Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Flipje watvspannend en fijn dat t weer opschiet.

Ik had met gonal (1×)wel meer eicellen maar toen bleef er 1 over.
Met menopur (3x)minder eicellen maar iets meer overblijvende hoewel uiteindelijk oom maar 1 of 2 tp's per keer. Ze zeggen wel dat zeker bij oudere vrouwen dat menopur betere kwaliteit geeft.

Welkom maan hoop dat het lukt die ziekte je familie uit te werken, oftewel dat jullie over een poosje een lieve baby in de armen mogen sluiten.

@Miekje-5
Voelde me zo gezegend toen wij het telefoontje met de officiële goedkeuring PGD kregen, tranen rolde over mijn wangen!
Weer een stapje dichterbij onze droom

Ik ben 33 en mijn partner gaat richting de 40 jaar.
Hoop dat het via deze weg eindelijk gaat lukken

Oh maan wat fijn dat jullie die goedkeuring hebben! Ik weet ook nog goed dat wij die niet kregen... voelde me zo machteloos. Gelukkig worden wij nu in België ook met PGD geholpen.

Bij ons zijn er 7 embryo's getest, daarvan waren er 3 goed en 4 niet goed. Dus blij dat we die test wel gedaan hebben!

@flipje2
Jeetje ik snap dat je je machteloos voelde

Wat fijn dat jullie nu PGD in België hebben
Ik zie dat volgende week een embryo van de 3 die goed zijn wordt teruggeplaatst

Ik ga je volgen via het forum en stuur je een hoop positieve energie

Duufje, Baggal, Lauwie en Daisy; bedankt voor jullie berichtjes. Het is zo herkenbaar!
De eerste 4 jaar kon ik ook heel goed door/door/door, toen baalde ik als we een maand niet konden benutten.
Dat is er echt al best een tijd af en had eigenlijk gehoopt dat het weer terug zou komen.
Lijkt wel alsof ik het al heb opgegeven, maar omdat we nog kansen hebben toch maar doorgaan. Want zonder doorgaan komt onze wens sowieso niet uit.
Met de start met pleegkindje heeft het ons extra bevestigd dat we toch ook graag een eigen kindje willen en alles vanaf het begin willen meemaken, plus eigen zeggenschap te hebben.

Het pleegkindje blijft bij ons zo lang dat nodig is. Over algemeen gaat het vrij goed. Begin was heel erg moeilijk (toch ook wel confronterend en grote verandering natuurlijk). Alles eromheen alleen is wel veel, maar dat hoort ook wel bij de begin fase. Moet veel afgestemd en geëvalueerd worden, plus bezoeken.
Wat ik zelf het lastigste vind is dat je niet meer over je hele leven volledig zeggenschap hebt. Bv. vakanties moeten afgestemd/toestemming voor, er wordt meegekeken met de opvoeding (heeft voor en nadelen), maar ook de (goedkope/vieze) spullen die mee worden gegeven tijdens bezoeken en ik eigenlijk niet in mijn huis wil hebben en altijd rekening houden met bezoeken. Dat beperkt heel erg om nog wat spontaans te doen.
Maar goed als je dan weer knuffels krijgt en opmerkingen ‘ik vind jou lief’ en ‘ik wil hier blijven’, dan is dat zoveel waard!

Lieve meiden,

Ook al heb ik hier maar kort meegeschreven, ik voelde en leefde met jullie mee en voelde mij gesteund in deze moeilijke periode.

Helaas hebben we vandaag te horen gekregen dat miskraam nummer 4 een feit is. Ik ben radeloos en weet echt niet meer wat we nog zouden kunnen proberen aangezien we er alles aan hebben gedaan.

Wil jullie allemaal veel kracht en liefde wensen

Ach lieve Moos. Wat een ellende Het leek zo goed te gaan. Wat verdrietig. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen...

