Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
woensdag 30 juni 2010 om 17:36
@ste: volgens mijn zijn dat bijwerkingen van het stoppen waar je even door heen moet, dat is na een paar weken weg.
Maar overleg met je HA, misschien is een ander middel wel beter.
@bankje: sterkte met de sterfdag morgen. Ga je nog wat doen? Een graf bezoeken, kaarsje aansteken?
Weten je collega's dat het morgen de sterfdag is? Misschien goed om te zeggen, dan kunnen ze een beetje rekening met je houden.
@GE: zo jij bent al ver met het project.
Maar overleg met je HA, misschien is een ander middel wel beter.
@bankje: sterkte met de sterfdag morgen. Ga je nog wat doen? Een graf bezoeken, kaarsje aansteken?
Weten je collega's dat het morgen de sterfdag is? Misschien goed om te zeggen, dan kunnen ze een beetje rekening met je houden.
@GE: zo jij bent al ver met het project.
woensdag 30 juni 2010 om 17:45
quote:lieveranoniemm schreef op 30 juni 2010 @ 17:36:
@bankje: sterkte met de sterfdag morgen. Ga je nog wat doen? Een graf bezoeken, kaarsje aansteken?
Weten je collega's dat het morgen de sterfdag is? Misschien goed om te zeggen, dan kunnen ze een beetje rekening met je houden.
Ik heb het wel gezegd, maar iedereen is momenteel heel druk. Naar het kerkhof ben ik in al die jaren nog maar 1 x geweest Weet eigenlijk niet wat ik morgen ga doen. Zit nu te huilen maar die tranen zaten al de hele dag hoog dus dat is niet erg.
@bankje: sterkte met de sterfdag morgen. Ga je nog wat doen? Een graf bezoeken, kaarsje aansteken?
Weten je collega's dat het morgen de sterfdag is? Misschien goed om te zeggen, dan kunnen ze een beetje rekening met je houden.
Ik heb het wel gezegd, maar iedereen is momenteel heel druk. Naar het kerkhof ben ik in al die jaren nog maar 1 x geweest Weet eigenlijk niet wat ik morgen ga doen. Zit nu te huilen maar die tranen zaten al de hele dag hoog dus dat is niet erg.
woensdag 30 juni 2010 om 20:07
quote:lieveranoniemm schreef op 30 juni 2010 @ 18:33:
Heb je nog familieleden die je morgen kunt bellen? Moeder, broers, zussen?Helaas niet is heel dubbel voor mijn gevoel is mijn moeder overleden (dementie) maar weet ik de datum niet meer Terwijl ik dit schrijf komen de tranen. Het is misschien warrig ,maar als je meer wil weten ik heb er ooit een topic over geopend
Heb je nog familieleden die je morgen kunt bellen? Moeder, broers, zussen?Helaas niet is heel dubbel voor mijn gevoel is mijn moeder overleden (dementie) maar weet ik de datum niet meer Terwijl ik dit schrijf komen de tranen. Het is misschien warrig ,maar als je meer wil weten ik heb er ooit een topic over geopend
donderdag 1 juli 2010 om 16:57
Dank jullie wel, voor het welkom in dit topic. Ik heb nog een ander account maar ben sowieso meer een lezer dan een poster. Wil er toch verandering in brengen nu.
Even een toelichting, ik (31) ben sinds kort single na een heel lange relatie. Ik voel me nu eenzaam, zo ongelofelijk eenzaam. Mijn hele leven is overhoop, een grote zooi en ik ben zo bang. Ik heb niet echt een doel doordeweeks, werk namelijk voor mezelf en ben hele dagen alleen thuis, ik besef precies wat er verkeerd is en probeer een sociaal leven op te bouwen wat lastig is. En een part time baan erbij overigens, om er uit te zijn. Het is lastig nu met de zomervakantie voor de deur. Heb een poosje krankzinnig veel gedate, om maar gezien te worden en er uit te zijn. Leuk, maar geen oplossing.
Ik ontmoet sinds kort wel vrouwen via internet (vriendinnen oproepjes) maar heb steeds het idee dat ze me liever kwijt zijn dan rijk, daar komt mijn negatieve zelfbeeld weer om de hoek kijken terwijl ik weet dat ik oke ben. Het klinkt misschien wat warrig, maar ik ga dus momenteel echt door een hel. Als ik aan de feestdagen denk draait mijn maag om. Ik wil alles voorkomen om alleen te zitten met kerst en oud & nieuw. Door dit alles komt mijn (deels onverwerkte) verleden ook naar boven, want ik ben slim genoeg om in te zien hoe ik op dingen reageer zoals het ineens alleen zijn.
En dan dit weer...ik heb echt een hekel aan de zomer, altijd al gehad. Het wordt nu versterkt lijkt het: iedereen loopt er halfnaakt bij buiten, iedereen is vrolijk, iedereen lijkt een blik vrienden te hebben die ze opentrekken en meenemen naar het strand, de stad, terrasjes, de bioscoop, etc. Je moet er vooral op uitgaan met dit weer. Ik voel me een freak. Ja verdorie, ik wil er wel op uitgaan! Maar met wie dan?
