Relaties
alle pijlers
Onze laatste ruzie
zaterdag 19 december 2020 23:03
Het was even hard nadenken wat mijn nickname hier ook alweer was. Jellie1111 en ik weet altijd waarom ik weer inlog. Het gaat om hem. Afgelopen nacht droomde ik over onze laatste ruzie en ik werd echt huilend wakker.
Ik heb weer mijn oudere topics gelezen en ja ik hoopte steeds dat het beter werd. Maar het werd nooit beter. Het ging lange tijd goed, dan weer niet en nu is het weer heel slecht tussen ons. Ik heb hem weer overal geblokkeerd en verwijderd. Meestal belt of emailt hij na een paar dagen. Nu is het doodstil. Afgelopen ruzie was hij ook erg afstandelijk en het interesseerde hem niet hoe ik me voelde. Hij vindt me gewoon niets meer. Ik zie nog wel dat hij een profielfoto van ons samen nog op zijn whatsapp heeft. Waarom hij die erop laat, snap ik ook niet.
Owja ook 1 van zijn favoriete opmerkingen: ik ben de enige die zo lang loyaal aan jou is gebleven. De rest verlaat jou. Dus wat ik met kennissen/vriendn heb meegemaakt gebruikt hij tegen me. Eerst was ik lui en was mijn broertje en zusje beter dan ik, ik had geen werk. Nu pakt hij me op het feit dat sinds laatste tijd mijn sociale kring behoorlijk is ingekrimpt.
Ik merk ook dat hij me zat is geworden. Ik zag hem vaak alleen na mijn werk in de avond om even wat te eten en rond 9 uur voor de TV begon ik in te dommelen (terwijl hij graag nog met me praatte). Dat vond hij nooit leuk: geirriteerd zei hij dan. Wanneer ga je naar huis?! Toen werd ik een beetje boos. Ik zei tegen hem dat hij meestal na werk in de avond wil afspreken (op zo een dag is hij dan om 3 uur in de middag klaar, terwijl ik 7 uur avond klaar ben. Hij is dan tenminste voldoende uitgerust). In zijn en mijn volle vrije dagen wil hij niet echt meer afspreken. We doen nooit meer iets leuks, nooit wandelen. Heeft hij nooit meer zin in. Alles komt van mijn kant, bijna alle voorstellen.
En dan had je met regelmaat dat hij in zijn vrije dagen opgesloten thuis zit en alcohol drinkt. Dan hoor ik na een dag of 3 weer iets van hem als hij weer aan het werk moet.
Afgelopen donderdag kwam het er allemaal uit bij mij. Dat ik me heel eenzaam voel, dat hij me op zijn vrije dagen bijna nooit wil zien en dat ik dan alleen dingen moet ondernemen. Dat maakt me heel eenzaam en dat ik niet op hem kan bouwen.
Dit terwijl hij eerst best claimerig was, me elke dag wilde zijn, bijna obsessief, jaloers als ik met vrienden afsprak, dacht dat ik met elke man flirtte. We deden wel veel leuke dingen, dagjes uit enz. Nu is hij erg afstandelijk, wat ik doe interesseert hem niet meer. Ik was eigenlijk helemaal gewend aan hem. En eerlijk waar. Ik dacht beter iemand die altijd met mij is dan dat ik alleen ben. Alleen zijn vind ik nog veel erger.
Nu zijn broer en neefjes in dezelfde stad wonen, merkte ik ook dat hij me veel minder hoefde te zien of te spreken. Ik koppel dat dan altijd terug naar de opmerking die hij vaak maakte: ik ga alleen met jou om, omdat ik hier niemand anders ken. Terwijl hij voor mij in die stad kwam wonen. Hij wilde wel graag weer terug naar waar zijn familie woonde. Ik dacht eigenlijk altijd dat hij die opmerking niet meende.
Al met al dacht ik oprecht dat we een band hadden. Ik weet het niet. Nu na de laatste dingen denk ik dat hij me misschien wel heeft gebruikt en nooit echt wat voor me heeft gevoeld...
Deze dingen blijven door mijn hoofd malen. Ja, ik heb ook mijn imperfecties, maar ik heb me nooit helemaal kunnen geven aan hem omdat hij me zo slecht kon behandelen.
In ieder geval denk ik vaak aan die opmerking terug. Je weet dat ik hier niemand ken en jou nodig heb. Nu heeft hij me niet meer nodig en na 6,5 jaar.
Ik denk bij mezelf. Heeft iemand me echt 6,5 jaar voor de gek kunnen houden?