Vienna: het is heel lastig om te bepalen waar de grens ligt. Ik was er destijds na 6 embryo’s, een lege vruchtzak en een chemische zwangerschap wel klaar mee in de zin dat dan donor materiaal maar uitkomst moest bieden. Niet dat dit een lichtvaardig besluit was, maar ik was mentaal wel behoorlijk op. En we waren toen nog “maar” 3 jaar bezig of zo, waarvan 2 jaar MMM. Maar je wordt er soms gewoon zo moedeloos van. Ik weet trouwens niet waar we de grens getrokken hadden. Onze volgende ronde zou bij de NHS geweest zijn en ik zou half mijn eitjes hebben laten bevruchten met donorzaad en half met dat van mijn man, indien nodig na surgical sperm retrieval. Maar het liep uiteindelijk allemaal anders en met dit soort behandelingen kan het ook opeens raak zijn en dat geldt ook voor jullie
Wat lief - die uitspraken van je pleegkind. En dat je het daarvoor doet, begrijp ik. Dat je sommige dingen er om heen als zwaar ervaart is best logisch. De “vieze” spullen zou ik ook niet relaxed vinden. Komen die van zijn biologische ouders vandaan?

Maan: Welkom hier!


En Flip: het wordt weer spannend !!

@Baggal: Heb je een fijn weekend met jouw vriendin?

@Daisy: Hoe ging de IUI? Hoe is de prednison? Pittige dingen maak je weer mee zo hoor.

@Flipje: Spannend weer!

@Maan: Welkom! Succes in deze spannende tijd!

@Stipje: Hoe is het met je?! Ben zo hard aan het duimen voor je.

@Vienna: Zo herkenbaar wat je schrijft. Ik kon eerder ook gewoon doorgaan en vond pauze houden echt compleet nutteloos. Maar nu krijg ik een semi-paniek aanval bij het idee weer te moeten starten. Het voelt alsof het op is, maar opgeven is nog geen optie. Ik voel me zo moe, lichamelijk, maar mentaal vooral. Er is geen ruimte meer voor teleurstellingen. Maar voor een kans op een kindje, moeten we toch ook echt die kans op teleurstelling weer voor lief nemen. Het klinkt wel als een pittige verandering met jullie pleegkindje, wel heel fijn dat je er dan ook zoveel voor terugkrijgt. Heel erg dapper dat je ondertussen toch ook verder wilt met jullie eigen kinderwens, maar kan het ook zeker wel begrijpen. Zorg goed voor jezelf lieverd.

@Moos: Ah nee, wat verdrietig. Meid toch. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Hier begint het wat rustiger te worden. Afgelopen een blaasontsteking te pakken gehad, waarvoor nu nog antibiotica. Op dat soort momenten merk ik hoe 'traumatisch' het hele traject eigenlijk is (geweest). Ik moest me bijvoorbeeld echt mentaal over een drempel heen zetten om urine bij de huisarts in te gaan leveren. Zo suf. Komende week heeft m'n man een tweede gesprek voor een nieuwe baan,
afhankelijk van of dat doorgaat, maken we weer een planning voor wanneer we weer verder gaan met het traject. Voor nu lijkt het mei-juni te worden, wat prima is, ik word zelfs een beetje benauwd van de gedachte dat we 'dan al' weer verder gaan. Maar ik ben bang dat het gevoel nooit meer beter gaat worden en het (nog meer dan eerder) een noodzakelijk kwaad is waar we doorheen moeten. Eerst deze week maar eens kijken hoe het gaat lopen voor mijn man.

Dikke knuffel voor iedereen hier!

Dag lieve dames.
Sorry dat ik niet vaak reageer, maar ook hier is de koek behoorlijk op. Lees meerdere keren per dag het forum, maar het kost te veel moeite om dan te reageren.
Ik lees dat er veel dames doorheen zitten, wij zitten ook tegen onze laatste poging aan te hikken. Morgen weer Düsseldorf bellen en bij geen duidelijke afspraken hoe nu verder, stoppen we in Düsseldorf. Ik weet niet of we de moed en kracht nogmaals terug kunnen vinden om toch een vierde poging te ondergaan, we zijn beide op van het traject.
Moos, wat enorm verdrietig. Dikke knuffel
Maan, welkom hier

Echt heel rot dat zoveel dames in hun laatste poging zitten en het erg zwaar hebben. Ik vind jullie ontzettend dapper en sterk!!!

Ach moos sterkte

Vienna klinkt pittig maar blijf het zo bijzonder vinden dat mensen zoals jullie voor zo'n willen zorgen en het een veilig thuis kunnen bieden. Dank namens alle kinderen die zo'n plekje helaas nodig hebben. (Ik gelukkig niet maar ben ze in loopbaan wel tegen gekomen)

Pff ik lees zoveel frustraties en verdriet en algehele vermoeidheid en uitputting hier, Lauwie, Vienna, jokke, Daisy, om nog hoop te hebben / weer kracht te vinden om verder te gaan. Miekje bij wie het tegenzit en het zwaar is om dit traject opnieuw in te gaan naast een druk leven. liefs voor jullie meiden, wat een rot traject.

