Introvert? Schrijf mee!

@Heleris: Ik zou ook niet meegaan. Sowieso ben ik niet van groepsuitjes en dan nog 4 dagen lang. Toen ik 17 was kwam een klasgenote ook op het idee voor een ski-uitje. Een midweek. Het is niet doorgegaan. Eerst zeiden ze allemaal "ja" en daarna zagen ze er toch vanaf. Ik wilde gelijk al niet. Daar kwam bij dat ik gepest werd in die klas en meegaan leek me vragen om problemen.

hondenmens schreef: ↑

09-09-2019 15:17

@Heleris: Ik zou ook niet meegaan. Sowieso ben ik niet van groepsuitjes en dan nog 4 dagen lang. Toen ik 17 was kwam een klasgenote ook op het idee voor een ski-uitje. Een midweek. Het is niet doorgegaan. Eerst zeiden ze allemaal "ja" en daarna zagen ze er toch vanaf. Ik wilde gelijk al niet. Daar kwam bij dat ik gepest werd in die klas en meegaan leek me vragen om problemen.

Als je gepest wordt is het inderdaad helemaal verschrikkelijk. Gelukkig ging het niet door!

Heleris: Gelukkig kun jij nog afzeggen. Ik moet binnenkort een heel weekend met 18 mensen in een huis zitten. Familieweekend. Ik kan het niet maken om niet mee te gaan en heb er echt enorm GEEN zin in!

ñuca schreef: ↑

12-09-2019 15:46

Heleris: Gelukkig kun jij nog afzeggen. Ik moet binnenkort een heel weekend met 18 mensen in een huis zitten. Familieweekend. Ik kan het niet maken om niet mee te gaan en heb er echt enorm GEEN zin in!

Oh my Succes alvast..

Ik heb vanavond een bbq. Ik rij wel vaker met een vriend mee (carpoolen) maar hij stuurde een berichtje dat hij door omstandigheden niet kan carpoolen.
Eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Niets tegen hem hoor, maar ik blijf meestal maar 2 uur rondhangen en hij meestal langer. Hij vind het niet erg als ik eerder naar huis wil, maar toch vind ik het fijn dat ik gewoon mijn eigen gang kan gaan.

ñuca schreef: ↑

12-09-2019 15:46

Heleris: Gelukkig kun jij nog afzeggen. Ik moet binnenkort een heel weekend met 18 mensen in een huis zitten. Familieweekend. Ik kan het niet maken om niet mee te gaan en heb er echt enorm GEEN zin in!

Oh vreselijk lijkt me dat! Hopelijk kun je af en toe nog een beetje je eigen plan trekken. Vorig jaar stelde mijn oom voor om weer eens met z'n vieren naar Centerparcs te gaan. Deden we vroeger ook soms. Maar ik wil dat niet meer. Vind het moeilijk om met meerdere mensen rekening te houden en daarbij word ik gek van mijn oom.

Heleris schreef: ↑

09-09-2019 14:57

@yesss Herkenbaar. Ik slaap ook zeer slecht als ik 's avonds nog ergens heen moet met drukte / prikkels. Tijdens zo'n ski reis slaap ik dus ook nauwelijks.

@dagdromer1986 Toen ik de eerste keer mee ging was er 1 iemand die zich ook wat meer terug trok op zijn kamer. Verder houdt iedereen van feesten en drinken. Iets waar ik totaal niet van hou. De personen die elk jaar niet mee gaan zijn al wat ouder, ik denk dat dat de voornaamste reden is. Het skiën zelf was ook niet echt mijn ding, dus er blijft voor mij vrij weinig over haha. Ik haal er ook totaal geen plezier uit tijdens zo'n tripje. Voor mij voelt het als een verplichting.

@Kbr12345 Ik vond het vorig jaar lastiger om te zeggen dat ik niet mee ging dan nu merk ik. Vorig jaar deed ook niemand er moeilijk over, dat scheelt. Het is ook prima om dingen die je niet liggen niet te doen weet ik nu. Vroeger had ik daar veel meer moeite mee, ik moest van mezelf overal maar naar toe. Nog steeds ga ik wel naar borrels / werk barbecues, maar dat is dan maar 1 avond dus dat gaat wel. Helaas wordt er op mijn werk wel vrij veel georganiseerd.

