Seks
alle pijlers
Minnaar deel 16
dinsdag 13 maart 2012 om 17:08
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
woensdag 9 mei 2012 om 18:54
Wel of niet aan beginnen, ik denk dat je juist van fouten je les moet leren, had je het niet gedaan had je geen garantie gehad dat het wel goed was gegaan had je blijven zitten met verlangens en gevoel iets te missen. Het kan soms ook de spot erop zetten, een goede relatie wordt er sterker van, een relatie die toch de stabiele basis mist red het niet.
Ik denk dus dat het nooit slecht is, het zal alleen maar eerder de zwakke plekken bloot leggen of je eerder doen inzien dat je een verkeerde weg bent ingegaan.
En ik ben nog steeds van mening dat een goede relatie maakt dat je eruit komt, als je niet wil dat je relatie er aan onderdoor gaat maak je nl andere keuze, grote punt is alleen dat je dat samen moet inzien en samen bereid moet zijn van de fouten te leren en die stap terug moet willen maken, samen uithuilen en besluiten het niet mee zo te doen. Samen dus de overtuiging moet hebben dat er een goede relatie is.
maar je hebt alleen invloed op je eigen keuze en daarbij, hoe gelukkig is een relatie nog?, misschien zie je ook wel in dat er toch wel veel aan mankeerd en is het niet meer mogelijk echt voor die relatie en nr 1 te kiezen.
Ik denk dus dat het nooit slecht is, het zal alleen maar eerder de zwakke plekken bloot leggen of je eerder doen inzien dat je een verkeerde weg bent ingegaan.
En ik ben nog steeds van mening dat een goede relatie maakt dat je eruit komt, als je niet wil dat je relatie er aan onderdoor gaat maak je nl andere keuze, grote punt is alleen dat je dat samen moet inzien en samen bereid moet zijn van de fouten te leren en die stap terug moet willen maken, samen uithuilen en besluiten het niet mee zo te doen. Samen dus de overtuiging moet hebben dat er een goede relatie is.
maar je hebt alleen invloed op je eigen keuze en daarbij, hoe gelukkig is een relatie nog?, misschien zie je ook wel in dat er toch wel veel aan mankeerd en is het niet meer mogelijk echt voor die relatie en nr 1 te kiezen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 9 mei 2012 om 18:56
Ga je op de duur meer voelen voor een minnaar?
Ik denk dat de posts over scheiden en alles erom heen wel degelijk hier thuis horen!
Het hebben van een minnaar, je gevoel daarbij,
het speelt een rol in je huwelijk. En daarom ook in je scheiding (of je nu gestopt met hem bent of niet)
En waar anders dan hier kun je je ei kwijt op het forum.
Jullie zijn elkaar tot steun en je posts kunnen zonder dat je het je beseft een ander helpen.
(al is dat niet je bedoeling)
Ik denk dat de posts over scheiden en alles erom heen wel degelijk hier thuis horen!
Het hebben van een minnaar, je gevoel daarbij,
het speelt een rol in je huwelijk. En daarom ook in je scheiding (of je nu gestopt met hem bent of niet)
En waar anders dan hier kun je je ei kwijt op het forum.
Jullie zijn elkaar tot steun en je posts kunnen zonder dat je het je beseft een ander helpen.
(al is dat niet je bedoeling)
woensdag 9 mei 2012 om 19:02
@ JJ...je schrijft dat je van je ex schoonfamilie niks meer hoord??Is toch niet raar??de familie kiest 9 van de 10x de kant van hun eigen en niet van aangetrouwd/ex hoe fout eigen ook is geweest..
Had je verwacht dat ze je nog met open armen zouden ontvangen?
Ben 2x getrouwd geweest en ook 2x gescheiden dus weet heel goed hoe het voelt en gaat...
Je weet pas wie je echte vrienden zijn als je diep in de shit zit en ook ik heb 1 echte vriendin die me altijd gesteund heeft en ook vaak genoeg wakker heeft geschut/me de waarheid verteld maar we zijn nog steeds vriendinnen en die vindt je niet zo gauw
Het leven is 1 grote leerschool en dat gaat altijd met vallen en opstaan en van elke fout leer je weer
Hoop niet dat je dit als een aanvallende posting leest want dat is niet mijn bedoeling..
Had je verwacht dat ze je nog met open armen zouden ontvangen?
Ben 2x getrouwd geweest en ook 2x gescheiden dus weet heel goed hoe het voelt en gaat...
Je weet pas wie je echte vrienden zijn als je diep in de shit zit en ook ik heb 1 echte vriendin die me altijd gesteund heeft en ook vaak genoeg wakker heeft geschut/me de waarheid verteld maar we zijn nog steeds vriendinnen en die vindt je niet zo gauw
Het leven is 1 grote leerschool en dat gaat altijd met vallen en opstaan en van elke fout leer je weer
Hoop niet dat je dit als een aanvallende posting leest want dat is niet mijn bedoeling..
woensdag 9 mei 2012 om 19:09
quote:linny77 schreef op 09 mei 2012 @ 19:02:
@ JJ...je schrijft dat je van je ex schoonfamilie niks meer hoord??Is toch niet raar??de familie kiest 9 van de 10x de kant van hun eigen en niet van aangetrouwd/ex hoe fout eigen ook is geweest..
