twee liefdes...........nieuw topic...

Tsja... Het wordt wel steeds duidelijker dat afstand de beste manier is. Ik merk ook dat ik hem beter zo min mogelijk kan zien. Alleen ligt daar een groot probleem. Dat kan dus niet! De komende maanden hebben we juist erg veel met elkaar te maken. Het zal moeilijk zijn afstand te bewaren, maar het mòet en 't gaat lukken... Wat zal ik me vaak ongelukkig voelen. Ooit hoop ik dat ik inzie dat het de enige juiste keuze is geweest....

Ik zal hier misschien vaak mijn verdriet van me afschrijven. Houden jullie mij mee met twee benen op de grond?

Dikke kus.Lois



TeKa, Hoe gaat 't met jou? X

Dag dames,



sommigen zullen me vast nog 'kennen'... ik ben hier een tijdlang actief geweest, ik heb sinds de zomer van 2006 een nr2. Na enkele weken is het vreemdgaan bij mij uitgekomen en sindsdien is nr2 min of meer aanwezig gebleven, met medeweten van m'n man. Dat is met veel ups en downs gegaan, we hebben toch wel weer een heftig jaar achter de rug. Maar: man en ik zijn er erg sterk uitgekomen, we zijn nog steeds samen en echt gelukkig met elkaar. Hij respecteert mijn gevoel en verlangens en hoewel hij natuurlijk niet onverdeeld enthousiast is over de gang van zaken, kan hij het me wel echt gunnen en op een rustige manier een plaats geven. Ik voel me ontzettend rijk met zo een man en ik hou nog steeds erg veel van hem! Het voelt goed zo...



Nr2 is al die tijd aanwezig gebleven. We hebben altijd telefonisch contact gehouden en zijn af en toe blijven afspreken (telkens met medeweten van m'n man, ik heb geen stiekeme afspraakjes meer gehad). Hij is echt m'n nr2, een leuke en spannende aanvulling op m'n leven. Maar ook een man met een eigen leven natuurlijk en jammer genoeg is vorige week bij hem thuis de bom gebarsten. Zijn vriendin heeft ontdekt dat er een 'ander' is (ze kent me gelukkig niet) en heeft hem verlaten, met haar hele hebben en houden en hun kind. Ik ben nog diezelfde avond langsgeweest bij nr2 en we hebben toen erg duidelijk gepraat. Hij vroeg zich af of er ooit een relatie tussen ons zou zijn en... nee. Voor mij hoeft dat echt niet. Ik ben blij dat mijn gevoel daarover duidelijk is. Ik ben van in het begin eerlijk geweest tegen hem, dus ik voel er me niet schuldig om. Ik zal hem nu iets meer zien (omdat hij alleen is) en het is maar afwachten hoe het verder loopt... Ik heb allang geleerd dat veel plannen en voorspellen niet nuttig is in zo'n situatie.



Zo, dat wilde ik graag even laten weten. Omdat jullie zo vaak hebben meegeleefd, kan ik me voorstellen dat jullie graag lezen hoe het me de afgelopen maanden vergaan is. Ik lees nog af en toe mee hier en leef vooral nog mee met jullie allemaal!!!! Ik wil jullie nog het allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! Op welke manier dan ook... Blijf luisteren naar je gevoel, verlies je verstand niet helemaal en zorg dat je in ieder geval kunt blijven genieten van het leven, van je relaties, in welke vorm en inhoud dan ook... Knuffel van mij!



Marlies

Anna,

Je hebt echt al emotioneel afstand genomen van nr. 1 he? Ik begrijp je boosheid t.o.v. je vriendin wel, het voelt denk ik een beetje als verraad, hoe raar dat misschien ook klinkt. Wil je toch bij nr. 1 blijven? Het wordt er allemaal niet makkelijker op, denk ik. Ik krijg de indruk dat jullie echt steeds verder uit elkaar groeien of zie ik dat verkeerd?

