Relaties
alle pijlers
Wie is er schuldig bij vreemdgaan?
dinsdag 9 maart 2021 om 23:19
N.a.v een ander topic, wie vinden jullie schuldig aan vreemdgaan? Alleen de man of vrouw die thuis al iemand heeft zitten of ook de persoon met wie hij of zij vreemdgaat? En waarom dan?
Ik vind de andere persoon niet schuldig als die persoon vrij is, degene die thuis iemand heeft zitten is in mijn ogen de hoofdschuldige.
Wat vinden jullie?
Ik vind de andere persoon niet schuldig als die persoon vrij is, degene die thuis iemand heeft zitten is in mijn ogen de hoofdschuldige.
Wat vinden jullie?
donderdag 11 maart 2021 om 12:25
Maar helpt het om elkaar te straffen?Hexopbezemsteel schreef: ↑11-03-2021 12:18Maakt het wat uit dan? Mag je niet boos zijn als je het morele gelijk niet aan jouw kant hebt? Je partner kwetsen is altijd naar. Dus als je hem of haar telkens afwijst of geen aandacht hebt voor zijn of haar behoeften is dat ook heel naar.
Mensen kwetsen elkaar ook op andere manieren dan door vreemdgaan.
donderdag 11 maart 2021 om 12:35
Op zich begrijp ik jouw beredenering wel. Als de ander geen rekening houdt met jouw gevoelens, waarom zou jij dat wel moeten doen?Joséphine schreef: ↑11-03-2021 12:01Dus je besluit bij je man te blijven, blijft het hem kwalijk nemen dat hij is vreemdgegaan, maar je ziet het als een vrijbrief voor als je zelf ooit verliefd wordt? Ik vind het een erg vreemde gedachtegang.
Komt misschien vreemd of opportunistisch over, maar zo is het niet. Ik denk dat mijn gezond verstand en principes het gewoon zouden halen, maar dat de liefde voor mijn man hierin geen rol speelt want alles omvattende liefde voel ik niet meer. Ik confronteer hem al lang niet meer met het verleden, maar ik ben niet naïef. Dat is een erg normale reactie voor een bedrogene. Ik heb het beste voor met mijn gezin, en daar hoort hij bij. Volwaardig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 11 maart 2021 om 12:36
Hexopbezemsteel schreef: ↑11-03-2021 12:18Maakt het wat uit dan? Mag je niet boos zijn als je het morele gelijk niet aan jouw kant hebt? Je partner kwetsen is altijd naar. Dus als je hem of haar telkens afwijst of geen aandacht hebt voor zijn of haar behoeften is dat ook heel naar.
Mensen kwetsen elkaar ook op andere manieren dan door vreemdgaan.
Helemaal met je eens!
donderdag 11 maart 2021 om 12:42
Wie straft wie dan? Als je al het woord straffen wilt gebruiken, dan straffen beiden elkaar in die situatie. Het ene heet alleen vreemdgaan en het andere iemands gevoelens negeren. En laat ik het antwoord ‘maar hij/zij had ook de keus kunnen maken de relatie te verbreken’ voor zijn, klopt, maar ook dat geldt voor beiden.
donderdag 11 maart 2021 om 12:54
In feite zeg je dus: de relatie is over maar omwille van het gezin blijven we samenleven?Joséphine schreef: ↑11-03-2021 12:01Dus je besluit bij je man te blijven, blijft het hem kwalijk nemen dat hij is vreemdgegaan, maar je ziet het als een vrijbrief voor als je zelf ooit verliefd wordt? Ik vind het een erg vreemde gedachtegang.
