Zwanger
alle pijlers
Stille geboorte
zondag 2 februari 2020 20:07
Dag lieve meiden,
Gisteren heb ik gehoord dat het kindje in mijn buik onverwacht overleden is. De verloskundige kon geen hartje vinden en op de echo in het ziekenhuis zagen ze helaas ook geen hartje meer. Morgen moet ik naar het ziekenhuis om de bevalling op te wekken. We hebben al contact gehad met een fotograaf en iemand die ons helpt met de begrafenis. Ik ben nu 35 weken zwanger, het is amper te beseffen. We hebben al twee dochters, die zijn nu bij opa en oma maar snappen heel goed dat er iets aan de hand is. Ze zijn 2 en 4. Misschien een stomme vraag, maar hebben jullie misschien tips hoe we de komende week afscheid kunnen nemen. We willen het graag een beetje klein houden.
Liefs.
Gisteren heb ik gehoord dat het kindje in mijn buik onverwacht overleden is. De verloskundige kon geen hartje vinden en op de echo in het ziekenhuis zagen ze helaas ook geen hartje meer. Morgen moet ik naar het ziekenhuis om de bevalling op te wekken. We hebben al contact gehad met een fotograaf en iemand die ons helpt met de begrafenis. Ik ben nu 35 weken zwanger, het is amper te beseffen. We hebben al twee dochters, die zijn nu bij opa en oma maar snappen heel goed dat er iets aan de hand is. Ze zijn 2 en 4. Misschien een stomme vraag, maar hebben jullie misschien tips hoe we de komende week afscheid kunnen nemen. We willen het graag een beetje klein houden.
Liefs.
ikeakrukje wijzigde dit bericht op 05-02-2021 06:13
0.00% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 21:10
Dank voor jullie lieve berichten, de komende dagen wil ik hier schrijven om het nog een keer te herleven en te herinneren.
En in het afscheid nemen zijn we tegelijkertijd aan het kennismaken en ontdekken. 9 weken alweer en gisteren het hartje horen kloppen, precies een jaar nadat er een hartje stopte.
En in het afscheid nemen zijn we tegelijkertijd aan het kennismaken en ontdekken. 9 weken alweer en gisteren het hartje horen kloppen, precies een jaar nadat er een hartje stopte.
vrijdag 5 februari 2021 06:09
Het jaar is rond. Alle eerste keren hebben we gehad. Ik heb gerouwd, je gemist. En tegelijkertijd heb ik je niet mogen leren kennen, heb ik nooit in je ogen mogen kijken. Ik fantaseer dat ze de mooiste kleur blauw zijn. Met levenslustige twinkels.
Precies een jaar geleden begon de dag met een teleurstelling. Na een hele nacht vol weeën was er nog geen ontsluiting. Wat nu? Ik wolde niet aan het infuus. En liever ook geen ruggenprik. Ik wilde het zelf doen, het enige wat ik nog voor jou kon doen.
We overlegden met de artsen en besloten nog even te wachten. Misschien pakte mijn lijf het toch zelf op.de allerliefste verpleegster kwam bij me en masseerde mijn slapen. Langzaam kwam ik in een roes. De weeën kwamen in golven en ik pufte ze weg.
Het begon zo'n pijn te doen dat ik toch om een prikje vroeg. Ik zakte steeds verder weg in mijn baarroes. Ineens braken mijn vliezen! De verpleegsters hielpen me met douchen maar ik werd misselijk en raakte een beetje in paniek.
Toen ging het snel. Een paar keer persen en daar was je dan. Zo mooi en nog warm. Ze legden je op mijn borst en ik kon het maar niet geloven. Zo mooi, en gitzwarte haartjes, in tegenstelling tot je zussen die echte blondines zijn. Zoals ik over je gedroomd had.
Trots belden we de opa's en oma's. We appten onze vrienden dat je er was. Zo trots was ik. Je lag bij me die nacht, zo lief en vredig. Diep in de nacht werd ik wakker. Na de trots kwam ineens het intense verdriet. Gejankt heb ik. Als een huilende wolf. De verpleegster legde je in mijn armen. Mijn tranen van liefde vielen op jou.
De volgende kwamen mijn meiden. Ik kon niet wachten ze te zien. Ondanks de bevalling wachtte ik buiten het ziekenhuis op ze. Die kleine warme handjes in de mijne, hun verwachtingsvolle blikken, ik zal ze nooit vergeten. Samen maakte we kennis met jou. Ze zochten een mooie ballon uit voor je. En stelden honderduit vragen.
