Zwanger
alle pijlers
abortus bij twijfel toch doen?
zaterdag 15 juni 2019 02:31
Als iemand mij deze vraag van de titel zou stellen, had ik gegarandeerd nee gezegd...
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
zaterdag 15 juni 2019 08:35
Ik ben het er ook mee eens.
Zeker bij een kind is het i.m.o erg belangrijk om praktische zaken goed voor elkaar te hebben, want het hebben van een kind is erg zwaar, met zijn tweeën al, laat staan in je eentje. (Want als de relatie niet stabiel is denk ik niet dat je veel aan de vader zult hebben)
TO wat een moeilijke beslissing moet jij maken....
Ja verstandiger zijn met je anticonceptie is voortaan wel handig, maar daar heb je nu niet zoveel aan.
Ik wil je vooral erg veel sterkte wensen
zaterdag 15 juni 2019 08:40
Zo te lezen ben je, ondanks alle rotervaringen uit je verleden, nu goed op weg om voor jezelf een stabiel leven op te bouwen. Ik vind dat heel knap van je, op jouw leeftijd, onder jouw omstandigheden! Maar je bent er natuurlijk nog niet.
Mijns inziens is een voorwaarde om een goede moeder te zijn, dat je zelf een gelukkig, stabiel leven leidt. Bedenk dus om te beginnen eens wat op dit moment goed voor jou zelf is. Ik zou me bij je beslissing dus vooral bezig houden met het heden en de toekomstmogelijkheden voor jou en je eventuele kind. Welke gevolgen gaat je beslissing hebben voor jouw geluk en stabiliteit?
Mijns inziens is een voorwaarde om een goede moeder te zijn, dat je zelf een gelukkig, stabiel leven leidt. Bedenk dus om te beginnen eens wat op dit moment goed voor jou zelf is. Ik zou me bij je beslissing dus vooral bezig houden met het heden en de toekomstmogelijkheden voor jou en je eventuele kind. Welke gevolgen gaat je beslissing hebben voor jouw geluk en stabiliteit?
zaterdag 15 juni 2019 08:55
TO, er is al veel gezegd waar je eventueel wat aan hebt. Ik wens je veel sterkte toe met deze moeilijke keus. Zoals al eerder is genoemd, voel je niet schuldig om de keus die je maakt. Beide keuzes zijn erg begrijpelijk. Misschien is het sowieso handig om in beide gevallen een professional te spreken over hoe je je voelt, omte voorkomen dat je hier meer 'last' van gata krijgen?
zaterdag 15 juni 2019 09:04
Gezien je deze moedergevoelens en twijfels hebt zou ik aanraden om niet voor een abortus te gaan.
Het hakt er emotioneel flink in, jaren later nog .
Ik denk dat er wel oplossingen zijn als de baby er is.
De moedergevoelens en liefde zullen er voor zorgen dat jij de juiste beslissingen maakt voor je baby en oplossingen zoekt.
En nee, ik ben niet anti abortus (voor mensen die het echt echt niet kunnen of willen houden)
Ik weet helaas wel zelf hoe het voelt als je door je ouders gedwongen wordt .
Zelfs dan achtervolgt het schuldgevoel, nog tientallen jaren later.
Ik vermoed dat dit nog velen malen erger wordt als je dit voor de tweede keer ondergaat.
Het hakt er emotioneel flink in, jaren later nog .
Ik denk dat er wel oplossingen zijn als de baby er is.
De moedergevoelens en liefde zullen er voor zorgen dat jij de juiste beslissingen maakt voor je baby en oplossingen zoekt.
En nee, ik ben niet anti abortus (voor mensen die het echt echt niet kunnen of willen houden)
Ik weet helaas wel zelf hoe het voelt als je door je ouders gedwongen wordt .
Zelfs dan achtervolgt het schuldgevoel, nog tientallen jaren later.
Ik vermoed dat dit nog velen malen erger wordt als je dit voor de tweede keer ondergaat.
anoniem_386657 wijzigde dit bericht op 15-06-2019 09:12
33.81% gewijzigd
zaterdag 15 juni 2019 09:06
zaterdag 15 juni 2019 09:06
Misschien lees ik niet goed, maar het lijkt alsof je al hebt onderzocht wat de mogelijkheden zijn, en dat een kind nu eigenlijk niet in jouw leven past. Dat je jouw kind betere omstandigheden wil bieden.