Komt misschien vreemd of opportunistisch over, maar zo is het niet. Ik denk dat mijn gezond verstand en principes het gewoon zouden halen, maar dat de liefde voor mijn man hierin geen rol speelt want alles omvattende liefde voel ik niet meer. Ik confronteer hem al lang niet meer met het verleden, maar ik ben niet naïef. Dat is een erg normale reactie voor een bedrogene. Ik heb het beste voor met mijn gezin, en daar hoort hij bij. Volwaardig.
donderdag 11 maart 2021 om 13:07
nee hoorLucieanders schreef: ↑11-03-2021 12:10Maar dan leg je weer de schuld bij degene die bedrogen wordt! Wat ook fout is in een relatie, het kan nooit een excuus zijn om de andere te besodemieteren!
ik geloof niet in schuld. Ik denk dat in relaties patronen ontstaan waardoor vreedgaan kan gebeuren. Kun je het alsng niet doen. Het blijft een keuze
Maar als 1 van beiden stopt met neuken tot verdriet van de ander, dan begint het bedrog op dat moment al. Wat je hebt beloofd elkaar
gelukkig te maken (en waarschijnlijk stopte het neuken ook om een goede reden. Er zit dan gewoon iets flink fout. De relatie is ziek)
Het bedrog begint als 1 van beiden zonder enig overleg de afspraken aanpast. Als je de ander niet meer gelukkig wil maken
donderdag 11 maart 2021 om 13:08
het komt vooral heel naar overJoséphine schreef: ↑11-03-2021 12:01
Komt misschien vreemd of opportunistisch over, maar zo is het niet. Ik denk dat mijn gezond verstand en principes het gewoon zouden halen, maar dat de liefde voor mijn man hierin geen rol speelt want alles omvattende liefde voel ik niet meer. Ik confronteer hem al lang niet meer met het verleden, maar ik ben niet naïef. Dat is een erg normale reactie voor een bedrogene. Ik heb het beste voor met mijn gezin, en daar hoort hij bij. Volwaardig.
Je mag echt voorjezelf kiezen. Jezelf opzij schuiven voor je gezin heeft helemaal nieman wat aan. Je bent nu al verzuurd, dat wordt alleen maar erger
donderdag 11 maart 2021 om 14:48
Toen man vreemd ging was onze relatie niet goed. Geef ik meteen toe.
We hadden heel veel ellende thuis. Ik was half overspannen. En in plaats van begrip kreeg ik verwijten. Verwijten dat ik meer aandacht voor de kinderen dan voor hem had. Dat ik niet meer zo vrolijk was. Dat ik moe was. Dat ik niet meer iedere dag sex wilde. Dat de sex ook minder was. En het probleem lag bij mij volgens hem. Hij was een goede echtgenote want had geduld met me. Alle koppels hadden drie keer in de week sex. En wij niet. Op een bepaald ogenblik kreeg ik een hekel aan sex. Alles draaide om wanneer hoe vaak op wat voor manier.
En net zoals bij andere moest ik 24 uur per dag verantwoordelijk zijn voor het gezin. Hij deed dat niet want waarom zou hij. Ik kon het beter. Ik heb gevraagd, gesmeekt voor hulp bij hem en het op een bepaald ogenblik opgegeven.
Dat was mijn fout. Ik had moeten vertrekken.
Hij had in zijn hoofd gezet dat ik niet meer van hem hield. En dat maakte dat hij vond dat hij wel kon vreemdgaan. Plus nog wat tig andere dingen.
We hebben het uitgesproken. Hij snapt nu dat ik me in de steek gelaten voelde en mijn aversie van hem. Ik kan echter nul begrip hebben voor vreemdgaan. Ik was ook alleen, moest me ook maar in mijn eentje redden en ben niet bij een ander in bed gekropen.
We hadden heel veel ellende thuis. Ik was half overspannen. En in plaats van begrip kreeg ik verwijten. Verwijten dat ik meer aandacht voor de kinderen dan voor hem had. Dat ik niet meer zo vrolijk was. Dat ik moe was. Dat ik niet meer iedere dag sex wilde. Dat de sex ook minder was. En het probleem lag bij mij volgens hem. Hij was een goede echtgenote want had geduld met me. Alle koppels hadden drie keer in de week sex. En wij niet. Op een bepaald ogenblik kreeg ik een hekel aan sex. Alles draaide om wanneer hoe vaak op wat voor manier.