Lois,

Hele grote hug!!! Natuurlijk mag je hier al je verdriet, je twijfels, je emoties neerpennen. Ik zal proberen om je te helpen alles in perspectief te zien, misschien zelfs wel een spiegel voorhouden. Ik denk inderdaad dat het voor jezelf het beste is om nr. 2 los te laten, je liefde voor nr. 2 doet nu ook erg pijn.

Marlies,

Fijn om weer iets van je te horen. Ik ben blij dat het goed met je gaat. Twee liefdes, een nr. 1 en een nr. 2. Ik weet niet meer wie het hier laatst schreef, niet voor niets nr. 1 en nr. 2. Ik begrijp je antwoord op de vraag van nr. 2. Ik geloof dat ik hetzelfde antwoord zou geven. Wel fijn dat je het zo goed op een rijtje hebt voor jezelf. Zou je nr. 1 het niet erg moeilijk krijgen als je nr. 2 meer gaat zien?



Vandaag al veel contact met nr. 2, hij smste me zelfs wakker vanmorgen, hihi.

We leggen de agenda's naast elkaar, die afspraak komt eraan!



x Knipoogje

Marlies, fijn dat het goed met je/jullie gaat! Fijn dat je er zo mee om kan gaan, alleen snap ik nog steeds niet dat het dus mogelijk is van 2 mannen tegelijk te houden, maar dus toch, tja, ik zou ook niet meteen naar nr2 gaan, maar later wel,

Knipoogje, ja idd, een soort verraad, want als ik wel heel gelukkig was met nr1 had ik er natuurlijk heel anders op gereageerd! Nu kan ik er zelfs om lachen!

Lois, vorig jaar heeft nr2 5 maanden afstand genomen, ik heb toen voor het eerst meegemaakt wat liefdesverdriet is, en heb toen heel veel aan dit forum gehad om mijn gevoelens op een rijtje te krijgen,dus blijf schrijven hoor

groetjes Anna

@Anna, misschien speel ik nu advocaat van de duivel....

maar nu je nr1 dit heeft gedaan zou dat voor jou geen reden kunnen zijn met hem te breken. Hij heeft zichzelf toch op een bepaalde manier in een moeilijke positie gezet, nu kun jij dingen vragen..... En kun jij op jezelf gaan wonen. Dan kun je nog altijd zien wat nr2 doet, of niet.

@Marlies, fijn te horen dat het zo goed met je gaat, houden zo!



@Lois, ja, je zult het moeilijk gaan krijgen, dat is zeker en vast, maar het kan. Echt, ik had niet gedacht dit te schrijven, maar... je ziet het. Ook al zijn er best nog wel moeilijke momenten, ze worden minder en gaan minder pijn doen.

Hoe het verder met me gaat? Goede vraag.. zijn gangetje, ik probeer mijn leven in te richten zoals ik het graag wil hebben. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar het wordt beter!



X t

Teka, ja, je hebt daar wel gelijk in, en het bevestigde alleen al weer dat mijn gevoel voor hem verdwenen is, want anders had ik uit mijn dak gegaan en nu onderstreept het alleen maar weer dat ik echt niets beteken,

fijn dat het je goed gaat, groetjes Anna

Beste allemaal,

een gezond, gelukkig en liefdevol 2008 toegewenst.

'Leuk' om weer eens wat van de oude 'bekenden' te lezen.

Hier is voor het oog alles redelijk rustig. Maar ik mis mijn nr2 verschrikkelijk. Af en toe zien we elkaar op het werk en ik weet dat hij mij ook erg mist. Ik zou zo graag willen dat ik voor nr1 zou voelen wat ik voor nr2 voel. Maar dat is niet zo. Ik vraag me af of dat ooit zo zal zijn. En misschien is dat ook niet het juiste doel wat ik me voor ogen moet houden. Het is moeilijk. Nr1 heeft heel veel geduld en is altijd bereid me aan te horen maar hoe vaak kan ik hem vertellen dat ik nr2 mis. Soms is nr1 minder zelf verzekerd en hij heeft een paar keer gezegd dat hij bang is dat ik hem als nog zal verlaten voor nr2. Ik zou hem zo graag met mijn hele hart willen zeggen dat dat niet zo is maar dat kan ik niet. De verleiding is zo groot af en toe om weer een afspraak met nr2 te maken. Ik weet dat ik maar hoef te bellen en hij staat klaar voor me. Maar ik wil niet verder gaan zoals het was. Ik wil mijn nr1 niet weer bedriegen.