Het is niet slecht om een abortus te ondergaan. Je hebt ook al nagedacht over hoe deze situatie te voorkomen en je hebt al een plan.
Je neemt je verantwoordelijkheid.
Jouw kansen op een kind gaan heus niet karmapunten naar beneden. Jij bent nu bezig om jouw leven op de rit te krijgen, en aan het werk om een zo goed mogelijke moeder te kunnen worden. Daar ben je nog mee bezig.
Jouw tijd komt nog.
Het is niet slecht om een abortus te ondergaan. Je hebt ook al nagedacht over hoe deze situatie te voorkomen en je hebt al een plan.
Je neemt je verantwoordelijkheid.
Jouw kansen op een kind gaan heus niet karmapunten naar beneden. Jij bent nu bezig om jouw leven op de rit te krijgen, en aan het werk om een zo goed mogelijke moeder te kunnen worden. Daar ben je nog mee bezig.
Jouw tijd komt nog.
zaterdag 15 juni 2019 09:12
Gemene zin vind ik dat, 'sinds ik kinderen heb is mijn kijk op abortus veranderd'.
Sinds ik kinderen heb ben ik me er meer van bewust dat je stevig in je schoenen moet staan wil je je kind én jezelf een leuk leven bieden.
Kinderen verdienen ouders ( meervoud) die volledig voor jouw bestaan kunnen kiezen.
Niet iedereen verandert als het kind er ook echt is. En een kind is gewoon veel werk. Altijd.
Wat je niet hebt kun je niet geven.
En waarom zou je een kind moeten houden, als je weet dat het over een aantal jaar veel leuker en makkelijker kan, omdat je eerst voor jezelf gezorgd hebt en daardoor later een betere moeder kan zijn?
Ze is 22, niet 42.
Sinds ik kinderen heb ben ik me er meer van bewust dat je stevig in je schoenen moet staan wil je je kind én jezelf een leuk leven bieden.
Kinderen verdienen ouders ( meervoud) die volledig voor jouw bestaan kunnen kiezen.
Niet iedereen verandert als het kind er ook echt is. En een kind is gewoon veel werk. Altijd.
Wat je niet hebt kun je niet geven.
En waarom zou je een kind moeten houden, als je weet dat het over een aantal jaar veel leuker en makkelijker kan, omdat je eerst voor jezelf gezorgd hebt en daardoor later een betere moeder kan zijn?
Ze is 22, niet 42.
zaterdag 15 juni 2019 09:13
Verken eerst al je opties en maak dan pas een beslissing. De bezwaren die je hebt zijn voornamelijk op te lossen/te overzien.
Financieel
Heb je bijvoorbeeld al gekeken naar toeslagen waar je voor in aanmerking komt? Kindgebonden budget als alleenstaande ouder is €358 per maand. Je zou eventueel je studie af kunnen maken want over de kinderopvangkosten (met een jaarinkomen van max €24.000) krijg je 96% toeslag. Daarnaast ontvang je nog kinderbijslag van €200 per kwartaal en kun je (mocht je een eigen huis krijgen) terugvallen op de huurtoeslag.
Ook wanneer je niet verder studeert kun je met je hbo propedeuse dus best goed aan het werk (hoeft niet perse fulltime) zonder dat de kosten voor opvang je gaan nekken. Ik weet niet welke studie je gedaan hebt maar ik zou wel een branche proberen te zoeken die “moedervriendelijk” is als je kind een keer ziek is of waarbij thuiswerken/flexibele uren mogelijk zijn. Denk aan overheid of non-profit of bijv de zorg waarbij je zelf kan intekenen op diensten die jou uitkomen.
Huisvesting
Huur je met een campuscontract? Natuurlijk zegt een corporatie op voorhand dat je de woning/kamer uit moet als je een baby krijgt. Maar het aantal huisuitzettingen is al jaren dalend en het aantal huisuitzettingen met kinderen is helemaal minimaal (https://www.aedes.nl/feiten-en-cijfers/ ... -jaar.html)
Voordat ze jou uit kunnen zetten zullen ze het eerst aan een rechter voor moeten leggen. Dit kan heel lang duren voordat er een uitspraak is. Ik kan er zelfs niet eens zo snel jurisprudentie over vinden dus ik vermoed dat de corporatie het toch gaat proberen op te lossen met je en je wellicht toch kan doorschuiven naar iets anders ipv dat zij een procedure gaan voeren. Ik werk zelf voor een corporatie en wij zouden dat in ieder geval wel proberen.
