Minnaar deel 43

GeweldigWeer schreef: ↑

09-08-2025 16:57

Wat een mooi compliment, waar ik het overigens helemaal mee eens ben hoor. Ik weet nog heel goed dat ik in 2017 ging meeschrijven in dit topic en ik hoopte dat Roos mij zou adviseren

Superlief jullie complimentjes, dank jullie wel!
Door schade en schande een soort van wijs geworden zeg maar....

Afgelopen weekend hadden we toevallig afgesproken met 2 bevriende stellen met open relaties, wat een struggles! Zo ontluisterend om te zien hoe in elk geval 1 stel langzaam maar zeker de afgrond in duikt door elkaar steeds meer los te laten en te verdwijnen in hun secundaire relaties.
Nu weet ik dat mijn vent best iets mist bij ons, bij mij. Hij heeft verlangens die ik niet meer in kan en wil vullen en ook ik denk wel eens na hoe erg het nou eigenlijk is om hem dit stuk af en toe even te gunnen maar gelukkig laat onze omgeving zien dat het echt een slecht idee is. Vent zelf is het daar overigens compleet mee eens, dan maar leven met een beetje gemis, een mens kan immers niet alles hebben in het leven.

Hoe gaat het nu met jou, Aurora? En met Elegantic?

Geweldigweer, heb jij ooit nog wel eens geminnaard in de jaren na het afscheid?
Of iets van relatie bedreven?

Met mij gaat het een beetje op en neer.

Zaterdagavond stuurde hij me nog een berichtje dat hij me miste. Zaterdagnacht is hij gaan rijden naar zijn vakantiebestemming. Dus ik ga ervan uit dat we nu echt elkaar even geen berichtjes meer sturen.

Mijn gevoel gaat van onrustig, misselijk (geen eetlust) naar verdrietig naar 'ik ben sterk, het gaat me lukken'.

Ik denk dat je een lastige maar goede keuze hebt gemaakt Yoekie. Het klonk niet alsof hij je gaf waar je naar op zoek bent. Fijn dat het nu rustig voelt!

Gelukkig Roos dat je Vent het er ook mee eens is, je kunt inderdaad niet alles hebben en hij mag geloof ik al in zijn handjes knijpen

Herkenbaar Aurora de stemmingswisselingen. Ondanks dat het een mooi afscheid was blijft het natuurlijk enorm kut..
lief dat hij nog een berichtje stuurt, maar dat maakt het misschien ook juist moeilijker? Al zou ik denk ik zo'n 'open' liefdevol einde wel fijner hebben gevonden dan zo'n naar afscheid zoals bij ons.

Hier ook nog steeds op en af. Hem uit gedachten zetten lukt redelijk zolang ik bezig ben, maar zodra ik thuis ben begint het malen weer. Ik blijf me afvragen of hij hetzelfde gevoel heeft en of hij nog aan me denkt. Maar ach daar zal ik toch nooit achter komen.

aurora79 schreef: ↑

11-08-2025 12:03

Zaterdagavond stuurde hij me nog een berichtje dat hij me miste. Zaterdagnacht is hij gaan rijden naar zijn vakantiebestemming.

Lijkt me voor hem ook gek. Een vakantie met als doel bepalen of het erop of eronder gaat zijn. Nu zal de hele vakantie niet in het teken staan van dát maar het zal toch een behoorlijke rol spelen in zijn systeem neem ik aan. Denk je dat zijn vrouw vermoedens heeft?

Dat niet kunnen eten, dat herken ik heel erg, Zodra de knoop doorgehakt was ging het weer prima maar in de aanloop van de breuk, ooit, kon ik alleen maar rennen en roken.
Ik had dus een superfit lijf en een zeer ongelukkig gemoed.

Elegantic schreef: ↑

11-08-2025 14:03

Hier ook nog steeds op en af. Hem uit gedachten zetten lukt redelijk zolang ik bezig ben, maar zodra ik thuis ben begint het malen weer. Ik blijf me afvragen of hij hetzelfde gevoel heeft en of hij nog aan me denkt. Maar ach daar zal ik toch nooit achter komen.

