Reizen
alle pijlers
Vakantie horror, klein en groot.
maandag 28 juli 2025 om 10:42
Komt voort uit het ‘gierig’-topic, maar omdat het vaak niet helemaal onder die noemer past:
Vertel hier al je vreselijke vakantie- en reisverhalen, groot of klein!
De échte horrorverhalen: was jij op de poepcruise of had je tickets gekocht voor Fyre Fest
Of de wat kleinere: stonden er ineens familieleden voor de deur van je luxe, ruime vakantievilla... Je hebt toch plek genoeg?
Of nodigde je zus (met haar acht schreeuwende kinderen) zichzelf uit, al geboekt ook, voor die cruise die jullie hadden geboekt ter ere van jullie huwelijksjubileum?
Kwam de eigenaar elke dag tussen 8.00 en 21.00 uur het gras maaien met z’n karretje naast jullie huisje en zwembad (ja, dat hadden wij)... en deed hij alsof hij ons mavo-Frans en Google Translate niet begreep? Ook dat past hier, dus vertel!
missnuada wijzigde dit bericht op 28-07-2025 11:21
Reden: Spelling, zal nog wel eens gebeuren. Sorry.
Reden: Spelling, zal nog wel eens gebeuren. Sorry.
3.77% gewijzigd
dinsdag 29 juli 2025 om 09:49
dinsdag 29 juli 2025 om 09:56
Tja, dat is natuurlijk niet aan ons om dat te regelen voor een Franse buurman.
Mijn schoonvader heeft er ook een, en die hoor ik ook, hij zelf niet. Maar dat komt omdat hij behoorlijk doof is en ik niet.
dinsdag 29 juli 2025 om 10:18
Ik ben verre van doof en hoor dat ding echt niet. De technologie is de laatste jaren razendsnel verbeterd.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑29-07-2025 09:56Tja, dat is natuurlijk niet aan ons om dat te regelen voor een Franse buurman.
Mijn schoonvader heeft er ook een, en die hoor ik ook, hij zelf niet. Maar dat komt omdat hij behoorlijk doof is en ik niet.
dinsdag 29 juli 2025 om 12:55
Bij lange na geen horror gelukkig.
Eind jaren '90. Man en ik werkten in hetzelfde bedrijf en hij mocht voor een cursus naar Amerika. Als we er een vakantie aan vast zouden plakken zou wg een deel van de kosten op zich nemen. Mooi, doen we. Voor man zijn tweede vlucht, voor mij de allereerste.
We zouden van Amsterdam naar Detroit vliegen en van daaruit naar Toledo. Alles zou mooi aansluiten. Werd de vlucht van Amsterdam naar Detroit 8 uur vervroegd, rest bleef zoals het was. Hebben we 8 uur lang op het vliegveld in Detroit zitten stukslaan, vlak bij een Cinnamonbar die je overal rook. Was daarna we even genezen van kaneel. Gelukkig een paar douane mannen die het wel rot vonden en ons zo nu en dan naar buiten en weer naar binnen lieten, zolang de handbagage maar steeds door de scanner ging. Soms liep er één gezellig mee. Helaas was echter ook 1 van de koffers niet meegekomen (had als leek een his en een hers ingepakt, daar heb ik meteen een lesje mee geleerd
). Hopelijk zou die die avond, voor de volgende vlucht nog arriveren. Verdere reis goed gegaan (behalve dat mijn koffer ook ineens kwijt leek, maar die dook plotseling toch op, alleen dus nog steeds geen his koffer. Volgende dag winkelen dan maar. 24 uur later stond de koffer gelukkig op de kamer. Pas veel later begrepen we dat we op het vliegveld al om een soort vergoeding hadden moeten vragen maar ja, wisten wij veel.
Dag voor vertrek naar Florida ineens een tornado alarm, moesten in de badkamer blijven tot nader bericht. Wij snel alles in de koffers gesmeten en die meegesleept de badkamer in (ik zag al voor me hoe alles de kamer uit zou waaien
). Uur later was gevaar weer geweken.
Volgende ochtend op weg naar Florida. We zitten in het vliegtuig, ik kijk naar buiten en zie daar zo'n koffertreintje voorbij rijden, leeg, op twee koffers na, namelijk die van ons. Dat was een maf gezicht maar in ieder geval wel zeker dat ze nu allebei meegingen.
