Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
dinsdag 27 november 2007 om 19:20
Hallo allemaal,
De vader van mijn vriendin is dus vorige week overleden en zaterdag gecremeerd. Telefonisch heb ik jens wel kunnen steunen, maar de echte troost zochten ze met hun eigen gezinnetje. En dat is ook goed. Voor mij ook minder belastend. Maar het blijft toch raar. Je hoort een aantal dingen die je automatisch weer terugbrengen naar maart dit jaar. Het fijne is wel dat ik dat ook gewoon met haar mag delen in deze moeilijke tijd. En gelukkig heb ik meer mensen, zoals Annette, die me steeds weer opfleurt met haar berichtjes. Toch is het een moeilijke tijd.
Binnenkort weer sinterklaas. En mark heeft nou niet echt een uitgebreid wenspakketje, dus maar een paar pakjes. Andere jaren had ie kleine dingen die hij wou en samen met onze pakjes en de pakjes voor mijn ouders en Ray's moeder was het een echte pakjesavond. Maar nu? Binnen 10 minuten zijn we er wel doorheen vrees ik. Moet ik nu een spel bedenken, of iets anders om de middag een beetje aan te kleden? Cadeautjes verstoppen doet zijn moeder al.... We gaan wel met zijn allen gourmetten hier, maar dat is pas rond etenstijd. En ze beginnen ook aan fase 2 van de verbouwing, de kozijnen. Donderdag komen ze. Hoe lang duurt dat? Is het een puinhoop dan? Moeten we misschien uitwijken naar ons thuis? Ik weet het niet hoor.
En daarna nadert kerst met rasse schreden. En alles moet ik doen zonder Ray. En dat lukt wel, dat moet gewoon. Maar het valt zeker niet mee. Ik heb het gevoel dat ik deze maand weer aan het "rennen" sla om de tijd maar door te komen. Niet te veel stil te hoeven staan bij alles wat er gebeurd is en hoe het vorig jaar was, of de jaren ervoor toen er nog niks mis was....
Ik hoorde net een mooie zin op TV:
Liefde en verdriet maken je tot wat je bent. Ik denk dat ik dan nog in de maak ben Maar wanneer ben ik dan "af"? Als ik weer kan genieten en alleen niet meer eenzaam is? Of als ik nog wel verdrietig ben maar niet meer ben doordrenkt van verdriet? Als ik alles een plaatsje heb gegeven en weer zin heb in de toekomst? Ik weet het niet. Dus ga ik door met er maar het beste van maken. Het beste wat ik nu aankan. En ja dat doe ik door bezig te zijn met het huis, met mijn werk maar ook door het vervullen van wat wensen van Ray.
Maar met betrekking tot Mark vind ik het zo moeilijk. Hij heeft niks met mij, behalve dan dat ik een aantal jaren de vriendin van zijn vader was en hij me wel oké vind. Maar hij zoekt geen toenadering. Met hem praten dat doet ie niet, wil ie volgens mij ook niet. Vind ie het leuk om hier te zijn of alleen maar omdat zijn moeder dan niet thuis is? Hij heeft het niet over kerst of oud&nieuw dat ie dan ook wel wil komen terwijl dat voorgaande jaren vanzelfsprekend was. Buiten de maandag komt ie ook helemaal niet. Dus tja ik vind het nogal moeilijk. Ik wil me ook niet opdringen omdat het Ray zijn wens was dat ik veel tijd met Mark zou doorbrengen. Een kind kun je daarin niet dwingen. Zeker niet eentje van 12! Maar voor sinterklaas (en deels nog zijn verjaardag voor mijn familie) heb ik dan toch geregeld dat hij de 9e hier is.
Voor Ray zou ik best meer tijd met hem willen doorbrengen maar ik kom eigenlijk tot de conclusie dat die band er nog niet was en nu dus ook niet geforceerd kan worden. En dat ik hem misschien ook nog wel moet loslaten. Maar ik heb het gevoel dat ik dan mijn belofte aan Ray verbreek. En dat valt me heel zwaar. En met loslaten bedoel ik natuurlijk niet dat hij hier niet meer mag komen. Hij blijft hier altijd welkom. Maar van gedwongen bezoekjes worden we allebei niet vrolijk. Hij bedenkt allerlei dingen om te doen om maar niet per ongeluk met mij te moeten praten (behalve over spelletjes op de nintende DS of geintjes van school) en is bij het eten superdruk en kan alleen maar over spelletjes praten. En ik zit de klok vooruit te kijken dat ik hem kan wegbrengen. En hij ook want hij vraagt altijd meteen hoe laat ik hem weer naar mam breng. Wat moet ik er dus mee.
Het is nu wel een van de hak op de tak verhaal geworden, maar ja ik schrijf gewoon wat in me opkomt....