Een bekend fenomeen van liefdesverdriet denk ik, willen weten of het voor hem ook wat betekende. Kan het behulpzaam zijn om tegen jezelf te zeggen: "natuurlijk betekende het iets, anders werd hij niet boos. Het omgekeerde van liefde is niet boosheid of haat, het is onverschilligheid". Ik noem maar een mantra hoor, ik weet niet of je er wat mee kan.

Gelukkig gaat de tijd dit bij je doen slijten. Dat is toch wel weer fijn, als ik nu terugkijk denk ik "jeeeeetje, wat nam het een plek in! En jeeetje, wat sta ik nu op een andere plek zeg, ongelooflijk.".

Rooss4.0 schreef: ↑

11-08-2025 14:23

Een bekend fenomeen van liefdesverdriet denk ik, willen weten of het voor hem ook wat betekende. Kan het behulpzaam zijn om tegen jezelf te zeggen: "natuurlijk betekende het iets, anders werd hij niet boos. Het omgekeerde van liefde is niet boosheid of haat, het is onverschilligheid". Ik noem maar een mantra hoor, ik weet niet of je er wat mee kan.

Gelukkig gaat de tijd dit bij je doen slijten. Dat is toch wel weer fijn, als ik nu terugkijk denk ik "jeeeeetje, wat nam het een plek in! En jeeetje, wat sta ik nu op een andere plek zeg, ongelooflijk.".

ik weet ook zéker dat ik over een jaar (of twee) mezelf voor mijn kop sla dat ik het zo ver heb laten komen en dat ik er nu zo'n verdriet over heb. Ik hoop dat ik dan alleen maar denk thank god dat ik er toen vanaf ben gekomen! (dat denk ik in ieder geval nu ook over vorige gebroken harten haha)

Rooss4.0 schreef: ↑

11-08-2025 14:20

Lijkt me voor hem ook gek. Een vakantie met als doel bepalen of het erop of eronder gaat zijn. Nu zal de hele vakantie niet in het teken staan van dát maar het zal toch een behoorlijke rol spelen in zijn systeem neem ik aan. Denk je dat zijn vrouw vermoedens heeft?

Denk niet dat zijn vrouw vermoedens heeft. Hun relatie was/ is al niet zo heel goed. Kunnen samen slecht communiceren. Hebben hiervoor ook therapie gehad maar is niet echt verbeterd. Daarbij is hij altijd door de weeks weg voor zijn werk en slaapt hij in hotels.

Ik hoop dat hij een beetje kan genieten van zijn vakantie. Dat hij tot rust komt en helder kan nadenken wat hij wil gaan doen.

Hoi allemaal, ik lees al een tijdje mee. Ook de oudere topics. Erg herkenbaar allemaal. Ik zal af en toe eens reageren maar sta voornamelijk in de meelees stand . Mijn minnaarsrelatie is begin december 2024 op een akelige manier geëindigd. Moeilijke tijd achter de rug ( wat doet liefdesverdriet pijn zeg, niet normaal) maar nu weer helemaal de oude!

Rooss4.0 schreef: ↑

11-08-2025 11:16

Geweldigweer, heb jij ooit nog wel eens geminnaard in de jaren na het afscheid?
Of iets van relatie bedreven?

Niet geminnaard zoals destijds nee en een relatie ambieer ik nog steeds niet, ben wat dat betreft nog steeds helemaal senang

Rooss, zie je het vaak mis gaan in de open relaties? Waar komt dat volgens jou door?
Als anderen hier ook iets over weten, reageer ook gerust hoor

-a- schreef: ↑

11-08-2025 18:51

Rooss, zie je het vaak mis gaan in de open relaties? Waar komt dat volgens jou door?
Als anderen hier ook iets over weten, reageer ook gerust hoor

Dit vraag ik mij eigenlijk ook af

GeweldigWeer schreef: ↑

11-08-2025 16:48

Niet geminnaard zoals destijds nee en een relatie ambieer ik nog steeds niet, ben wat dat betreft nog steeds helemaal senang

Wat fijn!
Nu heb ik de laatste tijd niks van je meegekregen maar ook zonder man heb jij een prima en gevuld leven volgens mij!