Ga eens naar het juridisch studentenloket om te horen wat je (on)mogelijkheden zijn mbt huisvesting. Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat je van vandaag op morgen op straat komt, zo’n vaart gaat dat niet. Zorg dat je ten alle tijden je huur op tijd betaalt. Ze kunnen pas dingen in gang zetten als de baby er eenmaal is. Wel kun je je afvragen of een studentencomplex iets is waar je wil wonen met een pasgeboren baby.
Ga op zoek naar alternatieven, die zijn er echt wel en scheelt misschien stress. Bijv dit https://www.legerdesheils.nl/zij-aan-zij
Zij kunnen jou en je kindje een zachte landing geven en op weg helpen. Het is tm 23 jaar dus dat zou nog net gaan. Corporaties verhuren vaak ook woningen aan zorginstellingen zoals het LDH. Dan zou je via hun als tussenstap misschien ook uit kunnen stromen naar een zelfstandige woning. En wellicht kunnen ze jou ook helpen met je traumaverwerking.
Zo ver de praktische kant. Het enige wat me wel zorgen baart is dat je last hebt van depressies, geen contact met je familie etc. en de vader kan best bijtrekken maar dat hoeft natuurlijk niet (maar misschien willen zijn ouders wel een band met hun kleinkind?!). Je hebt fijne vrienden maar de kans is wel reëel dat dat echt gaat verwateren als jullie in een totaal verschillende levensfase gaan komen.
Als alleenstaande moeder is een netwerk wel heel belangrijk. Zeker omdat het echt wel kwalijk is als je als alleenstaande moeder in je eentje verantwoordelijk moet gaan zijn voor je baby/kind en dat mentaal niet trekt. Dan is een depressie niet niks. Stress/slapeloze nachten etc kan helemaal funest zijn voor je gesteldheid. Denk over dit gedeelte heel goed na en bespreek dit met je huisarts. Zoek tijdig hulp en medicatie als dat nodig is om als moeder te (blijven) functioneren. Hoe je je ondanks je verleden de afgelopen tijd hebt ontwikkeld is wel super knap en zegt wel iets over je doorzettingsvermogen en draagkracht!
Heel veel succes met alles en je beslissing. Ik denk dat je idd met je hart moet denken maar ook jezelf de vraag moet stellen of je het aankan en aan wil gaan; alleenstaand ouderschap met jouw psyche. En bedenk dan dat het altijd nog zwaarder is dan je van tevoren kunt bedenken. Maar behalve zwaar is het ouderschap zeker ook heel mooi.
P.s. Als je de baby wil houden begin dan wel zsm met het slikken van foliumzuur.
Financieel
Heb je bijvoorbeeld al gekeken naar toeslagen waar je voor in aanmerking komt? Kindgebonden budget als alleenstaande ouder is €358 per maand. Je zou eventueel je studie af kunnen maken want over de kinderopvangkosten (met een jaarinkomen van max €24.000) krijg je 96% toeslag. Daarnaast ontvang je nog kinderbijslag van €200 per kwartaal en kun je (mocht je een eigen huis krijgen) terugvallen op de huurtoeslag.
Ook wanneer je niet verder studeert kun je met je hbo propedeuse dus best goed aan het werk (hoeft niet perse fulltime) zonder dat de kosten voor opvang je gaan nekken. Ik weet niet welke studie je gedaan hebt maar ik zou wel een branche proberen te zoeken die “moedervriendelijk” is als je kind een keer ziek is of waarbij thuiswerken/flexibele uren mogelijk zijn. Denk aan overheid of non-profit of bijv de zorg waarbij je zelf kan intekenen op diensten die jou uitkomen.