De vader van mijn vriendin is dus vorige week overleden en zaterdag gecremeerd. Telefonisch heb ik jens wel kunnen steunen, maar de echte troost zochten ze met hun eigen gezinnetje. En dat is ook goed. Voor mij ook minder belastend. Maar het blijft toch raar. Je hoort een aantal dingen die je automatisch weer terugbrengen naar maart dit jaar. Het fijne is wel dat ik dat ook gewoon met haar mag delen in deze moeilijke tijd. En gelukkig heb ik meer mensen, zoals Annette, die me steeds weer opfleurt met haar berichtjes. Toch is het een moeilijke tijd.
Binnenkort weer sinterklaas. En mark heeft nou niet echt een uitgebreid wenspakketje, dus maar een paar pakjes. Andere jaren had ie kleine dingen die hij wou en samen met onze pakjes en de pakjes voor mijn ouders en Ray's moeder was het een echte pakjesavond. Maar nu? Binnen 10 minuten zijn we er wel doorheen vrees ik. Moet ik nu een spel bedenken, of iets anders om de middag een beetje aan te kleden? Cadeautjes verstoppen doet zijn moeder al.... We gaan wel met zijn allen gourmetten hier, maar dat is pas rond etenstijd. En ze beginnen ook aan fase 2 van de verbouwing, de kozijnen. Donderdag komen ze. Hoe lang duurt dat? Is het een puinhoop dan? Moeten we misschien uitwijken naar ons thuis? Ik weet het niet hoor.
En daarna nadert kerst met rasse schreden. En alles moet ik doen zonder Ray. En dat lukt wel, dat moet gewoon. Maar het valt zeker niet mee. Ik heb het gevoel dat ik deze maand weer aan het "rennen" sla om de tijd maar door te komen. Niet te veel stil te hoeven staan bij alles wat er gebeurd is en hoe het vorig jaar was, of de jaren ervoor toen er nog niks mis was....
Ik hoorde net een mooie zin op TV:
Liefde en verdriet maken je tot wat je bent. Ik denk dat ik dan nog in de maak ben Maar wanneer ben ik dan "af"? Als ik weer kan genieten en alleen niet meer eenzaam is? Of als ik nog wel verdrietig ben maar niet meer ben doordrenkt van verdriet? Als ik alles een plaatsje heb gegeven en weer zin heb in de toekomst? Ik weet het niet. Dus ga ik door met er maar het beste van maken. Het beste wat ik nu aankan. En ja dat doe ik door bezig te zijn met het huis, met mijn werk maar ook door het vervullen van wat wensen van Ray.
Maar met betrekking tot Mark vind ik het zo moeilijk. Hij heeft niks met mij, behalve dan dat ik een aantal jaren de vriendin van zijn vader was en hij me wel oké vind. Maar hij zoekt geen toenadering. Met hem praten dat doet ie niet, wil ie volgens mij ook niet. Vind ie het leuk om hier te zijn of alleen maar omdat zijn moeder dan niet thuis is? Hij heeft het niet over kerst of oud&nieuw dat ie dan ook wel wil komen terwijl dat voorgaande jaren vanzelfsprekend was. Buiten de maandag komt ie ook helemaal niet. Dus tja ik vind het nogal moeilijk. Ik wil me ook niet opdringen omdat het Ray zijn wens was dat ik veel tijd met Mark zou doorbrengen. Een kind kun je daarin niet dwingen. Zeker niet eentje van 12! Maar voor sinterklaas (en deels nog zijn verjaardag voor mijn familie) heb ik dan toch geregeld dat hij de 9e hier is.
Voor Ray zou ik best meer tijd met hem willen doorbrengen maar ik kom eigenlijk tot de conclusie dat die band er nog niet was en nu dus ook niet geforceerd kan worden. En dat ik hem misschien ook nog wel moet loslaten. Maar ik heb het gevoel dat ik dan mijn belofte aan Ray verbreek. En dat valt me heel zwaar. En met loslaten bedoel ik natuurlijk niet dat hij hier niet meer mag komen. Hij blijft hier altijd welkom. Maar van gedwongen bezoekjes worden we allebei niet vrolijk. Hij bedenkt allerlei dingen om te doen om maar niet per ongeluk met mij te moeten praten (behalve over spelletjes op de nintende DS of geintjes van school) en is bij het eten superdruk en kan alleen maar over spelletjes praten. En ik zit de klok vooruit te kijken dat ik hem kan wegbrengen. En hij ook want hij vraagt altijd meteen hoe laat ik hem weer naar mam breng. Wat moet ik er dus mee.
Het is nu wel een van de hak op de tak verhaal geworden, maar ja ik schrijf gewoon wat in me opkomt....
dinsdag 27 november 2007 om 20:01
Moeilijk, om een beslissing te nemen over Mark. Ik zou me kunnen voorstellen dat je met Mark en Karin om de tafel gaat zitten over hoe nu verder te gaan. Denk dat je voldoet aan Ray's wens als je in elk geval die maandagen beschikbaar houdt voor Mark, maar als ook hij het idee heeft dat 'ie niet op zijn plekje is bij jou, wordt het heel moeilijk volhouden.
