Zwanger
alle pijlers
Stille geboorte
zondag 2 februari 2020 om 20:07
Dag lieve meiden,
Gisteren heb ik gehoord dat het kindje in mijn buik onverwacht overleden is. De verloskundige kon geen hartje vinden en op de echo in het ziekenhuis zagen ze helaas ook geen hartje meer. Morgen moet ik naar het ziekenhuis om de bevalling op te wekken. We hebben al contact gehad met een fotograaf en iemand die ons helpt met de begrafenis. Ik ben nu 35 weken zwanger, het is amper te beseffen. We hebben al twee dochters, die zijn nu bij opa en oma maar snappen heel goed dat er iets aan de hand is. Ze zijn 2 en 4. Misschien een stomme vraag, maar hebben jullie misschien tips hoe we de komende week afscheid kunnen nemen. We willen het graag een beetje klein houden.
Liefs.
Gisteren heb ik gehoord dat het kindje in mijn buik onverwacht overleden is. De verloskundige kon geen hartje vinden en op de echo in het ziekenhuis zagen ze helaas ook geen hartje meer. Morgen moet ik naar het ziekenhuis om de bevalling op te wekken. We hebben al contact gehad met een fotograaf en iemand die ons helpt met de begrafenis. Ik ben nu 35 weken zwanger, het is amper te beseffen. We hebben al twee dochters, die zijn nu bij opa en oma maar snappen heel goed dat er iets aan de hand is. Ze zijn 2 en 4. Misschien een stomme vraag, maar hebben jullie misschien tips hoe we de komende week afscheid kunnen nemen. We willen het graag een beetje klein houden.
Liefs.
ikeakrukje wijzigde dit bericht op 05-02-2021 06:13
0.00% gewijzigd
zo leuk!!
woensdag 5 mei 2021 om 06:10
Nou, die dodenherdenking hakte er toch stiekem even in.
In mij ben jij
Jij zit in mij
In mijn bloed
Elke dag draag ik jou
Bij wat ik doe
Jij maakte mij
Met liefde, hoop en moed
Jij gaf door
Jouw kracht en goeds
Al wat jij mij gaf
Gaf ik door in mij
Op eigen kracht
Gaf ik met trots
Mijn hoop, mijn moed
Met alles wat ik in mij had
Zoals jij mij gemaakt had
Maakte ik jou
In mij
Komt samen
Mijn moeder en kind
In mij
Komt samen
Hoop, moed en gemis
In mij
Ben jij
Mijn vlees en bloed
In mij ben jij
Jij zit in mij
In mijn bloed
Elke dag draag ik jou
Bij wat ik doe
Jij maakte mij
Met liefde, hoop en moed
Jij gaf door
Jouw kracht en goeds
Al wat jij mij gaf
Gaf ik door in mij
Op eigen kracht
Gaf ik met trots
Mijn hoop, mijn moed
Met alles wat ik in mij had
Zoals jij mij gemaakt had
Maakte ik jou
In mij
Komt samen
Mijn moeder en kind
In mij
Komt samen
Hoop, moed en gemis
In mij
Ben jij
Mijn vlees en bloed
woensdag 5 mei 2021 om 07:59
zaterdag 8 mei 2021 om 20:53
Dat er in hakken herken ik helaas maar al te goed. Ik merk dat ik de hele week al tegen Moederdag aanhik. Vond het vorig jaar zo’n rotdag. Onzichtbaar moeder. Ook nu ik dit jaar moeder ben van een sterrenkindje en een regenboogkindje, blijft het wringen.
Opmerkingen als ‘Je eerste Moederdag, wat leuk’ vind ik zo pijnlijk.
Opmerkingen als ‘Je eerste Moederdag, wat leuk’ vind ik zo pijnlijk.
Lach hard, duik diep, kom terug..
zondag 9 mei 2021 om 07:15
Oh lieve bumbly, ik kan het me zo voorstellen. Misschien een schrale troost. Het afgelopen jaar heb ik ontdekt dat de dingen waar ik vooraf zo tegenop zag achteraf vaak heel erg mee bleken te vallen. Ik heb me zo vaak voor niks druk gemaakt om wat mogelijk ging komen. Ik probeer het nu meer per moment te nemen, dat scheelt een hoop gepieker. Maar dan overvalt het me soms ineens zoals met dodenherdenking.