En net zoals bij andere moest ik 24 uur per dag verantwoordelijk zijn voor het gezin. Hij deed dat niet want waarom zou hij. Ik kon het beter. Ik heb gevraagd, gesmeekt voor hulp bij hem en het op een bepaald ogenblik opgegeven.
Dat was mijn fout. Ik had moeten vertrekken.
Hij had in zijn hoofd gezet dat ik niet meer van hem hield. En dat maakte dat hij vond dat hij wel kon vreemdgaan. Plus nog wat tig andere dingen.
We hebben het uitgesproken. Hij snapt nu dat ik me in de steek gelaten voelde en mijn aversie van hem. Ik kan echter nul begrip hebben voor vreemdgaan. Ik was ook alleen, moest me ook maar in mijn eentje redden en ben niet bij een ander in bed gekropen.
donderdag 11 maart 2021 om 14:55
Emma73 schreef: ↑11-03-2021 14:48Toen man vreemd ging was onze relatie niet goed. Geef ik meteen toe.
We hadden heel veel ellende thuis. Ik was half overspannen. En in plaats van begrip kreeg ik verwijten. Verwijten dat ik meer aandacht voor de kinderen dan voor hem had. Dat ik niet meer zo vrolijk was. Dat ik moe was. Dat ik niet meer iedere dag sex wilde. Dat de sex ook minder was. En het probleem lag bij mij volgens hem. Hij was een goede echtgenote want had geduld met me. Alle koppels hadden drie keer in de week sex. En wij niet. Op een bepaald ogenblik kreeg ik een hekel aan sex. Alles draaide om wanneer hoe vaak op wat voor manier.
En net zoals bij andere moest ik 24 uur per dag verantwoordelijk zijn voor het gezin. Hij deed dat niet want waarom zou hij. Ik kon het beter. Ik heb gevraagd, gesmeekt voor hulp bij hem en het op een bepaald ogenblik opgegeven.
Dat was mijn fout. Ik had moeten vertrekken.
Hij had in zijn hoofd gezet dat ik niet meer van hem hield. En dat maakte dat hij vond dat hij wel kon vreemdgaan. Plus nog wat tig andere dingen.
We hebben het uitgesproken. Hij snapt nu dat ik me in de steek gelaten voelde en mijn aversie van hem. Ik kan echter nul begrip hebben voor vreemdgaan. Ik was ook alleen, moest me ook maar in mijn eentje redden en ben niet bij een ander in bed gekropen.
Kan me heel goed voorstellen dat je geen zin in seks had in die situatie, zou ik ook niet hebben. Jij spreekt van ‘ik was fout, ik had moeten vertrekken’, maar is dat zo? Uit jouw verhaal komt juist heel duidelijk naar voor dat communicatie en gehoord worden juist het allerbelangrijkste is binnen een relatie. Zodra dit, vanuit welke kant dan ook, éénzijdig is, dan is het gedoemd te mislukken.
Begrijp ik het goed dat jullie wel samen zijn gebleven en er nu wél beter gecommuniceerd wordt?
donderdag 11 maart 2021 om 14:57
dianaf schreef: ↑11-03-2021 11:19Ik had op een gegeven moment een collega die ook echt zei: Ach ja alles kan stuk toch? Want als hij een vrouw echt leuk zou vinden, dan zou hij er gewoon voor gaan én was alles geoorloofd. Nu begon hij redelijk wanhopig te worden in zijn zoektoch naar en vrouw... maar toch!?
Dus als iemand zoiets zegt, dan vind ik dat wel een afknapper. Want dat betekent dat je niet fatsoenlijk hoeft te zijn.
Dat bedoel ik. En er zijn zelfs mensen die nog een stap verder gaan en het doen voor de sport. Kijken of ze iemands partner af kunnen pakken.
donderdag 11 maart 2021 om 14:59
Toch is het zelden zo dat de ene partner volledig fout zit en de ander niet.Emma73 schreef: ↑11-03-2021 14:48Toen man vreemd ging was onze relatie niet goed. Geef ik meteen toe.