We mochten naar huis. De volgende dag haalden we je op. Het was de mooiste stralende dag die je je kunt voorstellen. Tussen je zussen mocht je mee naar de plek waar we afscheid van je gingen nemen. De meiden wilden je ons huis laten zien, de school. En op de radio moesten liedjes die ze jou graag wilden laten horen. Die rit zal ik nooit vergeten. Na doe zwarte tocht naar het ziekenhuis was dit er een met een gouden randje.
Met een handjevol vrienden en familie namen we afscheid. Ik kon je nog laten zien en laten horen hoe trots ik was. Ik had woorden voorbereid die ik nog naar je wilde uitspreken. Zorgvuldig hadden we liedjes uitgekozen die bij je pasten. We verwelkomden je en namen afscheid.
Voor kinderen hoort de dood bij het leven. Als geen ander accepteren zij dat het is zoals het is. Ik heb daar een jaar voor nodig gehad. Nu kan ik zeggen het is goed zo. Je kwam in ons leven en bracht wat je ons moest brengen. Vandaag gaan we je vieren, met ballonnen en taart. Want je hoort bij ons en we zijn trots op jou.
En stiekem voel ik mijn buik en glimlach tegen mezelf. Het komend jaar krijgt een andere wending. Ik voel me dankbaar en vol liefde en wacht stilletjes tot die twee blonde kopjes aan mijn bed verschijnen en het feest kan gaan beginnen.
Precies een jaar geleden begon de dag met een teleurstelling. Na een hele nacht vol weeën was er nog geen ontsluiting. Wat nu? Ik wolde niet aan het infuus. En liever ook geen ruggenprik. Ik wilde het zelf doen, het enige wat ik nog voor jou kon doen.
We overlegden met de artsen en besloten nog even te wachten. Misschien pakte mijn lijf het toch zelf op.de allerliefste verpleegster kwam bij me en masseerde mijn slapen. Langzaam kwam ik in een roes. De weeën kwamen in golven en ik pufte ze weg.
Het begon zo'n pijn te doen dat ik toch om een prikje vroeg. Ik zakte steeds verder weg in mijn baarroes. Ineens braken mijn vliezen! De verpleegsters hielpen me met douchen maar ik werd misselijk en raakte een beetje in paniek.
Toen ging het snel. Een paar keer persen en daar was je dan. Zo mooi en nog warm. Ze legden je op mijn borst en ik kon het maar niet geloven. Zo mooi, en gitzwarte haartjes, in tegenstelling tot je zussen die echte blondines zijn. Zoals ik over je gedroomd had.
Trots belden we de opa's en oma's. We appten onze vrienden dat je er was. Zo trots was ik. Je lag bij me die nacht, zo lief en vredig. Diep in de nacht werd ik wakker. Na de trots kwam ineens het intense verdriet. Gejankt heb ik. Als een huilende wolf. De verpleegster legde je in mijn armen. Mijn tranen van liefde vielen op jou.
De volgende kwamen mijn meiden. Ik kon niet wachten ze te zien. Ondanks de bevalling wachtte ik buiten het ziekenhuis op ze. Die kleine warme handjes in de mijne, hun verwachtingsvolle blikken, ik zal ze nooit vergeten. Samen maakte we kennis met jou. Ze zochten een mooie ballon uit voor je. En stelden honderduit vragen.
We mochten naar huis. De volgende dag haalden we je op. Het was de mooiste stralende dag die je je kunt voorstellen. Tussen je zussen mocht je mee naar de plek waar we afscheid van je gingen nemen. De meiden wilden je ons huis laten zien, de school. En op de radio moesten liedjes die ze jou graag wilden laten horen. Die rit zal ik nooit vergeten. Na doe zwarte tocht naar het ziekenhuis was dit er een met een gouden randje.
Met een handjevol vrienden en familie namen we afscheid. Ik kon je nog laten zien en laten horen hoe trots ik was. Ik had woorden voorbereid die ik nog naar je wilde uitspreken. Zorgvuldig hadden we liedjes uitgekozen die bij je pasten. We verwelkomden je en namen afscheid.
Voor kinderen hoort de dood bij het leven. Als geen ander accepteren zij dat het is zoals het is. Ik heb daar een jaar voor nodig gehad. Nu kan ik zeggen het is goed zo. Je kwam in ons leven en bracht wat je ons moest brengen. Vandaag gaan we je vieren, met ballonnen en taart. Want je hoort bij ons en we zijn trots op jou.
En stiekem voel ik mijn buik en glimlach tegen mezelf. Het komend jaar krijgt een andere wending. Ik voel me dankbaar en vol liefde en wacht stilletjes tot die twee blonde kopjes aan mijn bed verschijnen en het feest kan gaan beginnen.
zaterdag 6 februari 2021 11:01
Okkie: dat vind ik een hele mooie uitspraak, eentje om te onthouden...