Anderszins zou je de maandagen echt kunnen reserveren voor leuke jonge-jongens dingen doen. Weet niet of je je dit kan permitteren, maar elke twee weken naar de bios is natuurlijk helemaal te gek voor zo'n jong. Sleur hem naar een skihelling, dat soort dingen, en wissel dat dan af met dagen achter de nintendo en druk aan tafel.
Als je het echt de kans geeft kan dat contact best nog groeien. Het heeft tijd nodig. Praten moet je gewoon niet vanuit gaan bij zo'n kind, dat doet 'ie mogelijk met zijn moeder ook al niet.
Anderszins zou je de maandagen echt kunnen reserveren voor leuke jonge-jongens dingen doen. Weet niet of je je dit kan permitteren, maar elke twee weken naar de bios is natuurlijk helemaal te gek voor zo'n jong. Sleur hem naar een skihelling, dat soort dingen, en wissel dat dan af met dagen achter de nintendo en druk aan tafel.
Als je het echt de kans geeft kan dat contact best nog groeien. Het heeft tijd nodig. Praten moet je gewoon niet vanuit gaan bij zo'n kind, dat doet 'ie mogelijk met zijn moeder ook al niet.
dinsdag 27 november 2007 om 20:05
Beste Romilda,
ik vind dat je het heel erg goed doet, heb bewondering voor je.
Tja en Mark, heb geen ervaring met 12 jarigen maar het lijkt me moeilijk om het contact te onderhouden, voor hem ook trouwens.
Misschien komt dat vanzelf als hij wat ouder is en vragen over zijn vader heeft. Misschien vindt hij het (onbewust) moeilijk om jouw pijn te zien en de zijne te voelen? Zolang jij die deur altijd voor hem openhoudt, kom jij de belofte aan Ray na.
Extra veel sterkte, nu met die dagen in het verschiet.
ik vind dat je het heel erg goed doet, heb bewondering voor je.
Tja en Mark, heb geen ervaring met 12 jarigen maar het lijkt me moeilijk om het contact te onderhouden, voor hem ook trouwens.
Misschien komt dat vanzelf als hij wat ouder is en vragen over zijn vader heeft. Misschien vindt hij het (onbewust) moeilijk om jouw pijn te zien en de zijne te voelen? Zolang jij die deur altijd voor hem openhoudt, kom jij de belofte aan Ray na.
Extra veel sterkte, nu met die dagen in het verschiet.
dinsdag 27 november 2007 om 20:38
Thanx.
Tja jonge-jongensdingen doen.... Hij wil liever met zijn vriendjes spelen, dus dat accepteer ik dan ook. Bovendien moet ie tot half 4 naar school dus tja van 4 tot 6 valt er niet zoveel te doen. En hij moet ook weer op tijd bij zijn moeder zijn. In de vakanties is het een ander verhaal, maar dan wil ie gewoon bij zijn moeder zijn. En na de zomer gaat ie naar het voortgezet onderwijs, dan verandert het ook allemaal. Ik denk dat Mark hier wel een plekje heeft in praktische zin. Zijn slaapkamer (dit is altijd zijn ouderlijk huis geweest) met al zijn speelgoed. Met uitzondering van die dingen die hij al mee heeft genomen naar zijn moeder. Zijn vriendjes die hier in de wijk wonen en natuurlijk het huis zelf. Maar ik heb het gevoel dat dat de binding is en dat ie die kan behouden omdat ik hier ben blijven wonen. Als ik was verhuisd was het volgens mij nog moeilijker geweest. Dan was ie misschien allang niet meer gekomen. Dus zijn plekje is dit huis met zijn slaapkamer en spulletjes en ik woon daar toevallig nog steeds omdat ik de laatste jaren van Ray's leven hier ben komen wonen en met hem getrouwd ben. Maar that's it volgens mij.
Ik zit ook met het probleem dat ik fulltime werk en dat dus vanaf januari ook weer moet gaan doen. Ik weet ook niet of dat dan nog geregeld kan worden, ik heb namelijk niet precies een nine to five baan. Als er een melding is dan moet ik er naartoe en als ik dan niet op tijd klaar ben dan kan ik dus niet weg. Dus bij fulltime werken kan ik wel wat met uren schuiven maar geen garanties geven dat ik inderdaad om 3 uur naar huis kan voor Mark op maandag. Maar dat is dan even de praktische kant.
Die deur openhouden doe ik zeker. Ik weet nog niet hoe het allemaal gaat lopen, maar ik zal er vast binnenkort eens met zijn moeder over praten.