Geen moeder en geen dochter meer. Op een slechte dag voelt het alsof de lijn aan twee kanten is doorgeknipt. En alsof alle verantwoordelijkheid voor het moeder zijn nu bij mij ligt. En dan zie ik mijn meiden en dan voel ik die kleine schoppen. En dan voel ik de kracht die mijn moeder mij heeft gegeven en wat mij dat heeft gebracht. En dan weet ik dat ik dit ook aan mijn kinderen zal overbrengen.
Fijne moederdag iedereen. En speciaal voor jou lieve Bumbly en alle andere moeders voor wie het leven een wending nam die niet was zoals gehoopt. Het is een moment om stil te staan bij wat het je heeft gebracht. Ook al sta je met lege handen en was het anders dan je gewenst had. Voor mij is het moeder zijn datgene waar ik het meest trots op ben. Het heeft me rust en stabiliteit gebracht en ik ben zo onwijs trots op alle drie mijn meiden in al hun prachtige facetten en aanwezigheid. Zij hebben mij laten groeien tot wie ik nu ben en mijn kleine man zal dat ook weer doen. Dat is helemaal van mij en dan maakt het niet meer uit wat anderen zeggen.
Heel veel liefde en sterkte vandaag powervrouwen!!
Geen moeder en geen dochter meer. Op een slechte dag voelt het alsof de lijn aan twee kanten is doorgeknipt. En alsof alle verantwoordelijkheid voor het moeder zijn nu bij mij ligt. En dan zie ik mijn meiden en dan voel ik die kleine schoppen. En dan voel ik de kracht die mijn moeder mij heeft gegeven en wat mij dat heeft gebracht. En dan weet ik dat ik dit ook aan mijn kinderen zal overbrengen.
Fijne moederdag iedereen. En speciaal voor jou lieve Bumbly en alle andere moeders voor wie het leven een wending nam die niet was zoals gehoopt. Het is een moment om stil te staan bij wat het je heeft gebracht. Ook al sta je met lege handen en was het anders dan je gewenst had. Voor mij is het moeder zijn datgene waar ik het meest trots op ben. Het heeft me rust en stabiliteit gebracht en ik ben zo onwijs trots op alle drie mijn meiden in al hun prachtige facetten en aanwezigheid. Zij hebben mij laten groeien tot wie ik nu ben en mijn kleine man zal dat ook weer doen. Dat is helemaal van mij en dan maakt het niet meer uit wat anderen zeggen.
Heel veel liefde en sterkte vandaag powervrouwen!!
zondag 9 mei 2021 om 20:16
Zo herkenbaar wat je schrijft Ikea. De groei die je als mens maakt, de kracht die je voelt bij het zien van je kindje, de mindere dagen waarbij je opeens overvallen wordt. Fijn om af en toe even te merken dat je niet alleen staat in je gevoel. Dank je daarvoor 
.
De dag zelf is me meegevallen, zoals ik ook wel had verwacht. Ik merk dat ik voor zo’n dag de hele week een beetje uit m’n doen ben. Kleine dingen die je uit evenwicht brengen.
Mensen denken vaak dat alles wel oké is nu je ‘een nieuw kindje hebt’. Zo werkt dat helaas/gelukkig niet.
.De dag zelf is me meegevallen, zoals ik ook wel had verwacht. Ik merk dat ik voor zo’n dag de hele week een beetje uit m’n doen ben. Kleine dingen die je uit evenwicht brengen.
Mensen denken vaak dat alles wel oké is nu je ‘een nieuw kindje hebt’. Zo werkt dat helaas/gelukkig niet.
Lach hard, duik diep, kom terug..
donderdag 24 juni 2021 om 13:00
Dag lieve meiden,
Inmiddels tik ik de 30 weken aan en schuiven we langzaam. Naar de periode dat ik mijn dochter verloor. Ik ben op mijj werk aan het afronden en ga al bijna met verlof. Het gaat tot nu toe heel goed, ik voel me ontspannen, de baby maakt het goed. Het valt me allemaal mee, maar het moeilijkste stuk moet nog komen natuurlijk.