Huisvesting
Huur je met een campuscontract? Natuurlijk zegt een corporatie op voorhand dat je de woning/kamer uit moet als je een baby krijgt. Maar het aantal huisuitzettingen is al jaren dalend en het aantal huisuitzettingen met kinderen is helemaal minimaal (https://www.aedes.nl/feiten-en-cijfers/ ... -jaar.html)
Voordat ze jou uit kunnen zetten zullen ze het eerst aan een rechter voor moeten leggen. Dit kan heel lang duren voordat er een uitspraak is. Ik kan er zelfs niet eens zo snel jurisprudentie over vinden dus ik vermoed dat de corporatie het toch gaat proberen op te lossen met je en je wellicht toch kan doorschuiven naar iets anders ipv dat zij een procedure gaan voeren. Ik werk zelf voor een corporatie en wij zouden dat in ieder geval wel proberen.
Ga eens naar het juridisch studentenloket om te horen wat je (on)mogelijkheden zijn mbt huisvesting. Je hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat je van vandaag op morgen op straat komt, zo’n vaart gaat dat niet. Zorg dat je ten alle tijden je huur op tijd betaalt. Ze kunnen pas dingen in gang zetten als de baby er eenmaal is. Wel kun je je afvragen of een studentencomplex iets is waar je wil wonen met een pasgeboren baby.
Ga op zoek naar alternatieven, die zijn er echt wel en scheelt misschien stress. Bijv dit https://www.legerdesheils.nl/zij-aan-zij
Zij kunnen jou en je kindje een zachte landing geven en op weg helpen. Het is tm 23 jaar dus dat zou nog net gaan. Corporaties verhuren vaak ook woningen aan zorginstellingen zoals het LDH. Dan zou je via hun als tussenstap misschien ook uit kunnen stromen naar een zelfstandige woning. En wellicht kunnen ze jou ook helpen met je traumaverwerking.
Zo ver de praktische kant. Het enige wat me wel zorgen baart is dat je last hebt van depressies, geen contact met je familie etc. en de vader kan best bijtrekken maar dat hoeft natuurlijk niet (maar misschien willen zijn ouders wel een band met hun kleinkind?!). Je hebt fijne vrienden maar de kans is wel reëel dat dat echt gaat verwateren als jullie in een totaal verschillende levensfase gaan komen.
Als alleenstaande moeder is een netwerk wel heel belangrijk. Zeker omdat het echt wel kwalijk is als je als alleenstaande moeder in je eentje verantwoordelijk moet gaan zijn voor je baby/kind en dat mentaal niet trekt. Dan is een depressie niet niks. Stress/slapeloze nachten etc kan helemaal funest zijn voor je gesteldheid. Denk over dit gedeelte heel goed na en bespreek dit met je huisarts. Zoek tijdig hulp en medicatie als dat nodig is om als moeder te (blijven) functioneren. Hoe je je ondanks je verleden de afgelopen tijd hebt ontwikkeld is wel super knap en zegt wel iets over je doorzettingsvermogen en draagkracht!
Heel veel succes met alles en je beslissing. Ik denk dat je idd met je hart moet denken maar ook jezelf de vraag moet stellen of je het aankan en aan wil gaan; alleenstaand ouderschap met jouw psyche. En bedenk dan dat het altijd nog zwaarder is dan je van tevoren kunt bedenken. Maar behalve zwaar is het ouderschap zeker ook heel mooi.
P.s. Als je de baby wil houden begin dan wel zsm met het slikken van foliumzuur.
carrie-bradshaw wijzigde dit bericht op 15-06-2019 09:20
1.70% gewijzigd
The most exciting, challenging and significant relationship is the one with yourself. And if you can find someone to love the you you love that’s fabulous
zaterdag 15 juni 2019 09:15
Hey TO, wat zit jij in een vervelende emotionele situatie. Op dit moment heb je je ouders net zo hard nodig en vind het erg voor je dat dit niet zo is. Ik zal heel eerlijk tegen je zijn; besef je heel goed of alle randvoorwaarden er zijn voor het krijgen van een kind (vaste woonruimte, inkomen , stabiele thuis situatie, oppas ivm werk etc) uit je verhaal kan ik dit niet opmaken, je kunt nu 2 dingen doen:
Besluiten het kindje te houden , maar zoek dan alsjeblieft hulp bij speciale instanties zoals www.jongenzwanger.org
Dit is een organisatie die jonge moeders tot 23 jaar helpt met zowel begeleiding als onderdak. Je krijgt veel sites getipt betreft abortus etc maar bij het houden van een kind heb je hier niet veel aan. Echt contact deze instantie, en je kunt geholpen worden.
