Minnaar deel 43

-a- schreef: ↑

12-09-2025 17:19

Van de wolk af komen kost me deze keer best wat moeite..
Herkenbaar voor iemand?

Moet je snel van de wolk af? Kan je er niet een beetje in die vibe blijven en nog wat nasudderen? Of moet je direct terug in de werkelijkheid?

Had het daar met minnaar over, dat het voor hem heel anders is dan voor mij na een date. We begrijpen het van elkaar en fijn om daar over te kunnen praten. Gelukkig is er geen contactdip na een date, dat trek ik echt niet!

Je beschrijft wat ik zo leuk vind aan deze manier van daten Eidde, alleen hoeven kijken naar wat je leuk vindt aan iemand en je niet te hoeven afvragen of je zou kunnen samenwonen. Dat maakt het gemakkelijker om verliefd te blijven. Of misschien moet ik eerder zeggen verliefderig. Een serieuze verliefdheid is voor mij van een andere categorie. De genegenheid is even oprecht, maar de intensiteit is anders.

Jullie zetten me wel aan het denken..
Voor mijn gevoel moest ik gelijk weer schakelen naar de dingen van alledag. Maar dat hoeft niet helemaal niet.
Ik moet niet zo streng voor mezelf zijn en mag er wel even van nagenieten. Thanx voor dit inzicht!

Hij zou met een datum in november komen ( oktober kunnen we niet plannen ivm werk) dus ik wacht af. Plannen jullie ook vooruit of meer spontaan? Ik vind het wel fijn om te weten wanneer ik hem weer zie.

Goed zo -a-, mijn leven is eenvoudiger sinds ik besloten heb dat ik de mildheid die ik naar anderen heb zelf ook verdien.

Ik zie hem volgende week weer. Daarna zal ik hem regelmatig tegenkomen, maar wordt het lastiger om een-op-een af te spreken, dus het zal me benieuwen of hij creatiever wordt of dat het dan stopt.

Toch mooi dat dit topic weer mooie inzichten geeft.

Vooruit plannen is erg lastig en we zijn erg afhankelijk van zijn agenda. In het begin wilden we zo graag elke week afspreken terwijl dat niet ging en dat gaf ruis en onvrede. Uiteindelijk besloten het los te laten, geconcludeerd dat het gewoon niet lukt en dat we het contact vooral vriendschappelijk voorzetten zonder druk van te moeten afspreken.

Sindsdien is het contact eigenlijk veel beter geworden. En zelfs spannender en opener omdat de druk eraf is.

We zien elkaar sowieso een paar keer per week (waar we niets kunnen doen) en appen elke dag. Een date is denk ik 1 of 2 keer per maand. Soms gepland, soms spontaan als hij bijvoorbeeld uit is in de stad en daarna bij mij kan komen.

November duurt nog wel even -a-. Hopelijk wel snel een datum zodat je er naar uit kan kijken!

Wat jammer dat afspreken lastiger wordt omtoch. Maar wie weet lukt het met creatieve oplossingen:)

Hoe is het met jullie Aurora en Elegantic?

Knap dat jullie de frequentie los hebben kunnen laten Eidde. Ik herken dat dat wrijving kan geven, heb aan beide kanten daarvan gestaan. Je schreef over minnaren dat het oppervlakkiger is, maar met zoveel contact lijkt me dat je behoorlijk betrokken bent bij elkaars wel en wee? Niet bedoeld als kritiek hoor, lijkt me juist fijn.

Bij mij draaide het met eerdere mannen meer om verbinding dan om seks. Die was altijd fijn, maar nooit meer dan een leuke extra. Met huidige date heb ik vrij weinig gemeen, maar poeh, deze weet van wanten. Van mij mag het nog even doorgaan, mijn man zal dat beamen.