Ik merk dat ik me langzaam ga bezighouden met de bevalling en dat ik dat psychisch wel het moeilijkste stuk vind. Ik ben bang bij het minste of geringste in paniek te raken. Bang dat ze even geen hartslagje horen. Bang dat ik het heel emotioneel vind allemaal. Ik was laatst in het ziekenhuis vlakbij de plek waar mijn dochter geboren werd en de emoties overrompelden me volkomen. Dit wil ik een beetje voor zijn bij de bevalling dus ik probeer me een beetje voor te gaan bereiden. Ik ben in gesprek met iemand die bevalcursussen begeleid en die gespecialiseerd is in bevallingen met een 'andere' achtergrond. Ik wil met de gynaecoloog graag alle mogelijkheden rondom de bevalling bespreken en zo een beeld vormen van wat er kan en wat niet. Ik denk aan de poppoli maar weet niet of dat geschikt is. Hebben jullie nog tips en ideeën? En zouden jullie misschien jullie ervaringen willen delen?
Heel veel liefs,
Ikeakrukje
Inmiddels tik ik de 30 weken aan en schuiven we langzaam. Naar de periode dat ik mijn dochter verloor. Ik ben op mijj werk aan het afronden en ga al bijna met verlof. Het gaat tot nu toe heel goed, ik voel me ontspannen, de baby maakt het goed. Het valt me allemaal mee, maar het moeilijkste stuk moet nog komen natuurlijk.
Ik merk dat ik me langzaam ga bezighouden met de bevalling en dat ik dat psychisch wel het moeilijkste stuk vind. Ik ben bang bij het minste of geringste in paniek te raken. Bang dat ze even geen hartslagje horen. Bang dat ik het heel emotioneel vind allemaal. Ik was laatst in het ziekenhuis vlakbij de plek waar mijn dochter geboren werd en de emoties overrompelden me volkomen. Dit wil ik een beetje voor zijn bij de bevalling dus ik probeer me een beetje voor te gaan bereiden. Ik ben in gesprek met iemand die bevalcursussen begeleid en die gespecialiseerd is in bevallingen met een 'andere' achtergrond. Ik wil met de gynaecoloog graag alle mogelijkheden rondom de bevalling bespreken en zo een beeld vormen van wat er kan en wat niet. Ik denk aan de poppoli maar weet niet of dat geschikt is. Hebben jullie nog tips en ideeën? En zouden jullie misschien jullie ervaringen willen delen?
Heel veel liefs,
Ikeakrukje
donderdag 24 juni 2021 om 19:17
Ik denk dat de poppoli juist wel geschikt is, omdat er meerdere opties zijn.
Mijn laatste bevalling was met dertien weken en daarna ben ik nooit meer zwanger geworden, ik vond mezelf te oud en een kans op problemen te groot.
Juist een gesprek over hoe je de laatste weken goed voor je zoontje kan zorgen lijkt me fijn. Op de pop of ergens anders.
En eigenlijk zou ik ook vaker een controle willen. Voor de zekerheid.
Ik zou zelfs overleggen met de gyn of het bespreekbaar is om ingeleid te worden. Omdat het lang is, 35 weken tot 41.
Hou je taai. Geef aan waar de knelpunten voor jou zitten. En dan deze zomer veel geluk met je mannen en meiden!
Mijn laatste bevalling was met dertien weken en daarna ben ik nooit meer zwanger geworden, ik vond mezelf te oud en een kans op problemen te groot.
Juist een gesprek over hoe je de laatste weken goed voor je zoontje kan zorgen lijkt me fijn. Op de pop of ergens anders.
En eigenlijk zou ik ook vaker een controle willen. Voor de zekerheid.
Ik zou zelfs overleggen met de gyn of het bespreekbaar is om ingeleid te worden. Omdat het lang is, 35 weken tot 41.
Hou je taai. Geef aan waar de knelpunten voor jou zitten. En dan deze zomer veel geluk met je mannen en meiden!
donderdag 24 juni 2021 om 20:12
Heey Ikeakrukje wat fijn om te horen dat alles zo rustig voor jullie verloopt. Hopelijk kun je dat nog even vasthouden in de laatste weken.
