Euthanasie in de psychiatrie

11-11-2012 19:07 240 berichten
Alle reacties Link kopieren
Als ik dood ga



Hoop ik dat je erbij bent



Dat ik je aankijk



Dat je mij aankijkt



Dat ik je hand nog voelen kan



Dan zal ik rustig dood gaan



Dan hoeft niemand verdrietig te zijn



Dan ben ik gelukkig.



Gedicht: Remco Campert,





Een lastig onderwerp, maar een die me bezighoud, vooral uit eigen ervaring.

Mijn moeder is 22 jaar verpleegd in een instelling, ze had borderline.

In 2008 kreeg ze kanker, en als snel was ze erover uit, ze wou niet lijden en als de tijd daar was ,een zelf gekozen einde hebben.

Gesprekken volgde, en haar arts stemde toe in een euthansie.

Het weekend voor haar overlijden was het genoeg, ze wou sterven, de arts werd gebeld, en deze heeft geen gehoor gegeven aan haar verzoek.

Maandag na het weekend is ze overleden, maar niet op de manier die ze wou.

Wij hebben een gesprek met de arts gehad, en het volgende had hij ons te melden, er was met mijn moeder afgesproken dat ze een drankje zou nemen, maandag was dat niet meer mogelijk, ze lag al in een diepe slaap en kon het drank je niet meer tot zich nemen.

Op de vraag waarom hij het weekend niet is gekomen, werd ontwijkend op geantwoord.

Mijn zussen en ik waren boos, zwak uitgedrukt.

Ook werd ons medegedeeld dat euthanasie zoals mijn moeders wens was zo goed als niet werd uitgevoerd binnen de instelling, in andere gevallen werd er gestopt met eten en drinken, ik was en ben nog steeds verbijsterd.



Ik heb vrede met het overlijden van mijn moeder, maar heb er grote moeite mee dat er zo met mensen in de psychiatrie word omgegaan.



Het recht om menswaardig sterven is nog steeds geen recht voor mensen in de psychiatrie, en dat moet anders!!!!
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
Alle reacties Link kopieren
quote:Cateautje schreef op 11 november 2012 @ 22:05:

[...]



Omdat je autonomie niet wordt erkent en gerespecteerd, dat blijkt wel uit de dagelijkse werkelijkheid.

Het is nu zo dat als je met 96 jaar een hartstilstand krijgt, dat de ambulancebroeders proberen je weer tot leven te wekken, dus zelfs op die leeftijd laten ze je nog niet zomaar gaan. Ik vind dat eng. Tegen die tijd wil ik toch echt weg. Vind het zelfs te lang, zo oud wil ik helemaal niet worden.



Cateautje, dat van de autonomie bekijk je te eenzijdig. Dat je een wens hebt om te sterven betekent niet dat dit maar door een ander gefaciliteerd moet worden. Daarmee leg je een ander een zware last op.



Overigens is het absoluut niet zo dat oudere mensen of mensen in zeer slechte gezondheid alsmaar gereanimeerd worden of koste wat het kost in leven worden gehouden.
Alle reacties Link kopieren
Ik werk in de zorg en zie genoeg menselijk lijden. Ik verbaas me al jaren hoe vaak we voor 'god' mogen spelen in de medische wereld behalve als het om het levenseinde gaat. Er wordt van alles ontwikkeld, kosten nog moeite gespaard om mensen van hun ziekte te verlossen of enkel symptomen te bestrijden.

De balans is totaal zoek wat mij betreft, zodra iemand over zijn of haar levenseinde begint zitten er ineens propjes in de oren.



Loslaten is iets wat in onze maatschappij nog niet geaccepteerd wordt. Vechten zal je, tot het bittere eind.



Ik hoop dat ik het ooit nog mee mag maken dat het taboe verdwijnt en mensen ook op dit gebied keuzes mogen maken.



Sterkte met het verlies TO
Doubt kills more dreams than failure ever will
Ik hoorde laatst ergens:

"De dood is beter dan een droevig leven".

En daar is alles wel mee gezegd, denk ik.

Of iemand nou terminaal is, of leeft met een onbehandelbare psychische aandoening. Zelfs mensen die al jaren vechten in een ongelukkig bestaan, zonder uitzicht op beter, zouden een keus moeten hebben.



Ja, we trekken mensen die een zeer hoge leeftijd hebben bereikt nog weg uit de klauwen van de dood, dmv reanimeren.

Prima. Maar waarom kan iemand niet gewoon aangeven er klaar mee te zijn? Na jarenlang vechten tegen ziekte, eenzaamheid, depressies, uitzichtloze situaties?

Hoe triest is het, als iemand er zelf een einde aan moet maken op een vaak gruwelijke manier?



Helaas is dit onderwerp moeilijk bespreekbaar. Hopelijk wordt dat ooit beter.
[quote]herfstblad schreef op 13 november 2012 @ 22:10:

[...]