-a- schreef: ↑

11-08-2025 18:51

Rooss, zie je het vaak mis gaan in de open relaties? Waar komt dat volgens jou door?
Als anderen hier ook iets over weten, reageer ook gerust hoor

Ja. Heel vaak. Nu is het natuurlijk ook wel zo dat ik heel veel mensen ken met open relaties maar ook relaties waarin veelvuldig vreemdgegaan wordt. Dat komt mede doordat onze vrienden-kennissenkring uit spannende circuits komen.

Veel open relaties komen voort uit een gemis, bv doordat de seksfrequentie niet gelijk opgaat of één van de 2 houdt van bdsm en de ander kan daar niks mee. Of ze houden beiden van bdsm maar kunnen dat bij elkaar niet vinden.
Dan komen er secundaire partners en er wordt natuurlijk veel gepraat, over verliefdheid, over dat de primaire partner altijd op één komt enz. In de praktijk komt daar weinig van terecht is mijn ervaring, voor je het weet staat de secundaire partner op één want die is spannender en de relatie is intenser. Zoals alles dat nieuw is. Tel daarbij op dat de primaire partner daar (terecht imo) wat jaloersig op reageert en het fiasco is compleet. Vaak weten ze het met hangen en wurgen nog een poosje te redden maar de glijdende schaal is ingezet. De secundaire partner wordt vaak ook in vertrouwen genomen over de relatie-issues, kijk bv maar naar het verhaal van Youki en dat schept nog meer band. En zo ga je eerst met een half been uit de primaire relatie en voor het weet sta je er helemaal naast.

De keren dat ik het wél goed zie gaan is wanneer de secundaire partners niet in de relatie gehaald worden uit gemis of onvrede maar juist uit een stuk polynatuur. Dan lijkt de gunfactor groter en de partners onderhouden hun primaire relatie beter.

En... de vreemdgangers die ik ken blijven ook bij hun partner. Niet allemaal met evenveel plezier maar vreemdgaan (zonder dat het ooit uitkomt!!) lijkt voor je primaire relatie gezonder dan het hebben van een open relatie.

@ Roos: als ik het goed heb was jij ook eerst minnares van Vent? Hij heeft zijn relatie verbroken voor jou? En had jij toen een relatie?
En ben je bang dat hij bij jou ook weer vreemd zou gaan?

Sterkte @aurora, deze fase gaat écht voorbij....en je moet er toch een keer doorheen. Als er ruimte is voor die verliefdheid om een relatie te worden (waarvan je zelf niet wist of je dat wilde toch?) dan komt het echt wel. Heel veel afleiding, investeren in andere levensgebieden die belangrijk voor je zijn en de dagen wegstrepen.

Wij hebben al wat jaren inmiddels een 'open relatie.' Zeg, meer dan 5 en minder dan 10. Ik heb hier jaren geleden wel eens wat geschreven. Ik weet niet welke naam je het precies moet geven, we doen gewoon wat werkt voor ons en dat kan ook per persoon of per fase verschillen.

Tot nu toe is mijn ervaring dat het juist slecht uitpakte voor de 'secundairen' en daar ging ik me niet goed bij voelen. Ik heb 1 langer durende relatie gehad met een man die niet gebonden was (+/-5 jaar, dus meer poly) en daarna ook nog ongeveer een jaar 'iets' met een andere man die ook niet gebonden was. Uit eindelijk brak het ze op....er was in beide sprake van verliefdheid aan beide kanten. Ze wisten hoe de vork in de steel zat, ik heb altijd heel belangrijk gevonden dat ze wisten waarvoor ze kozen (inmiddels denk ik "hoe veel keuze heeft iemand die verliefd is?" het is echt een pittige uitdaging om afstand te nemen als je verliefd bent of veel van iemand houdt.)