Soms ben ik blij met mijn diagnose, dat ik niet zoals jullie zo lang heb moeten strijden, zonder garantie op succes en meteen maar bij het eindstation kon beginnen. Maar besef dat ook ecd ook geen garanties biedt. Dus hoewel niet met eigen eitjes, is t ook voor mij onzeker elke poging.
Merk dat de 2e wachtweek echt véél zwaarder is, Borsten weer gegroeid en gevoelig, voel me zwanger net als vorige x en dat maakt me onzeker, hoewel ik dat buiten de wachtweken nooit ben. en elke keer denk ik "of zal ik toch eerder testen?" en overtuig mezelf dan weer dat het een slecht idee is want dan blijf ik elke dag obsessief testen... Dus nog even 5 dagen doorzetten! 5 dagen is te overzien.
Wil weer weten waar ik aan toe ben ik wil liever nu alvast starten met de teleurstelling te verwerken en weten hoe de komende maanden eruit gaan zien.

Baggal hoe was t weekend met je vriendin? Wat fijn dat jullie zo veel vrienden/familie op bezoek krijgen, hoef je ze niet te missen! Of soms ook wel beetje veel, iedereen in je huis? En heb je FNUK nu wat los kunnen laten?

Daisy gister was je iUI? Is alles goed gegaan?

Flipje wat rete spannend, wanneer hoor je het van de cryos?

Maan welkom, wat spannend en tegelijkertijd fijn voor jullie. Wanneer kunnen jullie ongeveer beginnen verwacht je? Als je in de tabel wilt, let me know wat je erin wilt hebben staan

Vienna Jeetje wat bijzonder ineens een pleegkindje in huis. Snap dat het heftig is, wat een overgang, en dan al die verplichtingen! Wel heel knap en dapper, zoveel respect voor! Fijn dat jullie inzet en liefde beloond wordt met liefde van het kindje.
Weten jullie al wanneer jullie weer ongeveer willen beginnen met mmm? Misschien kan -ondanks alle verplichtingen- de zorg voor jullie pleegkindje toch een beetje de druk eraf halen en voor afleiding zorgen.

Moos nee toch wat vreselijk en wat gemeen. Heel veel sterkte voor jou en moosman. Hoe gaat het? Liefs voor jullie...

Moos, wat vreselijk verdrietig dat het is misgegaan. Krijg je voldoende uitleg van de artsen?

Daisy, ik duim voor je dat deze escape-iui een mooi resultaat oplevert. Snap heel goed dat het je het je tegenvalt, dat het energie kost om door te gaan. Na alles wat je hebt meegemaakt. Het is lastig te voorspellen hoe follikels groeien. Hebben jullie al een afspraak in Gent? heel veel sterkte de komende weken.

Vienna, elke keer weer opladen is erg zwaar, elke keer weer naar het ziekenhuis, wachten op het resultaat, afhankelijk van anderen. Begrijp heel goed dat de wens om een eigen kindje groter wordt als je een pleegkindje in huis hebt. Wel mooi te lezen dat het kindje een band met je aan het opbouwen is, en jullie het steunen in contact.

Lauwie, hopelijk neem je ook fysiek je ruimte om te herstellen. Vervelend zo'n ontsteking. Hier ook een hele ambivalente houding jegens het wachten, maar het heeft mij echt veel gebracht. Heel veel sterkte.

Flipje, ik duim voor het goed ontdooien van de embryo.

Maan, welkom.

Jokke, verdrietig om te lezen , respecteer je eigen grens.

Miekje, mijn man haalde altijd de medicatie omdat ik de tijden niet haal maar ik was erg verrast hoe inefficiënt, een ziekenhuis apotheek werkt, ook dat je nog met een papierenrecept rondloopt. Hij heeft het ook 2x meegemaakt, hij kreeg zelf een keer een recept van iemand anders. Heel veel succes met de eerste spuit.

Stipje, zo zwaar die wachtweken, zeker de 2e omdat je dan van alles kan voelen en niet weet wat ingebeeld, medicatie geïnduceerd of echt is. Jullie zijn nog meer afhankelijk van anderen, maar nog lang niet aan het einde. Succes met wachten.