Had je verwacht dat ze je nog met open armen zouden ontvangen?
Ben 2x getrouwd geweest en ook 2x gescheiden dus weet heel goed hoe het voelt en gaat...
Je weet pas wie je echte vrienden zijn als je diep in de shit zit en ook ik heb 1 echte vriendin die me altijd gesteund heeft en ook vaak genoeg wakker heeft geschut/me de waarheid verteld maar we zijn nog steeds vriendinnen en die vindt je niet zo gauw
Het leven is 1 grote leerschool en dat gaat altijd met vallen en opstaan en van elke fout leer je weer
Hoop niet dat je dit als een aanvallende posting leest want dat is niet mijn bedoeling..Ik lees je post ook niet als aanvallend, zeker niet. Het is ook niet gek om dat van hen zo te ervaren. Het is ook meer de vriendenkring die er was die het contact hebben gelaten voor wat het is waar ik last van heb en waar ik mijn acties heb ondernomen. Naar mijn ex schoonfamilie heb ik geen enkele poging ondernomen overigens, het is ook logisch dat er gekozen word voor eigen bloed.
@ JJ...je schrijft dat je van je ex schoonfamilie niks meer hoord??Is toch niet raar??de familie kiest 9 van de 10x de kant van hun eigen en niet van aangetrouwd/ex hoe fout eigen ook is geweest..
Had je verwacht dat ze je nog met open armen zouden ontvangen?
Ben 2x getrouwd geweest en ook 2x gescheiden dus weet heel goed hoe het voelt en gaat...
Je weet pas wie je echte vrienden zijn als je diep in de shit zit en ook ik heb 1 echte vriendin die me altijd gesteund heeft en ook vaak genoeg wakker heeft geschut/me de waarheid verteld maar we zijn nog steeds vriendinnen en die vindt je niet zo gauw
Het leven is 1 grote leerschool en dat gaat altijd met vallen en opstaan en van elke fout leer je weer
Hoop niet dat je dit als een aanvallende posting leest want dat is niet mijn bedoeling..Ik lees je post ook niet als aanvallend, zeker niet. Het is ook niet gek om dat van hen zo te ervaren. Het is ook meer de vriendenkring die er was die het contact hebben gelaten voor wat het is waar ik last van heb en waar ik mijn acties heb ondernomen. Naar mijn ex schoonfamilie heb ik geen enkele poging ondernomen overigens, het is ook logisch dat er gekozen word voor eigen bloed.
woensdag 9 mei 2012 om 19:16
@ JJ...vriendenkring heeft bij mn 1e ex ook voor hem gekozen en was ook niet uitgegaan voor andere reacties toen dr tijd aangezien ik degene was die weg ging en een minnaar had..
alleen diezelfde vrienden wouden niet inzien hoe zo'n grote alcoholist hij was en hoe hij mij behandelde,want dat bleef wel binnen de 4 muren.
Bij 2e ex hadden we geen gezamelijke vrienden...mijn vrienden mochten hem niet..hebben ze nooit laten blijken hoor maar wat waren ze blij dat wederom ik wegging..was ook rare relatie/huwelijk,maar goed dat is achteraf hé
Gaan ze nog wel met je ex om of weet je dat verder niet?
alleen diezelfde vrienden wouden niet inzien hoe zo'n grote alcoholist hij was en hoe hij mij behandelde,want dat bleef wel binnen de 4 muren.
Bij 2e ex hadden we geen gezamelijke vrienden...mijn vrienden mochten hem niet..hebben ze nooit laten blijken hoor maar wat waren ze blij dat wederom ik wegging..was ook rare relatie/huwelijk,maar goed dat is achteraf hé
Gaan ze nog wel met je ex om of weet je dat verder niet?
woensdag 9 mei 2012 om 19:21
quote:iddan schreef op 09 mei 2012 @ 19:04:
[...]
, en misschien is het ook weer wel goed, dat het gebeurd, omdat je (versneld) erachter komt dat je huidige relatie niet oke is. En is het zo, dat je nu gelukkiger bent in je nieuwe situatie, mocht je een scheiding hebben meegemaakt, dan is dat natuurlijk helemaal oké, maar het kan ook zijn, dat je er na je scheiding achter komt, dat de relatie helemaal nog zo slecht niet was......of dat het je juist dichterbij je huidige nr1 heeft gebracht, en natuurlijk ieder situatie is anders, en onvergelijkbaar met elkaar.
.
Dat klopt ook, ik ken ook heel wat stellen die na een periode van vreemdgaan of een minnaar juist weer bewuster voor elkaar kozen soms ook met de wetenschap "dit nooit meer" het is dus niet zo dat als het mis gaat het altijd ook tot een relatie breuk leid, vaak is het evengoed een minnaar breuk.