Tja jonge-jongensdingen doen.... Hij wil liever met zijn vriendjes spelen, dus dat accepteer ik dan ook. Bovendien moet ie tot half 4 naar school dus tja van 4 tot 6 valt er niet zoveel te doen. En hij moet ook weer op tijd bij zijn moeder zijn. In de vakanties is het een ander verhaal, maar dan wil ie gewoon bij zijn moeder zijn. En na de zomer gaat ie naar het voortgezet onderwijs, dan verandert het ook allemaal. Ik denk dat Mark hier wel een plekje heeft in praktische zin. Zijn slaapkamer (dit is altijd zijn ouderlijk huis geweest) met al zijn speelgoed. Met uitzondering van die dingen die hij al mee heeft genomen naar zijn moeder. Zijn vriendjes die hier in de wijk wonen en natuurlijk het huis zelf. Maar ik heb het gevoel dat dat de binding is en dat ie die kan behouden omdat ik hier ben blijven wonen. Als ik was verhuisd was het volgens mij nog moeilijker geweest. Dan was ie misschien allang niet meer gekomen. Dus zijn plekje is dit huis met zijn slaapkamer en spulletjes en ik woon daar toevallig nog steeds omdat ik de laatste jaren van Ray's leven hier ben komen wonen en met hem getrouwd ben. Maar that's it volgens mij.
Ik zit ook met het probleem dat ik fulltime werk en dat dus vanaf januari ook weer moet gaan doen. Ik weet ook niet of dat dan nog geregeld kan worden, ik heb namelijk niet precies een nine to five baan. Als er een melding is dan moet ik er naartoe en als ik dan niet op tijd klaar ben dan kan ik dus niet weg. Dus bij fulltime werken kan ik wel wat met uren schuiven maar geen garanties geven dat ik inderdaad om 3 uur naar huis kan voor Mark op maandag. Maar dat is dan even de praktische kant.
Die deur openhouden doe ik zeker. Ik weet nog niet hoe het allemaal gaat lopen, maar ik zal er vast binnenkort eens met zijn moeder over praten.
dinsdag 27 november 2007 om 20:53
woensdag 28 november 2007 om 12:29
Hey, Rommel.
Ik snap het best hoor, dat het voor jullie allebei erg moeilijk is.
Ik denk zoals mamzelle zegt: dat hij zich geen houding weet te geven.
Ook heeft hij het natuurlijk erg moeilijk om te zien hoe veel verdriet jij hebt.
ik denk dat hij daardoor zijn eigen verdriet niet durft te laten zien en zich daardoor ook zo druk gedraagt onder het eten.
Hij is natuurlijk bang dat jij over Ray begint en dat hij zijn gevoelens dan bloot moet geven.
Als je gewoon zorgt dat de deur altijd voor hem openstaat ( ook al is dat moeilijk met een full time baan) en laat merken dat je er altijd voor hem bent, dan zal het langzaam beter gaan. Maar dat zal een lange tijd duren, dat gaat heel langzaam.
Laat je wel eens vriendjes van hem bij jullie spelen?
Dan is hij toch een beetje "thuis" zonder dat hij zich opgelaten voelt.
Ook al ben jij dan niet met hem bezig, hij is toch in jullie huis en gaat zich misschien wat meer op zijn gemak voelen.
Het is en blijft moeilijk, misschien is idd praten met Mark en zijn moeder wel een goede optie.
Misschien heeft hij wat meer tijd nodig, wil hij even met "rust"gelaten worden.
Wat je ook gaat doen: heel veel sterkte en meid, het komt goed!!!!!
En voor sinterklaas: ik denk dat een leuk spel met tussendoor kado's ook erg leuk kan zijn.
Je kunt ook al vroeger beginnen met gourmetten, wat kleine hapjes eten, dan wat kadootjes uitpakken, weer wat eten en dan weer wat kadootjes.
Of huur een leuke film die hij graag wil zien. gezellig samen op de bank met wat te knabbelen.
In elk geval veel plezier.
Ik snap het best hoor, dat het voor jullie allebei erg moeilijk is.
Ik denk zoals mamzelle zegt: dat hij zich geen houding weet te geven.
Ook heeft hij het natuurlijk erg moeilijk om te zien hoe veel verdriet jij hebt.
ik denk dat hij daardoor zijn eigen verdriet niet durft te laten zien en zich daardoor ook zo druk gedraagt onder het eten.
Hij is natuurlijk bang dat jij over Ray begint en dat hij zijn gevoelens dan bloot moet geven.
Als je gewoon zorgt dat de deur altijd voor hem openstaat ( ook al is dat moeilijk met een full time baan) en laat merken dat je er altijd voor hem bent, dan zal het langzaam beter gaan. Maar dat zal een lange tijd duren, dat gaat heel langzaam.
Laat je wel eens vriendjes van hem bij jullie spelen?
Dan is hij toch een beetje "thuis" zonder dat hij zich opgelaten voelt.