Baggal, fascinerend hoe het FNUK werkt, slordig dat in ieder geval.

Hier van iemand die nooit ziek was naar iets wat begon als iets grieperigs is overgegaan in verkoudheid en als staartje al een ruime week vies aan het hoesten en soms wat koortsig. Geen idee wat het fertiliteitstraject mijn immuunsysteem heeft aangedaan. Afgelopen week was het fietsen naar mijn werk een behoorlijke uitdaging maar omdat ik al zo slecht adem, wilde ik mijn conditie op pijl houden. Fietsen is ook mijn afleiding maar goed dinsdag moest ik zelfs met blote voeten van het pontje, zo hoog was het water. Verder ben ik onrustig omdat de intake dichterbij komt, zie ik er net als anderen enorm tegenop om weer opnieuw het traject in te gaan, als we er maar in mogen dat is de eerste hindernis. Ik word wat zenuwachtig omdat ik niet precies weet hoe het verder gaat, je krijgt maar twee kansen. Begin toch al een beetje vooruit aan het kijken.

Ik ben me ook aan het verdiepen in de ethische kant en dan met name mbt de donor en het kind. Ik maak me wat zorgen dat er een licht verhoogde kans is op borstkanker voor de donor, alhoewel is die kans wel heel klein. Vind het ook raar dat als je aan icsi begint er niet wordt gezegd dat je een verhoogde kans hebt. Het is toch dezelfde behandeling? Wrs gaat het om de frequentie. Ik heb het boek "Onbeperkt Vruchtbaar" maar weer gelezen maar word er niet vrolijk van. Ik was voor mezelf en man aan het beredeneren hoe ver willen we gaan. Merk ook dat ik wel gevoelig ben voor de schaduwzijde. Toch is dat verlangen erg sterk. Mocht het hier niet lukken dat blijft alleen Finland over.

Lieve dames,
Ik lees zoveel verdrietige berichten en machteloosheid hier. Het is heel herkenbaar. Je wilt zo graag een kindje en het lijkt om je heen zo makkelijk te gaan, maar bij jou lukt het maar niet.
Waar ligt de grens? Wanneer stop je en heb je er vrede mee? Kun je ooit vrede hebben met een onvervulde kinderwens? Allemaal moeilijke vragen waar we ons mee bezig houden.

Vienna wat pittig zo met het pleegkindje. Ik ben ervan overtuigd dat ze een fijne plek bij jullie heeft, maar alles er omheen lijkt me heel moeilijk. Knap hoor, dat jullie dit doen. En het vervangt nooit jullie kinderwens, maar kan hopelijk jullie wel veel moois brengen.

Nog erg bedankt voor jullie reacties op het RIF onderzoek. Flipje heeft gelijk, ik heb de aantekeningen nog nagelezen en het is inderdaad een totaalpakket aan onderzoeken. Mijn man en ik hebben besloten toch het complete pakket te doen. Dat betekent dus ook genetisch onderzoek, wat enkele maanden tijd kost, maar misschien geeft dit wel antwoorden.

Ik heb niet eerder gereageerd in deze app. Dat ligt zeker niet aan jullie en aan jullie lieve reacties. Ik merk dat ik het icsi-onderwerp steeds pijnlijker vindt en dat ik het echt moeilijk vindt om hier te lezen.
Ook de verhalen van iedereen grijpen mij erg aan. Ik kan me er zo goed in verplaatsen, ik voel het verdriet enorm met jullie mee.

Lieve dames, ik kom zo nu en dan hier binnen vallen en hou jullie zijdelings in de gaten, maar actief meeschrijven lukt niet.

Een dikke knuffel van mij voor jullie allemaal! Jullie zijn bikkels!

@kasteel
Oh vreselijk, hier ook! Ben al 4 weken aan het hoesten. Eerst kriebelhoest en later ook echt veel slijm. Heel naar!

Kasteel en flipje, onze donor was ook al 6 weken aan t kwakkelen, verkouden en hoesten, en na 6 weken ineens af en toe koorts. We dachten door de medicatie enzo, slechtere weerstand. Maar toen ze naar de HA ging bleek het een longontsteking! Al Na 1 dag antibiotica voelde ze zich ineens weer levend!
Misschien even checken ook!

