Minnaar deel 43

Elegantic schreef: ↑

26-08-2025 19:38

Ik zou het wel willen geloven maar het wel een hele typische uitspraak ja..

.
Hi Elegantic,

Ik weet niet of je hierop zit te wachten, maar ik lees in je posts zo veel worsteling, misschien helpt het enigszins om iets van de andere kant te lezen (?) anders leg je het gewoon naast je neer! Een paar (eh, flink aantal intussen) pagina's terug schreef ik iets over mijn ervaringen met 'tweede' relaties. In mijn geval in een open relatie, dus geen geheimen en geen sprake van "kiezen" - een affaire en in de situatie komen waarin er voor iemand gekozen moet worden maakt het nog erger. Daarom schreef ik ook dat ik tot de conclusie ben gekomen dat ik niets meer aan wil gaan met mannen die vrij zijn. Zelfs in een situatie waarin alles open en duidelijk is, mijn ervaring is dat het vaak heel erg moeilijk is voor de ander tenzij diegene heel duidelijk niet méér wil, maar dan écht heel erg oprecht niet. Niet dat diegene dit accepteert, want het is niet anders, maar het echt niet wil. In jouw situatie, waarin je juist wel meer wil(de) en er gekozen moest worden is dat nog moeilijker en pijnlijker.

Wat ik wilde schrijven vanuit het perspectief van degene die al een primaire relatie heeft is dat ik heel goed snap dat vreemdgangers hun partner vaak niet verlaten. Het is namelijk geen wedstrijd. Er is eigenlijk heel vaak geen sprake van kiezen. Natuurlijk is de nieuwe persoon fan-tas-tisch. Is alles intenser, leuker, interessanter en echt intens bijzonder. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe veel verliefdheid hier invloed op heeft. En dat verliefdheid invloed heeft betekent dan ook weer niet dat er verder niks is, het is niet alleen maar verliefdheid, het betekent niet dat jullie niet een fijne relatie met elkaar zouden kunnen hebben. Maar de partner heeft ook een plek in zijn hart, en op haar is hij niet (meer) verliefd, maar hij heeft wel een leven met haar, met alle leuke, fijne, veilige, vertrouwde én minder leuke dingen en ook andere waarden die bij een (langdurige) relatie komen kijken zoals commitment, vriendschap en houden van (bijvoorbeeld). Het 'kiezen' tussen een vaste relatie die minstens goed genoeg is en een nieuwe lover is geen eerlijke keuze, het is geen eerlijk speelveld, laat staan als het gaat om een relatie waar over de jaren wat afstand in is gekropen. De minnares wint het (bijna) altijd betreft emotionele verbinding en intensiteit van gevoelens, de vaste relatie wint het (bijna) altijd in 'de rest' (vul maar in). Niet omdat de één beter of fijner of een meer passende partner is, maar omdat het geen eerlijke vergelijking is.

Beide (ongebonden) mannen met wie ik een secundaire relatie heb gehad naast mijn vaste relatie ben ik verliefd op geweest én heb ik van gehouden. Bij de één was dat meer dan de ander en hoewel de verliefdheid en verbinding enorm intens was, hoewel hij mij dingen bracht die heel anders zijn dan in de relatie met mijn man, hoewel ik in die jaren ontzettend veel van hem ben gaan houden twijfelde ik geen seconde om bij mijn man weg te gaan. Dat is ook onderdeel van onze afspraken natuurlijk, voor ons is het heel duidelijk: relatie tussen mijn man en mij is primair, maar ook gevoelsmatig bestond het naast elkaar en ging liefde voor de één niet ten koste van liefde voor de ander. Ik zou niet de één boven de ander kunnen plaatsen. Ze zijn allebei zichzelf. Ze zijn allebei anders. Met beiden was ik in een andere fase van de relatie. Het was zó oneerlijk geweest om ze met elkaar te vergelijken. En, eerlijk, omdat ik van mijn man houd, als ik gedwongen zou worden om te kiezen had ik nooit voor mijn secundaire relatie gekozen. Maar ik werd niet gedwongen tot een keuze omdat wij heel goed beseffen (of willen) hoe los van elkaar dit staat en dat een keuze juist dwingt tot een oneerlijke vergelijking. Wat ik hiermee wil zeggen is dat in een situatie waarin er een affaire is en je (daardoor ook) in de situatie komt waarin je moet kiezen het eigenlijk niet te doen is, het is geen eerlijke keuze. Zijn keuze bij zijn vrouw te blijven hoeft dus niets af te doen aan zijn gevoel voor jou, en niets te zeggen over hoe goed een relatie tussen jullie samen zou kunnen zijn. Hij kan het gewoon echt niet allebei hebben in zijn situatie. Het gaat niet. Dus hij moet 'kiezen'. En dat is pijnlijk voor jou, maar ik hoop dat door iets met je te delen over mijn gevoelens voor de mannen naast mijn man je misschien kan blijven vertrouwen dat, ook al is de keuze niet op jou gevallen, het eigenlijk nooit een eerlijke keuze was en hoeft dus niets af te doen aan de verbinding en misschien wel liefde die jullie samen hebben (gehad).