Omtoch, hoe zorg je ervoor dat je jezelf er niet in verliest?
Ik weet heel goed dat minnaar en ik in het dagelijks leven niet matchen. Zou ik ook nooit willen. Maar in/ na een date zit ik e even op een wolk..
Hoe hou je gevoel en ratio zo gescheiden?

-a- schreef: ↑

14-09-2025 21:00

Hoe hou je gevoel en ratio zo gescheiden?

Dat doe ik niet. Soms kom je iemand tegen die je hele perspectief op de wereld verandert, dat kan iedereen overkomen, vrijgezel of niet. Er is één man waar ik zo ongelooflijk vol van was ben. We zijn geen minnaars geweest, toch is hij nooit lang uit mijn gedachten. Ik heb me daar niet tegen verzet. Het maakt niet dat ik minder van mijn man houd. Ik geloof dat liefdes naast elkaar kunnen bestaan, voor mij werkt dat tenminste zo.

Zo wat is er veel geschreven de afgelopen tijd en wat een ontwikkelingen

Aurora, jeetje jouw verhaal heeft ineens een andere wending gekregen dus. Hoe gaat het nu met je? En met je mond? Heb je nog contact gehad met motorman eigenlijk? Weet je of (ex)minnaar nog in therapie wil en/of gaat vechten voor zijn huwelijk/gezin?

Elegantic en met jou? Kan me wel voorstellen dat het confronterend was om die foto’s te zien. Misschien die fotograaf even verwijderen ook van jouw social media, want ze zullen misschien ook wel een baby-shoot gaan doen daar tzt

-a- Wij plannen meestal op het moment dat we samen zijn alvast een nieuwe datum, soms moet hij nog even puzzelen en kijken op het werk, maar proberen het toch wel zo vlot mogelijk te regelen. Soms is het wekelijks, soms zit er iets langer tussen en dat is op zich ook prima, als het maar duidelijk is. Ik wil graag weten wanneer we elkaar weer zien, dat geeft mij rust.
Jeetje in November pas weer? Dat is wel heel lang zeg. Dat zou ik echt niet trekken denk ik.

Wat betreft het over in de bubbel blijven na een date, ik vind het juist heerlijk om er nog even in te blijven hangen en gun mijzelf dat vaak ook wel. Heerlijk nagenieten en de beelden nog tig keer in mijn hoofd afspelen. Helemaal fijn als ik dan later op de dag nog een appje krijg van minnaar met dat hij het zo fijn vond en nog aan het nagenieten is. Zitten we samen nog even in een bubbel. Ik zou als ik jou was geloof ik nog een heel weekend in die bubbel zitten. Gun het jezelf ook lekker!

Omtoch, welkom! Dat klinkt bij jou heel goed, een fijne open relatie en een lekkere minnaar.
Tja iets van gevoel zal er altijd wel ontstaan lijkt mij. Ik ben in ieder geval niet van de oppervlakkige seks
Hier is absoluut sprake van verliefdheid, houden van. We kennen elkaar natuurlijk al heel erg lang en waren op de middelbare al stapelgek op elkaar. We kunnen ook heel goed samen zijn, een date zonder seks hebben, heerlijk bij elkaar zijn en lekker kletsen over alles wat maar aan bod komt. Wij zouden echt heel erg goed bij elkaar passen, maar het is niet voor ons weggelegd. Daar ben ik inmiddels niet meer rouwig om, het is goed zo.

Ik weet niet meer wie het plaatste, over de schaduw-weduwe. Minnaar en ik hebben het daar wel eens over (gezien zijn fysieke gesteldheid niet een heel raar onderwerp). Wat als er iets met hem gebeurt dan krijg ik dat niet te weten. Ik zou niet weten op welke wijze ik dat zou moeten horen. Ik zou dan zelf de conclusie moeten trekken dat er iets is als ik niets meer van hem hoor. Vreselijk lijkt me dat. Moet ik maar niet te veel bij stilstaan, want ik kan me daar dan vreselijk druk om maken. Andersom zou hij het wel horen in ieder geval aangezien mijn vriendin op de hoogte is en zijn contactgegevens heeft.