Zo. Dat is er uit. Lucht wel op.
Even een toelichting, ik (31) ben sinds kort single na een heel lange relatie. Ik voel me nu eenzaam, zo ongelofelijk eenzaam. Mijn hele leven is overhoop, een grote zooi en ik ben zo bang. Ik heb niet echt een doel doordeweeks, werk namelijk voor mezelf en ben hele dagen alleen thuis, ik besef precies wat er verkeerd is en probeer een sociaal leven op te bouwen wat lastig is. En een part time baan erbij overigens, om er uit te zijn. Het is lastig nu met de zomervakantie voor de deur. Heb een poosje krankzinnig veel gedate, om maar gezien te worden en er uit te zijn. Leuk, maar geen oplossing.
Ik ontmoet sinds kort wel vrouwen via internet (vriendinnen oproepjes) maar heb steeds het idee dat ze me liever kwijt zijn dan rijk, daar komt mijn negatieve zelfbeeld weer om de hoek kijken terwijl ik weet dat ik oke ben. Het klinkt misschien wat warrig, maar ik ga dus momenteel echt door een hel. Als ik aan de feestdagen denk draait mijn maag om. Ik wil alles voorkomen om alleen te zitten met kerst en oud & nieuw. Door dit alles komt mijn (deels onverwerkte) verleden ook naar boven, want ik ben slim genoeg om in te zien hoe ik op dingen reageer zoals het ineens alleen zijn.
En dan dit weer...ik heb echt een hekel aan de zomer, altijd al gehad. Het wordt nu versterkt lijkt het: iedereen loopt er halfnaakt bij buiten, iedereen is vrolijk, iedereen lijkt een blik vrienden te hebben die ze opentrekken en meenemen naar het strand, de stad, terrasjes, de bioscoop, etc. Je moet er vooral op uitgaan met dit weer. Ik voel me een freak. Ja verdorie, ik wil er wel op uitgaan! Maar met wie dan?
Zo. Dat is er uit. Lucht wel op.
donderdag 1 juli 2010 om 19:14
donderdag 1 juli 2010 om 19:57
@ Bankje, klinkt misschien wat vreemd maar "fijn" dat je veel herkent in mijn verhaal. Ben benieuwd naar de accupunctuur, krijg je naaldjes over je hele lichaam of alleen lokaal ergens?
@ eviltje, ik ben hier zelf net nieuw maar wat mij betreft ben je welkom hier hoor!
Bah. Wat een k*tdag. Net potje gejankt om iemand die het niet waard is. Maar het doet verdorie wel zeer. Wat ik me ook afvraag, waarom lijkt het soms alsof ik mijn benen uit mijn lijf moet rennen voor de normaalste dingen, die anderen gewoon zomaar krijgen? Bedoel geen materalistische dingen, maar bijvoorbeeld contact, vriendschap, interesse, zorg. Het lukt me gewoon niet, heb het ook nooit meegekregen. Spelregels die ik niet ken, maar de hele wereld lijkt te snappen. Dat is geen zelfmedelijden maar een feit, waar ik hoe ouder ik word steeds verdrietiger om word.
Neiging om vanavond af te spreken met foute scharrels, alleen maar voor afleiding en IETS te voelen. Zit te spelen met het idee om morgen langs de huisarts te gaan. Voel me echt wegzakken in een depressie, schold net mijn lieve kat al uit omdat ze voor mijn beeldscherm ging staan. Het is ook de hitte denk ik.
@ eviltje, ik ben hier zelf net nieuw maar wat mij betreft ben je welkom hier hoor!
Bah. Wat een k*tdag. Net potje gejankt om iemand die het niet waard is. Maar het doet verdorie wel zeer. Wat ik me ook afvraag, waarom lijkt het soms alsof ik mijn benen uit mijn lijf moet rennen voor de normaalste dingen, die anderen gewoon zomaar krijgen? Bedoel geen materalistische dingen, maar bijvoorbeeld contact, vriendschap, interesse, zorg. Het lukt me gewoon niet, heb het ook nooit meegekregen. Spelregels die ik niet ken, maar de hele wereld lijkt te snappen. Dat is geen zelfmedelijden maar een feit, waar ik hoe ouder ik word steeds verdrietiger om word.
Neiging om vanavond af te spreken met foute scharrels, alleen maar voor afleiding en IETS te voelen. Zit te spelen met het idee om morgen langs de huisarts te gaan. Voel me echt wegzakken in een depressie, schold net mijn lieve kat al uit omdat ze voor mijn beeldscherm ging staan. Het is ook de hitte denk ik.
donderdag 1 juli 2010 om 20:22
Vandaag was voor mij ook geen giga goede dag.
Voel me weer aardig klote.
En heb echt het gevoel mezelf kwijt te zijn.
Overtuigingen die ik altijd had twijfel ik aan, zelfs de studie en het werk.
Ben me toenertijds gaan herscholen om gelukkiger te zijn in mijn werk en met wat ik doe. Maar nu lijkt alles waar ik altijd voor stond en gedachten die ik had niet meer er zijn.
Klinkt vaag.