Zal dit gevoel ooit minder worden?

Wat is er weer een hoop gebeurt hier. Ik heb alles wel gelezen maar geen tijd om op een ieder te reageren. Ik wens iedereen sterkte die het nodig heeft. Ik ben vandaag voor het eerst terug op kantoor. Tijdens mijn vakantie een paar keer contact gehad met collega. 1x een lang gesprek. Zijn vrouw is terug uit het buitenland en de situatie de situatie in zijn huwelijk is niet verbeterd. We hebben geprobeerd om met onze partners samen af te spreken. Zijn vrouw wou met mij graag weer eens bijpraten. Uiteraard voelt dat ongemakkelijk maar niet onmogelijk, omdat collega en ik nooit iets naar elkaar hebben uitgesproken blijven we volhouden dat we niet meer dan vrienden zijn. Ik weet voor mezelf dat ik meer voor hem voel dan alleen maar vriendschap maar hoe hij over mij denkt weet ik niet 100% zeker. Hij kwam wel even gelukkig nieuw jaar wensen vanochtend, doordat onze werktijden elkaar maar net overlappen heeft hij dat toch wel moeten plannen. Of misschien is dat mijn verbeelding maar en was het puur toeval.



Flamenco, jou laatste vraag springt er uit voor mij, ik vraag me dat ook af: "Zal dit gevoel ooit minder worden?"

Ik wil iedereen vooral een heel mooi en liefdevol 2008 toewensen!

Flamenco: ik weet niet of het ooit minder wordt. Hoe goed het ook gaat tussen mijn nr1 en mij, mijn verlangen naar mijn nr2 blijft toch. En dat gevoel voor nr1 is zo te lezen bij jou nog minder, daar wordt het alleen maar lastiger van. Ik hoop echt dat het gevoel voor nr2 ooit minder wordt want ik word er niet blij van.

Anna: volgens mij cijfer jij jezelf veel te veel weg. Hoewel ik me kan voorstellen dat je dat doet, ik zou dat ook doen, vind ik veel triestheid doorklinken in je postings, vooral de zin" weet ik dat ik niets beteken". Dit heb je zo niet verdiend volgens mij en ik sluit me aan bij de woorden van Teka.

Anna, eigenlijk vind ik hetzelfde als alle anderen hier, je cijfert jezelf helemaal weg. Zeker nu ook je nr. 1 een "scheve schaats" rijdt, denk ik dat je echt moet afwegen of je wel zo door kunt gaan. Vanmorgen had ik nog een gesprek met een vriendin, ik heb haar gezegd dat de kinderen de spanningen ook voelen binnen het huwelijk. Ik weet het niet Anna, wat is wijsheid? Hoe lang kan je dit nog aan? Je leeft maar één keer, jij mag ook LEVEN! Hug!!!

Thea, als gevoelens naar elkaar worden uitgesproken, kan dat heel erg fijn zijn, maar als die gevoelens wederzijds blijken te zijn, wat dan? Ga je er dan iets mee doen of laat je het voor wat het is?

Flamenco en Muril, knap van jullie dat je zo sterk in je schoenen blijft staan. Hug!!!

Teka, het zal inderdaad niet makkelijk zijn, bedenk wel dat je er sterker uitkomt!

Fijn om ook weer van de "oudjes" iets te horen.

Zal het gevoel voor nr. 2 ooit minder worden? Nee, dat geloof ik niet, het zal uiteindelijk wel een plekje krijgen, een speciaal plekje wat je koestert.



Van de week zouden nr. 2 en ik elkaar in principe zien. Het is weer niet gelukt, we zijn een nieuwe afspraak aan het plannen, eigenlijk moet ik lachen, we hebben het allebei zo vreselijk druk, maar ach, wat in het vat zit....