Ten tweede; besluiten het kindje te laten wegnemen. En geloof me dat zal niemand jou hier kwalijk nemen(denk ik). Besef dat het heel zwaar zal worden. Je studenten tijd zal voorbij zijn en je zal moeten werken om alles draaiende te houden. Liefde is soms ook loslaten...
Lieve meid, ik wens je veel sterkte met het maken van de juiste beslissing. En probeer toch je ouders nog eens te benaderen ondanks alle verdriet.
En voor de toekomst langs de huisarts voor de juiste anti conceptie (spiraal oid) aangezien dit al de 2e keer is en dit tegenwoordig echt niet meer hoeft. Je had een morning afterpil kunnen halen of gelijk langs de huisarts. Ja, ik weet; ik hang even de belerende moeder uit maar lijkt me heel belangrijk dat je dit echt serieus gaat nemen.
Liefs
Besluiten het kindje te houden , maar zoek dan alsjeblieft hulp bij speciale instanties zoals www.jongenzwanger.org
Dit is een organisatie die jonge moeders tot 23 jaar helpt met zowel begeleiding als onderdak. Je krijgt veel sites getipt betreft abortus etc maar bij het houden van een kind heb je hier niet veel aan. Echt contact deze instantie, en je kunt geholpen worden.
Ten tweede; besluiten het kindje te laten wegnemen. En geloof me dat zal niemand jou hier kwalijk nemen(denk ik). Besef dat het heel zwaar zal worden. Je studenten tijd zal voorbij zijn en je zal moeten werken om alles draaiende te houden. Liefde is soms ook loslaten...
Lieve meid, ik wens je veel sterkte met het maken van de juiste beslissing. En probeer toch je ouders nog eens te benaderen ondanks alle verdriet.
En voor de toekomst langs de huisarts voor de juiste anti conceptie (spiraal oid) aangezien dit al de 2e keer is en dit tegenwoordig echt niet meer hoeft. Je had een morning afterpil kunnen halen of gelijk langs de huisarts. Ja, ik weet; ik hang even de belerende moeder uit maar lijkt me heel belangrijk dat je dit echt serieus gaat nemen.
Liefs
anoniem_386754 wijzigde dit bericht op 15-06-2019 09:31
9.48% gewijzigd
zaterdag 15 juni 2019 09:16
De mijne niet. Sinds ik zelf kinderen heb zie ik hoe zwaar het (emotioneel) kan zijn. En dan zit ik in de gelukkige positie van een stabiele, duurzame relatie, goede band met de familie, een eigen huis en afgeronde opleidingen. TO heeft dat allemaal niet en zal het dus in haar eentje op moeten knappen. Zonder geld, zonder onderdak, zonder achtervang. Want die vrienden, da's leuk, maar die gaan echt geen onderdak geven aan een vriendin + baby omdat TO uit haar studentenkamer moet. Ja, misschien in het begin, maar echt niet voor de lange termijn.
zaterdag 15 juni 2019 09:17
Nou. Hoe kan een verhuurder dat doen; dan moet je een contract hebben getekend waarin dat werd genoemd en zelfs dan denk ik dat een dergelijk verbod niet mag.
Ik denk dat hij wél huisdieren of lawaaiige hobby's mag verbieden, maar zwanger worden verbieden, dat lijkt mij sterk.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 15 juni 2019 09:20
TO, je hebt er op dit moment niks aan.. maar tegenwoordig is de morning afterpil gewoon bij Kruitvat of Etos te verkrijgen.
Gelukkig hoeft het niet meer via de huisarts, want dat bleek voor vooral jonge meisjes een te hoge drempel.
Denk er in het vervolg alsjeblieft om. Sterkte nogmaals.
pindakaasjes wijzigde dit bericht op 15-06-2019 09:22
13.14% gewijzigd
zaterdag 15 juni 2019 09:21
22 jaar is volwassen en anders dan bijvoorbeeld 17 jaar .Madderijn schreef: ↑15-06-2019 09:12Gemene zin vind ik dat, 'sinds ik kinderen heb is mijn kijk op abortus veranderd'.
Sinds ik kinderen heb ben ik me er meer van bewust dat je stevig in je schoenen moet staan wil je je kind én jezelf een leuk leven bieden.
Kinderen verdienen ouders ( meervoud) die volledig voor jouw bestaan kunnen kiezen.