Wat ik wel denk is dat het meer een worsteling van de persoon zelf is, men noemt niet voor niets de midlife crisis en het valt mij op dat die minnaar er vaak rond die midlife komt. Meer een onrust in jezelf, een gevoel "is dit het nou" en soms uit zich dat in een eigen zaak willen beginnen, een wereldreis willen maken, een motor kopen of die minnaar komt op de proppen, nog willen leven, zo niet oud willen worden enz.
ik denk dus dat die "crisis" vaak weinig te maken heeft met die nr 2 of nr 1 maar meer iets is in de persoon zelf, een IK periode waarin je vind dat jij nu aan de beurt bent, je nog niet oud wil zijn, nog iets van je leven wil maken. En had het geen minnaar geweest had de relatie wel om andere reden onder druk komen te staan. Was je bv gewoon na jaren uit elkaar gegroeit omdat de 1 nog van alles wil en de ander het zo wel best vind.
ik denk dus dat het veel meer een innerlijke crisis is en of je relatie die overleefd dat zal iedereen na afloop moeten ondervinden. Maar na die crisis zul je tot inzicht komen of je relatie nog met je mee kan veranderen of niet, of kom je zelf tot inzicht dat je gezoek toch echt niet elders ligt maar de oplossing vanuit jezelf moet komen, en dan kan je ineens weer heel tevreden zijn met die minder spannende relatie.
[...]
, en misschien is het ook weer wel goed, dat het gebeurd, omdat je (versneld) erachter komt dat je huidige relatie niet oke is. En is het zo, dat je nu gelukkiger bent in je nieuwe situatie, mocht je een scheiding hebben meegemaakt, dan is dat natuurlijk helemaal oké, maar het kan ook zijn, dat je er na je scheiding achter komt, dat de relatie helemaal nog zo slecht niet was......of dat het je juist dichterbij je huidige nr1 heeft gebracht, en natuurlijk ieder situatie is anders, en onvergelijkbaar met elkaar.
.
Dat klopt ook, ik ken ook heel wat stellen die na een periode van vreemdgaan of een minnaar juist weer bewuster voor elkaar kozen soms ook met de wetenschap "dit nooit meer" het is dus niet zo dat als het mis gaat het altijd ook tot een relatie breuk leid, vaak is het evengoed een minnaar breuk.
Wat ik wel denk is dat het meer een worsteling van de persoon zelf is, men noemt niet voor niets de midlife crisis en het valt mij op dat die minnaar er vaak rond die midlife komt. Meer een onrust in jezelf, een gevoel "is dit het nou" en soms uit zich dat in een eigen zaak willen beginnen, een wereldreis willen maken, een motor kopen of die minnaar komt op de proppen, nog willen leven, zo niet oud willen worden enz.
ik denk dus dat die "crisis" vaak weinig te maken heeft met die nr 2 of nr 1 maar meer iets is in de persoon zelf, een IK periode waarin je vind dat jij nu aan de beurt bent, je nog niet oud wil zijn, nog iets van je leven wil maken. En had het geen minnaar geweest had de relatie wel om andere reden onder druk komen te staan. Was je bv gewoon na jaren uit elkaar gegroeit omdat de 1 nog van alles wil en de ander het zo wel best vind.
ik denk dus dat het veel meer een innerlijke crisis is en of je relatie die overleefd dat zal iedereen na afloop moeten ondervinden. Maar na die crisis zul je tot inzicht komen of je relatie nog met je mee kan veranderen of niet, of kom je zelf tot inzicht dat je gezoek toch echt niet elders ligt maar de oplossing vanuit jezelf moet komen, en dan kan je ineens weer heel tevreden zijn met die minder spannende relatie.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
woensdag 9 mei 2012 om 19:25
Vrienden van mijn ex kozen voor ex, omdat ik vreemd was gegaan en Het Slechte Mens was. Eentje mailde me zelfs om me te vertellen hoe afschuwelijk ik was. Prima joh, wat jij wilt. Heb hem alleen gestuurd dat er aan elk verhaal twee kanten zitten en hij misschien ook mijn kant eens moest horen. Nee, dat hoefde niet.
Nu jaren later, kwam ik hem en nog wat andere vrienden tegen. Toen kwamen een aantal toch wel vertellen dat ze te snel geoordeeld hadden en het niet zo was zoals zij toen dachten.
Je kunt niemand dwingen om jouw kant te kiezen. Er zal een reden voor zijn, dat ze je laten zitten op het moment dat je juist vrienden nodig hebt. In het begin vond ik het erg, maar later kon ik het wel beter plaatsen.
Nu jaren later, kwam ik hem en nog wat andere vrienden tegen. Toen kwamen een aantal toch wel vertellen dat ze te snel geoordeeld hadden en het niet zo was zoals zij toen dachten.