De vakantie was heerlijk, dus het leed was algauw weer vergeten.
Eind jaren '90. Man en ik werkten in hetzelfde bedrijf en hij mocht voor een cursus naar Amerika. Als we er een vakantie aan vast zouden plakken zou wg een deel van de kosten op zich nemen. Mooi, doen we. Voor man zijn tweede vlucht, voor mij de allereerste.
We zouden van Amsterdam naar Detroit vliegen en van daaruit naar Toledo. Alles zou mooi aansluiten. Werd de vlucht van Amsterdam naar Detroit 8 uur vervroegd, rest bleef zoals het was. Hebben we 8 uur lang op het vliegveld in Detroit zitten stukslaan, vlak bij een Cinnamonbar die je overal rook. Was daarna we even genezen van kaneel. Gelukkig een paar douane mannen die het wel rot vonden en ons zo nu en dan naar buiten en weer naar binnen lieten, zolang de handbagage maar steeds door de scanner ging. Soms liep er één gezellig mee. Helaas was echter ook 1 van de koffers niet meegekomen (had als leek een his en een hers ingepakt, daar heb ik meteen een lesje mee geleerd
). Hopelijk zou die die avond, voor de volgende vlucht nog arriveren. Verdere reis goed gegaan (behalve dat mijn koffer ook ineens kwijt leek, maar die dook plotseling toch op, alleen dus nog steeds geen his koffer. Volgende dag winkelen dan maar. 24 uur later stond de koffer gelukkig op de kamer. Pas veel later begrepen we dat we op het vliegveld al om een soort vergoeding hadden moeten vragen maar ja, wisten wij veel.Dag voor vertrek naar Florida ineens een tornado alarm, moesten in de badkamer blijven tot nader bericht. Wij snel alles in de koffers gesmeten en die meegesleept de badkamer in (ik zag al voor me hoe alles de kamer uit zou waaien
). Uur later was gevaar weer geweken.Volgende ochtend op weg naar Florida. We zitten in het vliegtuig, ik kijk naar buiten en zie daar zo'n koffertreintje voorbij rijden, leeg, op twee koffers na, namelijk die van ons. Dat was een maf gezicht maar in ieder geval wel zeker dat ze nu allebei meegingen.
De vakantie was heerlijk, dus het leed was algauw weer vergeten.
There is always something happening, and it's usually right now
dinsdag 29 juli 2025 om 19:40
dinsdag 29 juli 2025 om 20:22
Geen groot leed, maar toch het vermelden waard. We vlogen in december vanaf Schiphol naar Curaçao. We hadden al vertraging vanwege het de-icen van het vliegtuig, waarbij halverwege de tank leeg was en het ik weet niet hoelang duurde voor de tankwagen terug was. Oké, het vliegtuig was ijsvrij en we werden met zo’n wagentje naar de startbaan geduwd totdat het vliegtuig opeens stilstond. Wagentje kapot. Wachten op een vervangend voertuig. Dat kwam na een tijdje, maar deze duwde ons terug naar de slurf, terwijl over de intercom de vraag kwam of er een dokter aanwezig was. Bleek er iemand voorin het vliegtuig een hartaanval te hebben gekregen. Die werd opgewacht door de ambulance.
Drie maal is scheepsrecht, dus ditmaal vertrokken we echt, met flinke vertraging.
Drie maal is scheepsrecht, dus ditmaal vertrokken we echt, met flinke vertraging.
"Boring conversation anyway"
dinsdag 29 juli 2025 om 21:13
En dan op de terugweg waak ook weer, want het kost ze zowat een week om verloren tijd weer in te lopen, omdat steeds hetzelfde toestel op en neer gaat, haha!BriannaF schreef: ↑29-07-2025 20:22Geen groot leed, maar toch het vermelden waard. We vlogen in december vanaf Schiphol naar Curaçao. We hadden al vertraging vanwege het de-icen van het vliegtuig, waarbij halverwege de tank leeg was en het ik weet niet hoelang duurde voor de tankwagen terug was. Oké, het vliegtuig was ijsvrij en we werden met zo’n wagentje naar de startbaan geduwd totdat het vliegtuig opeens stilstond. Wagentje kapot. Wachten op een vervangend voertuig. Dat kwam na een tijdje, maar deze duwde ons terug naar de slurf, terwijl over de intercom de vraag kwam of er een dokter aanwezig was. Bleek er iemand voorin het vliegtuig een hartaanval te hebben gekregen. Die werd opgewacht door de ambulance.
