Zwanger
alle pijlers
Bijna 43 en zwanger
vrijdag 1 november 2019 om 10:16
Speciaal hiervoor een account aangemaakt.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
maandag 4 november 2019 om 17:20
Hoi belisa ik stuit nu pas op je topic, ik heb niet alle reacties gelezen en ga dat ook niet doen. Voor jou in ieder geval een stevigeBelisa77 schreef: ↑04-11-2019 09:24Dank voor al jullie reacties. Ik heb gistermiddag geprobeerd het even te laten rusten, maar dat lukte totaal niet. In reactie op verschillende reacties:
Mijn vriend is supportive en heeft een enorm plichtsgevoel, hij wil ervoor gaan maar alleen als ik het 100% zeker weet. En dat is dus moeilijk, ik heb niet meer dat allesoverstijgende oergevoel wat ik eerder wel had.
Ik heb een heel fijne relatie met mijn vriend, was heel gelukkig en had geaccepteerd dat ik geen kind ging krijgen. Ik heb een paar jaar geleden besloten dat ik blij ben in de relatie met deze man, die geen kinderen meer wil. Ik koos er bewust voor om bij hem te blijven. Ik had ook een man met kinderwens kunnen zoeken of het alleen kunnen proberen met bv een donor. Dat heb ik allemaal niet gedaan. Is mijn kinderwens dan niet groot genoeg? Dat weet ik dus zelf niet meer, ik zie door de bomen het bos niet. Er spelen zoveel dingen mee.
Ik vind het ongelooflijk moeilijk om nu opnieuw alles af te wegen, en dat met ook wel enige tijdsdruk, want mijn lichaam laat heel erg weten dat het zwanger is. Dat wil ik niet te lang laten bestaan, maakt alles nog zoveel moeilijker. Om nog niet te spreken van het zich snel ontwikkelende mensje in mij....
Ben bang dat ik in een leegte val wanneer ik de zwangerschap afbreek, dat ik spijt zal hebben. Maar is dat een reden om door te zetten?
Of ik het kind ook alleen zou willen opvoeden.. tja... het is niet zo dat ik het krijgen van een kind verkies boven mijn relatie. Maar ik zou het vermoedelijk wel kunnen, een kind alleen opvoeden. Moeilijk, maar ik denk dat het lukt.
Wil ik mijn leven omgooien? Ik weet het allemaal echt niet meer. Vanmiddag naar de huisarts, nu verder aan het werk.
wat een toestand voor je! Ik heb in de zelfde situatie gezeten. Ongepland zwanger. Gesprekken met het FIOM hebben me erg geholpen, je hoofd is een warboel en zij zorgen voor wat structuur in je denken, ze sturen je ook naar huis zonder dat je direct een beslissing neemt, ik vond het fijn. Door de hulp het FIOM, heb ik uiteindelijk de zelf beslissing genomen. Want er gaat zoveel door je heen en mensen om je heen zeggen dingen etc. Je hoofd tolt.
Wat fijn dat je partner erin staat hoe hij erin staat in ieder geval niet boos. Geef jezelf wat ruimte in je beslissing.
Als je meer van mij wilt weten, of van je af wil schrijven mijn PB staat open, voor het openbare forum laat ik het hierbij.
Sterkte.
maandag 4 november 2019 om 17:22
Ik ben dus 10-15 jaar verder, nog een puber in huis de ander is net de deur uit. Ik ben zo fit als een hoentje, doe meer en ben actiever dan de meeste mensen van 30 of 40.Lillybit schreef: ↑04-11-2019 16:21Bedenk ook dat je je nu op je 43e nog best fit voelt maar over 10-15 jaar nog volop aan het zorgen bent en daarna een puber in huis hebt.
Dan ben jij in de overgang. Ik was op mijn 42 zwanger van de 4e (ongepland) maar ben achteraf toch opgelucht dat het een miskraam is geworden en ik geen lastige beslissing heb hoeven nemen. Was dat mijn eerste geweest dan had ik er waarschijnlijk heel anders ingestaan. Dit is toch een nu of nooit moment voor jou.