Je kunt niemand dwingen om jouw kant te kiezen. Er zal een reden voor zijn, dat ze je laten zitten op het moment dat je juist vrienden nodig hebt. In het begin vond ik het erg, maar later kon ik het wel beter plaatsen.
woensdag 9 mei 2012 om 20:01
@ Marjo
Met mij gaat het wel aardig. Ik moet nodig een minnaar en daar wil ik dan ook best verliefd op worden....
De man hier heeft onlangs na ruim 25 jaar samenzijn plots van één op andere dag laten weten te vertrekken.
Hij wilde geen motor, geen snor en ook zijn haar niet laten groeien. Ik dacht nog dat dat misschien een oplossing zou kunnen zijn
Alles is vergankelijk, lieve mensen. Ook de liefde en de lust!
Met mij gaat het wel aardig. Ik moet nodig een minnaar en daar wil ik dan ook best verliefd op worden....
De man hier heeft onlangs na ruim 25 jaar samenzijn plots van één op andere dag laten weten te vertrekken.
Hij wilde geen motor, geen snor en ook zijn haar niet laten groeien. Ik dacht nog dat dat misschien een oplossing zou kunnen zijn
Alles is vergankelijk, lieve mensen. Ook de liefde en de lust!
woensdag 9 mei 2012 om 20:32
Wat een hoop heftige dingen zijn er gaande.. Sommigen aan de vooravond van een scheiding, anderen waar het hoge woord eruit is en nu moeten dealen met alle emoties van de scheiding..
Ik heb 1 van de meest ideale scheidingen achter de rug die je maar voor kunt stellen.. gezamenlijke vrienden bleven gezamenlijke vrienden, nu 11 jaar later kom ik nog steeds bij mijn ex-man op verjaardags visite en andersom ook, en zie ik dus ook mijn ex-schoonfamilie nog. We hebben nooit 1 onvertogen woord tijdens en na de scheiding gehad. En toch was het emotioneel, was het een afscheid van een periode van 12 jaar die ook niet zonder tranen verloopt. Ik kan me dus niet eens indenken hoe het voor degene hier moet zijn die wel met heftige emotionele zaken te maken krijgen waarbij het mes nog al eens hard op tafel wordt gelegd.
Bij mijn vorige huwelijk was geen sprake van een nr2, toch was de beslissing om te scheiden helder, duidelijk en relatief snel genomen. Nu is er bij mij wel een nr2 in het spel, en toch wil ik niet scheiden, ik wil niet weg bij mij nr1.. Ik heb hem een aantal jaren geleden wel verlaten.. in eerste instantie definitief, maar na een aantal maanden besloten dat het een time-out zou worden. Ik weet wat het is, het is bij mij zeker niet het geval dat ik die keuze niet wil maken vanwege de onzekerheid die erna zou komen. Ik heb me tijdens die time-out wel heel goed beseft dat ik niet zonder nr1 kan.. dat hij mij mij hoort.. En ik heb 'geaccepteerd' dat hij mij niet alles kan geven, dat er onderdelen uit een relatie voor hem niet van toepassing zijn. En daar is mijn nr2 voor in beeld gekomen.
Ik zie mijn nr2 dan ook los van mijn nr1, het zijn 2 aparte relaties die niet met elkaar verbonden zijn, enkel door mijzelf. Door de belevenissen en ervaringen in beide relaties bij elkaar op te tellen ben ik 1, ben ik compleet..
Ik heb 1 van de meest ideale scheidingen achter de rug die je maar voor kunt stellen.. gezamenlijke vrienden bleven gezamenlijke vrienden, nu 11 jaar later kom ik nog steeds bij mijn ex-man op verjaardags visite en andersom ook, en zie ik dus ook mijn ex-schoonfamilie nog. We hebben nooit 1 onvertogen woord tijdens en na de scheiding gehad. En toch was het emotioneel, was het een afscheid van een periode van 12 jaar die ook niet zonder tranen verloopt. Ik kan me dus niet eens indenken hoe het voor degene hier moet zijn die wel met heftige emotionele zaken te maken krijgen waarbij het mes nog al eens hard op tafel wordt gelegd.
Bij mijn vorige huwelijk was geen sprake van een nr2, toch was de beslissing om te scheiden helder, duidelijk en relatief snel genomen. Nu is er bij mij wel een nr2 in het spel, en toch wil ik niet scheiden, ik wil niet weg bij mij nr1.. Ik heb hem een aantal jaren geleden wel verlaten.. in eerste instantie definitief, maar na een aantal maanden besloten dat het een time-out zou worden. Ik weet wat het is, het is bij mij zeker niet het geval dat ik die keuze niet wil maken vanwege de onzekerheid die erna zou komen. Ik heb me tijdens die time-out wel heel goed beseft dat ik niet zonder nr1 kan.. dat hij mij mij hoort.. En ik heb 'geaccepteerd' dat hij mij niet alles kan geven, dat er onderdelen uit een relatie voor hem niet van toepassing zijn. En daar is mijn nr2 voor in beeld gekomen.