Ik heb weer mijn oudere topics gelezen en ja ik hoopte steeds dat het beter werd. Maar het werd nooit beter. Het ging lange tijd goed, dan weer niet en nu is het weer heel slecht tussen ons. Ik heb hem weer overal geblokkeerd en verwijderd. Meestal belt of emailt hij na een paar dagen. Nu is het doodstil. Afgelopen ruzie was hij ook erg afstandelijk en het interesseerde hem niet hoe ik me voelde. Hij vindt me gewoon niets meer. Ik zie nog wel dat hij een profielfoto van ons samen nog op zijn whatsapp heeft. Waarom hij die erop laat, snap ik ook niet.
Owja ook 1 van zijn favoriete opmerkingen: ik ben de enige die zo lang loyaal aan jou is gebleven. De rest verlaat jou. Dus wat ik met kennissen/vriendn heb meegemaakt gebruikt hij tegen me. Eerst was ik lui en was mijn broertje en zusje beter dan ik, ik had geen werk. Nu pakt hij me op het feit dat sinds laatste tijd mijn sociale kring behoorlijk is ingekrimpt.
Ik merk ook dat hij me zat is geworden. Ik zag hem vaak alleen na mijn werk in de avond om even wat te eten en rond 9 uur voor de TV begon ik in te dommelen (terwijl hij graag nog met me praatte). Dat vond hij nooit leuk: geirriteerd zei hij dan. Wanneer ga je naar huis?! Toen werd ik een beetje boos. Ik zei tegen hem dat hij meestal na werk in de avond wil afspreken (op zo een dag is hij dan om 3 uur in de middag klaar, terwijl ik 7 uur avond klaar ben. Hij is dan tenminste voldoende uitgerust). In zijn en mijn volle vrije dagen wil hij niet echt meer afspreken. We doen nooit meer iets leuks, nooit wandelen. Heeft hij nooit meer zin in. Alles komt van mijn kant, bijna alle voorstellen.
En dan had je met regelmaat dat hij in zijn vrije dagen opgesloten thuis zit en alcohol drinkt. Dan hoor ik na een dag of 3 weer iets van hem als hij weer aan het werk moet.
Afgelopen donderdag kwam het er allemaal uit bij mij. Dat ik me heel eenzaam voel, dat hij me op zijn vrije dagen bijna nooit wil zien en dat ik dan alleen dingen moet ondernemen. Dat maakt me heel eenzaam en dat ik niet op hem kan bouwen.
Dit terwijl hij eerst best claimerig was, me elke dag wilde zijn, bijna obsessief, jaloers als ik met vrienden afsprak, dacht dat ik met elke man flirtte. We deden wel veel leuke dingen, dagjes uit enz. Nu is hij erg afstandelijk, wat ik doe interesseert hem niet meer. Ik was eigenlijk helemaal gewend aan hem. En eerlijk waar. Ik dacht beter iemand die altijd met mij is dan dat ik alleen ben. Alleen zijn vind ik nog veel erger.
Nu zijn broer en neefjes in dezelfde stad wonen, merkte ik ook dat hij me veel minder hoefde te zien of te spreken. Ik koppel dat dan altijd terug naar de opmerking die hij vaak maakte: ik ga alleen met jou om, omdat ik hier niemand anders ken. Terwijl hij voor mij in die stad kwam wonen. Hij wilde wel graag weer terug naar waar zijn familie woonde. Ik dacht eigenlijk altijd dat hij die opmerking niet meende.
Al met al dacht ik oprecht dat we een band hadden. Ik weet het niet. Nu na de laatste dingen denk ik dat hij me misschien wel heeft gebruikt en nooit echt wat voor me heeft gevoeld...
Deze dingen blijven door mijn hoofd malen. Ja, ik heb ook mijn imperfecties, maar ik heb me nooit helemaal kunnen geven aan hem omdat hij me zo slecht kon behandelen.
In ieder geval denk ik vaak aan die opmerking terug. Je weet dat ik hier niemand ken en jou nodig heb. Nu heeft hij me niet meer nodig en na 6,5 jaar.
Ik denk bij mezelf. Heeft iemand me echt 6,5 jaar voor de gek kunnen houden?
anoniem_6498cdf999a0f wijzigde dit bericht op 19-12-2020 23:24
7.14% gewijzigd
maandag 21 december 2020 11:30
Maar jij behandelt jezelf al niet goed. En dat is toch het belangrijkstJellie1111 schreef: ↑20-12-2020 21:20Ik weet dat je gelijk hebt met onderstaande, maar ik vind het zo oneerlijk. De kwetsbare mensen hebben juist een goede relatie nodig, geen mannen die ze slecht behandelen! Dat moet niet kunnen, ik zou nooit een persoon slecht kunnen behandelen als ze heel onzeker zijn.
Zou ze juist helpen.
Ik begrijp niet dat er mensen zijn die dat kunnen doen en ik zie dit vooral bij mannen. Mannen die azen op onzekere vrouwen.
Ga in jezelf investeren, zoek hulp.
Je hebt geen recht op een fijne relatie, je hebt wel de plicht om goed voor jezelf te zorgn.