Af en toe je neus laten zien, bij activiteiten die ook nog een nuttige kant hebben, is ook wel goed.
Maar je kunt inderdaad keuzes maken wat je wel of niet doet. Je hebt gewoon het recht om iets niet te doen.

Ik lees dat er meer collega's waren die niet niet meegaan; dus je bent ook nog niet de enige.
(Ik vroeg me al af of verder iedereen kan/wil skiën)

ñuca schreef: ↑

12-09-2019 15:46

Heleris: Gelukkig kun jij nog afzeggen. Ik moet binnenkort een heel weekend met 18 mensen in een huis zitten. Familieweekend. Ik kan het niet maken om niet mee te gaan en heb er echt enorm GEEN zin in!

Soms kun je ergens niet onderuit.
Maarja, dat hoort er soms nu eenmaal bij.
Ik kan me voorstellen dat je er geen zin in hebt; ik zou er ook niet blij van worden. Maar je kunt er het beste toch iets van proberen te maken.
En gelukkig komt aan alles een einde

ñuca schreef: ↑

12-09-2019 15:46

Heleris: Gelukkig kun jij nog afzeggen. Ik moet binnenkort een heel weekend met 18 mensen in een huis zitten. Familieweekend. Ik kan het niet maken om niet mee te gaan en heb er echt enorm GEEN zin in!

Heftig, een weekend lang! Daar kun je helaas niet makkelijk onderuit nee. Hopelijk heb je een beetje fijne familieleden zodat het toch nog leuk kan zijn . Je af en toe terug kunnen trekken is ook fijn als dat kan idd.

Heleris schreef: ↑

13-09-2019 11:36

Heftig, een weekend lang! Daar kun je helaas niet makkelijk onderuit nee. Hopelijk heb je een beetje fijne familieleden zodat het toch nog leuk kan zijn . Je af en toe terug kunnen trekken is ook fijn als dat kan idd.

Nou ja, dat is het dus juist. Het is de schoonfamilie met alle aanhang, waar ik niet zo veel mee heb. Een deel van de aanhang ken ik ook amper. Maar goed, ik sla me er wel doorheen. Ik zie het meest op tegen al het sociale gedoe. Ik vind bezoekjes van een paar uur met wie dan ook meestal wel genoeg, dan is mijn energie alweer op en weet ik niks meer te zeggen.

Echt lachen hoe langzaam dit topic loopt trouwens. Hoezo introvert?
Het fam.weekend is achter de rug. Viel gelukkig mee, veel gewandeld in de omgeving en hadden een eigen slaapkamer. Was even bang dat we die ook nog met anderen zouden moeten delen.

Hee, ik zie dit topic nu pas. Hoi soortgenoten!

Heel herkenbaar, die openingspost. Ook ik dacht bijna mijn hele leven lang dat ik niet goed of niet normaal was en heb mezelf jarenlang bestempeld als contactgestoord, gedacht dat ik misschien autistisch was, en heel hard geprobeerd om net als extraverten te zijn. Voor mijn gevoel waren de mensen die op een feestje de grootste praatjes hadden, "zoals je hoort te zijn", en was ik mislukt.

En ik heb me ook altijd te veel verontschuldigd over hoe ik nu eenmaal ben (en vele introverten met mij). Terwijl verontschuldigen helemaal niet hoeft. De neiging heb ik wel nog steeds maar nu probeer ik gewoon nee te zeggen zonder duidelijke uitleg (ik heb andere plannen... weten zij veel dat dat thuis hangen is!), of wel met uitleg. Mijn vrienden weten inmiddels wel dat het echt niet aan hen ligt, of zijn zelf ook zo.

De ontdekking dat het überhaupt bestaat en een naam heeft, was echt een eye-opener en opluchting. Ik heb nu ook handvatten om het beter aan andere mensen uit te leggen.