Ik zie mijn nr2 dan ook los van mijn nr1, het zijn 2 aparte relaties die niet met elkaar verbonden zijn, enkel door mijzelf. Door de belevenissen en ervaringen in beide relaties bij elkaar op te tellen ben ik 1, ben ik compleet..
woensdag 9 mei 2012 om 21:28
Broekrok en een knuffel, wat gun ik jou nu een minnaar!
Mooie postings vandaag, die toch eigenlijk wel ontopic zijn.
Doddie, mijn man heeft ook zijn midlife gehad en is smoorverliefd geweest. Onze relatie is daarna alleen maar sterker geworden. Maar nu....ik denk niet meer dat ik samen oud met hem wil worden.
Mooie postings vandaag, die toch eigenlijk wel ontopic zijn.
Doddie, mijn man heeft ook zijn midlife gehad en is smoorverliefd geweest. Onze relatie is daarna alleen maar sterker geworden. Maar nu....ik denk niet meer dat ik samen oud met hem wil worden.
woensdag 9 mei 2012 om 22:41
Meisjes... jongens ook... wordt er nog een beetje geloederd hier of beter even niet?? Roerige tijden op het minnaartopic zeg... Maar ik ben het wel met Stew eens... het is zeker niet offtopic,het gaat hier altijd over 'de balans' en een scheiding is ook een kant van de balans.... zo heeft iedereen z'n eigen proces, dat is mooi!
Ik kan niet op iedereen reageren, ff een paar korte reacties:
@HVJ... heftig he, die omgeving. Heel jammer dat jullie die punt niet samen kunnen zetten, die 'verongelijktheid' maakt het er niet makkelijker op, ook voor kinderen niet. Sterkte !
@Stew... je lijkt me heel vastbesloten en krachtig. Maar wát heeft je laatste minnaar nou in je losgemaakt dat je ineens weet dat je niet meer met Nr.1. oud wil worden?? Wat voor magie is dat?? JIj ook veel sterkte hoor met de volgende stap... kids.
@JJ... toch naar dat je schoonfamilie je zo laat vallen. Ik ken ook voorbeelden waar het anders is gegaan en het is inderdaad heel jammer voor jou dat de dialoog niet meer mogelijk is.
Leuk om Linsannez, Ninah en Marjo weer even te zien... fijn dat het jullie goed gaat !
quote:iddan schreef op 09 mei 2012 @ 17:14:
Voor alle 'oud' forummers onder ons.....wat is jullie antwoord op de vraag, met de wetenschap van nu.
Wel of niet beginnen aan een minnaar/essen relatie?
en waarom wel? of waarom niet?
Tja.. Iddan... de legitimatie om door te gaan met je Nr.2. kan ik je niet geven. Jij bent de stuurman op je eigen schip en je scheepje heeft andere zeil-eigenschappen dan de mijne en bovendien vaar je misschien in een ander weertype dan ik..... Je moet je eigen afweging maken uiteraard. Ik kan je alleen iets zeggen over mezelf:
Kort gezegd ben ik nooit een pleitbezorger geweest van vreemdgaan of een minnaar. Als je het in een open relatie kunt doen, is het natuurlijk prima, maar zelfs daar kunnen de nodige 'krassen' en 'butsen' door ontstaan, zeker als de open relatie min of meer 'eenzijdig' afgedwongen is.
Ik ben er wél van overtuigd dat het kan... het is mogelijk om een goede minnaarrelatie te onderhouden naast een goede 1e. Maar het is wel afhankelijk van je eigen motivatie... als je het doet om een slechte relatie thuis te 'compenseren' dan werkt het niet... Als je het doet omdat je thuis 'spanning' mist, dan zal het eventjes helpen, maar daarna val je weer in je eigen lege gat...
Ooit ben ik 'head over heels' verliefd geworden en zo in een minnaarrelatie gerold. Die rollercoaster heeft me m'n huwelijk gekost, omdat ik het 'ethischer' vond om te kiezen.... terwijl ik echt een heel leuk huwelijk had, koos ik ook nog eens 'verkeerd'... de relatie met de toenmalige minnaar strandde nadat ik huis en haard (en lief) verlaten had.
Ik heb me natuurlijk voorgenomen om dat nooit meer te doen... maar zie hier, 12 jaar verder en ik heb opnieuw een minnaar. Deze keer echter weloverwogen en heel bewust. Met een voor mij moverende reden, die me op geen enkele manier laat twijfelen over mijn nr. 1.... ik wil graag met hem oud worden en ik hoop dat het hem en ons gegund is.
Iddan, ik weet dat je erg worstelt met je schuldgevoel en ook dat je bang bent dat het 'uit' komt. Dat is een angst die reëel is en die je moet dragen. Dat valt niet altijd mee.... dat voel ik ook, maar het is wel een luxe probleem hoor. Je kunt ook gewoon stoppen.
Tot slot...
@Toppertje... ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jouw verhaal... wil je dat delen hier??
Ik kan niet op iedereen reageren, ff een paar korte reacties:
@HVJ... heftig he, die omgeving. Heel jammer dat jullie die punt niet samen kunnen zetten, die 'verongelijktheid' maakt het er niet makkelijker op, ook voor kinderen niet. Sterkte !