En blijven piepen en miepen gaat je niet helpen hoor.
geef jezelf een rotschop en zoek hulp!
lilalinda wijzigde dit bericht op 22-12-2020 08:34
0.06% gewijzigd
dinsdag 22 december 2020 00:59
Ik heb destijds uitgebreid gereageerd op “ dagje Maastricht verpest ” zoals vele anderen( en ervaringsdeskundigen) Jij bent je zelfrespect totaal verloren en dit weet hij. De spelletjes van ruzie maken, elkaar blokkeren, zo lang mogelijk niet reageren en weer bij elkaar komen en hetzelfde herhalen ben je nu toch wel klaar mee?
Hoevaak ga je het nog bijleggen om vervolgens weer in deze zelfde vicieuze cirkel rond te draaien met iemand die geen fuck om je geeft.
Je kan nog 100 topics openen en 1000 reacties krijgen maar wanneer ga je er daadwerkelijk iets mee doen? Niet vervelend bedoeld maar je komt hier uithuilen wanneer je ff niks van hem hoort. Zodra je weer contact hebt is alles koek en ei en doe je niks met alle goedbedoelde adviezen en ben je weg. Zodra het weer raak is kom je hier weer met hetzelfde verhaal en krijg je weer dezelfde antwoorden?
Ik wil je echt met mijn hand op mijn hart adviseren om hulp te zoeken!
Hoevaak ga je het nog bijleggen om vervolgens weer in deze zelfde vicieuze cirkel rond te draaien met iemand die geen fuck om je geeft.
Je kan nog 100 topics openen en 1000 reacties krijgen maar wanneer ga je er daadwerkelijk iets mee doen? Niet vervelend bedoeld maar je komt hier uithuilen wanneer je ff niks van hem hoort. Zodra je weer contact hebt is alles koek en ei en doe je niks met alle goedbedoelde adviezen en ben je weg. Zodra het weer raak is kom je hier weer met hetzelfde verhaal en krijg je weer dezelfde antwoorden?
Ik wil je echt met mijn hand op mijn hart adviseren om hulp te zoeken!
dinsdag 22 december 2020 17:45
Hij had afgelopen maandag gebeld en ik belde hem vandaag terug om mijn hart te luchten. Waar ik echt mee zat. Hij zei dat ik hem aan het beledigen was, nee zei ik: ik vertel hoe ik me voel. Ik zit er mee! Echt hard huilend.
In dit gesprek zei hij ook dat we geen toekomst hebben enz. Ik zei dat hij me dan ook met rust moest laten.
Ik zei dat ik er niet meer tegen kon dat hij op zijn vrije dagen dronk en mij negeerde, dat hij mijn voorstellen om iets te doen dan altijd weigert. Dat sinds zijn broer hier woont dat ik hem bovenop zijn dronken dagen nog minder zie en dat hij zn vrije dagen overhoudt om zijn belangrijke dingen te doen. Ik word dan in zijn schema gepropt na zijn werk in de avond. Ik vind het prima dat hij familie bezoekt, maar ik vind niet kunnen dat hij me alleen belt wanneer hij zich verveelt.
Ik zei als je echt om me had gegeven, was je er 6 jaar geleden al gestopt met die drank op je vrije dagen. Want dan negeerde hij me steevast 4 dagen lang en die gebeurde om de maand of 2 maanden.
Op een gegeven moment zei hij. Ik moet nu even belangrijke dingen doen, even de kerstcadeaus ophalen.
Hij hing op en na 10 min belde hij weer en ik ging verder, want als je ergens emotioneel inzit en dat kost energie en kracht is het handig om een gesprek door te zetten, hij leidde me af om donderdag te gaan wandelen.
Niet veel later terwijl we middenin gesprek zittem, ik was toen ook aam het huilen. Ik moet naar mijn broer, vader om sushi te eten. Ik zei we waren bezig met afsluiten, zo belangrijk vond hij ons afsluitgesprek. Na 6,5 jaar aan iets een einde geven en dan doei ik ga sushi eten.
En dan 15 min later belt hij weer en toen deed ie poeslief. We kunnen donderfag wat gaan. En dat ik hem zou manipuleren. Ik zei nee ik ben emotioneel enz enz. Nee mensen, ik ga er niet meer mee in. Ik ben op
In dit gesprek zei hij ook dat we geen toekomst hebben enz. Ik zei dat hij me dan ook met rust moest laten.
Ik zei dat ik er niet meer tegen kon dat hij op zijn vrije dagen dronk en mij negeerde, dat hij mijn voorstellen om iets te doen dan altijd weigert. Dat sinds zijn broer hier woont dat ik hem bovenop zijn dronken dagen nog minder zie en dat hij zn vrije dagen overhoudt om zijn belangrijke dingen te doen. Ik word dan in zijn schema gepropt na zijn werk in de avond. Ik vind het prima dat hij familie bezoekt, maar ik vind niet kunnen dat hij me alleen belt wanneer hij zich verveelt.