Ook al ben jij dan niet met hem bezig, hij is toch in jullie huis en gaat zich misschien wat meer op zijn gemak voelen.
Het is en blijft moeilijk, misschien is idd praten met Mark en zijn moeder wel een goede optie.
Misschien heeft hij wat meer tijd nodig, wil hij even met "rust"gelaten worden.
Wat je ook gaat doen: heel veel sterkte en meid, het komt goed!!!!!
En voor sinterklaas: ik denk dat een leuk spel met tussendoor kado's ook erg leuk kan zijn.
Je kunt ook al vroeger beginnen met gourmetten, wat kleine hapjes eten, dan wat kadootjes uitpakken, weer wat eten en dan weer wat kadootjes.
Of huur een leuke film die hij graag wil zien. gezellig samen op de bank met wat te knabbelen.
In elk geval veel plezier.
woensdag 5 december 2007 om 20:28
Hallo allemaal,
Verbouwing fase 2 in volle gang. Kozijn eruit, kozijn erin. En dat zo'n 2 weken aan een stuk. Maar het wordt wel mooi geloof ik. Deze week wel een tegenvallertje op het werk. Mijn collega is ziek, z'n hernia speelt weer op. En nu heb ik onverwacht piket. M'n andere collega was deze week ook al een paar keer vrij en dus zijn alle meldingen voor mij. Gisteren in 10 minuten 3 meldingen. Ik had zelf ook vrij in verband met de verbouwing, maar dat kon dus niet. En weet je, ik had me helemaal ingesteld op mijn piket van volgende week. Ook met allerlei afspraken rondom de verbouwing. Maar nu heb ik dus waarschijnlijk 2 weken achter elkaar piket. Ook as. zondag dus. Als ik met Mark voor het eerst sinterklaas vier zonder zijn vader. En daar heb ik wel heel veel moeite mee. En in eerste instantie zei m'n collega dat ik hem die dag kon bellen, maar vandaag zei hij dat ie dan een weekend weg is. En verder is er dus niemand die het over kan nemen. En daar baal ik van. Vandaag moest ik ook naar de ARBO voor een gesprek met m'n psych. Ze is heel erg tevreden over hoe het gaat en heeft een eindrapportage opgemaakt. Maar daarin heeft ze wel gezegd als advies aan de werkgever dat ze voor een goede werkverdeling moeten zorgen vanwege de minimale bezetting en de hoge werkdruk bij ons. En dat ik dus mijn grenzen moet kunnen aangeven en dat daar dan rekening mee gehouden wordt. Kortom errug druk op het werk, gaat wel goed, maar ik ben heeeeel erg moe. En ik moet ook nog de kadootjes kopen voor zondag.... (En nog inpakken, rijmelarij en zo erbij, kadootjes verstoppen etc.) Maar goed, het zal allemaal wel goedkomen en ik hoop maar dat ik zondagmiddag niet opgepiept ga worden.....
Ik ga nu lekker lui op de bank hangen.....
Liefs Rommel.
Verbouwing fase 2 in volle gang. Kozijn eruit, kozijn erin. En dat zo'n 2 weken aan een stuk. Maar het wordt wel mooi geloof ik. Deze week wel een tegenvallertje op het werk. Mijn collega is ziek, z'n hernia speelt weer op. En nu heb ik onverwacht piket. M'n andere collega was deze week ook al een paar keer vrij en dus zijn alle meldingen voor mij. Gisteren in 10 minuten 3 meldingen. Ik had zelf ook vrij in verband met de verbouwing, maar dat kon dus niet. En weet je, ik had me helemaal ingesteld op mijn piket van volgende week. Ook met allerlei afspraken rondom de verbouwing. Maar nu heb ik dus waarschijnlijk 2 weken achter elkaar piket. Ook as. zondag dus. Als ik met Mark voor het eerst sinterklaas vier zonder zijn vader. En daar heb ik wel heel veel moeite mee. En in eerste instantie zei m'n collega dat ik hem die dag kon bellen, maar vandaag zei hij dat ie dan een weekend weg is. En verder is er dus niemand die het over kan nemen. En daar baal ik van. Vandaag moest ik ook naar de ARBO voor een gesprek met m'n psych. Ze is heel erg tevreden over hoe het gaat en heeft een eindrapportage opgemaakt. Maar daarin heeft ze wel gezegd als advies aan de werkgever dat ze voor een goede werkverdeling moeten zorgen vanwege de minimale bezetting en de hoge werkdruk bij ons. En dat ik dus mijn grenzen moet kunnen aangeven en dat daar dan rekening mee gehouden wordt. Kortom errug druk op het werk, gaat wel goed, maar ik ben heeeeel erg moe. En ik moet ook nog de kadootjes kopen voor zondag.... (En nog inpakken, rijmelarij en zo erbij, kadootjes verstoppen etc.) Maar goed, het zal allemaal wel goedkomen en ik hoop maar dat ik zondagmiddag niet opgepiept ga worden.....