Gelukkig zijn nr. 2 en ik daar heel nuchter in, natuurlijk vinden we het vreselijk dat het maar niet schijnt te lukken. Wat ik zo heerlijk vind, is dat we dit ook van elkaar begrijpen.

Aan de ene kant is de afstand onze redding, maar bij het maken van een afspraak.....



x Knipoogje

Meiden, bedankt voor jullie reacties, ja, wat doe ik hier nog, nu, de kids hebben het nog steeds naar hun zin, maar idd, je leeft maar 1x, maar als je al twintig jaar! al weet dat je eigenlijk weg moet wezen, kunnen die paar jaar er ook nog wel bij, misschien wacht ik wel tot hij de stap neemt, want idd, wat heb ik nounog met hem?

Het is wel vreemd mijn vriendin onder ogen te komen, zij weet niet dat ik het weet, ze doet toch overdreven druk, ha, alsof ikniks doorheb, snap er niks van, ze weet hoe hij in elkaar steekt, haar man zat achter mij aan, nou de groetjes, haha,

@Anna,

je sluit je post af met: haha.....

waarom denk ik nu dat dit geen plezier maar verdriet, boosheid is?

Zou je echt willen wachten tot nr1 je de deur wijst... ik wil je niet naar een scheiding praten, maar een relatie waarin je zo ondergeschoffelt wordt is niet goed. Kan niet goed zijn voor jou, de kinderen, die moeten toch ook merken hoe de situatie is, dat moet ze toch niet onverschillig laten? Tenzij je echt helemaal je eigen leven kunt leiden, doen wat je wil en dan bedoel ik niet de ontmoetingen met nr2, want die zijn er niet zo veel, maar kun je echt vrij zijn te doen en laten wat je wil en is je relatie nog op een bepaalde manier een houvast, al is het maar een huis. Is dat mss een reden en de kids dat je wil blijven? Maar de kids gaan een keer de deur uit, hun eigen leven leiden. En dan... zou je dan wel durven weggaan?



Wijsheid en moed!!

X t

Anna inderdaad een dikke hug, en ook al is er geen liefde meer, wat je man op oud en nieuw heeft gedaan doet pijn, ondanks jouw nr.2 ondanks geen liefde.

Dat je huwelijk eigenlijk geen huwelijk meer is dat weet jezelf als geen ander. Je nr.2 staat daar volgens mij ook los van. Het is een liefde en een reddingsboei, maar heeft niks van doen met je huwelijk. Dat je ondanks alles wil blijven heeft redenen denk ik die je hier niet kan noemen. Je weet dat er plekken zijn waar vrouwen met hun kinderen terecht kunnen. En ja, je wil dit je kinderen allemaal niet aandoen. Maar je eigen leven is ondertussen totaal ondergeschikt geworden aan alles.

Ik wens je heel veel geluk en wijsheid en kracht. Jij bent een van de weinige tegen wie ik zeg, geniet van je nummer 2, maar kijk alsjeblieft uit. Iets vertelt me dat voor jou de gevolgen bij uitkomen nog heftiger zijn als bij anderen.

Anna,



Ik vind het jammer dat jij jouw kinderen dit voorbeeld geeft van hoe een relatie moet zijn. Ik hoop maar dat ze door dit voorbeeld niet zelf ook zo'n relatie krijgen. Zou vooral voor jou erg vervelend zijn, want dat kun je nooit meer goedmaken.

Teka, ja, het is een beetje hoe jij het schrijft, ik kan ook mijn eigen gang gaan, en Houvanjezelf, de kids willen zelf dat we nog niet gaan scheiden, ja, ze hebben het door ,maar weten ook dat als 'we' nu gaan, de boel escaleert, en ze kunnen het emotioneel nog niet aan, ja, ik ga zeker op mezelf, dat wel,overigens ze weten niks van nr2 .