Drie maal is scheepsrecht, dus ditmaal vertrokken we echt, met flinke vertraging.
dinsdag 29 juli 2025 om 21:39
Ik was net afgestudeerd en woonde nog op kamers. Ik had een casual baantje en dus een paar setjes kleding. Ik ging op rondreis met mijn vriend. Elke dag rijden en dan 's avonds in een hotel of b&b eindigen. Omdat ik niet wist hoe we het met de was zouden doen, had ik voor de zekerheid maar gewoon al mijn kleding meegenomen.
Alles liep die dag wat uit en we kwamen pas na middernacht aan in een hotel in Bratislava. Omdat het zo laat was, hebben we alleen een toilettas uit de auto gehaald. Vriend moest zich legitimeren, maar ik niet en mijn handtas lag nog onder wat spullen.
Volgende dag: auto weg.
Auto was van mijn vriend. Maar al mijn spullen waren dus weg. Echt alles. Ik had zelfs thuis geen schone onderbroek meer liggen.
We gingen naar een politiebureau in Bratislava (vervoerd in een politiewagen) om aangifte te doen en met een Slowaakse aangifte in de hand werden we afgezet op het treinstation.
Alles liep die dag wat uit en we kwamen pas na middernacht aan in een hotel in Bratislava. Omdat het zo laat was, hebben we alleen een toilettas uit de auto gehaald. Vriend moest zich legitimeren, maar ik niet en mijn handtas lag nog onder wat spullen.
Volgende dag: auto weg.
Auto was van mijn vriend. Maar al mijn spullen waren dus weg. Echt alles. Ik had zelfs thuis geen schone onderbroek meer liggen.
We gingen naar een politiebureau in Bratislava (vervoerd in een politiewagen) om aangifte te doen en met een Slowaakse aangifte in de hand werden we afgezet op het treinstation.
dinsdag 29 juli 2025 om 23:02
ik moest even flink graven want blijkbaar had ik het verdrongen..
We gingen met de hele familie op vakantie/familie bezoek naar het land van herkomst, zowel de vaderskant als moederskant.
Na ongeveer een week, wilden mijn ouders een een excursie doen naar een natuurpark op een berg, we zouden eerst met een reis-organisatie gaan. Maar mijn tantes (vaderskant) vonden het ''te prijzig'' en zouden wel een chauffeur regelen die ons kon halen en brengen.
Ergens had ik er totaal geen zin en wilde stiekem niet mee, mijn oudere zus was al afgehaakt omdat ze ziek was dus zij bleef thuis bij onze tante.
Mijn moeder haalde me toch over onder het nom van nee is leuk blabla, er is een waterval, dan kunnen jullie zwemmen en het wordt gezellig.
Prima eindstand waren we met 10 volwassen en 5 kinderen(4-18) , het gedonder begon al onderweg.
side-bar het meeste heb ik niet mee gekregen maar achteraf gehoord:
De chauffeur was een vriend/kennis van mijn oudere neef en hij had zijn broer ook mee als bijrijder.
We verzamelde bij het huis van mijn opa&oma, want vanuit hun huis scheelde het een uur en gingen op weg.
Terwijl we de berg opreden kreeg de chauffeur problemen, en slipte de auto naar achter, en als mijn vader niet tegen hem had gezegd dat hij de achterkant van de auto in de bergwand moest rammen, waren we zo in een ravijn beland.
Goed we kwamen toen zonder verdere problemen boven op de berg aan, de chauffeur en zijn broer zouden op ons wachten en op de spullen passen samen met tante Meg want zij wilde toch liever niet mee en zou voor het eten zorgen.
Goed de rest ging op weg want eenmaal boven moet je terug naar beneden voor de watervallen voor we weg gingen maakte we een groepsfoto en gingen we van start.
Helaas duurde het niet lang of probleem 2 deed zich voor, vanwege de regentijd waren sommige stukken nogal modderig en glad, ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ik zowel op mijn bek ben gegaan als bijna.
Op een gegeven moment besloten de kinderen (ik, zusje, neefjes en 2 nichtjes) hand in hand achter elkaar te lopen, mijn vader en zijn 2 broers gingen voorop en mijn moeder en tantes sloten de rij.
Een van mijn neefje vond een paar stokken die op de grond lagen en daarmee strompelde we verder.