Ik zei als je echt om me had gegeven, was je er 6 jaar geleden al gestopt met die drank op je vrije dagen. Want dan negeerde hij me steevast 4 dagen lang en die gebeurde om de maand of 2 maanden.
Op een gegeven moment zei hij. Ik moet nu even belangrijke dingen doen, even de kerstcadeaus ophalen.
Hij hing op en na 10 min belde hij weer en ik ging verder, want als je ergens emotioneel inzit en dat kost energie en kracht is het handig om een gesprek door te zetten, hij leidde me af om donderdag te gaan wandelen.
Niet veel later terwijl we middenin gesprek zittem, ik was toen ook aam het huilen. Ik moet naar mijn broer, vader om sushi te eten. Ik zei we waren bezig met afsluiten, zo belangrijk vond hij ons afsluitgesprek. Na 6,5 jaar aan iets een einde geven en dan doei ik ga sushi eten.
En dan 15 min later belt hij weer en toen deed ie poeslief. We kunnen donderfag wat gaan. En dat ik hem zou manipuleren. Ik zei nee ik ben emotioneel enz enz. Nee mensen, ik ga er niet meer mee in. Ik ben op
dinsdag 22 december 2020 17:50
Het is wat allemaal....
Ach wel nee kind, je zeurt 1,5 uur in een uur en dat al 6,5 jaar lang...voor de kerst voorbij is heb je hem al weer teruggebeld om je gevoel te vertellen en je gelijk te halen. Jij kunt helemaal niet zonder deze strijd. Je gaat gewoon door en post daarna weer een A4tje met hetzelfde gezeur.
Ach wel nee kind, je zeurt 1,5 uur in een uur en dat al 6,5 jaar lang...voor de kerst voorbij is heb je hem al weer teruggebeld om je gevoel te vertellen en je gelijk te halen. Jij kunt helemaal niet zonder deze strijd. Je gaat gewoon door en post daarna weer een A4tje met hetzelfde gezeur.
viva-amber wijzigde dit bericht op 22-12-2020 17:52
86.43% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 22 december 2020 18:58
Je kan niet overal een drama van maken, hè? Als je de relatie niet meer ziet zitten, dan zeg je dat, kort en bondig, en voor mijn part ga je dan zelf een halve dag zitten huilen op de bank met een fles wijn en een doos bonbons à la Bridget Jones, maar dan is het klaar. Dan ga je toch niet talloze eindeloze telefoongesprekken huilend en wel voeren om alle ongenoegens van de afgelopen jaren nog eens voor het voetlicht te brengen. Ben jij nou mal. Klaar is klaar.Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 17:45Hij had afgelopen maandag gebeld en ik belde hem vandaag terug om mijn hart te luchten. Waar ik echt mee zat. Hij zei dat ik hem aan het beledigen was, nee zei ik: ik vertel hoe ik me voel. Ik zit er mee! Echt hard huilend.
In dit gesprek zei hij ook dat we geen toekomst hebben enz. Ik zei dat hij me dan ook met rust moest laten.
Ik zei dat ik er niet meer tegen kon dat hij op zijn vrije dagen dronk en mij negeerde, dat hij mijn voorstellen om iets te doen dan altijd weigert. Dat sinds zijn broer hier woont dat ik hem bovenop zijn dronken dagen nog minder zie en dat hij zn vrije dagen overhoudt om zijn belangrijke dingen te doen. Ik word dan in zijn schema gepropt na zijn werk in de avond. Ik vind het prima dat hij familie bezoekt, maar ik vind niet kunnen dat hij me alleen belt wanneer hij zich verveelt.
Ik zei als je echt om me had gegeven, was je er 6 jaar geleden al gestopt met die drank op je vrije dagen. Want dan negeerde hij me steevast 4 dagen lang en die gebeurde om de maand of 2 maanden.
Op een gegeven moment zei hij. Ik moet nu even belangrijke dingen doen, even de kerstcadeaus ophalen.
Hij hing op en na 10 min belde hij weer en ik ging verder, want als je ergens emotioneel inzit en dat kost energie en kracht is het handig om een gesprek door te zetten, hij leidde me af om donderdag te gaan wandelen.
Niet veel later terwijl we middenin gesprek zittem, ik was toen ook aam het huilen. Ik moet naar mijn broer, vader om sushi te eten. Ik zei we waren bezig met afsluiten, zo belangrijk vond hij ons afsluitgesprek. Na 6,5 jaar aan iets een einde geven en dan doei ik ga sushi eten.