De uitspraak waar je hier naar verwijst is denk ik gekleurd door de intensiteit van verliefdheid bij hem, de onmogelijkheid van de keuze en dat de consequenties altijd pijnlijk zijn. Voor hem zouden jullie het misschien nog wel gered hebben, maar voor jou niet. Jij zat klem hierin, afscheid nemen betekende verlies, maar blijven vasthouden aan de kruimels was ook altijd verlies. En hij kreeg juist een oncomfortabele, oneerlijke 'best of both worlds' terwijl het eigenlijk ook in beide situaties net niet is. Een vrouw die je bedriegt en een minnares die je aan het lijntje houdt, maar je hoeft geen keuze te maken en niemand écht te missen.

Sterkte met het loslaten en ik hoop dat je op termijn een liefde vindt die helemaal voor jou kan gaan!

Lalaloepsie schreef: ↑

27-08-2025 10:05

In elk geval weet hij nu dat jij makkelijk te bespelen bent. Jij kunt namelijk zeggen ermee te stoppen zoals je een paar dagen terug tegen hem deed om vervolgens je eigen woord te breken zoals je vanochtend stiekem seksend met hem in het bos deed. Hij hoeft kortom niet te kiezen.

.
Natuurlijk is iemand die verliefd is 'makkelijk te bespelen'. Verliefdheid, verbinding dat doet heel veel met je. Als iemand kwaad wil zou je het 'bespelen' kunnen noemen, maar als de gevoelens oprecht zijn is het gewoon moeilijk. En ja, het is wijs om te stoppen, om verstandige grenzen te stellen en die vast te houden. Maar ook heel moeilijk als er allemaal gevoelens in het spel zijn. De knoop doorhakken aan welke kant dan ook is moeilijk (wat niet wil zeggen dat het niet wijs is om te doen).

-

@ yawny: wat een mooie woorden. Ook richting Elegantic.

Het is ook helemaal niet wat ik wil richting minnaar: dat hij MOET kiezen voor mij. Het is aan mij of ik hier mee kan leven of niet. Echter geeft minnaar zelf aan dat hij keuzes wil maken. Hij gaat hier aan onderdoor. Daarom ben ik al dankbaar dat hij het gesprek met zijn vrouw is aangegaan.

@aurora, nee ik snap het. De situatie waar jullie in zitten is er één waarin er (blijkbaar?) gekozen moet worden. Omdat hij vreemdgaat en het dus of het één of het ander moet zijn. Daarmee wordt een situatie gecreëerd waarin je de één "boven" de ander moet plaatsen en mensen en gevoelens en fases van relaties niet naast elkaar kunnen bestaan. Het is 'winnen' of 'verliezen' (even hard gezegd) en meer smaken zijn er niet. Dat is pijnlijk en moeilijk en des te meer tijdens de intensiteit van verliefdheid. Voor hem ook een oneerlijke keuze wat verklaart waarom het kiezen zo moeilijk is en voor jou zo moeilijk om afstand te houden. Uit eindelijk is het verstand dat hierin een keuze moet maken, waarbij de één niet per se beter is dan de ander, maar waarin er altijd iemand verliest en dat pijn doet.