Voor mezelf was ook het boek "Ik moet nog even kijken of ik kan" van Liesbeth Smit een feest van herkenning (vast al eerder genoemd in de honderden eerdere reacties).
Al kwam daar wel uit dat ik een 'extraverte introvert' ben. Ik hou bijvoorbeeld best wel van festivals en in een menigte staan met harde muziek en veel prikkels, als daar ook veel leuke bekenden zijn, en ik babbel gerust een tijdje met een winkelier of hotelreceptionist, heb een paar keer in het buitenland gewoond en makkelijk nieuwe vrienden gemaakt, en als ik in een restaurant het verkeerde gerecht krijg, durf ik dat heus wel aan te geven en het juiste te vragen.

Maar sociaal contact put me uit (hoe leuk ik het ook vond), ik laad op door alleen te zijn met kat, boek, krant of computer (en dat kan ook in een rumoerig café of op een terras waarbij op straat van alles te zien is), ik hou niet van onverwacht bezoek of telefoontjes zonder nummerherkenning, hou niet van alle aandacht op mij gevestigd in een gezelschap (alleen met heeeeel goede vrienden, eventjes en als er een goede reden voor is), ik haat feestjes waar je niemand kent, of werkborrels waar niet gedanst wordt.

Naar mensen die het amper begrijpen, licht ik het vaak toe met als analogie "sporten". Ik vind sporten ook superleuk om te doen, net als met vrienden uithangen. Maar ik houd dat niet 10 uur lang vol. Na een tijdje ben ik "op" en moet ik weer rusten / opladen voordat ik opnieuw kan sporten. Of sociaal doen. Na sporten heeft mijn lijf rust nodig, na sociaal doen heeft mijn hoofd rust nodig.

Mijn ex bleef het niet begrijpen en niet respecteren. Wilde 100% van de tijd contact, aandacht, en voelde zich keer op keer afgewezen als ik even niet meer kón. Hoe vaak ik het ook uitlegde vanuit 1000 invalshoeken en met de voorzichtigste woorden. Dan zei ze telkens dat ze het snapte, maar gedroeg zich er vervolgens niet naar. Bleef maar trekken, storen.
Het was de grootste reden waarom de relatie keihard stuk liep. Ik voel nog steeds ergernis als ik terugdenk aan hoe zij continu over mijn grenzen ging.

Gelukkig heb ik nu een fijne relatie met iemand die mij accepteert zoals ik ben. Die zelf wel iets extraverter is (alhoewel zij ook me-time nodig heeft). Maar ze lijkt helemaal te begrijpen wat ik bedoel en gunt me voldoende rust, en staat stevig genoeg in haar schoenen om het niet op zichzelf te betrekken en gewoon wat anders te gaan doen. Sterker nog: we kunnen heel goed urenlang samen op een terras zitten en ieder een krant of boek lezen. En dan wel af en toe wat uitwisselen, of even een aai of een blik. Mijn absolute droombeeld!

ñuca schreef: ↑

24-09-2019 16:31

Echt lachen hoe langzaam dit topic loopt trouwens. Hoezo introvert?
Het fam.weekend is achter de rug. Viel gelukkig mee, veel gewandeld in de omgeving en hadden een eigen slaapkamer. Was even bang dat we die ook nog met anderen zouden moeten delen.

Een slaapkamer moeten delen met iemand anders (dan in mijn geval partner):
Fijn dat het meeviel en dat je/jullie dus een eigen slaapkamer had/hadden. Naast het wandelen nog andere dingen gedaan?

ñuca schreef: ↑

24-09-2019 16:31

Echt lachen hoe langzaam dit topic loopt trouwens. Hoezo introvert?
Het fam.weekend is achter de rug. Viel gelukkig mee, veel gewandeld in de omgeving en hadden een eigen slaapkamer. Was even bang dat we die ook nog met anderen zouden moeten delen.

Fijn dat het familieweekend meeviel

Zijdehoentje schreef: ↑

29-08-2019 21:28

Geen idee of het al eens in dit topic ter sprake is gekomen: kennen jullie De Succesvolle Introvert / Marloes Bouwmeester? Misschien ken ik het wel via dit topic

Ik ontvang een aantal keer per week een mail van De Stille Introvert over allerlei onderwerpen wat met introvert zijn te maken heeft (vaak in combinatie met werk). In de mail die ik ergens in de afgelopen dagen ontving, schreef ze (ik vat het even samen, anders wordt m'n post zo lang) dat ze regelmatig van introverten hoort dat zij de tip krijgen om iets met toneel te doen. Vaak als (dwingend) advies van een leidinggevende of coach en met de achterliggende gedachte om als introvert uit je comfortzone te komen, te leren improviseren en niet (meer) te blokkeren bij onverwachte vragen en situaties. De tip sluit aan bij de natuurlijke manier van communiceren van extraverten, maar houdt geen rekening met de natuurlijke manier van denken en communiceren van introverten.