En dan 15 min later belt hij weer en toen deed ie poeslief. We kunnen donderfag wat gaan. En dat ik hem zou manipuleren. Ik zei nee ik ben emotioneel enz enz. Nee mensen, ik ga er niet meer mee in. Ik ben op
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 22 december 2020 19:08
dinsdag 22 december 2020 19:11
Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 17:45Hij had afgelopen maandag gebeld en ik belde hem vandaag terug om mijn hart te luchten.
Dit had je al niet moeten doen. Maar dat weet je zelf ook wel.
Waar ik echt mee zat. Hij zei dat ik hem aan het beledigen was, nee zei ik: ik vertel hoe ik me voel. Ik zit er mee! Echt hard huilend.
Je probeert je zin te krijgen door hard tegen hém te gaan huilen. Zulke dingen mag je tegen je vriendinnen zeggen en doen, NIET tegen deze figuur.
In dit gesprek zei hij ook dat we geen toekomst hebben enz. Ik zei dat hij me dan ook met rust moest laten.
In dit gesprek was JIJ degene die HÉM heeft gebeld he? Jij liet hem niet met rust.
Ik zei dat ik er niet meer tegen kon dat hij op zijn vrije dagen dronk en mij negeerde, dat hij mijn voorstellen om iets te doen dan altijd weigert. Dat sinds zijn broer hier woont dat ik hem bovenop zijn dronken dagen nog minder zie en dat hij zn vrije dagen overhoudt om zijn belangrijke dingen te doen. Ik word dan in zijn schema gepropt na zijn werk in de avond. Ik vind het prima dat hij familie bezoekt, maar ik vind niet kunnen dat hij me alleen belt wanneer hij zich verveelt.
Jij huilt dus keihard en verteld wat je dwars zit in de hoop dat hij al je wensen inwilligt en verandert in wie JIJ wil dat HIJ wordt. Je manipuleert hem net zo hard.
Ik zei als je echt om me had gegeven, was je er 6 jaar geleden al gestopt met die drank op je vrije dagen. Want dan negeerde hij me steevast 4 dagen lang en die gebeurde om de maand of 2 maanden. Verwijten en beschuldigen om je zin te krijgen. Zie je het patroon ontstaan?
Op een gegeven moment zei hij. Ik moet nu even belangrijke dingen doen, even de kerstcadeaus ophalen.
Hij hing op en na 10 min belde hij weer en ik ging verder, want als je ergens emotioneel inzit en dat kost energie en kracht is het handig om een gesprek door te zetten, hij leidde me af om donderdag te gaan wandelen. Je bedoelt: hij wist nog niet wat je allemaal aan hem veranderen wil. Jij had nog niet gekregen wat je wil, namelijk: je zin.
Niet veel later terwijl we middenin gesprek zittem, ik was toen ook aam het huilen. Ik moet naar mijn broer, vader om sushi te eten. Ik zei we waren bezig met afsluiten, zo belangrijk vond hij ons afsluitgesprek. Na 6,5 jaar aan iets een einde geven en dan doei ik ga sushi eten.
Hoeveel tijd was je al tegen hem aan het aan huilen en zeuren ondertussen? Hoe volwassen vind jij jezelf in dit telefoon gesprek?
En dan 15 min later belt hij weer en toen deed ie poeslief. We kunnen donderfag wat gaan. En dat ik hem zou manipuleren. Ik zei nee ik ben emotioneel enz enz. Nee mensen, ik ga er niet meer mee in. Ik ben op
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 december 2020 19:15
Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 17:45Hij had afgelopen maandag gebeld en ik belde hem vandaag terug om mijn hart te luchten. Waar ik echt mee zat. Hij zei dat ik hem aan het beledigen was, nee zei ik: ik vertel hoe ik me voel. Ik zit er mee! Echt hard huilend.
In dit gesprek zei hij ook dat we geen toekomst hebben enz. Ik zei dat hij me dan ook met rust moest laten.
Ik zei dat ik er niet meer tegen kon dat hij op zijn vrije dagen dronk en mij negeerde, dat hij mijn voorstellen om iets te doen dan altijd weigert. Dat sinds zijn broer hier woont dat ik hem bovenop zijn dronken dagen nog minder zie en dat hij zn vrije dagen overhoudt om zijn belangrijke dingen te doen. Ik word dan in zijn schema gepropt na zijn werk in de avond. Ik vind het prima dat hij familie bezoekt, maar ik vind niet kunnen dat hij me alleen belt wanneer hij zich verveelt.
Ik zei als je echt om me had gegeven, was je er 6 jaar geleden al gestopt met die drank op je vrije dagen. Want dan negeerde hij me steevast 4 dagen lang en die gebeurde om de maand of 2 maanden.
Op een gegeven moment zei hij. Ik moet nu even belangrijke dingen doen, even de kerstcadeaus ophalen.
Hij hing op en na 10 min belde hij weer en ik ging verder, want als je ergens emotioneel inzit en dat kost energie en kracht is het handig om een gesprek door te zetten, hij leidde me af om donderdag te gaan wandelen.