Bij de eerste ging dit een hele tijd goed, we hebben een heel erg fijne relatie gehad. En toch....toch ging het wringen en zijn we uit eindelijk uit elkaar gegaan. Op zich niet erg, een relatie van 5 jaar bevat natuurlijk heel veel goeds. Maar ik heb na de tweede man besloten om niet meer iets aan te gaan met mannen die single zijn. Bij beide was ik degene die uit eindelijk de beslissing nam om te stoppen, ik merkte dat het de ander gewoon niet lukte terwijl we beiden last kregen van de ongelijkwaardigheid. Hoe erg we probeerden dat te voorkomen. Ze zitten ook onwijs klem, stoppen betekent verliezen wat je hebt en doorgaan betekent tóch genoegen nemen met iets wat niet helemaal lekker is. In beide situaties een (korte termijn) verlies dus. Ik heb bij beide mannen gezien dat het niet lukte de knoop door te hakken en dat blijven ook steeds meer ging wringen. Ook al wil iedereen het beste, weet de man precies waar hij aan toe is en is hij het daarmee eens, het is moeilijk om steeds niet alles te krijgen wat je het allerliefste wil, ook al is er heel veel wél. Ik wil niet meer mijn aandeel hebben in zo'n constructie. Het is goed geweest, maar niet meer.

Tegenwoordig heb ik iets met een man die zelf ook al jaren getrouwd is en ook een open relatie heeft. Ook hierin speelt verliefdheid en verbinding buiten de seks een rol, maar de gelijkwaardigheid is een verademing. Beiden totaal geen intenties of behoefte om onze primaire partner te verlaten, kunnen beiden dus ook prima verdragen als er even niet afgesproken kan worden of dat er last minute plannen moeten veranderen door verantwoordelijkheden thuis. Dat is heel fijn ongecompliceerd.

De relatie met mijn man is nog steeds zoals het was, niet beter of slechter denk ik. Natuurlijk zijn er fases geweest waarin er meer spanning was of momenten van onvrede, onzekerheid of jaloezie die opspeelde door een bepaalde situatie, maar dat trekt altijd wel bij. En er zijn ook fases die juist extrafijn waren door de open relatie en de verbinding die je voelt met elkaar door elkaar ruimte te geven. Ik ervaar dat niet per se anders dan in een monogame relatie, daarin zijn ook altijd periodes waarin het soepeler loop of fijner of minder fijn. Ik denk dat er 2 dingen zijn die ontzettend belangrijk zijn (althans voor mij/ons): Beiden moet je het gevoel hebben dat je de ander kan vertrouwen (je moet dus betrouwbaar zijn) en je moet je allebei belangrijk voelen voor de ander (je moet de ander dus niet voor lief nemen). In die zin denk ik vaak "het is niet eens zo veel anders dan een monogame relatie, de grenzen liggen gewoon breder." Ook in een open relatie kan je namelijk 'vreemdgaan' door de afspraken die je met je partner hebt te schenden. Het accepteren van verliefdheid (ipv het te willen voorkomen) werkt voor ons ook goed. Soms moet je even je hoofd uit de wolken halen en met beide benen op de grond staan waar je op dát moment bent, en soms moet je de ander even gunnen dat ze met hun hoofd in de wolken zitten.

Maar goed, zo werkt het voor ons en anderen hebben misschien heel andere afspraken, wensen en grenzen die voor hen beter werken. Ik schrijf hierboven vaak 'je moet' maar dan bedoel ik dus voor ons persoonlijk niet voor 'iedereen'

Oh...wat een verhaal

aurora79 schreef: ↑

11-08-2025 20:27

@ Roos: als ik het goed heb was jij ook eerst minnares van Vent? Hij heeft zijn relatie verbroken voor jou? En had jij toen een relatie?
En ben je bang dat hij bij jou ook weer vreemd zou gaan?

Vent en ik zijn begonnen als minnaars inderdaad maar we gingen beiden niet vreemd, ik was single en vent had een relatie waarin van seks geen sprake meer was, hij zocht er iemand bij met medeweten van zijn vriendin maar als ik heel eerlijk ben heb ik die relatie altijd een beetje bijzonder gevonden. Ze deden niks samen, zij kwam nooit naar hem toe, ze sliepen niet meer samen enz en daardoor had hij alle ruimte om een beetje om te klooien en dat deed hij dus ook, niet alleen met mij.