Hierbij gaf ze als voorbeeld dat introverten vanuit hun lange termijngeheugen spreken. Hierbij kan je je een grote archiefkast voorstellen met lades waarin jouw kennis en ervaringen opgeslagen liggen. Als je een vraag krijgt, is het even zoeken in de juiste lade voor het antwoord en dat kost tijd. Soms zoveel dat je pas achteraf weet wat je wil vertellen en het duurt nog langer bij vage vragen, omdat dan onduidelijk is wat de ander wil weten en je hierdoor niet de juiste archiefla kan vinden (alsof je in een bibliotheek op zoek moet naar een boek van een vrouwelijke schrijver met blond haar). Bij extraverten is het anders: zij werken vanuit het korte termijngeheugen en hun werkgeheugen, waardoor ze snel kunnen reageren; ze vertellen wat er bij ze opkomt op dat moment.

Als je dan ook nog druk voelt om meteen te (moeten) reageren, is de kans groot dat je blokkeert. Door rekening te houden met je natuurlijke manier van denken en communiceren als introvert, kan je leren om te zeggen wat er in je opkomt, dus niet door uit je comfortzone te komen.

Daarom voel ik me zo vaak een vijfde wiel aan de wagen...

Interessant. Ik heb ook geleerd dat ik tijd voor mezelf moet vragen bij dit soort lastige dingen. "Daar moet ik even over nadenken, kom ik nog op terug." Maar de eerste neiging blijft om toch meteen die ander te willen helpen met een snel antwoord, waardoor ik ongemerkt een beetje in paniek kan raken. En achteraf pas door heb wat er gebeurde.

Ik lees ook vaak dat extraverten inderdaad snel reageren maar het ook een stuk minder nauw nemen met of het dan wel klopt wat ze zeggen. Dat geldt ook voor enthousiaste uitroepen zoals: "Was supergezellig, laten we gauw weer afspreken! Ik nodig je binnenkort uit om een keer in mijn nieuwe huis te komen eten, want je hebt het alleen tijdens het klussen gezien!" Afijn, maaaaaanden later... wel allerlei andere afspraken in de stad gehad met diegene, maar die uitnodiging voor dat eten kwam dus echt pas anderhalf jaar later.

Ook op het werk roepen ze dingen maar is dat niet per se de handigste oplossing of überhaupt correct. Ik probeer langzaamaan mijn leidinggevende steeds meer te vertellen over hoe introversie werkt en dat dat ook veel voordelen heeft. Introverten zijn veel meer geneigd om een opdracht ook helemaal af te maken en er goed over na te denken, in plaats van (zoals extraverten) er zomaar aan te beginnen en dan weer afgeleid te raken en uit verveling aan iets anders te beginnen.

spell68 schreef: ↑

10-08-2019 17:12

Ik ben introvert en zeer assertief. Als iemand mijn grenzen overschrijdt dan komt er dat meteen uit. Maar ik voel dan ook geen spanningen en het interesseert me geen hol wat mensen van me vinden.

Iedere introvert zit anders in elkaar.

Assertief, of agressief?

Bij assertiviteit blijft die ander ook achter zonder geschaad ego of rotgevoel. Jouw 'interesseert me geen hol' doet me toch iets anders vermoeden...

Ik vind het zelf in bepaalde situaties ook moeilijk om assertief te zijn hoor, maar dat geldt volgens mij ook voor extraverte mensen. Bijvoorbeeld iedereen stoort zich in de trein aan die aso met harde muziek uit zijn telefoon (zonder oordopjes), maar niemand durft er netjes wat van te zeggen.

Zijdehoentje schreef: ↑

24-09-2019 17:02

Een slaapkamer moeten delen met iemand anders (dan in mijn geval partner):
Fijn dat het meeviel en dat je/jullie dus een eigen slaapkamer had/hadden. Naast het wandelen nog andere dingen gedaan?