Ik ga nu lekker lui op de bank hangen.....
Liefs Rommel.
woensdag 5 december 2007 om 21:09
Ik heb net een stukje teruggelezen op dit forum en weet je, het ontroert me zo hoeveel jullie al die tijd met me meeleven. En al die lieve tips en adviezen, of gewoon het meeleven en meedenken. Echt geweldig! En een aantal dingen herken ik nu, die ik toen niet kon geloven. Ik heb inderdaad momenten dat ik loop te fluiten, bijvoorbeeld op het werk als het goed gaat. Ik laat me niet afschrikken door de feestdagen maar probeer er juist iets van te maken rekening houdend met eventuele emotionele uitbarstingen, dat wel. Kortom bij mensen zijn waar dat kan en mag! Ik heb de afgelopen weekends weer voor zwarte Piet gespeeld en tja dat waren toch wel geniet-momenten. En ook momenten dat ik juist heel veel aan Ray dacht en na afloop wel verdrietig was. Maar toch met een gevoel van Ja ik heb toch maar mooi even genoten! Ray zou trots zijn... En dat staat in een aantal berichtjes van jullie dat er echt wel weer een sprankje licht komt. En ook de tip om gewoon hardop met Ray te praten, dat werkt echt! Bijna elke avond praat ik ff tegen zijn foto naast mijn bed. Dingen die ik heb meegemaakt, dingen waar ik het moeilijk mee heb, maar ook gewoon over dingen van het werk die ik vroeger ook al met m besprak. En dat geeft wel rust hoor. Kortom, jullie zijn ook echt kanjers voor mij. Er is altijd wel iemand die weer net de juiste snaar weet te raken, de juiste dingen weet te zeggen.
Thanx lieve forumsters!
(En toen kwam ik er weer achter in het verkeerde venstertje te typen want ik kan geen smileys en dus ook geen bloemetjes of kadootjes aan mijn bericht toevoegen....)
Dus allemaal een hele dikke knuf!!!!
Thanx lieve forumsters!
(En toen kwam ik er weer achter in het verkeerde venstertje te typen want ik kan geen smileys en dus ook geen bloemetjes of kadootjes aan mijn bericht toevoegen....)
Dus allemaal een hele dikke knuf!!!!
woensdag 5 december 2007 om 22:24
Hey Mamzelle,
Ja zo zal het misschien niet precies gaan, want mijn ouders, zus, zwager en kinderen zijn er ook. Dus in die zin zouden hun dus nog gewoon door kunnen gaan. Maar ik vind dat het gewoon niet kan. Maar als de ene collega door z´n hernia niet kan werken en de ander te ver uit het gebied zit om snel genoeg bij calamiteiten te zijn dan blijft er maar 1 over. Maar ik zal morgen nog eens met mijn baas praten (telefonisch want ik ben vrij ivm de verbouwing). Misschien dat ie nog iets uit zijn hoge hoed kan toveren. Er moet toch begrip zijn dat dit de 1e sinterklaas is zonder Ray.....
Ja zo zal het misschien niet precies gaan, want mijn ouders, zus, zwager en kinderen zijn er ook. Dus in die zin zouden hun dus nog gewoon door kunnen gaan. Maar ik vind dat het gewoon niet kan. Maar als de ene collega door z´n hernia niet kan werken en de ander te ver uit het gebied zit om snel genoeg bij calamiteiten te zijn dan blijft er maar 1 over. Maar ik zal morgen nog eens met mijn baas praten (telefonisch want ik ben vrij ivm de verbouwing). Misschien dat ie nog iets uit zijn hoge hoed kan toveren. Er moet toch begrip zijn dat dit de 1e sinterklaas is zonder Ray.....
woensdag 5 december 2007 om 22:30
Hoe oud is Mark ; jaar of 12 ? Van hoe laat tot hoe laat komt die ?
pizza & dvd
spelletje doen ; pokeren , monopoly , risk , zo'n 3-D puzzle
samen koken
tricky...........maar samen foto's inplakken / bewerken van Ray
bouwpakket
ik verzin verder .
pizza & dvd
spelletje doen ; pokeren , monopoly , risk , zo'n 3-D puzzle
samen koken
tricky...........maar samen foto's inplakken / bewerken van Ray
bouwpakket
ik verzin verder .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 7 december 2007 om 17:04
Hey Mamzelle,
Die collega die verder weg zit komt indien nodig terug. Dus als ik opgepiept wordt kan ik hem bellen. En onze baas is daarmee accoord. (wat langere aanrijtijd wordt een keer voor lief genomen. Om reacties van ongeruste mensen te voorkomen.... Nee ik zit niet bij de noodhulp van politie, brandweer of ambulance..... hihihi).