@Stew... je lijkt me heel vastbesloten en krachtig. Maar wát heeft je laatste minnaar nou in je losgemaakt dat je ineens weet dat je niet meer met Nr.1. oud wil worden?? Wat voor magie is dat?? JIj ook veel sterkte hoor met de volgende stap... kids.
@JJ... toch naar dat je schoonfamilie je zo laat vallen. Ik ken ook voorbeelden waar het anders is gegaan en het is inderdaad heel jammer voor jou dat de dialoog niet meer mogelijk is.
Leuk om Linsannez, Ninah en Marjo weer even te zien... fijn dat het jullie goed gaat !
quote:iddan schreef op 09 mei 2012 @ 17:14:
Voor alle 'oud' forummers onder ons.....wat is jullie antwoord op de vraag, met de wetenschap van nu.
Wel of niet beginnen aan een minnaar/essen relatie?
en waarom wel? of waarom niet?
Tja.. Iddan... de legitimatie om door te gaan met je Nr.2. kan ik je niet geven. Jij bent de stuurman op je eigen schip en je scheepje heeft andere zeil-eigenschappen dan de mijne en bovendien vaar je misschien in een ander weertype dan ik..... Je moet je eigen afweging maken uiteraard. Ik kan je alleen iets zeggen over mezelf:
Kort gezegd ben ik nooit een pleitbezorger geweest van vreemdgaan of een minnaar. Als je het in een open relatie kunt doen, is het natuurlijk prima, maar zelfs daar kunnen de nodige 'krassen' en 'butsen' door ontstaan, zeker als de open relatie min of meer 'eenzijdig' afgedwongen is.
Ik ben er wél van overtuigd dat het kan... het is mogelijk om een goede minnaarrelatie te onderhouden naast een goede 1e. Maar het is wel afhankelijk van je eigen motivatie... als je het doet om een slechte relatie thuis te 'compenseren' dan werkt het niet... Als je het doet omdat je thuis 'spanning' mist, dan zal het eventjes helpen, maar daarna val je weer in je eigen lege gat...
Ooit ben ik 'head over heels' verliefd geworden en zo in een minnaarrelatie gerold. Die rollercoaster heeft me m'n huwelijk gekost, omdat ik het 'ethischer' vond om te kiezen.... terwijl ik echt een heel leuk huwelijk had, koos ik ook nog eens 'verkeerd'... de relatie met de toenmalige minnaar strandde nadat ik huis en haard (en lief) verlaten had.
Ik heb me natuurlijk voorgenomen om dat nooit meer te doen... maar zie hier, 12 jaar verder en ik heb opnieuw een minnaar. Deze keer echter weloverwogen en heel bewust. Met een voor mij moverende reden, die me op geen enkele manier laat twijfelen over mijn nr. 1.... ik wil graag met hem oud worden en ik hoop dat het hem en ons gegund is.
Iddan, ik weet dat je erg worstelt met je schuldgevoel en ook dat je bang bent dat het 'uit' komt. Dat is een angst die reëel is en die je moet dragen. Dat valt niet altijd mee.... dat voel ik ook, maar het is wel een luxe probleem hoor. Je kunt ook gewoon stoppen.
Tot slot...
@Toppertje... ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jouw verhaal... wil je dat delen hier??
woensdag 9 mei 2012 om 22:57
Heftige verhalen hier allemaal...
Ik ben er eentje uit een paar delen geleden. Met een andere minnaar destijds.... (en een andere nick). Maar ik 'ken' de meesten van jullie wel. En waar ik toch het hardste van schrok was het verhaal van Stew. Destijds was je zo zeker van je zaak. Dat je nooit zou gaan scheiden..... Pfff heftig hoor. Sterkte (voor iedereen die het nodig heeft trouwens)
Even wat luchtigs hier droppen....
Ik ben heerlijk loederig geweest met mijn minnaar gisteren. .
Wat een chemie hebben wij en een openheid naar elkaar toe. Heerlijk!!!
Tot op heden geen schuldgevoel gehad. Waar ik me dan eigenlijk weer schuldig door moet gaan voelen, maar okay.
Ik ben er eentje uit een paar delen geleden. Met een andere minnaar destijds.... (en een andere nick
). Maar ik 'ken' de meesten van jullie wel. En waar ik toch het hardste van schrok was het verhaal van Stew. Destijds was je zo zeker van je zaak. Dat je nooit zou gaan scheiden..... Pfff heftig hoor. Sterkte (voor iedereen die het nodig heeft trouwens)Even wat luchtigs hier droppen....
Ik ben heerlijk loederig geweest met mijn minnaar gisteren. .
Wat een chemie hebben wij en een openheid naar elkaar toe. Heerlijk!!!
Tot op heden geen schuldgevoel gehad. Waar ik me dan eigenlijk weer schuldig door moet gaan voelen, maar okay.
woensdag 9 mei 2012 om 23:42
Allegaar, ik ben een meelezer. Heb zelf geen minnaar. Ook nooit gehad.