Zizo wat rot allemaal.. sterkte voor de komende tijd, zal wel een hele tijd overheen gaan. Hopelijk kun je het dan een beetje loslaten en nog wat genieten van alles. Kom maar weer meeschrijven zodra jij daar behoefte aan hebt

Wat (domme) onzekerheid van mijn kant, ik heb de hele 1,5 week lekker havermout met appel en kaneel gegeten elke ochtend. Zag ik gister dat je geen kaneel mag eten als je zwanger/pupo bent
En ik heb heel vaak een hete kruik op m'n benen en buik omdat ik altijd koud ben. En nu lees ik dat je niet in bad/sauna mag als je pupo bent omdat temperatuur wissels niet goed is voor de innesteling/embryo. Omg dit deed ik vorige poging ook en nu dus ook. Bang dat ik m'n embryo vermoord heb

@Moos
Wat ontzettend droevig
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen!

En wat zijn er veel dames hier al ontzettend lang bezig met het traject en IVF etc.
Petje af en snap dat dit loodzwaar voor jullie is.

Waar moet je de grens trekken?
Ik denk dat het niet menselijk is om een grens te trekken (hoe kan je een grens trekken voor je grootste wens?), maar zoveel tegenslagen kan een mens geestelijk/ lichamelijk ook niet aan.

Zorg goed voor jezelf allemaal!
Ontspan, beweeg, eet en leef gezond, heb lief, geniet
We moeten al zo sterk zijn, zorg goed voor jezelf

En wat lief een pleegkindje in huis!

@stipjepipje
Ik snap je angst!
Je hebt niet heel veel kaneel gegeten dat scheelt een hoop
Probeer hoe moeilijk ook te ontspannen, ik duim voor je

Ik zou graag in de tabel willen
Kinderwens: vanaf 2012
MMM: 2017
Oorzaak: PCOS + erfelijk gen (50% kans op doorgeven)
Behandeling: PGD en ICSI
Status: Wacht op start
Locatie: UMC Utrecht, Maastricht UMC

Status is dat ze nu dmv ons DNA een test aan het ontwikkelen zijn.
De test ontwikkelen duurt ongeveer 6 maanden.
Wij hebben contact met een casemanager.
En binnenkort krijgen wij een afspraak bij het UMC Utrecht.
Voorheen met de clomid deden wij dit in het Bronovo ziekenhuis.
Met de clomid heb ik helaas geen 1 eitje op de echo gekregen
Het Bronovo ziekenhuis heeft ons helemaal onderzocht.

Het UMC gaat ons opnieuw zien en onderzoeken.

Maastricht ontwikkeld de test en onderzoekt de cellen van het embryo.

Stipje kaneel pas bij grote hoeveelheden (hele potje of zo) schadelijk. Zie anders lijst van voedingscentrum best duidelijk vond ik die.
En bij pupo geef je nog niets direct door aan mini. Veel vrouwen weten normaal nog niet eens dat er wat gaande os.

Qua bad loopt het ook wel los. Zou dat alleen niet meteen na tp doen en sauna wordt afgeraden mn als je het niet gewend bent.
Ontspanning hoe moeilijk ook wel aan te raden!
Hoop je n beetje te hebben gerustgesteld.

Stipje ik heb de zwangerhap app geraadpleegd maar kaneel mag gewoon. Ik heb na mijn terugplaatsing ook elke dag pap met kaneel gegeten, bij het idee van een warme baarmoeder. Resultaat begint zich inmiddels met een klein buikje al te laten zien. Ik herken je onzekerheid wel hoor.

Moos wat ontzettend heftig

Jokke wat vind ik dit moeilijk voor jullie, wat een onzekerheid en ook verdriet

Stipje: maak je echt geen zorgen over dat beetje kaneel. Er is NIETS dat jij kan doen of laten om een poging te laten slagen op dat gebied. Jouw invloed is echt beperkter dan je denkt. En wat Miekje ook zegt: de meeste vrouwen die regulier zwanger willen worden passen het voedingspatroon daar niet op aan en weten pas na de NOD dat ze zwanger zijn.
En FNUK heb ik zo goed als het gaat achter mij gelaten. Het is vervelend omdat ik graag goed had willen overdragen, maar het is niet anders.