"Cateautje, dat van de autonomie bekijk je te eenzijdig. Dat je een wens hebt om te sterven betekent niet dat dit maar door een ander gefaciliteerd moet worden. Daarmee leg je een ander een zware last op. "



Misschien bekijk JIJ het te eenzijdig. Elk leven heeft een einde. Ik begrijp dat jij het niet 'makkelijk vind om een einde te faciliteren '



Wat rot voor je joh.
quote:VivaFleur schreef op 14 november 2012 @ 00:26:

Ik verbaas me al jaren hoe vaak we voor 'god' mogen spelen in de medische wereld behalve als het om het levenseinde gaat. Er wordt van alles ontwikkeld, kosten nog moeite gespaard om mensen van hun ziekte te verlossen of enkel symptomen te bestrijden.

De balans is totaal zoek wat mij betreft, zodra iemand over zijn of haar levenseinde begint zitten er ineens propjes in de oren.



Loslaten is iets wat in onze maatschappij nog niet geaccepteerd wordt. Vechten zal je, tot het bittere eind.



Ik hoop dat ik het ooit nog mee mag maken dat het taboe verdwijnt en mensen ook op dit gebied keuzes mogen maken.



Sterkte met het verlies TO



Dit dus.

En verder hou ik me in.



Voor nu.

Vandaag.
Alle reacties Link kopieren
Herfstblad, zolang er een kans is dat iemand zich beter kan gaan voelen ben ik tegen euthanasie.

Hoef geen zieke moeder of in een instelling te hebben gewerkt om dat te vinden.
Alle reacties Link kopieren
quote:VivaFleur schreef op 14 november 2012 @ 00:26:

Ik werk in de zorg en zie genoeg menselijk lijden. Ik verbaas me al jaren hoe vaak we voor 'god' mogen spelen in de medische wereld behalve als het om het levenseinde gaat. Er wordt van alles ontwikkeld, kosten nog moeite gespaard om mensen van hun ziekte te verlossen of enkel symptomen te bestrijden.

De balans is totaal zoek wat mij betreft, zodra iemand over zijn of haar levenseinde begint zitten er ineens propjes in de oren.



Loslaten is iets wat in onze maatschappij nog niet geaccepteerd wordt. Vechten zal je, tot het bittere eind.



Ik hoop dat ik het ooit nog mee mag maken dat het taboe verdwijnt en mensen ook op dit gebied keuzes mogen maken.



Sterkte met het verlies TO

Heel mooi gezegd!'

Ik hoop ook dat het taboe eens zal verdwijnen!
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
Ik ben het er vreselijk mee eens dat men zelf moet kunnen kiezen. Ook in de psychiatrie.

Wie ben ik om over het leven van een ander te beslissen? Te vertellen dat hij/zij nog maar door moet in ellende omdat het misschien ooit beter word. Nee, als het klaar is, is het klaar. Soms is het uitzichtloos.
Eens, ik vind het echt te bizar voor woorden dat er geen humane manier is om er een eind aan te maken bij ondraaglijk psychisch lijden. Om even in de ik-vorm te spreken (lees: men); het is toch zeker míjn leven, en IK heb daarin toch de regie Ik heb destijds de aflevering van Pauw en Witteman met de ouders ook gezien, hartverscheurend.



Aan alle kanten wordt er aan mensen gesleuteld om ze in leven te houden maar rondom de dood hangt er helaas een zwaar taboe.



Ik hou van het leven en wil nog langgggg niet dood, maar du moment dat ik dat wel wil dan wil ik dat dat op een waardige, humane manier kan. Of het nou om fysiek of psychisch lijden gaat.



Kan me hier ook echt over opwinden.
Alle reacties Link kopieren
@violetje,mooi gezegd.

Ook ik hang aan het leven,hoop dat ik ontzettend oud mag worden,mits gezond.

En mocht het ooit nodig zijn, dat wil ik mijn eigen einde kunnen kiezen,soms is het gewoon op, maar daar is weinig oor voor.



En we gaan zo prat op onze euthanasie wet, heel mooi hoor, maar voor een grote groep mensen nog steeds niet weggelegd, er is nog zoveel werk aan de winkel.



Dat hele taboe rondom de dood snap ik niks van, voor elk mens hetzelfde lot eens, we gaan allemaal dood.
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
Alle reacties Link kopieren
quote:samaira schreef op 13 november 2012 @ 04:09:

Mensen die een psychiatrische stoornis hebben worden niet geholpen aan euthanasie omdat zij geholpen kunnen worden.

Jij weet echt niet waar je het over hebt Samaira...
Alle reacties Link kopieren
Vind dit een interessant onderwerp om over te discussieren en erg jammer dat er " jij bent het niet met mij eens en dus weet jij maar niks" opmerkingen zijn.





Aan welke geestelijke aandoening(en) denk je?

Hoe lang moet iemand in therapie voor de artsen het ook opgeven?

Moet iemand wel therapie volgen en pillen slikken of hoeft dat niet wanneer het om een geesteziekte gaat dat niet te genezen valt?

Hoe weet je zeker dat op het moment dat iemand om euthanasie vraagt diegene ook helder is?