Na ongeveer 2uur van vallen en opstaan, kwamen we bij de watervallen maar je moest alsnog naar beneden, wel met een trap.
mijn vader, ooms, neefjes en mijn tante gingen naar beneden, en ik barste in huilen uit, was helemaal uitgeput, doodmoe/gestrest zat onder de modder, en zag nu al op tegen de weg naar boven .
Vlak daarna begon mijn zusje ook mijn nichtjes en mijn tante.
Na de rust begonnen we weer aan de klim naar boven, wederom doodmoe kwamen boven aan, waar tante Meg net klaar was met koken.
Terwijl we zaten te eten, kwam mijn oudste neef met een betroken gezicht aangelopen, de chaffeur had malaria opgelopen.
Zodra we klaar waren, gingen we meteen weg, en de weg terug naar de stad was Op zijn zacht gezegd hellish.. aangezien hij met alle geweld zelf wilde rijden en rijden deed die hij racete als een gek over de weg.
Wij hebben er zelf weinig van meegekregen want alle kinderen lag te slapen op de achterbanken.
binnen 45 min waren we bij mijn opa&oma thuis, eerst zou de chaffeur ons ook naar de stad terug brengen. Maar mijn beide ouders zeiden absoluut niet, mijn moeder belde haar zus Henna en zij kwam ons ophalen.
Achteraf zei mijn moeder dat ze woest was op mijn andere tantes, want later hoorde ze ook, dat het de eerste keer was dat de chaffeur die route had gereden, terwijl zij zeiden dat hij ervaring had.
Maar we hebben het overleefd maar sindsdien kwam het onderwerp natuurpark zo&zo niet meer ter sprake
Soms wordt ik nog boos op mijn ouders als ik er aan denk want het was alles behalve leuk, ben nog steeds geen fan van hiken.
Deel 2 zelfde vakantie,
We gingen met de andere kant van de fam, naar mijn oom die helemaal aan de andere kant van het land woonde bijna aan de grens met een buurland.
Op de 2de dag besloten alle volwassen avonds uit te gaan en mijn zussen, ik en mijn nichtjes(dochters van mijn oom&tante) bleven thuis. mijn zus was met haar 19 jaar de oudste dus prima, en het huis van mijn oom&tante was net fort knox.
Echter avonds hoorde we allemaal vreemde geluiden alsof er iemand rond het huis liep en hoorde het klapperen van de shutters. niemand durfde gaan kijken
We waren zo bang dat we met zijn alle op een kamer zijn gaan slapen en hoopte dat onze ouders snel weer thuis kwamen.
De volgende dag vertelde we wat er gebeurt was en toen besloten mijn ouders om thuis te blijven.
maar toen was er niks aan de hand, de rest van de vakantie gebeurde er niks vreemds meer.
We gingen met de hele familie op vakantie/familie bezoek naar het land van herkomst, zowel de vaderskant als moederskant.
Na ongeveer een week, wilden mijn ouders een een excursie doen naar een natuurpark op een berg, we zouden eerst met een reis-organisatie gaan. Maar mijn tantes (vaderskant) vonden het ''te prijzig'' en zouden wel een chauffeur regelen die ons kon halen en brengen.
Ergens had ik er totaal geen zin en wilde stiekem niet mee, mijn oudere zus was al afgehaakt omdat ze ziek was dus zij bleef thuis bij onze tante.
Mijn moeder haalde me toch over onder het nom van nee is leuk blabla, er is een waterval, dan kunnen jullie zwemmen en het wordt gezellig.
Prima eindstand waren we met 10 volwassen en 5 kinderen(4-18) , het gedonder begon al onderweg.
side-bar het meeste heb ik niet mee gekregen maar achteraf gehoord:
De chauffeur was een vriend/kennis van mijn oudere neef en hij had zijn broer ook mee als bijrijder.
We verzamelde bij het huis van mijn opa&oma, want vanuit hun huis scheelde het een uur en gingen op weg.
Terwijl we de berg opreden kreeg de chauffeur problemen, en slipte de auto naar achter, en als mijn vader niet tegen hem had gezegd dat hij de achterkant van de auto in de bergwand moest rammen, waren we zo in een ravijn beland.
Goed we kwamen toen zonder verdere problemen boven op de berg aan, de chauffeur en zijn broer zouden op ons wachten en op de spullen passen samen met tante Meg want zij wilde toch liever niet mee en zou voor het eten zorgen.