Niet veel later terwijl we middenin gesprek zittem, ik was toen ook aam het huilen. Ik moet naar mijn broer, vader om sushi te eten. Ik zei we waren bezig met afsluiten, zo belangrijk vond hij ons afsluitgesprek. Na 6,5 jaar aan iets een einde geven en dan doei ik ga sushi eten.
En dan 15 min later belt hij weer en toen deed ie poeslief. We kunnen donderfag wat gaan. En dat ik hem zou manipuleren. Ik zei nee ik ben emotioneel enz enz. Nee mensen, ik ga er niet meer mee in. Ik ben op
dinsdag 22 december 2020 19:42
Precies! Kap met die vent. En ga met jezelf aan de slag.pejeka schreef: ↑20-12-2020 20:10Gewoon een punt zetten achter die relatie en dan hoef je je dat soort dingen ook niet meer af te vragen, kan je gewoon thuis met een kop thee en een dekentje op de bank inslapen bij de TV en hoef je nooit meer rekening te houden met zijn stemmingen of wensen. Hoe heerlijk kan het leven zijn.
dinsdag 22 december 2020 19:45
Dit dus, mooie reactie.lilalinda schreef: ↑21-12-2020 11:30Maar jij behandelt jezelf al niet goed. En dat is toch het belangrijkst
Ga in jezelf investeren, zoek hulp.
Je hebt geen recht op een fijne relatie, je hebt wel de plicht om goed voor jezelf te zorgn.
En blijven piepen en miepen gaat je niet helpen hoor.
geef jezelf een rotschop en zoek hulp!
dinsdag 22 december 2020 20:13
Waar probeer ik mijn zin in te krijgen? Ik probeerde mijn zin niet te krijgen, maar te vertellen hoe ik me voelde na al die jaren zodat we het eens en voor altijd kunnen afsluiten en ons contact definitief stopt. Omdat hij altijd zeg dat ik overdrijf, lieg, manipuleer en mij afkapt, kon ik me gedurende de jaren nooit echt uiten.
Ik ben ook iemand die moeilijk vind om mijn gevoelens bloot te geven en probeer altijd vrede te bewaren, dus ze komen alleen naar voren als ik in zeer zware emotionele distress zit. Dan komt ook te veel eruit.
Dus waarmee manipuleer ik hem? Ik probeer hem te overtuigen dat onze relatie ongezond is en we moeten stoppen.
Oh en ik probeerde uit alle macht om niet te huilen, aangezien ik op werk was. Ik heb een hekel aan huilen, maar ik kan mijj tranen nooit tegenhouden.
En hem verwijten zodat hij verandert? Alsjeblieft, ik weet onderhand dat hij niet verandert. Ik v er telde hem alleen wat mij zo had gekwetst en waarom wij het contact moeten stoppen. Het kwam er gewoon allemaal uit.
anoniem_6498cdf999a0f wijzigde dit bericht op 22-12-2020 20:18
20.33% gewijzigd
dinsdag 22 december 2020 20:18
Ik weet niet of ik het in dit topic heb gelezen maar ik vond het een goede vergelijking.
Wat je nog hebt met deze man/jongen is niet goed voor je maar je kan niet zonder zijn aandacht. Het is net zoals junkies, die blijven drugs nemen terwijl het niet goed voor ze is en het maakt ze alleen maar erger ziek. Maar ze kunnen niet anders want ze zijn verslaafd.
Op de een of andere manier ben je verslaafd aan hem. Stop daarmee en zoek een therapeut die jou hiermee kan helpen.
Die knul is allang een afgelopen zaak, kap het af voor je eigen welzijn
Wat je nog hebt met deze man/jongen is niet goed voor je maar je kan niet zonder zijn aandacht. Het is net zoals junkies, die blijven drugs nemen terwijl het niet goed voor ze is en het maakt ze alleen maar erger ziek. Maar ze kunnen niet anders want ze zijn verslaafd.
Op de een of andere manier ben je verslaafd aan hem. Stop daarmee en zoek een therapeut die jou hiermee kan helpen.
Die knul is allang een afgelopen zaak, kap het af voor je eigen welzijn
dinsdag 22 december 2020 20:19
Je vind het helemaal niet moeilijk om je gevoelens te vertellen. Integendeel. Je houdt hem heel lang aan de praat. En daar win jij iets mee.Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 20:13Waar probeer ik mijn zin in te krijgen? Ik probeerde mijn zin niet te krijgen, maar te vertellen hoe ik me voelde na al die jaren zodat we het eens en voor altijd kunnen afsluiten en ons contact definitief stopt. Omdat hij altijd zeg dat ik overdrijf, lieg, manipuleer en mij afkapt, kon ik me gedurende de jaren nooit echt uiten.