Puk, dank je, idd, als dit uitkomt dan sta ik niet voor onze nr1ns in, die gaan allebei door het lint, en echt, dat willen we onze kids niet aandoen,

Ook wil ik nog even benadrukken dat ik als ik wegga dat voor mijzelf doe, want nr2 hoeft dan niet gelijk mee te gaan, eerst allebei wat verwerken, niet van de ene relatie in de andere,

Ja, ik begrijp dat ik wat verdrietig lacherig overkom, maar echt, dat was wel het laatste wat ik verwachtte, met mijn vriendin die hij niet uit kan staan, ja weer haaha

Anna, hoe oud zijn jouw kinderen?

quote:muril schreef op 04 januari 2008 @ 17:02:

Anna, hoe oud zijn jouw kinderen?Mijn kids zijn 14 en 17,

Hallo allemaal,

Gisteren hoorde ik het nummer "Too much love will kill you" van Queen. Ik moest toch gelijk aan ons hier denken. Typ maar eens in op you tube en songteksten (Bryan May).

Een klein stukje tekst uit deze song:

"I'm just the shadow of the man I used to be

And it seems like there's no way out of this for me

I used to bring you sunshine

Now all I ever do is bring you down

How would it be if you were standing in my shoes

Can't you see it's impossible to choose

No there's no making sense of it

Every way I go I have to lose"



Het blijft voor de meesten van ons toch een wirwar aan emoties, gevoelens.



Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte! Zoek de sterretjes!

x Knipoogje

Lois: Hoe ging het gisteren?

Hé Stranger, Lief dat je vraagt hoe het gegaan is. Ik heb woensdag en donderdag goed nagedacht over wat ik wilde. Ik kwam tot de conclusie dat ik niet meer afhankelijk wil zijn. Ik heb ook een smsje voor hem gemaakt waarin ik hem uitleg dat, waar hij voor mij nr2 is, ik dat waarschijnlijk niet voor hem ben.Dat ik de opmerking dat hij met kerst niet aan mij gedacht heeft, vreselijk vond. Daardoor ook het idee heb dat hij er heel anders in staat.Heb er ook in gezet dat onze verwachtingen daardoor waarschijnlijk scheef lopen. IK verwacht meer (kan ik niet afdwingen), IK heb dus een probleem en IK moet hier dus een weg in zoeken.(Waarmee ik bedoelde: aftasten hoe het nou werkelijk zit en daar dan wel of geen genoegen mee nemen. Als ik er niet mee om wil of kan gaan, dan afstand nemen..)Had ik mijn smsje net klaar en mijn strategie van afstand nemen helemaal in mijn hoofd, BELT HIJ.... Ik heb de hele week mijn telefoon aan de kant gegooid en zag het dus veel te laat. Hij had mijn voicemail lief ingesproken.Heb niets meer gedaan en vrijdag toch het smsje verstuurd.....

Vrijdag heb ik gewoon vriendelijk gedaan en afstand genomen. Ik merkte dat hij blij was dat ik gewoon deed. Af en toe deed hij een poging om met me in gesprek te komen maar ik heb dat wat afgehouden. Zaterdag heb ik 'm weer gezien. Hij wilde duidelijk meer contact..trok me even tegen zich aan, gaf me een kus en zei (met een geintje, want er staan bijna altijd anderen bij) Ik hou van jou...

We hebben lief en aardig tegen elkaar gedaan maar verder niet echt een gesprek gehad...Het bleef op afstand.

Gisterenavond heb ik hem weer gezien. We hadden toen even de mogelijkheid om samen te praten. (voor zover dat gaat als er steeds mensen komen om gelukkig nieuwjaar te wensen! Grrr...)