Ja, 2x samen gegeten dus waarbij ik me vooral heb bezig gehouden met dingen klaar zetten en achteraf opruimen. Ik maak me dan liever nuttig dan dat ik blijf zitten en iedereen om me heen met elkaar in gesprek is. Meestal kom ik er dan toch niet echt tussen.
En spelletjes natuurlijk. Ben niet echt een spelletjesmens maar vooruit, met meerdere mensen is toch wel grappig. Al heb ik niet alle potjes meegedaan. Dan ging ik even in de slaapkamer lezen oid.
Al met al was het ook zo weer voorbij.

Upward_spiral schreef: ↑

10-08-2019 22:08

hoi dagdromer1986,

Dat herken ik dus ook.
Vooral met die traagheid van assertiviteit.
Vaak als ik wil reageren op vervelende opmerkingen als het alweer veel te laat.

Dat dacht ik ook altijd. Tot iemand tegen me zei dat je heus wel later op iets terug mag komen. Zo van: "weet je nog dat je [dit en dat] zei? Dat vond ik eigenlijk heel vervelend, want...."
Ik ben dat gaan doen, en heb nog nooit een rare reactie gehad zo van, dat je daar nú nog over begint. Uiteraard deed ik het dan wel binnen een week ofzo, niet maanden later. En vaak waren ze zich van geen kwaad bewust en kom je er dan alsnog in een goed gesprek samen goed uit. Of je merkt dat je het oneens blijft maar je klaart wel de lucht door "agree to disagree".

Over een andere opmerking van je, dat je wel graag hulp zou willen... ik heb zelf veel gehad aan haptotherapie. In woorden live spreken gaat ons als introverten vaak niet zo goed af. Maar je lijf liegt niet. Het heeft mij geholpen veel meer in mijn eigen kracht te staan, mijn ruimte op te eisen (fysiek en mentaal) puur door lichaamshouding en gedachten over jezelf. Als je leert voelen dat je gewoon net zoveel recht hebt op ruimte en gehoord / gezien worden als andere mensen, dan straal je dat vanzelf uit op allerlei manieren, en ga je het verschil merken in hoe mensen om je heen op je reageren. Dat was heel fijn om dat te oefenen en te voelen wat er gebeurt, met een therapeut.
Voor iedereen is natuurlijk persoonlijk welke hulp wel en niet werkt, en ik wil ook zeker meegeven dat een persoonlijke klik met de therapeut heel belangrijk is, dat je je begrepen voelt.
Wie weet ben je inmiddels al ergens mee bezig.

ñuca fijn dat familieweekend achter de rug is en meeviel.

patsy--stone, je schreef het volgende stukje
Ook ik dacht bijna mijn hele leven lang dat ik niet goed of niet normaal was en heb mezelf jarenlang bestempeld als contactgestoord, gedacht dat ik misschien autistisch was
Dat klinkt heel herkenbaar. Heb soms ook het idee een beetje autistisch te zijn.
Ook heb ik soms het gevoel dat mensen denken dat je dom bent omdat je niet zoveel zegt

Deze zaterdag zijn we de hele dag weg. Een bedrijf waar mijn man veel voor werkt bestaat zoveel jaar. En daar zie ik ook wel een beetje tegen op. Gelukkig is mijn man er ook bij

winters schreef: ↑

24-09-2019 18:07

ñuca fijn dat familieweekend achter de rug is en meeviel.

patsy--stone, je schreef het volgende stukje
Ook ik dacht bijna mijn hele leven lang dat ik niet goed of niet normaal was en heb mezelf jarenlang bestempeld als contactgestoord, gedacht dat ik misschien autistisch was
Dat klinkt heel herkenbaar. Heb soms ook het idee een beetje autistisch te zijn.
Ook heb ik soms het gevoel dat mensen denken dat je dom bent omdat je niet zoveel zegt

Deze zaterdag zijn we de hele dag weg. Een bedrijf waar mijn man veel voor werkt bestaat zoveel jaar. En daar zie ik ook wel een beetje tegen op. Gelukkig is mijn man er ook bij

Ik denk dat we dat denken doordat zowel introverten als autisten dat 'onhandige' in sociaal contact kunnen hebben, vooral bij nieuwe mensen of grote gezelschappen. Maar ik heb juist te veel empathisch vermogen, zit soms al te huilen bij het nieuws. En ik snap sarcasme, grapjes, dubbele betekenissen, politieke correctheid, en hints (indirect gezegde dingen) ook prima, waar autisten echt wel moeite mee hebben.