We hadden heel veel ellende thuis. Ik was half overspannen. En in plaats van begrip kreeg ik verwijten. Verwijten dat ik meer aandacht voor de kinderen dan voor hem had. Dat ik niet meer zo vrolijk was. Dat ik moe was. Dat ik niet meer iedere dag sex wilde. Dat de sex ook minder was. En het probleem lag bij mij volgens hem. Hij was een goede echtgenote want had geduld met me. Alle koppels hadden drie keer in de week sex. En wij niet. Op een bepaald ogenblik kreeg ik een hekel aan sex. Alles draaide om wanneer hoe vaak op wat voor manier.
En net zoals bij andere moest ik 24 uur per dag verantwoordelijk zijn voor het gezin. Hij deed dat niet want waarom zou hij. Ik kon het beter. Ik heb gevraagd, gesmeekt voor hulp bij hem en het op een bepaald ogenblik opgegeven.
Dat was mijn fout. Ik had moeten vertrekken.
Hij had in zijn hoofd gezet dat ik niet meer van hem hield. En dat maakte dat hij vond dat hij wel kon vreemdgaan. Plus nog wat tig andere dingen.
We hebben het uitgesproken. Hij snapt nu dat ik me in de steek gelaten voelde en mijn aversie van hem. Ik kan echter nul begrip hebben voor vreemdgaan. Ik was ook alleen, moest me ook maar in mijn eentje redden en ben niet bij een ander in bed gekropen.
donderdag 11 maart 2021 om 15:03
Natuurlijk zullen dit soort mensen er ook zijn, maar vlgs mij wel uitzonderingen. Uitzonderingen zijn er in alle soorten en maten en op elke gebied natuurlijk.
donderdag 11 maart 2021 om 15:07
zoals veel mensen van mijn generatie ben ik opgevoed met de vrouw doet het huishouden en de kinderen. Dus dat deed ik. Ik regelde alles en dat was in ons geval heel veel. Man steunde me wel maar regelde niks. Als ik om hulp vroeg was het ik weet het niet. Mijn fout was dat ik dat accepteerde. Dat als normaal beschouwde. Ik had toen moeten zeggen of je helpt me of ik vertrek. Maar dat durfde ik niet. Ik voelde me ook een slechte moeder, vrouw etc dat ik het niet rondkreeg. Tel dan nog de verwijten die je krijgt erbij. Ik heb mezelf jaren als raar beschouwd omdat ik geen zin meer had. Op dit moment durf ik met niemand een sexuele relatie aan. Bang dat ik weer teleurstel, bang dat ik straks weer geen sex wil. Dat ik weer als raar beschouwd wordt. Daar komt nog het gebrek aan vertrouwen dat ik in man heb. En dat het idee dat hij tijdens ons huwelijk met andere sex heeft gehad ook gewoon als vies voelt.
Man en ik zijn dus nog samen maar zonder sex. Dat was voor mij ook een harde eis. Ik blijf maar dat zit er niet in en of het ooit gaat gebeuren geen idee. Man is hier akkoord mee gegaan maar mag en kan van mij zeggen als hij er genoeg van heeft en alleen verder wil. Vreemdgaan echter accepteer ik niet.
Misschien dat ik over een tijd deze stap wel weer kan zetten geen idee. Maar nu nog niet
Man en ik zijn dus nog samen maar zonder sex. Dat was voor mij ook een harde eis. Ik blijf maar dat zit er niet in en of het ooit gaat gebeuren geen idee. Man is hier akkoord mee gegaan maar mag en kan van mij zeggen als hij er genoeg van heeft en alleen verder wil. Vreemdgaan echter accepteer ik niet.