Niet alleen naar het negatieve gedeelte kijken TO, het positieve neemt de overhand!
maandag 4 november 2019 om 17:43
Oef wat een lastige beslissing moet je nemen TO! Ik kan me goed voorstellen dat het in je hoofd enorm dubbel voelt. Het lot schenkt je een cadeau en jij weet niet of je er wel blij mee moet zijn. Ik heb ooit voor een soortgelijke beslissing gestaan en had geen idee wat ik moest doen. Ik herinner me die tijd nog als de dag van gister, maar heb mijzelf wel tijd gegeven om er goed over na te denken.
Je hoeft niet nu direct iets te beslissen. Laat het maar even gaan. Je hebt nog tijd genoeg en hoeft niet nu direct iets te doen. Adem in en uit, schenk aandacht aan je gevoelens, neem wat vrije dagen op, wandel en schrijf en praat erover met vriendinnen/familie. Geef het eventjes tijd. Neem dan een weloverwogen beslissing.
De tip om te gaan praten met het FIOM vind ik een hele goede tip.
Overigens vind ik dat je vriend zegt dat je het 100% zeker moet weten, niet helemaal fair. Wanneer weet je nou iets 100% zeker? Ik vind dat ook hij beiden kanten zou mogen overwegen en het niet alleen bij jou mag leggen.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Je hoeft niet nu direct iets te beslissen. Laat het maar even gaan. Je hebt nog tijd genoeg en hoeft niet nu direct iets te doen. Adem in en uit, schenk aandacht aan je gevoelens, neem wat vrije dagen op, wandel en schrijf en praat erover met vriendinnen/familie. Geef het eventjes tijd. Neem dan een weloverwogen beslissing.
De tip om te gaan praten met het FIOM vind ik een hele goede tip.
Overigens vind ik dat je vriend zegt dat je het 100% zeker moet weten, niet helemaal fair. Wanneer weet je nou iets 100% zeker? Ik vind dat ook hij beiden kanten zou mogen overwegen en het niet alleen bij jou mag leggen.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
dinsdag 5 november 2019 om 05:50
Gisteren uitgebreid gesprek gehad met vrouwelijke huisarts, ontzettend lief mens en het heeft me verheldering gebracht. Heb toen ik thuis kwam voors en tegens opgeschreven en ingescand, zodat ik die kan terugkijken. Het komt erop neer dat ik geen duidelijke kinderwens meer lijk te hebben en veel op het spel zet wanneer ik besluit de zwangerschap door te zetten. Huisarts stelde nog voor om de afspraak in de kliniek uit te stellen, maar nog twee van dit soort weken volop in de zwangerschapsstand (misselijk, borsten, etc) en dan alsnog afbreken trek ik niet. Ik heb dus vanmorgen de afspraak in de kliniek en hoop daar nog wel even met iemand te kunnen spreken. Bij twijfel of paniek verzet ik de afspraak.
dinsdag 5 november 2019 om 06:02
Ik bedoel met veel op het spel zetten, dat ik eigenlijk heel gelukkig was en het kinder-hoofdstuk had afgesloten. Neemt niet weg dat het me een geweldige ervaring lijkt om zwanger te zijn, om een kind te krijgen, en ook niet dat ik heel nieuwsgierig ben naar “ons kind”, maar ik weet niet of ik nog ruimte wil/ kan maken in mijn leven voor zoiets groots. Als ik terugdenk aan toen ik in de dertig was.... dat was zó anders. Ik wilde gewoon een kind, maakt niet uit hoe dat mijn leven zou beïnvloeden of veranderen. En dat gevoel heb ik nu niet meer, daarom zie ik ook veel beren op de weg m.b.t. opvang, werk, relatie, paard, vermoeidheid... ik denk dat ik er wel in zou kunnen groeien, maar is dat een goed uitgangspunt...? Moeilijk, maar ik vind het zo’n grote beslissing dat ik het risico niet durf te nemen, met name dus omdat mijn gevoel ten opzichte van eerder (met sterke kinderwens) zo veranderd is.
dinsdag 5 november 2019 om 09:00
Belisa wat fijn dat je nu wat meer duidelijkheid hebt. Het klinkt alsof je leven al een mooie invulling heeft en een kind daarin niet (meer) past.
Deze beslissing vond ik zelf een heel lastige, juist omdat je voor beide kanten wel voors en tegens hebt. Uiteindelijk wogen bij mij de ‘tegens’ ook wat zwaarder.
Ik weet niet zeker of ik het goed begrijp dat vandaag de ingreep in de kliniek is? Ik hoop ook dat je eerst nog iemand kunt spreken. Sterkte.