yawny schreef: ↑

27-08-2025 16:26

@aurora, nee ik snap het. De situatie waar jullie in zitten is er één waarin er (blijkbaar?) gekozen moet worden. Omdat hij vreemdgaat en het dus of het één of het ander moet zijn. Daarmee wordt een situatie gecreëerd waarin je de één "boven" de ander moet plaatsen en mensen en gevoelens en fases van relaties niet naast elkaar kunnen bestaan. Het is 'winnen' of 'verliezen' (even hard gezegd) en meer smaken zijn er niet. Dat is pijnlijk en moeilijk en des te meer tijdens de intensiteit van verliefdheid. Voor hem ook een oneerlijke keuze wat verklaart waarom het kiezen zo moeilijk is en voor jou zo moeilijk om afstand te houden. Uit eindelijk is het verstand dat hierin een keuze moet maken, waarbij de één niet per se beter is dan de ander, maar waarin er altijd iemand verliest en dat pijn doet.

Ja, en ik hoop oprecht dat hij de juiste keuze maakt. Ook als die keuze zijn vrouw is. Ik heb echt met hem te doen.

aurora79 schreef: ↑

27-08-2025 16:30

Ja, en ik hoop oprecht dat hij de juiste keuze maakt. Ook als die keuze zijn vrouw is. Ik heb echt met hem te doen.

.
Er is niet per se een juiste keuze. Als hij voor zijn vrouw kiest en in die relatie investeert dan kan het dat dat heel goed loopt terwijl, tegelijkertijd, als hij voor jou had gekozen kan het dat dat óók heel goed was gelopen. Uiteraard kan het dat een relatie met zijn vrouw of met jou niet goed loopt, maar beide keuzes kunnen goed uitpakken, helemaal onafhankelijk van elkaar. Maar in beide keuzes is er iemand die geen relatie met hem heeft en dus moet dealen met pijn en verlies.

yawny schreef: ↑

27-08-2025 15:58

.
Hi Elegantic,

*knip*

Dankjewel voor je uitgebreide reactie, het geeft inderdaad wel meer inzicht.
En zoals Aurora ook al schrijf wil ik ook niet hij dat hij verplicht nu een keuze moet maken want ik snap dat dat echt een hele lastige keuze is. Het is ons destijds ook allebei overkomen (al ben ik zeker geen slachtoffer!), hij was niet bewust op zoek naar een nummer 2 oid. De vonk sloeg enorm over en sinds die ene dag hebben we non stop contact gehad. En omdat alles ook zo snel zo ontzettend intens was werden de gevoelens ook heel snel heel intens, bij mij en ook bij hem. Ik weet ook zeker dat hij oprechte gevoelens heeft en ook verliefd is, dat maakt het voor hem ook echt moeilijk.
Ik neem het hem ook niet kwalijk dat hij niet nu alles opgeeft en in mijn armen springt, maar ik kan de situatie zelf niet langer aan en heb mezelf geen 'keuze' meer gemaakt. En daar is hij wel boos/gekwetst over. In zijn ogen had hij mij wel al gekozen maar is nu nog niet het goede moment (wanneer is dat wel?!)
Dus aan zijn oprechtheid twijfel ik niet, maar ik vind het wel oneerlijk dat hij het me nu wel kwalijk neemt dat ik eruit stap en ook van dat soort dingen zegt, die toch wel heel manipulatief zijn.

Het is ook wel stom hoe snel ik eigenlijk vergeet hoe moeilijk ik het tijdens die laatste dagen had, ik vraag me nu in mijn verdriet soms af of het echt zo lastig was en of ik niet inderdaad had kunnen volhouden.