Ik vroeg hem wat hij van mijn smsje vond.Uit het gesprek wat we toen hadden kwam eigenlijk het volgende naar voren: Ik dicht mezelf geen te grote plaats toe in zijn leven. Ik ben erg belangrijk voor hem, hij houdt van mij.Zeker nr2! Hij vindt het steeds moeilijker worden, hij zou zoveel meer willen is daar ook bang voor. Dwingt zichzelf vaak om gedachten aan mij te 'blokken'. Geeft toe dit ook tijdens de kerstdagen gedaan te hebben.Ziet nu in dat hij mij met die opmerking erg veel pijn gedaan heeft.Vond nog steeds dat hij eerlijk moest zijn maar gaf toe dat hij beter had kunnen zeggen wat de reden daarvan geweest is. Hij vond absoluut niet dat het alleen mijn probleem was. Wil ook verder onder mijn 'voorwaarden' (contact van twee kanten) Zal daar ook echt zijn best in gaan doen. Hij benadrukte wel dat hij is zoals hij is (soms bot en niet tactisch.) Kan dat niet even veranderen. Hij zit deze week in het buitenland en we hebben afgesproken contact te hebben. Wel heb ik duidelijk gemaakt dat ik geen verwachtingen meer heb, dat alles wat komt meegenomen is. Als ik er op die manier niet mee om kan gaan dan ga ik afstand nemen. Hij merkte wel dat ik dat echt meende. Hij benadrukte nog eens dat hij 'samen' verder wilde en dat we wel zouden zien wat daar verder wel of niet van zou komen...)



Ik hoor jullie al zuchten!!!! Errrug hè?

X Lois

Hee Lois... Graag gedaan. Had je ook een mailtje van de Angel?

Geen gezucht hier hoor, hoogstens eentje van verlichting dat je/jullie eea duidelijk uitgesproken hebben. Prima toch zo? Jullie weten nu beide waar je aan toe bent.



X Stranger.

Hoezo mailtje van de Angel?? Waar ging dat over dan?



Inderdaad duidelijk... weet alleen niet voor hoelang. Ik hoop zo dat we nu een tijdje rust hebben in ons contact.

Herken jij iets van de manier van denken en handelen in de reactie van mijn nr2? Is het echt een mannen manier? Snap jij zijn reactie?



X Lois

Ik had de Angel gevraagd mijn mailadres door te geven. Je schrijft misschien liever niet alles op het forum.

Ik snap wel dat hij bang is zichzelf te verliezen, maar gedachten blocken: geen idee hou dat zou moeten! Ik kan het iig niet..

Ik heb geen mailtje ontvangen...Zou inderdaad prettig zijn om wat meer duidelijkheid te kunnen geven. Ik vrees alleen dat ik niet via mijn gewone mailadres kan mailen. Mijn nr1 gebruikt vaak even mijn computer.......



Nr2 geeft ook duidelijk aan dat hij als hij aan het werk is, alleen met werk bezig is eigenlijk. Al het andere 'parkeert' hij als het ware. Ik heb dat natuurlijk ook maar toch hebben wij vrouwen vaker momenten denk ik waarop we twee of meer dingen tegelijk doen. (Dus ook aan nr2 denken!) Hij zegt dat hij het zichzelf gewoon niet toestaat op dat moment.Door zijn verleden is hij heel hard voor zichzelf geworden. Vooral in zijn gevoelens. Heeft in veel mensen het vertrouwen verloren, heeft moeten knokken om de liefde van een ouder. Hij heeft alles wat hij heeft met heel veel moeite zelf opgebouwd. Hij wil een goed voorbeeld zijn voor zijn kinderen en heeft (ook al weten zij van niets) een groot schuldgevoel naar hen toe.Hij kan heel rationeel beslissingen nemen..en dan bij wijze van spreken niet meer omkijken. "Het is nou eenmaal zo" Ik denk dat hij zelf geschrokken is van zijn heftige gevoelens voor mij. het komt helemaal niet uit maar hij kan er toch geen afstand van nemen, daarvoor zit het te diep.Steeds bij iedere 'ruzie' komt naar voren dat zijn gevoelens nog even diep zitten maar dat hij er niets mee kan en mag doen van zichzelf. Hij weet (vanuit het begin van onze relatie) dat hij niet meer te stoppen is en meer wil. Meer liefde, meer ontmoetingen, meer lichamelijk contact....

Die man is zo keihard voor zichzelf! Pfff...



Jij bent volgens mij erg tevreden met jullie relatie op dit moment. Hoe zie je jullie relatie over, zeg maar, vijf jaar? Verward het jou niet zo'n 'dubbelleven'? Verraad jij je nooit in je manier van doen naar nr1 toe? (glimlach van oor tot oor..) Daar had mijn nr2 ook nog eens veel moeite mee.

X Lois