Hij heeft zijn relatie beslist niet verbroken om mij, toen hij weer single was wist hij 100% zeker dat hij nooit meer een relatie wilde, naar zijn zeggen functioneerde hij het beste als hij kon "freewheelen" en dat kwam goed uit want ik wilde ook geen relatie met hem.
Na een jaar minnaren vond ik het niet meer zo leuk, Vent was behoorlijk onder mijn huid gaan zitten en van daaruit bleek de weg naar mijn hart vrij kort en direct.
Ik heb maar gewoon open kaart gespeeld en hij koos niet meteen voor mij, de weg daarnaartoe kende behoorlijke hobbels maar uiteindelijk koos hij met heel zijn hart en dat is nu alweer ruim 7,5 jaar geleden. Ik vind het ongelooflijk dat ik al 8,5 jaar het bed met hem deel en nooit taal naar een andere man.

In het begin had ik beslist geen vertrouwen in zijn trouw en het is veelvuldig een onderwerp geweest, hij mocht wel echt even investeren in ons en mijn vertrouwen naar hem toe. Dat freewheelen was natuurlijk leuk maar hij heeft in onze minnaartijd behoorlijk tegen me gelogen en het kwam hard aan bij me toen de lijken eenmaal de kast uit moesten. Ik heb in die tijd in mijn hoofd ook duizend keer de stekker eruit getrokken. Ik kan nu wel zeggen dat ik hem vertrouw. Niet 100% want dat bestaat niet in mijn systeem, ik vertrouw mezelf op seksueel vlak niet eens 100%. Heel héél af en toe steekt er nog wel eens een kleine onzekerheid op maar dat is een fractie van wat het ooit was. Wij zijn heel goed samen, onze communicatie is spot on en bijna pijnlijk eerlijk en misschien ben ik zelfs wel zo ver dat ik hem een misstapje (mocht dat ooit gebeuren) kan vergeven.
Ik zie onszelf wel oud worden zo. Wat wel blijft is de afstand, ik rij ongeveer elke week 3 uur om bij hem te zijn. En het klinkt misschien lullig maar dat moet het wel waard zijn als je snapt wat ik bedoel.

Ik had minaar bijna 3 dagen nie gesproken.
Maar het knaagde vandaag aan mij dat ik hem dus zonder medeweten heb geblokkeerd overal op.
Hij wist niets hiervan. Wel had ik aangekaart dat ik hiermee wilde stoppen. (Hij nam me waarschijnlijk niet serieus omdat ik dit wel vaker zeg) maar ik heb hem toch net gesproken. En kort een berichtje gestuurd dat het echt over is. En dat ik het toch netjes vond om dit af te sluiten.
Hij reageerde erg beledigd.
En heeft mij nu ook geblokkeerd volgens mij.
Maar prima! Ik wilde hem dit alleen netjes laten weten.

Yoekiweerstand schreef: ↑

11-08-2025 23:09

Hij reageerde erg beledigd.
En heeft mij nu ook geblokkeerd volgens mij.

Niet bepaald verbazingwekkend maar wel een beetje kinderachtig natuurlijk, dat beledigd reageren.
En prima dat hij jou nu ook geblokkeerd heeft, ik denk dat zo'n breuk het beste werkt als je gewoon geen contact meer kan maken.

Wat ga je nu doen, Yoeki? Relatietechnisch zit je natuurlijk nog steeds in dezelfde situatie, ik neem aan dat de ontevredenheid er ook nog steeds is? Of heb je hier toch wel handvatten gekregen om je relatie nieuw leven in te blazen?

Rooss4.0 schreef: ↑

11-08-2025 23:24

Niet bepaald verbazingwekkend maar wel een beetje kinderachtig natuurlijk, dat beledigd reageren.
En prima dat hij jou nu ook geblokkeerd heeft, ik denk dat zo'n breuk het beste werkt als je gewoon geen contact meer kan maken.