Gelukkig maar, want ik voelde me niet happy hoor. Onze coordinator vond eigenlijk dat ik het toch moest doen..... Er was geen andere oplossing...... Wel dus!!!!
Ik ga nu ff koken en eten!!!!
Daarna maar alvast wat cadeautjes verstoppen.....
Liefs Rommel.
Die collega die verder weg zit komt indien nodig terug. Dus als ik opgepiept wordt kan ik hem bellen. En onze baas is daarmee accoord. (wat langere aanrijtijd wordt een keer voor lief genomen. Om reacties van ongeruste mensen te voorkomen.... Nee ik zit niet bij de noodhulp van politie, brandweer of ambulance..... hihihi).
Gelukkig maar, want ik voelde me niet happy hoor. Onze coordinator vond eigenlijk dat ik het toch moest doen..... Er was geen andere oplossing...... Wel dus!!!!
Ik ga nu ff koken en eten!!!!
Daarna maar alvast wat cadeautjes verstoppen.....
Liefs Rommel.
woensdag 12 december 2007 om 21:36
Hallo allemaal.
Hier een heel erg vermoeide rommel.....
Ik had kunnen regelen dat mijn collega op zondag eventuele meldingen voor de piket over zou nemen. Helaas kwam de melding niet op zondag maar zaterdagnacht om half 2. En ik ben tot 8 uur bezig geweest. Om half 11 kwamen mijn ouders om alles mee klaar te zetten en te maken. Ik heb nog een poging gedaan om een uur te slapen, maar dat is niet gelukt. Kortom ik was zoooooooooooooooooooo moe. Maar dat mocht de pret niet drukken dus maar een aantal flinke bakken koffie naar binnen gewerkt. Om 1 uur kwam Mark. We hadden raadsel en rebussen die Mark op moest lossen. Als dat was gelukt mocht hij een briefje uit de tombola pakken en daar stond dan een hint op waar hij cadeautjes kon vinden. En dat was een groot succes! Voor we het wisten was het 10 voor 3. Om 3 uur kwamen mijn zus, zwager en de kids. En dus kon Mark met zijn neefje gaan spelen. Om 5 uur zijn we gaan grillplaten (variant op gourmet/steengrill). Na het eten kwam die man met de hamer. Gelukkig werd Mark ook op tijd opgehaald en moesten de kinderen van mijn zus ook op tijd naar bed. Maar ik had Jens ook al een week niet gesproken en die belde om 9 uur. Dus uiteindelijk lag ik er pas om 10 uur in, helemaal kapot. Maandag moest ik weer verder met die calamiteit dus kon ik nog niet bijslapen. En 's-middags Mark weer. Toen ik Mark die avond naar huis heb gebracht stortte ik volledig in en lag dan ook al om half 9 in bed. Dinsdag toch op het werk aangegeven dat ze iets moeten gaan regelen voor de piket, want als mijn collega ziekblijft zal er voor kerst en oud&nieuw iets geregeld moeten worden. Ik heb aangegeven dat ik het niet trek om weer 2 weken piket te draaien En dat ik oud&nieuw nu juist zo geregeld heb dat ik het gevoel heb het wel aan te kunnen zonder Ray en dat ik dus heel verdrietig zou zijn als dat niet door kon gaan. De Arbodienst heeft ook aangegeven aan mijn werkgever dat ze ervoor moeten zorgen dat ik door de onderbezetting en de hoge werkdruk niet overbelast raak omdat ik nu net een evenwicht heb bereikt. En nu maar afwachten wat er mee gedaan wordt. Ik heb de afgelopen dagen Ray ook ontzettend gemist. Na zo'n piketmelding kon ik altijd mijn verhaal kwijt en nu dus niet terwijl het best een heftige zaak was geweest. En zondag was dus heel goed verlopen maar toen iedereen weg was kon ik niet met Ray napraten. En dan natuurlijk ook nog de verbouwing fase 2.... Het was vandaag 11 graden in huis. Maar in het huis zijn nu alle kozijnen vervangen. Morgen nog afwerken binnen maar het hoeft dus niet meer open. Vanmiddag heb ik een kerstboompje bij Ray zijn graf gezet.... Ik vond toch echt dat hij er ook een moest hebben (niet dat ik er zelf al een heb, maar toch....) En nu ga ik maar weer slapen, want ik ben nog steeds moe en heb nog piket tot as. maandag 09.00 uur.... *zucht*
Lieve groetjes, Rommel
Hier een heel erg vermoeide rommel.....