Niet iedereen verandert als het kind er ook echt is. En een kind is gewoon veel werk. Altijd.
Wat je niet hebt kun je niet geven.
En waarom zou je een kind moeten houden, als je weet dat het over een aantal jaar veel leuker en makkelijker kan, omdat je eerst voor jezelf gezorgd hebt en daardoor later een betere moeder kan zijn?Ze is 22, niet 42
.
zaterdag 15 juni 2019 09:25
Denk ook niet dat het om zwanger worden gaat maar om een verbod om er met meer dan 1 persoon te wonen. Dat laatste is heel gebruikelijk in kamerverhuur contracten.retrostar schreef: ↑15-06-2019 09:17Nou. Hoe kan een verhuurder dat doen; dan moet je een contract hebben getekend waarin dat werd genoemd en zelfs dan denk ik dat een dergelijk verbod niet mag.
Ik denk dat hij wél huisdieren of lawaaiige hobby's mag verbieden, maar zwanger worden verbieden, dat lijkt mij sterk.
zaterdag 15 juni 2019 09:25
zaterdag 15 juni 2019 09:34
Je zegt het als een vaststaand feit.LolitaFleur schreef: ↑15-06-2019 09:26En een meid van 17 kan de situatie beter voor elkaar hebben qua ouders en hun hulp onderdak en financiën dan bijv. de TO van 22. Dan speelt de leeftijd geen rol in dit geval.
Ik denk dat leeftijd (vooral op emotioneel stabiel gebied) wel een grote rol speelt. Voor de praktische zaken zijn naar mijn mening goede oplossingen te vinden. We leven in een welvarend land .
zaterdag 15 juni 2019 09:36
Je praat over een kind. Dat is het nog niet. Het is een embryoJava schreef: ↑15-06-2019 09:06Ben ik de enige die dit een aparte redenatie vindt? Je kind doodmaken omdat je hem/haar een stabiel leven gunt.
Ik kan het niet helpen, maar sinds mijn kinderen zijn geboren, is mijn kijk op abortus nogal veranderd.
Veel sterkte gewenst in deze moeilijke situatie, breakeven07.
zaterdag 15 juni 2019 09:39
Mee eens.. hoe hard het ook staat. Alleen een moedergevoel is niet genoeg. Vrouwen met bijvoorbeeld Down syndrome kunnen ook enorme moedergevoelens hebben.. toch zijn ze absoluut niet in staat voor een kind te zorgen.
zaterdag 15 juni 2019 09:42
Ik heb op mijn achttiende voor dezelfde keuze gestaan en ik heb het niet gedaan. Ik ben gewoon gaan studeren en heb twee studies gedaan. Bij duo kan je een eenouderbeurs krijgen als je alleenstaande ouder bent. Met een lager inkomen krijg je veel toeslagen oa voor de kinderopvang.
Ik vond het prima te doen, studeren met een kind. Nee, je kan niet elke avond meer op stap maar jij bent ook al geen achttien meer.
Maar ga alsjeblieft met het FIOM praten, zij kunnen je helpen met deze keuze.
Overigens kan ik mij niet voorstellen dat je meteen de dag nadat je ouders je naar die abortuskliniek hebben gestuurd je die abortus hebt moeten ondergaan. In Nederland geldt namelijk een wettelijke bedenktijd bij abortus van 5 dagen.
Tenzij je een overtijdbehandeling hebt hebt gehad, maar dan was je nog maar heel erg kort zwanger.
Ik vond het prima te doen, studeren met een kind. Nee, je kan niet elke avond meer op stap maar jij bent ook al geen achttien meer.
Maar ga alsjeblieft met het FIOM praten, zij kunnen je helpen met deze keuze.
Overigens kan ik mij niet voorstellen dat je meteen de dag nadat je ouders je naar die abortuskliniek hebben gestuurd je die abortus hebt moeten ondergaan. In Nederland geldt namelijk een wettelijke bedenktijd bij abortus van 5 dagen.
Tenzij je een overtijdbehandeling hebt hebt gehad, maar dan was je nog maar heel erg kort zwanger.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zaterdag 15 juni 2019 09:44
Dan haal je toch direct een MAP ? Met 22 verwacht ik wel dat je dat weet...
Sorry.. verder geen advies.. Ik vind het erg slordig.. dat dan wel..