Wat ga je nu doen, Yoeki? Relatietechnisch zit je natuurlijk nog steeds in dezelfde situatie, ik neem aan dat de ontevredenheid er ook nog steeds is? Of heb je hier toch wel handvatten gekregen om je relatie nieuw leven in te blazen?

Ja inderdaad dat dacht ik ook. Het heeft ook geen zin om te denken: ik ga dit netjes afsluiten vind ik achteraf gezien.

Vind het aan de ene kant wel
Jammer dat hij zo reageert. Maar was toch wel te verwachten.

Wat ik hieruit heb geleerd is ook niet meer je privé met de ander bespreken.
M’n vuile was buiten hangen bij de ander.
Heb daar toch wel spijt van.

Hij zei op het laatste in ons gesprek dus:
Ik geef je 1 tip, niet te snel je huwelijk opgeven en te gaan scheiden.

Vind het wel raar zo uit het niets..

Ik vroeg waarom hij dit ineens erbij haalde. Toen zei hij ik ben zelf door een scheiding heen gegaan en dat wil je echt niet..

Wij gaan een weekendje weg en dingen bespreken man en ik.
Zonder de kindjes.

Yoekiweerstand schreef: ↑

12-08-2025 01:13

Ja inderdaad dat dacht ik ook. Het heeft ook geen zin om te denken: ik ga dit netjes afsluiten vind ik achteraf gezien.

Vind het aan de ene kant wel
Jammer dat hij zo reageert. Maar was toch wel te verwachten.

Wat ik hieruit heb geleerd is ook niet meer je privé met de ander bespreken.
M’n vuile was buiten hangen bij de ander.
Heb daar toch wel spijt van.

Hij zei op het laatste in ons gesprek dus:
Ik geef je 1 tip, niet te snel je huwelijk opgeven en te gaan scheiden.

Vind het wel raar zo uit het niets..

Ik vroeg waarom hij dit ineens erbij haalde. Toen zei hij ik ben zelf door een scheiding heen gegaan en dat wil je echt niet..

Wij gaan een weekendje weg en dingen bespreken man en ik.
Zonder de kindjes.

Wat een toxisch gedoe

@ Rooss: bedankt voor je uitgebreide antwoord

Mocht mijn minnaar stoppen met zijn huwelijk hoop ik eigenlijk ook dat hij een tijdje single blijft en dat ik op de zijlijn sta. Denk dat het voor ons allebei goed is om op een ontspannen manier te kijken of we elkaar echt wel zo leuk vinden. Alleen snap ik ook dat dit heel mooi lijkt, maar dat dit in de praktijk lastig zal worden. Gevoelens zoals jaloezie heb je niet in de hand.

En vertrouwen is ook iets wat zou moeten groeien tussen ons.

Maar ja… dat is bij ons nog allemaal niet van toepassing
Hij stuurde vanochtend nog wel een kusje.

-April- schreef: ↑

12-08-2025 08:08

Wat een toxisch gedoe

Precies. Allebei vind ik ze moeilijk.

Rooss4.0 schreef: ↑

11-08-2025 19:37

Wat fijn!
Nu heb ik de laatste tijd niks van je meegekregen maar ook zonder man heb jij een prima en gevuld leven volgens mij!

Ik geniet inderdaad enorm van mijn single bestaan, maar heb daarnaast ook zeer hechte vriendschappen en dat is wel heel belangrijk voor mij!

Jammer Yoeki dat hij zo reageerde. Je hebt het in ieder geval voor je eigen gevoel 'goed' afgesloten zo ver dat kan.
Hoe voel je je nu?

En hoe gaat het met jou Aurora? Het klinkt alsof jullie heel graag bij elkaar (willen) zijn, maar ik snap ook wat jij zegt dat het direct na een scheiding niet ideaal is.

Hier had ik gisteren eigenlijk een hele goed dag, weinig aan hem gedacht. Helaas besloot mijn brein een inhaalslag te maken en me vannacht een hele realistische droom over hem te geven. Stom!