Hier vorige week eindelijk, na ruim 10 weken, weer echt fijn de tijd met minnaar gehad, heerlijke seks, even genieten in elkaars armen. Was echt heel heftig, alsof alle frustratie van het lang moeten missen er ineens uit kwam. Het was zo ongelooflijk fijn weer, ik zat in de auto nog na te trillen. Helaas was de bubbel vrij vlot weg door een gebeurtenis aan de kant van minnaar, die ik ivm de herkenbaarheid niet ga benoemen. Was in ieder geval vrij heftig en iets wat hij er ook nog weer even bij krijgt. Heel recent was er nog iets gebeurd en vlak voor de zomer ook. Hij krijgt het allemaal op zijn bordje. Een paar jaar geleden werd ik dan even aan de zijlijn geparkeerd en had hij tijd nodig. Nu doet hij dat niet gelukkig.

Donderdag zien/voelen we elkaar weer. We zouden eigenlijk naar een hotel gaan, maar daar heeft hij onverwachts te weinig tijd voor, dus even plannen aanpassen dan maar.
Nog maar 3 nachtjes

Wat heerlijk die fijne dates hier!

En 2h2h wat een lange tijd 10 weken, ik kan me voorstellen dat dat was super fijn is geweest! En donderdag weer

Hoe gaat het met jou Aurora?

Met mij wel redelijk eigenlijk, ik mis hem nog elke dag maar ik ben er niet meer verdrietig over. We hebben volgende week personeelsuitje, maar ik heb al globaal rondgevraagd en hij gaat gelukkig niet mee. En vlak daarna begint zijn verlof dus hoef ik de komende weken niet bang te zijn dat ik hem onverwachts zie.

Hier ben ik vooral druk met mijn mond. Ben er echt ziek van. Vandaag weer naar kaakchirurg geweest en het is flink ontstoken. Antibiotica en flinke pijnstillers meegekregen.

Ben dus even niet bezig met minnaar en motorman.
Maar ze hebben beide ook geen contact met mij meer opgezocht.

Mis minnaar wel.

omtoch schreef: ↑

14-09-2025 17:04

. Je schreef over minnaren dat het oppervlakkiger is, maar met zoveel contact lijkt me dat je behoorlijk betrokken bent bij elkaars wel en wee? Niet bedoeld als kritiek hoor, lijkt me juist fijn.

Klopt, we zijn heel betrokken en delen ook veel persoonlijke dingen, helpen/steunen elkaar en vinden elkaar ook echt heel leuk als persoon en mens.

Met oppervlakkiger bedoel ik dat je niet aan het uitvinden bent of je als relatie bij elkaar past. Dus niet gaat daten, uit eten, een weekendje weg, vakantie samen. Dan leer je ook mindere kantjes kennen van iemand en wij blijven eigenlijk steeds in die verluste/verliefde fase. Tenminste, tot nu toe. We hebben nu een dik jaar contact en sinds een dik half jaar is het meer.

Oppervlakkig is eigenlijk geen goed woord.

Och Aurora, dikke knuffel voor jou! Voor het missen van minnaar, maar ook voor de pijn in je mond. Hopelijk slaat de antibiotica snel aan en helpen de pijnstillers goed!

Elegantic, fijn om te weten dat hij niet meegaat volgende week en dat je de komende weken niet hoeft te wachten op onverwachte ontmoetingen.
Gelukkig geen verdrietig gevoel meer dus. Iets minder hartzeer

Klinkt inderdaad niet oppervlakkig, Eidde, heel waardevol juist. Ik begrijp je opmerking over uit eten en weekendjes weg wel, toch mag dat er voor mij absoluut bij zitten, graag zelfs.

Wat een ellendige combinatie, aurora. Hopelijk knap je snel op!