Misschien dat ik over een tijd deze stap wel weer kan zetten geen idee. Maar nu nog niet
donderdag 11 maart 2021 om 15:08
Het komt juist veel meer voor dan je denkt, dat is wat me zo tegenstaat. Je ziet dat in dit soort topics ook terug. Heel veel mensen interesseert het helemaal niets of iemand al een partner heeft. Het is allemaal ikke, ikke, ikke.
donderdag 11 maart 2021 om 15:10
Naar mijn idee is het zo dat in een relatie twee mensen zitten en dus twee mensen verantwoordelijk zijn voor het slagen of niet slagen van een huwelijk. Echter, vreemdgaan doet 1 persoon. Diegene die bedrogen wordt is naar mijn idee daar niet schuld aan of verantwoordelijk voor. Hij/zij weet het niet.
Diegene die bedriegt maakt de keuze en is dus verantwoordelijk voor zijn keuzes. 100%
donderdag 11 maart 2021 om 15:13
Maar jouw man wil wel seks (neem ik aan). Echter, jij hebt afgesproken dat hij dat niet meer bij jou moet zoeken en hebt aangegeven dat hij dat niet buiten de deur mag halen.Emma73 schreef: ↑11-03-2021 15:07zoals veel mensen van mijn generatie ben ik opgevoed met de vrouw doet het huishouden en de kinderen. Dus dat deed ik. Ik regelde alles en dat was in ons geval heel veel. Man steunde me wel maar regelde niks. Als ik om hulp vroeg was het ik weet het niet. Mijn fout was dat ik dat accepteerde. Dat als normaal beschouwde. Ik had toen moeten zeggen of je helpt me of ik vertrek. Maar dat durfde ik niet. Ik voelde me ook een slechte moeder, vrouw etc dat ik het niet rondkreeg. Tel dan nog de verwijten die je krijgt erbij. Ik heb mezelf jaren als raar beschouwd omdat ik geen zin meer had. Op dit moment durf ik met niemand een sexuele relatie aan. Bang dat ik weer teleurstel, bang dat ik straks weer geen sex wil. Dat ik weer als raar beschouwd wordt. Daar komt nog het gebrek aan vertrouwen dat ik in man heb. En dat het idee dat hij tijdens ons huwelijk met andere sex heeft gehad ook gewoon als vies voelt.
Man en ik zijn dus nog samen maar zonder sex. Dat was voor mij ook een harde eis. Ik blijf maar dat zit er niet in en of het ooit gaat gebeuren geen idee. Man is hier akkoord mee gegaan maar mag en kan van mij zeggen als hij er genoeg van heeft en alleen verder wil. Vreemdgaan echter accepteer ik niet.
Misschien dat ik over een tijd deze stap wel weer kan zetten geen idee. Maar nu nog niet
Dat vind ik wel een hele vreemde gang van zaken eerlijk gezegd. En je brengt iemand dan ook wel in een positie dat de verleiding wel heel hoog is, want seks/lichamelijke intimiteit is nu eenmaal een eerste levensbehoefte.
donderdag 11 maart 2021 om 15:14
De handeling zelf: ja. Maar je hebt wel samen invloed op hoe gevoelig je kan zijn voor een misstap. Zie ook mijn post hierboven (of ik heb je verkeerd begrepen, dat kan ook).Emma73 schreef: ↑11-03-2021 15:10Naar mijn idee is het zo dat in een relatie twee mensen zitten en dus twee mensen verantwoordelijk zijn voor het slagen of niet slagen van een huwelijk. Echter, vreemdgaan doet 1 persoon. Diegene die bedrogen wordt is naar mijn idee daar niet schuld aan of verantwoordelijk voor. Hij/zij weet het niet.
Diegene die bedriegt maakt de keuze en is dus verantwoordelijk voor zijn keuzes. 100%
donderdag 11 maart 2021 om 15:17
Zijn keuze hé. Ik heb hem niet een revolver tegen zijn hoofd gehouden en gezegd je moet blijven maar je krijgt geen sex.DS1971 schreef: ↑11-03-2021 15:13Maar jouw man wil wel seks (neem ik aan). Echter, jij hebt afgesproken dat hij dat niet meer bij jou moet zoeken en hebt aangegeven dat hij dat niet buiten de deur mag halen.