Mijn ervaring:
Onze zwangerschap is met 23 weken afgebroken. Wij hebben er voor kunnen kiezen om dit in het ziekenhuis te doen waar de onderzoeken zijn geweest. Ons ‘eigen’ ziekenhuis was daardoor voor ons niet zo’n beladen plek.
Bij de volgende zwangerschap mocht ik, nadat onze 13 weken echo goed was, terug naar de verloskundige en was niet meer medisch. Dit vond ik erg fijn. Hierdoor heb ik ook niet naar de gynaecoloog gehoeven. Ik kan me voorstellen dat dit voor jou geen optie is.
Ik heb veel met de verloskundigen gesproken voorafgaande aan m’n bevalling. En heb daar ook heel wat tranen bij gelaten. Ook bij de afbreking hebben ze ons ontzettend fijn begeleid. Met alle vragen stonden ze bij ons klaar. Hierdoor had ik al erg veel vertrouwen in deze dames.
Een aantal weken voor m’n bevalling was de jaardag van ons overleden kindje. Dit was voor mij een erg emotionele tijd. Ik kan me goed voorstellen dat dat bij jou de 35e week wordt. Toen ik die dag eenmaal een beetje achter me had, kon ik pas echt vooruitkijken richting de bevalling. Alsof dat eerst achter de rug moest zijn.
Ik reageerde bij de afbreking heel erg heftig op de tabletten die de bevallig opwekten. Ik wilde dus als het even kon niet ingeleid worden. Bang om weer zo heftig te reageren. Bang om de controle kwijt te raken. Ik wilde daarom ook liever geen ruggenprik. Dit vond ik tijdens de afbreking namelijk lastig. Je voelt namelijk niet wat je lijf doet en wat er precies gebeurt.
Voor mij was het erg belangrijk om een gevoel van controle te hebben. Dit heb ik namelijk bij de afbreking gemist. Dat heb ik echt ondergaan, daar was ook geen andere mogelijkheid toe. Niet dat ik er negatief op terugkijk, maar dat hopeloze gevoel en het steeds maar wachten is me toen heel zwaar gevallen.
Toen ik richting de 41 weken ging, kwam de gynaecoloog langzaam in beeld. Dat wilde ik liever niet. Hierdoor ben je meteen weer medisch, wat voor mij veel herinneringen terug zou brengen. In overleg met de verloskundigen ben ik toen 3 keer gestript. Ik had al wat ontsluiting, dus dat kon gelukkig. Uiteindelijk had ik op mijn uiteindelijke bevaldatum naar de gynaecoloog gemoeten voor een afspraak. Ik liep op dat moment al 2 dagen met onregelmatige weeën rond. De verloskundige is ‘s ochtend langs gekomen en heeft me voor de 3e keer gestript. Toen de weeën daarna direct om het kwartier kwamen, heeft ze de gynaecoloog afgebeld en heeft ze thuis m’n vliezen gebroken. Vijf uur later is onze dochter geboren in het ziekenhuis.
Ik kan me voorstellen dat jouw traject er heel anders uit ziet. Dat jij geen keuze hebt om niet naar de gynaecoloog te gaan. En dat ze er op het laatst juist nog meer bovenop zitten. Ergens is dat natuurlijk ook wel fijn, bij problemen ben je meteen in de juiste handen.
Ik denk dat de pop poli misschien niet helemaal geschikt is, hier richten ze zich vooral op medicatie. Hopelijk is dat bij jou niet nodig.
Misschien is een doula iets? Niet zozeer om bij je bevallig aanwezig te zijn, maar meer als voorbereiding. Of om je naderende bevalling eens rustig door te spreken met iemand die geen arts is. Misschien heeft zij nog fijne tips.
Ik heb na de afbreking het boek ‘De edele kunst van Not Giving a F*ck’ gelezen van Mark Manson. Daar stond toen voor mij een hele verhelderende tip in. Even kort door de bocht: Jij bent niet zo bijzonder, jij bent niet zo uniek. Door dat in te zien, besefte ik dat heel veel mensen in deze situatie hebben gezeten. We zijn daarin dus niet alleen. Je hoeft je dus ook niet alleen te voelen. Op een of andere manier gaf me dat heel veel troost. Ik ben niet de enige, het komt uiteindelijk wel goed. En dat bleek ook zo te zijn
.