Ik ben ook iemand die moeilijk vind om mijn gevoelens bloot te geven en probeer altijd vrede te bewaren, dus ze komen alleen naar voren als ik in zeer zware emotionele distress zit. Dan komt ook te veel eruit.
Dus waarmee manipuleer ik hem? Ik probeer hem te overtuigen dat onze relatie ongezond is en we moeten stoppen.
HIJ heeft het uitgemaakt. HIJ is dus al overtuigd dat jullie moeten stoppen.
JIJ had hem geblokkeerd, dus hij had je niet meer kunnen bellen. En zo wel, dan had JIJ NIET terug moeten bellen. Gewoon zijn pogingen vergeefs moeten laten zijn.
TOCH heb je weer contact gezocht. Je hebt hem zelf gebeld en een ellenlang betoog afgestoken. Heb je toch weer wat je wou: aandacht, de slachtofferrol en de hoop dat hij misschien dan nu toch eindelijk eens verandert.
Je doet dit JEZELF aan hoor. Je moet niet meer terugbellen. GEEN CONTACT MEER.
In je vorige topic is het daar ook over gegaan:
B L O K K E E R H E M
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 december 2020 20:20
En waarom bel jij hem terug vanaf je werk? Waarom kies je dat moment? Dat tijdstip uit? Waarom niet in je prive tijd? En zo ook nog zo lang dat HIJ door zijn tijd heen is, maar wel tijd heeft om je daarna terug te bellen voor ronde 2 en JIJ weer alle tijd van de wereld hebt om fijntjes nog eens te bellen?
Hoe professioneel is dat dan eigenlijk?
Hoe professioneel is dat dan eigenlijk?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 december 2020 20:30
Ik was toch klaar op werk en niemand zag me huilen. Ik zat in een kantoortje.Doreia* schreef: ↑22-12-2020 20:20En waarom bel jij hem terug vanaf je werk? Waarom kies je dat moment? Dat tijdstip uit? Waarom niet in je prive tijd? En zo ook nog zo lang dat HIJ door zijn tijd heen is, maar wel tijd heeft om je daarna terug te bellen voor ronde 2 en JIJ weer alle tijd van de wereld hebt om fijntjes nog eens te bellen?
Hoe professioneel is dat dan eigenlijk?
dinsdag 22 december 2020 20:34
Waarom zou ik willen dat hij verandert? Wij gaan elkaar toch nooit mee zien. Ik zou wel willen dat hij erkent dat wat hij me heeft aangedaan me heel erg heeft gekwetst. Zoals mij in zijn dronken buien negeren of verrot uitschelden.Doreia* schreef: ↑22-12-2020 20:19Je vind het helemaal niet moeilijk om je gevoelens te vertellen. Integendeel. Je houdt hem heel lang aan de praat. En daar win jij iets mee.
HIJ heeft het uitgemaakt. HIJ is dus al overtuigd dat jullie moeten stoppen.
JIJ had hem geblokkeerd, dus hij had je niet meer kunnen bellen. En zo wel, dan had JIJ NIET terug moeten bellen. Gewoon zijn pogingen vergeefs moeten laten zijn.
TOCH heb je weer contact gezocht. Je hebt hem zelf gebeld en een ellenlang betoog afgestoken. Heb je toch weer wat je wou: aandacht, de slachtofferrol en de hoop dat hij misschien dan nu toch eindelijk eens verandert.
Je doet dit JEZELF aan hoor. Je moet niet meer terugbellen. GEEN CONTACT MEER.
In je vorige topic is het daar ook over gegaan:
B L O K K E E R H E M
En ja, hij houdt me aan het lijntje en zegt opeens laten we donderdag iets leuks doen! Dus ik word steeds meegetrokken in zijn wil, terwijl ik idd een betoog afsteek tegen hem waarom onze relatie toxisch is en moet stoppen! En hij blijft zeuren om dan maar iets leuks te doen. Weet je hoe moeilijk zo iemand is? Ik kan hem niet overtuigen. Hij wil vrienden blijven. Maar ik niet.
dinsdag 22 december 2020 20:36
Nogmaals: waarom kies je DAT moment om te bellen? Waarom niet wanneer je thuis bent, met een kop thee? Waarom zo impulsief? Waarom kun je je niet bedwingen en hem niet bellen?Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 20:30Ik was toch klaar op werk en niemand zag me huilen. Ik zat in een kantoortje.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 december 2020 20:38
Waarom is hem afwijzen zo moeilijk? Gewoon geen contact meer. En nee zeggen tegen zijn uitnodiging.Jellie1111 schreef: ↑22-12-2020 20:34Waarom zou ik willen dat hij verandert? Wij gaan elkaar toch nooit mee zien. Ik zou wel willen dat hij erkent dat wat hij me heeft aangedaan me heel erg heeft gekwetst. Zoals mij in zijn dronken buien negeren of verrot uitschelden.