Ja, ik snap helemaal dat je opziet tegen zo'n dag met collega's van je man. Probeer maar te bedenken dat er ook zat mensen zijn die het juist wel charmant en te waarderen vinden, als mensen niet zo uitgesproken / luidruchtig / aandachttrekkerig zijn. Er zijn er genoeg die wel verder kijken en denken: stille wateren hebben diepe gronden.
Zelf probeer ik me dan door zo'n dag heen te slaan door interessante mensen te zoeken, door mensen aan wie je wordt voorgesteld wat vragen te stellen over wat ze leuk / belangrijk vinden of waar ze mee bezig zijn... zodat je al gauw van de koetjes en kalfjes af bent. Mensen praten enorm graag over zichzelf, en dan hoef je zelf niet zoveel aan het woord te zijn. Soms kan het leiden tot echt interessante 1 op 1 gesprekken en leer je nog eens wat of doe je inspiratie op bijvoorbeeld over een nieuwe sport of heb je het met iemand over politiek of over een sociaal thema ofzo.
En anders maar vaak momenten zoeken dat je je even terug kan trekken of ergens aan de rand zitten en een beetje mensenkijken. Sterkte

ñuca schreef: ↑

24-09-2019 16:31

Echt lachen hoe langzaam dit topic loopt trouwens. Hoezo introvert?

Die gedachte had ik ook.

Maar er wordt toch steeds weer gereageerd, uiteindelijk.
Veel andere topics die net zou oud zijn, zijn al lang verdwenen naar een andere pagina.

patsy--stone schreef: ↑

24-09-2019 17:12

Ik lees ook vaak dat extraverten inderdaad snel reageren maar het ook een stuk minder nauw nemen met of het dan wel klopt wat ze zeggen.

Dat is iets wat me de laatste tijd inderdaad opvalt.
Eerder was ik me daar niet zo bewust van.
Toen ik minder wist over introversie/me er niet zo in verdiept had, vond ik het raar van mezelf dat ik vaak niet zo snel ergens iets op te zeggen had, terwijl al die anderen dat wel leken te kunnen.

ñuca schreef: ↑

24-09-2019 17:31

Ja, 2x samen gegeten dus waarbij ik me vooral heb bezig gehouden met dingen klaar zetten en achteraf opruimen. Ik maak me dan liever nuttig dan dat ik blijf zitten en iedereen om me heen met elkaar in gesprek is. Meestal kom ik er dan toch niet echt tussen.
En spelletjes natuurlijk. Ben niet echt een spelletjesmens maar vooruit, met meerdere mensen is toch wel grappig. Al heb ik niet alle potjes meegedaan. Dan ging ik even in de slaapkamer lezen oid.
Al met al was het ook zo weer voorbij.

Klinkt grotendeels zoals ik ben (ik hou wel van spelletjes). Het is voor mij zo herkenbaar voor wat betreft dat je niet echt tussen een gesprek kan komen. Ik zie mezelf al gewoon zitten, elke keer weer een poging om wat te zeggen, maar dan tettert er weer een ander doorheen en ik hou maar op gegeven moment m'n mond.