Goed de rest ging op weg want eenmaal boven moet je terug naar beneden voor de watervallen voor we weg gingen maakte we een groepsfoto en gingen we van start.
Helaas duurde het niet lang of probleem 2 deed zich voor, vanwege de regentijd waren sommige stukken nogal modderig en glad, ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ik zowel op mijn bek ben gegaan als bijna.
Op een gegeven moment besloten de kinderen (ik, zusje, neefjes en 2 nichtjes) hand in hand achter elkaar te lopen, mijn vader en zijn 2 broers gingen voorop en mijn moeder en tantes sloten de rij.
Een van mijn neefje vond een paar stokken die op de grond lagen en daarmee strompelde we verder.
Na ongeveer 2uur van vallen en opstaan, kwamen we bij de watervallen maar je moest alsnog naar beneden, wel met een trap.
mijn vader, ooms, neefjes en mijn tante gingen naar beneden, en ik barste in huilen uit, was helemaal uitgeput, doodmoe/gestrest zat onder de modder, en zag nu al op tegen de weg naar boven .
Vlak daarna begon mijn zusje ook mijn nichtjes en mijn tante.
Na de rust begonnen we weer aan de klim naar boven, wederom doodmoe kwamen boven aan, waar tante Meg net klaar was met koken.
Terwijl we zaten te eten, kwam mijn oudste neef met een betroken gezicht aangelopen, de chaffeur had malaria opgelopen.
Zodra we klaar waren, gingen we meteen weg, en de weg terug naar de stad was Op zijn zacht gezegd hellish.. aangezien hij met alle geweld zelf wilde rijden en rijden deed die hij racete als een gek over de weg.
Wij hebben er zelf weinig van meegekregen want alle kinderen lag te slapen op de achterbanken.
binnen 45 min waren we bij mijn opa&oma thuis, eerst zou de chaffeur ons ook naar de stad terug brengen. Maar mijn beide ouders zeiden absoluut niet, mijn moeder belde haar zus Henna en zij kwam ons ophalen.
Achteraf zei mijn moeder dat ze woest was op mijn andere tantes, want later hoorde ze ook, dat het de eerste keer was dat de chaffeur die route had gereden, terwijl zij zeiden dat hij ervaring had.
Maar we hebben het overleefd maar sindsdien kwam het onderwerp natuurpark zo&zo niet meer ter sprake
Soms wordt ik nog boos op mijn ouders als ik er aan denk want het was alles behalve leuk, ben nog steeds geen fan van hiken.
Deel 2 zelfde vakantie,
We gingen met de andere kant van de fam, naar mijn oom die helemaal aan de andere kant van het land woonde bijna aan de grens met een buurland.
Op de 2de dag besloten alle volwassen avonds uit te gaan en mijn zussen, ik en mijn nichtjes(dochters van mijn oom&tante) bleven thuis. mijn zus was met haar 19 jaar de oudste dus prima, en het huis van mijn oom&tante was net fort knox.
Echter avonds hoorde we allemaal vreemde geluiden alsof er iemand rond het huis liep en hoorde het klapperen van de shutters. niemand durfde gaan kijken
We waren zo bang dat we met zijn alle op een kamer zijn gaan slapen en hoopte dat onze ouders snel weer thuis kwamen.
De volgende dag vertelde we wat er gebeurt was en toen besloten mijn ouders om thuis te blijven.
maar toen was er niks aan de hand, de rest van de vakantie gebeurde er niks vreemds meer.
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 30 juli 2025 om 09:28
Ongeveer 25 jaar geleden. Als vers gescheiden moeder met twee kinderen onder de 10 met de auto naar Zuid-Frankrijk. De reis was al een uitdaging op zich. Een Suzuki Alto met 4 versnellingen. Naar mate wij zuidelijker kwamen werd het steeds heuvelachtiger. In z'n drie met 40km p/u heuvel op en ik ben regelmatig even gestopt om de file die ik achter mij gekweekt had te laten passeren.
De kinderen vonden de reis gelukkig fantastisch en met twee overnachtingen op de bestemming aangekomen, Boulogne Sur Gesse.
In de reisgids zag het er zo idyllisch uit. Ongeveer 20 houten chaletjes langs een groot meer en in de verte de bergen.