Nou heel verhaal, hopelijk kun je er iets mee.
Mijn ervaring:
Onze zwangerschap is met 23 weken afgebroken. Wij hebben er voor kunnen kiezen om dit in het ziekenhuis te doen waar de onderzoeken zijn geweest. Ons ‘eigen’ ziekenhuis was daardoor voor ons niet zo’n beladen plek.
Bij de volgende zwangerschap mocht ik, nadat onze 13 weken echo goed was, terug naar de verloskundige en was niet meer medisch. Dit vond ik erg fijn. Hierdoor heb ik ook niet naar de gynaecoloog gehoeven. Ik kan me voorstellen dat dit voor jou geen optie is.
Ik heb veel met de verloskundigen gesproken voorafgaande aan m’n bevalling. En heb daar ook heel wat tranen bij gelaten. Ook bij de afbreking hebben ze ons ontzettend fijn begeleid. Met alle vragen stonden ze bij ons klaar. Hierdoor had ik al erg veel vertrouwen in deze dames.
Een aantal weken voor m’n bevalling was de jaardag van ons overleden kindje. Dit was voor mij een erg emotionele tijd. Ik kan me goed voorstellen dat dat bij jou de 35e week wordt. Toen ik die dag eenmaal een beetje achter me had, kon ik pas echt vooruitkijken richting de bevalling. Alsof dat eerst achter de rug moest zijn.
Ik reageerde bij de afbreking heel erg heftig op de tabletten die de bevallig opwekten. Ik wilde dus als het even kon niet ingeleid worden. Bang om weer zo heftig te reageren. Bang om de controle kwijt te raken. Ik wilde daarom ook liever geen ruggenprik. Dit vond ik tijdens de afbreking namelijk lastig. Je voelt namelijk niet wat je lijf doet en wat er precies gebeurt.
Voor mij was het erg belangrijk om een gevoel van controle te hebben. Dit heb ik namelijk bij de afbreking gemist. Dat heb ik echt ondergaan, daar was ook geen andere mogelijkheid toe. Niet dat ik er negatief op terugkijk, maar dat hopeloze gevoel en het steeds maar wachten is me toen heel zwaar gevallen.
Toen ik richting de 41 weken ging, kwam de gynaecoloog langzaam in beeld. Dat wilde ik liever niet. Hierdoor ben je meteen weer medisch, wat voor mij veel herinneringen terug zou brengen. In overleg met de verloskundigen ben ik toen 3 keer gestript. Ik had al wat ontsluiting, dus dat kon gelukkig. Uiteindelijk had ik op mijn uiteindelijke bevaldatum naar de gynaecoloog gemoeten voor een afspraak. Ik liep op dat moment al 2 dagen met onregelmatige weeën rond. De verloskundige is ‘s ochtend langs gekomen en heeft me voor de 3e keer gestript. Toen de weeën daarna direct om het kwartier kwamen, heeft ze de gynaecoloog afgebeld en heeft ze thuis m’n vliezen gebroken. Vijf uur later is onze dochter geboren in het ziekenhuis.
Ik kan me voorstellen dat jouw traject er heel anders uit ziet. Dat jij geen keuze hebt om niet naar de gynaecoloog te gaan. En dat ze er op het laatst juist nog meer bovenop zitten. Ergens is dat natuurlijk ook wel fijn, bij problemen ben je meteen in de juiste handen.
Ik denk dat de pop poli misschien niet helemaal geschikt is, hier richten ze zich vooral op medicatie. Hopelijk is dat bij jou niet nodig.
Misschien is een doula iets? Niet zozeer om bij je bevallig aanwezig te zijn, maar meer als voorbereiding. Of om je naderende bevalling eens rustig door te spreken met iemand die geen arts is. Misschien heeft zij nog fijne tips.