IKEA: de liefde voor jullie dochter spat van hey scherm af. Ik kan mij zo goed voorstellen dat je zo trots was (en bent) en ook zo ontzettend verdrietig. Pfff...
IKEA: de liefde voor jullie dochter spat van hey scherm af. Ik kan mij zo goed voorstellen dat je zo trots was (en bent) en ook zo ontzettend verdrietig. Pfff...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 8 februari 2021 20:02
Wauw Ikea, wat mooi geschreven. Met ons eigen regenboogkindje aan de borst lees ik je stuk en rollen de tranen over m’n wangen. Zo herkenbaar, zo rauw. Hopelijk hebben jullie een mooie jaardag gehad ![✨]()
.
Ik heb het zelf heel moeilijk gehad in aanloop naar die dag in combinatie met toeleven naar de bevalling.
Alle goeds voor deze zwangerschap. Jullie kindje kan zich gelukkig prijzen om in zo’n liefdevol gezin te worden verwelkomt.
.Ik heb het zelf heel moeilijk gehad in aanloop naar die dag in combinatie met toeleven naar de bevalling.
Alle goeds voor deze zwangerschap. Jullie kindje kan zich gelukkig prijzen om in zo’n liefdevol gezin te worden verwelkomt.
Lach hard, duik diep, kom terug..
dinsdag 23 februari 2021 16:57
Dag allemaal,
dank voor al jullie lieve en mooie woorden. We hebben de verjaardag van onze dochter gevier met slingers en taart, het was een hele mooie en fijne dag zo.
Gisteren heb ik de termijnecho gehad. Ben iets vooruitgezet, naar bijna 13 weken alweer. Heb ook bloed laten afnemen voor de nipt. Dat vind ik gezien mijn leeftijd nog wel even een dingetje.
Maar de echo was helemaal goed, er lag een prachtig kindje te zwaaien, je kon de handjes en vingertjes al helemaal zien. Alles was goed, ook de nekplooi, maar ik ben toch pas echt gerustgesteld als we de nipt binnen hebben. Dan gaan we het ook pas onze meiden vertellen want ik wil het ze niet aandoen dat ze nog een keer zo'n teleurstelling moeten verwerken.
En het allermooiste was dat het kindje parmantig de nub in de lucht stak. De verloskundige was vrijwel zeker dat het een jongetje is en stiekem vind ik me dat toch een partij leuk
. Het begint nu echte worden, maar tot de uitslag van de nipt blijf ik nig gereserveerd.
dank voor al jullie lieve en mooie woorden. We hebben de verjaardag van onze dochter gevier met slingers en taart, het was een hele mooie en fijne dag zo.
Gisteren heb ik de termijnecho gehad. Ben iets vooruitgezet, naar bijna 13 weken alweer. Heb ook bloed laten afnemen voor de nipt. Dat vind ik gezien mijn leeftijd nog wel even een dingetje.
Maar de echo was helemaal goed, er lag een prachtig kindje te zwaaien, je kon de handjes en vingertjes al helemaal zien. Alles was goed, ook de nekplooi, maar ik ben toch pas echt gerustgesteld als we de nipt binnen hebben. Dan gaan we het ook pas onze meiden vertellen want ik wil het ze niet aandoen dat ze nog een keer zo'n teleurstelling moeten verwerken.
En het allermooiste was dat het kindje parmantig de nub in de lucht stak. De verloskundige was vrijwel zeker dat het een jongetje is en stiekem vind ik me dat toch een partij leuk
. Het begint nu echte worden, maar tot de uitslag van de nipt blijf ik nig gereserveerd.
vrijdag 5 maart 2021 08:27
Ben heel erg blij en opgelucht en ga nu echt genieten!!
vrijdag 5 maart 2021 08:30
Wat ontzettend fijn Ikea! Ik wens je een prachtige zwangerschap toe (onbezorgd zal misschien niet lukken) en ik hoop dat je opnieuw mama mag worden van een prachtig mannetje!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 6 april 2021 20:04
Jaaa gaat goed!! Hebben net de twintig weken echo gehad en alles was goed! Ik voel me tot nu toe nog heel ontspannen in de zwangerschap, misschien verandert het nog, maar misschien ook niet. We pakken het dag voor dag. Ik geniet ontzettend van mijn meiden en ben langzaam ook weer mijn eigen dingen aan het oppakken. Ik voel me goed en durf echt weer vooruit te kijken, heel fijn!
!