Maan: ik denk dat het heel lastig is om vooraf je grenzen aan te geven. Begin 20 had ik geen grote kinderwens, midden 20 leek het mij ooit (?) leuk en eind 20 wilde ik heel graag. Toen dat niet wilde lukken was ik behoorlijk verdrietig begin 30, maar had ik alle vertrouwen in ICSI. Heel naïef achteraf gezien, omdat dat droom scenario van 1e ronde raak niet voor iedereen geldt. Ik weet dat wij voor de 1e ook echt de grenzen verschoven hebben. Wat doe je als de artsen zeggen dat je beter donor materiaal kan gebruiken? Wat doe je als je ettelijke duizenden ponden hebt betaald en niet verder lijkt te komen dat chemische zwangerschappen? Blijf je dan door dobbelen met eigen materiaal..? Maar als iemand mij destijds verteld had dat we ooit donor materiaal zouden aanschaffen had ik daar waarschijnlijk echt anders over gedacht. Uiteindelijk is het op de valreep met eigen materiaal gelukt trouwens. Kortom, het is op voorhand niet te voorspellen hoe ver je gaat. Dat de wens heel ver kan gaan herken ik wel trouwens. Die eerste MOEST, voor een tweede heb ik de wens nooit zo diep gehad en daar lijd ik ook niet zwaar onder. Die eerste was echt een ander verhaal. Die bijna depressieve en diepe pijn van toen herinner ik mij al te goed... en ik weet ook echt niet na hoeveel behandelingen ik het had opgegeven want de wens werd alleen maar groter.

Lauwie: spannend dat je man uitkijkt naar een mogelijke functie. Zou de indiensttreding ook binnenkort zijn? En je gevoelens voor de volgende ronde snap ik wel. De komende maanden zijn misschien ook prettig om aan het idee te wennen naast dat je even rust neemt?
Was trouwens heel gezellig met mijn vriendinnetje. Ken haar uit mijn studie tijd en to a altijd gezellig. We hebben geregeld aanloop uit NL. Soms wel druk, want ik heb niet zo veel vrije tijd en we hebben ook uitgebreid ontbijt (Baggal man haalt altijd croissantjes en fruit), maar ik zou het bezoek niet willen missen. Mijn vriendinnetjes grappen geregeld dat als mijn man met pensioen gaat, hij een airBnB kan beginnen

Jokke: ik hoop dat jullie wat duidelijkheid krijgen mbt DD. Echt waardeloos dat de communicatie zo slecht verloopt. En zo frustrerend terwijl het voor patiënten van DD emotioneel en logistiek vaak al zo zwaar is.

Kasteel: Beterschap. Overigens heb ik in December ook zo’n vieze hoest gehad die maar niet over leek te gaan. Ik ben niet zo snel dat ik naar de HA ren, maar dit duurde gewoon te lang.

Flip: jij ook beterschap! En op naar vrijdag.

Daisy: Ik duim voor een succesvolle IUI.

Sofie: als ik me niet vergis heb je de echo deze week. Toi - toi - toi!

Thanks Allen! Dat van die kaneel was beetje overdreven idd
Maar dacht wel even allemachtig whyyy heb ik kokend hete waterkruik op m'n buik gedaan telkens Nou ja nog even door bikkelen / afleiding zoeken!!
Bedankt voor het geruststellen allemaal!!

Ik heb toch getest, ik kon het niet laten. Ik dacht, ik wil liever nu alvast weten dat het niet gelukt is, dan nog 4 dagen in spanning zitten en dan alsnog een teleurstelling. En toen ik de druppeltjes erop deed kwam er zowaar meteen een vaag streepje en toen dacht ik oh god dit is wat de meiden bedoelden met een 'tuurstreepje' dat is positief! Maar hij werd al donkerder. Yes! Ik heb m'n embryo niet vermoord, en de innesteing is gelukt!

Maar ik blijft realistisch, er is nog ... 50%? kans dat het misgaat, en eerst vrijdag maar weer testen natuurlijk.

Nice stipje!!

Wow Stipje! Gefeliciteerd Wanneer is je officiële test datum? Super fijn nieuws!!

Vrijdag is de officiële testdag, vandaag ben ik 13dpo.
Heb ook al 3 last van buikkrampen maar dacht dat t m'n darmen waren. En borsten super gevoelig en groter, maar dat had ik vorige x natuurlijk ook gewoon. Zelfs sterke reuk en cravings had ik toen. Nee had toch echt een witte test verwacht eigenlijk, dus ben nu helemaal

Dit is m van vanmiddag, dus geen ochtend urine: https://ibb.co/Zgj10YF