Deze beslissing vond ik zelf een heel lastige, juist omdat je voor beide kanten wel voors en tegens hebt. Uiteindelijk wogen bij mij de ‘tegens’ ook wat zwaarder.
Ik weet niet zeker of ik het goed begrijp dat vandaag de ingreep in de kliniek is? Ik hoop ook dat je eerst nog iemand kunt spreken. Sterkte.
dinsdag 5 november 2019 om 14:51
Bizar dat je zo reageert op andermans gevoelig liggende dilemma.Vashappenin schreef: ↑05-11-2019 14:49Bizar dat er hier gesproken wordt over het weghalen van een kind alsof het gaat over een ingegroeide teennagel. Hoop dat je geen last krijgt van je besluit.
dinsdag 5 november 2019 om 14:53
Sorry, dit is een onnodige opmerking. Een schop na. Als de keuze gemaakt is, is het ok.Vashappenin schreef: ↑05-11-2019 14:49Bizar dat er hier gesproken wordt over het weghalen van een kind alsof het gaat over een ingegroeide teennagel. Hoop dat je geen last krijgt van je besluit.
Sterkte TO. Moeilijk besluit. beiden is goed.
dinsdag 5 november 2019 om 15:12
Ik snap je dilemma wel TO en vermoed dat de kliniek je nog een aantal dagen bedenktijd geeft. En een kind maakt wel dat je leven compleet anders wordt. Leuker - meestal wel (maar ik was 34 toen ik gewenst moeder werd), maar soms ook zwaarder.
En je moet daar maar net zin in hebben, want er zit geen uitknopje op een kind. Je hebt nu geen wens meer, was liever niet zwanger geweest, maar staat nu toch voor een lastige keuze - simpelweg omdat de zwangerschap je is overkomen.
Wat je ook doet is goed - van mij (en de meeste anderen hier) geen oordeel. Jij moet doen wat je het minst bezwaarlijk lijkt gegeven de omstandigheden. Sterkte!
En als je inmiddels al overgegaan bent tot abortus: sterkte met het herstel en verwerking.
En je moet daar maar net zin in hebben, want er zit geen uitknopje op een kind. Je hebt nu geen wens meer, was liever niet zwanger geweest, maar staat nu toch voor een lastige keuze - simpelweg omdat de zwangerschap je is overkomen.
Wat je ook doet is goed - van mij (en de meeste anderen hier) geen oordeel. Jij moet doen wat je het minst bezwaarlijk lijkt gegeven de omstandigheden. Sterkte!
En als je inmiddels al overgegaan bent tot abortus: sterkte met het herstel en verwerking.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 6 november 2019 om 05:48
Ik ben gegaan. Ik heb afgelopen weekend uitgebreid nagedacht. Baby filmpjes gekeken. Huisarts geweest maandag voor gesprek. Ook besproken dat het zo oneerlijk is (een wil kind ander krijgt t, een wil dood, ander krijgt kanker) en nog veel meer. Uiteindelijk erachter gekomen dat ik geen kind (meer) wil.
In de kliniek gisteren nog gepraat met arts. En nee, ik denk hier niet licht over. Ik hoop dat ik geen spijt krijg. Maar spijt van een kind dat er al is dat is nog erger.
Allemaal erg bedankt voor jullie veelal lieve reacties.
In de kliniek gisteren nog gepraat met arts. En nee, ik denk hier niet licht over. Ik hoop dat ik geen spijt krijg. Maar spijt van een kind dat er al is dat is nog erger.
Allemaal erg bedankt voor jullie veelal lieve reacties.
woensdag 6 november 2019 om 06:44
woensdag 6 november 2019 om 07:55
Ik vind het ook zeer schokkend als mensen er lichtzinnig over denken/praten. Maar TO doet dat zeker niet. TO wil geen kind, dan lijkt dit me de enige juiste beslissing. Hoe heftig en afschuwelijk het ook is.
Heel veel sterkte Belisa!
woensdag 6 november 2019 om 08:20
Dit.Vashappenin schreef: ↑05-11-2019 14:49Bizar dat er hier gesproken wordt over het weghalen van een kind alsof het gaat over een ingegroeide teennagel. Hoop dat je geen last krijgt van je besluit.
woensdag 6 november 2019 om 09:53