Ik heb na de afbreking het boek ‘De edele kunst van Not Giving a F*ck’ gelezen van Mark Manson. Daar stond toen voor mij een hele verhelderende tip in. Even kort door de bocht: Jij bent niet zo bijzonder, jij bent niet zo uniek. Door dat in te zien, besefte ik dat heel veel mensen in deze situatie hebben gezeten. We zijn daarin dus niet alleen. Je hoeft je dus ook niet alleen te voelen. Op een of andere manier gaf me dat heel veel troost. Ik ben niet de enige, het komt uiteindelijk wel goed. En dat bleek ook zo te zijn
.Nou heel verhaal, hopelijk kun je er iets mee.
Lach hard, duik diep, kom terug..
vrijdag 25 juni 2021 om 20:27
Wat fijn tot nu toe meevalt! Het moment van vorige verlies vond ik heel ingewikkeld, er was even opluchting toen voorbij punt was (21weken), met 30 weken vloog het me weer helemaal aan
Wij zijn aantal keren gaan kijken op afdeling waar ik zou gaan bevallen om de lading eraf te halen, mensen te ontmoeten die we toen ook hadden gezien, waardoor het op het moment zelf minder indruk maakt. Dat werkte voor mij heel goed.
En ik zat vanaf week 30 zo ongeveer 3-4 per week in het ziekenhuis omdat ik bang was, wat niet meehielp, placenta aan voorkant dus kon dr ook minder goed voelen
Vooral doen wat jij nodig denkt te hebben, mijn ervaring is dat ziekenhuis wel mee wilt denken. Wel vond ik het mentaal echt de laatste loodjes..
dat gevoel was ook direct weg toen ik haar hoorde huilen.
Dikke knuffel,
Wij zijn aantal keren gaan kijken op afdeling waar ik zou gaan bevallen om de lading eraf te halen, mensen te ontmoeten die we toen ook hadden gezien, waardoor het op het moment zelf minder indruk maakt. Dat werkte voor mij heel goed.
En ik zat vanaf week 30 zo ongeveer 3-4 per week in het ziekenhuis omdat ik bang was, wat niet meehielp, placenta aan voorkant dus kon dr ook minder goed voelen
Vooral doen wat jij nodig denkt te hebben, mijn ervaring is dat ziekenhuis wel mee wilt denken. Wel vond ik het mentaal echt de laatste loodjes..
dat gevoel was ook direct weg toen ik haar hoorde huilen.
Dikke knuffel,
zaterdag 10 juli 2021 om 09:17
Ha lieve meiden, heel veel dank voor het delen van jullie ervaringen. Het sterkt me in de gedachte dat ik de goede dingen doe. Ik nader de 33 weken, de termijn dat het misging. Vooralsnog maak ik me over de baby nog steeds geen zorgen. Zijn armpjes en beentjes liggen aan de voorkant dus ik voel erg veel beweging. En bij de laatste groeiecho werd ie al op 2,5 kg geschat dus hij is bovengemiddeld groot.
Ik heb inniddels hulo ingeschakeld van bevallingsbegeleiding die gespecialiseerd is in bijzondere bevallingen. Zij richt zich echt op het bevallen zelf. En ik heb aangegeven naar de poppoli te willen. Daar is echter nog een wachtlijst. Als dat niet op tijd lukt ga ik op een andere manier psychische steun regelen.
We zijn inderdaad ook al een aantal keer terug op de plek geweest waar mijn dochter is geboren. Dat is heel emotioneel. Ook de mensen die me toen zo goed begeleid hebben hebbik weer gezien. Die zijn mogelijk ook bij deze bevalling en dat is fijn.
Ik ben sowieso medisch en alle controles zijn al in het ziekenhuis. We hebben daar een gedenkplekje voor onze dochter en in denkapel staat een mariabeeld met een kindje. Ik beeld me altijd in dat dat mijn moeder met mijn dochter is. Vaak steek ik daar een kaarsje aan.
De bevalling wordt vanwege mijn leeftijd, het gebeurde en forse baby ook sowieso eerder ingeleid. Hoe precies moeten we nog bespreken. Ik ben bij mijn eerste dochter ingrleid aan het infuus en dat was zo heftig dat wil ik niet. Maar wat er allemaal precies mogelijk is moeten we nog bespreken. En vooralsnog ligt mijn joekel in stuit. Dus als ie niet draait wordt het een heel ander scenario. Ik ga bij voorbaat al niet beginnen aan een ingewikkelde bevalling.