Ai, ja helemaal begrijpelijk Elegantic. Zowel de oneerlijkheid dat hij jou verwijt eruit te zijn gestapt (volgens mij moest je daarin voor jezelf zorgen, anders ging je eraan onderdoor) en ook de neiging om te 'vergeten' hoe zwaar en pijnlijk het was.

Overigens hebben beide mannen het mij (eerst) ook verweten dat ik de knoop doorhakte. Eentje is er nog boos om (enigszins begrijpelijk gezien omstandigheden) en de ander doet er alles aan om geen contact met mij op te nemen uit zelfbescherming. Dus geen vriendschap voortzetten, niet af en toe berichten....het is (voor hem) nog te vroeg (en misschien kan het wel nooit en hebben we nooit meer contact), dan wordt het vuurtje toch weer aangestoken en dat is voor hem niet goed nu. En dit in een situatie waarin alles heel open en heel duidelijk was!

Jammer dat jouw minnaar het (nog) niet helemaal lukt(e) om los te laten en zich dan boos ging uiten naar jou, maar hopelijk komt dat wel voor jullie beiden en in ieder geval fijn dat er iets van gesprek over mogelijk is geweest. Ik hoop dat jij kan vasthouden aan de fijne gevoelens en tegelijkertijd de wijsheid die je hebt gehad om het niet in deze situatie te willen voorzetten. Je verlangde naar meer, niet naar de kruimels, en om dat te krijgen is het écht alleen maar goed dat je de knoop hebt doorgehakt. Hoe pijnlijk, verwarrend en verdrietig dat op momenten kan voelen. Als hij ooit wel een hele relatie met jou wil dan neemt hij de stappen die daarvoor nodig zijn. En anders sta jij in ieder geval open voor iemand anders met wie je liefde, verbinding en een hele relatie wél kan delen. Maar goed, nu is het wel kut

Mag ik tussen al het minnaar drama door even komen met een dilemma waar ik graag inzichten in wil?
Minnaar ik hebben elkaar gevonden voor de sex ( dit ontbreekt bij mij thuis, en hij wil graag met een ander) afspraak was 1x per 3 weken/ maand. De maanden juni en juli zat hij niet lekker in z’n vel waardoor we elkaar 1x zagen ( zat 7 weken tussen de ontmoetingen in) nu heeft hij een andere baan waardoor hij niet meer de nacht weg kan. Inmiddels hebben we elkaar 7 weken niet gezien en heb ik hem gevraagd naar zijn opties. Zijn idee is vrijdag 2 uurtjes koffie drinken/ lunch.
En ik heb hier eigenlijk helemaal geen trek in..
ik heb genoeg vriendinnen met wie ik koffie kan drinken/ lunchen.
De verwachting is dat hij pas over 3 maanden weer de avond/ nacht kan afspreken dus het koffie drinken/ lunchen zal voorlopig nog ter overbrugging zijn.
Is het kortzichtig van me dat ik deze periode niet kan overbruggen met koffie drinken?
Ik wil gewoon sex met hem, niet lunchen.

@a
Nee hoor niet kortzichtig. Jullie wilde elkaar vanaf het begin af aan al alleen voor de seks toch? Als dat nog steeds het geval is, ook van zijn kant, dan zou ik ook geen trek hebben in koffie drinken. Klinkt ook een beetje als een zoethoudertje. Is er geen optie om iets doen of een locatie te kiezen in die tijd waar je toch ‘iets’ kunt doen?

-a- schreef: ↑

27-08-2025 18:40

Is het kortzichtig van me dat ik deze periode niet kan overbruggen met koffie drinken?
Ik wil gewoon sex met hem, niet lunchen.

Nee, gezien jouw eerdere post denk ik niet dat je kortzichtig bent. Jullie hebben elkaar gezocht en gevonden puur voor de sex. Ik snap dat je dan niet zit te wachten op gezellig koffie drinken/lunchen. Helaas heeft hij geen andere mogelijkheid dan dit, dus aan jou om te beslissen.

@yawny wat schrijf je dit helder en mooi. Heel treffend hoe je zonder oordeel het dilemma mbt kiezen van de minnaar, die in het geheim "opereert", beschrijft