezen dat jij vindt dat je geen vlotte persoonlijkheid hebt. Als jij een vlotte brief kan schrijven, dan heb je die wel. Alleen nemen mensen kennelijk niet de moeite om voorbij jouw rustige manier van uiten te kijken. Daarmee missen ze een hoop. En dat komt weer door wat we op TV voorgeschoteld krijgen: allemaal schreeuwerige extraverte mensen.
Er zijn wel mensen die juist denken: stille wateren, diepe gronden (ook, of juist, als ze zelf extravert zijn). En die snappen dat mijn: "Oh leuk!" net zo enthousiast bedoeld is als andermans "oooohmy gaaawd, geweldig, waaaaauw, wanneer gaan we?!". Maar helaas niet zoveel mensen kunnen zo goed kijken en luisteren. Maar tegenwoordig leg ik meer uit, over hoe ik in elkaar zit, en soms helpt dat.
En mensen die de moeite nemen om wat verder te kijken en niet van iedereen het Amerikaanse schreeuwerige gedrag verwachten, die komen er vanzelf achter hoe veelzijdig en grappig ik ben en wat ik allemaal heb meegemaakt en welke meningen en inzichten ik heus ook wel heb (júist heb doordat ik goed nadenk).
Jij bent goed bezig. Je klinkt als iemand die goed in haar kracht staat en duidelijk is over haar introversie, zonder enige vorm van terughoudendheid. Mooi vind ik dat. Mensen als jij zorgen dat er meer begrip komt en dat we ons nergens voor hoeven te schamen.
Goede tips ook hoe je je eigen positieve punten kan benoemen op sollicitatiegesprekken.
Je schrijft dat als je een vlotte brief schrijft, ook een vlotte persoonlijkheid hebt, maar dat kan ik niet onderschrijven. Een brief schrijven kan ik alle tijd voor nemen, ook al doe ik er een week over. Dat kan niet bij een gesprek.
Wat je over luisteren schrijft, dat mensen dat heel slecht kunnen is zeker waar. Er zijn maar weinig mensen die écht kunnen luisteren. Mensen zijn toch altijd bezig met wat ze zelf willen zeggen en zodra er een adempauze is breken ze in.
Het mooist vind ik nog altijd, en dat is heel leuk om uit te proberen, iemand laten praten. Dus stiltes laten vallen. Negen van de tien keer begint iemand dan weer. Dan heb je vaak heel andere, veel diepere gesprekken dan als je zelf meteen die stilte gevuld zou hebben.
woensdag 9 oktober 2019 om 22:17
Dus dan ben je er 8.00 of 8.30. Dat is toch veel te vroeg voor een kerstmarkt? Gaan die eerder dan 10.00 open?
Ik zou haar een klein beetje tegemoet komen, dan doe je beide wat water bij de wijn, en heb je vast een heel leuke dag.