Ik had kunnen regelen dat mijn collega op zondag eventuele meldingen voor de piket over zou nemen. Helaas kwam de melding niet op zondag maar zaterdagnacht om half 2. En ik ben tot 8 uur bezig geweest. Om half 11 kwamen mijn ouders om alles mee klaar te zetten en te maken. Ik heb nog een poging gedaan om een uur te slapen, maar dat is niet gelukt. Kortom ik was zoooooooooooooooooooo moe. Maar dat mocht de pret niet drukken dus maar een aantal flinke bakken koffie naar binnen gewerkt. Om 1 uur kwam Mark. We hadden raadsel en rebussen die Mark op moest lossen. Als dat was gelukt mocht hij een briefje uit de tombola pakken en daar stond dan een hint op waar hij cadeautjes kon vinden. En dat was een groot succes! Voor we het wisten was het 10 voor 3. Om 3 uur kwamen mijn zus, zwager en de kids. En dus kon Mark met zijn neefje gaan spelen. Om 5 uur zijn we gaan grillplaten (variant op gourmet/steengrill). Na het eten kwam die man met de hamer. Gelukkig werd Mark ook op tijd opgehaald en moesten de kinderen van mijn zus ook op tijd naar bed. Maar ik had Jens ook al een week niet gesproken en die belde om 9 uur. Dus uiteindelijk lag ik er pas om 10 uur in, helemaal kapot. Maandag moest ik weer verder met die calamiteit dus kon ik nog niet bijslapen. En 's-middags Mark weer. Toen ik Mark die avond naar huis heb gebracht stortte ik volledig in en lag dan ook al om half 9 in bed. Dinsdag toch op het werk aangegeven dat ze iets moeten gaan regelen voor de piket, want als mijn collega ziekblijft zal er voor kerst en oud&nieuw iets geregeld moeten worden. Ik heb aangegeven dat ik het niet trek om weer 2 weken piket te draaien En dat ik oud&nieuw nu juist zo geregeld heb dat ik het gevoel heb het wel aan te kunnen zonder Ray en dat ik dus heel verdrietig zou zijn als dat niet door kon gaan. De Arbodienst heeft ook aangegeven aan mijn werkgever dat ze ervoor moeten zorgen dat ik door de onderbezetting en de hoge werkdruk niet overbelast raak omdat ik nu net een evenwicht heb bereikt. En nu maar afwachten wat er mee gedaan wordt. Ik heb de afgelopen dagen Ray ook ontzettend gemist. Na zo'n piketmelding kon ik altijd mijn verhaal kwijt en nu dus niet terwijl het best een heftige zaak was geweest. En zondag was dus heel goed verlopen maar toen iedereen weg was kon ik niet met Ray napraten. En dan natuurlijk ook nog de verbouwing fase 2.... Het was vandaag 11 graden in huis. Maar in het huis zijn nu alle kozijnen vervangen. Morgen nog afwerken binnen maar het hoeft dus niet meer open. Vanmiddag heb ik een kerstboompje bij Ray zijn graf gezet.... Ik vond toch echt dat hij er ook een moest hebben (niet dat ik er zelf al een heb, maar toch....) En nu ga ik maar weer slapen, want ik ben nog steeds moe en heb nog piket tot as. maandag 09.00 uur.... *zucht*
Lieve groetjes, Rommel
woensdag 12 december 2007 om 22:11
Lieverd, heb je het met Jens toen gehad over die calamiteit? Het is niet hetzelfde als praten met Ray, maar wel net zo belangrijk, om jezelf af te laden.
-zal wel een overbodige opmerking zijn, maar voor de zekerheid-
Nog maar een keer: je doet het hartstikke goed. Had je je toch niet kunnen voorstellen, toen je zo moe en verdrietig was dat je je wel ziek móest melden.
Ik hoop dat ze een goede oplossing vinden voor die piketdiensten.
-zal wel een overbodige opmerking zijn, maar voor de zekerheid-
Nog maar een keer: je doet het hartstikke goed. Had je je toch niet kunnen voorstellen, toen je zo moe en verdrietig was dat je je wel ziek móest melden.
Ik hoop dat ze een goede oplossing vinden voor die piketdiensten.
woensdag 19 december 2007 om 20:18
De verbouwing is KLAAR!!!! Mijn piket is afgelopen, de meubels en gordijnen zijn er ook en het is heel mooi geworden. Er is weer rust in huis!!! Met de rust ook het gemis, dat wel. Wat zou ik graag willen dat Ray dit allemaal had kunnen zien, maar vooral had kunnen reageren en samen kunnen genieten van de veranderingen. Ik heb toch ook maar een kerstboom gezet en ben er ook eentje bij Ray gaan zetten. Maar het is en blijfte een moeilijke maand. De afleiding van de verbouwing kwam nog niet zo slecht uit, eerlijk gezegd. Maar er komt weer andere afleiding aan. Morgen hebben we kerstborrel van het werk en dan gaan we naar het wintercircus. Ik ga mee doen met het circusorkest en koorddansen. Dat laatste zal wel niet want ik heb inmiddels een liesblessure, overbelasting van de aanhechting van mijn bovenbeenspier. En vrijdag naar Parijs, met mijn zus. Kortom nog steeds druk, maar ook wel een beetje drukte om het gemis te ontlopen.....