Dat vind ik wel een hele vreemde gang van zaken eerlijk gezegd. En je brengt iemand dan ook wel in een positie dat de verleiding wel heel hoog is, want seks/lichamelijke intimiteit is nu eenmaal een eerste levensbehoefte.
Ik wilde scheiden hij niet. Dit waren voor mij de voorwaarden waarop ik het nog een kans wilde geven.
Hij kan sex buiten de deur zoeken maar dan betekent dat dat onze relatie voorbij is. Zo simpel is het. En dat zal ik hem ook niet verwijten. Ik gun het hem maar dit is nou eenmaal hoe ik er nu in sta.
donderdag 11 maart 2021 om 15:20
Weet ik niet of je het goed begrijpt. Ik vind dat als iemand in een relatie in die mate ongelukkig is dat die vreemd gaat dat die persoon uit de relatie moet stappen.
Mijn man wist mijn mening over vreemdgaan. Het was geen verrassing zeg maar
donderdag 11 maart 2021 om 15:21
maar dan is het toch een tikkende tijdbom?Emma73 schreef: ↑11-03-2021 15:17Zijn keuze hé. Ik heb hem niet een revolver tegen zijn hoofd gehouden en gezegd je moet blijven maar je krijgt geen sex.
Ik wilde scheiden hij niet. Dit waren voor mij de voorwaarden waarop ik het nog een kans wilde geven.
Hij kan sex buiten de deur zoeken maar dan betekent dat dat onze relatie voorbij is. Zo simpel is het. En dat zal ik hem ook niet verwijten. Ik gun het hem maar dit is nou eenmaal hoe ik er nu in sta.
dat gaat toch hoe dan ook fout? Dat is toch zonde van de tijd die jullie nu samen doorbrengen?
donderdag 11 maart 2021 om 15:21
Maar wat voor een relatie heb je dan nog? Het klinkt voor mij zo kil en uit praktische overwegingen.Emma73 schreef: ↑11-03-2021 15:17Zijn keuze hé. Ik heb hem niet een revolver tegen zijn hoofd gehouden en gezegd je moet blijven maar je krijgt geen sex.
Ik wilde scheiden hij niet. Dit waren voor mij de voorwaarden waarop ik het nog een kans wilde geven.
Hij kan sex buiten de deur zoeken maar dan betekent dat dat onze relatie voorbij is. Zo simpel is het. En dat zal ik hem ook niet verwijten. Ik gun het hem maar dit is nou eenmaal hoe ik er nu in sta.
Plus: ik geloof niet dat iemand dit volhoudt en zeker niet als hij al eerder voor de verleiding is gevallen. Dat maakt hem een slappe zak natuurlijk, maar van de andere kant heb ik ook zoiets van dat je hem soort van gevangen houdt.
donderdag 11 maart 2021 om 15:22
Ik zie dat echt niet terug in alle topics hoor, dat mensen er een sport van maken een relatie kapot te maken en het hen daarom te doen is. Dat het iemand niet interesseert om iets te beginnen met een gebonden iemand vind ik heel wat anders dan om de ‘sport’ iets met een gebonden iemand te beginnen.
donderdag 11 maart 2021 om 15:26
Jouw man wil niet scheiden. Dat kan vele redenen hebben, geen idee wat daarachter steekt.
Maar jouw man wil ook lichamelijk intiem zijn met jou. Nou kun jij vanuit het feit dat hij absoluut niet wil scheiden best afdwingen dat hij maar celibaat moet worden, maar dat soort zaken is ook in het verleden heel naar afgelopen binnen de kerk zeg maar.
Jij bent ook volwassen en kan ook zeggen: dit kan nooit meer worden wat het moet worden, dan ben ik maar degene die de knoop doorhakt. Dan kan de scheiding ook waarschijnlijk netter verlopen.
donderdag 11 maart 2021 om 15:27
Inderdaad.
En dit vind ik dus ook zoiets waarvan ik zeg: de handeling van vreemdgaan is dan 100% zijn doen, maar dat het ging gebeuren stond eigenlijk al vast toen beiden deze afspraak maakte.
Een beetje de aap met het pistool verhaal.