Als je gelovig bent, is euthanasie dan geen moord/zelfmoord?

etc

etc
Alle reacties Link kopieren
Las iemand die ernstig last heeft van een winterdepressie en daardoor 5 maanden per jaar depressief is, waarvan zeker 3 maanden ernstig, ben ik ook van mening dat het euthanasie beleid in Nederland ernstig te kort schiet.

Waarom mag ik niet beslissen over mijn eigen leven, waarom mag iemand die ruim 80 is, die vind dat zijn/haar leven voltooid is, die geen doel meer ziet in het leven niet gewoon sterven met behulp van een arts, omgeven door vrienden/familie/bekenden?



Gelukkig heb ik sinds deze winter eindelijk iets gevonden dat voor mij werkt en er tot nu toe voor zorgt dat ik goed blijf functioneren. Maar hiervoor heb ik 13 dramatische winters gehad. Steeds erger werd het, zodat ik me af ging vragen of die 7 goede maanden nog voldoende zijn om die 5 slechte maanden te compenseren. Langzaam aan werd het antwoord nee. Of ik dan blij ben dat ik niet met het leven gestopt ben toen het zo slecht ging? Voor mijn zoon vind ik het fijn dat hij nog een moeder heeft, ik vind het fijn hem te kunnen zien opgroeien en natuurlijk vind ik het fijn dat ik nu gewoon kan functioneren. Maar voor mezelf, puur voor mij had het anders ook goed geweest denk ik.

Zoals mijn psycholoog al zei, zelfmoord gaat vaak niet om het dood willen maar om het willen dat de ellende stopt. Ik heb nu een andere oplossing gevonden, maar kan me voorstellen dat als dit niet had gewerkt er echt een moment was gekomen dat ik ook voor het stoppen met leven had gekozen.
In het kader van dit topic: de documentaire 'moeders springen niet van flats' was gisteren op tv. Erg indrukwekkend.
Alle reacties Link kopieren
Vond het ook een mooie documentare. Dapper dat ze dit hebben gedurfd, met name de ontmoeting met de bewoners van de flats en de gesprekken met de behandelaren van destijds.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het ook een mooie intense docu.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
Alle reacties Link kopieren
Hele mooie docu ja.
Alle reacties Link kopieren
Erg dapper van die meiden inderdaad. Wat een indrukwekkende documentaire. Voor mij ook erg confronterend en verdrietig om te zien, aangezien ik een angststoornis heb en vorig jaar door een hel ben gegaan. Ik wist niet dat een mens zoveel psychisch kon lijden. Het gaat nu weer hartstikke goed gelukkig.. Ik vind ook dat na zoveel jaren ellende en pijn, je de keuze moet kunnen maken om euthanasie te plegen.
Vond het ook een mooie documentaire.



Ik ken in mijn omgeving ook een paar gevallen van zelfdoding naar aanleiding van psychisch leiden. Hartverscheurend hoe mensen gewoon niet gehoord worden. Ook de impact die het heeft op de directe familieleden.. vreselijk.
Alle reacties Link kopieren
@Liefmeissie goed dat het nu zoveel beter gaat.



Ik vind dat het lastige.... in de tijd dat je door zo'n hel gaat (ook gehad) kun je er van overtuigd zijn dat je nooit meer je oude ik terug krijgt.

Het is lastig na hoeveel tijd onafgebroken lijden iemand echt ongeneeslijk verklaard kan worden.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
Criteria voor euthanasie is uitzichtloos ondraaglijk lijden.



Ik vraag me zo af hoe anderen (artsen) kunnen controleren of je wel echt 'ondraaglijk' lijdt.

Welke woorden kunnen omschrijven hoe die diepe put eruit ziet? Hoe gitzwart dat intens verscheurende verdriet eruit ziet?



Dat uitzichtloos lijden hebben ze mooi ingedekt, als er nog behandelopties zijn wordt de kans op euthanasie al minuscuul.



Bij welke psychiatrische diagnoses komt het nu voor dat er euthanasie toegepast wordt?
Misschien kan dit artikel iets van je vraag beantwoorden Silviaapje.



http://medischcontact.artsennet.nl/arch ... ijk-is.htm
Thanks redhothead!



Ik had dat stuk al wel eens eerder gelezen.

Het blijft lastig voor artsen om te beoordelen omdat het vaak tegen hun gevoel in gaat en dat het allemaal niet echt meetbaar is en dat zal dan niet objectief zijn.

Ik vind t allemaal wel erg interessant.
quote:violetje schreef op 25 februari 2014 @ 18:54:

In het kader van dit topic: de documentaire 'moeders springen niet van flats' was gisteren op tv. Erg indrukwekkend.Idd erg indrukwekkend,hartverscheurend ook vond ik..
Alle reacties Link kopieren
Ik was ook erg onder de indruk van die blonde dochter. Hoe ze de herinneringen durfde op te halen en de confrontatie aanging.... en tegelijk een volleerd documentairemaakster leek met precies de goede vragen.



Collega van me kon er niet naar kijken zei hij maar ik heb er geen moeite mee gehad.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven