Relatie kapot door eigen schuld

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 10:21

Soms heb ik inderdaad het idee dat als ik los laat en afstand neem, niets meer van me laat horen, dat hij dan juist contact met mij zoekt om ruzie te maken. Dan stuurt hij me boze appjes over de afhandeling van onze relatie. En daarna wordt hij weer wat liever en merk ik dat hij veel moeite heeft met onze breuk, dat het hem pijn doet. Dat geeft mij dan weer hoop en vervolgens krijg ik weer het deksel op mijn neus.
Ik heb nu aangegeven geen contact meer te willen en dat de afhandeling per mail moet gaan. Toch wil ik hem nu weer vragen of dit écht is wat hij wil, of dat hij aan onze problemen wil werken.. maar ik ken zijn antwoord nu al: hij zal het niet willen.. maar waarom zoekt hij dan nog contact??

Who knows, ik ken de man niet. Misschien vindt hij het lekker dat hij nu eens degene is die de touwtjes in handen heeft, wie zal het zeggen. In ieder geval moet jij zorgen dat je jezelf niet meer gek maakt. Stop met jezelf overal de schuld van te geven. Jullie waren gewoon niet goed voor elkaar. Move on.

Hij heeft gezegd dat jij egoïstisch bent en jij gelooft hem op zijn woord?
Is hij ineens een soort van God of zo?

Waarschijnlijk zegt hij dat in zijn pijn en verdriet en ook expres om jou te raken.
Want hij kent je en weet dat je daar gevoelig voor bent.

Je moet niet alles geloven wat iemand zegt als hij verdrietig is.
Laat hem los.
Geef jezelf een kans

Hij kan echt niet zo geweldig zijn als jij hem hier omschrijft.
Ik geloof niet dat hij zo'n onzelfzuchtig halfgod was.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 10:24

Dus dat ik stad en land ben afgereisd voor hem, is juist het gedrag waarom hij mij niet meer wil? Ik wilde juist laten zien dat ik nu ook wat voor hém over heb. Ik snap dat ik in onze relatie niet steeds mijn zin moest doordrijven, maar nu dan.....? Als ik het gevoel heb dat hij deze breuk niet echt wil omdat hij verdriet heeft zonder mij, moet ik hem dan alsnog loslaten??

Goed grief.


Je hebt geen splinter in je oog maar een balk. Succes er mee.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 09:41

Maar ondanks alles geloof ik tegelijkertijd dat wij bij elkaar horen en snap ik niet waarom hij mij de kans niet wil geven om mezelf te bewijzen van mijn goede kant. Als er iemand is voor wie ik vanaf nu goed wil zijn, dan is hij het.. en ook voor alle mensen om mij heen. Ik begrijp oprecht niet dat hij na al die tijd nu de handdoek in de ring gooit en mij opgeeft. Waarom geeft hij me niet de kans .......

In de OP zeg je dit:
Voor mij komt het als een donderslag bij heldere hemel, ook al heeft hij vaak aangegeven dat hij het gevoel had dat ik geen rekening met hem hield. Het drong gewoon niet tot me door dat hij mij écht zou verlaten, juist omdat hij zóveel van mij hield en de wereld voor mij over had.

Hij heeft je kansen genoeg gegeven....

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 09:41

Maar ondanks alles geloof ik tegelijkertijd dat wij bij elkaar horen en snap ik niet waarom hij mij de kans niet wil geven om mezelf te bewijzen van mijn goede kant. Als er iemand is voor wie ik vanaf nu goed wil zijn, dan is hij het.. en ook voor alle mensen om mij heen. Ik begrijp oprecht niet dat hij na al die tijd nu de handdoek in de ring gooit en mij opgeeft. Waarom geeft hij me niet de kans om aan mezelf te werken, zonder hem te verliezen? Dat strookt niet met de grootse liefde die hij voor mij voelde. Ik ben zelf niet iemand die een ander definitief kan verbannen, dus snap ik gewoon niet waarom hij dat wel kan

Dus het ligt eigenlijk wél aan hem? HIJ heeft de handdoek in de ring gegooid, de opgever!

Ik denk dat jij gewoon hebben wil wat je niet kunt krijgen en wanneer je hem terug zou hebben zou je je binnen no-time weer ergeren aan zijn lichaamshouding en andere dingen waar je niet tegen kon.
Je gedraagt je als een verwend en drammerig kind dat een ijsje wil maar dat niet mag van haar ouders.
Niet zo aantrekkelijk eigenlijk.

Ik had ooit ook z'on dominant kleinerend vriendje. Toen hij het eindelijk helemaal kapot had gemaakt hoefde ik hem echt nooit meer terug. En hij lag ook smekend voor de deur, maar kapot is kapot.

Ik heb een aantal uitspraken voor je onder elkaar gezet, misschien als je het op deze manier leest dat je begrijpt dat hij geen vertrouwen heeft in verandering. Dit gaat over een periode van 4 jaren. (je vraagt: Maar waarom wil hij mij niet meer geloven dat ik hiermee stop? Zo moeilijk is het toch niet om geen afstand meer te nemen en ietsje meer rekening met zijn gevoel te houden?)

Toch bleef hij vol voor mij gaan en ongelooflijk lief voor mij zijn. Dit terwijl ik zoveel kritiek leverde op zijn persoonlijkheid én uiterlijk.

Alleen was ik een drammer die altijd haar zin wilde en anders boos werd

Ik ben bang dat ik te vaak in mijn leven mijn zin heb gekregen,

Ik weet niet waarom ik altijd mijn zin wil.

En altijd mijn gelijk willen halen.

Ik heb begriploos en vooral kinderlijk gedrag vertoont

hij had ook echt veel te leren..

Ik was streng, (maar het heeft wel nut gehad kennelijk. Hoe rot hij het dus heeft ervaren, heeft het wél enorm geholpen...)

Ik ben zelf heel perfectionistisch en ik had er moeite mee aan te zien dat zijn lichaamshouding niet goed was. Dus zei ik er wat van.

De waarheid is dat ik niet dacht aan zijn behoeftes, maar veel meer aan wat ik nodig had. Dat geef ik ook gewoon toe.

ik was heel erg bezig met kortetermijndenken: als ik nu maar mijn zin krijg.

Door mijn perfectionisme was ik bezig met zijn houding.

Jullie weten niet hoe gek hij op mij was.

Ik heb het alleen niet laten zien omdat hij alles voor mij deed en ik dat wel prima vond.

Het was echt ware liefde, vooral van zijn kant.

Hij was eigenlijk te lief voor mij en werkte overal aan.

En ik heb hem enorm gekwetst met mijn afstandnemende gedrag als ik een keer mijn zin niet kreeg. (een keer?)

De onnodige ruzies die ik zocht en het negeren.

Maar ik beantwoordde die liefde met ruzies en niets anders.

En hij heeft dit ook meermaals kenbaar gemaakt.

Terwijl ik er juist van overtuigd ben dat de tijd zijn wonden zal helen en dat ik er daarna voor hem ben als liefhebbende partner. Ik wil niemand anders dan hem..

Maar de herinneringen aan ons maken zijn huidige woorden moeilijk om te geloven, want ik heb zijn liefde gevoeld en die kan niet zomaar over zijn..

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 09:25

Ik kan niet stoppen met nadenken omdat ik hem zo mis en zoveel van hem hou. Ik schrik elk uur wakker en slaap slecht, eet slecht. Als ik niet van hem zou houden, waarom gaat het dan zo slecht met mij?
Ik las vannacht nog een keer de berichten die hij me gisteren stuurde.
Hij zei helemaal niet dat hij bijna niet zonder mij kan. Hij zei dat hij het erg vindt dat het zover is gekomen dat we bijna niet zonder mekaar kunnen (en dat dat pijn doet). Dat besef doet mij ontzettend veel pijn, want ondanks mijn rottige gedrag hield ik echt van hem Ik heb inmiddels tegen hem gezegd dat hij geen contact meer met mij moet opnemen, want dit helpt geen van ons twee. Maar ik besef me ook dat hoe meer ik hem los laat, hoe meer de pijn bij hem zal slijten en hoe meer hij mij zal vergeten. Hij heeft ook al onze foto's en herinneringen verwijderd, omdat alles wat hem aan mij doet denken hem pijn doet.

Ik ben een hoopvol persoon, maar dit voelt als verwoest en ik kan m nooit meer laten zien dat ik echt wel van hem hou en alles voor hem wil doen. Wat vreselijk dat ik zo'n harde klap nodig had om wakker te worden en in te zien wat ik aanrichtte

Het gaat slecht met je, omdat je de controle kwijt bent. Je bent hoopvol voor jezelf. Hij hoopt al die jaren dat je eens zou stoppen met dat rotgedrag. Ja, nu heb je die klap. Leer ervan voor de toekomst. Niemand ontkomt aan de rekeningen van het leven, ook jij niet.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 11:57

Jouw laatste zin is zo waar: niemand ontkomt aan de rekeningen van het leven. Hoeveel pijn het ook doet, ik had dit grote verlies nodig om iets belangrijks te leren.. Maar ik vind het zielig voor hem dat hij geen plezier meer zal hebben van wat ik heb geleerd.. Terwijl juist hij het verdient.

Dit klinkt best een beetje narcistisch ...

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 11:57

Jouw laatste zin is zo waar: niemand ontkomt aan de rekeningen van het leven. Hoeveel pijn het ook doet, ik had dit grote verlies nodig om iets belangrijks te leren.. Maar ik vind het zielig voor hem dat hij geen plezier meer zal hebben van wat ik heb geleerd.. Terwijl juist hij het verdient.

Nou ik denk/hoop dat hij dat plezier gewoon bij z'n aanstaande vriendin zal krijgen hoor. Wel lief dat je je daar zorgen om maakt, maar als hij echt zo'n schatjepatatje is als jij zegt zal hij heus niet lang alleen hoeven zijn.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 11:57

. Maar ik vind het zielig voor hem dat hij geen plezier meer zal hebben van wat ik heb geleerd.. Terwijl juist hij het verdient.

Hoef je echt niet zielig te vinden. Hij kan nu gaan genieten van zijn vrijheid en hopelijk voelt hij zich snel beter.

Ik heb vaak gemerkt dat wat je verdient (van de één) vaak via een andere weg bij je komt.

Plus, je zegt 'van wat ik geleerd heb'. Ik denk eerder: van wat je nu beseft. Geleerd zul je nog maar weinig hebben. Ik vroeg je eerder in dit topic of dit iets is wat als een rode draad door je leven loopt, ik kreeg geen antwoord (ben je ook niet verplicht, eerder bedoeld om je aan het denken te krijgen). Dat is een langer proces, om je eigen te maken wat je eerder niet had/deed.
Ga aan jezelf werken, zodat een volgende relatie beter zal zijn. Niet alleen je relaties met anderen, maar ook de relatie met jezelf.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 12:03

Dank je voor je moeite. Ik heb mijn topicbericht natuurlijk geschreven in schuldgevoel, de praktijk ligt genuanceerder. Maar ik heb gewoon onvoldoende rekening met zijn gevoelens gehouden en daar kan ik niet omheen. Nu is er in hem kennelijk iets geknapt en wil hij alle herinneringen aan ons vergeten, alle foto's samen verwijderen en met een schone lei beginnen. Maar ik vraag me af of dit geen vluchtgedrag is van hem?

Nee, hij is gewoon klaar met je. En terecht. Laat hem met rust.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 10:24

Dus dat ik stad en land ben afgereisd voor hem, is juist het gedrag waarom hij mij niet meer wil? Ik wilde juist laten zien dat ik nu ook wat voor hém over heb. Ik snap dat ik in onze relatie niet steeds mijn zin moest doordrijven, maar nu dan.....? Als ik het gevoel heb dat hij deze breuk niet echt wil omdat hij verdriet heeft zonder mij, moet ik hem dan alsnog loslaten??

Het gaat écht alleen maar om jou hé. Je gedraagt je als een verwende kleuter die haar zin deze keer eens niet door kan drijven. Jij bent naar hem toegegaan omdat JIJ je zin wilde krijgen. Jij wilde hem terug. Maar hij wil je niet meer. Dus heb je enkel de keuze om hem los te laten. Als je echt om hem geeft dan laat je hem met rust.

lolly-pop schreef: ↑

31-08-2017 12:05

Nee, hij is gewoon klaar met je. En terecht. Laat hem met rust.

Nee, is ook een antwoord, dat heeft TO al meerdere malen gekregen (van ex, van forummers) maar ge-wóón doorgaan hè?
Volgens mij is ze gewoon een stalker, dramatisch als ze verliest, niet te vertrouwen in haar gedrag en de optie'nee' komt niet in haar woordenboek (Voor haarzelf) voor.

Néxt!

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 12:03

. Maar ik vraag me af of dit geen vluchtgedrag is van hem?

Nee, ik denk dat hij er echt klaar mee is. Iedereen heeft een breekpunt. Ik denk dat het bij jullie zo ver doorgelopen is dat er voor hem geen weg terug meer is. Ik vermoed dat je eigenlijk niet echt beseft wat hij voelde en voelt.
Je verwacht dat hij over alles heen stapt, omdat jij nu het licht denkt te hebben gezien.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 12:21

En dat herken ik dus niet. Ik geef op tijd mijn grenzen aan dus heb ik geen breekpunt. Ik begrijp niet zo goed hoe anderen het zo ver laten komen dat er een breekpunt komt. Misschien heb je gelijk dat ik me nog steeds niet besef wat hij voelt.. Hij wilde dit heel graag met mij, en nu heeft hij ervoor gekozen alles te beëindigen. Dan zal ik hem wel heel erg veel verdriet hebben gedaan.

Leerpunt voor hem: grenzen leren aangeven
Leerpunt voor jou: deze dan ook respecteren (want dat doe je nu ook niet)

quote: Dan zal ik hem wel heel erg veel verdriet hebben gedaan. einde quote
Ja dat klopt

Je had mijn ex kunnen zijn.

Ik had eenzelfde relatie met mijn ex. Ik deed alles om haar te pleasen, maar het was nooit genoeg. Als zij gelukkig was, dan was ik dat ook. En gek genoeg denk ik er voor mijn gevoel nog steeds zo over. En dat is toch raar als je nagaat hoe erg ze mij gekwetst heeft en ik weinig tot geen vrijheid ervoer in de relatie. Maar ja, aan de andere kant heb ik het kwetsen ook toegelaten dus misschien is het ook wel mijn eigen schuld. Geen idee hoe dat werkt, maar ik weet wel dat dit niet heel gezond is. Ik ben hiervoor in therapie, maar ik merk nog geen concrete vooruitgang.

Mijn situatie is wel iets anders. Mijn ex heeft mij namelijk verlaten voor een andere man. Ik ben dus zelf niet degene geweest die de relatie heeft verbroken. Ik vind het heel knap van jouw ex wel zo sterk is geweest om jullie relatie te verbreken en voor zichzelf te kiezen. Ik denk dat ik dat nooit gedaan zou hebben. Hij verdiende het niet om zo behandeld te worden en het is goed van hem dat hij dat voor zichzelf inziet. Ik vind het ook mooi dat jij dat nu inziet.

Ik wist dat mijn ex geen gemakkelijke persoonlijkheid was en dat één en ander zou kunnen leiden tot problemen in haar nieuwe relatie indien dat een assertiever persoon zou zijn. Ik was er dan ook niet heel erg verbaasd over toen ze weer contact opnam in verband met trouble in paradise. Hij zou haar mishandelen en gemanipuleerd hebben een relatie met hem aan te gaan en ze had zoveel spijt. Ze zag ineens in hoe fantastisch ik wel niet was en ze miste mij en het leven dat ze met mij had verschrikkelijk. Dat was precies wat ik wilde horen.

Na een tijdje terughoudend te zijn geweest, had ik besloten haar nog een kans te geven. Daar was ze zo blij om. Deze keer zou het allemaal anders gaan en zou ik niet meer gekwetst worden. Het ging echter bij de eerste ontmoeting na drie maanden meteen al mis. We hebben wel veel gezoend, maar geen seks gehad. De dag erna appt ze niet meer dezelfde kriebels van mij kreeg zoals aan het begin van onze relatie en dat het dus toch niet meer goed komt. Dat is nu drie weken geleden en heb sinds die tijd niets meer gehoord. Inmiddels weet ik dat ze haar tijd weer doorbrengt met die vent waar ze mij voor heeft verlaten. Dus ze zal ook wel niet weer contact opnemen. Kennelijk krijgt ze van hem wel jeuk.

Ik begrijp jouw ex wel. Waarschijnlijk hoort hij van jou nu ook precies de dingen die hij graag horen wil. Waarschijnlijk houdt hij nog steeds veel van jou en worden de hoopgevende berichten die je van hem krijgt gevoed door zijn gevoelens voor jou. Gevoelens die jou dolgraag een nieuwe kans willen geven. Aan de andere kant is daar zijn verstand dat zich realiseert dat jij hem niet altijd even respectvol hebt behandeld en hij het wel verdient om respectvol behandeld te worden. Bovendien blijft de kans op recidive al dan niet na verloop van tijd altijd aanwezig. Op dit moment is zijn rationele kant sterker en is hij daarom nog niet bereid om jou nog een kans te geven.

Wat je nu het beste kunt doen is hem laten gaan. Geef hem de tijd en rust om te helen. Geef jezelf daarnaast de tijd om na te gaan of de spijt die je hebt zuiver is en niet komt door gevoelens van eenzaamheid of omdat je jullie relatie aan het idealiseren bent. Geef aan dat je zijn beslissing respecteert en dat je er begrip voor hebt, erken jouw aandeel in de breuk en betuig spijt voor de manier waarop je hem hebt behandeld. Verder niets.

Ga dan eerst minstens twee maanden aan jezelf werken en indien je er na die tijd nog steeds zo over denkt, kun je weer contact opnemen en kijken of hij een keer met je af wil spreken om te praten. Ik acht de kans zeker aanwezig dat hij bereid is je nog een kans te geven indien hij overtuigd is van jouw intenties. Maar doe dat alleen als je oprecht bent. Anders kwets je hem namelijk weer opnieuw.

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 12:21

En dat herken ik dus niet. Ik geef op tijd mijn grenzen aan dus heb ik geen breekpunt. Ik begrijp niet zo goed hoe anderen het zo ver laten komen dat er een breekpunt komt. Misschien heb je gelijk dat ik me nog steeds niet besef wat hij voelt.. Hij wilde dit heel graag met mij, en nu heeft hij ervoor gekozen alles te beëindigen. Dan zal ik hem wel heel erg veel verdriet hebben gedaan.

Je snapt het écht niet he...

Jij gaf niet jouw grenzen aan, je wilde dat hij de zijne verlegde.

Grenzen zijn niet van beton maar van elastiek. Ze kunnen tot op een bepaald punt opgerekt worden. Soms accepteer je iets, uit noodzaak of uit liefde. Het mooie is dat zo´n elastiek dan aan de andere kant gewoon meeveert. Maar als je dat elastiek te lang op hetzelfde punt op spanning houdt knapt het vroeg of laat.
Ook bij jou trouwens. Je hebt vier jaar lang je gang kunnen gaan en zijn grenzen niet gerespecteerd. Het is niet zo dat hij ze helemaal niet heeft aangegeven, hij is alleen veel te soft geweest in zijn bewoordingen. Nu is zijn elastiek kapot en jij hebt ontdekt dat je wel degelijk ook een breekpunt hebt. Alleen bestaat jouw elastiekje uit ik-wil-het-ik-wil-het-ik-wil-het. En nu je het niet krijgt ben je gebroken.

Heeft, volgens mij, weinig met liefde voor hem te maken. Meer met liefde voor jezelf. En je eigen elastiekje.
Hij is druk bezig met de reparatie en jij mag er niet meer in, maar je mag wel nog langs de buitenrand. Aan jou de keuze of je dat accepteert of niet.

Stop nu alsjeblieft met deze zelfkastijding hier op dit forum.

Snap je dan niet dat als jij hier schrijft dat je een egoistische trut was, dat iedereen hier je daarin zal gaan bevestigen totdat je kapot op de grond ligt?
Of wil je dat juist?

Maar hoe schuldig je ook zegt je te voelen, je krijgt hem en jullie ongezonde relatie er niet mee terug.

Het beste wat je kunt doen is te stoppen met dit zwelgen in liefdesverdriet en proberen om je eigenwaarde weer wat op te bouwen, in tegenstelling tot dat wat je nu aan het doen bent: jezelf grondig afbreken...en bijna iedereen die hier reageert faciliteert je daarin, in je zelfkastijding.

Stoppen nu en lief zijn voor jezelf, natuurlijk verdien ook jij beter!
Kom een beetje voor jezelf op nu, je hebt het hartstikke nodig, zo arrogant ben je niet, in tegendeel.

Je bent zo verdrietig dat je er stuk van bent en probeert grip te krijgen door jezelf te straffen, dat heeft geen zin en daar heeft niemand iets aan.
En je hoeft niet altijd leuk en lief te zijn, ook dat.

Als een relatie niet werkt, dan werkt hij niet, iets met verkeerde chemie en zo.
Berust daarin, leren doe je altijd gaandeweg, maar alleen als je geduldig kunt zijn met jezelf en lief bent voor jezelf, van jezelf houden heet dat en probeer dat nu eens te gaan doen!

Verdrietig3333 schreef: ↑

31-08-2017 12:21

En dat herken ik dus niet. Ik geef op tijd mijn grenzen aan dus heb ik geen breekpunt. Ik begrijp niet zo goed hoe anderen het zo ver laten komen dat er een breekpunt komt. Misschien heb je gelijk dat ik me nog steeds niet besef wat hij voelt.. Hij wilde dit heel graag met mij, en nu heeft hij ervoor gekozen alles te beëindigen. Dan zal ik hem wel heel erg veel verdriet hebben gedaan.

hij heeft aangegeven dat hij het niet leuk vond maar jij luisterde niet