En ja, hij houdt me aan het lijntje en zegt opeens laten we donderdag iets leuks doen! Dus ik word steeds meegetrokken in zijn wil, terwijl ik idd een betoog afsteek tegen hem waarom onze relatie toxisch is en moet stoppen! En hij blijft zeuren om dan maar iets leuks te doen. Weet je hoe moeilijk zo iemand is? Ik kan hem niet overtuigen. Hij wil vrienden blijven. Maar ik niet.
Als jij overtuigd bent, zoekt hij het maar uit. Maar de vraag is; ben jij werkelijk overtuigd?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 22 december 2020 20:51
To je kan hem nog zoveel uit leggen wat je wilt en uren de tranen laten vloeien maar het doet hem toch niets.
Je wint er helemaal niets mee.
Ik wilde het ook altijd zo graag uitleggen en begrepen worden maar het is verspilde energie.
Hij veranderd niet daardoor hij is wie hij is en blijft zo als hij is.
Laat het los jouw emoties uitleggen zal de pijn niet verzachten , in tegendeel zelfs.
Ga ook niet afspreken om nog een keer te praten.......jullie maken het weer goed en over een tijdje gebeurd weer precies het zelfde.
Deze man is niet goed voor jou en dat gaat hij ook niet worden hoe goed jij je best ook doet om hem alles uit te leggen en te hopen dat hij het gaat inzien en dat jullie dan nog lang en gelukkig leven.
Dat gaat niet gebeuren
Je gaat geen erkenning krijgen en je hoeft hem ook niets uit te leggen waarom hij toxisch is.
Het kost jouw alleen maar meer energie , energie die je beter aan je zelf kan besteden.
Je wint er helemaal niets mee.
Ik wilde het ook altijd zo graag uitleggen en begrepen worden maar het is verspilde energie.
Hij veranderd niet daardoor hij is wie hij is en blijft zo als hij is.
Laat het los jouw emoties uitleggen zal de pijn niet verzachten , in tegendeel zelfs.
Ga ook niet afspreken om nog een keer te praten.......jullie maken het weer goed en over een tijdje gebeurd weer precies het zelfde.
Deze man is niet goed voor jou en dat gaat hij ook niet worden hoe goed jij je best ook doet om hem alles uit te leggen en te hopen dat hij het gaat inzien en dat jullie dan nog lang en gelukkig leven.
Dat gaat niet gebeuren
Je gaat geen erkenning krijgen en je hoeft hem ook niets uit te leggen waarom hij toxisch is.
Het kost jouw alleen maar meer energie , energie die je beter aan je zelf kan besteden.
Blijf in jezelf geloven !
dinsdag 22 december 2020 21:00
Ja precies... hij zal het nooit erkennen. Hoewel hij wel erkent dat wij geen toekomst hebben, maar tegelijkertijd mijn wens niet respecteert om niet als vrienden door te gaan. Want een gewone vriend zal ik hem nooit zien.05-2019 schreef: ↑22-12-2020 20:51To je kan hem nog zoveel uit leggen wat je wilt en uren de tranen laten vloeien maar het doet hem toch niets.
Je wint er helemaal niets mee.
Ik wilde het ook altijd zo graag uitleggen en begrepen worden maar het is verspilde energie.
Hij veranderd niet daardoor hij is wie hij is en blijft zo als hij is.
Laat het los jouw emoties uitleggen zal de pijn niet verzachten , in tegendeel zelfs.
Ga ook niet afspreken om nog een keer te praten.......jullie maken het weer goed en over een tijdje gebeurd weer precies het zelfde.
Deze man is niet goed voor jou en dat gaat hij ook niet worden hoe goed jij je best ook doet om hem alles uit te leggen en te hopen dat hij het gaat inzien en dat jullie dan nog lang en gelukkig leven.
Dat gaat niet gebeuren
Je gaat geen erkenning krijgen en je hoeft hem ook niets uit te leggen waarom hij toxisch is.
Het kost jouw alleen maar meer energie , energie die je beter aan je zelf kan besteden.
Ik kan maar 1 ding niet uit mijn hoofd krijgen. Waarom kapt hij niet alles af, maar zegt doodleuk in mijn emotionele relaas...nou zullen we donderdag iets leuks doen?!
Dit maakt me helemaal gek, waarom doet hij zo.
dinsdag 22 december 2020 21:03
Ik doe van alles tussen mijn werk door. Mijn werk is sowieso onder mijn niveau, ik kan mijn volle energie er niet in kwijt. Het schijnt wel dat ik op de moeilijkste afdeling werk. Wat moeilijk is, vind ik makkelijk. Wat makkelijk is, vind ik moeilijk.
En ik snap mezelf totaal niet. Ben ik een overdenker,een pleaser, een deurmat, complex, raar. Ik zie het gewoon niet meer en tegelijkertijd doodongelukkig.