Het was tijdens een lang ziekbed dat ik op dit topic kwam.
En aangezien ik destijds tijd genoeg had, heb ik alle delen gelezen.
Natuurlijk is het niet zo dat ik alles onthouden heb. Wat mij altijd bij blijft zijn de grote lijnen. Dat wat het minnaarschap met je doet. En het is grappig om te lezen hoe elke keer weer de zelfde onderwerpen naar voren komen. (zoals wat als mijn minnaar iets overkomt, wie licht mij in)
Er zijn patronen in het minnaar leven.
Het is geen hoge wiskunde. (mijn mening:) hoe spijtig dat men dat soms wel denkt. Ik begrijp het wel hoor. Men zit er midden in en al die gevoelens....
En zo vaak bijt ik op mijn vingers, dan wil ik in hoofdletters tikken: zie je dan niet welke kant dit op gaat!
Of zoals bij sommigen die heel stellig zijn: hou je hart en je hoofd gescheiden (iets in die strekking) en dan zijn zij diegene die het niet lukt...
Ik denk wel eens hoe harder men schreeuwt....
Hahaha de beste stuurlui (ik) staan aan wal;)
Mijn verhaal: ik ben bijna 40. Ben al vanaf mijn 18de met mijn man. En heb dus geen minnaar en ook geen open relatie. Een echte mee lezer dus. En waarom ik mee lees? Zoals ik al aangaf. Ik begon te lezen op deel 1 en ben nooit meer gestopt haha
Ik probeer mijn mening voor mij te houden, nou ja, dat probeer ik. Meestal plaats ik haakjes en zet het er dan toch neer.
Oordelen mag vind ik, veroordelen niet.
Ondanks alle delen gelezen te hebben, blijven er vragen bij mij opkomen. (Ik begrijp nog niet wat er nu zo anders is aan vreemd gaan in het echtelijk bed, of vreemdgaan op een hotelbed voor mij blijft het vreemd gaan)
Zoals jullie er in zitten, zit ik er buiten. En beiden gezichtsvelden zijn beperkt op bepaalde punten.
Het was tijdens een lang ziekbed dat ik op dit topic kwam.
En aangezien ik destijds tijd genoeg had, heb ik alle delen gelezen.
Natuurlijk is het niet zo dat ik alles onthouden heb. Wat mij altijd bij blijft zijn de grote lijnen. Dat wat het minnaarschap met je doet. En het is grappig om te lezen hoe elke keer weer de zelfde onderwerpen naar voren komen. (zoals wat als mijn minnaar iets overkomt, wie licht mij in)
Er zijn patronen in het minnaar leven.
Het is geen hoge wiskunde. (mijn mening:) hoe spijtig dat men dat soms wel denkt. Ik begrijp het wel hoor. Men zit er midden in en al die gevoelens....
En zo vaak bijt ik op mijn vingers, dan wil ik in hoofdletters tikken: zie je dan niet welke kant dit op gaat!
Of zoals bij sommigen die heel stellig zijn: hou je hart en je hoofd gescheiden (iets in die strekking) en dan zijn zij diegene die het niet lukt...
Ik denk wel eens hoe harder men schreeuwt....
Hahaha de beste stuurlui (ik) staan aan wal;)
Mijn verhaal: ik ben bijna 40. Ben al vanaf mijn 18de met mijn man. En heb dus geen minnaar en ook geen open relatie. Een echte mee lezer dus. En waarom ik mee lees? Zoals ik al aangaf. Ik begon te lezen op deel 1 en ben nooit meer gestopt haha
Ik probeer mijn mening voor mij te houden, nou ja, dat probeer ik. Meestal plaats ik haakjes en zet het er dan toch neer.
Oordelen mag vind ik, veroordelen niet.
Ondanks alle delen gelezen te hebben, blijven er vragen bij mij opkomen. (Ik begrijp nog niet wat er nu zo anders is aan vreemd gaan in het echtelijk bed, of vreemdgaan op een hotelbed voor mij blijft het vreemd gaan)
Zoals jullie er in zitten, zit ik er buiten. En beiden gezichtsvelden zijn beperkt op bepaalde punten.
donderdag 10 mei 2012 om 10:40
@Stew:
Heel soms kijk ik hier nog wel eens, en ik schrik van het bericht over je scheiding.
Ik wens je heel veel sterkte in deze nieuwe fase in je leven.
Uit ervaring weet ik dat een scheiding niet makkelijk is, maar ook dat je er doorheen komt, en aan de andere kant ervan terugkijkt en weet dat het de juiste beslissing is geweest.
Heel soms kijk ik hier nog wel eens, en ik schrik van het bericht over je scheiding.
Ik wens je heel veel sterkte in deze nieuwe fase in je leven.