In mijn hoofd blijven dingen wel ingewikkeld. Ik ben bang in paniek te raken bij de bevalling. Ik voel me schuldig naar mijn andere kinderen dat ik deze vakantie niet beschikbaar ben. Ik kan niet over de bevalling heen kijken en geloof nog niet dat er straks echt een babietje in ons huis en in mijn armen is. Ik ben ook bang dat de dubbele emoties na de bevalling me in de weg gaan zitten. Fysiek vind ik het zwaar worden. Ik heb het gevoel dat ik het verlies van mijn dochter een goede plek heb gegeven maar dat het stukje rond bevalling en geboorte me nog in de weg zit. Hopelijk kan ik dat met alle hulp ook nog een goede plek geven.
Liefs en heel veel dank voor jullie ervaringen
Ik heb inniddels hulo ingeschakeld van bevallingsbegeleiding die gespecialiseerd is in bijzondere bevallingen. Zij richt zich echt op het bevallen zelf. En ik heb aangegeven naar de poppoli te willen. Daar is echter nog een wachtlijst. Als dat niet op tijd lukt ga ik op een andere manier psychische steun regelen.
We zijn inderdaad ook al een aantal keer terug op de plek geweest waar mijn dochter is geboren. Dat is heel emotioneel. Ook de mensen die me toen zo goed begeleid hebben hebbik weer gezien. Die zijn mogelijk ook bij deze bevalling en dat is fijn.
Ik ben sowieso medisch en alle controles zijn al in het ziekenhuis. We hebben daar een gedenkplekje voor onze dochter en in denkapel staat een mariabeeld met een kindje. Ik beeld me altijd in dat dat mijn moeder met mijn dochter is. Vaak steek ik daar een kaarsje aan.
De bevalling wordt vanwege mijn leeftijd, het gebeurde en forse baby ook sowieso eerder ingeleid. Hoe precies moeten we nog bespreken. Ik ben bij mijn eerste dochter ingrleid aan het infuus en dat was zo heftig dat wil ik niet. Maar wat er allemaal precies mogelijk is moeten we nog bespreken. En vooralsnog ligt mijn joekel in stuit. Dus als ie niet draait wordt het een heel ander scenario. Ik ga bij voorbaat al niet beginnen aan een ingewikkelde bevalling.
In mijn hoofd blijven dingen wel ingewikkeld. Ik ben bang in paniek te raken bij de bevalling. Ik voel me schuldig naar mijn andere kinderen dat ik deze vakantie niet beschikbaar ben. Ik kan niet over de bevalling heen kijken en geloof nog niet dat er straks echt een babietje in ons huis en in mijn armen is. Ik ben ook bang dat de dubbele emoties na de bevalling me in de weg gaan zitten. Fysiek vind ik het zwaar worden. Ik heb het gevoel dat ik het verlies van mijn dochter een goede plek heb gegeven maar dat het stukje rond bevalling en geboorte me nog in de weg zit. Hopelijk kan ik dat met alle hulp ook nog een goede plek geven.
Liefs en heel veel dank voor jullie ervaringen
maandag 12 juli 2021 om 13:04
Ik kwam dit tegen:
https://www.famme.nl/column-suzan-cont ... 1626025815
Voor jullie ook zo herkenbaar?
https://www.famme.nl/column-suzan-cont ... 1626025815
Voor jullie ook zo herkenbaar?
Lach hard, duik diep, kom terug..
maandag 12 juli 2021 om 14:04
Ooooh heel herkenbaar!
Ik had het laatst bij een sollicitatiegesprek... Of het mijn eerste was. Nee, mijn vierde. Hu, je vierde? Op je cv zie ik maar twee kinderen staan.
En dat was voordat ik het gesprek moest beginnen. Dus ik heb gezegd dat er een heel verhaal achter zit en dat ik dat graag een keer vertel maar dat dit het moment er niet voor was. Maar ongemakkelijk was het zeker!