Wij kregen het laatste huisje in de rij en naast ons een grote parkeerplaats. Van de plaatselijke discotheek die aan de andere kant van de parkeerplaats stond.
Elke nacht keiharde muziek tot 02.00 uur en in het weekend tot 04.00 uur. Na sluitingstijd zochten de discotheek bezoekers hun auto weer op en na veel (hard) geklets en toeteren duurde het zeker nog een uur voor alles weer rustig was.
Twee dagen in de rook en de stank gezeten omdat de boer van het veld aan de overkant van het meer zijn land afbrandde. Dat mocht toen nog.
De kinderen hebben zich ondanks alles goed vermaakt. Er was een groot zwembad met veel glijbanen.
Heel veel regen gehad en met frisse moed weer aan de terugreis begonnen. Ik kwam nog veel moeier thuis dan ik was weggegaan.
Dat was op z'n zachts gezegd geen fijne vakantie. Maar zo als ik het hier lees had het veel erger gekund. Geen pech met de auto gehad en niemand ziek geworden/gewond geraakt. Het was een ervaring zeg maar.
De kinderen vonden de reis gelukkig fantastisch en met twee overnachtingen op de bestemming aangekomen, Boulogne Sur Gesse.
In de reisgids zag het er zo idyllisch uit. Ongeveer 20 houten chaletjes langs een groot meer en in de verte de bergen.
Wij kregen het laatste huisje in de rij en naast ons een grote parkeerplaats. Van de plaatselijke discotheek die aan de andere kant van de parkeerplaats stond.
Elke nacht keiharde muziek tot 02.00 uur en in het weekend tot 04.00 uur. Na sluitingstijd zochten de discotheek bezoekers hun auto weer op en na veel (hard) geklets en toeteren duurde het zeker nog een uur voor alles weer rustig was.
Twee dagen in de rook en de stank gezeten omdat de boer van het veld aan de overkant van het meer zijn land afbrandde. Dat mocht toen nog.
De kinderen hebben zich ondanks alles goed vermaakt. Er was een groot zwembad met veel glijbanen.
Heel veel regen gehad en met frisse moed weer aan de terugreis begonnen. Ik kwam nog veel moeier thuis dan ik was weggegaan.
Dat was op z'n zachts gezegd geen fijne vakantie. Maar zo als ik het hier lees had het veel erger gekund. Geen pech met de auto gehad en niemand ziek geworden/gewond geraakt. Het was een ervaring zeg maar.
Wist je dat de oceaan zout is van alle tranen van onbegrepen haaien die alleen maar een knuffel willen?
woensdag 30 juli 2025 om 13:48
Poeh hé. Hoe is dat afgelopen? Is de auto nog teruggevonden?Floddertje schreef: ↑29-07-2025 21:39Ik was net afgestudeerd en woonde nog op kamers. Ik had een casual baantje en dus een paar setjes kleding. Ik ging op rondreis met mijn vriend. Elke dag rijden en dan 's avonds in een hotel of b&b eindigen. Omdat ik niet wist hoe we het met de was zouden doen, had ik voor de zekerheid maar gewoon al mijn kleding meegenomen.
Alles liep die dag wat uit en we kwamen pas na middernacht aan in een hotel in Bratislava. Omdat het zo laat was, hebben we alleen een toilettas uit de auto gehaald. Vriend moest zich legitimeren, maar ik niet en mijn handtas lag nog onder wat spullen.
Volgende dag: auto weg.
Auto was van mijn vriend. Maar al mijn spullen waren dus weg. Echt alles. Ik had zelfs thuis geen schone onderbroek meer liggen.
We gingen naar een politiebureau in Bratislava (vervoerd in een politiewagen) om aangifte te doen en met een Slowaakse aangifte in de hand werden we afgezet op het treinstation.
Loop met je gezicht in de zon, dan valt de schaduw achter je.
woensdag 30 juli 2025 om 14:41
Nee, nooit meer wat van gehoord.ingelke_kepringelke schreef: ↑30-07-2025 13:48Poeh hé. Hoe is dat afgelopen? Is de auto nog teruggevonden?
Financiële aderlating voor ons allebei. Hij had een auto nodig voor zijn werk, dus hij moest ineens een andere auto kopen.
Ik heb geld geleend om weer wat kleding te kopen. Na een week waren alle pasjes wel weer geregeld, maar het was wel echt kut.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