Uit ervaring weet ik dat een scheiding niet makkelijk is, maar ook dat je er doorheen komt, en aan de andere kant ervan terugkijkt en weet dat het de juiste beslissing is geweest.
donderdag 10 mei 2012 om 11:58
Toppertje, bedankt voor het delen van je verhaal. Grappig om af en toe iemand van de zijlijn te zien. Ik denk dat de meesten hier regelmatig op hun vingers zitten.. waarschijnlijk zie je het als buitenstaander sneller mis gaan dan wanneer je er middenin zit. Gelukkig mag iedereen zijn of haar eigen pad volgen en zich prikken aan de welbekende doorns. Daar komt bij.. iemand die er middenin zit is vaak horende doof en ziende blind voor alle goedbedoelde adviezen. En als je verliefd bent ben je nóg blinder en dover.
Mijn mening geven doe ik soms, oordelen probeer ik zo min mogelijk te doen en veroordelen al helemaal niet. Het is net wat Gaar schrijft.. niemand weet precies op wat voor schip jij vaart en wat de weersomstandigheden zijn. (hier regent het maar dat terzijde )
Mijn mening geven doe ik soms, oordelen probeer ik zo min mogelijk te doen en veroordelen al helemaal niet. Het is net wat Gaar schrijft.. niemand weet precies op wat voor schip jij vaart en wat de weersomstandigheden zijn. (hier regent het maar dat terzijde )
donderdag 10 mei 2012 om 23:14
Mijn verhaal heb ik al eens eerder geschreven. (ik dacht in het deel hiervoor)
Het is begrijpelijk dat men dat na een tijdje vergeet.
Vandaag was een bijzondere dag. Een fijne middag door gebracht met een vriendin die ik pas 5 jaar ken en in de avond had ik een fijn gesprek met een vriendin die ik al 27 jaar ken.
Beiden zijn ze gescheiden, beiden omdat "de koek op was", zonder dat er sprake was van een minnaar. (dus eigenlijk zwaar off topic) Maar hoe deze vrouwen nu in het leven staan:sterk, zelfverzekerd, stralend, en wijs, is bewondering waardig.
Beiden hebben ervoor gezorgd dat er in een tijd van 3/4 maanden gescheiden werd.
(ze hebben beiden jonge kinderen) koopwoning, schulden, alles ten spijt, echt 100% kiezen voor geluk.
Het is moed dat hun wind in de zeilen was, om maar weer even on topic te gaan
En nu echt back on track:
Het vergt moed om in de spiegel te kijken en eerlijk, zuiver te kiezen.
Bijvoorbeeld heb je geen oa financiële, sociale verborgen motieven die je keuze beïnvloeden.
Scheiden is (heb ik vandaag geleerd) niet altijd, lijden.
Het is ook in dit proces, de houding die je kiest.
Ik vroeg mij af....Janjurk,, waarom zit je op dat wachtbankje? (het lijkt mij dat je een harde kont ervan krijgt?)
Het is begrijpelijk dat men dat na een tijdje vergeet.
Vandaag was een bijzondere dag. Een fijne middag door gebracht met een vriendin die ik pas 5 jaar ken en in de avond had ik een fijn gesprek met een vriendin die ik al 27 jaar ken.
Beiden zijn ze gescheiden, beiden omdat "de koek op was", zonder dat er sprake was van een minnaar. (dus eigenlijk zwaar off topic) Maar hoe deze vrouwen nu in het leven staan:sterk, zelfverzekerd, stralend, en wijs, is bewondering waardig.
Beiden hebben ervoor gezorgd dat er in een tijd van 3/4 maanden gescheiden werd.
(ze hebben beiden jonge kinderen) koopwoning, schulden, alles ten spijt, echt 100% kiezen voor geluk.
Het is moed dat hun wind in de zeilen was, om maar weer even on topic te gaan
En nu echt back on track:
Het vergt moed om in de spiegel te kijken en eerlijk, zuiver te kiezen.
Bijvoorbeeld heb je geen oa financiële, sociale verborgen motieven die je keuze beïnvloeden.
Scheiden is (heb ik vandaag geleerd) niet altijd, lijden.
Het is ook in dit proces, de houding die je kiest.
Ik vroeg mij af....Janjurk,, waarom zit je op dat wachtbankje? (het lijkt mij dat je een harde kont ervan krijgt?)
vrijdag 11 mei 2012 om 00:02
Bijvoorbeeld heb je geen oa financiële, sociale verborgen motieven die je keuze beïnvloeden.
Misschien blijven mensen om deze reden wel bij elkaar. Misschien is een vrouw inderdaad niet van plan 123 op te geven wat ze heeft. Misschien heeft zij wel altijd voor de kinderen gezorgd zodat haar man carrière kon maken en wil ze haar mooie huis, tuin en cabrio niet zomaar opgeven. Weet je dat ik dat best snap?
Misschien blijven mensen om deze reden wel bij elkaar. Misschien is een vrouw inderdaad niet van plan 123 op te geven wat ze heeft. Misschien heeft zij wel altijd voor de kinderen gezorgd zodat haar man carrière kon maken en wil ze haar mooie huis, tuin en cabrio niet zomaar opgeven. Weet je dat ik dat best snap?