Morgen is er een receptie op het werk van een collega die met pensioen gaat. Normaal zijn recepties altijd 's middags. Ik ga nooit. Omdat ik alleen 's morgens werk en er ook geen behoefte aan heb. Maar deze receptie is 's morgens van 10:00 tot 12:00. Dus ik moet er heen. Zin heb ik niet. Twee uur daar een beetje niks zitten doen, naar slap ge-ouwehoer luisteren. Het is ook nog eens een collega waar ik niks mee heb.

patsy--stone schreef: ↑

24-09-2019 17:31

Over een andere opmerking van je, dat je wel graag hulp zou willen... ik heb zelf veel gehad aan haptotherapie. In woorden live spreken gaat ons als introverten vaak niet zo goed af. Maar je lijf liegt niet. Het heeft mij geholpen veel meer in mijn eigen kracht te staan, mijn ruimte op te eisen (fysiek en mentaal) puur door lichaamshouding en gedachten over jezelf. Als je leert voelen dat je gewoon net zoveel recht hebt op ruimte en gehoord / gezien worden als andere mensen, dan straal je dat vanzelf uit op allerlei manieren, en ga je het verschil merken in hoe mensen om je heen op je reageren. Dat was heel fijn om dat te oefenen en te voelen wat er gebeurt, met een therapeut.
Voor iedereen is natuurlijk persoonlijk welke hulp wel en niet werkt, en ik wil ook zeker meegeven dat een persoonlijke klik met de therapeut heel belangrijk is, dat je je begrepen voelt.
Wie weet ben je inmiddels al ergens mee bezig.

Hier nog een introvert. Veel herkenbare dingen lees ik.
Interessant wat je beschrijft over haptotherapie, zou iets voor mij kunnen zijn.

Ik merk dat bij sollicitaties het negatief opgevat wordt, dat introverte. Nu heb ik gelukkig een vaste baan, maar ben het meermalen tegengekomen. Even een videopresentatie maken bijv, hou toch op. Ik kan heel leuke brieven in elkaar flansen, werd vaak uitgenodigd, maar had het idee dat ik dan wat tegenviel. Zo van een vlotte brief, daar moet een vlotte persoonlijkheid achter zitten. Helaas is dat niet zo.
Ik kan er bijna een boek over schrijven.

Ook dat laatste stukje over sollicitaties herken ik Blijenvrij.
Ben wel eens niet aangenomen vanwege dat ik zo rustig ben en ze bang zijn dat ik het niet aankan of niet in het team pas.
Deze baan had ik ook bijna niet gekregen omdat de dame van het uitzendbureau twijfelde of ik wel in het team pas. Maar ondertussen werk ik er al wel 4 jaar en krijg ik een vast contract. (lekker puh! zou ik haast zeggen)

@Patsy--stone, ik red me wel zaterdag. Gelukkig is man er bij. Het zijn op zich ook wel aardige mensen, vooral de directeur en zijn vrouw. Heel hartelijk

Zijdehoentje schreef: ↑

25-09-2019 17:48

Klinkt grotendeels zoals ik ben (ik hou wel van spelletjes). Het is voor mij zo herkenbaar voor wat betreft dat je niet echt tussen een gesprek kan komen. Ik zie mezelf al gewoon zitten, elke keer weer een poging om wat te zeggen, maar dan tettert er weer een ander doorheen en ik hou maar op gegeven moment m'n mond.

Ja, of dus gewoon veel te laat iets bedenken wat ik had kunnen zeggen, zelfs pas 's avonds in bed.
Niet dat het allemaal zo belangrijk was in deze situatie, maar ik denk vaak dat mensen niet echt weten wie ik ben. Omdat het er niet uitkomt.

hondenmens schreef: ↑

25-09-2019 21:23

Morgen is er een receptie op het werk van een collega die met pensioen gaat. Normaal zijn recepties altijd 's middags. Ik ga nooit. Omdat ik alleen 's morgens werk en er ook geen behoefte aan heb. Maar deze receptie is 's morgens van 10:00 tot 12:00. Dus ik moet er heen. Zin heb ik niet. Twee uur daar een beetje niks zitten doen, naar slap ge-ouwehoer luisteren. Het is ook nog eens een collega waar ik niks mee heb.

Hoe is het gegaan?

Ik ben vanmiddag eindelijk even gaan winkelen. Het kwam er allemaal niet van of ik had geen zin meer om na werk te gaan winkelen in betreffende stad. Nu was ik onverwachts vrij maar ik had wel een gesprek op werk. Voor die tijd dus naar de stad gegaan, daar kwam ik een oude bekende tegen. Die vroeg: Waarom winkel je altijd alleen? zo ongezellig. Nee juist niet, ik vind het heerlijk om in mijn eentje te winkelen. Gewoon mijn eigen tempo bepalen etc.