Maar neem nou bijvoorbeeld volgend: wou altijd graag kinderen, zie nu geen beeld in mijn hoofd van mij en kinderen, ik kan mezelf niet aan op dit moment, ben naar eigen gevoel padje kwijt. Laat staan dat ik dan een kind wil/kan opvoeden.
Kijk tegen de kleinste dingen op.
Wellicht moet ik hier door heen (ben sinds jan. af van paroxetine omdat we graag kindjes wouden en ik wel zonder kon (dacht ik) , maar blijkt nu zwaar te zijn. Niet lichamelijk, wel geestelijk. Zit nu aan de voedingssupplementen in hoop dat zij de verstoring in de hersenen helpen op te lossen.
Heb ook paar hele goede dagen gehad hoor sinds ik aan dat spul zit, maar wil mijn vertrouwen in dat het goed komt en mijn positiviteit weer terug.
Zie ik vandaag niet voor me.......
Nou tot zover ff
Voel me weer aardig klote.
En heb echt het gevoel mezelf kwijt te zijn.
Overtuigingen die ik altijd had twijfel ik aan, zelfs de studie en het werk.
Ben me toenertijds gaan herscholen om gelukkiger te zijn in mijn werk en met wat ik doe. Maar nu lijkt alles waar ik altijd voor stond en gedachten die ik had niet meer er zijn.
Klinkt vaag.
Maar neem nou bijvoorbeeld volgend: wou altijd graag kinderen, zie nu geen beeld in mijn hoofd van mij en kinderen, ik kan mezelf niet aan op dit moment, ben naar eigen gevoel padje kwijt. Laat staan dat ik dan een kind wil/kan opvoeden.
Kijk tegen de kleinste dingen op.
Wellicht moet ik hier door heen (ben sinds jan. af van paroxetine omdat we graag kindjes wouden en ik wel zonder kon (dacht ik) , maar blijkt nu zwaar te zijn. Niet lichamelijk, wel geestelijk. Zit nu aan de voedingssupplementen in hoop dat zij de verstoring in de hersenen helpen op te lossen.
Heb ook paar hele goede dagen gehad hoor sinds ik aan dat spul zit, maar wil mijn vertrouwen in dat het goed komt en mijn positiviteit weer terug.
Zie ik vandaag niet voor me.......
Nou tot zover ff
donderdag 1 juli 2010 om 20:56
donderdag 1 juli 2010 om 21:32
@soesje: Leuk dat je wat meer over jezelf hebt verteld. Praat toch net een stukje makkelijker
Ik heb vorig jaar een relatie verbroken van ruim 7 jaar en dat is mij ook niet in de koude kleren gaan zitten.
Wel heb ik vriendinnen en vrienden van voor mijn relatie waar ik al die tijd vrienden mee ben gebleven. De afgelopen maanden hebben die vrienden mij er wel doorheen gesleept.
Het lukt me ook om nieuwe vrienden te maken.
Maar hoe komt het dat je de 'spelregels' zoals je zelf schrijft niet kent? Ben je erg geisoleerd opgegroeid?
Ik denk wel dat het iets is wat je kunt leren, misschien helpt het al veel door hier van je af te schrijven.
Dat heeft mij erg geholpen.
En wie weet kun je een keer een cursus overwegen, die zijn er genoeg in die richting.
Voor nu: Leuk dat je meeschrijft en een dikke
LA
Ik heb vorig jaar een relatie verbroken van ruim 7 jaar en dat is mij ook niet in de koude kleren gaan zitten.
Wel heb ik vriendinnen en vrienden van voor mijn relatie waar ik al die tijd vrienden mee ben gebleven. De afgelopen maanden hebben die vrienden mij er wel doorheen gesleept.
Het lukt me ook om nieuwe vrienden te maken.
Maar hoe komt het dat je de 'spelregels' zoals je zelf schrijft niet kent? Ben je erg geisoleerd opgegroeid?
Ik denk wel dat het iets is wat je kunt leren, misschien helpt het al veel door hier van je af te schrijven.
Dat heeft mij erg geholpen.
En wie weet kun je een keer een cursus overwegen, die zijn er genoeg in die richting.
Voor nu: Leuk dat je meeschrijft en een dikke
LA
donderdag 1 juli 2010 om 21:35
Hai Eveltje: Ook welkom hier!
Stoppen met de paroxetine kan best moeilijk zijn, wel om een hele mooie reden. Wat fijn dat jullie kinderen willen!
Op welke manier ben je met de medicatie gestopt? In overleg met een psychiater?
Vaak krijg je het in combinatie met therapie voorgeschreven zodat je met de therapie wat aan het onderliggende probleem kunt doen.
Ben je daar al mee aan de slag geweest?
Leuk dat je mee komt schrijven.
Stoppen met de paroxetine kan best moeilijk zijn, wel om een hele mooie reden. Wat fijn dat jullie kinderen willen!
Op welke manier ben je met de medicatie gestopt? In overleg met een psychiater?
Vaak krijg je het in combinatie met therapie voorgeschreven zodat je met de therapie wat aan het onderliggende probleem kunt doen.
Ben je daar al mee aan de slag geweest?
Leuk dat je mee komt schrijven.