Knap dat je je er zo goed doorheen slaat, Elegantic. Wel zo prettig dat je hem nu gemakkelijk kunt ontlopen.

Dat klinkt als een heerlijke ontlading 2h2h, en fijn dat jullie nu ook in contact blijven als er aan zijn kant dingen tegenzitten, heel moeilijk als dat niet lukt. Het stukje over de schaduw-weduwe riep bij mij ook veel herkenning en verdriet op. Als ik daarover begin wordt het een lang verhaal, dus waarschijnlijk doe ik dat beter maar niet.

Te laat, in mijn hoofd was ik al begonnen. Misschien verwijder ik het later weer, sla gerust over. Niet quoten ajb.

Net als bij mijn man weet ik het exacte moment waarop ik wist dat hij 'het' was, mijn tweede grote liefde. Uiteindelijk kon ik niet anders dan eerlijk tegen hem zijn. Niet omdat ik op meer hoopte, maar juist omdat een gewaarschuwd mens voor twee telt en een affaire totaal niet paste in het beeld dat ik van hem had en wilde vasthouden. Hoe ver zijn genegenheid voor mij precies ging weet ik niet, het doet er ook niet toe, hij vertelde me dat hij met zijn vrouw oud hoopte te worden.

Zij is een prachtig mens. Het zal haar niet ontgaan zijn dat ik gevoelens voor hem had en toch gaf ze me het gevoel dat ik welkom was. In de jaren die volgden waren er vele een-op-een-momenten vervuld van, voor mij in elk geval, alles wat had gekund maar nooit gebeurde. Hoe hard we ook probeerden om ons contact vorm te geven op een manier die voor ons allebei comfortabel voelde, dat lukte nooit volledig. Het was moeilijk en toch wilde ik hem niet missen. Ooit vroeg hij me of een man waarmee ik afsprak wel hoffelijk was, een herinnering die me nog steeds een glimlach bezorgt, meestal op het moment dat ik concludeer dat een man inderdaad hoffelijk en leuk is, maar nooit zo hoffelijk en leuk als hij.

Ik denk dat hij wist dat hij zou sterven, de dag dat hij me over zijn ziekte vertelde. Ik was er in elk geval van overtuigd dat ik hem zou verliezen. In de periode erna was er toch hoop en meer nog onzekerheid, en afstand waar ik het heel moeilijk mee had. Ik heb me ook vaak afgevraagd hoe ik het te horen zou krijgen, bang dat ik de controle over mijn emoties zou verliezen tegenover mensen waarvan ik niet wilde dat ze wisten hoezeer ik op hem gesteld was.

De manier waarop dat uiteindelijk gegaan is heeft me veel troost gegeven. Op de dag dat hij is overleden voelde ik een plotseling opkomende fysieke pijn. Ik wíst het gewoon. Die avond, toen ik net in slaap gevallen was, kwam mijn zoon me zijn knuffel brengen, die moest bij mij slapen zei hij, dat was niet eerder voorgekomen. 's Nachts droomde ik over het moment waarop ik het te horen zou krijgen. Precies zo is het gegaan. Ik ben altijd heel nuchter geweest over dood=dood, maar er zijn ook daarna nog veel dingen gebeurd die me helpen te geloven dat er op de één of andere manier nog een lijntje tussen ons bestaat. Ik mis hem er niet minder om.

Wat een ontroerend verhaal omtoch. Bijzonder om het zo mee te maken en dat lijntje met hem te hebben. Ik geloof ook wel in een sterke connectie die je met iemand kan hebben die er ook is op momenten dat er geen contact is.
Ben jij nog wel op de uitvaart geweest?

We hadden onze eigen manier om te laten weten dat we aan elkaar dachten, zonder echt informatie uit te wisselen. Dat klinkt waarschijnlijk vager dan het was, maar meer wil ik er niet over kwijt. Ik ben inderdaad op de uitvaart geweest.