De baan heb ik overigens wel gekregen
Ik had het laatst bij een sollicitatiegesprek... Of het mijn eerste was. Nee, mijn vierde. Hu, je vierde? Op je cv zie ik maar twee kinderen staan.
En dat was voordat ik het gesprek moest beginnen. Dus ik heb gezegd dat er een heel verhaal achter zit en dat ik dat graag een keer vertel maar dat dit het moment er niet voor was. Maar ongemakkelijk was het zeker!
De baan heb ik overigens wel gekregen
maandag 12 juli 2021 om 21:09
Wat fijn! Pittig, solliciteren in je zwangerschap. Wanneer begin je, na je verlof?
Andere vraag, zullen we op Viafora ook een topic aan maken? Ben erg benieuwd hoe de komende weken voor je gaan verholpen Ikeakrukje. Ook de reacties van de andere dames vind ik vaak waardevol.
Andere vraag, zullen we op Viafora ook een topic aan maken? Ben erg benieuwd hoe de komende weken voor je gaan verholpen Ikeakrukje. Ook de reacties van de andere dames vind ik vaak waardevol.
Lach hard, duik diep, kom terug..
dinsdag 13 juli 2021 om 09:17
Dat stukje is zeker herkenbaar, al zeg ik wel altijd dat dit ons tweede kindje wordt. Als ze niet doorvragen naar hoe oud de ander is, prima. Als ze het wel doen, dan probeer ik het zo 'zacht mogelijk' uit te leggen wat er gebeurt is. Doen alsof dit de eerste is om de sfeer beter te houden heb ik later zelf last van, dus dan maar eventjes ongemakkelijk denk ik dan 
En ook heel herkenbaar wat jij schrijft ikea, van niet over de bevalling heen kunnen kijken. Hier is het bijna zo ver, kan me gewoon niet voorstellen dat er daarna een babytje bij ons is én blijft. Voor mijn gevoel loopt de zwangerschap bijna ten einde en ga ik bevallen en dat is het dan. Ben wel echt zo benieuwd! Bang om in paniek te raken herken ik ook wel, ik heb emdr gehad voor de vorige bevalling en dat heeft het wel beter gemaakt. Ook de gedachte dat je nu nog niet weet óf je dan gaat panieken en je daar eigenlijk niet echt op voor kan bereiden, behalve dat er dan mensen zijn die je op je gemak kunnen stellen en die er alles aan doen om je te helpen. Het allermoeilijkste en moedigste heb je al ooit gedaan. Fijn dat je zoveel beweging voelt en wat mooi van het beeld in het ziekenhuis.
Ik vind het jammer dat het forum stopt, ben benieuwd hoe het jullie allemaal verder vergaat en ook al schrijf ik niet veel hier, ik lees wel vaak en heb ook ontzettend veel gehad aan alle berichtjes hier. Dus als er meer overgaan naar Viafora lijkt het me leuk jullie te volgen!
Voor nu wens ik jullie alle goeds!
En ook heel herkenbaar wat jij schrijft ikea, van niet over de bevalling heen kunnen kijken. Hier is het bijna zo ver, kan me gewoon niet voorstellen dat er daarna een babytje bij ons is én blijft. Voor mijn gevoel loopt de zwangerschap bijna ten einde en ga ik bevallen en dat is het dan. Ben wel echt zo benieuwd! Bang om in paniek te raken herken ik ook wel, ik heb emdr gehad voor de vorige bevalling en dat heeft het wel beter gemaakt. Ook de gedachte dat je nu nog niet weet óf je dan gaat panieken en je daar eigenlijk niet echt op voor kan bereiden, behalve dat er dan mensen zijn die je op je gemak kunnen stellen en die er alles aan doen om je te helpen. Het allermoeilijkste en moedigste heb je al ooit gedaan. Fijn dat je zoveel beweging voelt en wat mooi van het beeld in het ziekenhuis.
Ik vind het jammer dat het forum stopt, ben benieuwd hoe het jullie allemaal verder vergaat en ook al schrijf ik niet veel hier, ik lees wel vaak en heb ook ontzettend veel gehad aan alle berichtjes hier. Dus als er meer overgaan naar Viafora lijkt het me leuk jullie te volgen!
Voor nu wens ik jullie alle goeds!
